Promieniowanie jonizujące.

Transkrypt

1 Promieniowanie jonizujące. W rejonie Sudetów zauważa się wyraźne, dodatnie anomalie geochemiczne zawartości w podłożu naturalnych pierwiastków radioaktywnych. Jedna z takich anomalii związana jest z granitem karkonoskim oraz ze skałami jego krystalicznego otoczenia (gnejsy, granitognejsy, hornfelsy) i obejmuje teren Jeleniej Góry. Ze zjawiskiem tym wiąże się podwyższenie naturalnego tła promieniowania jonizującego oraz emanacja radonu- 222, który może kumulować się w budynkach. Jak podano w punkcie 8 zalecenia Komisji Europejskiej nr 2001/928/euratom stężenie radonu w wodach gruntowych w takim środowisku skalnym może sięgać nawet Bq/l. W związku z powyższym zdecydowano się włączyć zagadnienie ochrony przed promieniowaniem jonizującym do programu ochrony środowiska Jeleniej Góry, chociaż nie uwzględnia się tego problemu w dokumentach strategicznych wyższego szczebla Uwarunkowania prawne w zakresie ochrony środowiska przed promieniowaniem jonizującym Regulacje prawa wspólnotowego Zawarty 25 marca 1957 roku traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWEA), zwany też Traktatem Euratom, określa zadania Wspólnoty w realizacji celu określonego jako podnoszenie poziomu życia w krajach członkowskich poprzez odpowiednie bezpieczne wykorzystanie energii atomowej. W poświęconym zdrowiu i bezpieczeństwu III rozdziale tego traktatu sformułowano obowiązek określenia podstawowych norm bezpieczeństwa, które by chroniły pracowników i ludność przed niebezpieczeństwami pochodzącymi od promieniowania jonizującego. Do wypracowania tych norm została upoważniona Komisja, która powinna w tej sprawie zasięgać opinii specjalnie powołanej grupy ekspertów. Sformułowano także obowiązek przedstawienia Komisji obowiązujących krajowych przepisów prawnych w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej przed wejściem Traktatu w życie (zatem dla krajów kandydujących - przed ich przystąpieniem do Wspólnoty). Po przystąpieniu do Wspólnoty wszystkie późniejsze projekty uregulowań prawnych w tej dziedzinie muszą być przedstawiane Komisji, która jest zobowiązana do przekazania swoich uwag lub zaleceń odnoszących się do takich projektów w terminie 3 miesięcy od ich otrzymania. W rozdziale tym sformułowano ponadto obowiązek okresowego przekazywania przez państwa członkowskie informacji do Komisji o poziomie radioaktywności w tych państwach. Zawarto w nim także przepisy określające jej prawo do wydawania w nagłych przypadkach odpowiedniej dyrektywy zobowiązującej dane państwo do podjęcia w określonym terminie specjalnych działań w celu zapobiegnięcia naruszeniu podstawowych norm bezpieczeństwa. Wprowadzono także prawo wstępu przedstawicieli Komisji do stacji lub placówek monitorujących w państwach członkowskich poziom radioaktywności w powietrzu, wodzie i glebie. Komisja może dokonywać w drodze inspekcji weryfikacji ich działania i skuteczności. Traktat Euratom, jest obok innych traktatów stanowiących UE i tzw. traktatów rewizyjnych jednym z elementów prawa pierwotnego UE. Oprócz Traktatów na prawo unijne w dziedzinie atomowej składają się też przepisy stanowiące prawo wtórne (tzw. acquis communautaire ), czyli rozporządzenia mające moc odpowiadającą ustawom i dyrektywy, których postanowienia kraje członkowskie mają obowiązek wprowadzić do prawa narodowego, a także decyzje mające moc obowiązującą w odniesieniu do określonych podmiotów lub sytuacji.

2 W zakresie poruszanego w niniejszym programie promieniowania w środowisku największe znaczenie posiada przyjęta w 1996 roku dyrektywa Rady nr 96/29/EURATOM, która zawiera podstawowe normy bezpieczeństwa dotyczące ochrony zdrowia pracowników i innych osób przed niebezpiecznym oddziaływaniem promieniowania jonizującego. Jednym z celów tej dyrektywy jest zwiększenie stopnia harmonizacji odpowiednich przepisów między państwami członkowskimi w warunkach powstałego, począwszy od 1993 roku, jednolitego rynku UE. Komisja Europejska wydała szereg istotnych zaleceń dotyczących ochrony radiologicznej. Wśród nich Istnieją także dwa zalecenia Komisji dotyczące radonu: nr 90/143/euratom z 1990 roku w sprawie ochrony ludności przed promieniowaniem wewnątrz pomieszczeń spowodowanym obecnością radonu (200Bq/m3) oraz nr 2001/928/ euratom z 2001 roku w sprawie ochrony ludności przed narażeniem pochodzącym od radonu znajdującego się w wodzie pitnej. Ustalenie dopuszczalnej wartości stężenia radonu w wodzie wodociągowej pozostawiono w gestii krajów członkowskich, przy czym rekomenduje się wartość 100Bq/l. Jeżeli w wodzie pitnej stwierdzi się przekroczenie rekomendowanego stężenia radonu wody takie należy objąć systematyczną kontrolą, a w razie konieczności poddać je procesowi uzdatniania. Stężenie radonu w wodzie wodociągowej nie powinno przekraczać wartości 1000 Bq/l Aktualny stan prawa polskiego Prace nad dostosowaniem przepisów z zakresu ochrony przed promieniowaniem do wymagań Rady Unii Europejskiej rozpoczęto w Polsce, w Państwowej Agencji Atomistyki jeszcze w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych. Zaowocowały one uchwaleniem w dniu 29 listopada 2000 roku ustawy Prawo atomowe (tekst jednolity ogłoszony w Dz.U. z 2004r. Nr 161, poz. 1689). Zakres tej ustawy obejmuje przede wszystkim działalność związana z pokojowym wykorzystaniem energii atomowej, określenie organów właściwych w sprawach bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, zasady odpowiedzialności cywilnej za szkody jądrowe, oraz co jest najbardziej istotne z punktu widzenia ochrony środowiska zasady monitorowania skażeń promieniotwórczych. Prawo atomowe uwzględnia także wymagania dotyczące pracy w warunkach wzmożonego przez człowieka promieniowania naturalnego oraz postępowanie w przypadku zdarzeń radiacyjnych. Obowiązek dokonywania oceny sytuacji radiacyjnej kraju nałożony jest na Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki. W tym celu zbierane są informacje ze stacji wczesnego ostrzegania oraz placówek pomiarów skażeń promieniotwórczych. Jedna z takich placówek znajduje się na terenie Jeleniej Góry, mianowicie Biuro Obsługi Roszczeń b. Pracowników Zakładów Produkcji Rud Uranu. Prowadzi się tutaj między innymi systematyczne pomiary dawek ekspozycyjnych promieniowania gamma, stężeń pierwiastków promieniotwórczych w wodach i glebie (tak zwane alfa i beta- globalne), stężenia radonu w wodzie, w powietrzu glebowym oraz w pomieszczeniach. Tylko ta ostatnia z mierzonych wielkości jest normowana w polskich przepisach. Dopuszczalne stężenie radonu w powietrzu w pomieszczeniach mieszkalnych określa Zarządzenie Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 7 lipca 1995 roku w sprawie dawek granicznych promieniowania jonizującego i wskaźników pochodnych określających zagrożenie promieniowaniem jonizującym (M.P. z 1995r. Nr 35, poz. 419) Wynosi ono 400 Bq/m3, przy czym dla budynków wybudowanych po 1 stycznia 1998 roku normy te są zaostrzone do 200 Bq/m3. Zarządzenie to implikuje konieczność wykonywania badań mających na celu wyszukiwanie domów, w których dopuszczalny poziom radonu jest

3 przekroczony, jak również określenia metody pozwalającej na przewidywanie, czy dany teren nadaje się do stawiania na nim domów mieszkalnych. Do pomiarów stężenia radonu w pomieszczeniach mieszkalnych obligują także przepisy prawa budowlanego, a w szczególności 313 ust 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z p. zm.). W Polsce nie ustalono dotychczas wartości granicznej dla radonu w wodzie pitnej, dlatego przy opracowywaniu wyników przyjmuje się umownie jako poziom referencyjny wartość 100 Bq/l zalecane przez prawo unijne. Pewne regulacje dotyczące promieniowania naturalnego wprowadza także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych izotopów promieniotwórczych w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie, oraz kontroli zawartości tych izotopów (Dz.U. z 2002r. Nr 220, poz. 1850). W rozporządzeniu określono nowe wskaźniki aktywności: f1 który określa zawartość naturalnych izotopów promieniotwórczych, f2 który określa zawartość radu Ra-226 oraz wartości, których nie mogą przekraczać wartości wskaźników aktywności f1 i f2. Ponadto przepis ten określa szczegółowe wymagania dotyczące kontroli zawartości naturalnych izotopów promieniotwórczych w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie, tj. wymagania odnośnie pobierania próbek, przeprowadzania pomiarów i interpretacji wyników pomiarów. Ponadto, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 2002 roku w sprawie dawek granicznych promieniowania jonizującego [Dz.U. z 2002r. Nr. 111, poz. 969] określa dawkę graniczną dla zamieszkałych lub przebywających w ogólnie dostępnym otoczeniu źródeł promieniowania jonizującego, w tym również obiektu jądrowego oraz narażonych wskutek skażeń promieniotwórczych środowiska. Wielkość ta wyrażona jako efektywny równoważnik dawki w ciągu 12 miesięcy wynosi 1 msv (milisivert). Dawka graniczna nie obejmuje napromieniowania pochodzenia kosmicznego oraz z naturalnych pierwiastków promieniotwórczych zawartych w środowisku w jego naturalnym stanie lub występujących w organizmach w warunkach fizjologicznych. W szczególności nie obejmują one narażenia pochodzącego od radonu w budynkach mieszkalnych Charakterystyka i ocena stanu aktualnego Warunki radiologiczne środowiska to przede wszystkim promieniowanie gamma, które stanowi o wielkości narażenia ludności na działanie promieniowania zewnętrznego oraz obecność radionuklidów w komponentach środowiska naturalnego powodujących skażenie wewnętrzne organizmu drogą pokarmową i oddechową. Wartości mocy dawki promieniowania gamma na terenie Polski mieszczą się w granicach od 17,7 do 97 ngy/h (nanogrey), wartość średnia wyznaczona dla obszaru Polski wynosi 45,4 ngy/h [35]. Moc dawki promieniowania gamma na obszarze Kotliny Jeleniogórskiej [42] dochodzi do 86 ngy/h, a więc istotnie zawyża średnią krajową. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest występowanie naturalnych radionuklidów (głównie uran i produkty jego rozpadu) w materiale skalnym, co powoduje podwyższone promieniowanie naturalne podłoża. Według Jelińskiego [34] granit występujący w rejonie Jeleniej Góry

4 zawiera około 0,0012 do 0,0018% rudy uranowej. Związana jest ona głównie z czarnymi, maficznymi minerałami, z których ten granit jest zbudowany. Stężenie radu-226 w glebie na terenie Polski wynosi od 4,8 do 118 Bq/kg, przy czym właśnie w okolicach Jeleniej Góry notowano górne wartości z tego przedziału [35]. Warto jest odnotować, że wartość średnia stężenia radu w glebie obszaru Polski jest znacznie niższa od średniej światowej, która wynosi 26 Bq/kg. Podłoże granitowe przykryte jest wprawdzie dość grubą, ale łatwo przepuszczalną dla gazów warstwą zwietrzeliny. Można się więc tu spodziewać podwyższonej emanacji radonu z gruntu co stwarza ryzyko koncentrowania się tego promieniotwórczego gazu w pomieszczeniach budynków mieszkalnych w stopniu stwarzającym zagrożenie dla zdrowia. Radon jest gazem promieniotwórczym, powstałym w wyniku rozpadu atomów radu (pochodnej uranu). Przenika do atmosfery i może gromadzić się w zamkniętych, niewietrzonych dostatecznie pomieszczeniach, jako że jest znacznie cięższy od powietrza. Radon rozpada się z czasem połowicznego rozpadu równym ok. 4 dni. Powstają wówczas nowe, już nie gazowe pierwiastki promieniotwórcze (polon, bizmut, ołów), które osiadają na unoszących się w powietrzu pyłkach. Mogą one dostawać się do naszych płuc, gdzie się osadzają. Tu też następuje dalszy proces ich rozpadu, podczas którego emitowane są aktywne biologicznie cząstki alfa. To właśnie one mogą powodować zaburzenia w tkance płucnej, które niekiedy, po latach objawiają się w formie raka. W I kwartale 2000 roku pracownicy jeleniogórskiego Biura Państwowej Agencji Atomistyki (Biuro Obsługi Roszczeń byłych Pracowników Zakładów Produkcji Rud Uranu) wykonali pomiary chwilowych stężeń radonu w powietrzu w pomieszczeniach przedszkoli znajdujących się na terenie Jeleniej Góry [38]. Badania koncentracji radonu w pomieszczeniach, zawierały się w granicach od 3 do 1210 Bq/m3. Najwyższe wartości dotyczyły pomieszczeń w piwnicach, w których z reguły nie przebywają dzieci. W dwóch z 23 przebadanych przedszkoli stwierdzono przekroczenia wartości dopuszczalnej 400 Bq/m3. Pomiary przeprowadzono w najbardziej niekorzystnym okresie roku, kiedy przewietrzanie pomieszczeń bywa z reguły utrudnione. Prowadzone w 1985 roku przez CELOR [42] badania stężeń radonu-222 w pomieszczeniach mieszkalnych na terenie Jeleniej Góry również wykazały, że wartości tych stężeń zawierają się w bardzo szerokich granicach, od kilku do tysiąca Bq/m3, przy czym największe wartości stwierdzono w budynkach niepodpiwniczonych wykonanych z drewna. Można to wytłumaczyć faktem, że przeważnie są to parterowe domki, gdzie w powietrzu pomieszczeń mieszkalnych występują znaczne ilości radonu dyfundującego bezpośrednio z gleby. Zaobserwowano również duże sezonowe zmiany stężenia radonu. Jesienią i zimą są one znacznie większe niż latem, co spowodowane jest krótkotrwałym i nieczęstym otwieraniem okien i wietrzeniem pomieszczeń. Badania stężeń naturalnych radionuklidów w wodach podziemnych i powierzchniowych na terenie Jeleniej Góry prowadzi m.in. Państwowa Agencja Atomistyki przez swoje Biuro Obsługi Roszczeń b. Pracowników ZPR-1 w Jeleniej Górze. Wyniki pomiarów całkowitej promieniotwórczej aktywności alfa i beta wody wykonywane w 2002 roku oraz stężenia radonu z 2003/2004 roku podano w tabeli 15

5 Tabela 15. Wyniki pomiarów stężenia radionuklidów naturalnego pochodzenia w wodach pobranych z ujęć publicznych na terenie Jeleniej Góry. [Źródło: PAA, Biuro Obsługi Roszczeń b. Pracowników ZPR-1 w Jeleniej Górze]. l.p Punkt poboru wody Alfa globalne (luty2002r) Beta globalne (luty 2002r) Stężenie radonu grudzień 2003/ luty Ujęcie Grabarów 48,6 mbq/l 202,8 mbq/l 223,8 Bq/l 2 Ujęcie Ceglana 13,3 mbq/l 152,9 mbq/l 16,7 Bq/l 3 Ujęcie Podgórzan 55,2 mbq/l 193,6 mbq/l 0,6 Bq/l 4 Rzeka Bóbr-Wojanów 52,5 mbq/l 190,1 mbq/l - Zalecenia WHO 100 mbq/l 1000 mbq/l 100 Bq/l Wody z ujęcia w Grabarowie monitorowane były także w okresie r przez Państwowy Zakład Higieny w Warszawie oraz Jeleniogórski Oddział Wojewódzkiej Stacji Sanepid we Wrocławiu [40]. Wykazywały one stężenia radonu w granicach Bq/l przed uzdatnieniem oraz od Bq/l po uzdatnieniu, przed wprowadzeniem do sieci

6 wodociągowej. Woda nasycała się radonem podczas infiltracji przez utwory zwietrzelinowe, piaski i żwiry z dużą zawartością tego radioaktywnego gazu w powietrzu porowym. W ramach prac badawczych wykonano także pomiary koncentracji radonu w wodzie pobranej w mieszkaniach bezpośrednio z kranu. Wahały się one w granicach od 100 do 250 Bq/l, przy wartości średniej 163 Bq/l. Do interpretacji otrzymanych wyników pomiarów posłużono się zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) Guidelines for drinking- water quality, Geneva 1993 oraz powołanym już wyżej zaleceniem komisji Europejskiej 2001/928/ euratom z 2001 roku w sprawie ochrony ludności przed narażeniem pochodzącym od radonu znajdującego się w wodzie pitnej. Jak wynika z porównania wartości zmierzonych z normami, wody z jeleniogórskich ujęć nie powodują bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego, ale z uwagi na podwyższone stężenia naturalnych pierwiastków promieniotwórczych winny być one poddane systematycznej kontroli. Wysokie stężenie radonu w wodzie można znacznie obniżyć przez jej napowietrzanie w otwartych