Podsumowanie pierwszego warsztatu Powodzie w Europie Środkowej

Transkrypt

1 Podsumowanie pierwszego warsztatu Powodzie w Europie Środkowej Agenda spotkania Czas 9:30-11:00 Sesia Rejestracja, przywitanie i przedstawienie się uczestników. Prezentacje Chloe Begg na temat projektu TACTIC i Annemarie Müller o powodziach w tym regionie.) 11:00-11:15 Przerwa kawowa 11:15-11:30 Prezentacja na temat komunikowania ryzyka (Christian Kuhlicke) 11:30-12:45 12:45-13:45 Lunch Grupa robocza 1 Komunikacja ryzyka: cele i metody (obecna sytuacja, potrzeby). 13:45-15:15 Grupa robocza 2 Wymiana doświadczeń na temat praktyk komunikacyjnych 15:15-15:30 ca. 15:30 Wprowadzenie na temat przygotowywanego narzędzia samooceny audytu (prezentacja Annemarie Müller) Uwagi końcowe - dyskusja 1

2 Uczestnicy spotkania W spotkaniu uczestniczyło 28 osób: osiemnaście osób z Saksonii, cztery z Czech, siedem z Polski oraz siedem osób pracujących w Projekcie TACTIC. Uczestnicy spotkania reprezentowali różne obszary działania, takie jak: planowanie przestrzenne, ochrona środowiska, inwestycje, zarządzanie kryzysowe w jednostkach samorządowych, straż pożarna i inne. Lista uczestników i reprezentowanych instytucji znajduje się w załączniku. Komunikowanie ryzyka (prezentacja Christiana Kuhlicke) W prezentacji przedstawione zostały cele i metody komunikacji związanej z ryzykiem. Elementy strategii komunikacji ryzyka Cele komunikacji Zidentyfikowanie grup docelowych (partnerów komunikacji) Zdefiniowanie głównych treści komunikacji (przesłania) Wybór możliwych metod komunikacji Sformułowanie mechanizmów pozwalających na ocenę strategii Cele komunikacji ryzyka Cel 1: Ostrzeganie w przypadku zagrożenia Informacja o zagrożeniu Instrukcja jak postępować (jakie podjąć działania) Cel 2: Poprawa świadomości zagrożenia Informacje o powodziach Informacje o możliwych konsekwencjach Cel 3: Wzmocnienie zdolności do działania Plany reagowania Działania prewencyjne (konstrukcje bud., ubezpieczenia, inne) Role i odpowiedzialność Cel 4: Dostarczanie informacji, jako podstawy podejmowania decyzji lub uczestnictwa w decyzjach Transparentność procesu 2

3 Analizy naukowe Dane i informacje Opinie ekspertów Cel 5: Zapobieganie / rozwiązywanie konfliktów Dostarczanie wiarygodnych informacji Wymiana informacji o oczekiwaniach i celach Otwarty dialog Cel 6: (Od)-budowa wiarygodności i zaufania Budowanie jawności (transparentności) Spójność między deklaracjami a działaniami Warsztat 1. Cele i metody Uczestnicy podzieleni zostali na cztery grupy. Ze względu na trudności z tłumaczeniem stworzono grupy narodowe : dwie niemieckie, czeską i polską. Pierwsza grupa niemiecka składała się z pracowników związanych z zarządzaniem kryzysowym brali w niej udział strażacy i pracownicy kryzysowi. W skład drugiej grupy wchodzili przedstawiciele administracji lokalnej: burmistrzowie i pracownicy działów planowania. Praca poszczególnych grup była realizowana w odrębnych pomieszczeniach wyposażonych we flipcharty i duże postery, których kolumny reprezentowały cele komunikacji, a wiersze metody komunikacji (omówione wcześniej przez Christiana Kuhlicke). Uczestnicy zostali poproszeni o zaznaczenie na tym posterze przy pomocy zielonych kropek działań realizujące cele, które są przez nich stosowane w praktyce oraz przy pomocy czerwonych kropek te, które chcieliby w przyszłości wdrożyć. Wzór takiej tablicy zamieszczono poniżej. W trakcie sesji uczestnicy zostali poproszeni o wypełnienie dwustronicowej ankiety, której pytania dotyczyły istniejących i planowanych celów oraz metod stosowanych w praktyce. 3

4 Grupa niemiecka 1 (pracownicy kryzysowi) Uczestnicy skupiali się przede wszystkim na problemie ostrzegania ludzi w przypadku zagrożenia oraz na poprawie ich świadomości dotyczącej zagrożeń. Większość instytucji publikuje na swoich stronach informacje o powodzi i problemach z nią związanych, a dla odbiorców nie korzystających z Internetu informacje takie są publikowane w gazetach. Uczestnikom trudno było stwierdzić, jaka jest skuteczność tego systemu, w jakim zakresie informacja dociera do odbiorców przy stosowanych obecnie środkach komunikacji. Inny problem, jaki pojawił się w dyskusji to: jak motywować ludzi do uczenia się i gromadzenia informacji oraz do tego, by stosowali ta wiedzę w praktyce w czasie zagrożenia. Do kategorii planowanych (cele do których się dąży) zaklasyfikowano informacje o metodach rozwiązywania konfliktów i odbudowywania zaufania po powodzi. Rezultaty pracy niemieckiej grupy reprezentującej zarządzanie kryzysowe (fot: Maximilian Beyer (UFZ)). Pomimo różnego rodzaju obaw, np dotyczących chaosu informacyjnego, uczestnicy uważają za konieczne uwzględnienie mediów społecznościach w przyszłych pracach na wszystkich etapach cyklu zarządzania powodzią. Grupa niemiecka 2 (władze lokalne, planiści) Większość grupy podkreślała, że w obecnych działaniach kładą nacisk na problem ostrzegania zagrożonych społeczności oraz poprawy świadomości mieszkańców w pewnych zakresach. Najczęściej w tych celach używane są media społecznościowe, publikacje w prasie oraz broszury i ulotki. Kolejnym ważnym wg grupy działaniem jest poprawa zdolności mieszkańców do działania. W przyszłości, dla grupy najbardziej ciekawe byłoby nauczenie się, jak zachęcić ludzi dostarczając im informacji dla podejmowania decyzji oraz jak rozwiązywać konflikty w zarządzaniu powodzią poprzez spotkania informacyjne oraz wystawy. Poza ty, jest duże zainteresowani, co nie zostało pokazane na tablicy poniżej, w nauczeniu się, jak użyć mediów społecznościowych do poprawy świadomości ludzi i ich zdolności do działania. 4

5 Rezultaty pracy niemieckiej grupy reprezentującej władze lokalne i planistów (fot: Maximilian Beyer (UFZ)). Grupa czeska Wg uczestników obecna aktywność skupia się na dwóch problemach: ostrzeganiu w czasie powodzi i poprawie wiedzy na temat zagrożenia. Używane są różne metody by osiągnąć te dwa cele: SMS-owy system ostrzegania, publikacje w różnych mediach, publikacje na stronach w Internecie oraz mapy zagrożenia. Publiczne wystawy i ćwiczenia są również częściowo stosowane dla poprawy zdolności lokalnych społeczności do działania. Podkreślano, że w przyszłości sprawa poprawy zdolności do działania, informacji dla podejmowania decyzji i rozwiązywania konfliktów wymaga również uwzględnienia w pracach służb. Uczestnicy widzieli różne metody postepowania dla osiągnięcia tych celów: publiczne zajęcia, ćwiczenia i szkolenia z zakresu mediacji. Podkreślano również znaczenie informacji na temat możliwości finansowego wspomagania działań, jak również poprawy kwalifikacji pracowników kryzysowych. Jednym z tematów, które w grupie były podkreślane jako ważne, to wymiana informacji pomiędzy instytucjami z Czech, Polski i Niemiec.. Rezultaty pracy grupy czeskiej (fot: Maximilian Beyer (UFZ)). 5

6 Grupa polska Do głównych działań podejmowanych obecnie wg uczestników grupy należy ostrzeganie w przypadku zagrożenia oraz poprawa świadomości zagrożenia mieszkańców terenów zalewowych. Instytucje zarówno na poziomie gmin, jak i powiatu do ostrzegania ludzi używają stron internetowych, syren i systemu SMS-owego. Dodatkowo Bogatynia współpracuje blisko z lokalną rozgłośnią radiową. W zakresie poprawy świadomości o zagrożeniu używane są strony w Internecie. Niektóre instytucje (poziom powiatu) przygotowują również broszury dla poprawy zdolności działania zagrożonych. Przedstawiciel gminy Bogatynia podkreślał skuteczność bezpośrednich spotkań z mieszkańcami dla poprawy ich świadomości i zdolności do działania. Myśląc o przyszłości uczestnicy podkreślali konieczność przygotowania, dla poprawy wiedzy zagrożonych mieszkańców, broszur i ulotek, filmów edukacyjnych czy ćwiczeń oraz wykorzystania w tym celu map zagrożenia powodziowego. Wspominano również o użyciu w przyszłości mediów społecznościowych w tym celu. Oba poziomy administracji samorządowej korzystają ze spotkań, jako sposobu wspomagającego rozwiązanie konfliktów. Podsumowanie całości rezultatów Rezultaty pracy grupy polskiej (fot: Maximilian Beyer (UFZ)). Większość uczestników, niezależnie od kraju, skupia obecnie uwagę na reagowaniu na zdarzenie powodziowe najwięcej uwagi poświęca się ostrzeganiu, jego metodom i dyskusji o braku aktywności ludzi w tej dziedzinie. Drugim wspólnym celem jest poprawa świadomości ludzi, choć w większości wypadków uczestnicy mówili o małej skuteczności stosowanych obecnie metod komunikacji. Widać jednak wyraźnie, że wśród uczestników jest mocna świadomość rozwijania komunikacji również w innych celach, takich jak: wzmocnienie zdolności zagrożonych społeczności do działania, dostarczanie informacji dla podejmowania decyzji oraz rozwiązywania konfliktów. Widać to wyraźnie (czerwone punkty) na tablicy zbierające opinie wszystkich uczestników na jednej tablicy 6

7 Warsztat 2. Metody komunikacji kontynuacja dyskusji W sesji popołudniowej kontynuowano dyskusje na temat celów stosowanych obecnie i celów komunikacji będących przedmiotem zainteresowania na przyszłość. Grupa niemiecka 1 (pracownicy kryzysowi) Ogólny wynik dyskusji w grupie był taki, że wszyscy używają tych samych metod od wielu lat. Powstaje jednak pytanie, czy to realizuje wytyczone cele. Czy ludzie gromadzą dostarczane raz w miesiącu w gazetach karty zawierające informacje o różnych zagrożeniach? Czy ludzie a) trzymają je gdzieś w domu, b) czy używają ich w czasie zagrożenia? Jakie metody komunikacji ludzie by akceptowali, co by ich motywowało, by zastosować wiedzę w praktyce? Oczekiwania w stosunku do projektu TACTIC są takie, by udostępnił on metody skuteczności różnych metod komunikacji oraz sposobów zidentyfikowania różnych potrzeb i oczekiwań grup docelowych (np zagrożonych ludzi) w odniesieniu do strategii komunikacji. Dokładniej rzecz biorąc, podkreślano współpracę międzynarodową, jako główne wyzwanie w zakresie komunikacji ryzyka w czasie zagrożenia. Obecnie stosowane metody są ograniczone do bardzo prostej wymiany zdefiniowanych wcześniej komunikatów dostępnych w różnych językach. Nie jest to wystarczające dopóki inne potrzeby informacyjne nie będą spełniane, lub nie będzie na nie odpowiedzi. Nowe metody wielojęzycznej komunikacji, takie jak komunikacja bez tekstu, automatyczne tłumaczenia, techniczne połączenie centrów zarządzania kryzysowego cieszą się 7

8 wysokim zainteresowaniem uczestników. Nauczenie się na doświadczeniach innych krajów, które zostały dotknięte zagrożeniami na obszarach granicznych to jedno z oczekiwań uczestników, którzy mieszkają na granicy czesko polsko niemieckiej. Ponadto uczestnicy oczekują większego wsparcia od swoich władz, stąd oczekiwanie na jakiś prawne i wykonawcze inicjatywy władz regionalnych. Innym problemem związanym z problemami granicznymi lub językiem jest napływowa ludność nie mówiąca lokalnym językiem lub tzw azylanci uchodźcy z innych krajów starający się o tymczasowy lub stały pobyt. Z powodu rosnącej ich liczby konieczne jest opracowanie nowych metod komunikacji, aby zapewnić im bezpieczeństwo w czasie zagrożenia. Problem nie tkwi tylko w znajomości języka, problem tkwi również w trudnościach ze zidentyfikowaniem ich miejsca pobytu. Ta refleksja była punktem wyjścia do rozmowy na temat jak w ogóle dotrzeć z informacjami do ludzi? I inne pytanie, jak w strategii komunikacji ryzyka można dotrzeć do różnych grup docelowych. Oczekiwanie służb dotyczą pomocy w zidentyfikowaniu prostych narzędzi i metod, ale jednocześnie takich, które są skuteczne i możliwe do zaakceptowania przez ludzi. W ramach tej rozmowy uczestnicy odnosili się krytycznie do braku świadomości ryzyka w dużej części populacji narażonej na zagrożenia, szczególnie w miastach i szczególnie w grupie młodych ludzi. Ogromna ilość czasu i sił służb różnego rodzaju jest w czasie zagrożenia marnowana na pomoc ludziom, którzy nie potrafią sobie poradzić w najprostszy sposób z sytuacją. I jak poprzednio uczestnicy uznali, że brakuje w tym przypadku pomocy z poziomu regionalnego. Program nowej strategii edukacji, której celem jest informowanie młodych ludzi o potencjalnych zagrożeniach środowiskowych, możliwych działaniach i sposobach radzenia sobie z zagrożeniami został przez pracowników kryzysowych opracowany, ale nie został przez władze regionalne wdrożony w szkołach do dziś. Grupa niemiecka 2. (lokalne władze i planiści) Uczestnicy stwierdzili w tej części spotkania, że poprzednia sesja uświadomiła im znaczenie społeczności jako kluczowego elementu zarządzania ryzykiem powodziowym, szczególnie na poziomie lokalnym, co obejmuje nie tylko proste dostarczanie informacji (jak się powszechnie sądzi), ale ustalenie dialogowej formy komunikacji z szerzej rozumiana społecznością, jak również komunikacji pomiędzy różnymi grupami uczestniczącymi w procesie zarządzania. Poza tym, systematyczna komunikacja, jako strategia, zostało odebrane bardzo pozytywnie. Niektórzy wyrażali zainteresowanie użyciem tego podejścia w sposób systemowy w codziennej pracy. Grupa wyraża spore oczekiwania w stosunku do wyników projektu i jest gotowa używać przygotowanych w projekcie narzędzi po jego zakończeniu, o ile będą one realizowały potrzeby partnerów. Podkreślano wartość jaką ma dla nich praktyków pomoc naukowców, którzy próbują poprawić ich codzienne działania operacyjne i pomóc w ich rozwiązywaniu. Uczestnicy byli zainteresowani trzema tematami i oczekują, że będą one tematami następnych kroków. Pierwszy problem to: jak poszczególne metody komunikacji realizują różne cele? Które z metod są najbardziej użyteczne dla określonych celów, a których należałoby unikać? To są tematy, które powinny być przeanalizowane przez konsorcjum, a wyniki powinny być przedstawione przed następnym spotkaniem i uwzględnione w audycie (samoocenie). Drugi problem zdefiniowany przez grupę to jak przeprowadzić analizę kosztów korzyści określonych metod w sposób, który nie wymaga zbyt wielu danych i nie jest kosztowny. Grupa chciałaby również mieć więcej informacji o różnicy 8

9 pomiędzy rekonstrukcją prewencyjną a zrównoważoną, gdyż są one związane z innymi zasadami / modelami finansowania. Grupa czeska Wszyscy uczestnicy z Czech podkreślali swoje doświadczenie we współpracy transgranicznej i w projektach europejskich. Pomimo stosowania różnych środków, takich jak broszury, wciąż istnieje wiele barier, które powinno się w przyszłości zlikwidować. Dotyczy to, na przykład, wymiany odpowiednich informacji ostrzegawczych w czasie powodzi i wspólnych działań prewencyjnych. Jak wspominano już w czasie porannej sesji ważną sprawą jest zagadnienie radzenia sobie z grupami o specjalnych potrzebach, niepełnosprawnych, czy wymagającymi pomocy. Dyskutowano o bazie danych, lub systemie, gdzie takie osoby mogłyby być zarejestrowane, co gwarantowałoby odpowiednią pomoc w przypadku katastrofy. Uczestnicy myślą również o planie reagowania na zagrożenie dla różnych grup docelowych (np właścicieli domów, władz miejscowości itd). Grupa polska Wspólna refleksją partnerów z Polski był to, że powódź w 2010 roku pomogła poprawić działanie systemu. Dobrym przykładem jest gmina Bogatynia, gdzie lokalne centrum kryzysowe współpracuje obecnie z mieszkańcami, dzięki temu, że lokalny samorząd szuka wciąż nowych metod komunikacji. Dodatkowo doświadczenie powoduje, że zagrożeni reagują lepiej i maja doświadczenie w ochronie swojego mienia. Ogólnie wszyscy używają tradycyjnych syren i urządzeń nagłaśniających do ostrzegania, ale coraz częściej starają się używać innych systemów, np przez współpracę z lokalnym radiem, oraz takich, które gwarantują dotarcie z ostrzeżeniem do konkretnych ludzi, czyli np systemu SMS. Podczas dyskusji o planowanych przyszłych pracach wszyscy uczestnicy podkreślali potrzebę poprawy świadomości ludzi w zakresie zagrożeń oraz potrzebę budowy ich zdolności do działania przed, w trakcie, i po powodzi. Wybrano filmy i inne materiały promocyjne na temat powodzi oraz możliwych do podjęcia działań. Ponownie pojawił się problem użycia mediów społecznościowych do komunikacji z różnymi grupami zagrożonych. W rozmowie podkreślano również konieczność poprawy współpracy pomiędzy różnymi służbami i postulowano organizację wspólnych ćwiczeń. Wyniki z ankiet wypełnionych przez uczestników Poniżej przedstawione zostały wyniki analizy odpowiedzi, jakie na pytania w ankietach udzielili uczestnicy spotkania. Jakie są cele Twojej aktywności w zakresie komunikowania ryzyka? Rezultaty analizy ankietowej pokazują, że główne cele komunikacji ryzyka wśród uczestników reprezentujących różne kraje to: poprawa świadomości ryzyka, rozpowszechnianie informacji oraz pomiędzy krajami komunikacja i wymiana informacji pomiędzy sąsiadującymi instytucjami. Szczególnie w grupie niemieckich burmistrzów i planistów sprawa budowania współpracy z innymi miastami i instytucjami, jak na przykład budowanie wspólnej aktywności była dyskutowana jako cele strategii. Ostrzeganie ludzi oraz poprawa ich zdolności do właściwego reagowania to inne cele uczestników zaangażowanych w obszar działań związanych z reagowaniem na powodzie. 9

10 Przedstawiciele Polski ustalili, że głównym celem był odpowiedni poziom zrozumienia sytuacji co jest związane ze świadomością ryzyka i zdolności do właściwego działania. Jakie są główne przesłania Twoich działań komunikacyjnych (np jak przygotować zestaw ewakuacyjny), które pozwalają osiągnąć zadeklarowane cele? Niemieckie służby odpowiedziały, że starają się przekazywać informację, że powodzie mogą się powtórzyć oraz, że nie ma zabezpieczeń gwarantujących stuprocentowe bezpieczeństwo. Informacje o zagrożeniach, doświadczeniach z zagrożeniami oraz odpowiedzialności zwykłych ludzi to inne odpowiedzi na zadane wyżej pytanie. Czescy partnerzy podkreślali ważność obiektywnej informacji i zwięzłości instrukcji postepowania w przypadku powodzi. Polscy partnerzy również podkreślali konieczność przesyłania prostych komunikatów. Kto jest Twoim partnerem komunikacji (grupą docelową)? Jakich metod Twoja organizacja używa by dotrzeć do każdej z tych grup? Partnerzy komunikacji różnią się znacząco w zależności od odpowiedzialności uczestników spotkania. Większość używa innych metod w celu dotarcia do swoich grup docelowych. Do mieszkańców małych miejscowości, takich jak Flöha i wioski w pobliżu Görlitz, podobnie jest w Polsce i w Czechach najlepiej dotrzeć osobiście. Przedstawiciele Administracji Centralnej Saksonii wyjaśniali, że wkładają oni wysiłek w tworzenie sieci sąsiadujących miejscowości i organizują spotkania w tym celu. Do młodszych ludzi dociera się przez Internet, do starszych przy pomocy gazet. Pracownicy działów kryzysowych docierają do grup, które maja być ostrzegane korzystając z telefonu w mniejszych miejscowościach, syren w górnych partiach zlewni, gdzie czas na ostrzeganie jest krótki oraz serwisów SMS czy telefonicznych w takich miastach jak Lipsk, czy Drezno, których mieszkańcy mogą się do takich serwisów zarejestrować. Strażacy w Lipsku, jako jeden z przykładów, organizują dni otwarte, publiczne wykłady, czy współpracują z mediami, by pokazać zakres ich pracy i kompetencje. Pracownicy sektora planowania używają do informowania ludzi o strefach zagrożenia i warunkach konstrukcyjnych korzystając z publikacji związanych z planowaniem. Polscy partnerzy wymienili ponadto regionalny system zarządzania informacją Kleopatra, jako jedno z narzędzi wspomagających komunikację z mieszkańcami. Media społecznościowe, takie jak Facebook, wydają się być jednym z ważniejszych źródeł informacji w Czechach. Jakie są mocne strony Twojej organizacji w zakresie komunikowania ryzyka? Zarówno przedstawiciele Niemic, jak I Czech uważają, że siłą ich systemu są kontakty personalne, znajomość siebie nawzajem, lokalna wiedza I doświadczenie. Wspomniano również o barku bariery językowej. Szef straży pożarnej w Lipsku wspomniał również o dobrym odbiorze społecznym, jakim cieszą się strażacy. Inny pracownicy kryzysowi wskazywali, że są w stanie działać i informować ludzi bezpośrednio w zależności od specyfiki sytuacji. Dostarczenie informacji z właściwym wyprzedzeniem, krótki czas reagowania, dobre wyszkolenie, skuteczny system rozpowszechniania ostrzeżeń to mocne strony podane przez przedstawicieli z Polski. Partnerzy z Czech podkreślali z kolei zalety nowych mediów, jakie włączyli do planu komunikacji. Jakie są słabe strony obecnego system komunikacji w Twojej organizacji? Potencjalnym problemem jest trudność w dotarciu do wszystkich ludzi oraz fakt, że część odpowiedzialnych aktorów nie ma motywacji by poprawiać swoje komunikacyjne zdolności (potencjał). Powinno się ponadto zatrudnić ludzi, którzy potrafią korzystać z nowych mediów (społecznościowych), by poprawić komunikację wykorzystując je w praktyce. Ograniczenia techniczne, 10

11 załamanie się systemu komunikacji i słaba łączność radiowa w czasie powodzi to kolejne wskazywane słabości systemu. Innym problemem wskazywanym przez partnerów z Niemiec jest fakt, że reagowanie wciąż dominuje nad prewencją. By osiągnąć lepszą świadomość lokalnych społeczności w zakresie ryzyka konieczna byłaby systematyczna kampania informacyjna. Polscy partnerzy podkreślali również, że maja problem ze zgromadzeniem potrzebnych informacji w krótkim czasie. Czy są jakieś dodatkowe cele twojej organizacji, które mogłyby poprawić komunikację ryzyka? Większość uczestników chciałby poprawić świadomość w zakresie ryzyka w swoich lokalnych społecznościach. Polscy partnerzy chcieliby wzmocnić użycie mediów społecznościowych, zwiększyć liczbę mieszkańców zarejestrowanych w SMS owym systemie ostrzegania, poprawić aktywność ludzi i użyć narzędzi stymulujących te aktywność. Chcieliby dodatkowo promować potrzebę współpracy lokalnych instytucji i używać innych narzędzi niż kary. Partnerzy z Czech oceniają, że dla nich głównym celem byłoby poprawienie umiejętności reagowania zagrożonych ludzi. Mówi się również o rozszerzeniu systemu informowania i ostrzegania. Potrzeba są również analizy badawcze. Na jakie grupy docelowe wg Ciebie powinieneś zwrócić większą uwagę? Większość odpowiedzi na to pytanie dotyczyła społeczności potencjalnie zagrożonych powodzią. Dodatkowo zwrócono uwagę na ludzi starszych i upośledzonych. Jakie alternatywne metody powinny być wg Ciebie użyte przez Twoją organizację dla poprawienia komunikacji? Polscy uczestnicy wyraźnie wskazali na media społecznościowe. Uczestnicy z Niemiec wskazali na problem edukacji i informowania w terenie. Grupa z Czech wskazała, że powinno się położyć nacisk na ćwiczenia i spotkania poświęcone konkretnym działaniom niezbędnym w czasie zagrożenia. Podkreślano konieczność poprawy działania systemu ostrzegania, łącznie z użyciem SMSów. Jakie są bariery rozwoju alternatywnych metod komunikacji? Dla zbudowania I wdrożenia skutecznych metod komunikacji ryzyka barierą rozwoju są niedobory finansowe I kadrowe. Brak wiedzy i motywacji wskazywany był również przez partnerów polskich. Podsumowanie Z punktu widzenia projektu spotkanie można uznać za niezwykle ważne. Z wyników ankiet ewaluacyjnych wynika również, że większość uczestników spotkania uznała je za interesujące, a wyniki prac za przydatne. Ale przede wszystkim nawiązane zostały kontakty z instytucjami zajmującymi się w praktyce komunikacją w zakresie zagrożenia powodziowego z Niemic, Czech i Polski. Wnioski i spostrzeżenia uczestników, zidentyfikowane w czasie dyskusji będą bardzo przydatne przy opracowywanej obecnie koncepcji audytu, który ma w przyszłości ułatwić użytkownikom platformy edukacyjnej / doradczej znalezienie materiałów pomocnych w rozwiązaniu ich problemów. Kolejne spotkanie z partnerami z trzech krajów, planowane w trzecim kwartale 2015 poświęcone będzie w dużym stopniu komunikacji transgranicznej. 11

12 Lista uczestników Name Stadt / Einrichtung Begg, Chloe Beyer, Maximilian Demuth-Majda, Anna Farsky, Pavel Gerstner, Oliver Hanns, Thomas Heitmann, Peter Konieczny, Roman Kozkowski, Jan Krecman, Jan Kuhlicke, Dr. Christian Mante, Christina Meier, Martin Müller, Dr. Annemarie Müller, Jürgen Neubauer, Dirk Noak, Bernd Pawlas, Piotr Prosyniak, Kazimierz Restetzki, Uwe Ruge, Ingelore Scheibner, Christian Stephan, Yvonne Sucharda, George Szymański, Jacek Voigtländer, Bernd Walczykiewicz, Tomasz Weigner, Stefan Zimmermannová, ThMgr. Hedvika Helmholtz-Zentrum für Umweltforschung GmbH - UFZ Leipzig Helmholtz-Zentrum für Umweltforschung GmbH - UFZ Leipzig Urząd Gminy Zgorzelec / Gemeindeamt Zgorzelec Svazku měst Malý trojúhelník / Städteverbund "Kleines Dreieck", Hradek nad Nisou Stadt Frankenberg, Stellvertretender Bürgermeister Stadtverwaltung Döbeln, Dezernent Stadtplanungsamt Stadt Leipzig, Branddirektion /Abteilung Einsatzvorbereitung und Katastrophenschutz Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej / Institut für Meteorologie und Hydrologie Urząd Gminy Zgorzelec / Gemeindeamt Zgorzelec Svazku měst Malý trojúhelník / Städteverbund "Kleines Dreieck", Hradek nad Nisou Helmholtz-Zentrum für Umweltforschung GmbH - UFZ Leipzig Sächsisches Landesamt für Umwelt, Landwirtschaft und Geologie Landratsamt Bautzen, Katastrophen- und Zivilschutz Helmholtz-Zentrum für Umweltforschung GmbH - UFZ Leipzig Stadtverwaltung Döbeln, Amtsleiter Ordnungsamt Augustusburg, Bürgermeister Ebersbach-Neugersdorf, Beigeordneter Stadtverwaltung Starostwo Powiatowe w Zgorzelcu / Kreis Zgorzelec Urząd Gminy Zgorzelec / Gemeindeamt Zgorzelec Feuerwehr Görlitz, Leiter Landratsamt Görlitz, Amt für Katastrophenschutz und Rettungswesen Stadtverwaltung Flöha, Brand- und Katastrophenschutz arche nova - Initiative für Menschen in Not e.v., Dresden, Leitung Fluthilfeprogramm Městský úřad Varnsdorf / Stadtverwaltung Varnsdorf Starostwo Powiatowe w Zgorzelcu / Kreis Zgorzelec Landratsamt Mittelsachsen, Wirtschaftsförderung und Bauplanung Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej / Institut für Meteorologie und Hydrologie Stadtrat Flöha Svazku měst Malý trojúhelník / Städteverbund "Kleines Dreieck", Hradek nad Nisou 12