ZASPANY.COM SKARB KIBICA NBA 2014/2015 SKARB KIBICA NBA

Transkrypt

1 SKARB KIBICA NBA 2014/2015 1

2 ATLANTA HAWKS 4 BOSTON CELTIC 8 BROOKLYN NETS 12 CHARLOTTE HORNETS 16 CHICAGO BULLS 20 CLEVELAND CAVALIERS 24 DALLAS MAVERICKS 28 DENVER NUGGETS 33 DETROIT PISTONS 37 GOLDEN STATE WARRIORS 41 HOUSTON ROCKETS 46 INDIANA PACERS 50 LOS ANGELES CLIPPERS 54 LOS ANGELES LAKERS 59 MEMPHIS GRIZZLIES 63 MIAMI HEAT 67 MINNESOTA TIMBERWOLVES 72 MILWAUKEE BUCKS 77 NEW ORLEANS PELICANS 81 NEW YORK KNICKS 86 OKLAHOMA CITY THUNDER 91 2

3 ORLANDO MAGIC 96 PHILADELPHIA 76ERS 99 PHOENIX SUNS 103 PORTLAND TRAIL BLAZERS 107 SACRAMENTO KINGS 112 SAN ANTONIO SPURS 116 TORONTO RAPTORS 120 UTAH JAZZ 124 WASHINGTON WIZARDS 128 PRZEWIDYWANE NAGRODY INDYWIDUALNE 132 REDAKCJA 138 3

4 ATLANTA HAWKS 4

5 Zeszłoroczna kontuzja Ala Horforda pokrzyżowała ekspansyjne plany Hawks. Teraz, w cieniu sprzedaży klubu przez Bruce'a Levensona i przymusowym urlopie Danny'ego Ferry'ego, ekipa z Atlanty będzie chciała po raz kolejny pokazać pazur. Straszyć jest czym. Powrót Horforda to najważniejsza wiadomość dla Hawks. To on jest franchise-playerem w Atlancie, bo wokół niego ma kręcić się ten zespół. Al jest ogólnie zawodnikiem mocno niedocenianym. Świetny w ataku - kończącym akcje pod obręczą, tyłem do kosza i na półdystansie. Dobrze dzielący się piłką. I do tego naprawdę przyzwoity w obronie. Idealnie pasuje do systemu, zaproponowanego przez Mike'a Budenholzera ( byłego asystenta Gregga Popovicha w Spurs). Ściągnięcie do duetu z nim Paula Millsapa było strzałem w dziesiątkę. Ten duet powinien być brany pod uwagę w każdej dyskusji na najlepszy frontcourt ligi. Millsap to niezły atleta z bardzo dobrym rzutem ( straszący również zza łuku ). Zawodnik również mocno niedoceniany. Ten sezon najważniejszy będzie jednak dla Jeffa Teague'a. Trener Budenholzer to człowiek odpowiedzialny za rozwój Tony'ego Parkera. Teague nie mógł po prostu lepiej trafić. Obaj gracze mają wiele wspólnych cech i jeśli rozgrywający Hawks nie pokaże pod jego skrzydłami pełni swojego talentu, to będzie to raczej jego wina. A może i powinien być on trzecim elementem mini-bigthree w Atlancie. 5

6 Do tej trójki w Atlancie dopasowywana jest reszta. Kyle Korver miejsce w pierwszej piątce ma niezaprzeczalne. Oprócz bycia w Top3 strzelców za trzy w lidze, Korver to bardzo solidny obrońca. Obok niego powinien grać DeMarre Carroll, który w Hawks pełni rolę stopera. Latem do stanu Georgia nie ściągnięto żadnego wielkiego nazwiska, choć budżet na to w pewnym stopniu pozwalał. Zamiast tego uzupełniono rotację graczami zadaniowymi. Na pierwszy plan wysuwa się dodanie Thabo Sefoloshy, który jeszcze bardziej podniesie poziom gry defensywnej. Hawks pozostaną pewnie w gronie drużyn, w meczach z udziałem których zdobywa się najmniej punktów. W filozofię tą wpisuje się również ściągnięty w drafcie Adreian Payne. Wysoki gracz to prawdziwy tur, świetny blokujący i zbierający. Swoje minuty na pewno dostanie. Ciekawa może być również rywalizacja na pozycji zmiennika Jeffa Teague'a. O tę rolę powalczą Shelvin Mack i Dennis Schroder. Wydaje się, że na początku więcej szans dostanie młody Niemiec i jeśli je wykorzysta pozostanie w rotacji na dłużej. Miejsce znajdzie się również dla mającego świetny zeszły sezon Pero Antica, który powinien jeszcze mocniej straszyć swoim rzutem. Na 16-ty sezon w karierze powraca również Elton Brand. PG: Jeff Teague / Dennis Shroder / Shelvin Mack SG: Kyle Korver / Thabo Sefolosha / Kent Bazemore SF: DeMarre Carroll / Mike Scott / John Jenkins PF: Paul Millsap / Adreian Payne / Mike Muscala C: Al Horford / Pero Antic / Elton Brand 6

7 W wielu wypowiedziach przeczytać można, że Hawks mogą być ekipą, która w tym roku do Play-Offs się nie załapie. To tylko kolejny krok w niedocenianiu tej drużyny. Oby ich rywale tak do tego nie podchodzili, bo może się to dla nich skończyć tragicznie. TRENER: MIKE BUDENHOLZER NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: AL HORFORD KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 8. 7

8 BOSTON CELTICS 8

9 To będzie ważny rok dla Danny'ego Ainge'a. Rok, który zdefiniuje dalsze plany Celtów. Ostatni rok kontraktu Rajona Rondo. Początek nowej ery w Celtics. Jednak zanim ta era się rozpocznie trzeba zdecydować, czy Rajon Rondo będzie jej częścią. Rozgrywający dostanie od władz Celtów ostatnią szansę na pokazanie, że budowa drużyny wokół niego będzie się opłacać. Od tej decyzji zależy, czy ściągnięty w tegorocznym drafcie Marcus Smart i podpisany tego lata na nowy kontrakt Avery Bradley będą pierwszoplanowymi postaciami, czy żołnierzami u boku generała Rondo. Są oni bowiem zdolni do wypełnienia obydwu ról. Bradley to świetny specjalista defensywny. Z sezonu na sezon widać też postępy w ofensywie, choć w tym aspekcie nigdy nie będzie on wirtuozem. Smart to natomiast największa nadzieja Bostonu. Gracz o ogromnym potencjale po obu stronach parkietu. Może na pewno dużo zyskać ze wspólnej gry z Rondo. Ostatnim elementem "backcourtu przyszłości" jest następny rookie - James Young. To on ma być w tej układance graczem usposobionym najbardziej ofensywnie, jednak potrzebuje on również najwięcej czasu. W wieku 19 lat nie jest on jeszcze gotowy na rywalizację w NBA. Będzie miał jednak szansę szybko się przystosować. 9

10 Im bliżej jednak kosza, tym sytuacja nie prezentuje sie już tak dobrze. O ile jeszcze Jeff Green i Jared Sullinger to gracze o sporych możliwościach, reszta to już typowi zadaniowcy lub gracze wypaleni. Choć na Geralda Wallace'a, Marcusa Thorntona czy Evana Turnera w kontekście przyszłości nie ma co patrzeć. Oni mają dać jakąś tam jakość tu i teraz. Uzupełnić skład młodzieniaszków doświadczeniem. Green był w zeszłym sezonie liderem osłabionych Celtów i na pewno do siebie przekonał. Sullinger musi natomiast teraz, kiedy uporał się już z kontuzją pleców, udowodnić, że oczekiwania wobec niego nie były zbyt wysokie. Na pewno go na to stać. Najgorzej sytuacja ma się z centrami. Można mieć wątpliwości, czy Kelly Olynyk to gracz mogący odcisnąć swoje piętno na zespole. Choć na pewno trzeba dać mu jeszcze czas. Miejsca na rozwój w tym zespole na pewno nie zabraknie. PG: Rajon Rondo / Marcus Smart / Phil Pressey SG: Avery Bradley / Marcus Thornton / James Young SF: Jeff Green / Evan Turner / Gerald Wallace PF: Jared Sullinger / Brandon Bass / Dwight Powell C: Kelly Olynyk / Tyler Zeller / Vitor Faverani 10

11 Ten sezon pewnie niewiele będzie się różnił od poprzedniego. Na play-offs nie ma w ogóle co liczyć. Najważniejsza jest kwestia rozwiązania sprawy Rondo i rozpoczęcia właściwego etapu przebudowy. Kibice Celtów muszą uzbroić się w cierpliwość. TRENER: BRAD STEVENS NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: RAJON RONDO KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA:

12 BROOKLYN NETS 12

13 Trzy niechronione pierwszo rundowe wybory w drafcie za rok Paula Pierce'a, opary po KG, Jasona Terry'ego wymienionego na Marcusa Thorntona wymienionego na Jarreta Jacka, Deron Williams bez kostek i Brook Lopez z kartą stałego klienta w miejscowym szpitalu - tak wygląda krajobraz po mocarstwowych zapędach rosyjskiego właściciela Nets. Stereotypowo - każdy Rosjanin musi natychmiast być wyżej od innych bez względu na cenę. Natychmiast, czyli nie w pięć sezonów, nie w trzy, nawet nie w dwa. Tu i teraz. Nawet robiąc głupie wymiany, zadłużając się na kilka lat, ograniczając możliwość wzmocnienia drużyny do wymian słabych zawodników za równie słabych. Polegając na Deronie Williamsie, który od dwóch lat nie jest nawet w TOP 10 rozgrywających. Budując zespół wokół 38-letniego Kevina Garnetta, który delikatnie mówiąc, nie starzeje się z gracją Karla Malone'a czy Tima Duncana. Brooklyn Nets to nie jest zespół mistrzowski. Więcej, to nigdy, nawet przez chwilę w trakcie ubiegłorocznego offseason, nie był. Próbowano nam wmówić, że kwartet Williams - Pierce - Garnett - Lopez jest w stanie rywalizować z największymi ligi. Zamiast tego otrzymaliśmy start w dwóch pierwszych miesiącach rozgrywek, zamieszanie z Lawrencem Frankiem i wślizgnięcie się do play-offów tylko dlatego, że ktoś na tym Wschodzie musi w nich grać. Co dalej? Przez najbliższe dwa sezony - nic. Trzeba je po prostu rozegrać, liczyć na to, że Lopez się nie połamie (jasne) i na to, że kuracja kostek Williamsa odniosła skutek (JASNE). Wtedy znowu uda się wejść do rozgrywek posezonowych, bo to wschód. Może uda się przejść pierwszą rundę, bo to wschód. Odpadnie się w drugiej rundzie, bo jednak te 3-4 ekipy nawet na wschodzie są nie do przejścia. Brooklyn jest pogrążony w przeciętności - na własne życzenie. 13

14 Wymarzony Eden może nastąpić dopiero za dwa lata. Wtedy budżet płac będzie praktycznie wyczyszczony, a dodatkowo w życie wejdzie nowa umowa telewizyjna, dzięki której salary cap wzrośnie (według szacunków) o około 20 milionów. Czy to przyciągnie wielkie nazwiska? Dotychczasowe starania pozyskania Carmelo Anthony'ego i Dwighta Howarda skończyły się na niepowodzeniu, a Nets nadal są uważali tylko i wyłącznie za krewnego "wielkich" Knicks, nawet jeśli Knicks ostatni raz wielcy byli blisko 20 lat temu. PG: Deron Williams / Jarrett Jack / Jorge Rodriguez SG: Joe Johnson / Alan Anderson / Markel Brown / Sergey Karasev SF: Bojan Bogdanović / Andrei Kirilenko PF: Mason Plumle / Mirza Teletović / Cory Jefferson C: Brook Lopez / Kevin Garnett / Jerome Jordan 14

15 Brooklyn Nets przez najbliższe dwa lata skazani są na średniactwo, a boje się, że nadmiernie ambitny właściciel za dwa sezony znów podejmie pochopne decyzje, szastając pieniędzmi bez myślenia o przyszłości zespołu, o jakiejkolwiek długofalowej myśli budowy kontendera nie wspominając. TRENER: LIONEL HOLLINS NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: BROOK LOPEZ KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 9. 15

16 CHARLOTTE HORNETS 16

17 Dla kibiców w Charlotte ten sezon nie może po prostu być zły. Powrót do starej nazwy i starych barw sprawił, że wszyscy fani Hornets są jacyś tacy radośniejsi. A zawodnicy mogą im te humory tylko polepszyć. Ekipa z Charlotte to jedna z najlepiej budowanych organizacji ostatnich lat. Mądre wybory w drafcie ( Walker, Kidd-Gilchrist ), świetne ruchy na rynku wolnych agentów ( Jefferson, Stephenson ). Udało im się znaleźć trenera w osobie Steve'a Clifforda, który świetnie dogaduje się z zawodnikami. Również Generalny Menadżer zespołu Rick Cho wydaje się odpowiednim człowiekiem na odpowiednim stanowisku. Przyszłość mieni się przed Hornets niezwykle kolorowo. Przede wszystkim pozyskanie Ala Jeffersona wpłynęło na rozwój tego zespołu. Były gwiazdor Utah Jazz wziął na siebie odpowiedzialność za wyniki drużyny, pokazując, że jest w tej lidze w czołówce graczy nie do zatrzymania tyłem do kosza. Jego ofensywne popisy zachwycały nas cały poprzedni sezon i tak naprawdę możemy gdybać, co by było, gdyby nie kontuzja stopy na początku rywalizacji z Miami Heat. Walker to wciąż zawodnik próbujący odnaleźć w NBA swoją tożsamość. Teraz, gdy od rozegrania odciąży go nieco Lance Stephenson, może być jeszcze bardziej niebezpieczny. W jego przypadku im więcej okazji do penetracji pola trzech sekund, tym gorzej dla przeciwnika. Musi tylko zadbać o stabilizację formy. Nad swoją grą będzie musiał mocno popracować również Michael Kidd-Gilchrist. Będący już teraz świetnym defensorem skrzydłowy całe lato doskonalił swój rzut z wyskoku ( tak naprawdę razem z Mike'em Pricem pracują nad tym od 2013 roku ). Trzeba przyznać, że efekty widać od razu. Jeśli nr 2 draftu 2012 doda do swojego repertuaru względnie respektowanego jumpera, będzie niezwykle groźny po obu stronach parkietu. 17

18 Zawodnikiem ciągle rozwijającym się jest również Cody Zeller. Po odejściu Josha McRobertsa do Heat to on jednak stanie się podstawowym silnym skrzydłowym. Jego zadania będą głównie skupione na bronionej części parkietu, gdzie jego atletyzm może być niezwykle przydatny. Tę samą rolę pełnić będzie Bismack Biyombo. Ściągnięty w tegorocznym drafcie Noah Vonleh to wciąż melodia przyszłości. Do tego kontuzjowana melodia. Popisanie Lance'a Stephensona to prawdopodobnie jeden z najlepszych ruchów tego offseason. Prawdopodobnie, bo nieobliczalność Lance'a każe nam jednak być ostrożna. Choć akurat gorąca głowa rzucającego obrońcy to często jego atut, a za tę właśnie nieobliczalność Hornets zapłacili przy jego kontrakcie. Patrząc na skład Charlotte nie można zapominać o Geraldzie Hendersonie. Zawodnik ten będzie pewnie tak samo jak w zeszłym sezonie po cichu robił swoje, będąc prawdziwym jokerem w talii Steve'a Clifforda. To zresztą na nim i Marvinie Williamsie będzie spoczywał obowiązek rozciągania gry, gdyż ani Gilchrist, ani Zeller nie są zagrożeniem z dystansu ( Gilchrist oddał w całym zeszłym sezonie 9! rzutów za trzy ). Pomocny w tej kwestii może być również Gary Neal, o ile odnajdzie się w końcu w zespole. Ważnym ruchem może również okazać się ściągnięcie z Pelicans Briana Robertsa, który wreszcie będzie wartościowym zmiennikiem Walkera. Ta pozycja zdecydowanie potrzebowała wzmocnienia. 18

19 PG: Kemba Walker / Brian Roberts / Jannero Pargo SG: Lance Stephenson / Gerald Henderson / Gary Neal SF: Michael Kidd-Gilchrist / Jeff Taylor / PJ Hairston PF: Cody Zeller / Marvin Williams / Noah Vonleh C: Al Jefferson / Bismack Biyombo / Jason Maxiell Hornets wyrobili sobie w zeszłym sezonie pozycję na Wschodzie. Pozycję, którą nie tylko będą chcieli obronić, ale również poprawić. Trzeb powiedzieć, że nic nie stoi im na przeszkodzie. TRENER: STEVE CLIFFORD NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: AL JEFFERSON KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 5. 19

20 CHICAGO BULLS 20

21 Od pewnego czasu wszystko, czego pragną Byki, to zdrowy Derrick Rose. I ciężko się temu dziwić. Brak lidera to był największy problem ekipy Toma Thibbodeau w zeszłym sezonie. Jednak lato 2014 nie kręciło się jedynie wokół byłego MVP. Chicago to kolejna ekipa, która tego lata przegrała walkę o Carmelo Anthony'ego. Mimo, że Melo długo nad przyjściem do Wietrznego Miasta się zastanawiał. Wiele osób ( w tym ja ) twierdzi, że popełnił błąd, iż tego nie zrobił. Bardzo symptomatyczne zdanie na ten temat wypowiedział właśnie Rose, już po podjęciu przez Anthony'ego decyzji: "Gdyby Melo do nas dołączył, ta gra stałaby się po prostu łatwa" Ciężko się nie zgodzić. Jednak poza tą jedną jedyną porażką, off-season to dla Bulls pasmo zwycięstw. Po amnestionowaniu Carlosa Boozera, który coraz bardziej denerwował kibiców w Chicago, Byki szybko znalazły dla niego następców. Podkoszowa rotacja została uzupełniona o doświadczonego Pau Gasola i młodziutkiego Nikolę Mirotica. Jest to zdecydowany up-grade na pozycjach 4-5. Gasol, choć ostatnio zaliczał słabe występy dla Lakers, to wciąż jeden z najlepiej wyszkolonych technicznie wysokich graczy w lidze. Jego ofensywny arsenał, po dodaniu rzutu trzypunktowego, jest praktycznie pełny. Mirotic natomiast to gwiazda europejskich parkietów w barwach Realu Madryt. 23-letni gracz będzie musiał przyzwyczaić się do innej roli w zespole, ale na pewno nie będzie on typowym pierwszoroczniakiem. Doświadczenie ma on bowiem niemałe. Dysponuje bardzo dobrymi umiejętnościami rzutowymi i na pewno będzie mocno rozciągał obronę przeciwnika. Jest to gracz bardzo mobilny i do tego niezwykle inteligentny na parkiecie ( jak również poza nim: porozumiewa się płynnie w trzech językach ). Brzmi jak Byk z krwi i kości, co nie? 21

22 Obaj ci gracze są jednak wzmocnieniem przede wszystkim po atakowanej stronie. O zabezpieczenie defensywy wciąż dbać będą Joakim Noah i Taj Gibson. Czyli nie ma się o co martwić. Bulls mogą również okazać się największymi zwycięzcami tegorocznego draftu. Wyciągnięty bowiem z niego Doug McDermott to gracz idealnie pasujący do ekipy z Chicago. Niezwykle inteligentny strzelec, który jest w stanie z miejsca wpasować się do realiów NBA. Próbkę jego możliwości mogliśmy zobaczyć podczas Summer League, gdzie Doug notował 18 pkt na mecz, na skuteczności 44% z gry i za trzy. I choć coach Thibbs nie lubi zbytnio grać młodymi graczami, możemy być pewni, że zarówno McDermot, jak i Mirotic, będą ważnymi postaciami już w nadchodzącej kampanii. Niski skrzydłowy powinien nawet dość szybko odnaleźć drogę do pierwszej piątki. Jednak pozytywne znaki z SL dla Bulls to nie tylko McDermott. Również występy Tony'ego Snella mogą budzić w kibicach Byków nadzieje. Młody obrońca pokazał, że potrafi zdobywać punkty z praktycznie każdej pozycji ( 20 na mecz; 46 % z gry ). Jak wiemy, Liga Letnia to nie NBA, jednak prognostyk to na pewno dobry. Wszystko jednak i tak kręcić się będzie wokół Derricka Rose'a. Wszyscy ściągnięci do Chicago tego lata gracze zapewnią niezbędny w zespole spacing, który zapewni liderowi miejsce na firmowe dla niego wjazdy. Wykreowane w zeszłym sezonie umiejętności zespołowej gry przez Joakima Noah na pewno nie będą przeszkadzać. Wygląda na to, że Bulls mają wszystko. 22

23 PG: Derrick Rose / Kirk Hinrich / Aaron Brooks SG: Jimmy Butler / Tony Snell / E'Twuan Moore SF: Mike Dunleavy / Doug McDermott PF:Taj Gibson /Nikola Mirotic / Cameron Bairstow C: Joakim Noah / Pau Gasol / Nazr Mohammed Jest to skład, dzięki któremu Byki są głównym faworytem do wygrania Wschodu. Mają wszystko, czego trzeba, aby powalczyć o trofeum Larry'ego O'Briena. I sprawić, żeby Melo poczuł się źle. TRENER: TOM THIBODEAU NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: DERRICK ROSE KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 1. 23

24 CLEVELAND CAVALIERS 24

25 Powrót LeBrona Jamesa do ekipy z Cleveland znów zwrócił oczy całego koszykarskiego świata w kierunku Cavaliers. Jedni wróżą im wielką katastrofę, widząc w nich zaledwie zlepek wielkich indywidualności na siłę zebranych w jednej drużynie. Inni już teraz stawiają ich w roli głównych faworytów do zwycięstwa w Finałach NBA. Niezależnie od tego, czy zaliczasz się do pierwszych czy do drugich, koło ekipy z Ohio nie możesz przejść obojętnie. Bo nikt nie wie, na co tak naprawdę stać Cavaliers. A każdy będzie chciał się przekonać. Powrót LeBrona Jamesa oraz transfer Kevina Love'a pozwoliły na utworzenie w Cavs nowego Big3. Jednak ma to być Big3 inne niż wszystkie pozostałe. Ma się tak stać za sprawą trenera Cleveland - Davida Blatta. Były szkoleniowiec Maccabi Tel Aviv chce wprowadzić do gry swojej ekipy system znany jako Princeton offense. Odcina się on tak naprawdę od czysto indywidualnych umiejętności zawodników i opiera na ruchu piłki oraz ruchu graczy bez niej w rękach. Zacierają się różnice pomiędzy graczami z pozycji 1-4. Nie ma tu ani klasycznego rozgrywającego, ani skrzydłowych. Bardzo duża ilość zasłon, ścięć pod kosz i rzutów trzypunktowych. Jednak co najważniejsze - żadnego gwiazdorstwa. Jak najmniej izolacji i akcji dwójkowych. Podporządkowanie drużynie na całego. Niezwykle istotna jest tu rola centra. Wciela się on tak naprawdę w rolę wysokiego rozgrywającego kontrolującego tempo gry. Musi dysponować bardzo dobrym podaniem i straszyć rzutem z dystansu. Brzmi jak Kevin Love, co nie? Obrońcy natomiast, oprócz rzutu trzypunktowego, muszą umieć z ogromną częstotliwością wjeżdżać pod kosz. Ten rodzaj ataku otwiera bardzo mocno pomalowane dla zawodników atakujących zza łuku. Ogromna ilość lay-upów po wcześniejszym wkozłowaniu piłki w pole trzech sekund. Raj dla Kyrie'ego Irvinga i Diona Waitersa. Jednak przede wszystkim powinien w tym systemie odnaleźć się LeBron James. Nie będzie już musiał wyprowadzać piłki z własnej połowy, rozgrywać każdej akcji. Będzie miał mnóstwo okazji na ścinanie pod kosz wzdłuż linii końcowej. Princeton offense stwarza niezliczoną wręcz ilość okazji do kreowania partnerów stojących za łukiem, od czego 25

26 przecież LeBron jest specjalistą. Będzie mógł w końcu grać typowego all-around playera. A jest przecież jednym z najlepszych tego typu graczy w historii tej gry. Jak to pięknie w teorii wygląda, prawda? Jednak jak to w życiu bywa, im lepszy plan, tym trudniej przekuć go w rzeczywistość. Zadanie Davida Blatta jest niezwykle trudne. Przekonać gwiazdorów tej ligi do ogromnego poświęcenia na rzecz drużyny. Bo wprowadzenie tego systemu do gry Cavs na pewno oznacza jedno - spadek zdobyczy punktowych liderów drużyny. Większy podział punktów pomiędzy wszystkich graczy, mniejsza ilość akcji indywidualnych. To wszystko spowoduje, że zeszłoroczne 27 pkt/mecz Love'a i LeBrona będzie dla nich praktycznie nieosiągalne. Próbę detronizacji Kevina Duranta jako króla strzelców trzeba będzie odłożyć na bok. Jednak jeśli zadanie to się uda, efekt może być porażający. Sypiący trójki jak z rękawa Irving, Love, Miller czy Jones. Latający nad obręczami James, Waiters czy Thompson. Blatt chce stworzyć coś pięknego i skutecznego. I nie wiem jak Wy, ale ja chcę, żeby mu się udało. Bo im więcej dobrej koszykówki możemy oglądać, tym przecież lepiej. Chyba dobrze rozumuję? PG: Kyrie Irving / Matthew Dellavedova / A.J. Price SG: Dion Waiters / James Jones / Joe Harris SF: LeBron James / Shawn Marion / Mike Miller PF: Tristan Thompson / Alex Kirk /Lou Amundson C: Kevin Love / Anderson Varejao / Brendan Haywood 26

27 Plusy i minusy tej ekipy można tak naprawdę wymieniać bardzo długo. Jedna z najmocniejszych pierwszych piątek w lidze. Skład pełen świetnych strzelców za trzy. To tylko dwie z kilku rzeczy, które będą pracowały w tym sezonie na korzyść Cavs. Jednak ekipa z Cleveland będzie musiała również przezwyciężyć kilka sporych problemów. Podstawowym jest na pewno brak świetnego obrońcy w strefie podkoszowej. Pomalowanego na pewno będą musieli Cavaliers bronić drużynowo, gdyż zostawienie Kevina Love'a czy Andersona Varejao jeden na jeden z najlepszymi centrami NBA to pomysł samobójczy. Mając to wszystko na względzie trzeba jednak postawić Cavaliers na równi z Bulls w roli faworyta do wygrania w tym sezonie Wschodu. LeBron i spółka mają w swoich rękach wszystkie karty niezbędne do końcowego tryumfu. Muszą tylko dobrze tę partię rozegrać. Przy stole jest zbyt dużo doświadczonych graczy, aby pozwolili Cavs na zbyt wiele błędów. TRENER: DAVID BLATT NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: LEBRON JAMES KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 2. 27

28 DALLAS MAVERICKS 28

29 Po raz n-ty już w ostatnich latach Dallas Mavericks przegrali latem walkę o gwiazdę najwyższego kalibru. Nie udało się wcześniej choćby z Dwightem Howardem czy Deronem Williamsem, teraz nie wyszło z Carmelo Anthonym. Jednak po raz kolejny nie przeszkodziło to Markowi Cubanowi i Donnie'emu Nelsonowi w zbudowaniu świetnej drużyny. W Dallas po prostu wiedzą, jak to robić. Jak mało kto. Pomocną dłoń w ich kierunku zdecydował się zresztą wyciągnąć lider drużyny - Dirk Nowitzki. Odrzucił on, wg raportów, maksymalne kontrakty oferowane mu przez Houston Rockets i Los Angeles Lakers, i zgodził się na drastyczną obniżkę apanaży ( o 15 mln $!!!!!! ), by pozostać w Dallas i umożliwić klubowi walkę o najwyższe cele. GM Mavs mógł więc wziąć się ostro do roboty. Wszystko zaczęło się od powrotu na stare, mistrzowskie śmieci Tysona Chandlera. Przywędrował on z Nowego Jorku wraz z Raymondem Feltonem, aby znów stworzyć z Dirkiem Nowitzkim najlepiej uzupełniający się duet wysokich w lidze. Defensywno - ofensywną maszynę destrukcji. I choć obaj są o te 4 lata starsi, nikt nie wątpi, że stać ich ciągle na wiele. Jedynym problemem Chandlera jest zdrowie. Jego problemy z kolanami nasilały się w przeciągu ostatnich sezonów, a tylko zdrowy Tyson jest w stanie zapewnić Mavs walkę o wysokie cele. Bo choć obaj weterani mają zastępców w osobach Brendana Wrighta ( który zresztą w zeszłym sezonie pokazał się z bardzo dobrej strony i na pewno będzie często pojawiać się na parkiecie ) i Grega Smitha, to jednak nie ma wątpliwości, że to właśnie na tych "staruszkach" opierać się będzie podkoszowa gra Mavs. 29

30 Gdy pewne stało się, że do Dallas nie trafi tego lata Anthony, działacze Mavericks skierowali swe wysiłki w stronę Chandlera Parsonsa. Na stole szybko pojawiła się maksymalna umowa, która miała być zaporą nie do przejścia dla starających się o podpis Chrisa Bosha Rockets. Sytuacja rozwinęła się w zupełnie inny sposób, o czym nie ma teraz sensu pisać, bo wszyscy historię tę znają pewnie na pamięć, jednak koniec końców ekipa z Houston zrezygnowała z Parsonsa, który parafował kontrakt w Dallas. Kontrakt swoją drogą bardzo wysoki. Za wysoki ( 14 mln $ za sezon ). Jednak Mavs podjęli ryzyko, które podjąć musieli. Jeśli Chandler rozwijać się będzie nadal w takim tempie, za dwa sezony nikt nie śmie wspomnieć o jego przepłaceniu. A był to jedyny sposób, dzięki któremu można go było z Houston wyciągnąć. Kto nie gra, ten nie wygrywa. Głębia na pozycji nr 3 jest w zespole Ricka Carlisle'a niesamowita. Oprócz Parsonsa może tu występować trójka typowych role-playerów: Jae Crowder, Richard Jefferson i Al-Farouq Aminu. Żaden z nich może nie jest wybitnym zawodnikiem, jednak każdy może wiele dać z ławki przez kilka minut. 30

31 Rywalizacji nie będzie brakować również na pozycji rozgrywającego. Do ściągniętego z Knicks Feltona dołączyli bowiem Devin Harris, który podpisał nowy kontrakt z Dallas, oraz Jameer Nelson. W tym wypadku ciężko nawet prorokować nawet, kto z nich będzie startem, choć wydaje się, że rola ta przypadnie jednak Feltonowi. Harris równie dobrze może być zmiennikiem na pozycji nr 2, gdzie niekwestionowaną pozycję ma Monta Ellis. Do zespołu może powoli przedostawać się również młody Ricky Ledo ( SG/SF ), który z dobrej strony pokazał się podczas rozgrywek Summer League w Vegas. Nie imponował może skutecznością, ale świetnie dzielił się piłką, co w ekipach prowadzonych przez Ricka Carlisle'a zawsze było ważną zaletą u graczy. Powinniśmy więc młokosa raz na jakiś czas na parkiecie zobaczyć. Choć zadanie może utrudnić mu zdjęcie przez Mavs z listy waivers JJ a Barei. Stary znajomy z Mavs na pewno będzie ważną postacią w dobrze sobie znanym środowisku. Wydaje się, że Mavs będą jeszcze poszukiwać jednego wysokiego zawodnika do wzmocnienia rotacji. Jednak już teraz roster prezentuje się całkiem dobrze. 31

32 PG: Raymond Felton / Jameer Nelson / Gal Mekel SG: Monta Ellis / Devin Harris / JJ Barea / Ricky Ledo SF: Chandler Parsons / Jae Crowder / Al-Faruoq Aminu / Richard Jefferson PF: Dirk Nowitzki / Charlie Villanueva / Greg Smith C: Tyson Chandler / BrendanWright / Bernard James Cuban i Nelson po raz kolejny mogą być z siebie dumni. Dali Carlisle'owi porządny pakiet zawodników. A znając tego ostatniego możemy się spodziewać, że wyciśnie z nich maksimum możliwości. Po raz kolejny trzeba będzie się bacznie przyglądać ekipie z Teksasu. Nowitzki i spółka na pewno nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. TRENER: RICK CARLISLE NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: DIRK NOWITZKI KONFERENCJA: ZACHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 8. 32

33 DENVER NUGGETS 33

34 Piekielnie silna Konferencja Zachodnia sprawia, że nikt nie myśli o Denver Nuggets jako o zespole mogącym dostać się do play-offs. Może to być jednak bardzo mylne. Ekipa ze stanu Kolorado powinna być największym, obok Pelicans, zagrożeniem dla "żelaznej ósemki Zachodu". Mają wszelkie argumenty, aby takową walkę nawiązać. Zeszły sezon gracze Nuggets zakończyli z 36. zwycięstwami. Ekipę próbowali pchać do przodu Ty Lawson wraz z Kennethem Fariedem, ale ich starania były bezskuteczne. Jednak teraz sytuacja się zmieniła. Faried, który dopiero co podpisał nowy, lukratywny kontrakt, zostanie odciążony od roli tego, który musi zdobywać punkty. Ta część zadań spadnie w większym stopniu na barki Danilo Gallinarego i Arrona Afflalo, przez co silny skrzydłowy będzie mógł robić to, co lubi najbardziej - walczyć. Strefa podkoszowa "Samorodków" wypełniona jest zresztą wartościowymi rzemieślnikami w postaciach właśnie Kennetha, Javale'a McGee, JJ'a Hicksona i Timofeya Mozgova. Każdy z nich to twardy gość, który nie przestraszy się żadnego przeciwnika. Pole trzech sekund w meczach z Nuggets na pewno nie będzie placem zabaw dla rywali. Lawson był natomiast w zeszłym sezonie graczem, który organizował ekipie z Denver całą grę. Wydaje się, że ta rola nie powinna się zmienić. Szybkość i świetny przegląd pola mogą pomóc liderowi Nuggets zarówno we współpracy z wysokimi, jak i strzelcami. W ataku jest Ty graczem naprawdę niebezpiecznym. 34

35 Tym, co najbardziej powinno pozytywnie wpłynąć na wynik Nuggets są dwa powroty - Arrona Afflalo i Danilo Gallinarego. Rzucający obrońca wraca po dwuletnim pobycie w Orlando, Włoch natomiast po przerwie spowodowanej kontuzją. Obaj mają wnieść do zespołu ten sam element - umiejętność zdobywania punktów. Zarówno jeden, jak i drugi są świetnymi strzelcami. Na pewno Gallinari ma większą łatwość w kreowaniu sobie samemu pozycji strzeleckich i to on będzie pierwszą opcją zespołu w ataku, jednak predyspozycje Afflalo mogą Włocha mocno odciążyć. Jest to na pewno duet, który jest w stanie dostarczać regularnie po 30 pkt w meczu. Również ławka rezerwowych prezentuje się w Denver naprawdę przyzwoicie. O rotacji wśród wysokich pisałem już wyżej, ale i na niskich pozycjach nie brakuje zmienników. Jest nieobliczalny Nate Robinson, który kilka razy w sezonie jest w stanie w pojedynkę przejąć mecz. Zagrożenia ze strony Randy'ego Foye'a i Wilsona Chandlera również nigdy nie można lekceważyć. Obaj powinni być z ławki regularnymi dostarczycielami punktów. A w rotacji są jeszcze Darrel Arthur i Alonzo Gee, którzy już pokazali parę razy, że bez powodu w NBA nie grają. Dwójka młodych graczy - Garry Harris i Jusuf Nurkic może w pierwszym sezonie nie dostawać zbyt wielu minut, jednak obu trzeba będzie się zacząć przyglądać. Harris to bardzo utalentowany strzelec, który szalał na parkietach Summer League w Las Vegas ( w debiucie uzbierał 33 "oczka" ). Bośniacki center natomiast zwrócił uwagę wszystkich zbierając w 3 pierwszych meczach preseason aż 36 piłek! Jak przekują talent w realną wartość w NBA, przekonamy się jednak dopiero za kilka sezonów. 35

36 PG: Ty Lawson / Nate Robinson / Erick Green SG: Arron Afflalo / Randy Foye / Gary Harris SF: Danilo Gallinari / Wilson Chandler / Alonzo Gee PF: Kenneth Faried / JJ Hickson / Darrell Arthur C: Timofey Mozgov /JaVale McGee / Jusuf Nurkic Zaczynając pisać ten tekst myślałem, że skończę go wielkim ALE. Ono jest oczywiście takie, że żaden z tych zawodników nie jest graczem z samego topu ligi. Brak w Denver gwiazdy z prawdziwego zdarzenia. Jednak Nuggets są na papierze naprawdę ciekawie zbudowaną drużyną o fajnie zbilansowanej kadrze. Na pewno nie będą chłopcami do bicia. A i sami mogą parę razy spuścić łomot faworytom. TRENER: BRIAN SHAW NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: DANILO GALLINARI KONFERENCJA: ZACHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 9. 36

37 DETROIT PISTONS 37

38 Minione wakacje w Motown to rewolucja w kierownictwie drużyny. Na zbity pysk wywalono Joe Dumarsa, a stery nad zespołem objął jeden z najbardziej charyzmatycznych gości w tej lidze i jednocześnie jeden z najlepszych trenerów, jakich ta liga jeszcze ma. Stan Van Gundy. Złośnik, zrzęda, krzykacz. Brakowało Wam go? Mi cholernie... To ważny powrót, więc warto zastanowić się, co comeback ten oznacza dla Pistons. Van Gundy wygrał w swojej karierze 64,1% wszystkich spotkań w sezonie regularnym! Tak imponujący wynik udało się osiągnąć tylko pięciu trenerom w historii (przy prowadzeniu minimum 500 meczów). Sztuka taką mogą pochwalić się: Zen Mater, Billy Cunnigham, Gregg Popovich, K.C. Jones i oczywiście Red Auerbach. Zacne grono, prawda? Stan co prawda nie zdobył jeszcze tytułu, ale bez wątpienia możemy powiedzieć, że system gry, który wymyślił, jest symbolem koszykówki XXI wieku. Gra oparta o spacing z czterem graczami na obwodzie i silnym jak tur centrem pod obręczą, to typowa formacja by SVG. Z tego ustawienia wynikał wysoki procent udanych pick and rolli, a do tego wszystkiego umiejętne korzystanie z dobrodziejstwa rzutów za trzy i wykorzystywanie niskiego skrzydłowego do rażenia zza łuku stworzyło za czasów Stana w Magic maszynkę, która otarła się o triumf. Stan ewidentnie ma papiery na to, by pomóc Tłokom wrócić do grona najlepszych. Stan bez żalu, i zapewne też bez uszczerbku dla formacji, wypchnął za burtę Rodneya Stuckeya, Charlesa Villanuevę i Chaunceya Billupsa, dla którego równało się to z końcem koszykarskiej kariery. Na pokład przyjął za to Jodie ego Meeksa, DJ a Augustina, Carona Butlera, Cartiera Martina i Aarona Graya. Do tego Van Gundy przehandlował do Bostonu Willa Bynuma, pozyskując w zamian Joela Anthony ego. Na tym zakończyły się roszady kadrowe i rzec można, że były to zmiany kosmetyczne. Stan Van Gundy, który niejako stworzył za czasów pracy w Orlando Dwighta Howarda, dziś pod swoimi skrzydłami ma kogoś kto może być nową wersją D12. Tym kimś jest Andre Drummond. Rosły i silny jak Howard, równie dominujący na tablicach, choć słabszy w defensywie. Drummond był w minionym sezonie #1 w zbiórkach po obu stronach parkietu i #1 w zdobyczach punktowych w drugiej próbie. Braki w defensywie z pewnością pod bacznym okiem Stana uda mu się wyeliminować, a i gra w post powinna przy odpowiednim prowadzeniu zaliczyć level-up. 38

39 Z pewnością kluczowymi zawodnikami dla jego rotacji są Greg Monroe i Josh Smith. Problem polega na tym, że obaj nie mogą występować obok siebie równocześnie. Stan musi znaleźć więc rozwiązanie i po meczach w preseason możemy spodziewać się, że to Josh Smith będzie starterem na czwórce, podczas gdy Monroe stanie się zawodnikiem grającym z ławki. Nie mniej istotnym graczem dla Van Gundy'ego powinien być Brandon Jennings, który chyba jak żaden inny gracz "Tłoków" skorzysta z autorytetu Stana. Niepokorny i jak dotąd niepoddający się taktycznym reżimom Brandon już przed sezonem deklaruje całkowite oddanie się pod rozkazy nowego trenera. Jennings w kilku wywiadach bił się w pierś i obiecywał, że zacznie pracować ciężej nad niektórymi z elementów gry. A jest co poprawiać! Przede wszystkim chodzi o defensywę, która była jedną z najgorszych wśród rozgrywających. Nie lepiej jest z rzutem, których Brandon trafia nie więcej jak 35%, co też stanowi jeden z najsłabszych wskaźników w NBA. Ciekawym upgrad'em może okazać się przybycie do Detroit -rewelacji sezonu ubiegłego- DJ'a Augustina. Zawodnik ten, który start rozgrywek 2013/14 zaczął w Raptors, by zostać zwolniony stamtąd po kilku miesiącach, pokazał koszykarską klasę zatrudniony jako "łata" w Bulls. To właśnie w Chicago zagrał sezon, po którym gracze Byków mówili o nim the real MVP. Oczywiście określenie to było stwierdzeniem mocno na wyrost, ale z pewnością w ciągu tych kilku miesięcy gry w Chicago kręcił on dla Bulls numerki, jakich nie powstydziłby się żaden rozgrywający. Czy to będzie dobry sezon dla Pistons? Sądzę, że będzie lepszy niż miniony. Nowy taktyczny reżim, który będzie w stanie ograniczyć dziesiątki bezsensownych rzutów Smitha i Jenningsa daje nadzieję na stabilność ofensywy Tłoków. Liczyć powinniśmy również, na kolejny krok do przodu w rozwoju Andre Drummonda oraz nowe koszykarskie życie dla Jenningsa, który pod okiem Stana powinien nauczyć się kilku nowych sztuczek koszykarskiego rzemiosła. 39

40 PG: Brandon Jennings/ DJ Augustin / Spencer Dinwiddie SG: Kentavious Caldwell-Pope/ Jodie Meeks SF: Caron Butler/ Kyle Singler / Cartier Martin / Luigi Datome PF: Josh Smith / Greg Monroe / Jonas Jerebko C: Andre Drummond / Joel Anthony / Aaron Gray Jeśli oceniać zmiany, które zaszły w Motown, to najważniejszą jest trener. Stan Van Gundy to jeden z najlepszych w tym fachu. Charyzma oraz warsztat, które posiada, z pewnością przydadzą mu się, by okiełznać zlepek indywidualności i stworzyć z niego prawdziwą drużynę. Dodam, że myślę, iż Stanowi uda się dokonać tego już w swoim pierwszym sezonie w Detroit. TRENER: STAN VAN GUNDY NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: ANDRE DRUMMOND KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA:

41 GOLDEN STATE WARRIORS 41

42 Warriors już od kilku sezonów są zespołem niesamowicie mocnym, który nie może przekroczyć pewnego poziomu. Arcytrudna Konferencja Zachodnia nie pozwala ekipie z Oakland wznieść się na kolejny level. Przed Stevem Kerrem stoi bardzo trudne zadanie. Ale na pewno nie niemożliwe. W zachodniej Kalifornii nikt nie ma wątpliwości, że drużynę należy budować wokół Stepha Curry'ego. Filigranowy rozgrywający dostaje pełne wsparcie od zarządu i sztabu szkoleniowego. Jednak w ostatnich miesiącach zachwiano pewnością "tego drugiego". Klay Thompson był przez długi czas łączony z transferem do Wolves, w ramach którego Warriors zostaliby wzmocnieni Kevinem Lovem. Takie plotki na pewno na młodego obrońcę nie wpłynęły pozytywnie. Mówi się jednak, że to właśnie Steve Kerr był głównym oponentem oddawania Klaya, więc odbudowanie jego zaufania może nie być aż tak trudne. Naprawdę trudno wyobrazić sobie w tym momencie Wojowników bez "Splash Brothers". 42

43 Jednak po raz kolejny najważniejszym dla Warriors czynnikiem będzie zdrowie Andrew Boguta. 30-letni środkowy to prawdziwa podpora defensywy ekipy z Oakland. Ale jego problemy z kontuzjami to prawdziwy koszmar. Dla Steve'a Kerra najważniejszym zadaniem może okazać się utrzymanie zdrowego Boguta do początku fazy play-offs. Dopiero bowiem z nim w rotacji Wojownicy stają się prawdziwym kontenderem. I nie chodzi tu tylko o jego 10 zbiórek i 2 bloki na mecz. Australijczyk jest jednym z tych graczy, którzy do gry w defensywie zostali po prostu stworzeni. Mało kto w tej lidze potrafi tak naprawiać błędy kolegów pod własnym koszem jak on. W tym kontekście ciężko zrozumieć trochę decyzję władz Warriors o nie przedłużaniu umowy z Jermainem O'Nealem. Poprzedni sezon był w wykonaniu weterana naprawdę dobry. Teraz w przypadku kontuzji Boguta ekipa z Oakland zostaje z Festusem Ezelim i Ognjenem Kuzmicem na środku. Czyżby aż tak wierzono w zdrowie reprezentanta Australii? 43

44 To właśnie wzrost jest wciąż największą bolączką Warriors. Na ławce rezerwowych zasiada całe grono wartościowych graczy z Harrisonem Barnesem, Draymondem Greenem i Brandonem Rushem ( powracającym do Oakland po zaledwie sezonie nieobecności ) na czele, jednak tylko Mareese Speights jest wysokim, który zapewnia pewien poziom. Gdy do wymienionych wyżej zawodników dorzucimy pozyskanych niedawno Shauna Livingstona i Leandrinho Barbosę, centymetrów nadal nie przybywa. Mimo tego drugi unit powinien być sporą siłą Wojowników. W tym kontekście mówiono nawet o przesunięciu do roli 6th mana Andre Iguodali, za którego do pierwszej piątki wskoczyć miałby Barnes bądź Green. Nie wiadomo, na ile Steve Kerr nadal rozważa ten pomysł. PG: Steph Curry / Shaun Livinston / Nemanja Nedovic SG: Klay Thompson / Brandon Rush / Leandro Barbosa / Justin Holiday SF: Andre Iguodala / Harrison Barnes / Draymond Green PF: David Lee / Marreess Speights C: Andrew Bogut / Festus Ezeli / Ognjen Kuzmic 44

45 Warriors po raz kolejny otwierają sezon ze składem, który może i powinien robić wrażenie. Przede wszystkim jednak ze składem, który może odnieść sukces. Muszą zostać spełnione dwa warunki: ekipa musi pozostać zdrowa oraz Steve Kerr musi odbudować w zespole atmosferę po odejściu uwielbianego przez graczy Marka Jacksona. No i odrobina szczęścia też będzie niezbędna. Jak zawsze zresztą. TRENER: STEVE KERR NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: STEPH CURRY KONFERENCJA: ZACHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 4. 45

46 HOUSTON ROCKETS 46

47 W Teksasie przygotowano już imprezę powitalną dla Chrisa Bosha. Zaczęto rozmyślać, jak rozegrać przyszłoroczne Finały NBA. Jeden telefon do CB od Pata Rileya zmienił sielankowy nastrój w post apokaliptyczną scenerię. Mocarstwowy plan Rakiet zachwiał się w posadach. I choć dwa główne fundamenty pozostały nienaruszone, budowla nie prezentuje się zbyt okazale. Pozbycie się cegiełek, jakimi byli Chandler Parsons, Jeremy Lin i Omer Asik miało być tylko drogą do celu, jakim było zastąpienie ich filarem w osobie Chrisa Bosha. Jednak bez zarówno jednego, jak i drugiego, budynek zaczyna się walić. Materiałów zastępczych albo nie ma, albo są dużo gorsze od pierwotnych. W miejsce bowiem tajwańskiego rozgrywającego i tureckiego środkowego nie udało się znaleźć nikogo. Żaden z nich nie robił może dla Rockets jakiejś ogromnej roboty, ale byli oni solidnymi dodatkami w całkiem sprawnie funkcjonującej maszynie. Teraz powstała w tym miejscu wielka dziura. Na pozycji rozgrywającego liczą oczywiście w Teksasie na Patricka Beverleya i, o ile ten pozostanie zdrowy, na pewno się nie przeliczą, jednak posiadanie dobrego zastępcy to często rzecz na wagę złota. Na zastępstwo dla świetnie rokującego Parsonsa ściągnięto natomiast Trevora Arizę. Jest to gracz na pewno bardzo dobry, o uznanej już marce, który może do zespołu wiele wnieść. Tyle że u niego nie ma już miejsca na progres, podczas gdy u Parsonsa miejsce to zdaje się nie mieć końca. W krótkiej przyszłości zmiana ta może nie być aż tak widoczna, jednak na dłuższą metę będzie bardzo bolesna. 47

48 Oczywiście posiadanie w swoim zespole duetu takiego jak Harden - Howard to wciąż gwarancja pewnego poziomu. Ofensywne możliwość Jamesa prawdopodobnie nie mają żadnego limitu i nawet jego defensywne upośledzenie nie jest w stanie zabrać mu miana najlepszego rzucającego obrońcy w lidze. Można go spokojnie wymieniać koło Stepha Curry'ego czy Carmelo Anthony'ego w walce o króla strzelców. Howard to natomiast po prostu bestia, która nawet będąc w słabej dyspozycji zapewnia 15/10 w każdym meczu. W pełni zdrowy po kontuzji pleców powinien w końcu być graczem, jakiego pamiętamy jeszcze z czasów Magic. Dominatorem. Jednak ktoś liderom musi pomagać. W Houston nie mają innego wyjścia jak liczyć na jakiś kosmiczny progres Donasa Motiejunasa, Terrence'a Jonesa czy Troya Danielsa. Ściągnięcie Jasona Terry'ego to akt desperacji, bo Jeta w wieku 37 lat stać już co najwyżej na kilka ważnych rzutów w końcówkach. Od tego właśnie są weterani. Oni nie ciągną drużyny, oni pomagają jej w ważnych momentach. PG: Patrick Beverley / Isaiah Canaan / Nick Johnson SG: James Harden / Jason Terry / Troy Daniels / SF: Trevor Ariza / Fransisco Garcia / Kostas Papanikalaou PF: Terrence Jones / Donatas Motiejunas / Tarick Black C: Dwight Howard / Joey Dorsey / Clint Capela 48

49 Daryl Morey zagrał latem all-in i przegrał całkiem sporo. Rockets nie stoją jednak na aż tak bardzo straconej pozycji. Choć na silnym Zachodzie pierwsza runda play-offs wydaje się szczytem możliwości ekipy Kevina McHale'a. Jednak ile to już niespodzianek w tej lidze widzieliśmy, prawda? TRENER: KEVIN MCHALE NAJWAŻNIEJSZY GRACZ: DWIGHT HOWARD KONFERENCJA: ZACHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 6. 49

50 INDIANA PACERS 50

51 Ciągle mdli mnie, gdy przypominam sobie obrazek łamanej na podstawie kosza nogi Paula George'a. Nie mogę przestać myśleć o twarzach zawodników kadry USA po tym zdarzeniu - przypominającego sobie pewnie swoje kontuzje załamanego Derricka Rose'a, powstrzymującego się przed zwymiotowaniem Kennetha Farieda czy wpatrzonego w sufit Kevina Duranta. I ciągle zastanawiam się, jakiego wyrazu nabrały twarze Larry'ego Birda i Franka Vogela? Cały dramat zaczął się od Lance'a Stephensona. Niepokorny obrońca najpierw odmówił podpisania 5-letniej umowy, wartej 44 mln $ z klubem z Indianapolis, by kilkanaście dni później parafować kontrakt z Charlotte Hornets. Władze Pacers starały się nie robić z tego powodu wielkiej tragedii, ale z której strony na to nie popatrzymy, pod jakim kątem na to nie zerkniemy, jest to dla ekipy Franka Vogela strata ogromna. Zespół pożegnał się również z niespełniającym swojej roli Evanem Turnerem, który będzie teraz próbował udowodnić swoją wartość kibicom w Bostonie. I choć Turner w Pacers nie pokazał nic, mógł być zawodnikiem, który postara się zastąpić Stephensona. Nie dostał jednak w Bankers Life Fieldhouse drugiej szansy. W ich miejsce szefowie klubu sprowadzili dwójkę graczy - Rodneya Stuckeya i CJ'a Milesa. Pierwszy to gracz po przejściach. Strzelec z wielkim talentem, który z roku na rok coraz bardziej marnuje. Drugi to bardzo porządna opcja z ławki. Wnosi dużo po obu stronach parkietu i może być ciekawym dodatkiem do słabiutkich rezerwowych Pacers. Zastąpić Stephensona będzie im jednak niezwykle trudno. 51

52 Następnie rozlała się po mediach fala spekulacji, jakoby Pacers chcieli handlować kontraktem Roya Hibberta. Niekoniecznie poważnych spekulacji. Jak dobrze wiemy po Roya nikt jednak nie sięgnął. Jego cena po fatalnych występach w playoffs spadła niewyobrażalnie. A po kontuzji George'a to właśnie on stał się najważniejszym punktem w przyszłości ekipy z Indianapolis. W obydwu jej możliwych wariantach. WARIANT A Larry Bird i spółka spisują przyszły sezon na straty. Tankują, by w momencie, w którym na parkiet powróci Paul George, miał on koło siebie gracza z loterii draftu. W tym celu Pacers handlują kontraktami właśnie Roya Hibberta, a do tego Davida Westa bądź/i George'a Hilla. Hibbert 14.9 mln $ West 12 mln $Hill 8 mln $ W zamian dostają od któregoś klubu wygasające w przyszłym sezonie umowy bądź kontrakty niegwarantowane. Latem 2015 pod kontraktami będą w ten sposób jedynie PG oraz CJ Miles ( i najwyżej Goerge Hill ), co daje łącznie około 22 mln $ ( z kontraktem Hilla ok. 30 ). Daje to podstawę do budowania ekipy od nowa, w szczególności, że George to wciąż młody zawodnik, więc Pacers nie ryzykowaliby utraty jego najlepszych lat na przebudowę. Wręcz dałoby mu to czas na powrót do formy bez martwienia się o wyniki zespołu. WARIANT B W tej opcji żadne trade'y praktycznie nie wchodzą w grę. Frank Vogel opiera grę zespołu na Hibbercie, którego w ofensywie wspiera David West. Pacers mogą wykorzystać jeszcze disabled player exception, aby w miejsce kontuzjowanego George'a ściągnąć jakiegoś zawodnika. Skład zespołu nawet bez jego lidera prezentuje się jednak przyzwoicie. 52

53 PG: George Hill / CJ Watson / Donald Sloan SG: Rodney Stuckey SF: CJ Miles / Chris Copeland / Solomon Hill / Damjan Rudez PF: David West / Luis Scola / Lavoy Allen C: Roy Hibbert / Ian Mahinmi / Shayne Whittington Dziś wydaje się niemal pewne, że szefowie Pacers nie chcą wariantu A. Larry Bird otwarcie mówi, że celem drużyny jest faza posezonowa. Taka ekipa jest w stanie wywalczyć awans do play-offs. Jednak tylko wtedy, gdy Roy będzie graczem z pierwszej, a nie drugiej części poprzedniego sezonu. A kibice ekipy z Indianapolis muszą się uzbroić w cierpliwość. To nie będzie łatwy sezon. Przez jedno złe lądowanie. TRENER: FRANK VOGEL NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: ROY HIBBERT KONFERENCJA: WSCHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA:

54 LOS ANGELES CLIPPERS 54

55 Donald Sterling został w końcu zamieniony na nowego, niezwykle entuzjastycznego właściciela. Doc Rivers podpisał nowy, długoletni kontrakt z zespołem. Gwiazdy nigdzie się nie wybierają. A jednak w Clippers ciągle czegoś brakuje, aby wskoczyć na ten kolejny poziom. Chociaż marzeń o dynastii nikt w Los Angeles nie ukrywa. To było niezwykle burzliwe lato dla Clippers. Pierwsza część off-season to pasmo sukcesów Doca Riversa, którego zresztą chwaliłem już na początku lipca. Wszystko, co napisałem w tamtym tekście pozytywnego o ruchach Riversa podtrzymuję. Jednak od tego czasu nie było już tak dobrze. Nie dość, że nie udało się sprowadzić nie tylko Paula Pierce'a, ale i żadnego innego wartościowego niskiego skrzydłowego ( nie obraź się Hedo ), to jeszcze tak desperacko pozbywano się Jareda Dudleya, że oddano do tego pick w pierwszej rundzie draftu. W zamian za nic. Wydaje się, że w Clippers przydałby się GM z prawdziwego zdarzenia, z którym Rivers mógłby konfrontować swoje pomysły. I który pozwoliłby mu się skupić na pracy trenerskiej. Skupić na pracy na pewno pozwoli wszystkim w Los Angeles przejęcie klubu przez Steve'a Ballmera. Całe zamieszanie wokół Donalda Sterlinga przybierało powoli formę zagrożenia dla całego klubu. Sytuacja została opanowana, a do tego wydaje się, że Ballmer to naprawdę człowiek z pasją. Może nawet Marc Cuban powinien czuć się zagrożony na pozycji najfajniejszego właściciela w NBA? Problemem na pewno nie będą teraz pieniądze. Choć i to może nie do końca być prawda, gdyż ostatnie przykłady Nets czy Knicks pokazują, że kasa mistrzostw nie wygrywa. Poza tym zespoły powyżej luxury-tax ( a takim po raz kolejny będą Clipps ) nie mogą korzystać z niektórych bardzo przydatnych praw ( zespół zostaje pozbawiony bi-annual exception oraz możliwości transakcji sign-and-trade; obniżone zostaje mid-level exception ). A to właśnie na tych wyjątkach najczęściej do klubu przybywają gracze ( zwykle weterani ), którzy przenoszą zespół na następny poziom. 55

56 Jednak pomijając błędy, udało się Docowi uzupełnić skład na tyle, że na pewno nie jest gorszy niż drużyna z poprzedniego sezonu. A upgrade pod koszem, jakim bez wątpienia jest Spencer Hawes powoduje, że można zaryzykować stwierdzenie, ze zespół ma nawet większy potencjał. Były środkowy 76ers to ogromne zagrożenie w ataku dla każdej defensywy. Spencer jest też bardzo dobry w walce na deskach, choć jego minusem na pewno jest defensywa. Jednak jako przeciwwaga dla DeAndre Jordana powinien pasować do zespołu idealnie. Farmar natomiast może nie wniesie na parkiet energii, którą dawał Darren Collison, jednak jest on gwarantem pewnego poziomu i może idealnie wpasować się w styl grania ekipy Riversa. Umiejętności strzeleckie i inteligencja w grze to niezwykle cenione przez tego coacha walory, które Jordan zdecydowanie posiada. Jednak braków na SF nie udało się załatać tak, jak powinno. Clippers ciągle nie mają strzelca, który odciąży w trakcie meczu JJ'a Redicka. Nie mają też dobrego obrońcy na pozycjach 2/3, bo choć bardzo szanuję Matta Barnesa, nie jest graczem, który może wystarczająco przeszkadzać Jamesowi czy Durantowi. Rozwiązaniem dla jednego z tych problemów byłby na pewno Ray Allen. Clipps mocno powinni postarać się o jego zatrudnienie. Hawes i Farmar zapewnią jakość drugiemu unitowi. Jednak dobrze wiemy, że każdy gracz wchodzący z ławki to tak naprawdę dodatek do rządzącego w tej roli Jamala Crawforda. Ubiegłoroczny 6th Man of the Year to jakość sama w sobie. Dodatkowo można na niego liczyć w ważnych momentach, gdyby zawodzili liderzy. 56

57 Jednak największą nadzieją Clippers jest ciągle niesamowity rozwój Blake'a Griffina. Skrzydłowy już w zeszłym sezonie pokazał, że jest nie tylko atletycznym freakiem ( a tak właściwie FREAKIEM ), ale może być również graczem niezwykle efektywnym. Ciężko nie zauważyć poprawy w jakości i przede wszystkim skuteczności rzutu. Obóz gracza donosi, że postęp zawodnika w tym elemencie jest jeszcze większy, a po kontuzji pleców nie ma już śladu. Ten sezon powinien być ostatecznym potwierdzeniem miejsca Blake'a wśród najlepszych 10 graczy w lidze. 57

58 Nie byłoby jednak ofensywy Clippers bez duetu Paul - Redick. CP3 to przecież wciąż najlepszy rozgrywający w lidze, gość, który rozumie tę grę lepiej niż ktokolwiek inny. I choć to właśnie on zawiódł w zeszłorocznych play-offach najbardziej, w Los Angeles nadal pokładają w nim swoją przyszłość. Zresztą trudno im się dziwić. Kto by tego nie robił? JJ Redick to natomiast jeden z najbardziej niedocenianych graczy w lidze. Jego wpływu na grę ofensywną nie da się przecenić. Bo JJ to nie tylko kapitalny strzelec, ale i gracz niezwykle inteligentny. Bardzo dobry ball-handling sprawia, że świetnie pracuje on na zasłonach. Jest on zawodnikiem w ofensywie dla Clipps niezastąpionych i dlatego tym bardziej powinien mieć za plecami świetnego defensora, który ukryłby jego mankamenty, przede wszystkim fizyczne. PG: Chris Paul / Jordan Farmar / Jared Cunningham SG: JJ Redick / Jamal Crawford / Reggie Bullock / CJ Wilcox SF: Matt Barnes / Hedo Turkoglu / Chris Douglas - Roberts PF: Blake Griffin / Glen "Baby" Davis / Ekpe Udoh C: DeAndre Jordan / Spencer Hawes Wszystko to sprawia, że Clippers nie powinni wypaść z Top4 Konferencji Zachodniej. Jednak braki, o których była mowa, mogą być nie do przeskoczenia w ewentualnych pojedynkach ze Spurs czy Thunder. Graczy z Los Angeles trzeba jednak postawić w roli żelaznych faworytów. Bo takich trzech, jak u nich dwóch, to czasem nie znajdziesz ani jednego. TRENER: DOC RIVERS NAJWAŻNIEJSZY ZAWODNIK: BLAKE GRIFFIN KONFERENCJA: ZACHODNIA PRZEWIDYWANA POZYCJA: 1. 58