Data 21 grudnia 2012 Prezydent Miasta Pabianic - Budowle stanowiące całość techniczno-uŝytkową wraz z Temat

Transkrypt

1 Rodzaj dokumentu Interpretacja indywidualna Sygnatura BFN-II Data 21 grudnia 2012 Autor Prezydent Miasta Pabianic - Budowle stanowiące całość techniczno-uŝytkową wraz z Temat instalacjami i urządzeniami jako przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. - Podatnik podatku od nieruchomości od naniesień budowli, usytuowanych na cudzym gruncie Słowa kluczowe Podatek od nieruchomości, budowle, zobowiązany podatnik Wniosek O wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego 1. Podstawa prawna wniosku Art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) 2. Rodzaj sprawy Podatek o nieruchomości 3. Wskazanie przepisu prawa podatkowego będącego przedmiotem interpretacji indywidualnej: Art. 1a ust 1, art.2 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych ( Dz. U. z 2010r. nr 95, poz. 613, z późn. zm.) 4. Wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego (stanów faktycznych) : Spółka zoo (dalej Spółka X) jest właścicielem myjni bezdotykowych znajdujących się na terenie Pabianic dzierŝawionym od innej spółki z o.o. ( zwanej dalej Spółką Y). Obiekt myjni samochodowej posiada podpory, dach, ściany boczne i nie jest trwale związany z gruntem. Zgodnie z zapisami umowy łączącej obie spółki ( X i Y) po zakończeniu okresu dzierŝawy spółka X zobowiązana jest do demontaŝu dokonanych naniesień ( myjni samochodowych) i przywrócenia terenu do stanu pierwotnego. Nakłady na myjnie zostały rozliczone na dwie odrębne pozycje środków trwałych: - budowlę, stanowiącą konstrukcję myjni zaliczone według KŚT do rodzaju 103, - technikę myjni kontenerowej oraz urządzenia towarzyszące w postaci technologii myjni zaliczone według KŚT rodzaju 449,291. Urządzenia myjni zapewniają dodatkową funkcjonalność zdatnego do uŝycia obiektu budowlanego. 5. Pytania do przedstawionego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego: 1) Czy zakwalifikowanie myjni do budowli jest prawidłowe? 2) Czy opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości będzie podlegała część budowlana myjni, bez wyposaŝenia techniczno-technologicznego? 3) Kto będzie podatnikiem podatku od nieruchomości od obiektu myjni? 1

2 6. Stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego: Stanowisko dotyczące pytania nr 1 Myjnie naleŝące do spółki X naleŝy zakwalifikować do budowli. Zgodnie z art. 2 ust 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają obiekty budowlane, do których zaliczone są budynki i budowle. Definicja budowli zawarta w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych opiera się na pojęciu obiektu budowlanego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2011r. nr 32 poz. 159), która w art. 3 ust 3 pod pojęciem budowli wymienia kaŝdy obiekt budowlany, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury oraz części budowlane urządzeń technicznych, które z budowlą stanowią całość techniczno-uŝytkową. Budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane art. 3 ust 2 musi posiadać fundamenty, dach i musi być trwale z gruntem związany a takŝe musi posiadać przegrody budowlane w postaci pionowych ścian wydzielające go z przestrzeni. Myjnia samochodowa naleŝąca do spółki X jest obiektem budowlanym, nie posiada cech budynku w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego i dlatego zdaniem spółki naleŝy ją uznać za budowlę w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Stanowisko dotyczące pytania nr 2 Spółka stoi na stanowisku, Ŝe opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będzie podlegała jedynie część budowlana myjni, gdyŝ zgodnie z treścią art. 1a ust 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 3 ust 3 i ust 9 Prawa budowlanego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega budowla, czyli w tym przypadku części budowlane myjni, natomiast pozostałe elementy stanowiące jedynie wyposaŝenie techniczno-technologiczne nie mieszczą się w definicji budowli ani urządzenia budowlanego, a wobec tego brak jest podstaw do ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Ponadto nakłady na myjnie zostały rozliczone na dwie odrębne pozycje środków trwałych: - budowlę, stanowiącą konstrukcję myjni zaliczone według KŚT do rodzaju 103, - technikę myjni kontenerowej oraz urządzenia towarzyszące w postaci technologia myjni zaliczone według KŚT rodzaju 449,291. Urządzenia myjni zapewniają dodatkową funkcjonalność zdatnego do uŝycia obiektu budowlanego. Stanowisko dotyczące pytania nr 3 Zdaniem Spółki podatnikiem podatku od nieruchomości jest Spółka będąca właścicielem myjni. Stanowisko swoje Spółka oparła na art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2011r. Nr 230 poz. 1370), zgodnie z którym wszystko, co zostaje trwale z gruntem połączone, staje się częścią składową nieruchomości gruntowej i własnością właściciela gruntu oraz art Kodeksu Cywilnego w myśl którego przedmioty połączone rzeczą ( w naszym przypadku z gruntem) tylko dla przemijającego uŝytku nie stanowią jej części składowych. Myjnia została wyodrębniona jako odrębny od gruntu przedmiot własności i nie jest trwale związana z gruntem, dlatego teŝ podatnikiem podatku od nieruchomości jest właściciel budowli. 2

3 INTERPRETACJA INDYWIDUALNA PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO Prezydent Miasta Pabianic działając na podstawie art. 14j 1 i 3 w związku z art. 14b 1 i 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z art. 1a ust 1, art. 2 ust 2 ust 1 art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych ( tekst jedn. Dz. U. z 2010r. nr 95, poz. 613 ze zm.), w związku : ze złoŝonym przez Spółkę X w dniu 21 listopada 2012r. wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku od nieruchomości, tj. art. 1a ust 1, art. 2 ust 1, art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych i udzielenie odpowiedzi na nw. pytania dotyczące wskazanego przez występującego o interpretację stanu faktycznego: 1) czy zakwalifikowanie myjni do budowli jest prawidłowe? 2) czy opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości będzie podlegała część budowlana myjni, bez wyposaŝenia techniczno-technologicznego? 3) kto będzie podatnikiem podatku od nieruchomości od obiektu myjni? wobec : zaprezentowanego przez wnoszącego o interpretacje przepisów prawa podatkowego stanowiska, Ŝe : 1) zakwalifikowanie myjni do budowli jest prawidłowe, 2) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będzie podlegała jedynie część myjni, 3) podatnikiem podatku od nieruchomości w zakresie opodatkowania budowli myjni jest Spółka będąca jej właścicielem. Organ podatkowy udzielający interpretacji indywidualnej postanawia: 1)Uznać za prawidłowe stanowisko Spółki X wskazane we wniosku o interpretację prawa podatkowego, dotyczące art. 3 ust 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 95 poz.613 ze zm.), zgodnie z którym myjnię naleŝącą do Spółki X naleŝy zakwalifikować do budowli. Zgodnie bowiem z art. 2 ust 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Budowlą zgodnie z art. 1a ust 1 pkt 2 ww. ustawy jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a takŝe urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym. Definicja budowli zawarta w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych opiera się na pojęciu obiektu budowlanego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane (Dz. U. z 2011 r. Nr. 32 poz. 159), która w art. 3 ust 3 pod pojęciem budowli wymienia kaŝdy obiekt budowlany, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury oraz części budowlane 3

4 urządzeń technicznych, które z budowlą stanowią całość techniczno-uŝytkową. Budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, zgodnie z art. 3 ust 2 musi posiadać fundamenty, dach, musi być trwale związany z gruntem i posiadać przegrody budowlane w postaci pionowych ścian wydzielające go z przestrzeni. Myjnia samochodowa naleŝąca do Spółki, wnioskującej o interpretację przepisów prawa, jest obiektem budowlanym- budowlą, poniewaŝ nie spełnia cech budynku w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego i bezspornie nie jest obiektem małej architektury. 2) Uznać stanowisko Spółki X za nieprawidłowe, bowiem jak zostało zdefiniowane w art. 3 Prawa budowlanego, obiektem budowlanym jest budowla stanowiąca całość technicznouŝytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Na podstawie art. 1a ust 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 3 pkt 1 lit. b oraz art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane do kategorii budowli naleŝą zarówno budowle stanowiące całość technicznouŝytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, jak i urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające moŝliwość uŝytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. W takim brzmieniu prezentowanych przepisów, wszystkie elementy konstrukcyjne myjni samochodowej, które stanowią całość techniczno-uŝytkową podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Rozgraniczenie elementów konstrukcyjnych myjni samochodowej na urządzenia budowlane i niebudowlane nie ma dla opodatkowania Ŝadnego racjonalnego uzasadnienia, poniewaŝ jako obiekt budowlany stanowią one całość techniczno-uŝytkową 3)Uznać stanowisko Spółki X za prawidłowe. W myśl art. 3 ust 1 przywoływanej wyŝej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeŝeniem ust. 3. Z powołanego przepisu wynika, Ŝe obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąŝy na enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę podmiotach, w pierwszej kolejności na właścicielach nieruchomości lub obiektów budowlanych. Kwestię posiadania reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny ( (Dz.U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.). Zgodnie z dyspozycjami w niej zawartymi posiadanie jest stanem faktycznym, a nie prawnym. Jest to władanie rzeczą, przy czym moŝe ono być samoistne (czyli władanie tak jak właściciel bez tytułu prawnego) lub teŝ zaleŝne, (gdy posiadacz włada rzeczą na podstawie stosunku prawnego uprawniającego go do władania rzeczą). Art. 336 kc wskazuje, Ŝe posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel, jak i ten kto nią faktycznie włada jak uŝytkownik, zastawnik, najemca, dzierŝawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (jest to posiadacz zaleŝny). W przedmiotowej sprawie właścicielem obiektu budowlanego (budowli myjni samochodowej usytuowanej w Pabianicach ) jest Spółka X i to ona od tego przedmiotu opodatkowania jest podatnikiem podatku od nieruchomości. UZASADNIENIE Spółka X w dniu 21 listopada 2012r. zwróciła się wnioskiem z dnia 9 listopada 2012r. do tut. Organu podatkowego Prezydenta Miasta Pabianic o interpretację przepisów prawa podatkowego będącego przedmiotem interpretacji indywidualnej, tj. art. 1a ust 1, art.2 ust 1 oraz art.3 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010r. nr 95, poz. 613 ze zm.). 4

5 Strona wskazała, Ŝe interpretacja dotyczyć ma zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym: Spółka jest właścicielem myjni bezdotykowych znajdujących się na terenie miasta Pabianic przy ul... dzierŝawionym od Spółki Y. Obiekt myjni samochodowej posiada podpory, dach, ściany boczne i nie jest trwale związany z gruntem. Zgodnie z zapisami umowy łączącej Spółki X i Y po zakończeniu okresu dzierŝawy Spółka X zobowiązana jest do demontaŝu dokonanych naniesień ( myjni samochodowych) i przywrócenia terenu do stanu pierwotnego. Nakłady na myjnie zostały rozliczone na dwie odrębne pozycje środków trwałych: - budowlę, stanowiącą konstrukcję myjni zaliczone według KŚT do rodzaju 103, - technikę myjni kontenerowej oraz urządzenia towarzyszące w postaci technologii myjni zaliczone według KŚT rodzaju 449, 291. Urządzenia myjni zapewniają dodatkową funkcjonalność zdatnego do uŝycia obiektu budowlanego. Wnoszący o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oświadczył, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, Ŝe elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złoŝenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postepowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, Ŝe w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Zdaniem wnoszącej o interpretacje indywidualną przepisów Spółki X, w odniesieniu do pytania nr 1 : Czy zakwalifikowanie myjni do budowli jest prawidłowe? stwierdzono Ŝe cyt. Myjnie naleŝące do Spółki X naleŝy zakwalifikować do budowli. Zgodnie z art. 2 ust 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają obiekty budowlane, do których zaliczone są budynki i budowle. Definicja budowli zawarta w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych opiera się na pojęciu obiektu budowlanego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane (Dz. U. z 2011r. Nr 32 poz. 159), która w art. 3 ust 3 pod pojęciem budowli wymienia kaŝdy obiekt budowlany, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury oraz części budowlane urządzeń technicznych, które z budowlą stanowią całość techniczno-uŝytkowa. Budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane musi posiadać przegrody budowlane w postaci pionowych ścian wydzielające go z przestrzeni. Myjnia samochodowa naleŝąca do Spółki X jest obiektem budowlanym, nie posiada cech budynku w rozumieniu Prawa budowlanego i dla tego zdaniem Spółki naleŝy ją uznać za budowlę w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W odniesieniu do drugiego pytania, tj. Czy opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości będzie podlegała część budowlana myjni, bez wyposaŝenia technicznotechnologicznego?, Spółka stoi na stanowisku, Ŝe cyt. : Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będzie podlegała jedynie część budowlana myjni, gdyŝ zgodnie z treścią art. 1a ust 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 3 ust 3 i ust 9 prawa budowlanego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega budowla, czyli w tym przypadku części budowlane myjni, natomiast pozostałe elementy stanowiące jedynie wyposaŝenie technicznotechnologiczne, nie mieszczą się w definicji budowli ani urządzenia budowlanego, a wobec tego brak jest podstaw do ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Ponadto nakłady na myjnie zostały rozliczone na dwie odrębne pozycje środków trwałych: - budowlę, stanowiącą konstrukcje myjni zaliczone według KŚT do rodzaju 103, 5

6 - technikę myjni kontenerowej oraz urządzenia towarzyszące w postaci technologia myjni zaliczone według KŚT rodzaju 449, 291. Urządzenia myjni zapewniają dodatkową funkcjonalność zdatnego do uŝycia obiektu budowlanego. W odniesieniu do pytania trzeciego, tj. Kto będzie podatnikiem podatku od nieruchomości od obiektu myjni? zdaniem Spółki cyt. podatnikiem podatku od nieruchomości jest Spółka będąca właścicielem myjni. Stanowisko swoje Spółka oparła o art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (dz. U. z 2011r. Nr 230 poz. 1370), zgodnie z którym wszystko, co zostaje trwale z gruntem połączone, staje się częścią składową nieruchomości gruntowej i własnością właściciela gruntu oraz art kodeksu cywilnego w myśl którego przedmioty połączone z rzeczą ( w naszym przypadku z gruntem) tylko dla przemijającego uŝytku nie stanowią jej części składowych. Myjnia została wyodrębniona jako odrębny od gruntu przedmiot własności i nie jest trwale związana z gruntem, dlatego teŝ podatnikiem podatku od nieruchomości jest właściciel budowli. W uzupełnieniu stanu faktycznego, przedstawionego przez Spółkę, organ podatkowy ustalił, na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, Ŝe decyzją znak z dnia 2011r. Starosta Pabianicki udzielił Spółce X pozwolenia na budowę myjni samoobsługowej trzystanowiskowej (kategoria XVII) i instalacji elektrycznej, kanalizacji technologicznej z separatorem, na działce nr ewid.. zlokalizowanej przy ul... w Pabianicach. Decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Pabianicach nr. z dnia r. udzielono pozwolenia na uŝytkowanie myjni samochodowej samoobsługowej usytuowanej na działce nr.. przy ul.. w Pabianicach. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów i budynków Starostwa Powiatowego w Pabianicach działka ta stanowi własność Gminy Miejskiej Pabianice i jest w uŝytkowaniu wieczystym Spółki Y. Deklaracje na podatek od nieruchomości składa Spółka Y. Zdaniem wydającego interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego w tej sprawie Prezydenta Miasta Pabianic stanowisko Spółki X w odniesieniu do zapytań nr 1 i 3 jest prawidłowe. W odniesieniu do zapytania nr 2 stanowisko uznaje się za błędne. Jako uzasadnienie tego stanowiska organu podatkowego wyjaśniam, co następuje: Zgodnie z art. 2 ust 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010r. Nr 95 poz. 613 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Budowlą zgodnie z art. 1a ust 1 pkt 2 ww. ustawy jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a takŝe urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia moŝliwość uŝytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Pojęcie obiektu budowlanego zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz z późn. zm.). NaleŜy przez nie rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, obiekt małej architektury, a takŝe budowlę stanowiąca całość techniczno-uŝytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Stosownie do przepisów Prawa budowlanego przez budowlę naleŝy rozumieć kaŝdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), 6

7 ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a takŝe części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość uŝytkową. PowyŜszy katalog nie stanowi katalogu zamkniętego, lecz jest jedynie przykładowym wyliczeniem budowli. Katalog budowli ma charakter otwarty i przykładowy, co niejednokrotnie podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzecznictwie ( wyrok NSA z dnia 29 października 2010r. II FSK 1010/2009; wyrok NSA z dnia 13 maja 2010r. II FSK 1932/09). Ustawodawca wymienił typowe przykłady budowli, zastrzegając podstawową przesłankę negatywną, Ŝe budowlą jest kaŝdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Katalog ten obejmuje budowle, które wykazują zróŝnicowane cechy w zakresie rodzaju, konstrukcji i przeznaczenia, a wiec nie są i nie musza być do siebie podobne. Zatem istnieje moŝliwość kwalifikowania do niego równieŝ innych, odmiennych niŝ wymienione, budowli, które spełniają przesłankę negatywną. W takim stanie rzeczy, nie budzi Ŝadnych wątpliwości zaklasyfikowanie myjni samochodowej, będącej przedmiotem niniejszej interpretacji, do kategorii budowli. Jej konstrukcja oraz parametry techniczne wskazują, Ŝe nie jest budynkiem ( brak trwałego związania z gruntem) i jako obiekt budowlany zaliczyć naleŝy ją do budowli. Nie budzi teŝ wątpliwości, Ŝe budowla ta jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej ( pozostaje w posiadaniu prowadzącego działalność gospodarczą) i jako taka pozostaje przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Jak zostało zdefiniowane w art. 3 Prawa budowlanego, obiektem budowlanym jest budowla stanowiąca całość techniczno-uŝytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Pod pojęciem urządzenia budowlanego, zgodnie z art. 3 pkt 9 tej ustawy Prawo budowlane, naleŝy rozumieć urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające moŝliwość uŝytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne. W takim brzmieniu prezentowanych przepisów, wszystkie elementy konstrukcyjne myjni samochodowej, które stanowią całość techniczno-uŝytkową podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Rozgraniczenie elementów konstrukcyjnych myjni samochodowej na urządzenia budowlane i niebudowlane nie ma do opodatkowania Ŝadnego racjonalnego uzasadnienia, poniewaŝ jako obiekt budowlany stanowią one całość technicznouŝytkową. NaleŜy podkreślić, iŝ pojęcie budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie jest toŝsame z pojęciem uŝywanym na gruncie ustawy Prawo budowlane, bowiem uwzględnia ono dodatkową przesłankę. Definiując pojęcie budowli ustawodawcy podatkowemu nie chodzi wyłącznie o budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, lecz o rodzaj obiektu budowlanego, którym jest budowla stanowiąca całość techniczno-uŝytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Pomimo, iŝ w świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane do kategorii budowli naleŝą jedynie części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość uŝytkową, to jednak na gruncie art. 1a ust 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w związku z art. 3 pkt. 1 lit. b ustawy Prawo budowlane wskazane powyŝej budowle będą stanowiły przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości wraz z instalacjami i urządzeniami, z którymi stanowią całość technicznouŝytkową, tworząc jeden obiekt budowlany. W tym celu konieczne jest wykazanie związku techniczno-uŝytkowego istniejącego pomiędzy instalacjami i urządzeniami a budowlami, na których, w których są posadowione. W wyroku z dnia 5 października 2010r. ( II FSK 1932/09) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, Ŝe poprzez tworzenie całości techniczno- 7

8 uŝytkowej, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy Prawo budowlane, naleŝałoby rozumieć połączenie poszczególnych elementów w taki sposób, aby zgodnie z wymogami technik nadawały się do określonego uŝytku. Nie moŝna przy tym wykluczyć, Ŝe kaŝdy z tych elementów moŝe być samodzielnym obiektem, choć nie zawsze samodzielnie wykorzystywany będzie mógł być do określonego celu. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 lutego 2012r. ( II FSK 1589/10) budowla nie moŝe być traktowana jako jednorodny obiekt, bowiem jest to z reguły szereg obiektów i urządzeń wzajemnie ze sobą powiązanych, słuŝących określonej działalności. Zatem do elementów składających się na całość techniczno-uŝytkową moŝna zaliczyć zarówno elementy nieruchome, trwale zamontowane, jak i elementy ruchome, które moŝna dowolnie demontować i przenosić w inne miejsce. Ruchomy charakter urządzeń i instalacji nie oznacza, Ŝe taka konstrukcja przestaje stanowić całość techniczno-uŝytkową z częścią budowlaną. Pomiędzy częściami budowlanymi i niebudowlanymi musi zachodzić związek technicznouŝytkowy, a zatem połączenie fizyczne poszczególnych elementów o charakterze trwałym oraz powiązanie funkcjonalne, dzięki któremu mogą być wykorzystywane do realizacji celu, dla którego powstał dany obiekt. Odnosząc się do zapytania nr 3 i ustalenia kto jest podatnikiem podatku od nieruchomości (budowli myjni samochodowej) wyjaśniam, Ŝe w myśl art. 3 przywoływanej wyŝej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej będące: 1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeŝeniem ust.3, 2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, 3) uŝytkownikami wieczystymi gruntów, 4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Z powołanego przepisu wynika, Ŝe obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąŝy na enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę podmiotach, w pierwszej kolejności na właścicielach nieruchomości lub obiektów budowlanych. Kwestię posiadania reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny ( (Dz.U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.). Zgodnie z dyspozycjami w niej zawartymi posiadanie jest stanem faktycznym, a nie prawnym. Jest to władanie rzeczą, przy czym moŝe ono być samoistne (czyli władanie tak jak właściciel bez tytułu prawnego) lub teŝ zaleŝne, (gdy posiadacz włada rzeczą na podstawie stosunku prawnego uprawniającego go do władania rzeczą). Art. 336 kc wskazuje, Ŝe posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel, jak i ten kto nią faktycznie włada jak uŝytkownik, zastawnik, najemca, dzierŝawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (jest to posiadacz zaleŝny). W przedmiotowej sprawie właścicielem obiektu budowlanego (budowli myjni samochodowej usytuowanej w Pabianicach przy ul... ) jest Spółka X i to ona od tego przedmiotu opodatkowania jest podatnikiem podatku od nieruchomości. 8

9 POUCZENIE Na niniejszą Interpretację Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, Łódź., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarŝący dowiedział się lub mógł dowiedzieć się o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa ( art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; tekst jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach ( art. 47 ww. ustawy) w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeŝeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania ( art ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi ( art ww. ustawy) na adres Urzędu Miasta Pabianic, ul. Zamkowa 16, Pabianice. Otrzymują: 1) adresat za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, 2) aa. 9