podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 849 z późn.zm.) stwierdza, że

Transkrypt

1 Burmistrz Miasta Turku FFB Turek, dnia 20 stycznia 2016r. INTERPRETACJA INDYWIDUALNA PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO Burmistrz Miasta Turku działając na podstawie art. 14j 1 i 3 w zw. z art. 14b i art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz art. la ust.1 pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 849 z późn.zm.) stwierdza, że stanowisko sp. z siedzibą przedstawione we wniosku z dnia (data wpływu r.) uzupełnionym pismem z dnia r. (data wpływu r.) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co do zastosowania art. la ust. 1 pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, iż: 1. Urządzenia wskazane we wniosku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości - jest nieprawidłowe. 2. Urządzenia wskazane we wniosku nie powinny zostać wykazane w deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spół kę, albowiem nie stanowią gruntów, budynków, ani budowli w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości - jest nieprawidłowe. 3. W deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spół kę powinny zostać wykazane fundamenty pod Urządzenia, albowiem stanowią one budowle w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE: W dniu 2015 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek, z siedzibą w o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: od 2013 r. realizuje i w 2015 r. zamierza zakończyć proces inwestycyjny w zakładzie w Turku. Zakład w Turku składa się z instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz infrastrukturą towarzyszącą ( ASU"). W dalszej kolejności w Turku, oprócz ASU, powstanie także tzw. napełnialnia gazów. W ramach ASU lub napełnialni

2 posadowiono lub zostaną posadowione na fundamentach w szczególności urządzenia do magazynowania gazów ( Urządzenia"). Spółka poniżej przedstawia charakterystykę poszczególnych Urządzeń w ASU: 1) zbiornik tlenu ciekłego o pojemności m3, bezciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania produktu z ASU, do zbiornika jest dostarczany produkt ; ze zbiornika produkt jest ładowany do cystern samochodowych; 2) zbiornik azotu ciekłego o pojemności m3, bezciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania produktu z ASU, do zbiornika jest dostarczany produkt; ze zbiornika produkt jest ładowany do cystern samochodowych; 3) zbiornik argonu ciekłego o pojemności 60 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania produktu z ASU, do zbiornika jest dostarczany produkt; ze zbiornika produkt jest ładowany do cystern samochodowych; 4) zbiornik azotu ciekłego o pojemności 11 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania azotu na potrzeby własne (automatyka, azot płuczący do urządzeń); ze zbiornika produkt trafia do instalacji powietrza/azotu technologicznego; 5) zbiornik powietrza ciekłego o pojemności 50 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do mieszania azotu i tlenu oraz magazynowania gotowego produktu (ciekłego powietrza); zbiornik nie jest połączony z resztą instalacji, lecz jest napełniany i opróżniany bezpośrednio przez cysterny samochodowe; 6) zbiornik tlenu ciekłego o pojemności 3 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania ciekłego tlenu, dodawanego do cysterny z argonem w celu wytworzenia mieszanki spawalniczej; zbiornik nie jest połączony z resztą instalacji, lecz jest napełniany i opróżniany bezpośrednio przez cysterny samochodowe; Spółka poniżej przedstawia charakterystykę poszczególnych Urządzeń w napełnialni: 7) zbiornik tlenu ciekłego o pojemności 16 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania surowca do napełniania butli i wiązek gazem sprężonym; do zbiornika surowiec jest ładowany z cystern samochodowych, ze zbiornika produkt płynie do pompy wysokociśnieniowej, jest odparowywany i sprężany do butli; 8) zbiornik azotu ciekłego o pojemności 16 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania surowca do napełniania butli i wiązek gazem sprężonym; do zbiornika surowiec jest ładowany z cystern samochodowych, ze zbiornika produkt płynie do pompy wysokociśnieniowej, jest odparowywany i sprężany do butli; 9) zbiornik argonu ciekłego o pojemności 16 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania surowca do napełniania butli i wiązek gazem sprężonym; do zbiornika surowiec jest ładowany z cystern samochodowych, ze zbiornika produkt płynie do pompy wysokociśnieniowej, jest odparowywany i sprężany do butli; 10) zbiornik dwutlenku węgla ciekłego o pojemności 50 m3, ciśnieniowy, przeznaczony do magazynowania surowca do napełniania butli i wiązek gazem sprężonym; do zbiornika surowiec jest ładowany z cystern samochodowych, ze zbiornika produkt płynie do pompy wysokociśnieniowej, jest odparowywany i sprężany do butli. Prace związane z powstaniem zakładu ASU w Turku prowadzone są na podstawie decyzji Starosty Tureckiego z dnia r. nr zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę przez Spółkę, jako inwestora, instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą wg załączonego projektu budowlanego (kategoria obiektu XVIII) oraz decyzji zamiennej z dnia r. nr którą Starosta Turecki zatwierdził zmiany w projekcie budowlanym w części 2

3 dotyczącej indywidualnej konstrukcji dwóch zbiorników magazynowych gazu: zbiorniki tlenu i azotu. Pierwszą z ww. decyzji Starosta Turecki udzielił pozwolenia na budowę i zatwierdził projekt budowlany, w którym wskazane zostało, iż w ramach zamierzenia budowlanego powstaną m.in. budowle, tj. fundamenty pod zbiorniki wchodzące w skład ASU; same zaś urządzenia wchodzące w skład ASU na rysunkach stanowiących element projektu budowlanego zostały określone jako urządzenia technologiczne. Drugą z ww. decyzji Starosta Turecki zmienił pozwolenie na budowę i zatwierdził zamienny projekt budowlany, w którym wskazane zostało, iż w ramach ASU powstaną m.in. budowle, tj. fundamenty pod zbiorniki wchodzące w skład ASU oraz zbiorniki tlenu i azotu, wskazane w pkt 1) i 2) powyżej. Projekt zamienny nie wprowadził zmian w odniesieniu do pozostałych Urządzeń wchodzących w skład ASU (wskazanych w pkt 3)-6) powyżej), które nadal zostały określone w nim jako urządzenia technologiczne. Spółka dokonała zmian w projekcie budowlanym i wystąpiła o udzielenie przez Starostę Tureckiego pozwolenia zamiennego w szczególności z uwagi na sposób montażu zbiorników wskazanych powyżej w pkt 1) i 2). Sposób montażu ww. oraz pozostałych Urządzeń został przedstawiony poniżej. Urządzenia wskazane w pkt 1) i 2) powyżej składają się z dwóch warstw zbiornika wewnętrznego ze stali austenitycznej (służy do magazynowania gazu ciekłego) oraz zbiornika zewnętrznego ze stali austenitycznej i/lub stali węglowej (służy jako osłona warstwy izolacyjnej) pomiędzy zbiornikiem wewnętrznym i zewnętrznym znajduje się izolacja perlityczna (na dachu i ścianach bocznych zbiornika oraz izolacja z bloków spienionego szkła (pomiędzy dnem zbiornika zewnętrznego i wewnętrznego). Urządzenia te zostały zmontowane na miejscu, w zakładzie Spółki, z prefabrykowanych elementów w ten sposób, że na fundamencie betonowym została najpierw ułożona (zakotwiona do fundamentu) płyta denna (podłoga), do której mocowano kręgi zbiornika, stworzone z połączonych półkolistych, prefabrykowanych elementów. Dach zbiornika zespawany został z trójkątnych elementów i ułożony na zbiorniku. Zarówno zbiornik wewnętrzny, jak i zewnętrzny zostały wykonane w ten sam sposób. Montażu ww. Urządzeń na fundamentach dokonała firma będąca podwykonawcą podmiotu dostarczającego Spółce przedmiotowe urządzenia. W dzienniku budowy prowadzonym dla inwestycji ASU zapisane zostało, że wykonane fundamenty zostały przekazane wykonawcy zbiorników w celu montażu zbiorników. W dzienniku budowy znalazły się także wpisy dotyczące prac przy budowie żelbetowych fundamentów. Urządzenia wskazane w pkt 1) i 2) są tzw. zbiornikami bezciśnieniowymi, tj. nie są zbiornikami ciśnieniowymi w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej (Dyrektywa 97/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych). W związku z powyższym urządzenia te nie podlegają dozorowi technicznemu Urzędu Dozoru Technicznego, jednakże Wnioskodawca obejmie je dozorem technicznym świadczonym na zlecenie Wnioskodawcy przez wyspecjalizowany podmiot posiadający właściwe uprawnienia i wiedzę w zakresie tego rodzaju technologii, tj. jednostkę notyfikowaną (podmiot oceniający zgodność, zgłoszony do Komisji Europejskiej i umieszczony w wykazie jednostek notyfikowanych do konkretnych dyrektyw; podmiot taki ma nadany niepowtarzalny numer identyfikacyjny). Ww. Urządzenia wyposażone są w aparaturę umożliwiającą ich prawidłową eksploatację. Są to: króćce służące do napełniania ciekłym gazem, układ króćców, zaworów oraz pomp służących do opróżniania oraz przeładunku ciekłych gazów, zespół zaworów bezpieczeństwa oraz klap bezpieczeństwa zabezpieczających urządzenie przed wzrostem ciśnienia, zespół parownic wraz z zaworami zapewniający utrzymanie właściwego ciśnienia w urządzeniu, układ pomiarowy przeznaczony 3

4 do pomiaru ciśnienia oraz poziomu (stanu napełnienia) ciekłego gazu w urządzeniu, urządzenia do inertyzacji izolacji termicznej urządzenia poprzez płukanie gazowym azotem. Urządzenia wskazane w pkt 3)-10) powyżej dostarczone zostały lub zostaną dostarczone Wnioskodawcy jako gotowe urządzenia przez specjalistyczne firmy produkujące tego rodzaju urządzenia ciśnieniowe. Urządzenia te zostały lub zostaną przymocowane do fundamentów w ten sposób, że ich nogi zakotwione zostały lub zostaną do fundamentów. Zbiorniki te również składają się ze zbiornika zewnętrznego (ze stali węglowej) i wewnętrznego (ze stali austenitycznej) oddzielonego warstwą izolacyjną (próżniowo-perlityczną). Ww. Urządzenia wyposażone są w aparaturę umożliwiającą ich prawidłową eksploatację. Są to: układ króćców i zaworów służących do napełniania ciekłym gazem, układ króćców i zaworów służących do opróżniania oraz przeładunku ciekłych gazów, zespół zaworów bezpieczeństwa oraz klap bezpieczeństwa zabezpieczających urządzenie przed wzrostem ciśnienia, zespół parownic wraz z zaworami zapewniający utrzymanie właściwego ciśnienia w urządzeniu, układ pomiarowy przeznaczony do pomiaru ciśnienia oraz poziomu (stanu napełnienia) ciekłego gazu w urządzeniu, urządzenia do kontroli i odbudowy podciśnienia w przestrzeni izolacji termicznej urządzenia. Montażu ww. Urządzeń wchodzących w skład ASU na fundamentach dokonała wyspecjalizowana firma zewnętrzna lub ekipa montażową Sp. z o.o. Montaż przedmiotowych urządzeń nie został opisany w dzienniku budowy. Montaż pozostałych Urządzeń zostanie dokonany w analogiczny sposób. Urządzenia te, jako urządzenia ciśnieniowe, podlegają obowiązkowemu, pełnemu dozorowi Urzędu Dozoru Technicznego. Fundamenty pod Urządzenia zostały lub zostaną wybudowane z betonu, tj. mieszaniny cementu, wody i kruszywa. Ich konstrukcja została lub zostanie dodatkowo wzmocniona prętami stalowymi. Zakład w Turku, w którym znajdują się Urządzenia stanowi własność Spółki, w szczególności Spółka jest właścicielem gruntu, na którym znajduje się zakład. Urządzenia również stanowią własność Spółki. W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż: Wymieniona we wniosku Spółki Napełnialnia gazów nie jest elementem instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza (ASU). Napełniania będzie zlokalizowana na tym samym terenie, ale oba zamierzenia budowlane nie stanowią całości pod względem technologicznym i nie są ze sobą bezpośrednio powiązane. Budowa i uruchomienie napełnialni gazów nastąpi później niż uruchomienie instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza (ASU), a przewidywany termin uruchomienia to pierwszy kwartał 2016r. Spółka posiada odrębne pozwolenie na budowę tzw. Napełnialni. Prace związane z powstaniem Napełnialni w Turku prowadzone są na podstawie decyzji Starosty Tureckiego z dnia nr zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę przez Spółkę, jako inwestora, inwestycji budowa obiektów napełniania i magazynowania butli gazów technicznych wraz z zapleczem socjalno biurowym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną, zjazdem, i przyłączami". Zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę zamierzenie budowlane w postaci Napełnialni obejmuje wykonanie: 1. budynku napełniania i magazynowania butli gazów technicznych wraz z zapleczem biurowym, 2. wiaty sortowni butli, 3. kontenera biurowo-socjalnego, 4. portierni kontenerowej, 5. fundamentów pod zbiorniki i urządzenia, 4

5 6. wiaty magazynowej, 7. budynku hurtowni farmaceutycznej, 8. zjazdu publicznego, 9. niezbędnej infrastruktury technicznej sieci i przyłączy, wg załączonego projektu budowlanego. Analogicznie jak w przypadku projektu budowlanego dotyczącego powstania zakładu ASU, także w projekcie budowlanym dotyczącym Napełnialni wskazane zostało, że w ramach zamierzenia budowlanego powstaną m.in. budowle, tj. w szczególności fundamenty pod zbiorniki, a także pod inne urządzenia, takie jak parownice, pompy, wagi. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, ze w Napełnialni, prócz urządzeń wskazanych w pkt 7-10 we wniosku, na fundamentach posadowione zostanie jeszcze jedno urządzenie tj.: - zbiornik ciekłego powietrza o, pojemności ok. 50m3, ciśnieniowy, przeznaczony do mieszania azotu i tlenu oraz magazynowania gotowego produktu (ciekłego powietrza); zbiornik jest napełniany i opróżniany bezpośrednio przez cysterny samochodowe. Konstrukcja ww. urządzenia oraz sposób montażu na fundamencie są analogiczne jak w odniesieniu do pozostałych urządzeń Napełnialni opisanych we wniosku. Konstrukcja fundamentu pod ww. urządzenie jest analogiczna jak pozostałych fundamentów pod urządzenia w Napełnialni opisanych we wniosku. Wnioskodawca oświadczył, że elementy stanu faktycznego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji), w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Wnioskodawca we wniosku zadał następujące pytania: 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Urządzenia wskazane we wniosku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości? 2 Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Urządzenia wskazane we wniosku nie powinny zostać wykazane w deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spółkę, albowiem nie stanowią gruntów, budynków, ani budowli w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości? 3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spółkę powinny zostać wykazane fundamenty pod urządzenia, albowiem stanowią one budowle w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem? Stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie: 1. Zdaniem Spółki prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Urządzenia wskazane we wniosku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. 2. Zdaniem Spółki prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Urządzenia wskazane we wniosku nie powinny zostać wykazane w deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spółkę, albowiem nie stanowią gruntów, budynków, ani budowli w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości. 3. Zdaniem Spółki prawidłowe jest stanowisko, że w deklaracji na podatek od 5

6 nieruchomości składanej przez Spół kę powinny zostać wykazane fundamenty pod Urządzenia, albowiem stanowią one budowle w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy: Spółka wskazuje, że kluczowe dla oceny prawnej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz dla udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania jest dokonanie analizy przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (ustawa o podatku od nieruchomości). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku od nieruchomości opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: 1) grunty; 2) budynki lub ich części; 3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z art. la pkt 2 ustawy o podatku od nieruchomości budowlą w rozumieniu ww. ustawy jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Z powołanego przepisu wynika wprost, że dla ustalenia jego treści normatywnej istotne jest odwołanie się do przepisów prawa budowlanego, które definiują takie pojęcia jak obiekt budowlany", budowla" czy urządzenie budowlane". Na gruncie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2013 poz z póź. zm.) ustawodawca dokonał zdefiniowania szeregu pojęć, w szczególności takich jak obiekt budowlany", budowla" czy urządzenie budowlane". Zgodnie z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego przez obiekt budowlany" należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego przez budowlę" należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenia budowlane" należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Jak zauważył Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt P 33,4)91 definicje sformułowane w Prawie budowlanym obarczone są licznymi wadami metodologicznymi i legislacyjnymi, powodującymi na gruncie podatku od nieruchomości liczne wątpliwości co do zakresu przedmiotu opodatkowania ww. podatkiem. W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę na konieczność usunięcia mankamentów 6

7 legislacyjnych obarczających ww. definicje, albo przez nadanie poprawnego kształtu definicjom zawartym w Prawie budowlanym, albo przez opracowanie autonomicznych definicji dla potrzeb ustawy o podatku od nieruchomości. Niezależnie jednak od wad legislacyjnych powołanych przepisów niezbędne jest poczynienie próby ich interpretacji, tak aby możliwe było udzielenie odpowiedzi na przedstawione we wniosku pytania. Z uwagi na fakt, iż definicja budowli, zawierająca zasadniczo otwarty katalog obiektów, które ustawodawca uznaje za budowle, odwołuje się do szerszego zakresowo pojęcia obiektu budowlanego, konieczne jest rozpoczęcie analizy od dokonania wykładni właśnie tego pojęcia. Przez obiekt budowlany na gruncie Prawa budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Przedmiotowa definicja obiektu budowlanego została wprowadzona do Prawa budowlanego ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz.U ) z dniem 28 czerwca 2015 r. Nowa definicja obiektu budowlanego zastąpiła dotychczas obowiązującą, zgodnie z którą przez obiekt budowlany rozumiano: a. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, b. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, c. obiekt małej architektury. Zmiana definicji obiektu budowlanego w Prawie budowlanym od dnia 28 czerwca 2015 r. powoduje, że konieczne stało się ponowne ustalenie zakresu przedmiotowego budowli, które w świetle przepisów ustawy o podatku od nieruchomości, mogą podlegać opodatkowaniu. Fakt, iż zmiana definicji obiektu budowlanego na gruncie Prawa budowlanego przynosi ww. skutek został dostrzeżony w piśmiennictwie. W szczególności warto zwrócić uwagę na publikację prof. Morawskiego. Po zmianie definicji obiektu budowlanego wydaje się, że kluczowym elementem przedmiotowej definicji jest ustalenie, czy dany obiekt (budynek, budowla, obiekt małej architektury), został wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Jest to bowiem warunek konieczny dla uznania określonego obiektu za obiekt budowlany w rozumieniu Prawa budowlanego, a w konsekwencji także w świetle ustawy o podatku od nieruchomości. Na gruncie Prawa budowlanego pojęcie wzniesiony" zostało użyte wyłącznie jeden raz właśnie w definicji obiektu budowlanego. Na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości pojęcie to nie występuje. Znaczenie pojęcia wzniesiony" należy zatem ustalić w oparciu o językowe znaczenie tego słowa, gdyż ustawodawca nie skonstruował definicji legalnej w tym zakresie, ani też nie jest możliwe posłużenie się wykładnią systemową, tj. brak jest możliwości zrekonstruowania znaczenia ww. słowa w oparciu o kontekst, w jakim zostało użyte w innych przepisach Prawa budowlanego. Zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego wznieść" oznacza w szczególności wybudować coś dużego, wysokiego". Powyższe oznacza, że posługując się wykładnią językową, że skoro obiekt budowlany powinien zostać wzniesiony, to obiekt budowlany powinien posiadać znaczny rozmiar (być wysoki, duży) oraz zostać wybudowanym. Słowo wzniesiony" użyte w definicji legalnej obiektu budowlanego na gruncie języka potocznego odwołuje się zatem do rozmiaru obiektu, a także do procesu jego budowy, tj. powstania w efekcie procesu budowlanego. Pewnym potwierdzeniem dla wskazanego rozumienia pojęcia wzniesiony" jest fakt, iż kolejnym elementem legalnej definicji obiektu budowlanego jest wskazanie, że obiekt taki ma zostać wzniesiony (wybudowany) z użyciem wyrobów budowlanych". Sięgając do Internetowego Słownika Języka Polskiego użycie" oznacza w szczególności stosowanie czegoś" zaś użyć"' oznacza m.in. zastosować coś jako środek, narzędzie", zrobić z czegoś użytek". 7

8 Mając na uwadze wskazane znaczenie słów użyć" oraz użycie" można dojść do wniosku, że obiekt budowlany to obiekt znacznych rozmiarów, powstały w wyniku budowy, do której to budowy zastosowano (wykorzystano) wyroby budowlane. Dla ustalenia znaczenia obiektu budowlanego niezbędne jest także pochylenie się nad końcowym sformułowaniem zawartym w definicji, a mianowicie na ustaleniu znaczenia pojęcia wyroby budowlane". Ani na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości, ani też na gruncie Prawa budowlanego, pojęcie wyrobów budowlanych nie zostało zdefiniowane, tj. w przepisach tych brak jest legalnej definicji wyrobów budowlanych. Tym niemniej, na gruncie ustawy Prawo budowlane, zwrot wyroby budowlane jest używany w szeregu przepisów, w tym w szczególności w związku z zastosowaniem odwołań do ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (t.j. Dz. U. z 2014 poz. 883 z póź. zm. ustawa o wyrobach budowlanych"). Za przepis o najszerszym znaczeniu wydaje się, że zasadne jest uznanie art. 10 Prawa budowlanego, zgodnie z którym wyroby wytworzone w celu zastosowania w obiekcie budowlanym w sposób trwały, o właściwościach użytkowych, umożliwiających prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym spełnienie wymaga ń podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, można stosować przy wykonywaniu robót budowlanych wyłącznie, jeżeli wyroby te zostały wprowadzone do obrotu zgodnie z przepisami odrębnymi. Przez owe odrębne przepisy rozumie się w szczególności ustawę o wyrobach budowlanych, na gruncie której pojęcie wyrobów budowlanych zostało zdefiniowane. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie budowlanym - należy przez to rozumieć wyrób budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Nr 305/2011. Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U.UE.L , rozporządzenie w sprawie wyrobów budowlanych"), "wyrób budowlany" oznacza każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymaga ń dotyczących obiektów budowlanych. Wydaje się, że w świetle definicji obiektu budowlanego zawartej w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, przez wyroby budowlane należy rozumieć te wyroby, które definiowane są w art. 2 pkt 1 rozporządzenia w sprawie wyrobów budowlanych. Analizując przedmiotową definicję zasadne wydaje się zwrócenie uwagi na pewne kluczowe elementy. Zasadniczo szeroki zakres przedmiotowy pojęcia wyrób budowlany (mowa jest o każdym wyrobie lub zestawie") jest wyraźnie doprecyzowywany, zawężany poprzez kolejne przesłanki, tj. 1. konieczność aby wyrób był wyprodukowany i wprowadzony do obrotu z przeznaczeniem do użycia w budownictwie, 2. owo użycie w budownictwie polegać ma na zastosowaniu wyrobu w procesie budowlanym poprzez trwałe wbudowanie" wyrobu w obiekt budowlany lub jego część, 3. właściwości wyrobu budowlanego mają wpływać na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych. Określony wyrób, aby zostać uznanym za wyrób budowlany, musi zatem zostać wprowadzony na rynek w celach budowlanych (w celu stosowania go w budownictwie), jego przeznaczeniem ma być wprost trwałe wbudowanie" go w obiekt budowlany (zatem wyrób ma współtworzyć obiekt, stanowić element konstrukcyjny obiektu), wreszcie zaś wyrób 8

9 poprzez swoje właściwości winien wpływać na właściwości samego obiektu. W myśl definicji obiektu budowlanego, obiektem takim są w szczególności budowle wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Jeśli zatem dany obiekt budowlany (budynek, budowla lub obiekt małej architektury) został wyposażony w instalacje, których funkcją jest zapewnienie możliwości użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, instalacje te traktowane są łącznie jako całość wraz z obiektem budowlanym. Pojęcie instalacji nie zostało odrębnie zdefiniowane w Prawie budowlanym, jednakże powszechnie przyjmowane jest, że przez instalacje rozumie się takie oprzyrządowanie obiektu, które jest z nim związane funkcjonalnie (pozwala na funkcjonowanie obiektu). Instalacje można w szczególności zdefiniować jako zestaw urządzeń wewnątrz budynku lub innego obiektu, służących do przesyłania mediów takich jak prąd elektryczny, woda, gaz ziemny, ścieki lub inne substancje. Na instalację składają się zwykle elementy liniowe odpowiednie do transportu danego medium takie jak rury czy przewody elektryczne, oraz dodatkowe elementy służące do monitorowania i sterowania przepływem medium, takie jak pompy, zawory, liczniki, bezpieczniki i inne. Instalacje pełnią podobną funkcję do sieci, z tym że te drugie służą do transportu mediów na zewnątrz, podczas gdy instalacje obsługują wnętrza obiektów. Przykładowe instalacje to instalacja elektryczna, odgromowa, radiowa, gazowa, kanalizacyjna, wodociągowa, grzewcza, chłodnicza, czy wentylacyjna. Potwierdzenia, iż wskazane rozumienie pojęcia instalacje" jest właściwe, można szukać odwołując się w szczególności do wykładni systemowej wewnętrznej. Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt r Prawa budowlanego uprawnienia budowlane są udzielane m.in. w specjalnościach instalacyjnych zakresie sieci, instalacji i urządzeń: telekomunikacyjnych, ciepinych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych, elektrycznych i elektroenergetycznych. Z kolei w art. 29 ust. 1 pkt 27 Prawa budowlanego mowa jest o instalacjach elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepinych i telekomunikacyjnych wewnątrz budynku. Prawidłowość ww. rozumienia pojęcia instalacje" znajduje potwierdzenie także w piśmiennictwie. Prof. Morawski wskazuje, że: (...) słowo instalacje" ma dość mocno utrwalone konotacje zarówno w języku potocznym, jak i budowlanym". Dość powszechnie używa się określeń instalacja kanalizacyjna", instalacja grzewcza" itp., ale nie określa się jako instalacje elementów technicznych, takich jak turbiny w elektrowni czy baterie koksownicze zamontowane na fundamencie. Sq one oczywiście w pewnym sensie instalowane", ale nie sq określane jako instalacje."' Dodatkowo należy zauważyć, że łącznie z obiektem budowlanym (budynkiem, budowlą lub obiektem małej architektury) mogą być traktowane wyłącznie te instalacje, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. A contrario, nie należy zaliczać do obiektów budowlanych tych instalacji, które nie pełnią służebnych funkcji względem samego obiektu budowlanego. Podsumowując przedstawioną wyżej analizę definicji obiektu budowlanego", zmienioną z dniem 28 czerwca 2015 r., należy stwierdzić, że przez obiekt budowlany rozumie się taki budynek, budowlę lub obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, które: 1. zostały wzniesione, tj. wybudowane (powstały w procesie budowlanym) oraz posiadają odpowiedni rozmiar, 2.w procesie wznoszenia obiektu zostały wykorzystane / zastosowane wyroby budowlane, 3. owe wyroby budowlane zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu właśnie w celu użycia ich w budownictwie, 4. użycie wyrobu polegać ma na trwałym wbudowaniu" w obiekt (wyrób ma zatem 9

10 współtworzyć obiekt, być jego trwałym elementem), 5. właściwości wyrobu budowlanego mają wpływać na właściwości użytkowe obiektu. Tylko zatem budynek, budowla lub obiekt małej architektury powstałe w ww. sposób i zbudowane z ww. wyrobów, mogą zostać uznane za obiekt budowlany na gruncie Prawa budowlanego. Jednocześnie, aby tego rodzaju obiekt budowlany mógł zostać uznany za budowlę na gruncie Prawa budowlanego, a zatem także za przedmiot opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości, obiekt spełniający przesłanki uznania go za obiekt budowlany musi zostać wskazany w katalogu budowli zawartym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Inaczej mówiąc, dla uznania określonego obiektu za budowlę na gruncie Prawa budowlanego, obiekt taki spełnić musi łącznie dwa warunki: 1. musi spełniać przesłanki do uznania go za obiekt budowlany (zdefiniowany w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego) oraz 2. musi zostać wskazany w katalogu budowli (zdefiniowanym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego). Jedynie łączne spełnienie ww. przesłanek stanowi podstawę do uznania danego obiektu za budowlę stanowiącą obiekt budowlany. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Spółka wskazuje, że w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego ustawodawca wskazał w szczególności zbiorniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Aby zatem ww. obiekty uznać za budowle stanowiące obiekty budowlane, muszą one zostać zbudowane w sposób opisany powyżej (zostać wzniesione" z wyrobów budowlanych). Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki nie sposób uznać za obiekty budowlane, a tym samym za budowle, Urządzeń wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji. W konsekwencji, z uwagi na brak spełniania przez Urządzenia przesłanek do uznania ich za obiekty budowlane, Urządzenia te nie stanowią budowli, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Z uwagi na powyższe brak jest również obowiązku po stronie Spółki wykazania Urządzeń jako budowli w składanej deklaracji na podatek od nieruchomości, natomiast obowiązkiem tym objęte są fundamenty pod Urządzenia, które spełniają definicję obiektu budowlanego, a także zostały wskazane w katalogu budowli, określonym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. W konsekwencji, fundamenty pod Urządzenia podlegają opodatkowaniu na gruncie podatku od nieruchomości. Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie powyższego stanowiska w odniesieniu do poszczególnych Urządzeń oraz fundamentów pod te Urządzenia. Spółka wskazuje, że w jej ocenie nie sposób uznać Urządzeń wskazanych w pkt 1-10 stanu faktycznego za obiekty budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego. Jednocześnie nie sposób przyjąć, iż Urządzenia stanowią urządzenia budowlane zdefiniowane w art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego. W konsekwencji zaś Urządzeń nie można uznać za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości w myśl art. 2 pkt 3 i art. la pkt 2 ustawy o podatku od nieruchomościyrzedmiotowe stanowisko związane jest z uznaniem, iż Urządzenia nie zostały wzniesione (wybudowane) z użyciem wyrobów budowlanych, o których mowa w definicji obiektu budowlanego. Odnosząc się do Urządzeń wskazanych w pkt 1)-2) stanu faktycznego Spółka wskazuje, że są to urządzenia bezciśnieniowe, tj. nie są zbiornikami ciśnieniowymi w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej i jako takie nie podlegają dozorowi technicznemu Urzędu Dozoru Technicznego. Jednakże Spółka obejmie je dozorem technicznym świadczonym przez jednostkę notyfikowaną, jako podmiot wyspecjalizowany w ocenie prawidłowości funkcjonowania urządzeń tego rodzaju. 10

11 Urządzenia te składają się z dwóch warstw zbiornika wewnętrznego ze stali austenitycznej (służy do magazynowania gazu ciekłego) oraz zbiornika zewnętrznego ze stali austenitycznej i/lub stali węglowej (służy jako osłona warstwy izolacyjnej) pomiędzy zbiornikiem wewnętrznym i zewnętrznym znajduje się izolacja perlityczna (na dachu i ścianach bocznych zbiornika oraz izolacja z bloków spienionego szkła (pomiędzy dnem zbiornika zewnętrznego i wewnętrznego). Urządzenia zostały zmontowane na miejscu, tj. w zakładzie Spółki, z prefabrykowanych elementów w ten sposób, że na fundamencie betonowym została najpierw ułożona (zakotwiona do fundamentu) płyta denna (podłoga), do której mocowano kręgi zbiornika, stworzone z połączonych (zespawanych) półkolistych, prefabrykowanych elementów. Dach zbiornika zespawany został z trójkątnych elementów i ułożony na zbiorniku. Zarówno zbiornik wewnętrzny, jak i zewnętrzny zostały wykonane w ten sam sposób. Montażu ww. Urządzeń na fundamentach dokonała firma będąca podwykonawcą podmiotu dostarczającego Spółce przedmiotowe urządzenia. W dzienniku budowy prowadzonym dla inwestycji ASU zapisane zostało, że wykonane fundamenty zostały przekazane wykonawcy zbiorników w celu montażu zbiorników. W dzienniku budowy znalazły się także wpisy dotyczące prac przy budowie żelbetowych fundamentów pod ww. zbiorniki. Odnosząc ww. okoliczności do przedstawionej wyżej analizy pojęcia obiekt budowlany" Spółka wskazuje, że w jej ocenie nie sposób uznać, iż przedmiotowe Urządzenia stanowią obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, a w konsekwencji także w rozumieniu art. la pkt 2 ustawy o podatku od nieruchomości. Stanowisko Spółki- w jej ocenie- jest w szczególności uzasadnione w świetle poniższych faktów: 1. Urządzenia te zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu jako urządzenia służące do magazynowania gazów, 2. Urządzenia te zostały dostarczone na teren zakładu w formie prefabrykowanych elementów, gdzie zostały zmontowane w całość i w tym stanie przekazane Spółce, po dopełnieniu odpowiednich procedur w zakresie oddania Urządzeń do używania (Spółka zakupiła gotowe Urządzenia, stanowiące całość, a nie odrębne elementy, które musiała następnie samodzielnie montować), 3. Urządzenia są posadowione na fundamentach w celu zapewnienia im odpowiedniej stabilności, 4. jednakże nie są wbudowane w owe fundamenty w sposób trwały (istnieje możliwość przeniesienia urządzeń w inne miejsce w sposób nieingerujący w konstrukcję fundamentów). Należy bowiem zauważyć, że: 1. posadowienie Urządzeń na fundamentach nie mieści się w granicach pojęcia wzniesienie", a tymczasem właśnie wzniesiony winien być obiekt budowlany; 2. nie można także twierdzić, że przedmiotowe Urządzenia są wzniesione z wyrobów budowlanych, albowiem urządzenia techniczne tego rodzaju nie mieszczą się w analizowanej powyżej definicji wyrobów budowlanych, tj. a. nie zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu w celu zastosowania ich w budownictwie (przeznaczeniem urządzeń jest bowiem zastosowanie ich w przemyśle ciśnieniowym, np. w ASU), b. Urządzenia te nie zostały lub nie zostaną trwale wbudowane" w obiekt budowlany lub jego część (Urządzenia nie są wbudowane w fundamenty, ale posadowione na fundamentach i połączone za pomocą kotw; z uwagi na to przeniesienie Urządzeń w inne miejsce nie wymaga ingerencji, naruszenia konstrukcji fundamentów), c. właściwości Urządzeń nie wpływają i nie mają jak wpływać na właściwości użytkowe 11

12 obiektów budowlanych, tj. fundamentów, na których są posadowione (Urządzenia stanowią odrębny przedmiot od fundamentów, a ich związek jest ograniczony do zapewnienia przez fundamenty właściwej stabilności dla Urządzeń). Jednocześnie dla uznania określonego obiektu za budowlę na gruncie Prawa budowlanego, obiekt taki spełnić musi łącznie dwa warunki: 1. musi spełniać przesłanki do uznania go za obiekt budowlany (zdefiniowany w art. 3 pkt Prawa budowlanego) oraz 2. musi zostać wskazany w katalogu budowli (zdefiniowanym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego). Jedynie łączne spełnienie ww. przesłanek stanowi podstawę do uznania danego obiektu za budowlę stanowiącą obiekt budowlany. Pomimo zatem wymienienia zbiorników w kategorii budowli" w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie można uznać analizowanych Urządzeń za mieszczące się w zakresie ustawowej definicji budowli". Tylko bowiem takie zbiorniki, które spełniają jednocześnie przestanki do uznania ich za obiekty budowlane w świetle definicji obowiązującej od 28 czerwca 2015 r., można uznać za budowle w rozumieniu Prawa budowlanego, a w konsekwencji także za budowle i przedmiot opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości (jak np. zbiorniki retencyjne o betonowej konstrukcji). Analizowanych Urządzeń posadowionych na fundamentach nie sposób także uznać za instalacje zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem", albowiem to nie urządzenia umożliwiają użytkowanie fundamentów, ale odwrotnie, to fundamenty dając stabilne podłoże Urządzeniom umożliwiają korzystanie z nich zgodnie z ich przeznaczeniem. Takie stanowisko przedstawił także prof. Morawski. W konsekwencji, zdaniem Spółki Urządzenia wskazane w pkt 1)-2) stanu faktycznego, znajdujące się w ASU, nie stanowią obiektów budowlanych w rozumieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, a w konsekwencji także w rozumieniu art. la ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od nieruchomości. Jednocześnie Urządzeń nie można zaliczyć do urządzeń budowlanych, w myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, albowiem nie są to urządzenia zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (odwrotnie, to obiekt, czyli fundament, umożliwia użytkowanie Urządzeń). Urządzeń nie sposób uznać za podobne czy zbliżone choćby do takich urządzeń budowlanych jak przyłącza czy urządzenia instalacyjne służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Wreszcie Urządzenia nie są choćby rodzajowo zbliżone do takich urządzeń budowlanych jak przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Z uwagi na powyższe, Urządzenia te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i nie powinny być wykazywane w deklaracji na podatek od nieruchomości. Odmiennie natomiast należy ocenić fundamenty, na których posadowione zostały Urządzenia. Przedmiotowe fundamenty spełniają zdaniem Spółki przesłanki do uznania ich za obiekty budowlane. Podstawą dla takiego stanowiska jest fakt, że fundamenty: 1. powstały w sposób, który można uznać za objęty pojęciem wzniesienia", 2. fundamenty zostały wybudowane z wyrobów budowlanych, tj. a. powstały z betonu i prętów stalowych, które to produkty zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu w celu zastosowania ich w budownictwie (przeznaczeniem cementu i prętów stalowych było bowiem zastosowanie ich w budowlance), b. produkty użyte do wybudowania fundamentów zostały lub zostaną trwale wbudowane" w obiekt budowlany lub jego część (cement po związaniu z kruszywem 12

13 i wodą tworzy beton, zaś pręty stalowe zapewniają podwyższoną trwałość konstrukcji fundamentów, oraz są trwale wbudowane w fundamenty; aby usunąć jakikolwiek element fundamentów niezbędna jest ingerencja, naruszenie ich konstrukcji), c. właściwości cementu i prętów stalowych wpływają na właściwości użytkowe fundamentów, tj. zapewniają im odpowiednią twardość, trwałość). Dodatkowo należy wskazać, że fundamenty zostały wymienione na liście budowli zawartej w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, w myśl którego budowlami są w szczególności części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Skoro zatem fundamenty pod Urządzenia wskazane w pkt 1)-2) stanu faktycznego spełniają przesłanki do uznania ich za obiekty budowlane oraz zostały zaliczone do kategorii budowli na gruncie Prawa budowlanego, należy je uznać za budowle także na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości, a w konsekwencji za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Odnosząc się z kolei do Urządzeń wskazanych w pkt 3)-10) stanu faktycznego Spółka wskazuje, że przedmiotowe urządzenia techniczne zostały lub zostaną przez Spół kę nabyte od firm specjalizujących się w tego rodzaju technologii i zajmujących się produkcją m.in. urządzeń ciśnieniowych do magazynowania gazów. Zbiorniki te składają się ze zbiornika zewnętrznego (ze stali węglowej) i wewnętrznego (ze stali austenitycznej) oddzielonego warstwą izolacyjną (próżniowoperlityczną). Urządzenia te zostały lub zostaną dostarczone Spółce w całości jako gotowe elementy, zdatne do użytkowania w sposób zgodny z ich przeznaczeniem. Zbiorniki te, jako urządzenia ciśnieniowe, podlegają obowiązkowemu, pełnemu dozorowi Urzędu Dozoru Technicznego. Ww. Urządzenia zostały lub zostaną posadowione na uprzednio wybudowanych fundamentach w ten sposób, że ich nogi zakotwione zostały lub zostaną do tych fundamentów. Montażu ww. Urządzeń na fundamentach dokonała lub dokona wyspecjalizowana firma zewnętrzna lub ekipa montażowa. Montaż przedmiotowych Urządzeń wchodzących w skład ASU nie został opisany w dzienniku budowy. Mając na uwadze okoliczność, że Urządzenia opisane w pkt 3)-10) stanu faktycznego są: 1. urządzeniami ciśnieniowymi (stanowią element technologiczny ASU lub napełnialni), 2. wyprodukowanymi i wprowadzanymi do obrotu jako urządzenia ciśnieniowe, 3. gotowymi do użytkowania po dostarczeniu do Spółki (stanowią całość), 4. posadowionymi na fundamentach w celu zapewnienia im odpowiedniej stabilności, 5. jednakże nie wbudowanymi w owe fundamenty w sposób trwały (istnieje możliwość przeniesienia urządzeń w inne miejsce w sposób nieingerujący w konstrukcję fundamentów), w ocenie Spółki nie sposób uznać, iż przedmiotowe Urządzenia stanowią obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, a w konsekwencji także w rozumieniu art. la la pkt 2 ustawy o podatku od nieruchomości. Należy bowiem zauważyć, że: 1. posadowienie Urządzeń na fundamentach nie mieści się w granicach pojęcia wzniesienie", a tymczasem właśnie wzniesiony winien być obiekt budowlany; 2. nie można także twierdzić, że przedmiotowe Urządzenia są wzniesione z wyrobów budowlanych, albowiem urządzenia techniczne tego rodzaju nie mieszczą się w analizowanej powyżej definicji wyrobów budowlanych, tj.: a. nie zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu w celu zastosowania ich w budownictwie (przeznaczeniem urządzeń jest bowiem zastosowanie ich w przemyśle 13

14 ciśnieniowym, np. w ASU lub napełnialni), b. Urządzenia te nie zostały lub nie zostaną trwale wbudowane" w obiekt budowlany lub jego część (Urządzenia nie są wbudowane w fundamenty, ale posadowione na fundamentach i połączone za pomocą kotw; z uwagi na to przeniesienie Urządzeń w inne miejsce nie wymaga ingerencji, naruszenia konstrukcji fundamentów), c. właściwości Urządzeń nie wpływają i nie mają jak wpływać na właściwości użytkowe obiektów budowlanych, tj. fundamentów, na których są posadowione (Urządzenia stanowią odrębny przedmiotami od fundamentów, a ich związek jest ograniczony do zapewnienia przez fundamenty właściwej stabilności dla Urządzeń). Jednocześnie dla uznania określonego obiektu za budowlę na gruncie Prawa budowlanego, obiekt taki spełnić musi łącznie dwa warunki: 1. musi spełniać przesłanki do uznania go za obiekt budowlany (zdefiniowany w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego) oraz 2. musi zostać wskazany w katalogu budowli (zdefiniowanym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego). Jedynie łączne spełnienie ww. przesłanek stanowi podstawę do uznania danego obiektu za budowlę stanowiącą obiekt budowlany. Pomimo zatem wymienienia zbiorników w kategorii budowli" w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie można uznać analizowanych urządzeń ciśnieniowych za mieszczące się w zakresie ustawowej definicji budowli". Tylko bowiem takie zbiorniki, które spełniają jednocześnie przesłanki do uznania ich za obiekty budowlane w świetle definicji obowiązującej od 28 czerwca 2015 r., można uznać za budowle w rozumieniu Prawa budowlanego, a w konsekwencji także za budowle i przedmiot opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości. Takimi zbiornikami mogą być w szczególności zbiorniki o betonowej konstrukcji (np. zbiorniki retencyjne), a zatem wzniesione z wykorzystaniem wyrobów budowlanych. Analizowanych Urządzeń posadowionych na fundamentach nie sposób także uznać za instalacje zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem", albowiem to nie urządzenia umożliwiają użytkowanie fundamentów, ale odwrotnie, to fundamenty dając stabilne podłoże Urządzeniom umożliwiają korzystanie z nich zgodnie z ich przeznaczeniem. Takie stanowisko przedstawił także prof. Morawski. W konsekwencji, zdaniem Spółki Urządzenia wskazane w pkt 3)-10) stanu faktycznego, znajdujące się w ASU lub będące znajdować się w napełnialni, nie stanowią obiektów budowlanych w rozumieniu art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, a w konsekwencji także w rozumieniu art. la pkt 2 ustawy opodatku od nieruchomości. Jednocześnie Urządzeń nie można zaliczyć do urządzeń budowlanych, w myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, albowiem nie są to urządzenia zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (odwrotnie, to obiekt, czyli fundament, umożliwia użytkowanie Urządzeń). Urządzeń nie sposób uznać za podobne czy zbliżone choćby do takich urządzeń budowlanych jak przyłącza czy urządzenia instalacyjne służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Wreszcie Urządzenia nie są choćby rodzajowo zbliżone do takich urządzeń budowlanych jak przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Z uwagi na powyższe, Urządzenia te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i nie powinny być wykazywane w deklaracji na podatek od nieruchomości. Odmiennie natomiast należy ocenić fundamenty, na których posadowione zostały lub zostaną Urządzenia. Przedmiotowe fundamenty spełniają zdaniem Spółki przesłanki do uznania ich za obiekty budowlane. Podstawą dla takiego stanowiska jest fakt, że fundamenty: 1. powstały w sposób, który można uznać za objęty pojęciem wzniesienia", 2. fundamenty zostały wybudowane z wyrobów budowlanych, tj. 14

15 a. powstały z betonu i prętów stalowych, które to produkty zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu w celu zastosowania ich w budownictwie (przeznaczeniem cementu i prętów stalowych było bowiem zastosowanie ich w budowlance), b. produkty użyte do wybudowania fundamentów zostały lub zostaną trwale wbudowane" w obiekt budowlany lub jego część (cement po związaniu z kruszywem i wodą tworzy beton, zaś pręty stalowe zapewniają podwyższoną trwałość konstrukcji fundamentów, oraz są trwale wbudowane w fundamenty; aby usunąć jakikolwiek element fundamentów niezbędna jest ingerencja, naruszenie ich konstrukcji), c. właściwości cementu i prętów stalowych wpływają na właściwości użytkowe fundamentów, tj. zapewniają im odpowiednią twardość, trwałość). Dodatkowo należy wskazać, że fundamenty zostały wymienione na liście budowli zawartej w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, w myśl którego budowlami są w szczególności części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Skoro zatem fundamenty pod Urządzenia wskazane w pkt 3)-10) stanu faktycznego spełniają przesłanki do uznania ich za obiekty budowlane oraz zostały zaliczone do kategorii budowli na gruncie Prawa budowlanego, należy je uznać za budowle także na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości, a w konsekwencji za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Podsumowując swoje stanowisko Spółka wskazuje, że w jej ocenie nie budzi wątpliwości, że Urządzenia wskazane w pkt 1)-10) stanu faktycznego nie stanowią obiektów budowlanych, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Opodatkowaniu podlegają natomiast fundamenty, na których ww. Urządzenia zostały lub zostaną posadowione, albowiem zostały wskazane w katalogu budowli określonym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a jednocześnie spełniają przesłanki do uznania ich za obiekty budowlane. Jednocześnie Spółka zauważa, że gdyby pewne wątpliwości w zakresie opodatkowania Urządzeń jako budowli miały się pojawić, to zdaniem Wnioskodawcy należy rozstrzygać je w duchu stanowiska przedstawionego przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt P 33,439. W przedmiotowym wyroku, w którym Trybunał Konstytucyjny podjął się próby wykładni pojęć obiekt budowlany" oraz budowla", Trybunał stwierdził, że wobec metodologicznych i legislacyjnych wad definicji budowli i obiektu budowlanego, wszelkie wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść podatnika. Jakkolwiek definicja obiektu budowlanego uległa zasadniczej zmianie, zaś definicja budowli niewielkiej modyfikacji, to definicje te nadal obarczone są istotnymi wadami legislacyjnymi i metodologicznymi, na które wskazywał Trybunał Konstytucyjny w powołanym orzeczeniu. Kończąc Spółka raz jeszcze wskazuje, że w jej ocenie: 1. prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Urządzenia wskazane we wniosku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, 2. prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Urządzenia wskazane we wniosku nie powinny zostać wykazane w deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spółkę, albowiem nie stanowią gruntów, budynków, ani budowli w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości, 3. prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w deklaracji na podatek od nieruchomości składanej przez Spółkę powinny zostać wykazane fundamenty pod Urządzenia, albowiem stanowią one budowle w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. 15

16 W tym stanie rzeczy Wnioskodawca uważa swoje stanowisko za prawidłowe. Stanowisko organu podatkowego: Na wstępie przypomnieć należy, że w myśl art 14b 1 i 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Z 2015 r. poz.613 z późn. zm. - dalej Ordynacja podatkowa") Dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej oraz w zakresie swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z art. 14b 2 i 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna winna zawierać wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeśli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c 2 Ordynacji podatkowej). W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że organ wydając interpretację dokonuje jedynie oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, bez możliwości jego modyfikowania, czy też prowadzenia postępowania dowodowego w trybie przepisów działu IV Ordynacji podatkowej. Wobec tego interpretacja może dotyczyć wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, gdyż organ nie prowadzi żadnego postępowania dowodowego, nie ocenia też wiarygodności danych przedstawionych we wniosku. Obowiązkiem wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) ustawodawca obciążył wnioskodawcę, co oznacza, iż to wnioskodawca wskazuje elementy stanu faktycznego, jakie należy uwzględnić przy wydawaniu interpretacji. Organ podatkowy uznaje stanowisko prawne Wnioskodawcy jako niezasadne z poniżej wskazanych względów. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ( tekst jedn. Dz. U. z 2014, poz. 849) w art. 1a ust.1 zawarta została definicja budowli. Budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Należy podkreślić, że choć ustawodawca odsyła do przepisów prawa budowlanego to odesłanie to ma ograniczony charakter, bowiem dotyczy pojęć obiektu budowlanego i urządzenia budowlanego. W związku z tym dokonując kwalifikacji przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości w pierwszej kolejności musimy opierać się na ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, a pomocniczo na ustawie prawa budowlanego. Dokonując analizy definicji budowli zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych należy stwierdzić, że można podzielić je na dwie kategorie: obiekty budowlane (w rozumieniu prawa budowlanego) oraz urządzenia budowlane (również w rozumieniu prawa 16

17 budowlanego). Budowla dla celów podatku od nieruchomości to m.in. obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego niebędący budynkiem ani obiektem małej architektury. W świetle zapisu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne(fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Katalog budowli wymienionych w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane ma charakter otwarty i przykładowy, co niejednokrotnie podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzecznictwie ( wyrok NSA z dnia 29 października 2010r. II FSK 1010/2009; wyrok NSA z dnia 13 maja 2010r. II FSK 1932/09). Ustawodawca wymienił typowe przykłady budowli, zastrzegając podstawową przesłankę negatywną, że budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Katalog ten obejmuje budowle, które wykazują zróżnicowanie cech w zakresie rodzaju, konstrukcji i przeznaczenia, a więc nie są do siebie podobne. W związku z powyższym istnieje możliwość zakwalifikowania do niego również innych odmiennych budowli, które spełniają przesłankę negatywną. Podkreślić należy, iż powyższa definicja zawiera niezamknięty wykaz przykładowych budowli jednak wśród nich wymienione zostały wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne. Pojęcie instalacji przemysłowych nie zostało odrębnie zdefiniowane w prawie budowlanym. W literaturze przedmiotu sam wyraz instalacja" ma kilka znaczeń. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz.0 z 2013 r., poz z późn.zm.),pod pojęciem instalacji rozumie się, między innymi, zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu ( art.3 pkt 6 lit.b). Prace związane z budową instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą prowadzone były na podstawie decyzji Starosty Tureckiego, który zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółce jako inwestorowi, pozwolenia na budowę instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą (kategoria obiektu XVIII). Powyższa kategoria obiektu budowlanego oznaczona jest w załączniku do ustawy prawo budowlane jako budynki przemysłowe. A zatem, budowa obejmująca, wg zatwierdzonego projektu budowlanego, budowę instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą obejmuje, oprócz budynków przemysłowych także inne obiekty budowlane, tj. budowle. Z uzasadnienia wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego wynika, że w skład instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą wchodzą, między innymi, urządzenia zbiornik tlenu ciekłego o pojemności m3, zbiornik azotu ciekłego o pojemności m3, zbiornik argonu ciekłego o pojemności 60 m3, zbiornik azotu 17

18 ciekłego o pojemności 11 m3, zbiornik powietrza ciekłego o pojemności 50 m3 oraz zbiornik tlenu ciekłego o pojemności 3 m3. Zaznaczono również, że udzielone pozwolenie na budowę i zatwierdzenie projektu budowlanego pod nazwą instalacja kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą" wskazuje, że w ramach zamierzenia budowlanego powstaną między innymi budowle, tj fundamenty pod zbiorniki wchodzące w skład ASU, zaś same urządzenia wchodzące w skład ASU na rysunkach, stanowiących element projektu budowlanego, zostały określone jako urządzenia technologiczne. Powyższego nie zmienił także zatwierdzony, zamienny projekt budowlany. Projekt ten został jedynie uzupełniony o wskazanie wprost, że w ramach ASU powstaną m.in. budowle, tj. fundamenty pod zbiorniki wchodzące w skład ASU oraz zbiorniki: tlenu ciekłego o pojemności m3 i azotu ciekłego o pojemności m3. Sama okoliczność, iż zatwierdzony decyzją nr Starosty Tureckiego z dnia r. nr, w całości projekt budowlany i udzielenie pozwolenia na budowę przez Spół kę, jako inwestora, instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą wskazuje, na objęcie tym przedsięwzięciem również wskazanych powyżej zbiorników, które niewątpliwie są elementem projektu budowlanego. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że zatwierdzony projekt budowlany, obejmuje budowę obiektu budowlanego, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Definicja obiektu budowlanego wskazana w art. 3 pkt 1 Prawo budowlane wskazuje, iż jest to budynek, budowla bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Jak wskazano powyżej, w świetle zapisu art.3 pkt 3 prawa budowlanego przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Zatem można stwierdzić, że budowa obejmująca obiekty budowlane wraz z infrastrukturą towarzyszącą, po wyłączeniu obiektów budowlanych jakimi są budynki wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość ich użytkowania, staje się w pozostałej części obiektem budowlanym w rozumieniu art.3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, tj. budowlą. Zbiorniki, będące przedmiotem wniosku Spółki, powstały w procesie budowlanym, obejmującym budowę instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą wg zatwierdzonego projektu budowlanego. Stanowią jeden z elementów tego procesu, tworząc tym samym z innymi urządzeniami zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, wskazanym w katalogu budowli, zdefiniowanym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego jako wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne". Powyższe wskazuje, że zaklasyfikowanie, w tej części, instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą ( ASU") do kategorii budowli jest zasadne. Konstrukcja i parametry techniczne wskazują, iż w tej części obiekt budowlany jakim jest ASU, nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury i należy go zaliczyć do budowli wskazanej wprost w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Odnosząc się do drugiego zamierzenia budowlanego Spółki, zlokalizowanego na tym samym terenie, pod nazwą Napełnialnia gazów, powyższe wskazanie można odnieść analogicznie. 18

19 Prace związane z powstaniem Napełnialni prowadzone są na podstawie decyzji Starosty Tureckiego z dnia F. nr - zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę przez Spółkę, inwestycji budowa obiektów napełniania i magazynowania butli gazów technicznych wraz z zapleczem socjalno biurowym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną, zjazdem i przyłączami". Spółka wskazuje, że zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę, zamierzenie budowlane oprócz wskazanych wprost budynków, budowli obejmuje również urządzenia, w tym zbiorniki będące przedmiotem wniosku Spółki. Analogicznie do przedsięwzięcia budowlanego ASU, także w przypadku zamierzenia budowlanego jakim jest budowa Napełnialni gazów, przedsięwzięcie to zostało objęte jednym, zatwierdzonym projektem budowlanym i pozwoleniem na budowę. Jak wynika z wniosku Spółki, także zbiorniki zostały uwzględnione w tym projekcie, jako elementy całego procesu technologicznego, dokonywanego przy pomocy obiektów i urządzeń objętych przedmiotowym przedsięwzięciem. W związku z tym, że przedmiotowe zbiorniki nie posiadają cech budynku i nie spełniają definicji tego obiektu budowlanego, należy je traktować jako element obiektu budowlanego jakim jest niewątpliwie budowla, wskazana wprost w art.3 pkt 3 Prawa budowlanego, tj. wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne. W art.3 ustawy Prawo budowlane zdefiniowane zostało pojęcie obiektu budowlanego pod pojęciem którego należy rozumieć budowlę, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Urządzenie budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego to urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, np. przyłącza, urządzenia instalacyjne. W świetle powołanych przepisów ustawy Prawo budowlane, wszystkie elementy konstrukcyjne zarówno procesu inwestycyjnego pod nazwą instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą" jak i zamierzenia budowlanego pod nazwą budowa obiektów napełniania i magazynowania butli gazów technicznych wraz z zapleczem socjalno biurowym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną, zjazdem i przyłączami" stanowią obiekty budowlane, co potwierdza wydanie pozwoleń na ich budowę, z jednoczesnym zatwierdzeniem projektów budowlanych, z uwzględnieniem w nich także zbiorników będących przedmiotem wniosku Spółki. Zatem wszystkie elementy wyżej wskazanych obiektów budowlanych - zarówno te przytwierdzone w sposób trwały do podłoża jak i te wbudowane w fundamenty czy też tylko przytwierdzone, stanowią obiekt budowlany służący określonemu zadaniu technologicznemu. Rozgraniczanie elementów na części budowlane i niebudowlane jest nieuprawnione, ponieważ jako obiekt budowlany stanowią całość technologiczną. Ponadto, budowli nie można traktować jako jednorodny obiekt, bowiem jest to z reguły szereg obiektów i urządzeń biorących udział w określonym procesie technologicznym. Zatem do elementów budowli można zaliczyć zarówno elementy nieruchome, trwale zamontowane jak i elementy ruchome, które można dowolnie demontować i przenosić w inne miejsce. Ruchomy charakter urządzeń i instalacji nie oznacza, że taka konstrukcja przestaje stanowić całość technologiczną, zapewniającą użytkowanie obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. 19

20 W takim stanie rzeczy, nie budzi wątpliwości zaklasyfikowanie przedmiotowych zbiorników do kategorii budowli, wskazanej wprost w art.3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane jako element wolno stojących instalacji przemysłowych lub urządzeń technicznych". Nie budzi też wątpliwości, że cała instalacja, łącznie ze zbiornikami, jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki i jako taka, składająca się z szeregu elementów, pozostaje przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Kwalifikacja danego przedmiotu opodatkowania dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowli odbywa się na podstawie art. 1a ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z uwzględnieniem regulacji zawartych w art.3 pkt 3 i 9 ustawy Prawo budowlane. W przypadku przedmiotowych zbiorników, uznanie ich za element budowli wskazanej wprost w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, wyklucza je z kategorii urządzeń budowlanych. Urządzenia budowlane bowiem, zgodnie z art.3 pkt 9, to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Przedstawiona charakterystyka zbiorników wskazuje, iż nie posiadają one cech urządzeń budowlanych. Podkreślić jednak należy, że pojęcie budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie dotyczy wyłącznie definicji budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, ale rodzaju obiektu budowlanego, którym jest budowla wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Pomimo, iż w świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane do kategorii budowli należą jedynie części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, to jednak na gruncie art. la ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w związku z art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane wskazane powyżej budowle będą stanowiły przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości wraz z instalacjami, z którymi stanowią całość technologiczną tworząc jeden obiekt budowlany, a w tym przypadku instalację kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz Napełnialnię gazów wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Zgodnie z art.4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych podstawa opodatkowania dla budowli lub ich części stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczenia amortyzacji w tym roku, nie pomniejszona o odpisy amortyzacyjne. Oznacza to, że wartość budowli ustala się zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która reguluje m.in. amortyzację środków trwałych, a składniki instalacji kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz składniki zamierzenia budowlanego jakim jest Napełnialnia gazów są lub będą udokumentowane i powiązane z zapisem ksiąg rachunkowych, tworząc ewidencję środków trwałych Spółki. Reasumując organ podatkowy stoi na stanowisku, iż zbiorniki zamontowane w procesie inwestycyjnym Spółki pod nazwą Instalacja kriogenicznego rozkładu powietrza wraz z infrastrukturą towarzyszącą" oraz zbiorniki, które zostaną zamontowane zgodnie z projektem 20