Polskie Państwo podziemne 1939-1945 Przygotowała: Katarzyna Kossakowska Klasa III A
FLAGA POLSKIEGO PAŃSTWA PODZIEMNEGO
Polskie Państwo Podziemne (w skrócie PPP) to tajne struktury Państwa Polskiego istniejące w czasach II wojny światowej od 27 września 1939 r. do stycznia 1945 r. To określenie po raz pierwszy pojawiło się w okupowanym kraju na łamach Biuletynu Informacyjnego 13 stycznia 1944 roku.
Biuletyn informacyjny Biuletyn Informacyjny to konspiracyjne czasopismo, ukazujące się jako tygodnik w Warszawie podczas okupacji niemieckiej w latach 1939-1945. Wydawane było od 5 listopada 1939 do 3 października 1944 roku w Warszawie, zaś po upadku powstania warszawskiego ukazywało się pod redakcją Kazimierza Kumanieckiego w Krakowie do stycznia 1945 roku. Nakład pierwszego numeru wynosił 90 egzemplarzy. Był najważniejszym i wydawanym w największym nakładzie pismem konspiracyjnym w okupowanej Polsce.
DOWÓDCY POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA KRAJ (KOMENDANCI ARMII KRAJOWEJ) część I Michał Tokarzewski- Karaszewicz Kazimierz Sosnkowski
DOWÓDCY POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA KRAJ (KOMENDANCI ARMII KRAJOWEJ) część II Stefan Rowecki Tadeusz Komorowski
DOWÓDCY POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA KRAJ (KOMENDANCI ARMII KRAJOWEJ) część III Leopold Okulicki
PODZIEMNY PARLAMENT POLSKIEGO PAŃSTWA PODZIEMNEGO
DELEGACI RZĄDU RP NA KRAJ Jan Skorobohaty-Jakubowski Cyryl Ratajski
DELEGACI RZĄDU RP NA KRAJ Jan Piekałkiewicz Jan Stanisław Jankowski
DELEGACI RZĄDU RP NA KRAJ Stefan Korboński
Akcja Wieniec Pierwsza akcja AK przeciwko niemieckiemu transportowi kolejowemu przeprowadzona w nocy z 7 na 8 października 1942 r. Akcja Burza Akcja wojskowa zorganizowana i podjęta przez oddziały Armii Krajowej przeciw wojskom niemieckim, w końcowej fazie okupacji niemieckiej, bezpośrednio przed wkroczeniem Armii Czerwonej, prowadzona w granicach II Rzeczypospolitej. Trwała od 4 stycznia 1944, kiedy wojska radzieckie przekroczyły na Wołyniu granicę polsko-radziecką z 1939, do stycznia 1945. Rozkaz do rozpoczęcia akcji wydał w listopadzie 1943 Komendant Główny AK, gen. Tadeusz Komorowski. 26 października 1944, Komendant Główny AK gen. Leopold Okulicki wydał rozkaz jej zakończenia. Do Akcji Burza zmobilizowano łącznie około 100 000 żołnierzy i oficerów AK.
POWSTANIE WARSZAWSKIE Powstanie warszawskie było wymierzone militarnie przeciw Niemcom, a politycznie przeciw ZSRR oraz podporządkowanym mu polskim komunistom. Dowództwo AK planowało samodzielnie wyzwolić stolicę jeszcze przed wkroczeniem Armii Czerwonej, licząc, że uda się w ten sposób poprawić międzynarodową pozycję legalnego rządu RP oraz zahamować realizowany przez Stalina proces sowietyzacji Polski. Po wybuchu powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę na kierunku warszawskim, a radziecki dyktator konsekwentnie odmawiał udzielenia powstaniu poważniejszej pomocy. Wsparcie udzielone powstańcom przez USA i Wielką Brytanię miało natomiast ograniczony charakter i nie wpłynęło w sposób istotny na sytuację w Warszawie. W rezultacie słabo uzbrojone oddziały powstańcze przez 63 dni prowadziły samotną walkę z przeważającymi siłami niemieckimi, zakończoną kapitulacją 3 października 1944.
POWSTANIE WARSZAWSKIE W trakcie dwumiesięcznych walk straty wojsk polskich wyniosły ok. 16 tys. zabitych i zaginionych, 20 tys. rannych i 15 tys. wziętych do niewoli. W wyniku nalotów, ostrzału artyleryjskiego, ciężkich warunków bytowych oraz masakr urządzanych przez oddziały niemieckie zginęło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy. Na skutek walk powstańczych oraz systematycznego wyburzania miasta przez Niemców uległa zniszczeniu większość zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, w tym setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej i duchowej. Powstanie warszawskie uznawane jest za jedno z najważniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski..