Osteologia. SZKIELET OSIOWY- Czaszka

Transkrypt

1 Osteologia SZKIELET OSIOWY- Czaszka

2 K. czołowa os frontalis a. łuska czołowa squama frontalis b. guz czołowy tuber frontale c. łuk brwiowy arcus superciliaris d. brzeg nadoczodołowy margo supraorbitalis e. otwór nadooczodołowy / wcięcie nadoczodołowe foramen supraorbitale / incisura supraorbitalis szew czołowy sutura metopica kresa czołowa linea temporalis a b g c e d f

3 K. czołowa os frontalis g. kresa czołowa linea temporalis g

4 K. czołowa os frontalis h. wyrostek jarzmowy processus zygomaticus i. bruzda zatoki strzałkowej górnej sulcus sinus sagittalis superioris j. grzebień czołowy crista frontalis k. otwór ślepy foramen cecum l. dołeczki ziarenkowate (Pachoniego) foveolae ł. część oczodołowa pars orbitalis m. dół gruczołu łzowego fossa glandulae lacrimalis n. wcięcie sitowe incisura ethmoidalis o. zatoka czołowa sinus frontalis i l j k h ł o n m

5 K. czołowa os frontalis określanie strony: szew wieńcowy jest położony tylnie i wygięty przednio-bocznie, co oznacza, że szwy strzałkowy i wieńcowy nie stykają się pod kątem prostym zatoka czołowa, położona przednio-przyśrodkowo jest często odsłonięta w uszkodzonych fragmentach kresy skroniowe skręcają bocznie i słabną w kierunku tylnim

6 K. czołowa os frontalis wzrost: k. czołowa kostnieje z 2 punktów kostnienia, przedzielonych szwem czołowym, który zwykle zrasta się w 2 r.ż. pomyłki: może być pomylona k. ciemieniową

7 K. ciemieniowa os parietalis a. kąt czołowy angulus frontalis b. kąt klinowy angulus sphenoidalis c. kąt potyliczny angulus occipitalis d. kąt sutkowy angulus mastoideus e. guz ciemieniowy tuber parietalis g. kresa skroniowa górna linea temporalis superior h. kresa skroniowa dolna linea temporalis inferior i. otwór ciemieniowy foramen parietale j. prążki ciemieniowe striae parietalis i a c e g h j b d

8 K. ciemieniowa os parietalis k. dołeczki ziarenkowate (Pachoniego) foveolae granulares (Pachoni) l. bruzda zatoki esowatej sulcus sinus sigmoidei k l

9 K. ciemieniowa os parietalis określanie strony: rowki oponowe biegną pionowo wzdłuż szwu wieńcowego, a bardziej poziomo przy szwie łuskowym szew wieńcowy ma mniej skomplikowany, bardziej zygzakowaty kształt najgrubsze są kąty potyliczny i sutkowy kąt sutkowy po stronie wewnętrznej posiada zatokę szew łuskowy leży bocznie i dolnie, a prążki ciemieniowe są wygięte tylnogórnie

10 K. ciemieniowa os parietalis wzrost: k. ciemieniowa kostnieje z punktu kostnienia położonego w okolicy guza ciemieniowego.kąty k. ciemieniowej nie są zosyfikowane w chwili narodzin i tworzą ciemiączka pomyłki: może być pomylona z k. czołową, potyliczną lub skroniową

11 K. skroniowa os temporalis część skalista łuska k. skroniowej część bębenkowa część sutkowa B C A D

12 K. skroniowa os temporalis a. część łuskowa pars squamosa b. przewód słuchowy zewnętrzny meatus acusticus externus c. grzebień nadprzewodowy crista suprameatica d. grzebień nadsutkowy crista supramastoidea e. wyrostek sutkowaty processus mastoideus a d c b e

13 K. skroniowa os temporalis f. otwór sutkowy foramen mastoideum g. wcięcie sutkowate incisura mastoidea h. guzek stawowy tuberculum articulare i. dół żuchwowy fossa mandibularis j. część bębenkowa pars tympanica k. wyrostek rylcowaty processus styloideus l. otwór rylcowo-sutkowy foramen stylomastoideum ł. pochwa wyrostka rylcowatego vagina processus styloidei m. dół szyjny fossa jugularis n. kanał tętnicy szyjnej canalis caroticus j n ł m h l g k f i

14 K. skroniowa os temporalis q. wcięcie ciemieniowe incisura parietalis r. przewód słuchowy wewnętrzy meatus acusticus internus s. bruzda zatoki esowatej sulcus sinus sigmoidei q s r

15 K. skroniowa os temporalis o. część skalista pars pertosa p. wyrostek jarzmowy processus zygomaticus p o

16 K. skroniowa os temporalis określanie strony: na wyrostku sutkowym, wierzchołek wyrostka jest skierowany dolnie a cały wyrostek jest wygięty do przodu część skalista, przewód słuchowy wewnętrzny znajduje się tylnie a całość zwęża się przednio-przyśrodkowo fragmenty łuski, powierzchnia szwu łuskowego pokrywa kość ciemieniową wyrostke jarzmowy, guzek stawowy jest położony tylnio, górna krawędź łuku jest najcieńsza a szew skroniowo-jarzmowy biegnie od tylniodolnego w kierunku przedniogórnym

17 K. skroniowa os temporalis wzrost: kostnieje z 8 punktów kostnienia podczas życia płodowego. W chwili narodzin tylko 3 punkty pozostają aktywne: cz. łuskowa, cz. skalistosutkowa i pierścień bębenkowy annulus tympanicus pomyłki: brak

18 K. słuchowe ossicula auditus Młoteczek malleus kowadełko incus strzemiączko stapes

19 K. potyliczna os occipitalis A. łuska k. potylicznej B. cz. boczne C. cz. podstawna C B A

20 K. potyliczna os occipitalis a. otwór wielki foramen magnum b. guzowatość potyliczna zewnętrzna protuberantia occipitalis externa c. kresy karkowe najwyższa i górna lineae nuchae suprema et superior d. kresa karkowa dolna linea nuchae inferior e. grzebień potyliczny zewnętrzny crista occipitalis externa c f. kłykcie potyliczne condyles occipitales g. dół kłykciowy fossa condylaris d h. kanał kłykciowy canalis condylaris i. kanał nerwu podjęzykowego e canalis hypoglossalis b i h g a f

21 K. potyliczna os occipitalis i. kanał nerwu podjęzykowego canalis hypoglossalis j. wyrostek szyjny processus jugularis k. wcięcie szyjne incisura jugularis l. wyniosłość krzyżowata eminentia cruciformis ł. guzowatość potyliczna wewnętrzna protuberantia occipitalis interna m. bruzda zatoki strzałkowej górnej sulcus sinus sagittalis superioris n. grzebień potyliczny wewnętrzny crista occipitalis interna o. bruzda zatoki poprzecznej sulcus sinus transversi m l,ł o n i k j

22 K. potyliczna os occipitalis wzrost: k. potyliczna przy narodzinach składa się z 4 części: łuski, części bocznych i cz. podstawnej. Łuska i cz. boczne zrastają się ok. 4 r.ż., a ok. 6 r.ż. przyrasta do nich cz. podstawna. Chrząstkozrost klinowopotyliczny najczęściej zrasta się pomiędzy 18 a 25 r.ż. pomyłki: może być pomylona z łopatką i k. czaszki

23 K. potyliczna os occipitalis określanie strony: za pomocą szwu węgłowego dla samych kłykci krawędź otworu wielkiego znajduje się przyśrodkowo i nieco tylnie dół kłykciowy jest położony tylnie a kanał nerwu podjęzykowego biegnie przedniobocznie do tylnoprzyśrodkowo

24 K. szczękowa os maxillaris a. b. c. d. f. g. h. i. wyrostek jarzmowy processus zygomaticus otwór podoczodołowy foramen infraorbitale dół nadkłowy fossa canina wyrostek czołowy processus frontalis otwór gruszkowaty apertura pyriformis wyrostek zębodołowy processus alveolaris łęki zębodołowe juga alveolaria kolec nosowy przedni spina nasalis anterior grzebień łzowy przedni crista lacrimalis anterior d i a b e h g c f

25 K. szczękowa os maxillaris j. wyrostek podniebienny processus palatinus f

26 K. szczękowa os maxillaris k. zatoka szczękowa sinus maxillaris k

27 K. szczękowa os maxillaris l. bruzda podoczodołowa sulcus infraorbitalis l

28 K. szczękowa os maxillaris ł. zębodoły alveoli dentales m. otwór przysieczny foramen incisivum n. bruzda podniebienna większa sulcus palatinus major n m ł

29 K. szczękowa os maxillaris określanie strony: wyrostek czołowy, cieńszy brzeg jest położony przednio-bocznie, powierzchnia przyśrodkowa jest podziurawiona naczyniami krwionośnymi a grzebień łzowy przedni jest położony bocznie fragmenty z zębodołami ułatwiają określenie stron kości, lecz w innych przypadkach może być konieczne użycie materiału porównawczego

30 K. szczękowa os maxillaris wzrost: każda k. szczękowa ma dwa punkty kostnienia: szczękowy i na kości przysiecznej. Łączą się one wcześnie, ok. 9 m-ca ż.pł. ale szew przysieczny może zostać zachowany pomyłki: może być pomylona z innymi k. czaszki

31 K. podniebienna os palatinum a. grzebień małżowinowy crista conchalis a

32 K. podniebienna os palatinum b. kanał podniebienny większy canalis palatinus major c. blaszka pionowa lamina perpendicularis c b

33 K. podniebienna os palatinum d. kolec nosowy tylny spina nasalis posterior e. wyrostek piramidowy processus pyramidalis e d

34 K. podniebienna os palatinum f. blaszka pozioma lamina horizontalis g. otwór podniebienny większy foramen palatinum major h. otwory podniebienne mniejsze foramina palatina minora g f h

35 K. podniebienna os palatinum określanie strony: powierzchnia górna jest gładka, powierzchna dolna (podniebienna) jest szorstka, krawędź tylna nie łączy się z żadną kością a otwory podniebienne mniejsze i większe są umiejscowione tylno-bocznie