Osoby starsze ułatwiają zdanie sobie. ludzkiej; ukazują ciągłość pokoleń i

Transkrypt

1

2 Osoby starsze ułatwiają zdanie sobie sprawy z panującej hierarchii wartości ludzkiej; ukazują ciągłość pokoleń i przedstawiają wzajemną zależność między ludźmi. Charyzmatem osób starszych jest przekraczanie barier między ę ypokoleniami, zanim one zaistnieją. Wiele razy dzieci znajdują zrozumienie i miłość w oczach, słowach i pieszczotach osób starszych. Jan Paweł II Familiaris consortio 1981, nr 27

3 Niewiele jest okazji i czasu do wspólnych spotkań dzieci i osób starszych. Rodziny wielopokoleniowe stają się rzadkością. Opowieści dziadków i wspólne zabawy zastępowane są przez gry komputerowe, internet i telewizję. Zamiast bezpośrednich kontaktów z drugą osobą coraz częściejś rozmawiamy za pośrednictwem komunikatorów internetowych i telefonów komórkowych. W takiej rzeczywistości relacje międzypokoleniowe i są bardzo cenne.

4 Więź to naturalne relacje międzyludzkie ukształtowane na bazie wrodzonej potrzeby kontaktu emocjonalnego z drugim człowiekiem. ł W relacjach ważna ż jest intencja, obie strony muszą powiedzieć ja chcę tych kontaktów. Zaspokajanie tej potrzeby ważne jest na p j j p y j każdym etapie życia człowieka.

5 Wśród predykatorów pomyślnego starzenia wymienia się również pozytywne relacje z innymi ludźmi, nadające egzystencji głębszy sens, Naprawdę starym jest ten, kto zaprzestał kontaktów społecznych, Ludzie, z którymi jesteśmy związani pełnią funkcję zwierciadła, w którym dostrzegamy akceptację nas, akceptację siebie,

6 Zdrowe relacje z innymi ludźmi nasycone pozytywnymi więzami stanowią istotne źródło, z którego czerpiemy życiodajne moce.

7 Aby być, żyć i działać wspólnie, Aby pokazać ć i zrozumieć ć współzależność ż międzypokoleniową, Uznać, że następuje odwrócenie ról młodzi uczą starszych, Aby poznawać siebie, swoje pasje i zainteresowania, Aby łamać stereotypy,

8 Aby uczyć dialogu, Aby ofiarować sobie dobro, Zapewnić wzajemne bezpieczeństwo, Walczyć z ageismem (wiekizmem), Walczyć z gerontofobią, Poznawać proces starzenia się i starości, Przygotowywać się do własnej starości, Zaspakajać potrzeby wyższego rzędu, Aby zachować ciągłość rozwoju rodziny i społeczeństwa.

9 Spirala degradacji społecznej seniorów potęgowana jest przez niezaspakajanie jednej z podstawowych potrzeb potrzeby bycia użytecznym, Wydaje się, że zaspakajanie tej ważnej, społecznej potrzeby, stanowić może punkt wyjścia dla odbudowy i podtrzymania relacji społecznych, tak ważnych dla obu grup: młodych i starych.

10 Rozwijanie wśród dzieci i młodzieży pojmowania starości jako naturalnej fazy rozwoju, etapu równoprawnego z innymi. Przedstawienie starości jako okresu rozwojowego dynamicznego, aktywnego i różnorodnego. Zmiana postaw, w których dominuje dystans czy niechęć na takie, które cechuje zrozumienie, życzliwość, szacunek. Rozwijanie i pozytywnego myślenia ostarości ś innych, a w perspektywie czasu również swojej.

11 Dzielenie się dojrzałością mądrością życiową przez pokolenie seniorów. Stymulowanie wzajemnej aktywności w różnych dziedzinach. Podejmowanie opieki wobec osób starszych w rodzinie. Pokonywanie analfabetyzmu informatycznego, Oddziaływania ł i edukacyjne zmiana świadomości przez doświadczanie siebie nawzajem

12 Rozwijanie kompetencji kulturowych: otwartości, tolerancji, poszanowania dla człowieka w każdym wieku. Uświadomienie, że ludzkie fundamentalne potrzeby są takie same dla młodszego i starszego pokolenia. Uwalnianie od stereotypów i wzajemnych uprzedzeń. Rozwijanie i postaw prospołecznych, ł uwrażliwianie na potrzeby i oczekiwania innych.

13 1. Wzrost poczucia bycia zauważonym (przeciwdziałanie śmierci społecznej ). i potrzebnym 2. Szansę na wyjście kulturowego. z alienacji wynikającej z dystansu 3. Okazja do wspomnień z dzieciństwa, powrotu do biografii (odradzanie swojego Ja z przeszłości). 4. Możliwość przekazania doświadczenia. umiejętności, wiedzy i 5. Warunek do przekazania młodym uniwersalnych wartości, takich jak: miłość do ojczyzny, godność każdej osoby, odpowiedzialność, tradycja, wiara. 6. Poprawa jakości życiay wykluczenia społecznego. poprzez p łagodzenieg poczucia 7. Zmniejszenie uczucia dysonansu wobec młodego pokolenia. 8. Przełamywanie wzajemnej j nieufności.

14 1. Adekwatny wizerunek starości. 2. Nawiązanie bliższych relacji z osobami w późnej dorosłości. 3. Możliwość docenienia bagażu doświadczeń starszego pokolenia. 4. Rozwój kompetencji kulturowych: postawy otwartości, tolerancji, szacunku. 5. Uznanie dla intelektualnej i społecznej aktywności ś osób starszych. 6. Uwrażliwienie na potrzeby i oczekiwania seniorów.

15 7. Doświadczają wartości, jakże często nieobecnych w ich pędzącym świecie, a mianowicie: miłość, troskliwość, czułość, delikatność, uprzejmość, pokora, wytrwałość, empatia...

16 Pełne zdobycie kompetencji właściwego interpretowania świata i rozumienia siebie nie jest możliwe bez spotkań międzygeneracyjnych, ę yj y To właśnie ludzie starsi prezentują sobą kompetencję autobiograficzną, ą zbudowana z własnej biografii i wiedzy o życiu, Tu nie chodzi o ujednolicenie poglądów, perspektyw, doświadczeń. Wartość tkwi w różnorodności ś wizji świata. i t

17 Ważne jest, by monolog, który na własną rękę prowadzi każde pokolenie, przekazywać sobie nawzajem. Taka droga buduje prawdziwy szacunek i zrozumienie. Powinniśmy doceniać więzi z osobami starszymi w rodzinie i poza nią. ą Zdobyta ta droga wiedza i doświadczenie jest nieoceniona w życiu dorosłym. Możemy w ten sposób zaoszczędzić dić sobie wielu błędów życiowych i cierpień. Możemy skorzystać z ich życiowych lekcji.

18 Wybitny gerontolog L. Dyczewski posługując się ę metaforą ą pisze, że ludzie starzy są ą dla młodych tym, czym korzenie dla korony drzewa. I jak korona drzewa jest tym bardziej bogata, ciekawa i piękna, im dalej jej gałęzie wychodzą poza korzenie, a jednocześnie im ściślej są z nimi związane. Tak i młode pokolenie w społeczeństwie tym lepiej i wszechstronniej rozwija się, im dalej wybiega poza osiągnięcia pokolenia poprzedniego, a jednocześnie im ściślejszą łączność utrzymuje z jego duchowym i materialnym dorobkiem.

19 Czcić ludzi starszych to spełniać wobec nich trojaką powinność: Akceptować ich obecność, Pomagać im, Doceniać ich zalety. Jan Paweł II Dziękuję za uwagę.