DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH EDUKACJA WCZESNOSZKOLNA Dostosowanie wymagań powinno dotyczyć głównie form i metod pracy z uczniem, zdecydowanie rzadziej treści nauczania nie może polegać na takiej zmianie treści nauczania, która powoduje obniżanie wymagań wobec uczniów z normą intelektualną nie oznacza pomijania haseł programowych, tylko ewentualne realizowanie ich na poziomie wymagań koniecznych lub podstawowych nie może prowadzić do zejścia poniżej podstawy programowej, a zakres wiedzy i umiejętności powinien dać szansę uczniowi na sprostanie wymaganiom kolejnego etapu edukacyjnego 1. Uczniowie o inteligencji niższej niż przeciętna Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych EDUKACJA POLONISTYCZNA słabe oceny pomimo starań i wysiłków ucznia trudności w czytaniu i pisaniu (trudności z kojarzeniem określonych dźwięków - głosek, z odpowiadającymi im symbolami - literami trudności w rozumieniu czytanych treści trudności w samodzielnym wypowiadaniu się, formułowaniu wniosków i sądów, w uogólnianiu, myśleniu symbolicznym (abstrakcyjnym) zmniejszanie ilości, stopnia trudności i obszerności zadań dzielenie materiału na mniejsze partie, wyznaczanie czasu na ich opanowanie i odpytywanie wydłużanie czasu na odpowiedź, przeczytanie lektury wprowadzanie dodatkowych środków dydaktycznych np. ilustracje, ruchomy alfabet niski poziom rozwoju słowno - pojęciowego odwoływanie się do znanych sytuacji z życia (odpowiada wcześniejszej fazie rozwoju) codziennego ubogie słownictwo, wadliwa struktura gramatyczna wypowiedzi ustnych i pisemnych słabsza sprawność manualna (rysunki, pismo mają niski poziom graficzny) słaba umiejętność stosowania formułowanie pytań w formie zdań o prostej konstrukcji powołujących się na ilustrujące przykłady częste podchodzenie do ucznia w trakcie samodzielnej pracy w celu udzielania dodatkowej pomocy, wyjaśnień
konwencjonalnych sposobów zapamiętywania duże problemy z przywoływaniem z pamięci odległych partii materiału (słaba pamięć długotrwała, operacyjna) trudności z selekcją i wychwyceniem myśli przewodniej w długich tekstach wolne tempo procesów umysłowych i działania zajęcia w ramach zespołu dydaktycznowyrównawczego, gdzie szczególnie u młodszych dzieci należy oprócz wyjaśniania bieżących zagadnień programowych usprawniać funkcje poznawcze (procesy intelektualne i percepcyjne), (zajęcia dodatkowe są niezbędne, bowiem dziecko z inteligencją niższą niż przeciętna nie jest w stanie opanować tych umiejętności tylko dzięki pracy na lekcji i samodzielnej nauce własnej w domu) należy zezwolić na dokończenie w domu niektórych prac wykonywanych na lekcjach dyktanda przeprowadzać indywidualnie w wolniejszym tempie, gdyż dzieci te często nie nadążają za klasą potrzeba większej ilości czasu i powtórzeń na opanowanie materiału. EDUKACJA MATEMATYCZNA trudności z wykonywaniem bardziej złożonych działań trudność z pamięciowym przyswajaniem i/lub odtwarzaniem z pamięci wyuczonych treści (np. tabliczka mnożenia, wzory, układy równań) problem z rozumieniem treści zadań potrzeba większej ilości czasu na zrozumienie i wykonanie zadania częste odwoływanie się do konkretu (np. graficzne przedstawianie treści zadań), szerokie stosowanie zasady poglądowości omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopni trudności (pamiętając, że obniżenie wymagań nie może zejść poniżej podstawy programowej) podawanie poleceń w prostszej formie (dzielenie złożonych treści na proste, bardziej zrozumiałe części) wydłużanie czasu na wykonanie zadania podchodzenie do dziecka w trakcie samodzielnej pracy w razie potrzeby udzielenie pomocy, wyjaśnień, mobilizowanie do wysiłku i ukończenia zadania
zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie samodzielnie wykonać potrzeba większej ilości czasu i powtórzeń dla przyswojenia danej partii materiału. EDUKACJA PRZYRODNICZA trudność w selekcji i wybraniu najważniejszych treści (tendencja do pamięciowego uczenia się wszystkiego po kolei) problem z zapamiętywaniem dat, nazwisk, nazw, miejscowości nieumiejętność przekrojowego wiązania faktów i informacji w związku z dużym problemem w selekcji i wyborze najważniejszych informacji z danego tematu można wypisać kilka podstawowych pytań, na które uczeń powinien znaleźć odpowiedź czytając dany materiał (przy odpytywaniu prosić o udzielenie na nie odpowiedzi), podobnie postępować przy powtórkach pozostawianie większej ilości czasu na przygotowanie się z danego materiału (dzielenie go na małe części, wyznaczanie czasu na jego zapamiętanie i odpytywanie) EDUKACJA MUZYCZNA, PLASTYCZNA, TECHNICZNA, WYCHOWANIE FIZYCZNE niezborność ruchowa i trudności w wykonywaniu niektórych ćwiczeń ( potrzeba dłuższego treningu, aby opanować dane ćwiczenie, rzucanie do celu itp.) zapewnienie większej ilości ćwiczeń, aby uczeń opanował daną sprawność (w razie potrzeby zwolnienie z wykonania ćwiczeń przerastających możliwości ruchowe ucznia) trudności w zrozumieniu zasad i reguł różnych wielokrotne tłumaczenie i wyjaśnianie zasad i gier reguł gier sportowych obniżony poziom prac plastycznych i technicznych (słabsza własna inwencja twórcza, wyobraźnia ) podpowiadanie tematu pracy plastycznej czy technicznej, częste podchodzenie do ucznia, ukierunkowywanie w działaniu trudność w zapisywaniu i odczytywaniu nut pozwalanie na korzystanie ze śpiewników, wzorów, zapisów nutowych liberalne ocenianie wytworów artystycznych ucznia w ocenianiu zwracanie większej uwagi na wysiłek włożony w wykonanie zadania, niż
ostateczny efekt pracy 2. Uczniowie słabowidzący Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych mylenie liter o podobnych kształtach właściwe umiejscowienie dziecka w klasie mylenie wyrazów o podobnej strukturze (zapobiegające odblaskowi pojawiającemu się w pobliżu okna, zapewniające właściwe przestawianie liter oświetlenie i widoczność ) nieprawidłowa technika czytania brak rozumienia tekstu w całości udostępnianie tekstów (np. testów sprawdzających wiedzę) w wersji powiększonej wolniejsze tempo czytania związane z problemami w spostrzeganiu całego wyrazu, zdania. problemy z rozumieniem tekstu (konieczność koncentracji na postrzeganiu kształtu poszczególnych liter) możliwe trudności w pisaniu z uwagi na obniżoną sprawność spostrzegania i zakłóconą koordynację wzrokowo ruchową. podawanie modeli i przedmiotów do obejrzenia z bliska zwracanie uwagi na szybką męczliwość dziecka związaną ze zużywaniem większej energii na patrzenie i interpretację informacji uzyskanych drogą wzrokową (wydłużanie czasu na wykonanie określonych zadań) umożliwienie dziecku korzystania z kaset z nagraniami lektur szkolnych możliwe popełnianie wielu błędów: przestawianie, mylenie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne, złe rozplanowanie stron w zeszycie. w geometrii należy wprowadzać uproszczone konstrukcje z ograniczoną do koniecznych liczbą linii pomocniczych i konstrukcje geometryczne wykonywać na kartkach większego formatu niż zwykła kartka papieru częste zadawanie pytania- co widzisz? w celu sprawdzenia i uzupełnienia słownego trafności doznań wzrokowych. 3. Uczniowie słabosłyszący Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych dziecko sprawia wrażenie nie uważającego lub zapewnić dobre oświetlenie klasy oraz miejsce śniącego na jawie, może nie słyszeć instrukcji dla dziecka w pierwszej ławce w rzędzie od okna. Uczeń będąc blisko nauczyciela (od 0,5
nauczyciela do 1.5 m), którego twarz jest dobrze jest niechętne angażowaniu się w działania klasowe, obawia się porażki, ponieważ ma kłopoty z rozumieniem oświetlona, może słuchać jego wypowiedzi i jednocześnie odczytywać mowę z ust; należy też, umożliwić dziecku odwracanie się w kierunku innych kolegów odpowiadających na może reagować niewłaściwie w sytuacjach zabawowych (nie rozumie zasad gry lub lekcji co ułatwi lepsze zrozumienie ich wypowiedzi intencji innych osób) nauczyciel mówiąc do całej klasy, powinien reaguje nietypowo na ustne instrukcje może mieć zaburzenia mowy, mały zasób słów i pojęć stać w pobliżu dziecka zwrócony twarzą w jego stronę - nie powinien chodzić po klasie, czy być odwrócony twarzą do tablicy, to utrudnia dziecku odczytywanie mowy z jego słabo czyta ust często myli głoski dźwięczne i bezdźwięczne, nie różnicuje głosek z trzech szeregów s-z-cdz, sz-ż-cz-dż, ś-ź-ć-dź (np. zamiast z dziecko może napisać każdą inną literę s,ż,sz) należy mówić do dziecka wyraźnie używając normalnego głosu i intonacji, unikać gwałtownych ruchów głową czy nadmiernej gestykulacji zamienia i gubi litery, pomija cząstki wyrazów, myli końcówki co powoduje zmianę treści znaczenia wyrazów, czasem pisze bezsensowne zlepki liter w przypadku niezrozumienia ich znaczenia duże trudności sprawia dziecku poprawna pisownia, opanowanie gramatyki, składni i ćwiczenia stylistyczne trzeba zadbać o spokój i ciszę w klasie, eliminować zbędny hałas m.in. zamykać okna przy ruchliwej ulicy, unikać szeleszczenia kartkami papieru, szurania krzesłami, to utrudnia dziecku rozumienie poleceń nauczyciela i wypowiedzi innych uczniów, powoduje też większe zmęczenie (takie zakłócenia stanowią również problem dla uczniów z aparatami słuchowymi, ponieważ są nie jest on w stanie samodzielnie czytać i wzmacniane przez aparat) zrozumieć treści obszernych lektur szkolnych. nauczyciel winien upewnić się czy polecenia kierowane do całej klasy są właściwie rozumiane przez dziecko niedosłyszące, a w przypadku trudności zapewnić mu dodatkowe wyjaśnienia, sformułować inaczej polecenie, używając prostego, znanego dziecku słownictwa (można też wskazać jak to polecenie wykonuje jego kolega siedzący w ławce) dziecko z wadą słuchu ma trudności z
równoczesnym wykonywaniem kilku czynności w tym samym czasie, nie jest w stanie słuchać nauczyciela - co wymaga obserwacji jego twarzy - jednocześnie otworzyć książkę na odpowiedniej stronie i odnaleźć wskazane ćwiczenie, często więc nie nadąża za tempem pracy pozostałych uczniów w klasie dziecko niedosłyszące powinno siedzieć w ławce ze zdolnym uczniem, zrównoważonym emocjonalnie, który chętnie dodatkowo będzie pomagał mu np. szybciej otworzy książkę, wskaże ćwiczenie, pozwoli przepisać notatkę z zeszytu itp. w czasie lekcji wskazane jest używanie jak najczęściej pomocy wizualnych i tablicy ( m.in. zapisanie nowego tematu, nowych i ważniejszych słów, dat itp. ) można przygotować uczniowi z niedosłuchem plan pracy na piśmie opisujący zagadnienia poruszane na zajęciach np. kolejność wykonywanych ćwiczeń itp. konieczne jest aktywizowanie dziecka do rozmowy poprzez zadawanie prostych pytań, podtrzymywanie jego odpowiedzi przez dopowiadanie pojedynczych słów, umowne gesty, mimiką twarzy nauczyciel podczas lekcji powinien często zwracać się do dziecka niesłyszącego, zadawać pytania ale nie dlatego, aby oceniać jego wypowiedzi, ale by zmobilizować go do lepszej koncentracji uwagi i ułatwić mu lepsze zrozumienie tematu z uwagi na wolne tempo czytania, dziecko potrzebuje więcej czasu na przeczytanie całej książki, dlatego z pomocą rodziców czyta całą
lekturę lub tylko wskazany rozdział; dla ułatwienia zrozumienia treści nauczyciel może podać pytania pomocnicze, na które dziecko powinno przygotować odpowiedzi czytając wcześniej lekturę dziecko czytając lekturę, krótkie opowiadanie może założyć swój słowniczek niezrozumiałych zwrotów pisanie ze słuchu jest najtrudniejszą formą pisania, a szczególnie dla dziecka z zaburzonym słuchem i nieprawidłową wymową, dlatego też należy stosować ćwiczenia w pisaniu ze słuchu tylko wyrazów lub zdań, wcześniej z dzieckiem utrwalonych, w oparciu o znane mu słownictwo; jeżeli pisanie ze słuchu sprawia dziecku niedosłyszącemu duże trudności można je zastąpić inną formą ćwiczeń w pisaniu. Mogą to być ćwiczenia polegające na : układaniu zdania z podanej rozsypanki wyrazowej do treści obrazka przepisywaniu zdań z uzupełnieniem luk odpowiednimi wyrazami porządkowaniu loteryjki gramatyczno - ortograficznej z utrwaleniem znanych zasad pisowni i zwrotów gramatycznych dobieraniem odpowiednich wyrazów, uwzględniając ich rodzaj, osobę, liczbę przy ocenie prac pisemnych dziecka nie należy uwzględniać błędów wynikających z niedosłuchu, one nie powinny obniżyć ogólnej oceny pracy; błędy mogą stanowić dla nauczyciela podstawę, do podjęcia z dzieckiem
dalszej pracy samokształceniowej i korekcyjnej oraz ukierunkowania rodziców do dalszej pracy w domu; błędy w pisowni należy oceniać opisowo, udzielając dziecku wskazówek do sposobu ich poprawienia uczeń niedosłyszący jest w stanie opanować konieczne i podstawowe wiadomości zawarte w programie nauczania ale wymaga to od niego znacznie więcej czasu i wkładu pracy, w porównaniu z uczniem słyszącym; przy ocenie osiągnięć ucznia z wadą słuchu należy szczególnie doceniać własną aktywność i wkład pracy ucznia, a także jego stosunek do obowiązków szkolnych (systematyczność, obowiązkowość, dokładność). 4. Specyficzne trudności w uczeniu się Ogólne wskazania do pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się: Nauczyciel powinien dostosować metody i formy pracy z dzieckiem do jego możliwości, uwarunkowanych dysfunkcjami czy sytuacją społeczną. Wiąże się to na przykład z następującymi działaniami: dostosowaniem sposobu komunikowania się z uczniem zachowaniem właściwego dystansu wydłużeniem czasu pracy zmianą form aktywności dzieleniem materiału nauczania na mniejsze partie, zmniejszeniem liczby zadań do wykonania zwiększeniem liczby ćwiczeń i powtórzeń materiału częstym odwoływaniem się do konkretu stosowaniem metody poglądowości umożliwieniem poznawania wielozmysłowego dostosowaniem liczby bodźców związanych z procesem nauczania zastosowaniem dodatkowych środków dydaktycznych i środków technicznych zapewnieniem uczniowi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi możliwości korzystania z nauki języków obcych na miarę jego potrzeb i możliwości stosowaniem zróżnicowanych kart zadań do samodzielnego rozwiązania powtarzaniem reguł obowiązujących w klasie oraz jasnym wyznaczaniem granic i egzekwowaniem ich przestrzegania. EDUKACJA POLONISTYCZNA Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych
trudności w opanowaniu techniki czytania tj.: głoskowanie, sylabizowanie, przekręcanie wyrazów, domyślanie się, wolne lub nierówne tempo, pauzy, nie zwracanie uwagi na interpunkcję niepełne rozumienie treści tekstów i poleceń, uboższe słownictwo trudności w pisaniu, szczególnie ze słuchu, liczne błędy np.: mylenie z-s, d- t, k -g błędy w zapisywaniu zmiękczeń, głosek i- j błędy w zapisywaniu głosek nosowych ą - om, ę em nie wymagać, by uczeń czytał głośno przy klasie nowy tekst, wskazywać wybrane fragmenty dłuższych tekstów do opracowania w domu i na nich sprawdzać technikę czytania dawać więcej czasu na czytanie tekstów, poleceń, instrukcji, szczególnie podczas samodzielnej pracy lub sprawdzianów, w miarę potrzeby pomagać w ich odczytaniu starać się w miarę możliwości przygotowywać sprawdziany i kartkówki w formie testów czytanie lektur szkolnych lub innych opracowań rozłożyć w czasie, pozwalać na korzystanie z książek mówionych opuszczanie, dodawanie, przestawianie, podwajanie liter i sylab błędy gramatyczne w wypowiedziach ustnych i pisemnych trudności w formułowaniu wypowiedzi pisemnych na określony temat trudności w uczeniu się ze słuchu na lekcji, korzystaniu z wykładów, zapamiętywaniu, rozumieniu poleceń złożonych, instrukcji raczej nie angażować do konkursów czytania uwzględniać trudności w rozumieniu treści, szczególnie podczas samodzielnej pracy z tekstem, dawać więcej czasu, instruować lub zalecać przeczytanie tekstu wcześniej w domu częściej sprawdzać zeszyty szkolne ucznia, ustalić sposób poprawy błędów, czuwać nad wnikliwą ich poprawą, oceniać poprawność i sposób wykonania prac trudności z zapamiętaniem liter alfabetu, mylenie liter podobnych kształtem l-t-ł mylenie liter zbliżonych kształtem, lecz inaczej ułożonych w przestrzeni b-d-g-p, w-m dać uczniowi czas na przygotowanie się do pisania dyktanda poprzez podanie mu trudniejszych wyrazów, a nawet wybranych zdań, które wystąpią w dyktandzie; można też dawać teksty z lukami lub pisanie z pamięci opuszczanie drobnych elementów graficznych liter /kropki, kreski/ dyktanda sprawdzające można organizować indywidualnie błędy w przepisywaniu i pisaniu z pamięci błędów nie omawiać wobec całej klasy nieprawidłowe trzymanie przyborów do pisania wolne tempo pisania, męczliwość ręki w przypadku trudności w redagowaniu wypowiedzi pisemnych uczyć tworzenia schematów pracy, planowania kompozycji
niekształtne litery, nieprawidłowe łączenia - obniżona czytelność pisma nieumiejętność zagospodarowania przestrzeni kartki wypowiedzi (wstęp, rozwinięcie, zakończenie) pomagać w doborze argumentów, jak również odpowiednich wyrażeń i zwrotów nie obniżać ocen za błędy ortograficzne i graficzne w wypracowaniach podać uczniom jasne kryteria oceny prac pisemnych (wiedza, dobór argumentów, logika wywodu, treść, styl, kompozycja itd.) dawać więcej czasu na prace pisemne, sprawdzać, czy uczeń skończył notatkę z lekcji, w razie potrzeby skracać wielkość notatek przypadku trudności z odczytaniem pracy odpytać ucznia ustnie pozwalać na wykonywanie prac na komputerze usprawniać zaburzone funkcje - zajęcia korekcyjno-kompensacyjne EDUKACJA MATEMATYCZNA Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych nieprawidłowe odczytywanie treści zadań naukę tabliczki mnożenia, definicji, reguł, tekstowych wzorów, symboli rozłożyć w czasie, często niepełne rozumienie treści zadań, poleceń przypominać i utrwalać trudności z wykonywaniem działań w pamięci, bez pomocy kartki nie wyrywać do natychmiastowej odpowiedzi, przygotować wcześniej zapowiedzią, że uczeń będzie pytany problemy z zapamiętywaniem reguł, definicji, tabliczki mnożenia w trakcie rozwiązywania zadań tekstowych sprawdzać, czy uczeń przeczytał treść zadania problemy z opanowaniem terminologii (np. nazw, symboli) i czy prawidłowo ją zrozumiał, w razie potrzeby udzielać dodatkowych wskazówek błędne zapisywanie i odczytywanie liczb wielocyfrowych w czasie sprawdzianów zwiększyć ilość czasu na rozwiązanie zadań przestawianie cyfr (np. 56-65) można też dać uczniowi do rozwiązania w
nieprawidłowa organizacja przestrzenna zapisu działań matematycznych mylenie znaków działań, odwrotne zapisywanie znaków nierówności nieprawidłowe wykonywanie wykresów domu podobne zadania uwzględniać trudności związane z myleniem znaków działań, przestawianiem cyfr itp. materiał sprawiający trudność dłużej utrwalać, dzielić na mniejsze porcje trudności z zadaniami angażującymi wyobraźnię przestrzenną w geometrii niski poziom graficzny wykresów i rysunków oceniać tok rozumowania, nawet gdyby ostateczny wynik zadania był błędny, co wynikać może z pomyłek rachunkowych oceniać dobrze, jeśli wynik zadania jest prawidłowy, choćby strategia dojścia do niego była niezbyt jasna, gdyż uczniowie dyslektyczni często prezentują styl dochodzenia do rozwiązania niedostępny innym osobom, będący na wyższym poziomie kompetencji EDUKACJA PRZYRODNICZA Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych trudności z zapamiętywaniem nazw geograficznych, terminologii z przyrody itp. uwzględniać trudności z zapamiętywaniem nazw, dat trudności z czytaniem map geograficznych trudności z orientacją w czasie i w przestrzeni (wskazywanie kierunków na mapie i w przestrzeni itp.) problemy z organizacją przestrzenną schematów i rysunków w czasie odpowiedzi ustnych dyskretnie wspomagać, dawać więcej czasu na przypomnienie, wydobycie z pamięci nazw, terminów, dyskretnie naprowadzać częściej powtarzać i utrwalać materiał podczas uczenia stosować techniki skojarzeniowe ułatwiające zapamiętywanie wprowadzać w nauczaniu metody aktywne, angażujące jak najwięcej zmysłów (ruch, dotyk, wzrok, słuch), używać wielu pomocy dydaktycznych, urozmaicać proces nauczania zróżnicować formy sprawdzania wiadomości i umiejętności tak, by ograniczyć ocenianie na podstawie pisemnych odpowiedzi ucznia
odpytywać indywidualnie często oceniać prace domowe EDUKACJA MUZYCZNA, PLASTYCZNA, TECHNICZNA, WYCHOWANIE FIZYCZNE Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych trudności z czytaniem nut, odtwarzaniem rytmu, śpiewaniem, tańczeniem trudności z rysowaniem (rysunek schematyczny, uproszczony) i organizacją przestrzenną prac plastycznych obniżony poziom wykonania prac plastycznych i technicznych (dobra własna inwencja twórcza i wyobraźnia) mylenie prawej i lewej strony trudności z opanowaniem układów gimnastycznych (sekwencje ruchowe zorganizowane w czasie i przestrzeni) trudności w bieganiu, ćwiczeniach równoważnych trudności w opanowaniu gier wymagających użycia piłki (siatkówka, koszykówka, itp.) zawsze uwzględniać trudności ucznia w miarę możliwości pomagać, wspierać, dodatkowo instruować, naprowadzać, pokazywać na przykładzie dzielić dane zadanie na etapy i zachęcać do wykonywania malutkimi krokami nie zmuszać na siłę do śpiewania, czy wykonywania ćwiczeń sprawiających uczniowi trudność dawać więcej czasu na opanowanie danej umiejętności, cierpliwie udzielać instruktażu nie krytykować, nie oceniać negatywnie wobec klasy podczas oceniania brać przede wszystkim pod uwagę stosunek ucznia do przedmiotu, jego chęci, wysiłek, przygotowanie do zajęć w materiały, niezbędne pomoce itp. włączać do rywalizacji tylko tam, gdzie uczeń ma szanse 5. Uczniowie z Autyzmem i zespołem Aspergera UCZNIOWIE Z AUTYZMEM Sposoby postępowania i formy pomocy nie nawiązuje kontaktu uczuciowego, emocjonalnego z otoczeniem, odmawia współpracy zwykle nie próbuje się porozumiewać z innymi ludźmi, żyje jakby obok, we własnym świecie, jeżeli porozumiewa się często ma własny język nie lubi dotyku, przytulania podążanie za holding terapia behawioralna dostosować formy i metody pracy do specyfiki funkcjonowania dziecka
zachowuje się w sposób sztywny stereotypowy, ma ulubione zabawy, specyficzne zainteresowania i tylko zgodnie z nimi chce spędzać czas, nie lubi zmian UCZNIOWIE Z ZESPOŁEM ASPERGERA Sposoby postępowania i formy pomocy obsesyjne zainteresowania trudności w akceptowaniu zmian trudności z mową i zapamiętywaniem słów zaburzenia interakcji społecznych niezgrabność ruchową, problemy z zadaniami manualnymi zaburzenia integracji sensorycznej (nadwrażliwość na różnego rodzaju bodźce) starać się podnosić samoocenę dziecka w celu zwiększenia poczucia jego własnej wartości, efektywności pracy i możliwości osiągania sukcesu włączać wszelkie metody aktywizujące na lekcjach, omawiać na bieżąco wszystkie problemy natury wychowawczej kryteria oceny dziecka nie powinny odbiegać od oceny jego zdrowych rówieśników, gdyż zazwyczaj ma normę intelektualną, a ponadto posiada szczególne uzdolnienia w ramach przedmiotów, które go interesują bazować na mocnych stronach ucznia, a rozwijać słabsze, a także bardzo dbać o sferę emocjonalno-motywacyjną ucznia ocenę z zachowania wystawiać mając na uwadze specyfikę ZA wspierać zainteresowania i uzdolnienia ucznia, dawać możliwość wykazania się na forum klasy planować pracę z dzieckiem oraz opanowywać niepokój w szkolnym chaosie. 6. Uczniowie z ADHD nie są w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć lub w czasie wykonywanej pracy mają trudności z utrzymywaniem uwagi na zadaniach i grach często nie stosują się do podawanych kolejno instrukcji i mają kłopoty z dokończeniem zadań i wypełnianiem codziennych obowiązków często mają trudności ze zorganizowaniem sobie pracy często gubią rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć łatwo rozpraszają się pod wpływem zewnętrznych bodźców Sposoby postępowania i formy pomocy organizować środowisko zewnętrzne (porządek, ograniczenie bodźców) stosować wzmocnienia (pochwała, nagroda) ograniczyć stosowanie drastycznych środków wychowawczych (izolacja, walki słowne ) skutecznie komunikować się (krótkie instrukcje, powtarzanie) wprowadzić rutynę codziennych obowiązków konsekwentnie postępować nawiązywać pozytywne kontakty emocjonalne z uczniem ustalić obowiązujący system norm i zasad. często nie są w stanie usiedzieć w miejscu często chodzą po pomieszczeniu lub wspinają się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe
kolej często są nadmiernie gadatliwi często mają kłopoty z zaczekaniem na swoją często przerywają lub przeszkadzają innym (wtrącają się do rozmowy lub zabawy) 6. Uczniowie szczególnie uzdolnieni Sposoby postępowania i formy pomocy: dostrzegać uzdolnienia dzieci i zachęcać je do ich rozwijania jeżeli uzdolnienia mają charakter wybiórczy można rozwijać je poprzez udział w kołach zainteresowań, indywidualną pracę pod kierunkiem nauczyciela zachęcać do udziału w olimpiadach, turniejach, konkursach przedmiotowych przydzielać dodatkowe zadania do rozwiązania w czasie lekcji i w domu Sposoby postępowania i formy pomocy: 6. Uczniowie przewlekle chorzy zebrać informacje na temat choroby dziecka i jej wpływu na funkcjonowanie szkolne, dostosować sposoby pracy z dzieckiem i wymagania szkolne na podstawie zaświadczenia lekarskiego i/lub opinii psychologiczno pedagogicznej pomóc w wyrównywaniu zaległości w nauce, wynikających z absencji chorobowej w formie pomocy koleżeńskiej lub zajęć dydaktyczno wyrównawczych organizować takie formy aktywności i gromadzenia doświadczeń poznawczych, jakie są dla dziecka dostępne, nie wyłączać go pochopnie z zajęć uwzględniać w procesie dydaktycznym zmienne samopoczucie i sprawność psychofizyczną dziecka w okresie zaostrzenia choroby nie obciążać dziecka dodatkowymi stresami (testami, sprawdzianami), zmniejszać stopień trudności zadań wiadomości sprawdzać raczej w okresach poprawy stanu zdrowia i samopoczucia umożliwić choremu uczniowi jak najpełniejszy wypoczynek w czasie przerwy dbać o prawidłowe relacje z rówieśnikami