rozporządzenie MEN z dnia 3.08.2017 w sprawie oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych PZO z przedmiotu technika II etap kształcenia klasa IV Przedmiotowe Zasady Oceniania są zgodne z Wewnątrzszkolnymi Zasadami Oceniania w Zespole Szkół nr 20 w Bydgoszczy. Ocenianie wewnątrzszkolne ma na celu: Formy aktywności podlegające ocenie na zajęciach technicznych: ć, Ważniejsze kryteria oceny z techniki. Przedmiot oceny wiadomości umiejętności Kryteria oceny zakres wiadomości jakość (stopień rozumienia) samodzielność w odtwarzaniu i stosowaniu wiadomości (operatywność) poprawność danego działania biegłość w jego wykonaniu samodzielność w stosowaniu danej umiejętności
postawy wobec pracy i techniki gospodarność dyscyplina pracy współpraca i współodpowiedzialność wytwory działalności praktycznej (wykonane w pracowni) zeszyt przedmiotowy, dokumentacja techniczna funkcjonalność zgodność z projektem estetyka wykonania oryginalność rozwiązania (jeśli wytwór projektuje uczeń) kompletność i poprawność, estetyka Najtrudniejsze jest określenie norm wymagań co do poszczególnych stopni szkolnych. Normy takie to wykazy osiągnięć w zakresie przedmiotu oceny wyrażone w języku czynności, jakie uczeń powinien wykonać, aby uzyskać dany stopień. Przyjęte normy procentowe na poszczególne stopnie szkolne są zgodne z kryteriami procentowymi przyjętymi w Wewnątrzszkolnym Systemie Oceniania danej szkoły.
Ogólne wymagania na poszczególne oceny Ocena Opanowanie wiadomości i umiejętności przewidziane programem nauczania w % Wskaźniki celująca 96-100% rozwiązania nietypowe wojewódzkim (regionalnym) albo krajowym lub posiada inne porównywalne osiągnięcia czeblu rozwiązań nauki i techniki u źródeł, śledzi najnowsze osiągnięcia
bardzo dobra 90% 95% zagadnienia technicznych nizuje stanowisko pracy przygotowany zna i stosuje zasady bhp
dobra 75% - 89% teoretyczne i praktyczne owo i bezpiecznie posługuje się narzędziami, przyborami i sprzętem technicznym ynnie uczestniczy w zajęciach i najczęściej jest do nich przygotowany dopuszczająca 40% 59% ę narzędziami, przyborami i sprzętem technicznym choć czasem je lekceważy
Wymagania szczegółowe na poszczególne oceny z przedmiotu zajęcia techniczne w poszczególnych klasach. Klasa 4, rok szkolny 2015/2016. Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Ocena celująca Dział 1. Uczeń jako pieszy i pasażer 1.1. Zasady pracy na lekcjach wychowania komunikacyjnego. 1.2 Uczestnicy ruchu drogowego. zna regulamin pracowni, wie, jakie zasady będą obowiązywać na lekcji zna pojęcia dotyczące uczestnika ruchu drogowego, wie, co zawiera Kodeks drogowy zna zasady zawarte w regulaminie i stosuje się do nich, zna przedmiotowe zasady oceniania wie, gdzie znajduje się apteczka opisuje uczestników ruchu drogowego, zna wybrane zasady zawarte w Kodeksie drogowym zna zasady zawarte w regulaminie i stosuje się do nich. zna zakres materiału z techniki zna obowiązki pieszego i pasażera, omawia zasady zawarte w Kodeksie drogowym zna zasady zawarte w regulaminie i stosuje się do nich, zna zawartość apteczki, wie, jak postępować w razie wypadku, omawia kryteria ocen z techniki charakteryzuje uczestników ruchu drogowego, przestrzega zasad zawartych w Kodeksie drogowym zna zasady zawarte w regulaminie i stosuje się do nich, zna zawartość apteczki i potrafi z niej korzystać, prawidłowo wykonuje czynności w ramach udzielania pierwszej pomocy prezentuje bezpieczną postawę na drodze, przewiduje skutki nieprzestrzegania zasad Kodeksu drogowego
1.2. Co to jest droga. zna definicję drogi, definiuje elementy drogi zna rodzaje dróg i elementy drogi, zna zagrożenia występujące w drodze do szkoły opisuje rodzaje dróg i wymienia jej elementy, obserwuje otoczenie w drodze do szkoły, omawia zagrożenia występujące w drodze ucznia do szkoły, bezpiecznie pokonuje drogę do przewiduje i ocenia zagrożenia występujące w drodze do szkoły, omawia zachowania 1.3. Jakie obowiązki mają piesi? wymienia zasady wpływające na bezpieczeństwo pieszych w ruchu drogowym omawia zasady bezpieczeństwa pieszych i pieszych idących w kolumnie bezpiecznie pokonuje drogę do szkoły omawia oznakowanie pieszych i pieszych idących w kolumnie, omawia zasady bezpieczeństwa dotyczące pieszych szkoły charakteryzuje zasady bezpiecznego poruszania się pieszych po drogach poprawiające bezpieczeństwo ucznia w 3333drodze do szkoły omawia sytuacje na drodze i na chodniku, dobiera oznakowanie kolumny pieszych poruszających się w złych warunkach atmosferycznych
1.5. Zasady bezpiecznego korzystania z publicznych środków lokomocji. 1.6. Szkolne wycieczki. wymienia rodzaje środków lokomocji, wymienia rodzaje przystanków podaje przykłady czynnego wypoczynku, wymienia prawa i obowiązki uczestnika wycieczki zna zasady bezpiecznego korzystania ze środków lokomocji omawia korzyści płynące z aktywnego spędzania wolnego czasu opisuje środki lokomocji, opisuje rodzaje przystanków, wymienia zasady wpływające na bezpieczeństwo opisuje przygotowania do wycieczki, omawia zasady zachowania uczestników definiuje i omawia zasady bezpiecznego korzystania ze środków lokomocji, omawia znaki znajdujące się w okolicy miejsc komunikacji publicznej planuje wyjazdy zorganizowane, opisuje prawa i obowiązki uczestników wycieczki przewiduje i omawia skutki nieprzestrzegania zasad bezpiecznego korzystania ze środków lokomocji tworzy program wycieczki, redaguje regulamin wycieczki wycieczki 1.8. Jak bezpiecznie przejść przez jezdnię?. zna zasady obowiązujące na przejściach przez jezdnię opisuje oznakowania znajdujące się na przejściach, omawia niebezpieczeństwa na drodze omawia zasady bezpiecznego przechodzenia przez jezdnię, omawia oznakowanie przejść i sygnalizator omawia zasady kierowania ruchem przez policjanta, opisuje właściwe zachowania jako uczestnik ruchu drogowego określa sytuacje i wie, jak ich unikać
1.9. Bądź widoczny na drodze. 1.10. Droga do szkoły w mieście. 1.11. Droga do szkoły na wsi. wymienia elementy stroju, które wpływają na bezpieczeństwo ludzi na drodze wymienia zasady bezpiecznego korzystania z dróg w mieście omawia konieczność noszenia elementów odblaskowych, wskazuje opisuje bezpieczne przechodzenie przez jezdnię opisuje właściwe zachowania jako uczestnik ruchu drogowego, opisuje charakteryzuje postawę bezpiecznego użytkownika ruchu drogowego wskazuje sytuacje i wie, jak ich uniknąć, wskazuje powody, dla omawia miejsca na drodze, które wymagają szczególnej ostrożności określa skutki niestosowania się do zasad Kodeksu drogowego, omawia zagrożenia na drodze wynikające ze złych warunków pogodowych określa sytuacje i wie, jak ich uniknąć zna sytuacje w drodze do szkoły na wsi zna specyfikę ruchu drogowego na wsi, umie bezpiecznie korzystać z drogi omawia bezpieczne zachowanie się na drogach na wsi (w tym przechodzenie omawia sytuacje w ruchu drogowym omawia skutki nieprzestrzegania zasad w ruchu drogowym wiejskiej przez tory kolejowe)
1.12. Znaki drogowe obowiązujące pieszych. 1.13. Widzisz wypadek wezwij pomoc. rozpoznaje rodzaje znaków drogowych zna numery telefonów do służb ratunkowych, zna przyczyny wypadków drogowych omawia znaki drogowe poziome i pionowe, rozróżnia kategorie znaków drogowych opisuje sposób powiadamiania służb ratunkowych o wypadku drogowym, podaje przykłady, jak zabezpieczyć miejsce wypadku omawia znaki obowiązujące pieszych, omawia zasady obowiązujące w ruchu drogowym opisuje sytuacje, w jakich należy dzwonić po pomoc, zna obowiązki świadka wypadku opisuje właściwe postawy i zachowania jako uczestnik ruchu drogowego, omawia wpływ znaków drogowych na porządek na drogach umie powiadomić o wypadku drogowym, opisuje przyczyny wypadków z udziałem pieszych określa sytuacje i wie, jak ich uniknąć wyjaśnia międzynarodowe znaczenie oznakowania dróg omawia sytuacje na drogach, opisuje konsekwencje nieprzestrzegania zasad w ruchu drogowym Dział 2. Uczeń jako kierowca. Karta rowerowa 2.1. Historia roweru i typy rowerów. wymienia typy rowerów, podaje przykłady dawnych rowerów 2.2. Budowa roweru. wymienia elementy opisuje typy rowerów, omawia przykłady dawnych rowerów opisuje elementy omawia typy rowerów, opowiada historię roweru omawia zasadę opisuje cechy rowerów dawniej i dziś, podaje przykłady współczesnych rowerów przypisuje nazwy uzasadnia wybór roweru w zależności od potrzeb, preferuje bezpieczne zachowania w ruchu drogowym opisuje elementy
2.3. Jak dbać o rower? roweru, wymienia elementy obowiązkowego wyposażenia roweru wskazuje układy w rowerze, wie, na czym polega konserwacja układów: jezdnego i kierowniczego 2.4. Karta rowerowa. wymienia warunki, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o wydanie karty rowerowej budowy roweru, wymienia układy, opisuje obowiązkowe wyposażenie roweru opisuje czynności związane z konserwacją układów: napędowego i hamulcowego, wskazuje wszystkie układy w rowerze omawia kryteria, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o kartę rowerową, zna różnicę pomiędzy egzaminem teoretycznym a praktycznym działania roweru, omawia układy roweru omawia sposób, w jaki można załatać przebitą dętkę, potrafi konserwować układ oświetleniowy zna procedury otrzymania karty rowerowej, omawia zakres egzaminów: teoretycznego i praktycznego elementów roweru do odpowiednich układów charakteryzuje wszystkie układy znajdujące się w rowerze, omawia powód zejścia powietrza z opony omawia przebieg egzaminów: teoretycznego i praktycznego roweru wpływające na bezpieczeństwo rowerzysty wyjaśnia wpływ stanu technicznego roweru na bezpieczeństwo rowerzysty, umie określić sytuacje i wie, jak ich uniknąć przygotowuje przykładowe zestawy pytań do przeprowadzenia egzaminu
2.5. Zanim wyruszysz w drogę. wymienia elementy wpływające na sprawność techniczną roweru, wymienia elementy stroju rowerzysty wpływające na jego bezpieczeństwo opisuje stan techniczny roweru, opisuje elementy stroju rowerzysty, opisuje obowiązkowe wyposażenie roweru omawia elementy wpływające na sprawność roweru, opisuje strój rowerzysty, który pozwala rowerzyście być widocznym na drodze opisuje zależność stanu technicznego i stroju rowerzysty na jego bezpieczeństwo na drodze omawia niebezpieczeństwa wynikające z nieprzygotowania roweru i rowerzysty do wyjazdu w trasę 2.6. Bądź bezpieczny jako rowerzysta. 2.7. Znaki i sygnały drogowe obowiązujące rowerzystów. Wykonanie modeli znaków drogowych. wymienia znaki drogowe obowiązujące rowerzystów, podaje zasadę ruchu prawostronnego wymienia znaki drogowe pionowe obowiązujące rowerzystę wymienia obowiązki rowerzysty w ruchu drogowym opisuje znaki drogowe poziome, wymienia sygnały drogowe obowiązujące rowerzystę omawia zasady poruszania się rowerzysty po drogach opisuje zasady dotyczące poruszania się rowerzysty po drogach publicznych opisuje zakazy drogowe dotyczące rowerzysty omawia znaczenie znaków pionowych i poziomych, omawia znaczenie sygnałów drogowych określa sytuacje drogowe i wie, jak ich uniknąć określa sytuacje i wie, jak ich uniknąć
2.8. Jak wykonywać manewry? wymienia manewry wykonywane na drodze, omawia zasady wymagane podczas włączania się do omawia manewry związane ze zmianą kierunku ruchu i pasa opisuje manewry występujące na drodze (zawracanie, określa sytuacje i przewiduje 2.9. Zasady pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniu. wymienia zasady wymagane w czasie włączania się do ruchu wymienia i objaśnia znaczenie znaków drogowych obowiązujących na skrzyżowaniach dróg ruchu ruchu wymijanie, omijanie i wyprzedzanie), omawia zasady regulujące poruszanie się rowerzysty w ruchu drogowym objaśnia zasady dotyczące rowerzystów przejeżdżających przez skrzyżowanie dróg opisuje oznakowanie pojazdów uprzywilejowanych w ruchu, opisuje drogę rowerzysty na skrzyżowaniu analizuje ruch drogowy na skrzyżowaniu skutki niestosowania się do zasad obowiązujących w ruchu drogowym określa sytuacje na skrzyżowaniu i wie jak, ich unikać 2.10. Jak bezpiecznie wymienia elementy stroju rowerzysty wpływające na jego bezpieczeństwo rowerzysty, opisuje obowiązkowe wyposażenie roweru opisuje strój rowerzysty, który pozwala rowerzyście być widocznym na drodze bezpieczeństwo na drodze nieprzygotowania roweru i rowerzysty do wyjazdu w trasę
2.6. Bądź bezpieczny jako rowerzysta. 2.7. Znaki i sygnały drogowe obowiązujące rowerzystów. wymienia znaki drogowe obowiązujące rowerzystów, podaje zasadę ruchu prawostronnego wymienia znaki drogowe pionowe obowiązujące wymienia obowiązki rowerzysty w ruchu drogowym opisuje znaki drogowe poziome, wymienia sygnały omawia zasady poruszania się rowerzysty po drogach opisuje zasady dotyczące poruszania się rowerzysty po opisuje zakazy drogowe dotyczące rowerzysty omawia znaczenie znaków pionowych i poziomych, określa sytuacje drogowe i wie, jak ich uniknąć określa sytuacje i wie, jak ich Wykonanie modeli znaków drogowych. rowerzystę drogowe obowiązujące rowerzystę drogach publicznych omawia znaczenie sygnałów drogowych uniknąć 2.8. Jak wykonywać manewry? wymienia manewry wykonywane na drodze, wymienia zasady wymagane w czasie włączania się do ruchu omawia zasady wymagane podczas włączania się do ruchu omawia manewry związane ze zmianą kierunku ruchu i pasa ruchu opisuje manewry występujące na drodze (zawracanie, wymijanie, omijanie i wyprzedzanie), omawia zasady regulujące poruszanie się rowerzysty w ruchu drogowym określa sytuacje i przewiduje skutki niestosowania się do zasad obowiązujących w ruchu drogowym
2.9. Zasady pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniu. wymienia i objaśnia znaczenie znaków drogowych obowiązujących na skrzyżowaniach dróg objaśnia zasady dotyczące rowerzystów przejeżdżających przez skrzyżowanie dróg opisuje oznakowanie pojazdów uprzywilejowanych w ruchu, opisuje drogę rowerzysty na skrzyżowaniu analizuje ruch drogowy na skrzyżowaniu określa sytuacje na skrzyżowaniu i wie jak, ich unikać 3.5. Dobre rady podaje kilka zasad wpływających na bezpieczeństwo uczestnika wycieczki wymienia przykłady dobrych rad przydatnych rowerzyście opisuje dobre rady przydatne rowerzyście w czasie wycieczki planuje trasę wycieczki, planuje organizację wyjazdu na wycieczkę wie, o czym poinformować uczestników wycieczki 3.6. Bezpieczne wakacje podaje przykłady spędzania wolnego czasu wykonywania rysunków technicznych wymienia zagrożenia wynikające z nieodpowiedniego zachowania używa przyrządów do wykonywania rysunków technicznych opisuje bezpieczne zachowania w określonych określa konsekwencje niewłaściwego sytuacjach postępowania uniknąć dzieli okrąg na równe części, rysuje wielokąty foremne, używa przyrządów do wykonywania rysunków technicznych określa sytuacje i wie, jak ich rysuje wielokąty foremne, wykonuje konstrukcje dowolnych figur płaskich
2.3. Pismo techniczne proste. 2.4. Normalizacja w rysunku technicznym. zna pojęcie pisma technicznego, rozumie zasady dotyczące opisywania rysunków pismem technicznym, zna niektóre proporcje liter lub cyfr odwzorowuje kształty liter i cyfr nazywa linie wymiarowe, zna pojęcia: linia konturowa, linia wymiarowa, linia pomocnicza, kontur, rozpoznaje znaki wymiarowe liczbę wymiarową, promień, średnicę zna proporcje liter technicznych i stara się je stosować do opisywania rysunków technicznych podaje wymiary arkuszy w rysunku technicznym, nazywa linie i znaki wymiarowe, zna pojęcia: wymiarowanie, podziałka rysunkowa zna proporcje liter technicznych dotyczące szerokości i wysokości liter opisuje rysunki, zachowując właściwe proporcje liter wyjaśnia definicję normalizacji, wymienia rodzaje znormalizowanych linii i znaków zna i przestrzega zasad proporcji liter i cyfr dotyczących wysokości, szerokości i odstępów pomiędzy wierszami i literami, opisuje rysunki pismem technicznym wyjaśnia cel stosowania podziałek rysunkowych, omawia ogólne zasady wykonania rysunku technicznego swobodnie posługuje się pismem technicznym do opisywania rysunków technicznych, starannie wykonuje rysunki techniczne, przestrzega zasad proporcji liter i cyfr technicznych odczytuje oznaczenia katalogowe w rysunku technicznym, podaje przykłady normalizacji z własnego otoczenia
Propozycje metod oceny osiągnięć Pomiaru stopnia założonych osiągnięć można dokonać poprzez: prace papieroplastyczne itp.), dy elektryczne, Ocena uczniów z zaleceniami poradni psychologiczno-pedagogicznej. - nauczyciel obniża wymagania w zakresie wiedzy i umiejętności w stosunku do ucznia, u którego stwierdzono deficyty rozwojowe i choroby uniemożliwiające sprostanie wymaganiom programowym, potwierdzone orzeczeniem poradni psychologiczno-pedagogicznej lub opinią lekarza specjalisty. - w ocenianiu uczniów z dysfunkcjami uwzględnione zostają zalecenia poradni:
ość odczytania poleceń otrzymywanych przez innych uczniów w formie pisemnej, a klasowa lub sprawdzian), Warunki i zasady poprawiania oceny bieżącej. - sprawdziany praktyczne są obowiązkowe - uczeń, który nie był obecny na sprawdzianie z przyczyn usprawiedliwionych pisze go w terminie ustalonym z nauczycielem, ale nie później, niż 2 tygodnie po powrocie do szkoły - udowodniona ucieczka ze sprawdzianu powoduje wystawienie oceny niedostatecznej, którą uczeń może poprawić w trybie przewidzianym poniżej - niedostateczna ocena uzyskana ze sprawdzianu może być przez ucznia poprawiona w terminie i na zasadach ustalonych wcześniej z nauczycielem, jednak nie później, jak 2 tygodnie po oddanym sprawdzianie - poprawa sprawdzianów jest dobrowolna - uczeń ma prawo do jednokrotnej próby poprawienia każdej oceny bieżącej - poprawiona ocena odnotowana jest w dzienniku obok poprawianej, oddzielona od niej znakiem /, przy czym uznaje się wyższą ocenę za ocenę ostateczną. - poprawa odbywa się poza lekcją na dużej przerwie lub podczas zajęć kółka technicznego, konsultacji - uczeń ma prawo poprawy ocen z odpowiedzi, prac pisemnych i innych na jego prośbę w porozumieniu z nauczycielem w terminie jednego tygodnia od jej uzyskania - uczeń ma obowiązek wykonanie i ocenienia każdej pracy wykonanej na lekcjach, podczas jego nieobecności, w terminie ustalonym z nauczycielem, ale nie później, niż 2 tygodnie po powrocie do szkoły i na zasadach ustalonych przez nauczyciela - w przypadku kłopotów ucznia z nauką nauczyciel wraz z uczniem opracowuje plan działań umożliwiający uczniowi uzupełnienie braków poprzez: ualnych konsultacji
Zasady klasyfikowania śródrocznego i rocznego. - oceny śródroczne i roczne ustala się w oparciu o oceny bieżące przy czym oceny ze sprawdzianów mają decydujący wpływ na ocenę końcową. - uczniowie i ich rodzice (prawni opiekunowie) na 14 dni przed śródrocznym i rocznym posiedzeniem rady pedagogicznej klasyfikującej informowani są przez nauczyciela o przewidywanych dla niego śródrocznych i rocznych ocenach klasyfikacyjnych z zajęć technicznych informacja jest wpisywana do dziennika oraz dziennika elektronicznego do którego wgląd ma rodzic. - przewidywana ocena zostaje zapisana w dzienniku z zaznaczeniem daty jej wpisania - ocena klasyfikacyjna śródroczna i roczna z techniki zostaje wpisana do dziennika na 3 dni przed konferencją klasyfikacyjną; ocena klasyfikacyjna nie może być niższa od przewidywanej - uczeń, który otrzymał ocenę śródroczną niedostateczną zobowiązany jest do uzupełnienia braków z zakresu pierwszego półrocza w terminie wyznaczonym przez nauczyciela w ciągu pierwszego tygodnia po feriach zimowych Warunki i zasady uzyskania oceny klasyfikacyjnej wyższej niż przewidywana. - uczeń może uzyskać z zajęć technicznych wyższą od przewidywanej ocenę roczną, jeśli: do nauczyciela o umożliwienie podniesienia przewidywanej oceny, owie) pisemną prośbę 3 dni przed klasyfikacją końcową. i jej termin, - nauczyciel w formie pisemnej powiadamia ucznia lub jego rodziców (prawnych opiekunów) o formie i terminie poprawy przewidywanej rocznej oceny klasyfikacyjnej - niedotrzymanie przez ucznia wyżej określonych warunków powoduje ustalenie oceny końcowej takiej, jak przewidywana Sposoby informowania rodziców. - nauczyciel informuje rodziców (prawnych opiekunów) o czynionych przez ucznia postępach (lub ich braku) poprzez wpis oceny z tyłu zeszytu przedmiotowego oraz podczas konsultacji i zebrań okresowych dla rodziców - wg harmonogramu ustalanego corocznie w terminarzu dla rodziców (prawnych opiekunów)
- nauczyciel na bieżąco wpisuje do zeszytu przedmiotowego uzyskiwane oceny cząstkowe z datą i adnotacją czego dotyczą; rodzice podpisują ocenę - w przypadku kłopotów ucznia z nauką nauczyciel poprzez wychowawcę klasy zaprasza rodziców (prawnych opiekunów) na konsultacje i przedstawia problem - uczniowie i ich rodzice (prawni opiekunowie) na 14 dni przed śródrocznym i rocznym posiedzeniem rady pedagogicznej klasyfikującej informowani są przez nauczyciela o przewidywanych dla niego śródrocznych i rocznych ocenach klasyfikacyjnych z techniki - informacja o przewidywanych ocenach następuje poprzez zapisanie ich z tyłu zeszytu przedmiotowego i potwierdzenie podpisem rodziców (prawnych opiekunów) DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH DO INDYWIDUALNYCH POTRZEB I MOŻLIWOŚCI PSYCHOFIZYCZNYCH UCZNIÓW O SPECJALNYCH POTRZEBACH EDUKACYJNYCH Podstawowym celem dostosowania wymagań jest wyrównanie szans edukacyjnych uczniów oraz zapobieganie wtórnym zaburzeniom sfery emocjonalno-motywacyjnej. Zróżnicowane potrzeby edukacyjne uczniów, zróżnicowane możliwości i oczekiwania są główną przyczyną określania wymagań edukacyjnych. Określając wymagania, nauczyciel dokonuje ostatecznej selekcji elementów treści nauczania projektuje wymagania edukacyjne. Wykorzystując wymagania programowe (założone osiągnięcia) do formułowania wymagań edukacyjnych, nauczyciel powinien je tak urealnić i skorygować, aby uwzględniały możliwości i ograniczenia, a więc: dysfunkcje oraz mocne strony rozwoju i funkcjonowania dziecka. Wymagania te powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych oraz możliwości psychofizycznych ucznia, w każdym czasie zaraz po uzyskaniu przez nauczyciela informacji, że uczeń posiada opinię, orzeczenie lub jest objęty pomocą psychologicznopedagogiczną w szkole. Wymagania dla tych uczniów muszą być określone także na poszczególne stopnie (oceny) szkolne. Obszary dostosowania obejmują: ną organizację nauczania (np. posadzenie ucznia słabosłyszącego w pierwszej ławce), Dostosowanie wymagań:
cy z uczniem, zdecydowanie rzadziej treści nauczania, ch na poziomie wymagań koniecznych lub podstawowych, sprostanie wymaganiom kolejnego etapu edukacyjnego. Za specyficzne trudności w uczeniu się uważa się dysleksję rozwojową opisany w latach sześćdziesiątych syndrom zaburzeń obejmujący trudności w czytaniu i pisaniu. Prof. M. Bogdanowicz wprowadziła pojęcia opisujące ich formy: iu, bez towarzyszących im innych zaburzeń rozwoju umiejętności szkolnych, ortograficznymi danego języka. Dziś poradnie psychologiczno-pedagogiczne opisują również inne specyficzne trudności uczniów w uczeniu się: zaburzeniami funkcjonowania, tyzmu związane z Uczniowie z tych grup należą do uczniów o specjalnych potrzebach. Uczniowie z dysleksją rozwojową, dysortografią, dysgrafią i dyskalkulią Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: okami,
ności, wysiłek, wytrwałość i samodzielność w działaniu, konanie pracy, upewnić się, czy uczeń je zrozumiał, kierunku. w schemacie ciała i przestrzeni; ma to znaczenie w rozpoznawaniu np. lewego i prawego Zalecane metody pracy: 1. Metody asymilacji i wiedzy oparte na aktywności poznawczej, (pogadanka, dyskusja, wykład, praca z książką). 2. Metody waloryzacyjne zwane też eksponującymi powodują one aktywność emocjonalno-artystyczną ucznia. Zaletą tych metod jest umożliwienie uczniom uczestnictwa w różnych działaniach o odpowiednio eksponowanych wartościach społecznych, moralnych, estetycznych czy naukowych. Polegają na stwarzaniu sytuacji, w których uczniowie poznają systemy wartości. 3. Metody praktyczne cechuje je aktywność typu: wykorzystując posiadaną wiedzę, zmieniając rzeczywistość, uczeń zmienia samego siebie. Kształtuje swój stosunek do pracy, swoje przekonania i postawy, swoją osobowość. Metody praktyczne dzielą się na dwie grupy: pierwsza obejmuje ćwiczenia, druga służy realizacji zadań wytwórczych. Ćwiczenie jest wielokrotnym wykonywaniem określonej czynności dla nabycia i uzyskania wprawy intelektualnej i praktycznej. Ćwiczenia mają wykształcić umiejętności i nawyki niezbędne przy wykonywaniu różnych prac. Realizację zadań wytwórczych cechuje przewaga aktywności praktycznej mającej na celu uświadomienie, czemu ćwiczenie ma służyć, oraz uświadomienie reguł działania i kolejności ich wdrażania. Zadania wytwórcze znakomicie można wykorzystać w ćwiczeniach usprawniających motorykę rąk. 4. Metody aktywizujące rozwijają zainteresowania, kształtują umiejętność pracy w zespole, pobudzają myślenie twórcze, wzbogacają słownik ucznia. Sprawdzają się szczególnie w pracy z uczniami dyslektycznymi. Atrakcyjna i urozmaicona forma ćwiczeń zachęca ucznia do pracy nad problemem. Wdraża go do samodzielności. Ocenianie
Nauczyciele nie mają wyboru; dysleksja nie daje podstaw do obniżenia wymagań jakościowych, dotyka ona bowiem uczniów z co najmniej przeciętną sprawnością intelektualną. Należy natomiast: pomoce itp., ć, niezbędne Uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: erastających możliwości ruchowe ucznia), nie porażek ucznia. ie zadania niż jego ostateczny efekt, abianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności. Zalecane metody pracy: 1. Metody asymilacji i wiedzy 2. Metody praktyczne Ocenianie Jeśli dostosujemy wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb ucznia pod względem formy (tam, gdzie to wystarcza) lub formy i treści (tam, gdzie to konieczne), to oceniać należy go według obowiązujących kryteriów. Wskazane jest jednak, aby zwracać większą uwagę na własny wkład pracy, wysiłek włożony w wykonanie zadania niż jego ostateczny efekt. Szczególnie liberalnie należy oceniać wytwory artystyczne ucznia, ponieważ jest to efekt pracy wynikający z jego specyficznych zdolności.
Uczeń z ADHD Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: ianie wykonania zadań poprzez dzielenie ich na mniejsze zadania cząstkowe, przygotowywać obszerne informacje związane z tematem, które uczniowie wpinają do segregatora A4 po odbiciu na szkolnym ksero; może także dostarczyć je uczniom jako materiały szkoleniowe do lekcji w postaci plików na płycie CD lub pendrivie, ainteresowań ucznia, angażowanie w bardzo konkretne działania, Ocenianie według wymagań programowych. Uczeń z Aspergerem 10 Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych. dzielać wskazówek podczas odpowiedzi ustnych ucznia, - wzrokowych), o niezbędne narzędzia i przedmioty. Ocenianie Nie obniżać ocen przedmiotowych i ocen z zachowania z powodu objawów typowych dla zespołu Aspergera.
Uczeń zdolny Zdefiniowanie pojęcia,,dziecko zdolne nie jest łatwe, ponieważ różnego rodzaju zdolności są trudno mierzalne. Pamiętać należy, że poziom rozwoju umiejętności jest wyznaczony nie tylko przez zdolności, ale i poprzez własną pracą. Uzdolnione dzieci mogą rozwinąć się jedynie wówczas, gdy zajęciom towarzyszy wysoki poziom twórczości, pomysłowości i wysoka motywacja do działania. Głównym celem kształcenia uczniów uzdolnionych jest poszerzanie i pogłębianie wiedzy z danej dziedziny. Formy organizacyjne wspierania ucznia zdolnego Spośród kilku form organizacyjnych wspierania ucznia zdolnego, na szczególną uwagę zasługuje kształcenie wielopoziomowe, polegające na różnicowaniu poziomu trudności materiału (indywidualizacja kształcenia). Jego zaletą jest też to, że może być stosowane z powodzeniem w zwykłych klasach szkolnych. W kształceniu wielopoziomowym należy szczególną uwagę zwrócić na: ces, metody, środki, formy). Kształtowanie myślenia i działania twórczego uczniów zdolnych Istotną rolą nauczyciela jest rozwijanie u ucznia tych cech osobowości, które uznaje się za szczególnie potrzebne w procesie myślenia twórczego. Poniżej przykłady kilku zasad rozwijania myślenia twórczego uczniów: sposobów systematycznej oceny każdego pomysłu, Metody i formy pracy z uczniem zdolnym
W pracy z uczniem zdolnym każda metoda może być stosowana z pozytywnym skutkiem, pod warunkiem eksponowanie jej największych zalet. 11 pozwala uczniom przewidywać wygląd modelu, pobudza działalność uczniów zarówno w sferze teorii, jak i praktyki, pozwala na wykorzystanie rozwiązania jednego problemu do tworzenia i rozwiązywania innych, uczeń wykazuje się tworzeniem różnych koncepcji rozwiązań, bierze udział w planowaniu, ocenie wyników, samoocenie, stanowią znaczący krok na drodze upodabniania nauczania-uczenia się do naukowego poznawania świata; stanowi etap w procesie rozwiązywania problemów, pozwala poznać obiekty techniczne (rzeczy, zjawiska, procesy) oraz związki i zależności między nimi; pozwala też na poszukiwanie optymalnych danych dla konkretnego działania technicznego, w pracy z uczniem zdolnym pełni rolę eksponującą i inspirującą, u uczniów zdolnych ma wyzwolić wyobraźnię i zastąpić im demonstrację omawianego obiektu, uczy samodzielnego i prawidłowego pod względem logicznym myślenia ucznia sterowanego przez nauczyciela, daktyczne rozwijają sprawność instrumentalną i kierunkową, Oprócz stosowania zasad rozwijania myślenia twórczego, metod pracy z uczniem zdolnym, konieczne jest stosowanie przez nauczyciela zróżnicowanych form pracy:
ywidualna rozmowa z uczniem, zadawanie prac dodatkowych, asystowanie nauczycielowi na lekcji, dłuższa forma umożliwiająca przeprowadzenie badań i analizy ciekawego zadania, uczniowi zdolnemu powierza się rolę kapitana drużyny al bo uczeń sam przygotowuje konkurs, cotygodniowa lista zadań do samodzielnego rozwiązania, uczeń zdolny pełni ważną rolę aktywnego uczestnika, rozmowa z uczniem, zadawanie prac dodatkowych, as ystowanie nauczycielowi na lekcji,, ie, zdolnego.