PRZEPIS NA RYBĘ z Nikiszowca

Transkrypt

1 PRZEPIS NA RYBĘ z Nikiszowca Dwa obszary projektowe do wyboru: skwer Rybka u zbiegu ulic: Szopienickiej i Górniczego Dorobku, podwórko w jednym z kwartałów Nikiszowica. Ortofotomapy są dostępne, należy je wydrukować, aby mieć odpowiednie podkłady do pracy w terenie i do projektowania - najlepiej drukować na formacie A3 lub dwoma częściami na A4 i skleić. Rozmowa z mieszkańcami: Należy inspirować się podanym zestawem pytań dla ukierunkowania rozmowy dyskusji. Ale prace mają charakter autorski, więc to sami autorzy muszą wiedzieć, o co im chodzi i do czego zmierzają. Informacje pozyskane z rozmowy z mieszkańcami należy notować na mapach i kartkach. Należy pracować małymi grupami, a nie zespołami wieloosobowymi. Zasadniczy podział uzyskanych informacji: opis obecnego funkcjonowania i zagospodarowania wybranych miejsc - duże znaczenie dla projektowania wykonywanego po zakończeniu wizji; pomysły na zmianę tego stanu - pomocne jedynie po analizie i ocenie. Nie należy jednak kierować się bezpośrednio opiniami mieszkańców gdyż każdy lubi i mówi o tym, co zna, a nie będąc projektantem zna najczęściej niewiele adekwatnych rozwiązań. Jeżeli po rozmowach zostanie trochę czasu, to należy podsumować zgromadzone informacje i zacząć na miejscu projektować bezpośrednio na tych ortofotomapach. Można wówczas konfrontować swoje idee z użytkownikami na bieżąco. Jeżeli będzie potrzeba pomocy, to można korzystać z rad tutorów i starszych kolegów. Z tyłu planszy projektowej należy umieścić: nazwisko i kontakt do autora projektu kontakty do respondentów, biorących udział w przygotowaniu projektu

2 sugestie pytań PODWÓRKO 1. Którędy wchodzi się na podwórko z zewnątrz? 2. Gdzie znajdują się wyjścia na podwórko z klatek schodowych? Co znajduje się w otoczeniu tych wyjść? Dopytać o szczegóły. Czy korzystanie z nich jest w jakikolwiek sposób utrudnione? + szczegóły. 3. Którędy wjeżdża się na podwórko samochodem? Czy wjazd na podwórko jest w jakiś sposób utrudniony? + szczegóły. Gdzie na podwórku parkowane są samochody? Kto parkuje samochody na podwórku? Czy mieszkańcy budynków parkują samochody tylko na podwórku, czy również poza nim? Jeżeli poza, to proszę o wskazanie miejsc. 4. Dokąd najczęściej idą ludzie, wychodząc z podwórka przez poszczególne wejścia? 5. Czy przez podwórko ktokolwiek przechodzi, żeby skrócić sobie drogę? Jeżeli tak, to proszę oznaczyć którędy. 6. Kto przebywa na podwórku? W jakim celu? W jakich porach? W której jego części? Czy z tego powodu na podwórku można wydzielić jakieś obszary, z których korzysta określona grupa ludzi? Proszę o ich wskazanie i opisanie. 8. Proszę wskazać miejsca i elementy podwórka, które nie powinny zostać zmienione w wyniku przebudowy. Proszę o uzasadnienie. 9. Proszę wskazać miejsca i elementy, które stanowią problem dla: osób przebywających na podwórku, dla mieszkańców otaczających budynków. Proszę o uzasadnienie.

3 sugestie pytań SKWER RYBKA 1. Co stanowi granice skweru? Dopytać o szczegóły. 2. Co znajduje się po jednej i po drugiej tej granicy, w bezpośrednim i dalszym sąsiedztwie? Dopytać o szczegóły. 3. W którym miejscu wchodzi się na skwer? W jaki sposób wyglądają te wejścia? Co znajduje się w otoczeniu tych wyjść? Skąd idą ludzie, którzy tamtędy wchodzą? Czy dostęp do skweru przez te wejścia jest utrudniony? Jeżeli tak, to w jaki sposób? 4. Czy ludzie przechodzą przez skwer, żeby skrócić sobie drogę? Jeżeli tak, to dopytać: którędy. Skąd i dokąd idą ludzie, którzy przechodzą przez skwer? Dopytać o szczegóły dot. poszczególnych ścieżek. Czy są to przejścia wygodne czy utrudnione? Dopytać o szczegóły dot. poszczególnych ścieżek. 5. Kto przebywa na terenie skweru? W jakim celu? W jakich porach? W której jego części? Czy z tego powodu na terenie skweru można wydzielić jakieś obszary, z których korzysta określona grupa ludzi? Proszę o ich wskazanie i opisanie. 6. Proszę wskazać miejsca i elementy, które nie powinny zostać zmienione w wyniku realizacji projektu skweru. Proszę o uzasadnienie. 7. Proszę wskazać miejsca i elementy, które stanowią problem dla użytkowników skweru. Proszę o uzasadnienie.

4 Mikroplanowanie co to jest? Mikroplanowanie to kompleksowa metoda planowania przekształceń przestrzennych, włączająca lokalną społeczność w proces decydowania i współudziału w przemianach ściśle wyznaczonych, niewielkich obszarów. Mikroplanowanie reprezentuje podejście oddolne do procesu planowania (ang. bottom-up ). W teorii ekonomii pojęcie mikroplanowania wprowadził m.in. Jan Tinbergen, holenderski ekonomista specjalizujący się w badaniach krajów rozwijających się, pierwszy laureat Nagrody Nobla z dziedziny ekonomii (1969). W jego ujęciu był to model planowania społeczno-gospodarczego, w którym plan w skali makro stanowił syntezę mikroplanów. Był więc to system planowania oddolnego, silnie wspierający międzynarodową konkurencyjność kraju. Mikroplanowanie, jako metoda poprawy stanu przestrzeni i dostępu mieszkańców do usług, stosowane było pierwotnie w tzw. Krajach Trzeciego Świata, głównie w społecznościach wiejskich i zmarginalizowanych dzielnicach miast. Celem było włączenie lokalnych społeczności w główny nurt programowania i działań władz wyższego szczebla, m.in. w celu uzyskania dostępu do źródeł finansowania. Metoda uświadamia bowiem mieszkańcom skalę wydatków i konieczność właściwego zaplanowania (koordynacji) niezbędnych inwestycji, wzmacniając odpowiedzialność za własne otoczenie. W latach 1980-tych rozwinięto w krajach anglosaskich metodę sporządzania Planów społeczności lokalnych (Community planning), obejmującą bardziej kompleksowy sposób podejścia do programowania i planowania rozwoju na szczeblu lokalnym. Mikroplanowanie można uznać, za część tej metody. W latach 1990-tych metoda mikroplanowania, po doświadczeniach w krajach rozwijających się została adaptowana do stosowania także w krajach rozwiniętych. W pierwszej dekadzie XXI wieku była stosowana z powodzeniem w wielu krajach, w tym szczególnie w Indiach i Brazylii. Podejmowane były też próby jej wdrożenia w Polsce.

5 Główne cechy współczesnego mikroplanowania przywiązywanie szczególnej uwagi do rozpoznania i zaspokojenia potrzeb grup docelowych mieszkańców, właścicieli, inwestorów, gości/klientów; ukierunkowanie na szczegółowe rozpoznanie i uwzględnienie w proponowanych rozwiązaniach specyfiki przekształcanego obszaru; ograniczone ramy przestrzenno-czasowe proponowanych rozwiązań, co predestynuje je do bezpośredniego finansowania w systemie projektowym oraz stosowania partnerstwa publiczno-prywatnego; zdecentralizowane podejście do procesu planistycznego plany niższego szczebla mają sugerować rozwiązania planom i działaniom wyższych szczebli; oparcie procesu projektowego na partnerstwie profesjonalnych planistów z lokalną społecznością; sam proces planowania jest tak samo ważny jak jego produkt; w urbanistyce jest to narzędzie wspomagające tradycyjne metody planowania przestrzennego, zwłaszcza na obszarach centrów miast lub strefach koncentracji negatywnych zjawisk przestrzennych i społecznych. Główne zalety mikroplanowania lepsze wykorzystanie zasobów; efektywniejszy rozwój; zwiększanie zaangażowania i odpowiedzialności mieszkańców; usprawnianie organizacji i poprawa koordynacji działań administracji publicznej, szczególnie na najniższych szczeblach; bardziej unikalne (specyficzne) efekty działań projektowych, prowadzące do bardziej zindywidualizowanych i konkurencyjnych rozwiązań.

6 Etapy mikroplanowania Profilowanie: Delimitacja (określenie granic mikroobszaru) Inwentaryzacja (dokumentacja) fotograficzna Analiza głównych problemów mikroobszaru: lista problemów (wariant 1) drzewo zależności (wariant 2) korona - objawy pień - problemy korzenie - przyczyny drzewo zależności nie definiuje samych problemów, traktując je jako splot różnych zależności. Jego analiza skupia się na oddzieleniu przyczyn negatywnych zjawisk występujących na mikroobszarze od ich objawów, czyli skutków. Tylko przyczyny wymagają bowiem interwencji. Problem widziany więc powinien być przez pryzmat przyczyn a nie samych objawów. Np. zaniedbanie obszaru jest objawem, ale ma też określone przyczyny. Na nich trzeba skoncentrować analizę. należy uwzględnić: stan funkcjonalny wewnętrzny (jakie są jego strefy, pełniące różne funkcje) oraz powiązania zewnętrzne (jaką funkcję pełni obszar w tej części miasta) stan techniczny stan własności (prywatne vs. publiczne) stan społeczny status ekonomiczny Określenie możliwości i kierunków przekształceń (analiza: jakie zadany obszar może pełnić funkcje?):

7 Mapowanie: Sporządzenie mapy (w skali 1:200, pokazującej główne problemy i zasadnicze idee przekształceń obszaru; rysunek odręczny na podkładzie powiększonej mapy (5-cio krotnie); opisy lub fotografie/schematy sytuacji, stanu, problemów, rozwiązań i działań z odnośnikami do miejsc; Analizowane zagadnienia: stan funkcjonalny wewnętrzny oraz kierunki powiązań zewnętrznych (wejścia itp. ale też kolizje funkcjonalne) stan techniczny stan własności stan społeczny status ekonomiczny poszczególne projektowane elementy koncepcji zagospodarowania (rozmieszczenie, podmiot realizujący właściciel / gmina) strefy działań: (1) miasto, (2) inwestorzy prywatni Idea projektowa: skrót analizy funkcjonalnej (wewnętrzne i zewnętrzne, konflikty, kolizje), technicznej, własnościowej, społecznej i ekonomicznej opis pomysłu na nowe funkcje i rolę w mieście opis koncepcji (idei) zagospodarowania z podziałem na podmioty realizujące (prywatny właściciel / gmina) opis działań wdrożeniowych: (1) miasto, (2) inwestorzy prywatni opis ostatecznego rezultatu czym proponowana idea projektowa wzbogaci dzielnicę lub miasto

8 Koncepcja wdrażania. Prezentacja, dyskusja. Format posteru (nie dotyczy prac w ppt) Zawartość opracowania: pojedyncza plansza prezentacyjna 50 x 70 cm (bez marginesów wymiar 477 x 682 mm) w układzie pionowym, oprawiona w ramkę dostarczoną przez prowadzącego teczka materiałów źródłowych pliki graficzne (także zdjęcia) i tekstowe na CD lub pendrivie (do wgrania) Plansza prezentacyjna (poster): szerokość 477 mm wysokość 682 mm rozmiar papieru 500 x 700 tabliczka informacyjna przylega do lewego górnego rogu pozostałe elementy wymiary w zależności od potrzeb rysunki i teksty wypełniają całą powierzchnię planszy

9 przykład: Maciej Borsa

10