Kot R., Zastosowanie indeksu georóżnorodności dla określenia zróżnicowania rzeźby terenu na przykładzie zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej, Pojezierze Chełmińskie, Problemy Ekologii Krajobrazu, T. XXXIII. 87-96. Zastosowanie indeksu georóżnorodności dla określenia zróżnicowania rzeźby terenu na przykładzie zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej, Pojezierze Chełmińskie Application of the geodiversity index for defining the relief s diversity based on the example of the Struga Toruńska representative basin, Chełmno Lakeland Rafał Kot Wydział Nauk o Ziemi, Uniwersytet Mikołaja Kopernika ul. Lwowska 1, 87-100 Toruń, rafalkot@umk.pl Abstract: Recently, geodiversity has been defined as the changeability of all the abiotic elements of the natural habitat. It can be considered in the context of being a feature of a single geocomponent, being a single geocomponent or being the whole natural habitat. The relief s geodiversity is, according to A. Kostrzewski (1998, 2011), the actual diversity of the Earth s surface, taking into account the morphogenetic zones, types of relief, and compounds of forms or single forms of the relief. At present, the most extensive research of geodiversity happens in the area of spatial identification and the evaluation of geodiversity. Exactly for this purpose E. Serrano and P. Ruiz-Flaño (2007a, b, c) suggested and applied the geodiversity index. The aim of this article is to determine the diversity of the relief in the young glacial landscape, in detailed scales of 1:25 000, through the use of the geodiversity index method. It is also important to indicate the factors determining the value of this index.the research area consists of the Struga Toruńska representative basin, which is tested in the Integrated Environmental Monitoring Programme. According to physicogeographical regionalization by J. Kondracki (1998), the basin is situated on the border of southern part of physicogeographical mesoregion Chełmno Lakeland (315.11). Słowa kluczowe: georóżnorodność, georóżnorodność rzeźby terenu, zlewnia reprezentatywna Strugi Toruńskiej, Pojezierze Chełmińskie, Niż Polski Key words: geodiversity, relief geodiversity, Struga Toruńska representative basin, Chełmno Lakeland, Polish Lowland
88 Kot R. Wprowadzenie W ostatnich kilku dekadach dużym zainteresowaniem cieszy się pojęcie georóżnorodności. Jest ono używane w różnych kontekstach (Mizgajski 2001). W jej definicji wymienia się ostatnio udział wszystkich abiotycznych komponentów środowiska przyrodniczego (Kostrzewski 1998, 2011; Kostrzewski i in. 1997; Kot 2006a; Kozłowski 1997, 2004; Richling, Solon 2011; Serrano, Ruiz-Flaño 2007a). Według Kota (2006a) georóżnorodność może być rozpatrywana w kontekście jednej cechy geokomponentu, pojedynczego geokomponentu lub całego środowiska przyrodniczego. Zależy ona od: pierwotnej struktury terenu, oraz intensywności, powtarzalności oraz długości trwania procesów zachodzących na określonym obszarze w przeszłości i obecnie. Ważnym elementem determinującym georóżnorodność jest działalność człowieka. Można ją analizować na różnych poziomach rozpoznania, od cząstek, po całe środowisko geograficzne (Hjort, Luoto 2010; Kot 2006b; Serrano, Ruiz-Flaño 2007a, b, c). W opracowaniu Degórskiego (2001) autor stwierdza, że różnorodność elementów abiotycznych może być rozpatrywana całościowo (geodiversity), jak również indywidualnie dla każdego z elementów, np. zróżnicowanie skał (lithodiversity), zróżnicowanie form terenu (geomorphological diversity), zróżnicowanie gleb (pedodiversity). Georóżnorodność rzeźby terenu według Kostrzewskiego (1998, 2011) to aktualne zróżnicowanie powierzchni Ziemi w zakresie stref morfogenetycznych, typów rzeźby, zespołów form i oddzielnych form rzeźby terenu. Zwoliński (2009, 2010) georóżnorodność rzeźby terenu określa jako złożoność krajobrazową z geomorfologicznego punktu widzenia 1. Ta złożoność podlega ocenie w kontekście wszystkich układów morfogenetycznych różnych typów rzeźby oraz następujących jednostek hierarchicznych: strefy morfogenetycznej (górskiej i pogórskiej umiarkowanej strefy klimatycznej), morfosystemu (systemu denudacyjnego), typu rzeźby (rzeźby depozycyjnej den dolin rzecznych), zespołu form (stokowych), pojedynczej formy (stożka usypiskowego). Ważnymi problemami badawczymi podejmowanymi ostatnio w literaturze, są określenie georóżnorodności w ujęciu przestrzennym, oraz opracowanie w takim ujęciu metody jej oceny (Hjort, Luoto 2010; Ibáñez i in. 2005; Kot 2005; Kot 2006a, b; Kot, Leśniak 2006; Kot, Szmidt 2010; Serrano, Ruiz-Flaño 2007a, b, c; Zwoliński 2010). W tym celu Serrano i Ruiz-Flaño (2007a, b, c) zaproponowali i zastosowali w centralnej Hiszpanii (prowincja Soria), indeks georóżnorodności (1). Gd = EgR / lns (1) gdzie: Gd indeks georóżnorodności (geodiversity index) Eg liczba typów kategorii w polu podstawowym, w artykule Lt (number of different physical elements in the basic unit-total diversity- in article Lt) R współczynnik chropowatości (coefficient of roughness) S powierzchnia pola podstawowego (km 2 ) (area of the basic unit in km 2 ) ln logarytm naturalny (natural logarithm) W północnej Finlandii (Laponia), indeks zastosowali Hjort i Luoto (2010), inaczej obliczając współczynnik chropowatości (IR roughness parameter, topographical roughness). W pracach Serrano i Ruiz-Flaño (2007a, c); Serrano, Ruiz-Flaño, Arroyo (2009) oraz Hjorta i Luoto (2010), autorzy sugerują, że w celu potwierdzenia metody, indeks należy zastosować na innych obszarach i w różnych strefach klimatycznych. Głównym celem artykułu jest określenie zróżnicowania rzeźby terenu w ujęciu przestrzennym dla wybranego fragmentu krajobrazu młodoglacjalnego, przy użyciu ilościowej metody indeksu georóżnorodności. Istotne jest także wskazanie czynników, które wartość indeksu determinują. 1 Sformułowanie: georóżnorodność rzeźby budzi dyskusję i wątpliwości terminologiczne u części geografów, jest jednak mimo to coraz częściej stosowane w literaturze, co skłoniło Autora artykułu i redaktorów tomu do użycia go także w niniejszym opracowaniu (przyp. red.).
Zastosowanie 89 Obszar badań, materiały i metody Obszarem testowym analiz georóżnorodności rzeźby terenu jest zlewnia reprezentatywna Strugi Toruńskiej, badana w ramach systemu Państwowego Monitoringu Środowiska (PMŚ) i programu Zintegrowanego Monitoringu Środowiska Przyrodniczego (ZMŚP). Powierzchnia zlewni reprezentatywnej przekracza nieznacznie 35 km 2. Według regionalizacji fizycznogeograficznej Kondrackiego (1998), jest ona położona w południowej części mezoregionu fizycznogeograficznego Pojezierze Chełmińskie (315.11). W podziale Kota (2008), jej fragmenty leżą w granicach trzech mikroregionów fizycznogeograficznych: Wysoczyzny Wytrębowickiej (315.113), Sandru Chełmżyńskiego (315.112) oraz Pagórków Turzna- Gronowa (315.111). Rzeźba terenu obszaru badań została ukształtowana podczas subfazy kujawsko-dobrzyńskiej zlodowacenia wisły. Pod względem powierzchni dominuje wysoczyzna morenowa płaska, a we wschodniej części, występują niewielkie płaty wysoczyzny morenowej falistej. W centralnej części obszaru zaznaczają się pagórki moren martwego lodu. Wskutek erozyjnej działalności wód glacjalnych, na wysoczyźnie powstała erozyjna równina wód roztopowych. Na północ od niej, akumulacyjna działalność wód glacjalnych przyczyniła się do powstania sandru. Struga Toruńska na badanym odcinku nie ma wykształconej doliny i wykorzystuje rynny i sztuczne kanały (Niewiarowski 1996; Molewski, Weckwerth 2009). Materiałami podkładowymi analiz były dwa arkusze mapy topograficznej w skali 1:25 000 i układzie 1942 (N-34-98-C-b, N-34-98-C-d) oraz opracowany przez Molewskiego i Weckwertha (2009) szkic geomorfologiczny, sporządzony do Szczegółowej mapy geologicznej Polski (SMGP) w skali 1:50 000. Mapy te zeskanowano, zrektyfikowano i skalibrowano. Tak przygotowane materiały stanowiły podstawę do digitalizacji 18 typów rzeźby (tab. 1). Na podstawie zdigitalizowanych poziomic w cięciu 1,25 m z mapy topograficznej, stworzono w oprogramowaniu GIS numeryczny model terenu (DTM), o wielkości piksela 5 m. Na jego podstawie wygenerowano mapy: spadków, hipsometryczną i ekspozycji. Polem podstawowym analiz zróżnicowania rzeźby terenu jest 107 kwadratów o długości boku 500 m. Siatkę sztucznych pól wpisano w granice zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej (ryc. 1). Podobne wielkości i kształty pól stosowano wcześniej w ocenach georóżnorodności dla obszarów nizinnych i wyżynnych (Kot 2005, 2006a; Hjort, Luoto 2010). Długości poziomic, zakresy spadków oraz liczbę i zakresy ich przedziałów w różnych polach geometrycznych i skalach opracowania badał Kozieł (1993, 2003). W pracy Kota i Szmidt (2010), autorzy zajmowali się wpływem różnych skal opracowania na wynik oceny georóżnorodności rzeźby terenu metodą metryk krajobrazowych, przeprowadzonej w polach geometrycznych. Relacje szczegółowości opracowania, utraty informacji o krajobrazie na mapach wektorowych i rastrowych oraz zależności uzyskanych wyników wskaźników (metryk krajobrazowych) w różnych skalach oraz modelach (wektorowym i rastrowym) zaprezentował Solon (2002). Siatkę pól nałożono na przygotowane mapy typów rzeźby terenu i w każdym kwadracie obliczono liczbę typów rzeźby terenu (Eg-total divrsity, Lt-liczba typów, RICH- richness, NC- number of classes, PR-patch richness). Dla badanego obszaru nizinnego wygenerowano mapy spadków w zakresach co 1. Posłużyły one do obliczenia współczynnika chropowatości (R coefficient of roughness) (ryc. 2). Współczynnik (R) obliczono według procedury Serrano i Ruiz-Flaño (2007a). W każdym z pól podstawowych określono liczbę zakresów spadków wraz z ich powierzchniami. Powierzchnie poszczególnych zakresów nachyleń były podstawą dla określenia dominującego przedziału w każdym z pól podstawowych. W 100 kwadratach dominował zakres spadków 0-1, a zaledwie w 7 polach przedział 1,1-2. Wartość współczynnika chropowatości w polach, w których dominuje przedział 0-1 wynosi 1, a 2, gdzie przeważa zakres 1,1-2. Wyniki indeksu georóżnorodności dla fragmentu zlewni reprezentatywnej zaprezentowano kartograficzną metodą kartogramu geometrycznego (ryc. 3).
90 Kot R. Tabela 1. Poligonowe (powierzchniowe) typy rzeźby terenu zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej Table 1. Polygonal (surface) reliefs types of the Struga Toruńska representative basin LP/Etykieta TYP RZEŹBY Formy plejstoceńskie związane z akumulacyjną działalnością lądolodu 1 Wzniesienia wysoczyzny morenowej falistej 2 Obniżenie wysoczyzny morenowej falistej 3 Równiny wysoczyzny morenowej falistej 4 Wzniesienia wysoczyzny morenowej płaskiej 5 Obniżenie wysoczyzny morenowej płaskiej 6 Równiny wysoczyzny morenowej płaskiej Formy plejstoceńskie utworzone w strefie martwego lodu 7 Pagórki moren martwego lodu Formy plejstoceńskie związane z akumulacyjną działalnością wód glacjalnych 8 Wzniesienia równiny sandrowej 9 Obniżenie równiny sandrowej 10 Równiny sandrowe Formy plejstoceńskie związane z erozyjną działalnością wód glacjalnych 11 Wzniesienia erozyjnej równiny wód roztopowych 12 Obniżenie erozyjnej równiny wód roztopowych 13 Równiny erozyjnej równiny wód roztopowych Formy późnoglacjalne i postglacjalne (holocen) pochodzenia erozyjnego i denudacyjnego 14 Zdenudowane stoki 15 Doliny denudacyjne 16 Obniżenia różnej genezy Formy utworzone przez roślinność 17 Równiny biogeniczne, przeważnie torfowe Formy antropogeniczne 18 Obszary zniwelowane
Zastosowanie 91 Ryc. 1 A Granice zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej i sieć pól podstawowych na tle mapy topograficznej obszaru badań, B Granice zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej na tle mezoregionów fizycznogeograficznych według J. Kondrackiego (1998) 314.82 Kotlina Grudziądzka, 314.83 Dolina Fordońska, 315.11 Pojezierze Chełmińskie, 315.13 Dolina Drwęcy, 315.14 Pojezierze Dobrzyńskie, 315.35 Kotlina Toruńska, 315.55 Równina Inowrocławska; 1-rzeki, 2-granice mezoregionów fizycznogeograficznych, 3-zlewnia reprezentatywna Strugi Toruńskiej Fig. 1 A The boundaries of the Struga Toruńska representative basin and the grid of the squares, against the background of topographical map of the research area, B The boundaries of the Struga Toruńska representative basin against the background of physico-geographical mesoregions by J. Kondracki (1998) 314.82 Grudziądz Basin, 314.83 Fordon Valley, 315.11 Chełmno Lakeland, 315.13 Drwęca Valley, 315.14 Dobrzyń Lakeland, 315.35 Toruń Basin, 315.55 Inowrocław Plane; 1-rivers, 2-boundaries of mesoregions, 3- Struga Toruńska representative basin
92 Kot R. Ryc. 2 Przestrzenne rozmieszczenie wartości współczynnika chropowatości (R) w zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej Fig. 2 Spatial distribution of the roughness coefficient s (R) value in the Struga Toruńska representative basin Wyniki Indeks georóżnorodności obliczony w każdym z pól podstawowych według wzoru (1), przyjmuje wartości od najniższej 0,31, do najwyższej 3,73. Najniższą i najwyższą wartość uzyskały tylko dwa pola, odpowiednio 67 i 78. Aż 44 kwadraty uzyskały wartość indeksu 1,24. Wszystkich 9 klas wartości indeksu georóżnorodności rzeźby terenu, wraz z liczbą należących do nich pól, zaprezentowano w tabeli 2. W podziale zbioru wartości indeksu na trzy przedziały, najlepszy wynik daje metoda klasyfikacji kwantylu. Do najsłabszego w niej przedziału należą 43 kwadraty, do średniego 44, a w najlepszym znalazły się 20 pola. Z całkowitej powierzchni badanego obszaru (26,75 km 2 ), 5 km 2 należy do najlepszego przedziału, do średniego 11 km 2, a 10,75 km 2 do najsłabszego. W celu określenia współzależności pomiędzy wartością indeksu georóżnorodności (Gd), liczbą typów (Lt) oraz współczynnikiem chropowatości (R) zastosowano współczynnik korelacji Pearsona. Silna zależność występuje pomiędzy Gd i Lt (0,84), umiarkowana pomiędzy Gd i R (0,49), a brak związku jest pomiędzy Lt i R (0,1).
Zastosowanie 93 Uzyskane obliczenia oraz ich przestrzenne rozmieszczenie, umożliwiają wskazanie obszarów o największym i najmniejszym zróżnicowaniu rzeźby terenu w obrębie zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej (ryc. 3). Najbardziej zróżnicowane są cztery obszary, w których występują pagórki moren martwego lodu oraz stoki. Pierwszy, którego przebieg zbliżony jest do południkowego, zajmuje największą powierzchnię i występuje w centralnej części zlewni (na północny-zachód od Turzna). Na niewielkiej powierzchni zlewni występują pagórki, wysoczyzny morenowe, równiny biogeniczne i różnej genezy zagłębienia. W północno-wschodniej części zlewni, na północ od Kamionek Dużych, występuje pagórek moreny martwego lodu, w obrębie pola, w którym on występuje, indeks georóżnorodności osiągnął największą wartość 3,73. Najbardziej zróżnicowane obszary w obrębie stoków występują w północnej (na północ od Morczyn) i południowo-zachodniej części obszaru badań (na wschód od Zakrzewka). Najsłabiej zróżnicowane są obszary wysoczyzny morenowej płaskiej, zlokalizowane w zachodniej, północnozachodniej i północnej, oraz erozyjne równiny wód roztopowych, położone w południowo-wschodniej, części zlewni. Ryc. 3 Wartości indeksu georóżnorodności rzeźby terenu fragmentu zlewni reprezentatywnej Strugi Toruńskiej Fig. 3 Values of relief s geodiversity index of the part of Struga Toruńska representative basin
94 Kot R. Tabela 2. Liczba kwadratów z określonymi wartościami indeksu georóżnorodności Table 2. Number of squares with specific values of roughness coefficient Wartość indeksu georóżnorodności Liczba kwadratów 0,31 1 0,62 15 0,93 27 1,24 44 1,55 9 1,86 7 2,17 2 3,1 1 3,73 1 Dyskusja i wnioski Przeprowadzone na obszarze młodoglacjalnym Niżu Polskiego badania, skłaniają do włączenia się do dyskusji nad zastosowaniem indeksu georóżnorodności w ujęciu przestrzennym. Pozwalają także na sformułowanie kilku wniosków. Największa georóżnorodność rzeźby terenu ujmowana przestrzennie i określona metodą ilościową przy użyciu indeksu georóżnorodności (Serrano, Ruiz-Flaño 2007a, b, c), występuje w zlewni Strugi Toruńskiej w strefie zboczy oraz w miejscach występowania pagórków moren martwego lodu. Wartość indeksu zależy głównie od liczby typów rzeźby (głównie typów form o dużych deniwelacjach), co potwierdza także wysoki (0,84) współczynnik korelacji Pearsona Gd oraz Lt. Współczynnik chropowatości obliczany według procedury cytowanych autorów na obszarach nizinnych odgrywa mniejszą rolę. Słabo zróżnicowane są płaskie wysoczyzny morenowe i erozyjne równiny wód roztopowych. Uzyskane wyniki georóżnorodności rzeźby terenu można ekstrapolować na cały obszar Niżu Polskiego. Wartość indeksu georóżnorodności zależy także od skali opracowania. Skala determinuje liczebność i rangę kategorii wydzielonych na całym obszarze. Stwierdzenie to jest zgodne z uzyskanymi wcześniej wynikami na obszarach wyżynnych (Serrano, Ruiz-Flaño 2007a, b, c; Serrano, Ruiz-Flaño, Arroyo 2009; Hjort, Luoto 2010). Aby to jednoznacznie potwierdzić na Niżu, konieczne są dalsze prace wykonane w różnych skalach, które są obecnie prowadzone. Dla obszarów młodoglacjalnych, o niewielkich deniwelacjach i badanych w skali 1:25 000, możliwe jest stosowanie pól sztucznych, o długości boku 500 m. Dalszych badań wymaga uwzględnienie w obliczeniach indeksu, niewielkich obiektów punktowych i liniowych, które mogą reprezentować kolejne kategorie naturalnych i antropogenicznych typów rzeźby terenu. Zastosowanie indeksu na obszarze Niżu Polskiego, umożliwia zaprezentowanie uwag w kontekście obliczania współczynnika chropowatości metodą Serreno, Ruiz-Flaño (2007a, b, c). Zakresy przedziałów średnich spadków ustalone przez autorów dla wyżyn i gór są dla obszarów nizinnych zbyt duże, ponieważ wszystkie pola podstawowe obszaru badań (zlewni reprezentatywnej) należałoby umieścić w najsłabszym przedziale (0-5 ). Uzyskane i przedstawione na mapie wyniki potwierdzają (ryc. 2), że na obszarach nizinnych nawet ustalenie przedziałów średnich spadków co 1 jest mało skuteczne. Dla obliczenia współczynnika chropowatości (R), zwłaszcza na obszarach o niewielkich deniwelacjach, należy szukać innych rozwiązań. Najprostszym może być uszczegółowienie zakresów spadków, co 0,5 lub 0,25
Zastosowanie 95 i wówczas uwzględnianie przedziału, który zajmuje największą powierzchnię w polu podstawowym, albo jego obliczenie według zaproponowanej ostatnio procedury Hjorta i Luoto (2010). W obliczeniach indeksu w polach sztucznych, o takiej samej powierzchni, możliwe jest zrezygnowanie z dzielenia wyrażenia przez lns. Jeżeli występuje czynnik lns, to przy porównywaniu obszarów, powierzchnie powinny być wyrażone w jednakowych jednostkach (km 2, ha, m 2 ). Literatura Degórski M. 2001. Pedosfera komponent środowiska łączący abiotyczną i biotyczną różnorodność. Prace Geograficzne IG i PZ PAN, 179, Warszawa: 227-237. Hjort L., Luoto M. 2010. Geodiversity of high-latitude landscapes in northern Finland. Geomorphology, 115: 109-116. Ibáñez J.J., Caniego J., San José J., Carrera C. 2005. Pedodiversity area relationship for islands. Ecological Modelling, 182: 257-269. Kondracki J. 1998. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Kostrzewski A. 1998. Georóżnorodność rzeźby jako przedmiot badań geomorfologii. [w:] K. Pękala. (red.) Główne kierunki badań geomorfologicznych w Polsce stan aktualny i perspektywy. IV Zjazd Geomorfologów Polskich, Wydawnictwo UMCS, Lublin: 11-16. Kostrzewski A. 2011. The role of relief geodiversity in geomorphology, Landform evolution climate change and Man. Z. Rączkowska, A. Kotarba. (eds.) Geographia Polonica, Special Issue 2: 69-74. Kostrzewski A., Starkel L., Zwoliński Z. 1997. Georóżnorodność rzeźby powierzchni ziemi. [w:] Opracowanie systemu ochrony georóżnorodności w Polsce. Archiwum Państwowego Instytutu Geologicznego, Warszawa, MS. Kot R. 2005. Ocena georóżnorodności rzeźby terenu na przykładzie fordońskiego odcinka doliny dolnej Wisły i jej otoczenia w skali 1:25 000. [w:] A. Kostrzewski, R. Kolander. (red.) Funkcjonowanie geoekosystemów Polski w warunkach zmian klimatu i różnokierunkowej antropopresji. Biblioteka Monitoringu Środowiska: 475-484. Kot R. 2006a. Georóżnorodność problem jej oceny i zastosowania w ochronie i kształtowaniu środowiska na przykładzie fordońskiego odcinka doliny dolnej Wisły i jej otoczenia. Studia Societatis Scientiarum Torunensis, Sectio C, vol. 11, nr 2, Toruń: 1-190. Kot R. 2006b. Problem określenia georóżnorodności w wybranych krajobrazach kulturowych doliny dolnej Wisły. Problemy Ekologii Krajobrazu, 18, Lublin: 413-423. Kot R. 2008. Problem delimitacji mikroregionów fizycznogeograficznych w krajobrazach dolin i nizin. Problemy Ekologii Krajobrazu, 20, Warszawa: 197-207. Kot R., Leśniak K. 2006. Ocena georóżnorodności za pomocą miar krajobrazowych podstawowe trudności metodyczne. Przegląd Geograficzny, 78, 1: 24-45. Kot R., Szmidt K. 2010. Ocena georóżnorodności rzeźby terenu fragmentu Basenu Świeckiego w skalach 1:10 000 oraz 1:25 000. Problemy Ekologii Krajobrazu, 27, Warszawa-Biała Podlaska: 189-196. Kozieł Z. 1993. Barwny kartogram złożony jako metoda badań i prezentacji wybranych zjawisk geograficznych. Wydawnictwo UMK, Toruń: 1-96. Kozieł Z. 2003. Geokompozycyjno-wzualizacyjne aspekty modelowania rzeźby terenu wobec współczesnych procedur pozyskiwania i przetwarzania danych. Rozprawy habilitacyjne UMK, Toruń. Kozłowski S. 1997. Program ochrony georóżnorodności w Polsce. Przegląd Geologiczny, 45, 5: 489-496. Kozłowski S. 2004. Geodiversity. The concept and scope of geodiversity. Przegląd Geologiczny, 52, 8/2: 833-837.
96 Kot R. Mizgajski A. 2001. Odniesienia georóżnorodności do wybranych pojęć w naukach o środowisku. [w:] A. Karczewski, Z. Zwoliński. (red.) Funkcjonowanie geoekosystemów w zróżnicowanych warunkach morfoklimatycznych. Monitoring, ochrona, edukacja. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań: 369-375. Molewski P., Weckwerth P. 2009. Objaśnienia do Szczegółowej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000 arkusz Toruń 321. PIG, Warszawa. Niewiarowski W. 1996. Budowa geologiczna i rzeźba terenu. [w:] G. Wójcik, K. Marciniak. (red.) Zintegrowany Monitoring Środowiska Przyrodniczego stacja bazowa w Koniczynce. Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa-Toruń: 41-57. Richling A., Solon J. 2011. Ekologia krajobrazu. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa: 1-464. Serrano E., Ruiz-Flaño P. 2007a. Geodiversity: concept, assessment and territorial application. The case of Tirmes-Caracena (Soria). Boletin de la A.G.E., 45: 389-393, (http://age.ieg.csic.es/boletin/45/19- geodiversity.pdf). Serrano E., Ruiz-Flaño P. 2007b. Geodiversidad: concepto, evaluación y aplicación territorial. El caso de Tiermes Caracena (Soria). Boletin de la A.G.E., 45: 79-98, (http://www.boletinage.com/45/04- geodiversidad.pdf). Serrano E., Ruiz-Flaño P. 2007c. Geodiversity: a theoretical and applied concept. Geographica Helvatica, 62, 3: 140-147. Serrano E., Ruiz-Flaño P., Arroyo P. 2009. Geodiversity assessment in rural landscape: Tiermes-Caracena area (Soria, Spain). Mem. Descr. Carta Geol. d It,87:173-180, (http://www.isprambiente.gov.it/ site/_files/pubblicazioni/periodicitecnici/memorie/memorielxxxvii/memdes_87_serrano.pdf). Solon J. 2002. Ocena różnorodności krajobrazu na podstawie analizy struktury przestrzennej roślinności. Prace Geograficzne IG i PZ PAN, 185, Warszawa. Zwoliński Z. 2009. The routine of landform geodiversity map design for the Polish Carpathian Mts. [in:] A. Łajczak, E. Rojan. (eds.) Geoecology of the Eurasiatic Alpides. Landform Analysis, 11: 77-85. Zwoliński Z. 2010. Aspekty turystyczne georóżnorodności rzeźby Karpat. [w:] W. Andrejczuk. (red.) Krajobraz a turystyka. Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego PTG, 14, Sosnowiec: 316-327.