Ewelina Obrochta 2cLO
Biografia Przyszedł na świat w rodzinie, w której muzyka była na porządku dziennym. 1810 Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 1 marca (albo według niektórych historyków 22 lutego) 1810 we wsi Żelazowa Wola na Mazowszu. 1816 (6 lat) Rozpoczyna naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego, wcześniej muzykowała z nim przy fortepianie matka. 1817 (7 lat) Komponuje swój pierwszy utwór, który zapisuje ojciec; jest to POLONEZ B-DUR. 1818 (8 lat) Pierwszy publiczny występ na koncercie charytatywnym. Grywał jako "cudowne dziecko" w salonach warszawskich.
1822 (12 lat) Koniec lekcji u Wojciecha Żywnego, rozpoczyna gry na organach u Wilhelma Würfla. 1826 (16 lat) Rozpoczyna naukę kompozycji u Józefa Elsnera, w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki, wchodzącej w skład Uniwersytetu Warszawskiego. Po trzech latach, w koocowej opinii dla ministerstwa Elsner napisze:"szopen Friderik - szczególna zdatnośd, geniusz muzyczny". Pojawiają się pierwsze wzmianki o chorobie. 1829 (19 lat) Podczas pobytu w Wiedniu daje dwa koncerty w Kärntnerthortheater.
1830 (20 lat) 17 marca na pierwszym własnym koncercie, w Teatrze Narodowym pod dyrekcją Karola Kurpioskiego. 11 października daje pożegnalny koncert w saloniku Chopinów małej garstce przyjaciół "Koncert f-moll" i "Fantazję A-dur, przed wyjazdem (jak się okaże - na zawsze) z Warszawy do Wiednia i Paryża. 2 listopada opuszcza Warszawę, żegnany kantatą ZRODZONY W POLSKIEJ KRAINIE Józefa Elsnera. Wybuch Powstania Listopadowego (29 listopada) zastaje go w Wiedniu. Znajomi i rodzina powstrzymują go przed powrotem do kraju, on sam pisze: "Przeklinam chwilę wyjazdu". 1832 (22 lat) Pierwszy koncert w Paryżu, w Salle Pleyel. 1833 (23 lat) W styczniu zostaje przyjęty do emigracyjnego Towarzystwa Literackiego Polskiego, kierowanego przez księcia Adama Czartoryskiego. 15 grudnia wraz z Ferencem Lisztem i Ferdinandem Hillerem gra w Konserwatorium Paryskim KONCERT NA TRZY FORTEPIANY Bacha. 1834 (24 lat) Odmawia złożenia podania do ambasady rosyjskiej w Paryżu o wydanie paszportu i wybiera status emigranta politycznego. Oznacza to, że nie ujrzy już kraju.
Po wyjeździe początkowo często koncertował w Niemczech, Czechach, Anglii i Francji, zyskując sławę europejską. Jednakże postępująca gruźlica nie pozwalała mu na odbywanie tournee. 1835 (25 lat) W sierpniu spotyka się w Karlsbadzie z rodzicami. 1836 (26 lat) We wrześniu w Dreźnie oświadcza się siedemnastoletniej Marii Wodzioskiej. Jego oświadczyny zostają przyjęte warunkowo. 1837 (27 lat) Rodzina Wodzioskich wycofuje się z projektu małżeostwa z Marią. 1838 (28 lat) W lipcu Eugene Delacroix szkicuje ich wspólny portret. 1840 (30 lat) Uczęszcza na wykłady Adama Mickiewicza w College de France. 1844 (34 lat) Spotyka się z siostrą Ludwiką i jej mężem w Paryżu.
Największy rozkwit mocy twórczych i talentu przypada na lata 1835-1840. Przyjaźnił się z wieloma wybitnymi artystami, w tym z Delacroix, Balzakiem, Norwidem. 1846 (36 lat) W lutym wraz z George Sand bierze udział w balu u książąt Czartoryskich na rzecz emigrantów polskich. 1848 (38 lat) 16 lutego daje w Salle Pleyel ostatni koncert w Paryżu. 1849 (39 lat) Powstają szkice ostatniego, niedokooczonego utworu, MAZURKA F-MOLL.
Po dwóch krwotokach 22 czerwca lekarz stwierdza u niego ostatnie stadium gruźlicy. 9 sierpnia przyjeżdża do Paryża siostra Ludwika z mężem i córką. 15 października Delfina Potocka śpiewa dla Chopina. Prosi, by jego serce po śmierci wyjęto z ciała i przewieziono do Polski. 17 października o godzinie drugiej w nocy umiera. 18 października po sekcji zwłok zabalsamowane ciało zostaje złożone w krypcie kościoła św. Magdaleny. 30 października odbywają się uroczystości pogrzebowe w kościele św. Magdaleny. Jego ciało zostaje złożone na cmentarzu Pere Lachaise. Siostra Ludwika zabiera serce kompozytora do Polski. Umieszczono je w filarze kościoła św. krzyża na Krakowskim Przedmieściu.
Twórczość Najważniejszymi wartościami były dla niego dom rodzinny i kraj, co często podkreślał w swoich listach. Te tęsknoty przekładał na przepiękną, subtelną, wzruszającą muzykę, niezależnie od tego, czy było to wielkie kompozycje, czy "tylko" utwory służące do poprawienia techniki palcowania - etiudy. W każdym swoim utworze łączył bogate treści emocjonalne z doskonałością formy, często czerpiąc inspirację z polskiego folkloru. Polonezy Chopin w polonezach podejmuje tradycję gatunku polskiego taoca narodowego, zwanego chodzonym. Mazurki Są to miniatury (tzn. małe utwory), które wywodzą się od gatunku na wpół użytkowego, przeznaczonego do taoca. Mazurki oparte są na tradycji muzyki ludowej, a w szczególności trzech taoców tradycyjnych: mazura, kujawiaka i oberka. Chopin tworzył je nieprzerwanie od 1825 roku aż do chwili śmierci. Walce Utwory inspirowane formą taneczną walca, ale jako kompozycje nie pełnią roli użytkowej, lecz przeznaczone są wyłącznie do słuchania. Powstało ich 19. Ronda Rondo jest to forma charakteryzująca się zasadą kilkakrotnego powtarzania podstawowej myśli muzycznej (tzw. refrenu), przedzielonej różnorodnymi kupletami. Chopin z właściwą sobie fantazją wykorzystał w swoich utworach tę znaną formę.
Wariacje Jest to forma cykliczna, polegająca na przetwarzaniu na rozmaite sposoby tematu muzycznego, będącego tym samym tematem wariacji. Tematy wariacji chopinowskich zaczerpnięte są z repertuaru pieśniowego i operowego. Wzorów gatunku dostarczały Chopinowi utwory klasyczne i wiedeoskie. Robert Schumann usłyszawszy "Wariacje" powiedział: "Panowie, czapki z głów, oto geniusz!". Etiudy Uczynił z formy etiudy małe arcydzieła, stanowiące nie tylko zestaw dwiczeo technicznych dla pianistów, jak to było dotychczas, lecz zdecydowanie wykroczył poza te praktyczne zadania, nadając tym utworom wyjątkową ekspresję i głębię wyrazu. Preludia To cykl krótkich utworów, obejmujący wszystkie 24 tonacje, powstały zimą w 1838/39. Chopin grał preludia na swoich koncertach w Paryżu i Londynie, zwykle po kilka na rozpoczęcie recitalu. Oprócz cyklu 24 Preludiów, istnieje jeszcze jedno Preludium, jako osobny utwór. Ballady Chopin jest twórcą ballady jako nowego gatunku muzyki fortepianowej, typowo romantycznego o charakterze epickim. Scherza Scherza chopinowskie stanowią kulminacyjny punkt w historii tego gatunku. Każde z jego scherz, chod oparte na od dawna kształtującej się formie, ma własny odcieo wyrazowy i własną odmianę tej formy.
Scherza Scherza chopinowskie stanowią kulminacyjny punkt w historii tego gatunku. Każde z jego scherz, chod oparte na od dawna kształtującej się formie, ma własny odcieo wyrazowy i własną odmianę tej formy. Sonaty Wszystkie sonaty Chopina to formy czteroczęściowe, nawiązujące do tradycji formy sonatowej. Wraz z balladami, scherzami i Fantazją f-moll op. 49, Sonaty b-moll i h-moll stanowią grupę utworów mistrzowskich warsztatowo, najbardziej intensywnych w wyrazie i są szczytowym osiągnięciem w całej twórczości kompozytora. Utwory na fortepian z towarzyszeniem orkiestry Utwory na fortepian i orkiestrę pisał Chopin wyłącznie w latach młodzieoczych; powstały w czasie studiów lub bezpośrednio po nich. Oba koncerty, to utwory trzyczęściowe a pozostałe utwory oparte są na różnorodnych gatunkach, takich jak: wariacje, rondo, polonez. Pieśni Pieśni i piosnki Chopina powstawały w sytuacjach towarzyskich, wpisywane do sztambuchów śpiewających pao lub improwizowane na spotkaniach emigracyjnych. Inspirowane były tekstami polskich poetów współczesnych, m.in. Mickiewicza, Krasioskiego.
Nokturn e-moll Op.72 nr1