Czynniki występujące w środowisku pracy
Podział czynników występujących w środowisku pracy Czynniki w procesie pracy Czynniki niebezpieczne (urazowe) Czynniki szkodliwe Czynniki uciążliwe
Czynniki niebezpieczne (urazowe) To czynniki, które działając na człowieka mogą spowodować uraz (wypadek przy pracy). Czynniki niebezpieczne to: elementy ostre lub wystające, elementy ruchome i luźne, porażenie prądem elektrycznym, zagrożenie poparzeniem, zagrożenie związane z przemieszczaniem się ludzi, pożar lub wybuch, śliskie i nierówne powierzchnie, wysokość i spadające elementy z wysokości, ruch maszyn i pojazdów. DZIAŁAJĄ NAGLE
Czynniki szkodliwe Zgodne z polską normą PN-80/Z-08052 to takie czynniki, których oddziaływanie na pracownika prowadzi lub może prowadzić do powstania choroby zawodowej lub innego schorzenia związanego z wykonywaną pracą. Mogą powodować zatrucia, a nawet śmierć. Czynniki uciążliwe Według PN-N-18004:2001 są to czynniki, których oddziaływanie na pracownika może być przyczyną złego samopoczucie lub nadmiernego zmęczenia, które nie prowadzi jednak do trwałego pogorszenia stanu zdrowia. Mogą one jednak prowadzić do dłuższej nieobecności pracownika z powodu choroby i obniżenia wydajności.
Podział czynników szkodliwych i uciążliwych Czynniki fizyczne Czynniki chemiczne Czynniki biologiczne Czynniki psychofizyczne
Czynniki fizyczne Hałas, Wibracje, Mikroklimat, Promieniowanie optyczne, Promieniowanie jonizujące, Promieniowanie laserowe, Pole elektromagnetyczne, Pyły przemysłowe.
Czynniki chemiczne o właściwościach wybuchowych, o właściwościach utleniających, skrajnie łatwo palne, wysoce łatwo palne, łatwo palne, bardzo toksyczne, toksyczne, szkodliwe, żrące, drażniące, uczulające, rakotwórcze, mutagenne, działające szkodliwie na rozrodczość, niebezpieczne dla środowiska.
Czynniki biologiczne mikroorganizmy roślinne i zwierzęce (bakterie, wirusy, riketsje, grzyby, pierwotniaki), makroorganizmy roślinne i zwierzęce.
Czynniki psychofizyczne obciążenie fizyczne (statyczne i dynamiczne), obciążenie psychonerwowe (obciążenie umysłu, niedociążenie, przeciążenie percepcyjne, obciążenie emocjonalne).
Mówiąc o czynnikach niebezpiecznych, szkodliwych i uciążliwych należy pamiętać o dopuszczalnych stężeniach i natężeniach. Zgodnie z rozporządzeniem ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Dla czynników szkodliwych występujących w środowisku pracy określono dopuszczalne stężenia i natężenia w zależności od ich wielkości i czasu działania na pracownika. W związku z czym wprowadzono następujące pojęcia.
Dopuszczalne stężenia i natężenia
Dopuszczalne stężenia i natężenia Najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) Wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8- godzinnego dobowego przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
Dopuszczalne stężenia i natężenia Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) Wartość średnia stężenia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępstwie czasu nie krótszym niż godzina.
Dopuszczalne stężenia i natężenia Najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) Wartość stężenia, która ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie.
Dopuszczalne stężenia i natężenia Najwyższe dopuszczalne natężenie (NDN) Wartość ta dotyczy natężenia czynnika fizycznego szkodliwego dla zdrowia. Wartość średnia natężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie pracy, przez okres przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
Charakterystyka czynników szkodliwych i uciążliwych na stanowisku pracy
Hałas Hałas to wszelkie niepożądane, nieprzyjemne, uciążliwe lub szkodliwe dźwięki o różnej częstotliwości oddziałujące na zmysł i narząd słuchu, na inne zmysły oraz inne części organizmu człowieka.
Hałas
Hałas Słyszalny (16 Hz 16 000 Hz) Niesłyszalny Hałas infradźwiękowy (2 Hz 50 Hz) Hałas ultradźwiękowy (10 000 Hz 100 000 Hz)
Hałas słyszalny Hałas słyszalny Źródłem hałasu słyszalnego są [9]: Maszyny i urządzenia o napędzie mechanicznym, elektrycznym lub pneumatycznym Procesy aerodynamiczne i hydrodynamiczne ( ruch gazów i cieczy w rurociągach i wentylatorach), Procesy technologiczne (kruszenie, łamanie, przesypy, zmiana spójności materiału)
Hałas słyszalny Dopuszczalne wartości hałasu dla kobiet w ciąży i pracowników młodocianych Pracownik Poziom Maks. poziom Szczyt. Poziom ekspozycji [db] dźwięku A [db] dźwięku C [db] Kobieta w ciąży 65 110 130 Młodociany 80 110 130
Hałas słyszalny Poziom ekspozycji dopuszczalne wartości hałasu ze względu na ochronę słuchu. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8- godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy nie może przekraczać 85 db.
Hałas infradźwiękowy Przyczynami hałasu infradźwiękowego w środowisku pracy są: sprężarki, silniki wysokoprężne, wentylatory, klimatyzacje, piece elektryczne, stacje trafo, środki transportu
Hałas ultradźwiękowy Przyczynami hałasu ultradźwiękowego w środowisku pracy są: Źródłami hałasu ultradźwiękowego są stanowiska pracy, gdzie używa się zgrzewarki, płuczki ultradźwiękowe, aparaty diagnostyczne i lecznicze oraz wysokoobrotowe maszyny
Skutki hałasu upośledzenie sprawności słuchu w postaci podwyższenia progu słyszenia, w wyniku długotrwałego narażenia na hałas, o równoważnym poziomie dźwięku A przekraczającym 80 db [10], uszkodzenia słuchu, będące zwykle efektem jednorazowych i krótkotrwałych narażeń na hałas o szczytowych poziomach ciśnienia akustycznego powyżej 130 140 db, rozproszenie uwagi i koncentracji [10], utrudnianie pracy i zmniejszać jej wydajności a nawet doprowadza do wypadków przy pracy, wzrost ciśnienia krwi - choroba ciśnieniowa,
Skutki hałasu choroba wrzodowa, wzrost liczby oddechów, pogorszenie się ostrości widzenia, nudności, bóle głowy nerwice, zaburzenia hormonalne, zaburzenia układu krążenia.
Sposoby ograniczania hałasu stosowanie przerw w pracy i ograniczanie czasu pracy na stanowiskach zagrożonych hałasem, stosowanie profilaktyki lekarskiej, w tym badania lekarskie obejmujące kontrolę słuchu wszystkich nowo przyjmowanych pracowników oraz okresowe badania kontrolne wszystkich pracowników narażonych na hałas przekraczający dopuszczalne wartości, przenoszenie pracowników wrażliwych na działanie hałasu oraz tych, u których stwierdzono schorzenia, a zwłaszcza upośledzenie słuchu, na stanowiska pracy w warunkach mniej uciążliwych, wybór i stosowanie procesów technologicznych o małej emisji hałasu.
Sposoby ograniczania hałasu wybór i stosowanie maszyn o niskiej emisji hałasu, zmianę warunków pracy maszyny, modernizację lub wymianę podzespołów maszyny, odpowiednią konserwację i używanie maszyny, zastosowanie ochron zbiorowych tłumiki akustyczne, ekrany dźwiękochłonne, obudowa maszyn, kabiny dźwiękoszczelne, zastosowanie zdalnego sterowania i automatyzacji na stanowiskach pracy, odsunięciu pracownika od procesów o wysokim poziomie hałasu, środki ochronny indywidualnej stosowanie ochronników słuchu.
Wibracje Wibracje zwane drganiami mechanicznymi, to zjawiska występujące na stanowisku pracy, polegające na przekazywaniu energii w postaci wstrząsów ze źródła drgania na organizm pracownika po przez części ciała będące w kontakcie z drgającym źródłem podczas wykonywania pracy
Wibracje - podział Drgania mechaniczne Drgania ogólne Drgania miejscowe
Drgania ogólne i miejscowe Drgania ogólne Są to drgania mechaniczne o ogólnym działaniu na organizm człowieka. Przenoszone są na człowieka po przez stopy, miednicę, plecy lub inne części tułowia. Ten typ drgań najczęściej oddziałuje przez podłoże na którym pracują ludzie oraz przez siedziska pojazdów. W praktyce nie stwierdza się chorób zawodowych wynikających z tego typu drgań. Drgania miejscowe To drgania mechaniczne działające na organizm człowieka i przenoszone bezpośrednio przez kończyny górne, czyli ręce. Źródłem tych drgań są głównie maszyny lub narzędzia trzymane w rękach podczas wykonywanej pracy tj. szlifierki, pilarki ręczne, młoty pneumatyczne, wiertarki).
Skutki drgań Uszkodzenie drobnych naczyń krwionośnych, Obniżenie temperatury rąk, Skurcz naczyń krwionośnych w miejscu styku z źródłem wibracji, Niedokrwienie części ciała, Torbiele kostne, Zwyrodnienie stawów nadgarstkowych i łokciowych a także kręgosłupa, Zburzenie czucia, Bóle kończyn, Zaburzenia czynności układu pokarmowego, Bezsenność, Osłabienie, Zawroty głowy.
Sposoby ograniczania drgań Materiały wibroizolacyjne, Powłoki tłumiące, Rękawice chroniące przed działaniem drgań, eliminacja złego wyważenia części wirujących, eliminacja niedokładnej budowy maszyny lub mechanizmu, zastąpienie człowieka w danym procesie pracy maszyną zautomatyzowaną, odpowiedni plan pracy.
Mikroklimat Na pojęcie mikroklimatu środowiska pracy składa się szereg parametrów. Do najistotniejszych z nich należą: temperatura, wilgotność względna powietrza, prędkość ruchu powietrza.
Mikroklimat - podział Mikroklimat Umiarkowany Gorący Zimny
Dopuszczalna temperatura Temperatura minimalna: W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania), nie niższą jednak niż 14 C, chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają (np. praca w chłodniach). W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych, temperatura nie może być niższa niż 18 C.
Dopuszczalna temperatura Temperatura maksymalna: O przekroczeniu normy temperaturowej możemy mówić, kiedy przy ciężkiej pracy fizycznej w hali jest ponad 28 C, w przypadku warunków szczególnych powyżej 26 C, przy pracy biurowej ponad 30 C. Przekroczenie dopuszczalnej temperatury nakłada na pracodawcę szereg dodatkowych obowiązków. Jest on bowiem zobligowany do zapewnienia pracownikom napoi po przekroczeniu 25 C (przy pracy na otwartej przestrzeni) lub 28 C.
Wilgotność powietrza Pracownik ma dobre samopoczucie, jeśli: w temperaturze 12 C względna wilgotność powietrza wynosi 50-70 %; w temperaturze 20 C względna wilgotność powietrza wynosi 40-50 %; w temperaturze 25 C względna wilgotność powietrza wynosi 35-40 %.
Ruch powietrz Ruch powietrza to kolejny bardzo ważny parametr mikroklimatu w środowisku pracy. Dopływ powietrza na stanowiskach pracy może być zapewniony w sposób naturalny. Optymalne prędkości ruchu powietrza wynoszą: w ciepłej porze roku od 0,2 do 0,5 [m/s]; w zimnej porze roku od 0,2 do 0,3 [m/s].
Ograniczenie skutków mikroklimatu zapewnić pracownikowi odpowiednią odzież i środki ochrony indywidualnej, zapewnić właściwą wentylację, zapewnić napoje i posiłki, wprowadzić skrócony czas ekspozycji pracownika na działanie środowiska termicznego, zmniejszenie wydatku energetycznego pracownika w przypadku nadmiernego obciążenia termicznego.
Promieniowanie
Podział promieniowania Promieniowanie Optyczne jonizujące laserowe elektromagnety czne
Promieniowanie optyczne Promieniowanie optyczne to promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali w zakresie od 100 nm do 1 mm.
Podział promieniowania - optycznego Promieniowanie optyczne Promieniowanie widzialne (VIS) Promieniowanie nadfioletowe (UV Promieniowanie podczerwone (IR)
Promieniowanie widzialne (VIS) Promieniowanie elektromagnetyczne na które reaguje oko ludzkie czyli jest widoczne dla oka człowieka. Zakres promieniowania widzialnego to 380 nm do 780 nm. Źródłem promieniowania VIS na stanowisku pracy może być gaz w świetlówce lub też żarówka.
Promieniowanie widzialne - skutki Bóle głowy, Łzawienie i zaczerwienienie oka, Nudności, Bezsenność, Pajączki, Zmniejszenie zdolności akomodacji.
Promieniowanie podczerwone (IR) Promieniowanie cieplne o długości fali 780 nm do 1 mm. W zależności od długości fali promieniowanie podczerwone dzieli się na trzy zakresy. Źródłami promieniowania podczerwonego są kuźnia, huty szkła i stali, piece, odlewnie metali i żeliwa.
Promieniowanie IR - skutki Oparzenia skóry, Udar cieplny, Zmęczenie, Zaćma hutnicza.
Promieniowanie nadfioletowe (UV) Jest to promieniowanie o zakresie długości fali od 100 nm do 400 nm. Źródłami promieniowania UV są spawarki elektrodowe, plazmowe, lampy bakteriobójcze, lampy kwarcowe.
Promieniowanie UV - skutki Oparzenia skóry, Nowotwory skóry, Zmęczenie.
Ograniczenie promieniowania Aby uniknąć albo ograniczyć działanie promieniowania na pracownika w czasie pracy stosujemy przede wszystkim: Izolacje cieplne urządzeń emitujących promieniowanie (IR), Stosowanie ekranów (IR), Odpowiednia wentylacja (IR), Ścianki pochłaniające promieniowanie (UV), Tarcze lub przyłbice (UV), Okulary z filtrem (UV), Skracanie czasu pracy (UV, IR, VIS).
Promieniowanie jonizujące Promieniowanie jonizujące to promieniowanie mające zdolność wytwarzania jonów w czasie przenikania przez materię czy też substancję.
Promieniowanie jonizujące Wyróżniamy kilka rodzajów promieniowania jonizującego. W śród najczęściej spotykanych rodzajów promieniowania wyróżniamy: Promieniowanie alfa (α) - charakteryzuje się dużą zdolnością jonizacji. Posiada mały zasięg promieniowania (kilka centymetrów). Promieniowanie beta (β) zdolność jonizacji promieniowania beta jest mniejsza niż alfa. Promieniowanie gamma (γ) - najbardziej przenikliwe promieniowanie o nieco mniejszych własnościach jonizujących. Promieniowanie rentgenowskie (X) powstaje w lampach rentgenowskich. Jest to najczęściej spotykany rodzaj promieniowania.
Promieniowanie jonizujące - źródło Źródłami czy też przyczynami promieniowania jonizującego na stanowisku pracy mogą być: Aparaty rentgenowskie, Eksploatacja złóż uranowych i wyodrębnianie pierwiastków radioaktywnych, Elektrownie i okręty o napędzie atomowym, Procesy technologiczne w przemyśle chemicznym, Aparaty fotograficzne, Kineskopy.
Ograniczenie promieniowania jonizującego W celu uniknięcia lub ograniczenia działania promieniowania jonizującego na pracownika w czasie pracy stosujemy przede wszystkim środki techniczne i organizacyjne: Środki techniczne sprzęt ochrony osobistej, stosowanie wentylacji, stosowanie osłon, fartuchów, szyb ochronnych z tworzywa pochłaniającego promieniowanie jonizujące, odpowiednia powierzchnia w którym jest źródło promieniowania jonizującego oraz odpowiednia lokalizacje tego źródła. Środki organizacyjne skrócenie czasu ekspozycji, sygnalizacja włączenia źródła, wyznaczenie i oznakowanie strefy niebezpiecznej źródła.
Promieniowanie laserowe Promieniowanie laserowe nie występuje w środowisku w sposób naturalny, ale wytwarzane jest przez specjalnie urządzenia zwane laserami (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation). Lasery są to generatory promieniowania elektromagnetycznego, o długościach fali w zakresie promieniowania optycznego od 180 nm do 1 mm. Najczęstszymi źródłami promieniowania laserowego są urządzenia stosowane do obróbki materiałów (ciecie i spawanie), przechowywania i odczytu danych oraz w lecznictwie (kardiochirurgia laserowa).
Promieniowanie laserowe - skutki Szkodliwe działanie promieniowania optycznego dotyczy oczu i skóry. Promieniowanie to może powodować uszkodzenie tkanki na skutek reakcji fotochemicznych lub termicznych. W przypadku promieniowania laserowego są to przeważnie reakcje termiczne zachodzące na skutek absorpcji dużej ilości energii. Podczas niektórych procesów technologicznych z wykorzystaniem laserów takich jak cięcie i spawanie laserowe występuje również nielaserowe promieniowanie optyczne z zakresu nadfioletu i promieniowania widzialnego, które może powodować fotochemiczne uszkodzenia oczu i skóry.
Ochrona przed promieniowaniem laserowym W celu ochrony pracownika przed laserem należy stosować odpowiednie okulary i gogle oraz odpowiednią odzież ochronną. Wszystkie te osłony powinny być wykonane z odpowiedniego materiału oraz powinny mieć etykietę informacyjną. Ponadto należy prowadzić nadzór nad aparaturą laserową, który powinien być sprawowany przez przeszkolone osoby.
Promieniowanie elektromagnetyczne Pracownicy w środowisku pracy często narażeni są na działanie czy też wpływ różnych pól elektromagnetycznych. Pola te, są niczym innym jak promieniowaniem. Zgodnie z normą, promieniowaniem elektromagnetycznym nazywamy emisję lub przenoszenie energii w postaci fal elektromagnetycznych i podporządkowanych im jonów.
Promieniowanie elektromagnetyczne - źródła Najbardziej popularnych źródeł pól elektromagnetycznych w środowisku pracy należą: Linie wysokiego napięcia, transformatory i stacje rozdzielcze, Piece łukowe, zgrzewarki dielektryczne, Telefony komórkowe i stacje telefonii komórkowych, Tomografy, spektrofotometry, Komputery.
Promieniowanie elektromagnetyczne skutki i ochrona pracownika. Pole elektromagnetyczne wytwarzane przez w/w źródła powoduje powstanie różnych dolegliwości tj: osłabienie ogólne, osłabienie pamięci, bóle i zawroty głowy, nadmierna potliwość, dolegliwości sercowe, dysfunkcja układu pokarmowego, drżenie rąk, nerwice, obniżenie ciśnienia krwi, zaburzenie miesiączkowania, zmiany w układzie optycznym oka. Ochrona pracownika w środowisku pracy polega na ekranowaniu pomieszczeń, ekranowaniu samych źródeł za pomocą siatek lub blach, nieprzekraczanie dopuszczalnego czasu pracy oraz unikaniu przebywania w granicach stref ochronnych
Pyły przemysłowe
Pyły przemysłowe - definicja Pył przemysłowy jest to aerozol ( zawiesina cząstek stałych w powietrzu), którego fazę rozproszoną stanowią cząstki stałe, którego źródłem powstawania są procesy produkcyjne. Podstawowe pojęcia dotyczące zanieczyszczeń pyłowych podane są w obowiązujących normach i aktach prawnych. Według Światowej Organizacji Zdrowia pył znajdujący się w powietrzu to mieszanina substancji organicznych lub nieorganicznych w postaci stałych oraz ciekłych cząstek.
Pyły przemysłowe - źródło Źródłem zanieczyszczeń pyłowych na stanowiskach pracy są procesy pyłotwórcze (kruszenie, przesiewanie, przesypywanie, mieszanie) oraz przypadkowe rozpylanie warstwy pyłu na powierzchniach pomieszczeń, maszyn i podłogach.
Pyły przemysłowe ochrona pracownika W celu ochrony przed pyłem stosujemy środki, których zadaniem jest ograniczenie lub likwidacja emisji pyłu na stanowisku pracy. Do najbardziej istotnych zaliczymy: Zmiana surowca na mniej pylący, Zmiana procesu technologicznego na mniej pylący, Hermetyzacja procesu technologicznego, Stosowanie ochron osobistych, Stosowanie urządzeń odpylających, Stosowanie wentylatorów w pomieszczeniach pracy, Automatyzacja procesu technologicznego.
Czynniki chemiczne
Czynniki chemiczne - definicja Substancje chemiczne są to pierwiastki oraz związki chemiczne jak i ich mieszaniny, zarówno pochodzenia naturalnego jak i otrzymane w wyniku syntezy chemicznej.
Czynniki chemiczne - podział Czynniki chemiczne występujące w środowisku pracy możemy podzielić na: bardzo toksyczne toksyczne żrące drażniące uczulające rakotwórcze mutagenne działające szkodliwe na rozrodczość.
Czynniki chemiczne - podział Substancje chemiczne na stanowiskach pracy występują w postaci gazów, par, cieczy lub ciał stałych, dlatego mogą dostać się do organizmu człowieka kilkoma drogami. W zależności od dróg wchłaniania szkodliwe czynniki chemiczne możemy podzielić w następujący sposób: wchłaniane przez drogi oddechowe, przenikane przez skórę, wchłaniane przez przewód pokarmowy
Czynniki chemiczne - PAMIĘTAJ Podczas pracy z szkodliwymi czynnikami chemicznymi należy korzystać z specjalnej odzieży ochronnej, która musi chronić całe nasze ciało i powinna być szczelna. Ponad to, praca musi odbywać się w pomieszczeniach wentylowanych (dla stanowisk pracy w pomieszczeniach) i w bezpiecznym wymiarze czasowym.
Czynniki chemiczne - PAMIĘTAJ Podczas pracy z szkodliwymi czynnikami chemicznymi zapoznaj się z KARTĄ CHARAKTERYSTYKI DANEJ SUBSTANCJI.
Czynniki biologiczne
Czynniki biologiczne - definicja Czynniki biologiczne będące zagrożeniem w środowisku pracy, to makro i mikroorganizmy oraz substancje wytwarzane przez nie.
Czynniki biologiczne Wśród czynników biologicznych wywierający niekorzystny wpływ na pracownika w miejscu pracy wyróżnić możemy wirusy, bakterie, grzyby, riketsje, stawonogi, mikoplazmy, pierwotniaki, robaki pasożytnicze. Wyżej wymienione makro i mikroorganizmy mogą wywołać bruceloze, leptospiroze, wirusowe zapalenie wątroby A i B, schorzenia układu oddechowego, zatrucia i alergie.
Czynniki biologiczne ochrona pracownika W przypadku występowania szkodliwych czynników biologicznych, pracodawca powinien: Ograniczyć liczbę pracowników narażanych na czynnik biologiczny, Zapewnić pracownikom środki ochrony zbiorowej i indywidualnej, Jeśli to możliwe, unikać stosowania szkodliwego czynnika biologicznego, Zapewnić środki hermetyczności.
Czynniki psychofizyczne
Czynniki psychofizyczne - podział Czynniki psychofizyczne Obciążenie fizyczne Obciążenie psychiczne
Obciążenie fizyczne Obciążenie fizyczne pracownika zwane po prostu pracą fizyczną wynika głownie z czynności obsługiwania maszyn, urządzeń i stanowiska pracy. W efekcie czego dochodzi do obciążenia rąk i obciążenia nóg. W większości prac często mamy styczność z ręcznym transportowaniem różnego rodzaju materiałów czy też elementów.
Obciążenie psychiczne Obciążenie psychiczne związane z wykonywaniem zadań przez pracownika jest efektem przede wszystkim: Jakości oświetlenia, Możliwości pomyłek w odbiorze informacji i popełnienia błędu w danej czynności i ich konsekwencji, Rozmieszczenie elementów obserwacji (widoczności), Jakość elementów informacji, Stopnia skomplikowania informacji, Alternatyw różnych decyzji, Konsekwencji błędnych decyzji, Jakości elementów sterowania, Rytmu pracy narzuconego przez maszynę lub proces technologiczny, Warunkach materialnych utrudniających daną czynność. Nadmierna aktywność psychiki (przeciążenie psychiki) oraz niedociążenie psychiki podczas realizacji zadań czy czynności zaburza przebieg procesów psychicznych i może prowadzić do niekorzystnych dla pracownika następstw
Obciążenie społeczne Czynniki te wynikają gównie z kontaktu i relacji między pracownikami, bezpośrednim przełożonym czy samym pracodawcą. Pozytywne relacje między społecznością w środowisku w pracy znacznie sprzyjają lepszemu stanowi psychicznemu pracownika, dzięki czemu ogranicza to ryzyku wypadku przy pracy czy też choroby zawodowej pracownika. W przypadku negatywnych relacji sytuacja jest odwrotna.
KONIEC