foto Kinga Budnik kl. III f

Transkrypt

1 foto Kinga Budnik kl. III f W czwartek roku o godz w naszym gimnazjum odbył się bal karnawałowy. Impreza została zorganizowana jak zawsze przez członków samorządu szkolnego. Na samym wejściu uczennice Kasia i Kinga przybijały pieczątki kaŝdemu, kto wszedł na hol szkoły, by być na balu. Wielu uczniów chętnie przybyło, by uczestniczyć w zabawie przy miłej muzyce. Oprócz tego zostały przeprowadzone konkursy. Jednym z nich był konkurs na parę, która porusza się najlepiej w rytm muzyki. Pierwsze miejsce zajęła para dziewczyn z klas pierwszych. Drugim konkursem był wybór najbardziej pomysłowego stroju karnawałowego. Nad wyraz oryginalnym wykazała się Kamila Sokołowska z kl. I e. Ostatnią konkurencją, w której rywalizowali uczestnicy imprezy, był konkurs Rodzinka na wycieczce. Przeprowadziła go pani Izabela Michalak, która czytała tekst, a osoba z kaŝdej z dwóch grup po usłyszeniu swojej nazwy musiała obiec krzesła i z powrotem wrócić na swoje miejsce jak najszybciej. Najlepszą okazała się grupa trzecioklasistów. Zabawy i śmiechu było co nie miara. Marlena Rosadowska kl. II b

2 ROK 2013 ROKIEM MIKOŁAJA KOPERNIKA NASZEGO PATRONA W 2013 przypada kilka waŝnych rocznic związanych z Ŝyciem i twórczością Mikołaja Kopernika. W tym roku przypadają: 540. rocznica urodzin i 470. rocznica śmierci wielkiego astronoma, a takŝe 470. rocznica pierwszego wydania najwaŝniejszego w jego naukowej karierze dzieła De revolutionibus orbium coelestium ( O obrotach sfer niebieskich ). KALENDARIUM 19 II W Toruniu, w domu kupca Mikołaja Kopernika i jego Ŝony Barbary Watzenrode, przychodzi na świat ich najmłodszy syn, Mikołaj Kopernik Umiera ojciec Mikołaja Kopernika. Opiekunem zostaje wuj, brat matki, Łukasz Watzenrode Kończy szkołę przy kościele parafialnym św. Jana w Toruniu i udaje się na studia do Krakowa Studiuje na Akademii Krakowskiej gdzie zaznajamia się z astronomią, medycyną, arytmetyką i geometrią Rozpoczyna studia prawnicze na uniwersytecie w Bolonii. Pogłębia zainteresowania astronomiczne, prowadzi teŝ obserwacje nieba pod okiem profesora Domenico Mario Novarry Zostaje członkiem kapituły warmińskiej i za pośrednictwem pełnomocników obejmuje kanonikat fromborski. Dochody z pełnionej funkcji umoŝliwią mu kontynuowanie studiów i zainteresowań naukowych Przebywa w Rzymie gdzie odbywa praktykę w kancelarii papieskiej i wygłasza publiczny wykład z matematyki Powraca z Włoch do Fromborka, by prosić kapitułę warmińską o przedłuŝenie dalszej nauki. Po otrzymaniu zgody udaje się do Padwy. Przez kolejne dwa lata studiuje medycynę Przenosi się z Padwy do Ferrary, gdzie w maju uzyskuje tytuł doktora prawa kanonicznego, po czym powraca do Prus Królewskich Przebywa na dworze biskupa warmińskiego w Lidzbarku Warmińskim jako jego lekarz Przygotowuje i wydaje tzw. komentarzyk Nicolai Copernici de hypothestibus motuum coelestium a se constitutis commentariolus zawierający pierwszy zarys teorii heliocentrycznej wydaje teŝ łaciński przekład Listów obyczajowych Teofilakta Symokatty Opuszcza zamek w Lidzbarku i przenosi się do Fromborka. Zostaje wybrany kanclerzem kapituły (8 XI 1510).

3 Opracowuje mapę Warmii i zachodnich granic Prus Królewskich. Pełni urzędy kanclerza i wizytatora kapituły oraz przełoŝonego kasy aprowizacyjnej Kardynałowie proszą Kopernika o opracowanie reformy kalendarza. Projekt, któremu astronom poświęcił kilka lat badań i obserwacji, nie został odnaleziony Pełni urząd administratora dóbr kapituły warmińskiej. Mieszka na zamku w Olsztynie, skąd zarządza rozległymi majętnościami w komornictwie olsztyńskim i melzackim nadzorując zasiedlanie pustych łanów Sporządza pierwszą redakcję traktatu o monecie i przedkłada ją stanom pruskim. Opracowuje mapę zachodniej części Zalewu Wiślanego. Składa urząd administratora dóbr kapituły i powraca do Fromborka by objąć urząd kanclerza Trwa wojna Polski z zakonem krzyŝackim, którego wojska w dniu 23 I palą Frombork, zmuszając kanoników do przeniesienia się na zamek w Olsztynie. Ponownie zostaje administratorem dóbr kapituły i organizuje obronę Olsztyna przed spodziewanym atakiem ze strony krzyŝackiej Bezskuteczny atak krzyŝaków na mury Olsztyna. Kopernik zostaje mianowany komisarzem Warmii. Wraca do Fromborka, gdzie obejmuje urząd wizytatora Na zjeździe stanów Prus Królewskich w Grudziądzu wygłasza opracowany przez siebie traktat o monetach Pełni urząd generalnego administratora biskupstwa a takŝe posła i kanclerza kapituły Opracowuje ostateczną wersję traktatu o monecie Pełni urzędy kanclerza, opiekuna stołu i wizytatora kapituły warmińskiej. W 1537 r. zostaje przedstawiony królowi jako jeden z czterech kandydatów na biskupa warmińskiego Do Fromborka przybywa Jerzy Joachim Retyk, matematyk zafascynowany poglądami Kopernika, który nakłania astronoma do opublikowania De revolutionibus Kopernik oddaje do druku rękopis De Revolutionibus Dzięki zaangaŝowaniu Retyka ukazuje się drukiem ksiąŝka Mikołaja Kopernika o bokach i kątach trójkątów De lateribus et angelis triangulorum, która weszła później w skład De revolutionibus. W grudniu doznaje udaru mózgu i paraliŝu lewego boku W Norymberdze wychodzi dzieło Kopernika, bez jego zgody opatrzone zmodyfikowanym tytułem De revolutionibus orbium coelestium. 24 maja Kopernik umiera we Fromborku i zostaje pochowany w miejscowej katedrze. Marlena Rosadowska, Paulina Zamiara GWIEZDNE DROGOWSKAZY KONKURS PLASTYCZNY I miejsce Wiktoria Kuchowicz kl. III f II miejsce Karolina Świercz kl. I b

4 III miejsce Julia Lewandowska kl. III f Weronika Brzuszczak kl. I f WIERSZE O PATRONIE **** Zgodnie z duchem Odrodzenia To Kopernik świat nasz zmienia Czy Słońce wokół Ziemi się kręci? Nie, tu coś innego się święci! On nie odwagą się wykazał, Ale uniwersytecką mądrość nam pokazał. Wyparł teorię Ptolemeusza, Bo to Ziemia wokół Słońca się porusza. O obrotach ciał niebieskich to jego dzieło. Galileusz nie chciał, by się ono przyjęło. Późniejsze lata są dla Kopernika przełomowe, W końcu przyjęto jego teorie naukowe. Grób we Fromborku mówi, Ŝe astronom nie Ŝyje, Jednak dla torunian wciąŝ jego serce bije. Katarzyna Kuźniak kl. III d Wyrósł na wielkiego człowieka Ukończył sławne szkoły. I księgę mądrą napisał: O Słońcu, Ziemi i Gwiazdach. A choć to było pięćset lat temu, Mądrość tej księgi przetrwała do dziś. I dziś z wiedzy Kopernika korzystają Ci, co budują rakiety, Zdobywają KsięŜyc, Odkrywają tajemnice kosmosu I mówią o nim na cały świecie. To ten, który wstrzymał Słonce, a ruszył Ziemię. Wielki polski astronom Mikołaj Kopernik. A najpierw był taki mały jak my. Mama mówiła do niego: Mikołajku. Głaskała po główce. I dawała mu słodkie toruńskie pierniki. R. J. Martyna Szymańska kl. II f

5 JANUSZ KORCZAK NIEZWYKŁY PEDAGOG W OCZACH INNYCH PEDAGOGÓW (wywiad z panią Beatą Fisiak nauczycielem ze Szkoły Podstawowej nr 3 im. A. Mickiewicza) Julia: Dzień dobry. Chciałabym porozmawiać z Panią o niezwykłym człowieku Januszu Korczaku. Dzień dobry. Chętnie podzielę się przemyśleniami dotyczącymi tego wybitnego lekarza i pedagoga. J: Kim dla Pani jest Janusz Korczak? Dla mnie Janusz Korczak to przede wszystkim niezwykły autorytet człowieka - wychowawcy. Jego poglądy na wychowanie i kształtowanie osobowości dziecka są ponadczasowe. Szczególnie zapadła mi głęboko w sercu myśl Janusza Korczaka o roli nauczyciela wychowawcy w Ŝyciu dziecka. Pozwolę sobie ją zacytować: Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata, a kształtuje, nie dyktuje, a uczy, nie Ŝąda, a zapytuje, przeŝyje wraz z dzieckiem wiele natchnionych chwil. J: Rzeczywiście niezwykle piękna idea, ale jakie inne wartości propagował ten pedagog. Tych wartości było niezwykle duŝo. Korczak w całym swoim postępowaniu i działalności zawsze miał na uwadze szczęście i dobro dziecka, dlatego domagał się szacunku dla nich, prawa do niewiedzy, do niepowodzeń i łez, do upadków, do tajemnicy. Chciał, by dziecko czuło się w szkole bezpieczne i zauwaŝalne. Pragnął, by nauczyciel w pełni poświęcił swój własny wolny czas, swoją rodzinę, by w pełni skupić się na swojej pracy i na potrzebach dziecka. Pragnął, by zawsze było traktowane podmiotowo. J: Czy według Pani współczesna szkoła jest bliska marzeniom Korczaka? Wydaje mi się, Ŝe wiele jego zamierzeń jest realizowanych. Dzisiejsza szkoła dąŝy do tego, by wyrabiać aktywność dziecka, samodzielność, kładzie nacisk na zdobywanie wiedzy, uczy tolerancji i sprawiedliwości. Dba o jego bezpieczeństwo, ale z drugiej strony daleko jej do pełnego poznania swoich wychowanków. Wydaje mi się, Ŝe w dzisiejszej szkole mało jest czasu na poznanie dziecka, na rozmowy z nim na zrozumienie jego potrzeb, na poznanie zainteresowań pozaszkolnych. J: No właśnie Korczak kładł duŝy nacisk na potrzebę ciepła i miłości w stosunku do dziecka. UwaŜał, Ŝe nakazy i zakazy są złe. Czy pani zdaniem, współczesna szkoła moŝe istnieć bez nakazów i zakazów? Korczak propagował ideę podporządkowania Ŝycia dla pełnego rozwoju i osobowości dziecka. Faktycznie uwaŝał, Ŝe zakazy i nakazy istnieją tylko po to, Ŝeby dać spokojne i komfortowe Ŝycie dorosłym. Twierdził teŝ, Ŝe zakazy i nakazy ograniczają emocjonalny, duchowy rozwój dziecka. Z jednej strony zgadzam się z nim, ale z drugiej, kaŝdy z nas młody i stary, musi mieć świadomość, Ŝe Ŝyje w świecie pewnych reguł i pewnych zachowań nie moŝna tolerować, dlatego muszą istnieć zakazy, ale na pewno same zakazy i nakazy nie kształtują osobowości, ale często rodzą bunt i złość, więc wskazywanie, łagodna perswazja, rozmowa, próba dotarcia, dlaczego robimy coś itd. są zdecydowanie lepsze.

6 J: To w takim razie czy współczesna szkoła ma szansę realizować marzenie Korczaka o szkole przyjemnej i poŝytecznej? Wydaje mi się, Ŝe zawsze powinien przyświecać nam ten cel. Jednak współczesna szkoła odbiega w duŝej mierze od realiów czasów Korczaka. Kładzie się zbyt duŝy nacisk na dydaktykę, jest niewiele czasu by, spędzać czas z dziećmi. Jesteśmy zapędzeni, zajęci biurokracją. MłodzieŜ równieŝ nie traktuje szkoły jako krainy szczęśliwości, poniewaŝ stawia ona przed nimi zbyt duŝe wymagania i to nie sprzyja dobrym relacjom. Jednak powinniśmy dbać o wzajemny niezbędny szacunek, o to, by umieć wysłuchać dziecko. Mieć tolerancję dla jego niemoŝności zrozumienia czegoś, tolerancji dla słabszych dni w Ŝyciu dziecka i dla poszanowania jego odrębności. Jeśli będziemy kontynuować te korczakowskie zadania, to zapewne w jakimś stopniu, szkoła stanie się i przyjemna, a tym samym poŝyteczna. J: Dziękuje bardzo za poświęcony czas. Do widzenia. Ja równieŝ dziękuję. Do widzenia. wywiad przeprowadziła: Julia Kuszyńska kl. I e O SZKOLE INACZEJ Budzik zadzwonił wcześnie rano. Z niechęcią się obudziłam, wstałam i ubrałam się w świeŝe ubrania. W całym domu pachniało plackiem droŝdŝowym i ten pyszny zapach zwabił mnie do kuchni. Przy stole siedziała moja mama, tata pił kawę, a babcia przycupnęła przy piekarniku i pilnowała, Ŝeby z ciasta nie zrobił się zakalec. W pośpiechu pochłonęłam pierwsze śniadanie. Z salonu dochodził głęboki głos mojego dziadka. Czytał on mojej siostrze ksiąŝkę. Z trudem przeczytałam tytuł utworu, bo tom był bardzo stary. - Co czytasz?- Spytałam. - Króla Maciusia Pierwszego napisanego przez Janusza Korczaka. Znaleźliśmy go wspólnie z Zosią na strychu. - Dziadek wskazał na dziewczynkę. - A kto to był ten Korczak? - Zadałam drugie pytanie. - Janusz Korczak to bardzo interesująca postać. W czasie II wojny światowej prowadził sierociniec w warszawskim getcie. Kochał dzieci jak nikt inny. Mógł uciec z getta, ale wolał zostać do końca ze swoimi podopiecznymi. Poza tym prowadził gazetkę dla najmłodszych. Jego marzeniem było stworzenie przyjemnej i poŝytecznej szkoły. Zginął w komorze gazowej z dziećmi. DuŜo o nim wiesz. Pewnie ze szkoły. - - odparłam. Dziadzio się roześmiał, zamknął ksiąŝkę i odłoŝył na komodę. - Kiedy ja chodziłem do szkoły, nie uczyli nas tego, czego dzisiaj was uczą. - Podrapał się po głowie. rys. Wiktoria Kanicka kl. III e

7 - Wiem o nim tyle co z opowiadań, gazet, czasem telewizji MoŜe dowiem się czegoś więcej w szkole - pomyślałam i odeszłam. Weekend minął w oka mgnieniu. W szkole pierwszą lekcją była historia. Spotkał mnie zawód, bo temat lekcji w ogóle nie był związany z Januszem Korczakiem, a ja koniecznie chciałam zaspokoić swą ciekawość. - Gdyby weekend dłuŝył się jak lekcje, byłoby wspaniale. - Rozmarzyłam się, po chwili zerknęłam na zegarek. Lekcja miała się skończyć za dziesięć minut, więc poniosłam rękę. Pani nauczycielka przerwała i wskazała na mnie. - Mam pytanie. - zaczęłam.- zapewne wie pani co nieco o Korczaku. On miał takie marzenie o szkole przyjemnej i poŝytecznej. W jaki sposób moŝna je realizować dziś? Pani była lekko zdziwiona, ale gdy po chwili doszła do siebie, odparła: - Poruszasz dość powaŝny temat Ja sądzę, Ŝe jestem osobą, która za mało wie na ten temat. Spróbuj porozmawiać o tym z dyrekcją po zajęciach. Nie wahając się ani chwili, poszłam do sekretariatu. Poprosiłam panią dyrektor o moŝliwość porozmawiania następnego dnia. Gdy nazajutrz usiadłam w gabinecie, poczułam się jakoś tak inaczej. Pani dyrektor na początku stwierdziła, Ŝe temat jest powaŝny, ale nie taki trudny, gdyŝ: Idee pedagogiki Janusza Korczaka są drogowskazami pracy wychowawczej większości szkół. Mogę z całym przekonaniem powiedzieć, Ŝe zaleŝy mi bardzo na tym, aby wszyscy nauczyciele naszej szkoły stosowali w pracy wychowawczej z uczniami wiele myśli pedagogiki korczakowskiej. Jako nauczyciel staram się odnaleźć na co dzień współbrzmienie idei głoszonych wówczas przez Janusza Korczaka ze współczesną jakŝe odmienną szkołą. Jak rozumie Pani słowa Korczaka, Ŝe szkoła powinna być szkołą, w której kaŝda sala, kaŝda ławka, kaŝdy kącik powstaje z myślą o uczniu? Jako dyrektor (p. Maria śarnecka) staram się, aby wszyscy uczniowie słupeckiego gimnazjum zdobywali wiedzę w jak najlepszych warunkach edukacyjnych, aby uczyli się w zmodernizowanych i nowocześnie umeblowanych salach, wyposaŝonych w nowoczesny sprzęt multimedialny, który następnie umiejętnie wykorzystywany jest przez rys. Dominika Robak kl. III e nauczycieli na zajęciach z uczniami. MoŜna powiedzieć, Ŝe słowa Korczaka spełniają się w naszym gimnazjum dosłownie: KaŜda sala, kaŝda ławka kaŝdy kącik powstaje z myślą o uczniu i oczywiście zgodnie z oczekiwaniami uczniów. To jest zasadniczy sposób rozumienia tego cytatu. Sądzę jednak, Ŝe cytowane słowa Janusza Korczaka naleŝy rozumieć o wiele szerzej na innej niematerialnej płaszczyźnie. UwaŜam, Ŝe równie waŝne, a moŝe nawet o wiele waŝniejsze jest kształtujący uczniów klimat panujący w szkole. Mając to na uwadze staram się postrzegać uczniów jako osoby mające własne indywidualne pragnienia, marzenia i plany Mając to na uwadze staram się postrzegać uczniów jako osoby mające własne indywidualne pragnienia, marzenia i plany na przyszłość, a w związku z tym konkretne oczekiwania wobec szkoły, w której pobierają naukę.

8 Dlaczego to jest tak waŝne? Zdaję sobie sprawę, Ŝe uczniowie uczestnicząc w Ŝyciu szkoły nie tylko gromadzą wiedzę, ale teŝ doświadczają róŝnych sytuacji w kontaktach z rówieśnikami. Relacje międzyludzkie panujące w szkole mają zatem istotny wpływ na ich samopoczucie i komfort nauki. W kaŝdym miejscu szkoły i w kaŝdym podejmowanym przez uczniów działaniu kształtuje się ich charakter oraz postrzeganie Ŝycia i własnej przyszłości. Uczniowie uczą się samodyscypliny, samokontroli i tej trudnej sztuki sprostania wymaganiom, jakie stawia przed kaŝdym z nich przyszłość. Uczniowie nabywają umiejętność współdziałania i wspólnego rozwiązywania pierwszych problemów społecznych, z jakimi są konfrontowani na co dzień w szkole. Czy spełnianie korczakowskich idei jest trudne? Myślę, Ŝe wymaga wysiłku. Kierując szkołą, czuję się w pełni odpowiedzialna za bezpieczeństwo i atmosferę w niej panującą. NajwaŜniejsze, aby uczniowie czuli się bezpiecznie i komfortowo w kaŝdym miejscu szkoły, a nasi absolwenci mieli wyłącznie dobre miłe wspomnienia oraz przyjemne skojarzenia związane z miejscem, które ich ukształtowało przygotowując do Ŝycia. Dla mnie waŝne jest równieŝ, aby poznać oczekiwania uczniów nie tylko w stosunku do funkcjonalności budynku szkoły, sal lekcyjnych, wyposaŝenia czy sprzętu, ale przede wszystkim wobec pracowników szkoły i klimatu panującego w szkole. Wszelkie mądre spostrzeŝenia, uwagi i opinie uczniów dotyczące szkoły wypowiadane poprzez samorząd uczniowski, czy ankiety biorę sobie zawsze z całą powagą do serca i staram się je uwzględniać w planowaniu i organizacji pracy szkoły. WaŜne jest, abyśmy wszyscy, czyli pracownicy szkoły, rodzice i uczniowie, uczestniczyli w rozwoju szkoły Szkoła to nasze wspólne dobro to nie jest tylko znane hasło, poniewaŝ kaŝdemu powinno zaleŝeć na jak najlepszych wynikach pracy i dobrze spełnionym obowiązku. Serdecznie dziękuję za te słowa. Szkoda, Ŝe tak rzadko moŝemy na ten temat rozmawiać. Wyszłam z gabinetu nieco zaskoczona. Często lubimy narzekać i tylko narzekać, a rzadko patrzymy na szkołę inaczej, widząc w niej dobre strony. Nieczęsto dostrzegamy to, co słuŝy tylko nam i naszemu wykształceniu. A moŝe by tak patrzeć pozytywnie? Jak Korczak? Co o tym sądzicie? Zapraszam do dyskusji na łamach Mikołajka. Zuzanna Tylska kl. I a rys. Dominika Kanafa kl. III e

9 LEKCJA W CENTRUM NAUKI KOPERNIK Ławka, tablica, zeszyt, klasa, przerwa. A to wszystko w szkole. W szkole, do której tak wielu z nas przychodzi niechętnie, bo przecieŝ czeka nas tam tyle sprawdzianów, wymagający, czepialscy nauczyciele. Czasem zdarzy nam się zapomnieć pracy domowej albo poczujemy nagłą chęć wygadania się koleŝance, nie moŝemy czekać z takimi wiadomościami aŝ do przerwy, więc dzielimy się nimi na lekcji i w ten sposób zarabiamy na uwagę. A potem na kolejną ocenę z zachowania o stopień niŝszą. Wcale nam się to nie podoba, zasady panujące w szkole są zdecydowanie za bardzo restrykcyjne. Z radością przyjmujemy wiadomość o organizowanej wycieczce do Warszawy. Jedziemy do Centrum Nauki Mikołaja Kopernika. Przepadnie nam dzień lekcji, cudownie! Napawamy się czasem spędzonym w autokarze. Nie wiemy zbyt wiele o celu naszej wycieczki. Kiedy juŝ tam docieramy, odkładamy nasze rzeczy do szatni. Następnie stajemy w kolejce i uŝywając specjalnej karty przy barierkach, moŝemy dostać się do środka. Tam mamy czas wolny, dwie godziny na skorzystanie ze wszystkich atrakcji, jakie oferuje nam Centrum. A jest ich naprawdę niemało! Budynek dzieli się na kilka wystaw, m.in.: Korzenie cywilizacji, która zabiera nas w podróŝ do zamierzchłych czasów, Świat w ruchu, w której moŝemy uŝyć symulatora trzęsienia ziemi i na własnej skórze doświadczyć, jakie towarzyszy temu uczucie, Człowiek i środowisko, która koncentruje się na człowieku oraz jego otoczeniu, czy RE: generacja, przeznaczona głównie dla młodzieŝy i dorosłych, pozwalająca lepiej poznać siebie i zgłębić tajniki własnej psychiki. To idealne miejsce, aby ciekawie spędzić czas, a przy okazji wiele się nauczyć. Pamiętam, jak powoli kręcąc gałką sprawiłam, Ŝe czarna ciecz zaczęła się je- Ŝyć i przybierać ciekawe kształty. Moja koleŝanka natomiast, doświadczyła na własnej skórze, jak czuje się chomik w swojej karuzeli, korzystając z takiej, dostosowanej do ludzkich rozmiarów. Poruszając się po mapie świata specjalnym urządzeniem, uczyłyśmy się pewnych zwrotów we wszystkich językach świata. Obejrzałyśmy równieŝ spektakl, w którym główne role, grane były przez roboty. Ale to jedynie kropla w morzu atrakcji, jakie oferuje Centrum.

10 Była to udana wycieczka i świetnie spędziliśmy czas ucząc się wielu interesujących rzeczy, które później przydały nam się na lekcjach. Była to odskocznia od szkolnej codzienności, mimo Ŝe nauka, towarzyszyła nam przez cały czas. Dzięki takim rozwiązaniom przyswajanie wiedzy przychodzi nam o wiele łatwiej, bez zbędnych stresów czy specjalnego wysiłku. Oczywiście niemoŝliwe jest, aby wszystkie lekcje w szkole przebiegały w ten sposób, jednak urozmaicanie zajęć poprzez Na zdjęciu Michalina Dziublewska kl. II g stosowanie doświadczeń albo prezentacji, a takŝe wycieczki sprawiają, Ŝe szkoła staje się miejscem przyjaznym i poŝytecznym. Gabrysia Blejwas kl. II g Z PASJĄ Wszystko zaczęło się w szkole podstawowej. Zapisałam się na kółko biblioteczne. Chodziłam na dyŝury - pomagałam paniom w pracy bibliotecznej, organizowaliśmy konkursy, spotkania z autorami ksiąŝek. Poświęcałam swój wolny czas na dyŝury i czytanie. Na mojej karcie bibliotecznej szybko zapełniły się rubryki. Zostałam nagrodzona dyplomem. Podczas dyŝurów pani zaproponowała udział w ogólnopolskim konkursie na najciekawszą prezentację własnej twórczości plastycznej lub literackiej inspirowanej kontaktami z przyrodą pt: Środowisko naturalne w którym pragnę Ŝyć. Moja praca to wiersz, który, ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, zajął pierwsze miejsce. Radość ogromna. Z prac nadesłanych z całej Polski moja spodobała się najbardziej. Nagroda zainspirowała mnie do napisania kolejnych wierszy, za nie otrzymałam kolejne nagrody i dyplomy; - XVIII Koniński konkurs poezji dziecięcej, za wiersze Ojczyzna i Zima. - Konkurs literacki Pamiętajmy o nieobecnych, który był odzwierciedleniem osobistych wspomnień o dziadku. - Za uczestnictwo w konkursie plastycznym Katyń... ocalić od zapomnienia za wspólną pracę plastyczną otrzymałyśmy wraz z koleŝanką wyróŝnienie z rąk burmistrza.

11 Najpiękniejszą nagrodą i podsumowaniem moich prób literackich było wydanie przez Szkołę Podstawową nr 3 im. A. Mickiewicza w Słupcy pod redakcją pani Małgorzaty Szczepaniak tomiku Poezja dziecięca. Znalazły się tam wszystkie moje wiersze oraz moich koleŝanek. To moja najwaŝniejsza pamiątka i wyróŝnienie. Nie tylko biblioteka, ksiąŝki i wiersze stały się moim ulubionym hobby, ale takŝe udział w akcjach niesienia pomocy innym - zbiórka Ŝywności, zabawek, akcje świąteczne. Myślę, Ŝe ta niewielka praca dała początek mojemu zainteresowaniu pomocy społecznej dla innych. I dlatego w gimnazjum znalazłam coś dla siebie. Zainteresowało mnie szkolne koło Caritas. Niesiemy pomoc innym; zbieramy maskotki, zabawki, ubrania. Pomagamy w nauce innym. Co tydzień chodzimy do Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego. Ostatnio zrobiłam pracę na obchody Światowego Dnia bez Papierosa. Była to kartka. W ostatnim czasie pracowałam nad projektem kartki świątecznej. Wiem, Ŝe przede mną jeszcze są fajne prace, tematy, projekty. Szkoła nasza otwiera przed nami szeroko drzwi. Trzeba tylko korzystać. Bardzo chciałabym, aby ta praca na rzecz innych, poświęcenie wolnego czasu innej osobie, oddanie swej małej cząsteczki dla innych, spowodowała, by moja karta Ŝycia zapisała się tak pięknie jak te moje wiersze. Aby te szkolne początki pracy społecznej nadały dalszy kierunek mojej nauce, zainteresowaniom, a kiedyś pracy. Olga Włodarczyk klasa II c

12 KĄCIK POEZJI DOMOWE LODOWCE RYTMY SERCA Idąc, jadąc, myśląc Gdzie tylko muzyki rytm usłyszę Na twarzy uśmiech się pojawia Usta same się otwierają i śpiewają To taki mój mały wewnętrzny świat Który mnie wita zawsze przyjemnie z otwartymi rytmami bez Ŝadnych pytań... Tak cicho tu, tak ponuro. Tak smutno tu, tak samotnie. Miłość krzyczy, miłość się wydziera. Nie moŝe przebić się przez Pokryte twardym lodem domowe mury. Trzeba otworzyć okna! Trzeba otworzyć drzwi! Trzeba zburzyć mury! JuŜ tak ciepło tu, tak wesoło. Tak przytulnie tu, tak uroczo tu. Lody przełamane, A krzyki miłości zostały wysłuchane. Weronika Antczak Marlena Rosadowska kl. II b Weronika Jaśkiewicz KRZYśÓWKA Aktor, który zagrał postać Janusza Korczaka w filmie Andrzeja Wajdy pt. Korczak to Wojciech Janusz Korczak otrzymał odznaczenie.. Wawrzyn Akademicki. 3. Pierwsze pismo zainicjowane przez J. Korczaka. 4. Jedna z ksiąŝek Korczaka opowiadała o królu o imieniu. 5. Sierociniec na Bielanach prowadzony przez niego w latach W 1898 r. rozpoczął studia na Wydziale.. Cesarskiego Uniwersytetu w Warszawie. 7. Prawdziwe imię Janusza Korczaka. opracował: Marcel Kędziora Redaktor Naczelny: Gabrysia Blejwas Marcel Kędziora, Marlena Rosadowska, Paulina Zamiara Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Słupcy ul. Armii Krajowej Słupca tel. 63/ fax: 063/ gimnazjumslupca@wp.pl