Wymagania edukacyjne Fizyka klasa III gimnazjum

Podobne dokumenty
KOŃCOWOROCZNE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLAS III. przygotowała mgr Magdalena Murawska

WYMAGANIA EDUKACYJNE w klasie trzeciej

wyjaśnić, dzięki czemu może odbywać się oddziaływanie ciał naelektryzowanych na odległość.

Tabela wymagań programowych i kategorii celów poznawczych z fizyki klasa III

1. Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy 3e. Tabela wymagań programowych i kategorii celów poznawczych

Wymagania programowe i kategorii celów poznawczych dla klasy 3 gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania do części 3 podręcznika Klasy 3 w roku szkolnym sem I i II

Rozkład materiału dla klasy 8 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) 2 I. Wymagania przekrojowe.

Temat lekcji w podręczniku. D. Stosowanie wiadomości w sytuacjach

ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II

opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

Tabela wymagań programowych i kategorii celów poznawczych do części 2 i 3. podręcznika

wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie formułuje wnioski z doświadczenia sposobu elektryzowania ciał objaśnia pojęcie jon

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA (PSO)

Przedmiotowy system oceniania do części 2 podręcznika Klasy 3 w roku szkolnym sem I

Wymagania edukacyjne na poszczególne śródroczne oceny klasyfikacyjne z przedmiotu fizyka dla uczniów z klasy III gimnazjum na rok szkolny 2017/2018.

Oblicza natężenie prądu ze wzoru I=q/t. Oblicza opór przewodnika na podstawie wzoru R=U/I Oblicza opór korzystając z wykresu I(U)

Wymagania programowe R - roz sze rza jąc e Kategorie celów poznawczych A. Zapamiętanie B. Rozumienie C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych

Wymagania podstawowe. (dostateczna) wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie objaśnia elektryzowanie przez dotyk

9. O elektryczności statycznej

Plan wynikowy (propozycja)

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum kl. II

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KL.II I-półrocze

PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z FIZYKI dla klas III

Rozkład materiału nauczania

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE 3 GIMNAZJUM

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy III

Szczegółowe warunki i sposób oceniania wewnątrzszkolnego w klasie III gimnazjum na lekcjach fizyki w roku szkolym 2015/2016

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki dla klasy trzeciej gimnazjum

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Poniżej przedstawiony został podział wymagań na poszczególne oceny szkolne: ocena dopuszczająca wymagania konieczne

Teresa Wieczorkiewicz. Fizyka i astronomia. Program nauczania, rozkład materiału oraz plan wynikowy Gimnazjum klasy: 3G i 3H

Przedmiotowy system oceniania dla uczniów z obowiązkiem dostosowania wymagań edukacyjnych z fizyki kl. III

WYMAGANIA Z FIZYKI KLASA 3 GIMNAZJUM. 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA III

niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje

Publiczne Gimnazjum im. Jana Deszcza w Miechowicach Wielkich. Opracowanie: mgr Michał Wolak

Szczegółowe wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka dla klasy III gimnazjum, rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III a Gimnazjum Rok szkolny 2016/17

Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3

Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

Anna Nagórna Wrocław, r. nauczycielka chemii i fizyki. Plan pracy dydaktycznej na fizyce w klasach trzecich w roku szkolnym 2016/2017

(Plan wynikowy) - zakładane osiągnięcia ucznia. stosuje wzory

Klasa VIII WYMAGANIA PODSTAWOWE UCZEŃ: wie, że równowaga ilościowa ładunków

FIZYKA. Nauczanie fizyki odbywa się według programu: Barbary Sagnowskiej Świat fizyki (wersja 2) wydawnictwo Zamkor

FIZYKA WYMAGANIA EDUKACYJNE klasa III gimnazjum

Ocena. Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

Wymagania edukacyjne Fizyka klasa III. Wymagania na ocenę dostateczną Uczeń: opisuje. oddziaływanie

Dostosowanie programu nauczania,,spotkania z fizyką w gimnazjum dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

WYMAGANIA Z FIZYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY TRZECIEJ GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE Fizyka. klasa trzecia Gimnazjum nr 19

ELEKTROSTATYKA. Ze względu na właściwości elektryczne ciała dzielimy na przewodniki, izolatory i półprzewodniki.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

FIZYKA. Klasa III gimnazjum

KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III

Przedmiotowe zasady oceniania Fizyka klasa III a i III b gimnazjum Nauczyciel prowadzący mgr Iwona Bieganowska

ZASADY OCENIANIA NA LEKCJI FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

Przedmiotowe zasady ocenianie z fizyki i astronomii klasa 3 gimnazjum. Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie ( oceny ).

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA 8

WYMAGANIA Z FIZYKI. Klasa III DRGANIA I FALE

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2012/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie III gimnazjum

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Wymagania edukacyjne z fizyki klasa III

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

Plan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny klasa III

Rozkład i Wymagania KLASA III

Przedmiotowy system oceniania z Fizyki w klasie 3 gimnazjum Rok szkolny 2017/2018

Przedmiotowy system oceniania

Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny: I. ELEKTROSTATYKA. Ocena dopuszczający: Uczeń:

Optyka 2012/13 powtórzenie

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Wymagania podstawowe (dostateczna) wymienia składniki energii wewnętrznej (4.5)

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum. kl. III

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Wymagania z fizyki dla klasy 8 szkoły podstawowej

Wymagania podstawowe (dostateczna) Uczeń: wymienia składniki energii wewnętrznej (4.5)

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w kasie trzeciej

Dział VII: Przemiany energii w zjawiskach cieplnych

Przedmiotowy System Oceniania z fizyki dla klasy 8

Wymagania edukacyjne z Fizyki w klasie 8 szkoły podstawowej w roku szkolnym 2018/2019

FIZYKA - wymagania edukacyjne (klasa 8)

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE VIII SZKOŁY PODSTAWOWEJ

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki klasa trzecia gimnazjum

FIZYKA. Podstawa programowa SZKOŁA BENEDYKTA

PG im. Tadeusza Kościuszki w Kościerzycach Przedmiot. fizyka Klasa pierwsza... druga... trzecia... Rok szkolny Imię i nazwisko nauczyciela przedmiotu

Szczegółowe kryteria ocen z fizyki w klasie 8 Szkoły Podstawowej w Werbkowicach

Transkrypt:

Przedmiotowy System Oceniania z fizyki dla uczniów z obowiązkiem dostosowania wymagań edukacyjnych Wymagania edukacyjne Fizyka klasa III gimnazjum L.P Temat Liczba godz. 1. Źródła światła. 1 zna definicję światła, zna źródła światła, wymienić źródła światła, podać, że prędkość światła jest to największa prędkość w przyrodzie, podać, że w ośrodku jednorodnym światło rozchodzi się po prostych, rozpoznać znak Ostrzeżenie przed światłem lasera. 2. Zaćmienia. 1 podać przykłady ciał przezroczystych i nieprzezroczystych, zademonstrować z pomocą n-la powstawanie cienia, poinformować, że nie wolno obserwować zaćmienia Słońca bez odpowiednich okularów. wymagania na ocenę dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą Wyjaśnić z pomocą n-la pojęcia: promień świetlny, wiązka światła, podać przykłady ciał, które świecą, a nie są źródłami światła. wiedzieć, że ciała, które zaliczamy do przezroczystych, są tylko częściowo przezroczyste, wyjaśnić, kiedy powstaje zaćmienie Słońca, wyjaśnić, kiedy powstaje zaćmienie Księżyca. podać przybliżoną wartość prędkości światła w próżni i porównać z prędkościami ruchu ciał w najbliższym otoczeniu, m.in. z prędkością dźwięku, zademonstrować z pomocą n-la prostoliniowe rozchodzenie się światła. zademonstrować z pomocą n-la powstanie cienia i półcienia, przedstawić powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym, narysować wzajemne położenie Słońca, Ziemi i Księżyca oraz bieg promieni świetlnych podczas zaćmienia Słońca, narysować wzajemne położenie wykazać na przykładach, że w źródłach światła zachodzi zmiana określonej energii na energię promieniowania świetlnego. wykonać zegar słoneczny i zademonstrować jego działanie, opisać kolejne obserwacje Księżyca podczas zaćmienia całkowitego.

3. Odbicie światła. 1 podać treść prawa odbicia, wskazać kąt padania i kąta odbicia światła na rysunku. 4. Zwierciadła wklęsłe i wypukłe. 1 zaprojektować z pomocą n-la i zbudować peryskop, zaprojektować z pomocą n-la i wykonać doświadczenie potwierdzające, że miejsce geometryczne powstającego obrazu jest za powierzchnią zwierciadła. zaznaczyć na rysunku kąt padania i kąt odbicia, wiedzieć, dlaczego niektóre przedmioty widzimy jako błyszczące, a niektóre jako matowe, wymienić cechy charakterystyczne obrazu, który powstaje w zwierciadle płaskim. wskazać zwierciadła wklęsłe i wypukłe, podać określenie następujących pojęć i wielkości fizycznych: oś optyczna zwierciadła, promień krzywizny, ogniskowa zwierciadła, podać zależność długości ogniskowej od promienia krzywizny: f Słońca, Ziemi i Księżyca oraz bieg promieni świetlnych podczas zaćmienia Księżyca. stosować prawo odbicia światła, wyjaśnić z pomocą n-la zjawisko rozproszenia światła przy odbiciu od powierzchni chropowatej, wyjaśnić z pomocą n-la powstawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim, wykorzystując prawo odbicia, narysować bieg promieni podczas odbicia od zwierciadła płaskiego i powierzchni chropowatej (rozpraszającej światło), wykonać z pomocą n-la konstrukcję powstawania obrazu w zwierciadle płaskim. Zademonstrować z pomocą n-la odbicie promieni świetlnych od zwierciadeł wklęsłych i wypukłych, opisać skupianie promieni światła w zwierciadle wklęsłym, posługiwać się pojęciami ogniska i ogniskowej. zaprojektować i zbudować peryskop, zaprojektować i wykonać doświadczenie potwierdzające, że miejsce geometryczne powstającego obrazu jest za powierzchnią zwierciadła. zaprojektować i zbudować peryskop, zaprojektować i wykonać doświadczenie potwierdzające, że miejsce geometryczne powstającego obrazu jest za powierzchnią zwierciadła. 2

5. Konstrukcja obrazów w zwierciadłach kulistych. 6. Załamanie światła. 1 1 podać określenie pojęć: obraz pozorny i rzeczywisty, obraz prosty i odwrócony, obraz pomniejszony i powiększony, podać, że powiększające lusterko kosmetyczne jest zwierciadłem kulistym wklęsłym, podać, że lusterko wsteczne w samochodzie jest zwierciadłem kulistym wypukłym. podać definicję pojęć: kąt padania, kąt załamania, podać, że przy przejściu światła z powietrza do szkła (lub wody) kąt załamania jest mniejszy od kąta padania. = r/2. Wiedzieć, że obraz utworzony przez promienie światła odbite od zwierciadła kulistego wklęsłego zależy od odległości przedmiotu od zwierciadła. wiedzieć, kiedy zachodzi zjawisko załamania światła. Wykonać z pomocą n-la konstrukcję powstawania obrazu w zwierciadłach kulistych wklęsłych dla różnych odległości ustawienia przedmiotu przed zwierciadłem, zademonstrować powstawanie obrazów w zwierciadłach kulistych, rozróżniać obrazy rzeczywiste i pozorne, proste i odwrócone, powiększone i pomniejszone, wiedzieć, że w zwierciadle kulistym wypukłym otrzymujemy zawsze obraz pozorny, pomniejszony, prosty, wymienić przykłady zastosowania zwierciadeł wklęsłych i wypukłych. Demonstrować z pomocą n-la zjawisko załamania światła (zmiany kąta załamania przy zmianie kąta padania światła jakościowo), Opisać z pomocą n-la jakościowo bieg promieni przy przejściu światła z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie, zbadać z pomocą n-la zależność między kątem padania i kątem wykonać konstrukcję powstawania obrazu w zwierciadłach kulistych wypukłych, opisać rolę zwierciadła wklęsłego w teleskopach zwierciadlanych. stosować wiadomości na temat załamania światła do wyjaśniania różnych zjawisk optycznych występujących w przyrodzie, wyjaśnić na rysunku lub fotografii zjawisko odwracalności biegu światła. 3

8. Rozszczepienie światła. 1 wymienić barwy, z których składa się światło białe (wszystkie barwy tęczy), znać określenie zjawiska rozszczepienia. 9. Soczewki. 1 wymienić rodzaje soczewek i opisać budowę soczewek szklanych, podać definicję ogniska i ogniskowej, podać określenie zdolności skupiającej, podać jednostkę zdolności skupiającej w układzie SI. podać kolejność barw w widmie światła białego po rozszczepieniu, podać przykłady rozszczepienia światła zachodzące w przyrodzie, rozpoznać soczewki skupiające i rozpraszające, załamania w zależności od prędkości rozchodzenia się światła w pierwszym i drugim ośrodku, narysować przejście promienia światła przez pryzmat i płytkę równoległościenną. opisać zjawisko rozszczepienia światła za pomocą pryzmatu, opisać światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło jednobarwne, wyjaśnić, czym jest spowodowane to, że przedmioty oświetlone światłem białym są widziane w różnych barwach. wyjaśnić, że soczewka rozpraszająca ma ognisko pozorne, które tworzą przedłużenia promieni po przejściu przez soczewkę, opisać bieg promieni równoległych do osi optycznej przechodzących przez soczewkę skupiającą, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej, opisać bieg promieni równoległych do osi optycznej przechodzących przez soczewkę rozpraszającą, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej, obliczać z pomocą n-la zdolność wyjaśnić, jak uzyskuje się kolorowy druk w drukarce atramentowej, wyjaśnić rolę filtrów światła. zaprojektować doświadczenie i wyznaczyć ogniskową soczewki skupiającej, omówić budowę i zastosowanie soczewek Fresnela. 4

10. Konstrukcja obrazów wytworzonych przez soczewki. 11. Budowa i działanie oka. 1 Wiedzieć, do czego służy lupa, podać określenie pojęć: obraz pozorny i rzeczywisty, obraz prosty i odwrócony, obraz pomniejszony i powiększony. 1 opisać budowę oka, podać, że układ optyczny oka tworzy na siatkówce obraz pomniejszony i odwrócony, podać, że wady krótkowzroczności i dalekowzroczności koryguje się za pomocą soczewek. rozróżniać obrazy rzeczywiste i pozorne, proste i odwrócone, powiększone i pomniejszone, wyjaśnić, że obraz otrzymany za pomocą soczewki skupiającej zależy od odległości przedmiotu od soczewki, wyjaśnić, że za pomocą soczewki rozpraszającej zawsze otrzymujemy obraz pozorny, prosty, pomniejszony. wiedzieć, na czym polega akomodacja oka. skupiającą soczewek. wykonać z pomocą n-la konstrukcję obrazów wytworzonych przez soczewki skupiające i rozpraszające w zależności od odległości przedmiotu od soczewki. wyjaśnić pojęcia krótkowzroczności i dalekowzroczności, opisać rolę soczewek korygujących wady wzroku, wyjaśnić, jaki obraz powstaje na siatkówce i wykonać konstrukcję obrazów tworzonych w oku na siatkówce, badać rodzaj otrzymanych obrazów w zależności od ustawienia przedmiotu względem soczewki, wymienić zastosowania soczewek w technice i nauce. scharakteryzować rodzaje okularów dalekowidzów i krótkowidzów, narysować bieg promieni światła w oku krótkowidza (przed korekcją i po niej), narysować bieg promieni światła w oku dalekowidza (przed korekcją i po niej). 12. Oddziaływanie 1 wymienić sposoby opisać budowę atomu i Wymienić sposoby wyjaśnić, od jakich wielkości 5

elektrostatyczne. elektryzowania ciał: przez tarcie, dotyk i indukcję, podać przykłady zjawisk związanych z elektryzowaniem ciał, podać nazwę jednostki ładunku elektrycznego 13. Pole elektryczne. 1 podać określenie pola podać przykłady pól centralnych i pól jednorodnych. wymienić jego składniki, scharakteryzować elektron i proton jako cząstki o określonym ładunku, wyjaśnić, kiedy ciało jest nienaelektryzowane (równa liczba protonów i elektronów), naelektryzowane ujemnie (nadmiar elektronów) lub dodatnio (niedomiar elektronów), wyjaśnić, że podczas elektryzowania ciał stałych przemieszczają się tylko elektrony wyjaśnić, dzięki czemu może odbywać się oddziaływanie ciał naelektryzowanych na odległość elektryzowania ciał przez tarcie i dotyk; wyjaśnić, że zjawiska te polegają na przepływie elektronów między ciałami, przeprowadzić eksperyment polegający na elektryzowaniu ciał przez tarcie i zademonstrować wzajemne oddziaływanie ciał naelektryzowanych jednoimiennie oraz różnoimiennie, opisać (jakościowo) oddziaływanie ładunków jednoimiennych i różnoimiennych, posługiwać się pojęciem ładunku elektrycznego jako wielokrotnością ładunku elementarnego. zademonstrować oddziaływanie elektrostatyczne na odległość, narysować linie pola elektrycznego fizycznych zależy oddziaływanie ciał naelektryzowanych (jakościowo). zaproponować doświadczenie pozwalające zademonstrować linie pola elektrycznego w przypadku różnych pól, omówić zasadę działania lampy oscyloskopowej lub kineskopowej. 14. Zasady zachowania 1 podać treść zasady wyjaśnić, że podczas stosować zasadę zachowania zaprojektować i 6

ładunku elektrycznego. 15. Mikroskopowy model zjawisk elektrycznych. 16. Natężenie prądu elektryczne. zachowania ładunku. 1 podać przykłady substancji będących przewodnikami, izolatorami i półprzewodnikami, wymienić, gdzie znalazły zastosowanie przewodniki, izolatory i półprzewodniki (w najbliższym otoczeniu ucznia). 1 podać definicję prądu podać określenie natężenia prądu podać wzór na natężenie prądu podać jednostkę natężenia prądu i jej definicję. elektryzowania ładunki nie są wytwarzane i nie znikają. znać różnice w mechanizmie elektryzowania przewodników i izolatorów. rozróżnić rzeczywisty i umowny kierunek przepływu prądu wyjaśnić zjawiska zachodzące po połączeniu przewodnikiem ciała naelektryzowanego dodatnio z ciałem naelektryzowanym ujemnie. ładunku elektrycznego do wyjaśniania elektryzowania przez tarcie, dotyk i indukcję, dokonać podziału ciał ze względu na ich właściwości elektryczne na przewodniki, izolatory i półprzewodniki, analizować kierunek elektronów. posługiwać się pojęciem natężenia prądu zmierzyć natężenie prądu elektrycznego w prostym obwodzie, przeliczać wielokrotności i podwielokrotności jednostek w odniesieniu do natężenia prądu elektrycznego. przeprowadzić eksperyment ilustrujący zasadę zachowania ładunku, zaprojektować i zbudować elektroskop, zaplanować i przeprowadzić eksperyment obrazujący działanie elektroskopu. wymienić przykłady elementów elektronicznych wytwarzanych z materiałów półprzewodnikowych. stosować wzór na natężenie prądu elektrycznego w zadaniach rachunkowych. 7

17. Napięcie elektryczne. 18. Budowa obwodów elektrycznych. 1 podać jednostkę napięcia elektrycznego i jej definicję. 1 narysować schemat prostego obwodu narysować schemat obwodu z włączonym amperomierzem i woltomierzem, podać oznaczenia elementów obwodu elektrycznego: ogniwa, opornika, żarówki, wyłącznika, woltomierza, amperomierza. 19. Prawo Ohma. 1 podać zależność między natężeniem wyjaśnić różnicę między ogniwami chemicznymi a fotoogniwami. podać warunki przepływu prądu elektrycznego w obwodzie (w obwodzie musi być źródło napięcia, obwód musi być zamknięty). Wiedzieć, że natężenie prądu w przewodniku posługiwać się (intuicyjnie) pojęciem napięcia przedstawić budowę ogniwa chemicznego, obliczyć z pomocą n-la napięcie między dwoma punktami obwodu jako iloraz pracy wykonanej przy przemieszczeniu ładunku i wartości tego ładunku, przeliczać z pomocą n-la wielokrotności i podwielokrotności jednostek w odniesieniu do napięcia elektrycznego. budować proste obwody elektryczne i rysować ich schematy, budować prosty obwód elektryczny według zadanego schematu, rozpoznawać symbole elementów obwodu elektrycznego: ogniwa, opornika, żarówki, wyłącznika, woltomierza, amperomierza, zbudować obwód prądu elektrycznego posługiwać się pojęciem oporu elektrycznego i stosować prawo wyjaśnić, że źródłami napięcia są ogniwa chemiczne i akumulatory, podać przykłady używanych ogniw i akumulatorów, przedstawić osiągnięcia naukowe Alessandra Volty. zaprojektować i wykonać latarkę elektryczną. zaprojektować i wykonać doświadczenie, na podstawie 8

20. Połączenie szeregowe i równoległe w obwodach elektrycznych. prądu płynącego przez przewodnik a napięciem przyłożonym do jego końców i oporem przewodnika, podać wzór na obliczanie oporu przewodnika, podać treść prawa Ohma, podać jednostkę oporu elektrycznego. 1 podać rodzaje obwodów elektrycznych w zależności od sposobu podłączenia odbiorników, podać, że amperomierz zawsze włączamy do obwodu szeregowo, podać, że woltomierz włączamy do obwodu równolegle. jest wprost proporcjonalne do napięcia elektrycznego przyłożonego do jego końców. wiedzieć, do czego służy bezpiecznik w instalacjach elektrycznych. Ohma, przeliczać wielokrotności i podwielokrotności jednostek w odniesieniu do napięcia natężenia prądu elektrycznego i oporu, wyznaczyć opór elektryczny z wykresu zależności natężenia prądu od napięcia porównać opory elektryczne różnych przewodników na podstawie wykresów zależności natężenia prądu od napięcia elektrycznego (jakościowo i ilościowo). połączyć obwód z miernikami do pomiaru napięcia i natężenia prądu przy równoległym oraz szeregowym łączeniu odbiorników i wykonać pomiary, porównać, co się dzieje z napięciem, natężeniem i oporem przy połączeniu oporników szeregowo oraz równolegle, budować proste obwody elektryczne szeregowe i równoległe oraz którego można zbadać, od czego i jak zależy natężenie prądu elektrycznego w obwodzie, zbadać, jak opór przewodników metalowych zależy od temperatury. wyjaśnić, dlaczego w instalacji domowej stosuje się połączenie równoległe odbiorników, wyjaśnić, dlaczego żaróweczki stosowane w lampkach choinkowych po podłączeniu do domowej instalacji elektrycznej (napięcie 230 V) nie przepalają się, chociaż są przystosowane do pracy pod maksymalnym napięciem 1,5 9

21. Praca i moc prądu elektrycznego. 1 podać przykłady zamiany energii elektrycznej na inne formy energii, zapisać wzór na pracę (energię) prądu wyjaśnić, o czym informuje nas moc urządzeń podawana na tabliczce znamionowej (informacyjnej) urządzenia lub w instrukcji obsługi. wyjaśnić, od czego i jak zależy wartość pracy wykonanej podczas przepływu prądu zapisać wzór na moc prądu elektrycznego i podać definicję mocy prądu uzasadnić konieczność oszczędzania energii elektrycznej (z punktu widzenia ekologicznego i ekonomicznego), rysować ich schematy, budować proste obwody elektryczne szeregowe i równoległe według zadanego schematu, podać przykłady zastosowania połączeń szeregowych i równoległych odbiorników prądu elektrycznego w życiu codziennym, posługiwać się pojęciem oporu elektrycznego i stosować prawo Ohma w prostych obwodach elektrycznych. podać przykłady mocy (orientacyjnie) urządzeń zasilanych prądem elektrycznym, posługiwać się pojęciem pracy i mocy prądu wymienić i opisać urządzenia, w których energia elektryczna przekształca się w inne formy energii, V. opisać budowę i zastosowanie licznika energii elektrycznej. 10

22. Oddziaływania magnetyczne. 1 wymienić substancje, które zaliczamy do ferromagnetyków, podać znaczenie pojęć: magnes, bieguny magnesu (oznaczenia biegunów), pole magnetyczne, podać znaczenie pojęć: ferromagnetyk,. wyjaśnić, do czego służy licznik energii elektrycznej. wyjaśnić przyczynę ustawiania się igły magnetycznej w kompasie, wyjaśnić, w jaki sposób odbywa się magnesowanie i rozmagnesowywanie ferromagnetyków. zbadać, między jakimi ciałami zachodzą oddziaływania magnetyczne, zademonstrować z pomocą n-la oddziaływania między magnesami a przedmiotami ze stali, uzasadnić, że magnesu trwałego nie da się podzielić tak, aby miał tylko jeden biegun, rozróżnić bieguny magnetyczne magnesów trwałych i opisać oddziaływania między nimi. zbadać i opisać zachowanie igły magnetycznej w obecności magnesu, zademonstrować przebieg linii pola magnetycznego, narysować linie pola magnetycznego dla różnych pól magnetycznych i zaznaczyć ich zwrot na podstawie ułożenia opiłków żelaza lub/i igieł magnetycznych, podać informacje dotyczące zmiany położenia ziemskich biegunów magnetycznych, podać przykłady zastosowania magnesów w urządzeniach technicznych. 23. Pole magnetyczne wokół przewodu z prądem elektrycznym. 1 podać, że przewód, przez który płynie prąd elektryczny, oddziałuje na magnesy (np. igły magnetyczne) i ferromagnetyki (np. wyjaśnić, dlaczego miedziany przewód, w którym nie płynie prąd elektryczny, nie oddziałuje na igłę magnetyczną zademonstrować z pomocą n-la działanie przewodu z prądem na igłę magnetyczną, zademonstrować z pomocą n- la(za pomocą opiłków żelaza lub/i igieł magnetycznych) wykonać elektromagnes i zademonstrować jego działanie, podać przykłady zastosowania elektromagnesów w urządzeniach 11

opiłki żelaza), podać określenie elektromagnesu. 24. Silnik elektryczny. 1 podać określenie siły elektrodynamicznej, podać przykłady urządzeń z najbliższego otoczenia, w których zastosowano silniki elektryczne. 25. Rodzaje fal elektromagnetycznych. 1 dokonać podziału fal elektromagnetycznych ze względu na długość i częstotliwość tych fal, nazwać rodzaje fal elektromagnetycznych (radiowe, mikrofale, promieniowanie podczerwone, światło, nadfioletowe, rentgenowskie, gamma), i na opiłki żelazne; natomiast ten sam przewód, gdy płynie przez niego prąd elektryczny, oddziałuje na igłę magnetyczną i na opiłki żelazne. wyjaśnić, że w silniku zachodzi zamiana energii elektrycznej na energię mechaniczną. podać, że wszystkie fale elektromagnetyczne przenoszą energię, mają określoną prędkość, są falami poprzecznymi, odbijają się i załamują, wzmacniają się lub osłabiają w wyniku nakładania się, podać prędkość światła jako linie pola magnetycznego wytworzonego przez przewód prostoliniowy i zwojnicę, opisać zmianę położenia biegunów magnetycznych zwojnicy po zmianie kierunku płynącego w niej prądu, opisać działanie elektromagnesu i rolę rdzenia w elektromagnesie. opisać wzajemne oddziaływanie magnesów z elektromagnesami i wyjaśnić działanie silnika wyznaczyć kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej za pomocą reguły lewej dłoni, opisać budowę silnika elektrycznego. porównać (wymieniać cechy wspólne i różnice) rozchodzenie się fal mechanicznych i elektromagnetycznych, określić rodzaj fali, obliczając jej długość przy znanej częstotliwości. technicznych. zademonstrować oddziaływanie dwóch przewodów z prądem elektrycznym i zbadać, jak zależy zwrot sił oddziaływania między nimi od kierunków płynących w nich prądów, budować model silnika elektrycznego. podać i omówić przykłady zastosowania fal elektromagnetycznych, wyjaśnić rolę jonosfery i atmosfery w zatrzymywaniu szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego docierającego do powierzchni Ziemi z kosmosu. 12

26. Fale radiowe i mikrofale. 27. Promieniowanie podczerwone i nadfioletowe. podać przybliżoną wartość prędkości światła w próżni i w powietrzu, podać, że światło jest falą elektromagnetyczną o długości od 400 nm (fiolet) do 700 nm (czerwień). 1 podać zakresy częstotliwości i długości fal dla fal radiowych oraz mikrofal. 1 opisać, jak wykryto promieniowanie podczerwone, podać źródła promieniowania podczerwonego i nadfioletowego. maksymalną prędkość przepływu informacji, podać związek między częstotliwością i długością fal elektromagnetycznych, wyjaśnić, od czego zależy prędkość rozchodzenia się fal elektromagnetycznych. wymienić znaczenie fal elektromagnetycznych (w szczególności fal radiowych i mikrofal) w radiokomunikacji i łączności telefonicznej, podać przykład zastosowania mikrofal w gospodarstwie domowym, wymienić właściwości promieniowania podczerwonego i nadfioletowego, wyjaśnić niebezpieczeństwo związane z dziurą ozonową i podać, wymienić urządzenia do wytwarzania fal elektromagnetycznych i przesyłania informacji. wymienić zastosowania promieniowania podczerwonego, wymienić zastosowania promieniowania nadfioletowego, wykazać, w jaki sposób możemy chronić się przed szkodliwym działaniem promieniowania nadfioletowego, zzopisać zastosowanie radioteleskopu, zzopisać zastosowanie fal radiowych i mikrofal (np. radary i urządzenia radiolokacyjne), zzopisać zasadę działania kuchenki mikrofalowej, zzomówić zasadę działania mikrofonu i głośnika. zzwyjaśnić zagrożenia dla życia biologicznego ze strony krótkofalowego promieniowania elektromagnetycznego, zzopisać zasadę działania kamery 13

jak się zabezpieczać przed skutkami związanymi z dziurą ozonową, wymienić sposoby przeciwdziałania powiększaniu dziury ozonowej. wyjaśnić rolę kremów (filtrów UV) w ochronie skóry przed promieniowaniem UV. termowizyjnej i jej zastosowanie. Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: 1. nie opanował tych wiadomości i umiejętności, które są konieczne do dalszego kształcenia, 2. nie potrafi rozwiązać zadań teoretycznych lub praktycznych o elementarnym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela, 3. nie rozróżnia podstawowych zjawisk fizycznych, 4. nie zna podstawowych praw, pojęć i wielkości fizycznych, 5. biernie uczestniczy w lekcjach, nie prowadzi zeszytu przedmiotowego. Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: 1. posiada wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania, 2. potrafi stosować wiadomości w sytuacjach nietypowych (problemowych), 3. umie formułować problemy i dokonać analizy lub syntezy nowych zjawisk, 4. umie rozwiązywać problemy w sposób nietypowy, 5. osiąga sukcesy w konkursach pozaszkolnych. 14

Sposoby sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów: 1. Sprawdziany służące bieżącej kontroli systematyczności pracy uczniów, obejmujące materiał trzech ostatnich zagadnień, 2. Testy sprawdzające wielostopniowe, 3. Sprawdziany umiejętności, 4. Praca na lekcji ( rozwiązywanie zadań, testów, wypełnianie kart pracy), 5. Prace domowe (ich brak skutkuje otrzymaniem oceny niedostatecznej, ale każdy uczeń ma prawo do dwukrotnego zgłoszenia nieprzygotowania do lekcji w półroczu), 6. Prace dodatkowe (obowiązkowe dla każdego ucznia jedna w semestrze). 7. Zadania dla chętnych (w tym zadania rachunkowe, prezentacje multimedialne, doświadczenia i pokazy uczniowskie), 8. Aktywność podczas lekcji (uczeń zdobywa + i -, które są pod koniec półrocza przeliczane na ocenę), 9. Udział w konkursach. Warunki i tryb uzyskania wyższej niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej: Uczeń ma prawo do podwyższenia przewidywanej oceny rocznej o jeden stopień, jeśli w terminie tygodnia od podania oceny przewidywanej zgłosi do nauczyciela chęć poprawy tej oceny. Na sprawdzianie przygotowanym przez nauczyciela, uwzględniającym wymagania programowe na ocenę o jeden stopień wyższą od proponowanej, uczeń winien uzyskać minimum 80% prawidłowych odpowiedzi. Ocena z poprawy nie ma wagi. 15