BĄDŹ SOBĄ, SZUKAJ WŁASNEJ DROGI - JANUSZ KORCZAK

Transkrypt

1 BĄDŹ SOBĄ, SZUKAJ WŁASNEJ DROGI - JANUSZ KORCZAK Opracowała Gimnazjum nr 2 im. Ireny Sendlerowej w Otwocku Strona 1

2 Młodzież XXI wieku problemy stare, czy nowe, a może stare po nowemu? Co jest największym problemem dla młodego człowieka? Pytanie niełatwe, a jednak od odpowiedzi na nie może zależeć przyszłość. Gdzie jej szukać? Wystarczy spojrzeć na świat oczami nastolatka. Przytłacza mnie codzienność. Żyję według określonego schematu, lecz tak naprawdę mnie nie ma. Nie istnieję. Nic nie znaczę. Czuję się jak marionetka w rękach jakiegoś szaleńca. Jedno pociągnięcie sznurka i moje życie się zmienia. Zrób tak. Tego nie wolno. Do tego się nie nadajesz. Zbyt mała by o sobie decydować, zbyt duża by odczuwać strach. Gdzie jest granica i kto ją wyznacza? W odpowiedzi cisza, którą tak bardzo chciałabym przerwać. Przerwać samotność, w której z każdym dniem coraz bardziej się zatracam. Mijam bez słowa ludzi, za których kiedyś oddałabym życie. Ile warta jest dzisiaj przyjaźń? Czy ktokolwiek ma na nią czas? Coraz więcej problemów, coraz mniej rozmowy. Jeden sms kończy wieloletnią znajomość. Dzisiaj nie liczą się moje uczucia, jutro nie będą liczyły się Twoje. Jaki sens ma obojętność wobec bliskich? Rodzina jest podstawą w funkcjonowaniu każdego człowieka. Uczy, wychowuje, pomaga teoria, która mija się z praktyką. Tak bardzo tęsknię za wspólnymi chwilami z mamą. Wciąż potrzebuję jej opieki, rady i wiary. Czuję, że z każdym dniem coraz bardziej się od siebie oddalamy. Strona 2

3 Nie potrafimy już normalnie rozmawiać, nie potrafimy znaleźć dla siebie czasu. Jak mam przypomnieć o swoim istnieniu? Zakładam glany, skórzaną kurtkę i idę szukać odpowiedzi. Znalazłam swoją drugą rodzinę. Jest trochę większa od tej pierwszej, ale lepiej się dogadujemy. Nie rozmawiamy o szkole, nie krzyczymy i nie oceniamy. Jak na razie to klucz do sukcesu. Mimo, że nadal nie stać mnie na uśmiech, przebywanie z tymi ludźmi sprawia mi przyjemność. Wspólnymi zainteresowaniami próbujemy kreować nasze drogi. Nasze ścieżki, za które nikt z dorosłych nie chce wziąć odpowiedzialności. Zresztą o jakiej odpowiedzialności mowa? Dorośli, choć tylko z pozoru, łamią prawa dziecka prawa które sami ustanowili. Prawo do miłości, do nauki, do życia bez przemocy Mogę wymieniać dalej, ale co to zmieni? Cóż zdziała jeden młody głos przeciwko dwóm starszym? Niewiele, ale będę próbować dalej. Próbować nie stać się jednym z nich. Chciałabym w przyszłości zburzyć ten schemat. Zniszczyć granicę pomiędzy dorosłymi a dziećmi. Tylko najpierw muszę zniszczyć siebie i odbudować na nowo. Nikt nie będzie traktował mnie poważnie z takim wyglądem. Nikt nie będzie chciał na mnie patrzeć, tak samo ja teraz nie chcę. Spoglądam w lustro i zamykam oczy. Wszystko nie tak. Nie tak jak być powinno. Kolejny raz składam sobie obietnicę, choć wiem, że nie dam rady jej dotrzymać. Nie mam Strona 3

4 już siły walczyć ze sobą. Nie mam odwagi spojrzeć w oczy ludzi, których rozczarowuje na każdym kroku. Wstyd mnie zabija, więc proszę nie patrzcie tak na mnie. Ostatni raz biorę głęboki oddech. Biegnę przed siebie. Uciekam od rzeczywistości, której nie rozumiem i ludzi, których nie chcę znać. Uciekam od świata, w którym zabrakło miejsca na uczucia. Uciekam od siebie samej, bo nie mogę odnaleźć akceptacji. Czy ktoś mnie zatrzyma? Czy kogoś obchodzi moja przyszłość? Cisza jest jedyną odpowiedzią. Jedyną, której nie chciałam usłyszeć. Nie chciałam też uciekać, przecież nigdy nie byłam tchórzem. Tylko zgubiłam drogę. Drogę, której właściwie nigdy nie miałam. Cały czas stoję w miejscu i bezgłośnie wołam o pomoc z nadzieją, że ktoś wkrótce nadejdzie. Może tylko się łudzę, a Ty może śmiejesz się teraz ze mnie ale nie przestanę Nie przestanę wierzyć, bo zginę. Trzeba pamiętać, że nie zawsze będziemy patrzeć na świat oczami nastolatka. Jednak byłoby cudownie gdyby każda młoda osoba spotkała w swoim życiu mędrca, który pokazałby właściwy kierunek drogi, nadał tempo i pomógł dojść na sam szczyt. Współczesnej młodzieży takich właśnie mędrców brakuje najbardziej. Może nie potrafimy do nich dotrzeć, a może po prostu szukamy w złych miejscach Strona 4

5 Strona 5