Sprawozdanie Powiatowego Rzecznika Konsumentów w Starostwie Powiatowym w Sandomierzu za 2009r.

Transkrypt

1 Sprawozdanie Powiatowego Rzecznika Konsumentów w Starostwie Powiatowym w Sandomierzu za 2009r. Działanie Powiatowego Rzecznika Konsumentów w Starostwie Powiatowym w Sandomierzu w 2009r. opierało się na udzieleniu porad i informacji, wskazujących konsumentowi drogę do działania i samodzielnego rozwiązywania sporów, a często zastępowanie go w sporze z przedsiębiorcą, przyjmując do rozwiązania na siebie znaczną część problemu. Instytucja Rzecznika staje się coraz bardziej znana konsumentom. W dużym stopniu przyczynił się do tego Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który przeprowadził kampanię informacyjną. Z roku na rok przybywa interesantówkonsumentów potrzebujących pomocy w sprawach złożonych, często bardzo trudnych do rozwiązania i udzielenia skutecznej pomocy. Do Rzecznika Konsumentów zgłaszają się osoby, które złożyły formalną reklamację lub skargę do przedsiębiorcy, ale nie były usatysfakcjonowane sposobem jej rozpatrzenia. Konsumenci zwracają się przede wszystkim w sprawach związanych z niską jakością towarów i usług, stanowią one około 70% wszystkich zgłoszonych spraw. Rzecznik Konsumentów jest zatrudniony od 01 czerwca 2000r. w wymiarze 2/5 etatu. Pomoc prawna i poradnictwo konsumenckie Powiatowy Rzecznik Konsumentów w 2009r. przyjął osobiście w Biurze 228 interesantów, udzielił konsumentom 56 porad telefonicznie oraz rozpoznał 25 spraw w formie pisemnej.

2 Udzielił poradnictwa i pomocy prawnej w 309 sprawach, w tym 161 w zakresie usług, 130 umów sprzedaży i 18 poza lokalem przedsiębiorstwa. W problematyce usług najwięcej spraw dotyczyło: - telekomunikacji - dostawy mediów w tym głównie energii elektrycznej - ubezpieczeń komunikacyjnych i osobowych - usług remontowo- budowlanych - kredytu konsumenckiego - innych usług. Z zakresu sprzedaży towarów dominowały natomiast sprawy: - zakupu obuwia niezgodnego z umową, - telefonów komórkowych, - wyposażenia wnętrz, - sprzętu RTV I AGD - sprzętu komputerowego - odzieży itp. Analizując tematykę świadczonych przez przedsiębiorców usług na podkreślenie zasługuje duża liczba spraw dotyczących usług telekomunikacyjnych. 1. Rynek telekomunikacyjny Konsumenci korzystający z telefonów stacjonarnych najczęściej skarżą się na problemy związane z rachunkami za rozmowy telefoniczne, kwestionując wysokość rachunków i nieprawidłowe naliczanie kosztów połączeń. Konsumenci są czasem obciążeni opłatami za rozmowy, których w rzeczywistości nie wykonali. Druga grupa problemów konsumenckich dotyczy trudności przy odstąpieniu od umowy zawartej z operatorem telekomunikacyjnym. Występują przypadki,

3 że konsumenci, mimo odstąpienia od umowy, nadal otrzymują rachunki za przeprowadzone rozmowy. Operatorzy starają się nie dopuścić do odstąpienia od umowy twierdząc, że nie otrzymali powiadomienia o odstąpieniu od umowy lub, że wpłynęło ono zbyt późno. Zdarzają się sytuacje, że operatorzy nakładają karę za odstąpienie od umowy mimo, że zostało ono dokonane w terminie, czy też w następstwie zmiany regulaminu przez operatora. Liczba zgłaszanych spraw dotyczących telefonii komórkowej jest duża a nawet większa niż w przypadku telefonii stacjonarnej. Konsumenci najczęściej skarżą się na jakość usług związaną z uszkodzeniami nadajników operatorów i w konsekwencji z brakiem zasięgu. Część spraw dotyczy przeniesienia numeru do innego operatora, niewłaściwego wykonania usług serwisowych telefonów komórkowych na gwarancji, braku możliwości połączenia z Internetem za pośrednictwem zakupionego modemu. Niezadowolenie konsumentów wynika głównie z faktu, że umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych zawierane są drogą telefoniczną, a do ich pisemnego potwierdzenia zobowiązuje się przedstawiciel operatora w ciągu 14 dni. Z reguły operator tych umów nie potwierdza lub czyni to po upływie terminu uprawniającego konsumenta do odstąpienia od umowy zawartej na odległość. Jeśli nawet operator prześle konsumentowi umowę w formie pisemnej, to okazuje się, że jej treść znacznie odbiega od oferty przedstawionej telefonicznie. Przedstawiciele operatorów nie przedstawiają pełnych, zrozumiałych informacji konsumentom zawierając umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, a często świadomie wprowadzają konsumentów w błąd. Umowy zawierane dotychczas z konsumentami były bardzo ogólne, zaś regulaminy świadczonych usług obwarowane karami, obowiązkami do spełnienia których zmuszani byli jedynie klienci. Przerzucano na konsumenta

4 całkowicie ryzyko związane z prowadzeniem przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej. Działania przedstawicieli operatorów naruszały dość często równorzędność stron umowy, zmierzały do dezinformacji, wykorzystywały niewiedzę konsumenta i brak doświadczenia przy załatwianiu tego typu formalności, wywoływały wręcz błędne przekonanie o naiwności konsumenta. Działanie takie przedstawicieli operatorów można uznać za nieuczciwe, nierzetelne, zdecydowanie odbiegające od przyjętych standardów postępowania. W większości umów czy regulaminów zawarte było postanowienie o treści Wniesienie reklamacji nie wstrzymuje obowiązku zapłaty reklamowanej należności - kształtujące prawo i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszające interesy konsumenta. Na podstawie takiego zapisu konsument zobowiązany był do uregulowania należności za usługę telefoniczną w każdym przypadku nawet, gdy była ona zawyżona lub operator nie wykonał swego zobowiązania w sposób należyty np. wystąpienie przerw w świadczeniu usługi, brak możliwości odbierania połączeń z telefonów stacjonarnych lub komórkowych należących do sieci innego operatora. Znaczna grupa skarg w telefonii komórkowej dotyczy rachunków za połączenia telefoniczne ( zawyżone kwoty rachunków, niewłaściwe naliczanie taryfy, rachunki obejmujące okres, gdy konsument nie był jeszcze abonentem). Problemy z odstąpieniem od umowy, charakterystyczne dla rynku telefonii stacjonarnej, dotyczą również obecnie w dość istotnym stopniu użytkowników telefonów komórkowych. Konsumenci wypowiadają przeważnie umowy w terminie, a mimo tego operator żąda kary lub nie uznaje odstąpienia i nadal przesyła rachunki za rozmowy. Często taki rzekomy dług jest przekazywany przez operatora firmie windykacyjnej.

5 Na rynku internetowym najczęściej zgłaszanym problemem przez konsumentów było uzyskanie dostępu do Internetu i uruchomienie usługi. Największy udział w rynku internetowym w powiecie sandomierskim ma Telekomunikacja Polska SA, która oferuje usługę Neostrada polegającą na szerokopasmowym dostępie do Internetu przez łącze telefoniczne. Po rozdzieleniu przez TP SA usług internetowych od usług telefonicznych i zaoferowaniu przez konkurencję, korzystającą z jej infrastruktury sieciowej, lepszych warunków w świadczeniu usług internetowych z niższymi cenami i bez limitów w ściąganiu danych, część abonentów przeszła do firmy Netia, która w efekcie czasem nie nadążała z realizacją wniosków o przyłączenie do Internetu. Sytuację utrudniały również nieco działania Telekomunikacji Polskiej, która w obawie o utratę klientów nie uznawała odstąpienia konsumentów od umowy, zarzucając niespełnienie wymogów formalnych przez alternatywnego operatora. Konsumenci skarżą się też na jakość świadczonych usług dostępu do Internetu: obniżoną szybkość transferu danych w stosunku do ustalonej w umowie, występowanie przerw w świadczeniu usług itp. 2. Rynek energetyczny W świadczeniu usług dostaw mediów dominują sprawy sprzedaży energii elektrycznej. Wszelkie skargi dotyczące dystrybucji i sprzedaży energii elektrycznej mają związek z wadliwym działaniem licznika. Odbiorcy prądu są oskarżeni o nielegalny pobór energii (oddziaływanie na licznik magnesem neodymowym). Przedsiębiorca energetyczny mimo, że nie jest w stanie udowodnić winy konsumenta zakłada, że jeżeli licznik posiadał błąd, to odbiorca prądu musiał oddziaływać na niego polem magnetycznym. Tymczasem niektórzy eksperci wskazują, że na powstanie błędu w liczniku może mieć wpływ każde inne pole elektromagnetyczne, wytwarzane przykładowo wskutek wyładowania atmosferycznego lub wysokiej temperatury. Ponadto liczniki muszą być co 15 lat legalizowane przez Urząd Miar, a niekiedy Zakład

6 Energetyczny nie przedstawia świadectwa legalizacji, co może wskazywać na błędy w pracy licznika wynikające z długiego okresu jego użytkowania. Nadmienić należy, że biegli z Politechniki Rzeszowskiej nie uwzględniają wpływu wyładowań atmosferycznych na niewłaściwe wskazania licznika, jak też, że licznik można uszkodzić w każdym czasie, także po jego zdemontowaniu u odbiorcy energii elektrycznej. PGE wnosi powództwo do Sądu Powszechnego, wymiar sprawiedliwości orzeka o nielegalnym poborze energii na zasadzie domniemania winy, mimo braku dowodów, iż nielegalny pobór miał miejsce u odbiorcy energii. Uwzględniając wiele niejasności w dokumentowaniu nielegalnego poboru np. braku właściwego zabezpieczenia licznika po jego zdemontowaniu u odbiorcy a przed badaniem licznika przez Urząd Miar, niemal wszystkie przypadki są rozstrzygane w sądzie na niekorzyść odbiorców energii elektrycznej. Ponadto PGE nalicza najwyższe z możliwych kar, a Sąd Rejonowy dowodzone w pozwie koszty zasądza, podczas gdy przepisy nakazują wiązać wysokość kary z uprawdopodobnioną wielkością pobranej nielegalnie energii, gdyż ryczałtowe ilości energii określone w taryfie są wielkościami maksymalnymi i powinny być brane do określania kar tylko w szczególnych przypadkach. 3. Usługi remontowo- budowlane Istotna grupę spraw stanowią też usługi remontowo- budowlane, a dotyczyły one głównie montażu okien, wykonania schodów w domu mieszkalnym, niewłaściwego wykonawstwa przydomowej oczyszczalni ścieków. Konsumenci na świadczenie wyżej wymienionych usług zawarli umowy z przedsiębiorcami, wpłacili zaliczkę, a usługodawcy opóźniali się z rozpoczęciem lub wykończeniem dzieła, bądź wykonywali je w sposób

7 wadliwy. Ostatecznie odstąpiono od umowy, gdyż wady dzieła były istotne, ale przedsiębiorcy nie chcieli zaspokoić słusznych żądań konsumentów. Po interwencji Rzecznika Konsumentów sprawy zostały załatwione pozytywnie dla skarżących się. 4. Usługi ubezpieczeniowe W problematyce ubezpieczeń komunikacyjnych dominowały sprawy wypłat niskich kwot odszkodowań za szkody przypadkowe w pojazdach samochodowych w stosunku do sumy ubezpieczenia i opłaconych składek. Ubezpieczyciel uchylał się także od wypłaty odszkodowania za uszkodzenie pojazdu wskutek jazdy po drodze o nieco zniszczonej nawierzchni (jezdnia posiadająca wyrwę a nie oznakowana). Ubezpieczający podnosili też sprawy zwrotu niewykorzystanej części składki za OC komunikacyjne w następstwie zbycia pojazdu; skarżyli się przede wszystkim na występowanie tzw. podwójnego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. W ubezpieczeniach osobowych przyczyną niezadowolenia konsumentów była odmowa przyznania świadczenia w drodze wyjątku na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym, bowiem wnioskodawcy nie spełniali warunków ustawowych co do minimalnego wymaganego okresu opłacania składek, warunkującego przyznanie świadczeń emerytalno- rentowych. W zakresie grupowego ubezpieczenia na życie przyczyną niezadowolenia konsumentów był brak korelacji pomiędzy okresem za jaki opłacono składkę a okresem udzielonej ochrony ubezpieczeniowej. 5. Umowy sprzedaży W umowach sprzedaży największe niezadowolenie konsumentów budziła sprawa zakupu butów i telefonów komórkowych niezgodnych z umową.

8 Konsumenci zgłaszali do sprzedawcy reklamacje z tytułu niezgodności towaru z umową, bądź też w przypadku telefonów komórkowych korzystali z warunków gwarancji, przekazując za pośrednictwem sprzedawcy telefon do naprawy gwarancyjnej w uprawnionym serwisie. Znaczna liczba reklamacji nie została uwzględniona przez sprzedawców lub usługodawców, zarzucano konsumentom niewłaściwy sposób konserwacji i użytkowania obuwia, jak też posługiwania się telefonem komórkowym np. jego zamoczenie, co nie było zgodne ze stanem faktycznym. Porady i pomoc prawna udzielana konsumentom nie zawsze przynosiła zadowalające efekty w toczącym się postępowaniu reklamacyjnym, bowiem opór przedsiębiorców był znaczny w zaspokajaniu przeważnie słusznych żądań konsumentów. Wystąpienia do przedsiębiorców w sprawie ochrony interesów konsumentów W 2009 r. Powiatowy Rzecznik Konsumentów wystosował do przedsiębiorców lub innych organizacji 66 wystąpień pisemnych w sprawie ochrony interesów konsumentów, a w tym: - 37 wystąpień dotyczyło usług, z tej liczby 15 spraw zakończono pozytywnie, 4 są w toku postępowania, a 18 rozpatrzono negatywnie - 27 umów sprzedaży, w tym 17 zakończono pozytywnie, 4 są w toku, a 6 negatywnie - 2 umowy poza lokalem i na odległość, w tym obydwie sprawy zakończono pozytywnie. Zakres tematyczny wystąpień pisemnych do przedsiębiorców jest zbliżony pod względem ilości do prowadzonego poradnictwa konsumenckiego i informacji prawnej udzielanej przez Rzecznika w Biurze, telefonicznie lub drogą elektroniczną.

9 Stwierdzić należy, że wzrasta świadomość konsumentów w zakresie przysługujących im praw, jak też możliwość ochrony ich interesów przez Rzeczników Konsumentów. Podkreślić również można, że część konsumentów zwraca się do Rzecznika o poradę lub pomoc prawną zbyt późno, przeważnie wówczas kiedy przedsiębiorca wytoczył powództwo przed Sądem Powszechnym lub gdy minęły ustawowe terminy dochodzenia roszczeń, na przykład minął dwumiesięczny termin od ujawnienia wady do zgłoszenia reklamacji sprzedawcy czy usługodawcy z tytułu niezgodności towaru lub usługi z umową, bądź też upłynął 10-dniowy termin odstąpienia od umowy w przypadku umów zawartych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa, jak też kredytu konsumenckiego. Problem ten głównie dotyczy zakupu wszelkiego rodzaju towarów przez Internet, sprzedaży pościeli zdrowotnej i sprzętu gospodarstwa domowego poza lokalem przedsiębiorstwa na organizowanych przez przedstawicieli przedsiębiorców pokazach. Zakup reklamowanych w ten sposób towarów odbywa się często z udziałem kredytu bankowego. Sprawy procesowe W sytuacji nie uwzględniania przez przedsiębiorców uzasadnionych roszczeń konsumentów Rzecznik pomagał konsumentom dochodzić swoich praw przed Sądem. W 2009 roku Powiatowy Rzecznik Konsumentów przygotował konsumentom 2 pozwy dotyczące reklamacji w zakresie niezgodności towaru z umową (zakup butów, tynku akrylowego), przygotował 6 pozwów dotyczących nienależytego wykonania usług ( 3 pozwy w zakresie nienależytej naprawy samochodów w warsztatach, 1 w sprawie niewłaściwie wykonanej usługi chemicznego

10 czyszczenia odzieży, 1 nieprawidłowego wykonania schodów wachlowanych (ażurowych) z drzewa dębowego w budynku mieszkalnym, 1 sprzedaży energii elektrycznej. Ponadto w 1 przypadku Rzecznik wstąpił do toczącego się przed Sądem postępowania, a dotyczącego wadliwie wykonanej naprawy samochodu powypadkowego w Zakładzie usługodawcy, a także przygotował 10 pism procesowych, w tym sprzeciw od nakazu zapłaty, apelację od wyroku Sądu Rejonowego, skargę dłużnika do Sądu Rejonowego na postępowanie Komornika itp. Dodać należy, że w 14 przypadkach uwzględniono żądania konsumentów w zasadniczej części, 3 sprawy są w toku postępowania, a 1 żądanie rozpatrzono negatywnie dla powoda. O skuteczności pomocy Rzecznika dla konsumentów w toczącym się postępowaniu sądowym lub egzekucyjnym mogą posłużyć niektóre przykłady: - Rzecznik przygotował sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, wydanego przez Sąd Rejonowy na skutek pozwu wniesionego przez Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty o zapłatę kwoty 1124,29 zł oraz dodatkowo odsetek i kosztów zastępstwa procesowego za świadczone usługi telekomunikacyjne. Po zapoznaniu się z zarzutami zawartymi w sprzeciwie od nakazu zapłaty, powód działający przez pełnomocnika cofnął pozew, a Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w niniejszej sprawie. Rzecznik Konsumentów przygotował odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, od Decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych- Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego ZUS w sprawie odmowy umorzenia należności funduszu alimentacyjnego z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu w łącznej kwocie ,14 zł.

11 Na podstawie wniesionego odwołania Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych działający z upoważnienia i na rzecz likwidatora Funduszu alimentacyjnego zmienił decyzję o odmowie umorzenia należności funduszu i umorzył w całości należności funduszu alimentacyjnego z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów zawiązanych z działalnością funduszu w łącznej kwocie ,14 zł. W następstwie tego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym uwzględniając wniosek wierzyciela oraz Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego ZUS umorzył prowadzone postępowanie egzekucyjne. Rzecznik Konsumentów przygotował też wystąpienie do Burmistrza jako organu podatkowego o umorzenie zaległości z tytułu podatku od środków transportowych dla konsumenta. Na przygotowany wniosek, Burmistrz umorzył zaległość w podatku od środków transportowych w łącznej wysokości ,50 zł należności głównej oraz odsetki od tej zaległości w łącznej kwocie ,20 zł. W sprawach procesowych Rzecznik Konsumentów napisał odbiorcy energii odwołanie (apelację) od wyroku Sądu Rejonowego zasądzającego od pozwanego na rzecz powoda PGE Rzeszowskiego Zakładu Energetycznego S.A. kwotę 4.477,85 zł z ustawowymi odsetkami od dnia r. do dnia zapłaty i kwotę 2.216,77 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, zarzucając Sądowi I-szej instancji brak bezstronności w rozpoznaniu sprawy, naruszenie przepisów postępowania, co mogło mieć wpływ na wynik rozstrzyganego pozwem roszczenia. W treści apelacji podniesiono zarzuty, że odbiorca energii nigdy osobiście nie podpisywał umowy na sprzedaż energii elektrycznej i świadczenie usług przesyłowych; ponadto przedstawiono zarzut na jakiej podstawie sprzedawca energii obciążył odbiorcę tak wysoką karą, kiedy w postępowaniu sądowym potwierdza, że badany licznik w sierpniu 2006r. był sprawny, sprawny był

12 6 grudnia 2006 roku, co dowodzi kopia dokumentu wręczona przez pracownika Zakładu Energetycznego przedstawicielowi odbiorcy. Powstaje pytanie czyżby od dnia 6 grudnia do dnia 22 grudnia 2006r. (data demontażu licznika na wniosek odbiorcy energii) zużyto energii elektrycznej za kwotę prawie 4.500,00 zł, jak przeciętnie w okresach rozliczeniowych dwumiesięcznych płacono rachunki za energię rzędu 200,00 zł. Dodatkowo zwrócono uwagę Sądowi Rejonowemu, że odbiorca energii, któremu zasądzono karę za nielegalny pobór, nie przebywał w miejscu zamieszkania, gdzie licznik był zainstalowany, a zamieszkiwał od m-ca maja 2006r. w odległości ok. 20 km, co potwierdzało zameldowanie przez Urząd Miasta i Gminy w Ożarowie. Na podstawie art. 3 kpc strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. To postanowienie kpc zobowiązuje powoda do nie zatajania protokołu z kontroli licznika w dniu 6 grudnia 2006r., Bezpośrednio na rozprawie strona powoda zaprzeczyła fakt, że kontrola licznika miała w tym dniu miejsce, mimo iż pozwany podnosił Sądowi dowód pisemny i wręczył do ręki dokument. Sąd nie zagłębiając się w sprawę dał wiarę zeznaniom świadków pracowników Zakładu Energetycznego, stwierdzając, że są one zbieżne i znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów, chociaż w tych zeznaniach świadków występowała zdecydowana nieścisłość co do zabezpieczenia licznika po jego zdemontowaniu u odbiorcy energii elektrycznej. Art. 232 kcp stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne a Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę. Sąd Rejonowy nie tylko, że nie dopuścił takiego dowodu, to w odczuciu pozwanego zmierzał do pozbawienia go tego dokumentu. W ocenie pozwanego jeżeli przedstawiciele Zakładu Energetycznego na podstawie badań wymuszalnikiem stwierdzają uszkodzenie licznika u odbiorcy,

13 to winni wzywać Policję, aby ta zabezpieczyła materiał dowodowy, który następnie byłby poddany badaniu laboratoryjnemu. W sprawie rozstrzyganej przez Sąd Rejonowy Policja prowadziła dochodzenie, ale ostatecznie umorzyła postępowanie. Przesłuchiwana przez Policję była żona jednoznacznie stwierdziła, że to ona zadrapała obudowę licznika, jak sprzątała w pomieszczeniu po malowaniu w którym był zainstalowany licznik. Nie mogła kropel farby z licznika zmyć na wilgotno, więc postanowiła je zdrapać. Zarysowania z lewej strony oraz w przedniej części metalowej osłony nie mogły stanowić dowodu, że powstały na skutek przyłożenia do obudowy licznika magnesu neodymowego. Według pozwanego wywiązał się on ze wszystkich warunków jakie był zobowiązany spełnić w stosunku do sprzedawcy energii elektrycznej, czego nie można powiedzieć o Zakładzie Energetycznym co do sposobu podpisania umowy na sprzedaż i przesył energii oraz dochodzenia skutków z tej umowy przed Sądem. Po rozpoznaniu odwołania Sąd Okręgowy uwzględnił podniesione w apelacji zarzuty i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Rejonowy. W opinii Powiatowego Rzecznika Konsumentów dowody nielegalnego poboru energii elektrycznej, na które powołuje się często powód tj. protokół kontroli i protokół badania laboratoryjnego, nie są miarodajnymi dowodami na okoliczność fałszowania pomiaru energii elektrycznej, tym bardziej, jeśli dostawca energii nie zabezpiecza właściwie licznika po jego zdemontowaniu u odbiorcy do transportu, jeszcze przed badaniem w Obwodowym Urzędzie Miar. Reasumując rolą Rzecznika jest podejmowanie działań mających na celu ochronę praw i interesów konsumentów, występowanie w obronie słusznych praw osób pokrzywdzonych, które jego zdaniem zostały naruszone. Sam fakt przyjęcia każdej sprawy do wyjaśnienia, jest służebną rolą Rzecznika

14 wypełnianą w imieniu Samorządu Powiatowego, wobec sygnalizowanego problemu i samego konsumenta. Z punktu widzenia Rzecznika Konsumentów ważna jest jego rola informacyjna i edukacyjna, przybliżająca wiedzę o obowiązujących a często zmieniających się przepisach prawnych dotyczących prawa konsumenckiego. Praca Rzecznika wymaga nie tylko wiedzy w zakresie prawa konsumenckiego, ale również wiadomości dotyczących prawa gospodarczego. Rzecznik Konsumentów jest otwarty na współpracę z innymi organizacjami działającymi na rzecz ochrony interesów konsumentów, a między innymi korzysta z pomocy- opinii Rzeczoznawców przy Wojewódzkim Inspektorze Inspekcji Handlowej, korzysta z opracowań Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, biuletynów Federacji Konsumentów itp. W świetle przytoczonych powyżej niektórych ważniejszych informacji z zakresu ochrony interesów konsumentów i prowadzonego poradnictwa prawnego nasuwa się jeden podstawowy wniosek: w doskonaleniu realizacji celów polityki konsumenckiej, należy bardziej zacieśnić współdziałanie pomiędzy organizacjami konsumenckimi, których podstawowym celem jest obrona interesów konsumentów, a wymiarem sprawiedliwości rozstrzygającym spory konsumenckie- sądy powszechne i polubowne. Powiatowy Rzecznik Konsumentów Maria Sokal

15 SPRAWOZDANIE POWIATOWEGO (MIEJSKIEGO) RZECZNIKA KONSUMENTÓW w Starostwie Powiatowym w Sandomierzu za 2009 r. Tabela nr 1: Zapewnienie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego i informacji prawnej w zakresie ochrony konsumentów. Przedmiot sprawy Rodzaj udzielonej porady telefoniczna osobista pisemna Ogółem I. Usługi, w tym: bankowe (inne niż kredyt konsumencki) parabankowe (inne niż bankowe i kredyt konsumencki) kredyt konsumencki ubezpieczeniowe systemy argentyńskie telekomunikacja (telefon, internet) operatorzy stacjonarni i komórkowi telewizja (TV kablowa, TV satelitarna) dostawa mediów (prąd, gaz, ciepło, woda) wywóz śmieci i kanalizacji informatyczne motoryzacyjne (serwis) turystyczne i hotelarskie timeshare pralnicze remontowo - budowlane pocztowe medyczne dentystyczne edukacyjne (kursy językowe, szkolenia, szkoły niepubliczne) komunikacyjne transportowe kamieniarskie fotograficzne krawieckie windykacyjne Inne II. Umowy sprzedaży, w tym: wyposażenie wnętrz sprzęt RTV i AGD sprzęt komputerowy odzież obuwie samochody i akcesoria

16 nieruchomości materiały budowlane kosmetyki sprzęt sportowy sprzęt rehabilitacyjny art. spożywcze biżuteria zabawki zwierzęta płyty CD, DVD telefony komórkowe Inne III. Umowy poza lokalem i na odległość

17 Tabela nr 2: Wystąpienia do przedsiębiorców w sprawie ochrony interesów konsumentów. Przedmiot sprawy Ilość wystąpień ogółem Zakończone pozytywnie Zakończone negatywnie Sprawy w toku I. Usługi, w tym: bankowe (inne niż kredyt konsumencki) parabankowe (inne niż bankowe i kredyt konsumencki) kredyt konsumencki ubezpieczeniowe systemy argentyńskie telekomunikacja (telefon, internet) operatorzy stacjonarni i komórkowi telewizja (TV kablowa, TV satelitarna) dostawa mediów (prąd, gaz, ciepło, woda) wywóz śmieci i kanalizacji informatyczne motoryzacyjne (serwis) turystyczne i hotelarskie timeshare pralnicze remontowo - budowlane pocztowe medyczne dentystyczne edukacyjne (kursy językowe, szkolenia, szkoły niepubliczne) komunikacyjne transportowe kamieniarskie fotograficzne krawieckie windykacyjne Inne II. Umowy sprzedaży, w tym: wyposażenie wnętrz sprzęt RTV i AGD sprzęt komputerowy odzież obuwie samochody i akcesoria nieruchomości materiały budowlane kosmetyki sprzęt sportowy

18 sprzęt rehabilitacyjny art. spożywcze biżuteria zabawki zwierzęta płyty CD, DVD telefony komórkowe Inne III. Umowy poza lokalem i na odległość

19 Tabela nr 3: Wytaczanie powództw na rzecz konsumentów. Rozstrzygnięcie sądu lp. Przedmiot sporu 1. Powództwa dotyczące reklamacji w zakresie niezgodności towaru z umową lub gwarancji towarów 2. Powództwa dotyczące niewykonania lub nienależytego wykonania usług 3. Powództwa dotyczące uznania postanowienia umownego za niedozwolone 4. Przygotowywanie konsumentom pozwów dotyczących reklamacji w zakresie niezgodności towaru z umową lub gwarancji towarów 5. Przygotowywanie konsumentom pozwów dotyczących niewykonania lub nienależytego wykonania usług 6. Inne (sprzeciw od nakazu zapłaty, skarga dłużnika na postanowienia komornika itp.) pozytywne (np. uwzględniające żądanie w zasadniczej części) negatywne Sprawy w toku Ilość powództw ogółem RAZEM Sprawy kierowane do rozpatrzenia przez sąd polubowny 2. Wstępowanie rzecznika konsumentów do postępowań