POLITECHNIKA WROCŁAWSKA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY KATEDRA ENERGOELEKTRYKI LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH Wprowadzenie do oprogramowania firmowego LCN-PRO 6.3.6 2017
SPIS TREŚCI 1. Informacje wstępne... 3 2. Podstawowe elementy programu... 3 2.1. Menu główne programu... 3 2.2. Dwa tryby pracy online oraz offline... 5 2.3. Właściwości modułów systemu LCN... 5 2.4. Przyciski oraz tabele przycisków... 6 3. Proces projektowy oraz jego etapy... 7 3.1. Tworzenie projektu... 8 3.2. Wybór modułów... 9 3.3. Parametryzacja poszczególnych modułów... 9 3.4. Tworzenie przyporządkowań logicznych jako realizacja funkcji sterowania (programowanie modułów)...13 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 2
1. Informacje wstępne Program narzędziowy LCN-PRO stanowi unikalne oprogramowanie służące do projektowania oraz konfigurowania instalacji inteligentnych domów i budynków opartych o system LCN. Zalecane wymagania sprzętowe dla oprogramowania LCN-PRO w wersji 6.3.6 to: komputer PC z procesorem minimum 1 GHz, pamięć minimum 1 GB RAM oraz system operacyjny Windows 2000, XP, VISTA lub Windows 7, Windows 8, Windows 10. Wymagane są również interfejsy komunikacji szeregowej RS232 od COM1 do COM12 i/lub USB. Głównym zadaniem programu jest parametryzacja modułów systemu LCN. Oprogramowanie może pracować w dwóch trybach: online oraz offline. Dodatkowymi funkcjami oprócz ogólnej parametryzacji urządzeń jest możliwość sprawdzenia oraz protokołowania sieci LCN. 2. Podstawowe elementy programu Program LCN-PRO posiada prosty w obsłudze interfejs, a wiele operacji wykonywanych jest intuicyjnie ze względu na podobieństwo do ogólnie znanych programów współpracujących z systemem Windows. Oprogramowanie bazuje na jednym banku danych (dane projektowe), w którym jest odpowiednio sformatowana i przechowywana konfiguracja modułów LCN. Dla każdego projektu zakłada się osobny bank danych projektowych. 2.1. Menu główne programu Po zainstalowaniu oraz uruchomieniu programu, na ekranie wyświetlane jest okno z menu głównym, w którym zamieszczone są ikony oraz okna umożliwiające poruszanie się oraz pracę w programie (rys. 2.1). W oknie głównym programu znajdują się następujące okna dialogowe: Plan projektu: jest to podstawowe okno programu, w którym tworzony jest cały projekt. Wyświetlana jest pełna struktura instalacji (poszczególne segmenty oraz moduły), a także konfiguracje każdego z urządzeń znajdującego się w analizowanej instalacji systemu LCN. Oprócz widoku Plan projektu możliwe są także widoki Plan grupy oraz Plan funkcji, dzięki czemu projekt może być przedstawiony w sposób przejrzysty w zależności od założonego kryterium. Bus Monitor: jest to okno monitorowania magistrali LCN. W czasie rzeczywistym wyświetlane są w formie tekstowej transmitowane w magistrali polecenia oraz komunikaty systemu z oznaczeniem czasu, nadawcy oraz odbiorcy danej informacji (rys. 2.2). Możliwe jest również zarejestrowanie i zapisanie danego okresu monitorowania magistrali LCN. Meldunki: jest to okno informacyjne. Wyświetlane są w nim komunikaty, które nie pojawiają się w oknie Bus Monitor, takie jak na przykład: Moduł chroniony hasłem, Moduł nie może być odczytany lub Konflikt z zaprogramowanymi ustawieniami. Szablony: jest to okno zawierające zdefiniowane szablony i wzorce modułów, które w prosty i szybki sposób można włączyć do projektu metodą przeciągnij i puść. Kosz: w oknie tym przechowywane są usunięte elementy konfiguracyjne, które w razie potrzeby mogą zostać ponownie wykorzystane. 3 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
Rys. 2.1. Okno główne programu LCN-PRO 6.3.6 W menu okna głównego programu dostępne są również podstawowe funkcje, między innymi takie jak: utworzenie nowego lub otwarcie istniejącego projektu, zapisanie projektu w nowym pliku, utworzenie/drukowanie protokołu z projektu, pokazanie/ukrycie okna BusMonitor, wsparcie pomocy programowej i informacji o wersji oprogramowania, zmiana trybu pracy online/offline. Rys. 2.2. Przykładowy widok okna monitorowania magistrali LCN LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 4
2.2. Dwa tryby pracy online oraz offline Program może funkcjonować w dwóch trybach pracy online oraz offline. W trybie online wykonywana jest parametryzacja modułów systemu LCN. Każda zmiana banku danych projektowych wprowadzona w tym trybie pracy transmitowana jest w czasie rzeczywistym na magistralę, a po dotarciu do odpowiedniego modułu następuje jego konfiguracja. W trybie offline natomiast, możliwa jest wstępna konfiguracja sieci LCN, która zostanie zapisana w banku danych projektowych, a następnie, dopiero po przejściu do trybu online i połączeniu z siecią LCN nastąpi odpowiednia parametryzacja modułów. Program odpowiednio oznacza każdy tryb pracy. Gdy użytkownik pracuje z programem w trybie online, przy ikonie każdego modułu pojawia się zielony znacznik offline znacznik jest niebieski., natomiast w przypadku pracy 2.3. Właściwości modułów systemu LCN Każdy moduł systemu LCN dysponuje szeregiem właściwości, które mogą być konfigurowane przez użytkownika w programie. Po rozwinięciu ikony danego modułu w oknie głównym programu, użytkownik otrzymuje dostęp do następujących ustawień (rys. 2.3): Właściwości: są to ogólne ustawienia dotyczące modułu takie jak np. nazwa i wyświetlany komentarz, a także określenie przynależności do danej grupy adresowej oraz zdefiniowanie rodzaju wejść i wyjść danego modułu. Wyjścia: są to ogólne ustawienia dotyczące właściwości wyjść danego modułu. Peryferia (Porty): są to ogólne ustawienia dotyczące właściwości poszczególnych portów (T, I, P) danego modułu. Zmienne: są to ustawienia dotyczące zmiennych analogowych. W tym miejscu możliwe jest przypisanie sygnału z danego źródła (sygnały z czujników) do konkretnej zmiennej. Zmienna może być wykorzystana następnie jako parametr wejściowy w różnych operacjach np. przy wartościach progowych. Właściwość ta jest zależna od wersji oprogramowania wewnętrznego modułu. Wartości Progowe: są to ustawienia dotyczące wartości progowych (5 wartości progowych w starszych modułach oraz 16 wartości progowych w modułach nowszych zależnie od wersji oprogramowania wewnętrznego modułów), wykorzystywanych np. przez czujniki temperatury, lub do funkcji liczenia/obliczania. Regulator: są to ustawienia dotyczące dwóch programowalnych, niezależnych regulatorów ciągłych. Działające regulatory mogą sterować wyjściami w zakresie regulacji (zakres proporcjonalności) od 0-100% wartości. Są one wykorzystywane np. do sterowania ogrzewaniem i chłodzeniem. LEDy: są to ustawienia dotyczące sygnalizacji (12 LEDów), wykorzystywane między innymi do powiadamiania o błędach (włączenie, wyłączenie miganie, migotanie). LEDy przyporządkowywane są do danego źródła, określany jest stan źródła jaki ma być sygnalizowany oraz sposób sygnalizacji. Logika: są to ustawienia dotyczące funkcji połączeń logicznych. Możliwe jest ustawienie 4 sum kontrolujących stan do 12 LEDów. Określany jest stan LEDów (włączenie, wyłączenie miganie, migotanie itd.), który ma być kontrolowany oraz rodzaj reakcji. 5 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
Zegar okresowy: są to ustawienia dotyczące funkcji zegara okresowego. Transponder: są to ustawienia dotyczące kodów (numerów seryjnych) pilotów IR oraz kart do kontroli dostępu (maksymalnie 16 kodów). Sceny świetlne: są to ustawienia dotyczące scen świetlnych. Możliwe jest ustawienie 100 różnych scen świetlnych (każdego wyjścia), oraz określenie rampy (czas płynnego przejścia z jednego stanu do drugiego) dla każdej sceny. Podłączone przyciski GT: aktywne gdy przyciski GT (szklane panele sterujące z przyciskami pojemnościowymi) są podłączone do danego modułu. Tabele przycisków A, B, C, D: są to ustawienia dotyczące programowanych funkcji sterowania. Możliwe jest ustawienie 4 tabel przycisków (A, B, C, D), każda tabela po 8 przycisków, w przypadku starszych modułów każdy przycisk posiada po 2 przyporządkowania (przyporządkowanie główne (1) oraz przyporządkowanie w cieniu (2)) natomiast w przypadku modułów z nowym oprogramowaniem wewnętrznym możliwe jest wykorzystanie maksymalnie 12 przyporządkowań. Rys. 2.3. Widok okna głównego z rozwiniętymi ustawieniami przykładowego modułu LCN 2.4. Przyciski oraz tabele przycisków Do portu T każdego modułu LCN można przyłączyć maksymalnie 8 przycisków (fizycznie istniejących łączników klasycznych). Każdy przycisk w systemie może zostać zaprogramowany całkowicie dowolnie, zależnie od potrzeb i wymagań indywidualnych przyszłego użytkownika instalacji. Każdy przycisk LCN może rozróżniać trzy różne stany: krótko (krótkie przyciśnięcie), długo (długie przyciśnięcie), puść (zwolnienie przycisku po długim przyciśnięciu). Każdy z tych trzech stanów może po uaktywnieniu wysyłać dowolnie skonfigurowane polecenia do modułu docelowego lub grupy docelowej (rys. 2.4). W systemie LCN stosuje się pojęcie przycisków nie tylko w przypadku łączników fizycznie przyłączonych do modułu, ale także i dla wszystkich wirtualnych przycisków. Chociaż wirtualne przyciski nie istnieją fizycznie, to w obrębie oprogramowania są one traktowane tak samo jak łączniki rzeczywiste. LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 6
Każdy moduł dysponuje tabelą przycisków A, która domyślnie odpowiada łącznikom rzeczywistym, oraz trzema tabelami przycisków wirtualnych (B, C, D) każda z 8 przyciskami. Przyciski wirtualne wykorzystywane są do rozszerzonych funkcji konfiguracyjnych. Każda z tabel przycisków A do D posiada dodatkowo własne tzw. tabele cieni, składające się z dalszych 8 przycisków. Dzięki tabelom cieni wszystkie przyciski LCN mogą wykonywać przynajmniej 2 zupełnie niezależne polecenia w tym samym czasie w wyniku tego samego zdarzenia. Zatem każdy moduł dysponuje przynajmniej 64 przyporządkowaniami (4 tabele x 8 przycisków x 2 przyporządkowania), które można dowolnie wykorzystywać. Dzięki temu w jednym module LCN można zaprogramować łącznie przynajmniej do 192 poleceń (64 przyporządkowania x 3 polecenia). Rys. 2.4. Widok fragmentu okna głównego z rozwiniętymi ustawieniami przykładowego modułu LCN tabele przycisków 3. Proces projektowy oraz jego etapy Przystępując do wykonania projektu instalacji w systemie LCN, w pierwszej kolejności należy wykonać plan rozmieszczenia poszczególnych odbiorników i ich zasilania przewodami energetycznymi, z określonych obwodów poprowadzonych z rozdzielnicy mieszkaniowej. Znając rozkład konstrukcyjny budynku oraz planowane funkcje sterowania, należy przewidzieć liczbę oraz rozmieszczenie poszczególnych elementów instalacji w systemie LCN tj. liczbę i rodzaj niezbędnych modułów LCN. Po wstępnym rozplanowaniu instalacji w systemie LCN, rozpoczynany jest proces projektowy z wykorzystaniem oprogramowania firmowego LCN-PRO. Wyróżnia się następujące etapy projektowania: tworzenie projektu, wybór modułów, parametryzacja poszczególnych modułów utworzenie przyporządkowań logicznych jako realizacja funkcji sterowania (programowanie modułów). 7 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
Moduły LCN do poprawnego działania wymagają wcześniejszego skonfigurowania. Po zakończeniu procesu projektowego i zaprogramowaniu każdy moduł sieci LCN rozpoznaje potencjalne odbiory i odpowiednio nimi steruje. Żądane funkcje i zachowanie modułów LCN przyporządkowane zostaje na etapie projektowania i programowania instalacji. 3.1. Tworzenie projektu Projektowanie w programie narzędziowym LCN-PRO rozpoczyna się od uruchomienia programu. Pojawia się okno dialogowe wyboru projektu (rys. 3.1), w którym użytkownik ma możliwość utworzenia nowego projektu lub otwarcia istniejącego projektu z bazy programu. W analizowanym przypadku należy zaznaczyć ikonę Nowy Projekt. Rys. 3.1. Okno dialogowe wyboru projektu Po utworzeniu nowego projektu pojawi się okno konfiguracji komunikacji LCN (rys. 3.2). Program nie podejmuje w sposób domyślny próby połączenia się z istniejącą instalacją LCN. Jeżeli użytkownik ma możliwość pracy na istniejącej instalacji to komputer PC z zainstalowanym oprogramowaniem powinien zostać przyłączony do interfejsu LCN-PC, który stanowi element instalacji, a następnie w oknie konfiguracji komunikacji należy nacisnąć przycisk odpowiedzialny za sczytanie wszystkich lub wyszukanie wybranych modułów (Read Modules / Search Modules). W ten sposób program przejdzie do trybu online. Jeżeli natomiast użytkownik nie ma możliwości przyłączenia się do istniejącej instalacji lub nie jest to wymagane to w oknie konfiguracji komunikacji należy zaznaczyć tryb pracy offline (przycisk Offline). LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 8
Rys. 3.2. Okno konfiguracji komunikacji LCN 3.2. Wybór modułów Po połączeniu się z instalacją LCN w trybie online, następuje tzw. zczytanie modułów, wówczas oprogramowanie rozpoznaje automatycznie wszystkie moduły przyłączone do sieci LCN i udostępnia je do programowania. W przypadku pracy w trybie offline, należy dodać do projektu planowane moduły LCN, które w późniejszych etapach zostaną odpowiednio zaprogramowane. Moduły LCN można dodać korzystając z okna Szablony, w którym znajdują się zdefiniowane wzorce podstawowych modułów w różnych wersjach oprogramowania wewnętrznego (wersje nowsze i starsze modułów różnią się między sobą dostępnymi funkcjonalnościami). Operację dodawania wykonuje się metodą przeciągnij i puść (rys. 3.3). 3.3. Parametryzacja poszczególnych modułów Po dodaniu danego modułu do projektu wyświetlane jest okno dialogowe z prośbą o nadanie modułowi indywidualnego numeru identyfikacyjnego (ID) (rys.3.4, okno Ustaw ID modułu), dzięki któremu moduł będzie bezbłędnie rozpoznawalny w systemie LCN. Możliwe numery identyfikacyjne zawierają się w zakresie: 5 254. 9 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
Rys. 3.3. Operacja dodawania modułu do projektu w trybie offline na przykładzie modułu LCN-UPP Następnie należy również nadać modułowi odpowiednią nazwę i/lub krótki komentarz (rys. 3.4, okno ID modułu), np. Nazwa: Parter / Salon / UPP1, Komentarz: Oświetlenie górne, kinkiety. Rys. 3.4. Okno dialogowe nadawania modułowi numeru identyfikacyjnego (ID) na przykładzie modułu LCN-UPP Poprzez naciśnięcie ikony modułu użytkownik otrzymuje dostęp do jego właściwości. Z wyświetlonej listy możliwych ustawień należy zaznaczyć i aktywować zakładkę Właściwości (rys. 3.5). W oknie zakładki Właściwości należy sparametryzować ogólne ustawienia danego modułu takie jak między innymi sposób zgłaszania błędów, a także priorytety akceptacji rozkazów. Planowana funkcja sterowania może dotyczyć jednego modułu lub grupy modułów. Jeżeli dany moduł przynależy do grupy należy to zaznaczyć w polu Przynależność do grupy. LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 10
Rys. 3.5. Okno zakładki Właściwości, na przykładzie modułu LCN-UPP Kolejną zakładkę stanowi okno Wyjścia (rys. 3.6). W oknie tym należy sprecyzować ustawienia dotyczące wyjść danego modułu. Ustawieniem automatycznym pola Typ Wyjścia, jest ustawienie Wyjścia wyłączone, przy którym wyjścia modułu nie będą sterowane. Aby umożliwić realizację zaplanowanych funkcji sterowania należy zmienić to ustawienie na dowolne dostępne z rozwijanej listy. Najczęściej wystarczający jest wybór ustawienia Domyślne (ściemniacz, włącznik. Zmiana powyższego ustawienia umożliwia w dalszym etapie szczegółową parametryzację każdego z wyjść modułu. Wyjścia te mogą pracować niezależnie np., Wyjście 1 jako Ściemniacz natomiast Wyjście 2 jako Włącznik. W nowszych modułach występuje również Wyjście 3 oraz Wyjście 4, które są wykorzystywane przy sterowaniu EVG/DALI. W zakładce tej możliwe jest także ustawienie tzw. charakterystyki ściemniania. Charakterystyka ta określa sposób sterowania danym wyjściem. Dostępne są następujące charakterystyki: Liniowa Halogen (najczęściej stosowana) FL & LED (odpowiednia dla lamp fluorescencyjnych i diod LED) Użytkownika (dowolnie edytowalna punkt po punkcie ) 11 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
Rys. 3.6. Okno zakładki Wyjścia, na przykładzie modułu LCN-UPP W oknie zakładki Wyjścia istnieje również możliwość zaznaczenia tzw. Statusu rozkazów. Wówczas, na odpowiednich przyciskach z tabeli C (C7 oraz C8) w starszych modułach oraz przyciskach z tabeli D (D1, D2 oraz D3 i D4) w przypadku nowszych modułów, można zaprogramować polecania uzależnione od stanu wyjść tj. np. gdy Wyjście 1 wysterowane jest w 100% to, gdy w 1-99% to, natomiast gdy w 0% to. Funkcja ta jest wykorzystywana między innymi w przypadku realizowania warunkowych zadań sterowania. Okno zakładki Peryferia (Porty) umożliwia parametryzację portów danego modułu (rys. 3.7). W ustawieniach tych należy zdefiniować funkcje każdego z nich oraz jakie urządzenia są do nich przyłączone. Większość modułów LCN wyposażona jest w port T, do którego przyłącza się najczęściej standardowe przyciski fizyczne (łączniki) za pomocą odpowiednich adapterów lub przyciski elektroniczne systemu KNX. Do portu I w modułach LCN można bezpośrednio przyłączać różne czujniki jak np. czujniki temperatury, odbiorniki zdalnego sterowania IR, czujniki wiatru lub odbiorniki transpondera. Niektóre moduły wyposażone są również w port P do przyłączania dalszych elementów peryferyjnych. Do tego portu można przyłączyć np. blok przekaźników lub czujnik binarny. Po przyłączeniu bloku przekaźników można sterować dodatkowo 8 wyjściami przekaźnikowymi, natomiast po podłączeniu czujnika binarnego do portu P, można sterować maksymalnie 8 trwałymi zestykami jak np. przełącznikami lub zewnętrznymi czujnikami ruchu. LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 12
Rys. 3.7. Okno zakładki Peryferia(Porty), na przykładzie modułu LCN-SH+ 3.4. Tworzenie przyporządkowań logicznych jako realizacja funkcji sterowania (programowanie modułów) Po wykonaniu wstępnej parametryzacji modułów, można przystąpić do etapu programowania. Etap ten polega na ustawieniu odpowiednich przyporządkowań logicznych w poszczególnych modułach zgodnie z zaplanowanymi w projekcie funkcjami sterowania. Programowanie dotyczy przede wszystkim ustawień w tabelach A-D. Każdy przycisk w dowolnej tabeli posiada trzy rozkazy ( Krótko, Długo oraz Puść ), którym przypisywane są konkretne polecenia przeznaczone do realizacji w przypadku, gdy wystąpi dany rozkaz. Funkcje sterowania programowane są poprzez utworzenie przyporządkowań poszczególnych przycisków oraz ustawienie poleceń dla każdego rozkazu. Aby utworzyć przyporządkowanie danego przycisku należy w pierwszej kolejności ustalić jego cel, tzn. przypisać moduł, na którym realizowana ma być dana funkcja sterowania. Załóżmy, że na przykład zaplanowane zostały następujące funkcje sterowania: Łącznik 1 (przyłączony do modułu LCN-UPP) powinien: przez krótkie przyciśnięcie zał/wył oświetlenie górne w salonie (przyłączone do Wyjścia 1 modułu LCN-UPP), przez przytrzymanie (długie przyciśnięcie) naprzemiennie rozjaśniać/ściemniać kinkiety w salonie (przyłączone do Wyjścia 2 modułu LCN-UPP), przez puszczenie klawisza łącznika zatrzymywać proces ściemniania/rozjaśniania na danej wartości. 13 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
Zgodnie z powyższym przykładem łącznik 1, który ma zostać zaprogramowany, przyłączony jest do modułu LCN-UPP, a więc programowanie dotyczyć będzie tabeli przycisków fizycznych Tabela A Przycisk 1 moduł UPP (Moduł 23 Parter/Salon/UPP1). Funkcje sterowania dotyczą oświetlenia górnego oraz kinkietów w salonie, które fizycznie również przyłączone są do wyjść modułu LCN-UPP, a więc jako cel należy ustawić moduł UPP (Moduł 23 Parter/Salon/UPP1) (rys. 3.8). Rys. 3.8. Widok fragmentu okna głównego ustalenie celu programowanego Przycisku 1 Kolejnym krokiem jest przypisanie konkretnych poleceń poszczególnym rozkazom. Aby aktywować ustawienia rozkazu należy kliknąć lewym przyciskiem myszy na zakładce danego rozkazu, co spowoduje pojawienie się okna dialogowego poleceń (rys.3.9). Domyślnie wszystkie rozkazy są niezaprogramowane. W oknie poleceń ustawiane jest zarówno samo polecenie jak i wyjście modułu, którego ma ono dotyczyć. Zgodnie z przykładem, krótkie przyciśnięcie klawisza łącznika 1 ma zał/wył oświetlenie górne w salonie. Oświetlenie to przyłączone jest do wyjścia 1 modułu UPP (Wyj.1). Z listy po lewej stronie okna należy wybrać odpowiedni rozkaz, a następnie go sprecyzować poprzez wybór szczegółowej akcji i wyjścia. Istnieje również możliwość określenia rampy (czasu płynnego przejścia z jednego stanu do drugiego). W ten sposób, w omawianym przykładzie, dla rozkazu Krótko należy wybrać: Krótko Rozkaz/akcja: Wyjście > Przełącz Wyjście: Rampa: Wyj.1 1 sek LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 14
Rys. 3.9. Widok fragmentu okna głównego ustalenie polecenia dla rozkazu Krótko programowanego Przycisku 1 W przypadku programowania rozkazów Długo oraz Puść postępuje się analogicznie. Jednak rozkazy te są ze sobą powiązane. Jako kolejny rozkaz po rozkazie Krótko może wystąpić zarówno rozkaz Długo jak i ponownie rozkaz Krótko, natomiast po rozkazie Długo, jako kolejny może wystąpić tylko rozkaz Puść. Uwzględniając powyższe spostrzeżenie oraz fakt, iż w systemie LCN zadanie ściemniania bądź rozjaśniania realizowane jest poprzez wydłużenie rampy, polecenia dla rozkazów Długo oraz Puść powinny zostać ustawione jako: Długo Rozkaz/akcja: Wyjście > Przełącz Wyjście: Rampa: Wyj.2 10 sek Puść Rozkaz/akcja: Wyjście > Rampa Stop Wyjście: Wyj.2 Należy zwrócić uwagę na zmianę wyjścia na Wyj.2, ponieważ zaplanowana funkcja sterowania dla przytrzymania oraz puszczenia klawisza łącznika 1 dotyczyła sterowania kinkietami, które przyłączone są do wyjścia 2 modułu UPP. Polecenie Wyjście > Rampa Stop powoduje zatrzymanie czasu przechodzenia ze stanu wyłączenia do stanu włączenia, czyli zatrzymanie procesu rozjaśniania. Jeżeli w tej chwili jeszcze raz uaktywniony zostanie rozkaz Długo, to ponownie pojawi się polecenie Wyjście > Przełącz, ale tym 15 LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
razem będzie to zmiana stanu z włączonego na wyłączony, a więc proces ściemniania. Po puszczeniu klawisza łącznika osiągnie się analogiczny skutek jak poprzednio. Po zapisaniu powyższych operacji, przycisk zostanie zaprogramowany (rys. 3.10), a łącznik 1 powinien realizować zaplanowane w przykładzie funkcje sterowania. Rys. 3.10. Widok fragmentu okna głównego zaprogramowany Przycisk 1 w Tabeli A Modułu 23 (moduł LCN-UPP) LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH 16