Wstęp. Celem niniejszego materiału jest włączenie do szkolenia w tym zakresie zagadnień związanych ze wstępnym rozpoznaniem takich zagrożeń.

Transkrypt

1 dr Marian Kryłowicz CELE i METODY DZIAŁAŃ TERRORYSTYCZNYCH Wstęp Zagadnienia walki z zagrożeniami terroryzmem są w dzisiejszych czasach dość istotnymi w planowaniu szkoleń czy edukacji na każdym poziomie kształcenia począwszy od szkoły podstawowej do uczelni wyższej. Niniejszy artykuł przygotowany został przez Stowarzyszenie Edukacja dla Bezpieczeństwa z Poznania dla uczestników szkolenia, którzy chcą zdobyć licencję pracownika ochrony I i II stopnia. Celem niniejszego materiału jest włączenie do szkolenia w tym zakresie zagadnień związanych ze wstępnym rozpoznaniem takich zagrożeń. Problem: czy Państwo dostrzega tak duży potencjał, jaki stanowi 360 tysięcy pracowników Firm Ochrony Osób i Mienia, którzy mogą stanowić źródło wstępnego monitorowania tych zagrożeń? Należy podkreślić w tym miejscu fakt, że na 1000 mieszkańców przypada 1 pracownik z branży ochrony komercyjnej. Hipoteza. Zdaniem kierownictwa Stowarzyszenia Edukacja dla Bezpieczeństwa z Poznania do szkolenia na pracownika ochrony, który chce zdobyć licencję I czy II stopnia w tym zawodzie, powinno wprowadzić się tematykę związaną z wstępnym rozpoznawaniem zagrożeń terrorystycznych. Stowarzyszenie Edukacja dla Bezpieczeństwa powołało Tymczasowy Zespół Badawczy kierowany przez prezesa Stowarzyszenia gen. broni rez. prof. Tadeusza Jemioło do prowadzenia badań m.in. w tej dziedzinie zachęcając społeczeństwo oraz Instytucje odpowiedzialne za przeciwdziałanie terroryzmowi w naszym kraju do pogłębiania wiedzy i świadomości działania w tym zakresie. 1. Terroryzm początki i jego rozwój w skrócie Znawcy zagadnienia na użytek badań oraz działań zwalczających terroryzm stworzyli już kilkadziesiąt definicji tego zjawiska. Samo pojęcie terroryzmu pochodzi od łacińskich słów terror (strach, straszna wieść) oraz terrere (przerażać), językoznawcy wywodzą je natomiast z sanskryckiego słowa tras, które oznaczało drżeć. Zazwyczaj jednak poprzestaje się na łacińskim źródłosłowie, który upowszechnił się w językach europejskich za sprawą rewolucji francuskiej i okresu terroru, czyli stosowania masowanych zbrodni, represji i mordów celem wzbudzenia powszechnego przerażenia i trwogi. Od starożytności do XIX wieku stosowanie siły, gwałtu, zastraszeń uważano za wyłączną domenę dyktatorskich, despotycznych i tyrańskich form sprawowania władzy 1

2 państwowej. Sytuacja zmieniła się jednak gdy ugrupowania anarchistyczne i rewolucyjne uczyniły ze stosowania terroru element podstawowej wali politycznej. W historii Europy pojawiały się fale terroryzmu. Pierwsza fala odtąd zamachy na polityków i wywoływanie zamieszek stały się dla wielu grup politycznych próbą doprowadzenia do sytuacji społecznego niepokoju by dokonać rewolucyjny przewrót. Druga fala terrorystycznych metod sięgnięcia po władzę polityczna miała miejsce w dwudziestoleciu międzywojennym, kiedy to na arenie dziejowej pojawiły się ruchy totalitarne. Po raz trzeci terroryzm jako metoda walki z porządkiem państwowym pojawił się w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku począwszy od lewackiego ekstremizmu, a skończywszy na terroryzmie islamskich fundamentalistów oraz pojawieniu się nowych jego odmian w postaci ekoterroryzmu czy terroryzmie stosowanym przez ruchy i sekty religijne Terroryzm - współczesne definiowanie zjawiska Przez terror rozumie się metodę oddziaływania przemocą, zbrodnią i strachem stosowanym przez silniejszego/ych wobec słabszego/ych. Terrorem są więc okrucieństwa wojenne stosowane wobec obywateli własnego jak i napadniętego państwa. Na przestrzeni historii mówiono o terrorze jakobinów, terrorze dyktatur wojskowych, terrorze stalinowskim, terrorze hitlerowskim. Terroryzmem natomiast nazwać należy okrutną formę buntu i próbę zastraszenia silniejszych (państwo i jego funkcjonariusze oraz całe społeczeństwo/a) przez słabszych (grupa terrorystyczna). Taktyka działania polegać może natomiast na zaatakowaniu niewinnych jednostek co w konsekwencji ma wywołać powszechny strach oraz wymusić polityczne ustępstwa ze strony rządzących. Porwania samolotów, uprowadzanie jednostek by stali się zakładnikami, podkładanie materiałów wybuchowych w miejscach publicznych, stosowanie groźby i szantażu są typowymi orężami walki terrorysty. Współcześnie wzrasta liczebność grup terrorystycznych wywodzących się z grup etnicznych i religijnych powiązanych z radykalnymi partiami i ruchami politycznymi. Ogólnie trzeba przyjąć, że terroryzm jest aktem przemocy lub groźbą podejmowaną w celu zastraszenia zarówno władzy politycznej (państwowej) jak i grup społecznych czy jednostek. Działanie terrorystyczne posiada następujące cechy: - gloryfikacja siły jako jedyna i najskuteczniejsza metoda walki politycznej, - okrucieństwa i brak skrupułów moralnych w podejmowanych działaniach, - wzbudzenie silnego i powszechnego poczucia zagrożenia, - uzyskanie rozgłosu w mas mediach, - polityczny szantaż i wymuszanie określonych politycznych zachowań/zmian 2. Słownik języka polskiego określa terroryzm jako działania pojedynczych osób lub grup usiłujących za pomocą aktów terrorystycznych wymusić na rządach państw określone ustępstwa 3. Zaznaczyć należy, że terroryzm jest pojęciem najczęściej definiowane jako użycie siły lub przemocy psychicznej przeciwko osobom lub własności z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i wymuszenie na danej grupie ludności lub państwie ustępstw w drodze do realizacji określonych celów. Działania terrorystyczne mogą dotyczyć całej 1 Robert Borkowski, Terroryzm, [w:] Robert Borkowski [red.] Konflikty Współczesnego świata, Kraków 2001 s Tamże s

3 populacji, jednak najczęściej są one uderzeniem w jej niewielką część, aby pozostałych obywateli zmusić do odpowiednich zachowań. Adam Krawczyk w swoim opracowaniu Wokół definicji terroryzmu podał nieco odmienną definicję. Za zjawisko terroryzmu przyjął proces oddziaływania ideologii (światopoglądu) poprzez akty przemocy (lub groźbę ich użycia) zastosowane pośrednio lub bezpośrednio na rozmaite struktury decyzyjne, w celu poddania ich określonemu zachowaniu. Zjawisko to występuje często wraz z innymi czynnikami mającymi na niego bezpośredni lub pośredni wpływ. [2] Proces postępujących po sobie lub wynikających z siebie działań: Terroryzm zatem jest formą agresji, która wynika z frustracji, rozumianej jako stanu niezaspokojenia konkretnych potrzeb terrorysty (jednostki lub organizacji terrorystycznej). Frustracja wyzwala tkwiącą agresję i rodzi napięcie emocjonalne, które rozładować może tylko agresja lub zachowanie agresywne skierowane na jednostkę lub grupę społeczną. Spośród polskich politologów Bartosz Bolechów definiował terroryzm następująco: Terroryzm jest formą przemocy politycznej, polegającej na stosowaniu morderstw lub zniszczenia (albo zagrożeniem stosowania takich środków) w celu wywołania szoku i ekstremalnego zastraszenia jednostek, grup, społeczeństw lub rządów, czego efektem mają być wymuszenia pożądanych ustępstw politycznych, sprowokowanie nieprzemyślanych działań lub/i zademonstrowanie/nagłośnienie politycznych przekonań. W dalszej części incydentem/zamachem terrorystycznym autor nazywa: akt przemocy lub wiarygodnego zagrożenia jej użycia (oparty o typowe metody terrorystyczne), przeprowadzony z pogwałceniem prawa, którego głównym celem jest zastraszenie rządu, społeczeństwa lub jakiejkolwiek jego części, co ma umożliwić realizację założonych celów politycznych [1]. Problem ze zdefiniowaniem danego państwa czy organizacji jako "terrorysty" pojawia się gdy zaczyna się brać pod uwagę kwestię źródeł zaopatrzenia w broń i inne środki walki oficjalnych i nieoficjalnych organizacji i grup terrorystycznych. Gdyż jak się okazuje broń i środki walki pochodzą głównie z USA, Rosji, Izraela, Chin i Francji, oraz w pewnym mniejszym stopniu również z innych państw na świecie. Znawcy przedmiotu dzielą terroryzm na polityczny, kryminalny oraz na indywidualny i zbiorowy. Większość z powszechnie znanych organizacji zajmujących się terroryzmem, uprawiała i uprawia terroryzm polityczny. Ma on na celu zmianę ekipy rządzącej, zmianę systemu politycznego, wymuszenie wprowadzenia pewnych rozwiązań prawnych, bądź oderwanie części terytorium od danego państwa i założenie nowego państwa lub przyłączenie go do już istniejącego. 3

4 Cechą charakterystyczną terroryzmu kryminalnego jest natomiast fakt, iż terrorysta działa z pobudek "niższych", najczęściej materialnych. Do podstawowego zestawu tego typu działań należą porwania dla okupu, niszczenie mienia, sabotaż oraz szantaż. Grupy uprawiające terroryzm polityczny bardzo często zajmują się również terroryzmem kryminalnym, dochodami z którego finansują działalność polityczną. Niektóre z tych grup przechodzą coraz wyraźniej od terroryzmu politycznego ku kryminalnemu, ewoluując w zwykłą zorganizowaną grupę przestępczą. Podział na terroryzm indywidualny i zbiorowy służy określeniu, czy przedmiotem ataku terrorystycznego staje się konkretna osoba, czy też przypadkowa zbiorowość. W wypadku zabójstwa konkretnego polityka czy porwania biznesmena mówimy o terroryzmie indywidualnym, którego ofiara jest ściśle określona. Jednak większość ataków terrorystycznych motywowanych politycznie jest przejawem terroryzmu zbiorowego, którego ofiarami padają przypadkowe osoby. 3. Terroryzm współczesna dżuma Zagrożenia działaniami terrorystycznymi są jednymi z bardziej uciążliwych, nieprzewidywanych i brutalnych jakie w czasie pokoju stosuje jeden człowiek przeciw drugiemu człowiekowi. W znacznej części nie dotykają tych osób, do których terroryści mają bezpośrednie pretensję ale do innych przypadkowych ofiar nie będących przeciwnikami terrorystów a często kobietami, dziećmi czy osobami starszymi. Działania te są nastawione głównie na reakcje mediów, które szukając sensacji wykorzystują te ataki do zwiększenia zainteresowania słuchaczy sensacyjnymi wiadomościami. Jest jeden z głównych celów terrorystów, zaistnieć w mediach i wywołać strach w zaatakowanym społeczeństwie. Specjaliści od teorii bezpieczeństwa wskazują w działaniach terrorystycznych aspekty: obiektywne (zagrożenia realne), subiektywne (mispercepcja/ fałszywa świadomość) Mimo, że generalnie zachodzi dość duża zmienność w czasie i przestrzeni czynników bezpieczeństwa, a także ich percepcji, ocena stanu bezpieczeństwa jest dość znacznie utrudniona. Terroryzm niejako korzysta przede wszystkim z czynnika subiektywnego świadomości ciągłego niebezpieczeństwa. Ataki terrorystyczne są nieprzewidywalne, pozbawione bardzo często logiki, nie przestrzegające żadnych norm stosowanych np. w działaniach wojennych. Nie obowiązuję w tej walce międzynarodowe prawo wojenne, prawo do poddania się i omijania strat w ludności cywilnej w szczególności starców, kobiet czy dzieci. Prowadzenie obrony przed tymi atakami jest odmienne od działań wojennych a zbliżone do działań asymetrycznych, do których bardziej możemy zastosować nazwę zorganizowanych grup morderców. Istnieje obecnie wiele nurtów terroryzmu, stosuje się wszystkie możliwe metody gwałtu i przemocy. Eksplozje urządzeń wybuchowych w tzw. galeriach handlowych, samochodypułapki, porwania (osób, samolotów) to najpopularniejsze metody działania współczesnych terrorystów. Należy pamiętać, że ciągle niezwykle niebezpiecznym odłamem są terroryści muzułmańscy, a zwłaszcza tzw. fundamentaliści islamscy, gdyż stosują zamachy samobójcze. Słuszność należy przyznać twierdzeniu, że nie można prowadzić badań nad terroryzmem, ani skutecznie z nim walczyć, nie uznając, roli, jaką odgrywa motywacja (ideologia) sprawców aktów przemocy 4. Szariat arab. - drogaشریعة prowadząca do wodopoju to prawo kierujące życiem wyznawców sunnickiej jak i szyickiej odmiany islamu. Islam nie uznaje rozdziału życia 4

5 świeckiego i religijnego i dlatego reguluje zarówno zwyczaje religijne, organizację władzy religijnej jak i codzienne życie muzułmanina. Szariat opiera się na założeniu, że prawo musi dostarczać wszystkiego, co potrzebne dla duchowego i fizycznego rozwoju jednostki. Wszystkie czyny muzułmanina są podzielone na pięć kategorii - konieczne, chwalebne, dozwolone, naganne oraz zakazane. Oprócz powyższych do szariatu zaliczyć należy akady prawo zwyczajowe, które sprawia, że szariat u różnych narodów jest nieco inny i tak na przykład w Afganistanie za cudzołóstwo karze się tylko kobietę, a u Arabów oboje cudzołożników Przykładowe działania sprawców zamachów terrorystycznych (wg Wikipedi) : 28 czerwca zamach w Sarajewie, ginie następca tronu Austro-Węgier arcyksiążę Franciszek Ferdynand, 1923: 16 października - zamach w Cytadeli Warszawskiej, 28 zabitych, 89 rannych, 1925: 16 kwietnia zamach przy użyciu materiałów wybuchowego w cerkwi "Sweta Nedelja" w Sofii, 1946: 22 lipca zamach Irgunu na Hotel Króla Dawida (Hotel King David) w Jerozolimie 1969: 13 lutego wybuch przed budynkiem giełdy w Montrealu, 12 grudnia zamach na Piazza Fontana w Mediolanie. 1970: 21 lutego katastrofa lotu Swissair 330, 8 maja atak bojowników OWP na autobus szkolny koło Avivim; 9 dzieci i 3 dorosłych zginęło, a 19 zostało rannych. 1972: 26 stycznia katastrofa McDonnel Douglas DC-9 jugosłowiańskich linii lotniczych JAT, 8 maja porwanie samolotu belgijskich linii lotniczych Sabena, 30 maja masakra na lotnisku Lod w Izraelu dokonana przez Japońską Armię Czerwoną; zginęło 26 osób a 78 zostało rannych, 21 lipca Krwawy piątek IRA dokonuje zamachów w Belfaście; 9 osób zginęło a 130 zostało rannych, 5 września Czarny Wrzesień uprowadził sportowców ekipy Izraela podczas olimpiady w Monachium 1973: 1 marca Czarny Wrzesień wziął 10 zakładników w Ambasadzie Arabii Saudyjskiej w Chartumie, 14 grudnia zamach na konsulat algierski w Marsylii; 4 osoby zginęły a 20 zostało rannych, 20 grudnia - zamach zorganizowany przez ETA, w którym zginął premier Hiszpanii Luis Carrero Blanco. 1974: 15 maja Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny dokonuje ataku na szkołę w Maalot- Tarshiha w Izraelu, 17 maja Siły Ochotnicze Ulsteru dokonują zamachów w Dublinie i Monaghan, 21 listopada IRA detonacja w dwóch pubach w Birmingham, 1975: 5 marca Abu Yusef zaatakowali hotel Savoy w Tel Awiwie, 29 grudnia zamach na lotnisku La Guardia w Nowym Jorku, 1976: 27 czerwca Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny oraz Baader-Meinhof uprowadzenie samolotu Air France Operacja Entebbe, 1977: 13 października porwanie przez Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny samolotu Lufthansa Operacja "Magiczny Ogień", 1978: 13 lutego zamach na hotel Hilton w Sydney, 3 osoby zginęły a 11 zostało rannych, 17 lutego IRA zamach w restauracji koło Belfastu, 12 osób zginęło a 30 zostało rannych, 1979: 2 listopada Islamscy terroryści zajmują Wielki Meczet w Mekce. Podczas akcji odbijania meczetu, zginęło kilkaset osób, 1980: 14 stycznia wybuch przed kubańskim konsulatem w Montrealu, 30 kwietnia sześciu terrorystów weszło do ambasady Iranu w Londynie i wzięło jej pracowników 6 z

6 jako zakładników. 5 maja uwolniła ich brytyjska jednostka specjalna SAS, 2 sierpnia wybuch na dworcu kolejowym w Bolonii, 85 osób zginęło, a ponad 200 zostało rannych, 26 września wybuch na Oktoberfest w Monachium, 13 osób zginęło a ponad 200 zostało rannych, 1981: 29 sierpnia zamach na synagogę Stadttempel w Wiedniu, 20 października zamach na synagogę w Antwerpii, 1982: 29 marca wybuch w pociągu relacji Paryż-Tuluza. Zamach przypisywany Carlosowi, 7 sierpnia ASALA podkłada bombę na lotnisku w Ankarze, ginie 9 osób a 70 jest rannych, 1983: 18 kwietnia zamach na ambasadę USA w Bejrucie, 23 października zamach bombowy na koszary Marines w Bejrucie, 17 grudnia IRA podkłada bombę w sklepie Harrodsa w Londynie, 6 osób ginie a 90 zostało rannych, 1984: 20 września zamach na oficynę ambasady USA w Bejrucie, 12 października zamach na Grand Hotel w Brighton do którego przyznała się Tymczasowa Irlandzka Armia Republikańska, 23 grudnia wybuch pod pociągiem relacji Neapol Mediolan. Zamach przypisywany mafii. 1985: 8 marca wybuch samochodu-pułapki w Bejrucie, 23 czerwca - Katastrofa lotu Air India 182 w wyniku zamachu dokonanego przez organizację Babbar Khalsa, mającą na celu oderwanie indyjskiego regionu Sikh. Jeden z największych zamachów - na pokładzie Boeinga B zginęło 329 osób, 10 lipca statek Rainbow Warrior wysadzony przez francuskie służby specjalne na Nowej Zelandii, 21 lipca wybuch w Sali Królestwa Świadków Jehowy w Casuli dzielnicy Sydney, 7 października porwanie statku Achille Lauro, 23 listopada Grupa Abu Nidala porywa samolot linii EgyptAir. Dwa dni później w wyniku nieudanej akcji odbicia zakładników ginie 60 osób, 27 grudnia zamachy na lotniska w Wiedniu i Rzymie, 1986: 6 kwietnia zamach na dyskotekę La Belle w Berlinie Zachodnim, 25 grudnia porwanie samolotu Iraq Airways. W wyniku wybuchu dwóch granatów i awaryjnego lądowania giną 63 osoby, 1987: 19 czerwca wybuch na parkingu supermarketu Hipercor w Barcelonie. Do zamachu przyznała się ETA, 1988: 21 grudnia wybuch na pokładzie Boeinga 747 linii lotniczych Pan American World Airways Katastrofa nad Lockerbie, 1989: 22 września wybuch w ośrodku wczasowym Royal Marines w Deal, podłożonej przez IRA, 1992: 17 marca zamach bombowy na ambasadę Izraela w Buenos Aires, 10 kwietnia wybuch bomby w St. Mary Axe w Londynie, 4 października podpalenie Sali Królestwa Świadków Jehowy w Wondzu w Korei Południowej 1993: 26 lutego zamach na World Trade Center, wieże stały się celem ataku terrorystycznego dokonanego przez 5 batalion armii wyzwolenia terroryści z Egiptu, Sudanu i Jordanii na czele z szejkiem Omarem Abdalem Romanem. 1994: 18 lipca wybuch bomby w Jewish Community Center w Buenos Aires, 26 lipca zamach bombowy na ambasadę Izraela i żydowskie centrum kultury w Londynie, 1995: 20 marca rozpylenie trującego sarinu w tokijskim metrze przez grupę członków sekty Aum Najwyższa Prawda, 19 kwietnia wybuch bomby przy budynku federalnym w Oklahoma City, 14 czerwca 19 czerwca Atak na Budionnowsk, 25 lipca wybuch w paryskim metrze 1996: 31 stycznia wybuch w Banku Centralnym w Kolombo (Sri Lanka), 9 lutego wybuch w londyńskich dokach, 25 lutego eksplozja autobusu w pobliżu dworca 6

7 autobusowego w Jerozolimie, 18 kwietnia islamiści zastrzelili w pobliżu piramid w Gizie w Egipcie 18 greckich turystów, których wzięli za Izraelczyków, 25 czerwca zamach bombowy w Al-Chubar, 24 lipca wybuch bomb w pociągu w Kolombo, 28 lipca wybuch bomby w czasie koncertu Atlanta Olympic Games w Atlancie, 23 listopada porwany Boeing 767 etiopskich linii lotniczych spada do morza w pobliżu Komorów, 30 grudnia zbombardowanie pociągu przez separatystów z ugrupowania Bodo w Indiach 1997: 25 lutego trzy eksplozje w autobusach w Urumqi, 18 września dziewięciu niemieckich turystów i ich kierowca zabici w zamachu przed Muzeum Egipskim w centrum Kairu, 17 listopada atak na turystów w Luksorze 1998: 2 kwietnia wybuch bomby przed synagogą w Rydze, 6 kwietnia zamach bombowy na ambasadę Rosji w Rydze, 7 sierpnia wybuchy bomb w ambasadach USA w Tanzanii oraz Kenii, 15 sierpnia wybuch bomby podłożonej przez Real IRA w Omagh (Irlandia), 1999: 19 marca wybuch bomby we Władykaukazie (Rosja), 4 września wybuch bomby w samochodzie-pułapce w Dagestanie (Rosja), 9 września wybuch bomby w bloku w Moskwie, 13 września Wybuch bomby w bloku w Moskwie, 21 października atak rakietowy na plac w Groznym (Czeczenia), 2000: 8 sierpnia wybuch w przejściu podziemnym w Moskwie, 17 sierpnia dwie eksplozje w centrum handlowym w Rydze, 25 lutego eksplozja na promie płynącym do Ozamis (Filipiny), 12 października wybuch na amerykańskim niszczycielu USS "Cole" (wybrzeże Jemenu), 2001: 18 lutego zamach na autobus w Podujevie w północnym Kosowie, 1 czerwca zamach w nocnym klubie w Tel Awiwie (Izrael), 9 sierpnia zamach w pizzerii w Jerozolimie (Izrael), 10 sierpnia zamach w pociągu pasażerskim w Luandzie (Angola), 11 września Zamach na World Trade Center i Pentagon 2002: 9 maja zamach bombowy w Kaspijsku, (Rosja), 6 października zamach na tankowiec Limburg u wybrzeży Jemenu, 12 października zamach islamskich terrorystów w kurorcie Kuta na Bali (Indonezja), października atak czeczeńskich terrorystów na Centrum Teatralne na Dubrowce w Moskwie, 28 października zamach na hotel i próba zestrzelenia samolotu w Mombasie, 27 grudnia zamach bombowy dokonany przez czeczeńskich partyzantów na siedzibę prorosyjskiego rządu Czeczenii w Groznym 2003: 5 stycznia dwa wybuchy bombowe w Tel Awiwie (Izrael), 16 maja zamachy w Casablance, 11 czerwca wybuch bomby podłożonego przez Hamas w pobliżu bazaru w Jerozolimie (Izrael), 5 lipca - samobójczy atak przy kasach biletowych w Moskwie, 1 sierpnia eksplozja ciężarówki z materiałem wybuchowym na dziedzińcu szpitala Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego w Mozdoku (Północna Osetia), 7 sierpnia zamach na ajatollaha al-hakima w Nadżafie (Irak), 19 sierpnia samobójczy (Islamski Dżihad) atak na autobus w Jerozolimie (Izrael), 19 sierpnia eksplozja ciężarówki przed siedzibą ONZ w Bagdadzie (Irak), 12 listopada zamach na kwaterę włoskiej policji w Nasirijji (Irak), 15 listopada zamach na dwie synagogi w Stambule (Turcja), 20 listopada zamach na konsulat brytyjski i bank HSBC w Stambule, 2004: 18 stycznia eksplozja samochodu pułapki w Bagdadzie (Irak), 6 lutego eksplozja w moskiewskim metrze, 10 lutego wybuch samochodu-pułapki koło posterunku policji w Iskandariji (Irak), 11 lutego zamach samobójczy przed ośrodkiem rekrutacyjnym do armii irackiej w Bagdadzie (Irak), 2 marca do serii wybuchów podczas ważnego dla szyitów święta Aszura doszło w Bagdadzie i Karbali (Irak), 11 marca zamach w 7

8 Madrycie, 29 maja atak na instalacje naftowe i osiedle dla cudzoziemców w Al- Chubar (Arabia Saudyjska), 24 lipca wybuch bomby przed ambasadą USA w Taszkencie (Uzbekistan), 24 sierpnia - wg FSB wybuchy bomb powodują katastrofy dwóch samolotów liniowych, pod Tułą i Rostowem nad Donem, 31 sierpnia wybuch bomby przed stacją metra w Moskwie, 1-3 września atak zbrojny na szkołę w Biesłanie (Osetia Północna), 7 października zamach bombowy w Tabie w Egipcie, 2005: 7 kwietnia zamachowiec-samobójca wysadza się w powietrze na bazarze Khan al- Khalili w Kairze, 7 lipca zamach w Londynie, 21 lipca zamach w Londynie, 23 lipca zamachy bombowe w Szarm el-szejk (Egipt), 13 października czeczeńscy rebelianci dokonują ataku na budynki władz federalnych w Nalczyku, 9 listopada Zamach na hotele w Ammanie 2006: 22 lutego zamach bombowy na meczet al-askarija w Samarze, 24 kwietnia zamachy bombowe w Dahab, 15 czerwca zamach na Sri Lance, 11 lipca 7 eksplozji w pociągach i na stacjach sieci kolei podmiejskiej w Bombaju (Indie), 13 sierpnia wybuch dwóch granatów w trolejbusie w Tyraspolu, 21 sierpnia - wybuch na Targowisku Czerkizowskim w Moskwie (dokonany przez organizację "Zbawiciel"), 16 października atak terrorystyczny na Sri Lance, zginęły 92 osoby, 30 grudnia wybuch bomby podłożonej przez ETA na lotnisku Barajas pod Madrytem, 31 grudnia zamachy bombowe w Bangkoku, 2007: 3 lutego wybuch ciężarówki na targowisku w Bagdadzie, 19 lutego 2007 wybuch bomb w pociągu "Przyjaźń" kursującym pomiędzy Indiami, a Pakistanem, 27 marca zamach bombowy w Tal Afar (Irak), 11 kwietnia zamach bombowy w Algierze, 12 kwietnia zamach na parlament Iraku w Bagdadzie, 29 czerwca nieudane zamachy bombowe w Londynie, 30 czerwca zamach na lotnisko w Glasgow, 2 lipca Zamach bombowy w Jemenie, 14 sierpnia Zamachy bombowe w Kahtaniji, 18 października zamach bombowy w Karaczi, 6 listopada zamach bombowy w Baghlan w Afganistanie, 11 grudnia zamachy bombowe w Algierze, 12 grudnia zamachy bombowe w Amara, 27 grudnia zamach na Benazir Bhutto : ze względu na ich ilość jak i jakość, autor odesyłą czytelników do konkretnych linków zamieszczonych na internetowej stronie Wikipedia.pl 5. Konkluzja Nie ma doskonałych systemów zabezpieczeń, nie jest możliwe stworzenie narzędzi, które stworzą 100-procentową gwarancję bezpieczeństwa. Jednak ciągłe działanie na rzecz poprawiania proaktywnej fazy przeciwdziałania terroryzmowi a zatem doskonalenia sposobu realizowania działań operacyjno-rozpoznawczych, pozwalających na wczesne wykrywanie zagrożeń oraz zwiększanie zaawansowania mechanicznych sposobów wykrywania zagrożeń są szansą na to, aby poprawiać z dnia na dzień bezpieczeństwo antyterrorystyczne 7. 7 Liedel K. Bezpieczeństwo jest pierwszym i najpoważniejszym obowiązkiem państwa rozmowa przeprowadzona przez Kołodziej M. [w:] z dnia