Księżyce Neptuna. [km] km]

Podobne dokumenty
Granice Układu Słonecznego. Marek Stęślicki IA UWr

PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdffactory

Fizyka układów planetarnych II. Uran i Neptun. Wykład 1

Układ Słoneczny. Powstanie Układu Słonecznego. Dysk protoplanetarny

Ciała drobne w Układzie Słonecznym

Układ Słoneczny Układ Słoneczny

ENCELADUS KSIĘŻYC SATURNA. Wojciech Wróblewski Źródło: en.wikipedia.org

Układ Słoneczny. Pokaz

Grawitacja - powtórka

Z wizytą u Plutona. W poszukiwaniu nowych horyzontów. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

Układ Słoneczny. Szkoła Podstawowa Klasy IV VI Doświadczenie konkursowe nr 2

Powstanie i ewolucja Układu Słonecznego II

Układ. Słoneczny. NASA/JPL

Egzamin maturalny z fizyki i astronomii 5 Poziom podstawowy

Prezentacja. Układ Słoneczny

Układ słoneczny, jego planety, księżyce i planetoidy

Rozmiar Księżyca. Szkoła Podstawowa Klasy I III Doświadczenie konkursowe nr 2

Małe ciała Układu Słonecznego

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Wstęp do astrofizyki I

SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.

O małych księżycach wielkich planet

KSIĘŻYCE URANA. Ewelina Kucal

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

WYPRAWY NA MARSA. Historia i perspektywy na przyszłość. Robert Kaczmarek IV rok nanotechnologii

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

Sprawdzian Na rysunku przedstawiono siłę, którą kula o masie m przyciąga kulę o masie 2m.

Ruchy planet. Wykład 29 listopada 2005 roku

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Fizyka układów planetarnych. Merkury. Wykład 5

Nasza Galaktyka

Układ Słoneczny. Juliusz Domański

Grawitacja zadanka 1. W jakiej odległości od środka Ziemi znajduje się ciało jeżeli jego pierwsza prędkość kosmiczna wynosiv 1 = 7,5 10 3m s

Loty kosmiczne. dr inż. Romuald Kędzierski

Jak w Toruniu zaobserwowano najbliższe zjawisko mikrosoczewkowania grawitacyjnego

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

Odkryj planety naszego Układu Słonecznego W ciągu 90 minut przez wszechświat Na wycieczkę między Ehrenfriedersdorf i Drebach

Kontrola wiadomości Grawitacja i elementy astronomii

PodziaŁ planet: Zewnętrzne: Wewnętrzne: Merkury. Jowisz. Wenus. Saturn. Ziemia. Uran. Mars. Neptun

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

4π 2 M = E e sin E G neu = sin z. i cos A i sin z i sin A i cos z i 1

Gwiazdy zmienne. na przykładzie V729 Cygni. Janusz Nicewicz

Orbita Hohmanna. Szkoła średnia Klasy I IV Doświadczenie konkursowe 1

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Układ Słoneczny układ planetarny składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te, to osiem planet, 166 znanych

Astronomiczny elementarz

Konkurs Astronomiczny Astrolabium V Edycja 29 kwietnia 2019 roku Klasy VII VIII Szkoły Podstawowej oraz Klasy III Gimnazjum Test Konkursowy

V1309 SCORPII: Tragiczny koniec układu podwójnego i narodziny nowej gwiazdy

Gdzie jest kometa C/2010 X1 Elenin?

14R2 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - II POZIOM ROZSZERZONY

Układ Słoneczny. Kamil Ratajczak

PROSZĘ UWAŻNIE SŁUCHAĆ NA KOŃCU PREZENTACJI BĘDZIE TEST SPRAWDZAJĄCY

14R POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM ROZSZERZONY (od początku do grawitacji)

J. Szantyr Wyklad nr 6 Przepływy laminarne i turbulentne

GRAWITACJA MODUŁ 6 SCENARIUSZ TEMATYCZNY LEKCJA NR 2 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA.

Plan wykładu. Mechanika Układu Słonecznego

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

KONKURS ASTRONOMICZNY

3. Planety odległych gwiazd; powstawanie układów planetarnych. Chronometraż Ruchy gwiazdy Tranzyty Soczewkowanie grawitacyjne Hipotezy powstawania

Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego

ALMA. Atacama Large (sub)millimeter Array

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

Obliczanie głębokości i średnicy krateru na Księżycu

ASTROBIOLOGIA. Wykład 3

Sztuczne Satelity. PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdffactory

Piotr Brych Wzajemne zakrycia planet Układu Słonecznego

Kamera internetowa: prosty instrument astronomiczny. Dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

Oszacowywanie możliwości wykrywania śmieci kosmicznych za pomocą teleskopów Pi of the Sky

Planetoidy w trójwymiarze

2.Układ Słoneczny. Układ Kopernika - dowody Planety, planety karłowate Pas Planetoid Pas Kuipera Obłok Oorta

Ziemia jako planeta w Układzie Słonecznym

00013 Mechanika nieba A

1 PLANETY. 1.1 Merkury. Planety

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Co to jest promieniowanie grawitacyjne? Szymon Charzyński KMMF UW

Odległość mierzy się zerami




1.Rejestracja w programie ( step 1 Log in or create account )

Tajemnice Srebrnego Globu

Słońce i jego miejsce we Wszechświecie. Urszula Bąk-Stęślicka, Marek Stęślicki Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Księżyc to ciało niebieskie pochodzenia naturalnego.

Planety w układach podwójnych i wielokrotnych. Krzysztof Hełminiak

Pozasłoneczne układy planetarne. Janusz Typek

Badania Amerykanie prowadzą. została w satelicie Sputnik 2. w NASA (Narodowej Agencji. Amerykańscy naukowcy. kosmicznej.

Ćwiczenie: "Dynamika"

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

Amatorskie badania Księżyca

Kamil Adamaszek Piotr Siedlecki

Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna

Latawiec INFO INFO #2 FOTO FOTO #2

Układ słoneczny i jego planety

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Gimnazjum Test Konkursowy

Pozasłoneczne układy planetarne. Janusz Typek

Wędrówki między układami współrzędnych

Saturn i jego pierścienie

Transkrypt:

Księżyce Neptuna

Księżyce Neptuna Numer Nazwa [mag] Średnica Masa [kg] [km] a [tys. km] T [dni] e I [deg] II Nereida 19.2 340 3.1 *1019 5513.8 360.1 0.751 7.09 III Najada 24.1 58 1.9*1017 48.2 0.294 0.000 4.691 IV Thalassa 23.4 80 3.7*1017 50.1 0.311 0.000 0.135 V Despina 22.0 148 2.1*1018 52.5 0.335 0.000 0.068 VI Galatea 22.0 158 2.7*1018 62.0 0.429 0.000 0.034 VII Larissa 21.5 192 4.9*1018 73.5 0.555 0.001 0.205 VIII Proteusz 20.0 416 5*1019 117.6 1.122 0.000 0.075 IX Halimede 24.5 61 1.6*1017 16 681 1879.3 0.291 112.90 X Psamathe 25.6 38 4*1016 46 705 9128.7 0.462 137.68 XI Sao 25.4 40 5*1016 22 619 2919.2 0.283 49.91 XII Laomedea 25.4 40 5*1016 23 613 3175.6 0.434 34.05 XIII Neso 24.6 60 1.5*1017 50 258 9880.6 0.424 131.26 XIV S/2004 N 1 26.5 18? 105.3 0.950 0.000

Nereida Odkryta przez G. P. Kuipera 1 maja 1949 q=1 372 000 [km] Q=9 655 000 [km] Niecodzienna orbita może sugerować, że mógł zostać przechwycony z pasa Kuipera lub w przeszłości być księżycem wewnętrznym i zostać perturbowany w czasie przechwycenia Trytona

Nereida Jest trzecim największym księżycem Neptuna promień równy ok. 170 [km], choć sam kształt jest nieznany Obserwacje fotometryczne zaobserwowały nieregularne zmiany jasności o ok. 1 [mag] rotacja księżyca ma najprawdopodobniej charakter chaotyczny Obserwacje spektroskopowe zaobserwowały lód wodny na powierzchni

Najada Symulacja Najada obiegającą Neptuna, źródło: commons.wikimedia.org Odkryty prze Voyager Imaging Team w październiku 1989 Najbardziej wewnętrzny satelita Neptuna Posiada nieregularny kształt Najada obiega ok. 23 500 [km] nad chmurami Neptuna jego orbita stopniowo obniża się i ostatecznie może uderzyć w atmosferę Neptuna lub rozpaść się w pierścień przechodząc przez granicę Roche a

Thalassa Zdjęcie z Voyager 2 Thalassa (1989 N5) Najada (1989 N6) i Despina (1989 N3) źródło: NASA/JPL Odkryta przez Richard J. Terrile i Voyager Imaging Team Niecodzienny nieregularny kształt dysk Podobnie jak Najada jej orbita się obniża, najprawdopodobniej czeka go ten sam los co Najada

Despina Źródło: NASA Odkryta przez Stephena P. Synnota i Voyager Team Imaging Orbita Despiny znajduje się za obitą Thalassy w pierścieniu Le Verrier

Księżyce i pierścienie Neptuna Źródło: commons.wikimedia.org

Galatea Źródło: solarsystem.nasa.gov Odkryta przez Stephena P. Synnota i Voyager Team Imaging Galatea wydaje się być księżycem pasterskim pierścienia Adamsa rezonans 42:43 z pierścieniem najprawdopodobniej jest mechanizmem powstawania charakterystycznych łuków

Larissa Źródło: NASA/JPL/Space Science Institute Odkryta przez: Harold J. Reitsema, William B. Hubbard, Larry A. Lebofsky i David J. Tholen Czwarty co do wielkości satelita Neptuna Powierzchnia mocno pokryta kraterami Kształt nieregularny

Proteusz Źródło: commons.wikimedia.org Odkryty przez Stephena P. Synnotta Drugi największy księżyc Neptuna Porusza się na orbicie synchronicznej Proteusz jest największym obiektem jaki może być nieregularną bryłą, gdyby był większy znalazłby się w równowadze hydrostatycznej i własna grawitacja nadałaby mu kulisty kształt

Proteusz Źródło: commons.wikimedia.org Średni promień 210 [km] Mimo swoich rozmiarów nie został zaobserwowany z Ziemi dopiero przelot sondy Voyager 2 dał możliwość zaobserwowania Powierzchnia Proteusza jest silnie pokryta kraterami Największy krater Pharos średnica od 230-260 [km] i głębokość 10-15 [km] Najprawdopodobniej nie jest oryginalnym ciałem jakie zostało uformowane przez Neptuna

Halimede Żródło: commons.wikimedia.org Odkrywcy: M. Holman, J. J. Kavelaars, T. Grav, W. Fraser, D. Milisavljevic 12 sierpnia 2002 Porusza się na orbicie wstecznej i=112.712 [deg] Średnica ok. 61 [km] Badania spektralne pokazują widmo podobne do Nereidy Z prawdopodobieństwem 41% doszło do kolizji Nereid z jakimś obiektem co sugeruje, że Halimede może być fragmentem Nereidy

Psamathe Źródło: NAOJ / Subaru Telescope Odkrywcy: Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, J. Kleyna w 2003 roku Porusza się na orbicie wstecznej q=25.7 [mln km] Q=67.7 [mln km]

Sao Okrąża Neptuna w odległości ok. 22.4 [mln km] Księżyc znajduje się w tak zwanym rezonansie Kozai: L z = (1 e2)cos (i) Gdzie: Lz jest całką ruchu Źródło: Discovery of five irregular moons of Neptune, Nature, nr 430 s. 866

Neso Odkrywcy: Matthew J. Holman, Brett J. Gladman Obiega w odległości powyżej 48 [mln km] na orbicie wstecznej Podobieństwo orbit Neso i Psamathe sugeruje, że mogły powstać w wyniku rozpadu jednego księżyca

S/2004 N 1 Źródło: hubblesite.org Odkrycie: W 2013 roku Mark Showalter analizując zdjęcia z HST pomiędzy 2004 a 2009 rokiem Data odkrycia: 1 lipca 2013

S/2004 N 1 Źródło: hubblesite.org

Dziękuję za uwagę