KSIĘŻYCE URANA. Ewelina Kucal

Transkrypt

1 KSIĘŻYCE URANA Ewelina Kucal

2 PLAN PREZENTACJI 1. Wstęp 2. Ariel 3. Umbriel 4. Tytania 5. Oberon 6. Miranda 7. Puk

3 Uran ma 27 znanych księżyców Nazwy księżyców Urana związane są z postaciami z dzieł Williama Szekspira i Alexandra Pope a Pięć największych satelitów to Miranda, Ariel, Umbriel, Tytania i Oberon Łączna masa satelitów Urana jest najmniejsza wśród satelitów planet olbrzymów Wszystkie duże księżyce Urana są zbudowane z około 40-50% zamrożonej wody zmieszanej ze skałami, są to nieco większe kawałki skał niż na dużych księżycach Saturna takich jak Rea. WSTĘP

4 WSTĘP Numer Nazwa Jasność Średnica [km] Masa [kg] Półoś wielka [km] Okres obiegu [dni] Mimośród orbity Nachylenie orbity Rok odkrycia I Ariel 13,2 1157,8 ± 1,2 (1,35 ± 0,12) x ,52 0,001 0, II Umbriel 14,0 1169,4 ± 5,6 (1,17 ± 0,13) x ,14 0,004 0, III Tytania 13,0 1577,8 ± 3,6 (3,53 ± 0,09) x ,71 0,001 0, IV Oberon 13,2 1522,8 ± 5,2 (3,01 ± 0,07) x ,46 0,001 0, V Miranda 15,3 471,6 ± 1,4 (6,6 ± 0,7) x ,41 0,001 4,

5 WSTĘP

6 Puck, Miranda, Ariel, Umbriel, Titania i Oberon WSTĘP

7 Porównanie mass satelitów Urana WSTĘP

8 Numer Nazwa Jasność Średnica [km] Masa [kg] Półoś wielka [km] Okres obiegu [dni] Mimośród orbity WSTĘP Nachyleni e orbity Rok odkrycia IX Kresyda 21,1 80 ± 4 3,43 x ,464 0,000 0, VI Kordelia 23,1 40 ± 6 4,5 x ,335 0,000 0, VII Ofelia 22,8 43 ± 8 5,4 x ,376 0,010 0, VIII Bianka 22,0 51 ± 4 9,3 x ,435 0,001 0, X Desdemona 21,5 64 ± 8 1,78 x ,474 0,000 0, XI Julia 20,6 94 ± 8 5,57 x ,493 0,001 0, XII Porcja 19,9 135 ± 8 1,68 x ,513 0,000 0, XIII Rozalinda 21,3 72 ± 12 2,54 x ,558 0,000 0, XIV Belinda 21,0 81 ± 16 3,57 x ,624 0,000 0, XV Puk 19,2 162 ± 4 2,89 x ,762 0,000 0, XXV Perdyta 24,0 ~ ,638 0,

9 Numer Nazwa Jasność Średnica [km] Masa [kg] Półoś wielka [km] Okres obiegu [dni] Mimośród orbity WSTĘP Nachylenie orbity Rok odkrycia XIX Setebos 23,3 ~ ,8 0, , XVI Kaliban 22,4 ~ ,7 0, , XVII Sykoraks 20,8 ~ ,3 0, , XVIII Prospero 23,2 ~ ,3 0, , XX Stefano 24,1 ~ ,4 0, , XXI Trinkulo 25,4 ~ ,0 0, , XXII Francisco 25,0 ~ ,6 0, , XXIII Margaret 25,2 ~ ,8 0,661 56, XXIV Ferdynand 25,1 ~ ,4 0, , XXVI Mab 26 ~ ,923 0, XXVII Kupid 26 ~ ,618 0,

10 WSTĘP

11 WSTĘP Dwóch astronomów Robert Chancia i Matthew Hedman z Uniwersytetu Idaho w Moskwie zasugerowali w swoim raporcie z października 2016r. istnienie dwóch nieznanych dotąd księżyców Urana Sugerują to na podstawie zmian w gęstości dwóch pierścieni planety widocznych na zdjęciach radiowych z misji Voyager 2 Oba księżyce mają średnice w zakresie 4 14 km, mogą być więc trudne do odkrycia na zdjęciach z misji Voyager 2

12 ARIEL Jeden z pięciu największych satelitów Urana o średnicy równikowej 1158 km Został odkryty przez Williama Lassella w 1851 Ariel jest księżycem lodowym, składa się z lodu w około 70%, w 30% z krzemianów

13 ARIEL Jedyne wysokiej jakości zdjęcia Ariela pochodzą z sondy kosmicznej Voyager 2, która sfotografowała księżyc podczas przelotu w okolicy Urana w styczniu 1986 r. Podczas przelotu sondy, południowa półkula księżyca była skierowana w stronę Słońca, więc tylko ta część jest widoczna

14 Powierzchnia Ariela jest stosunkowo młoda, niektóre procesy tworzące nową powierzchnię są w toku Lodowa powierzchnia posiada często występujące kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem Naukowcy rozpoznają typy struktur geologicznych Ariela: kratery uderzeniowe, wąskie depresje, doliny oraz głębokie (nawet do 10km), długie na setki kilometrów wąwozy ARIEL

15 Własności fizyczne Średnica równikowa 1158 km Masa (1,35 ± 0,12) kg Średnia gęstość 1,67 g/cm 3 Przyspieszenie grawitacyjne na 0,27 m/s 2 powierzchni Siła ciążenia na powierzchni 0,028 g Prędkość ucieczki 0,56 km/s Okres obrotu wokół własnej osi synchroniczny Albedo 0,39 Jasność obserwowana 13,70 (z Ziemi) Temperatura powierzchni 58 K ARIEL

16 ARIEL

17 UMBRIEL Trzeci co do wielkości naturalny satelita Urana Odkryty przez Williama Lassella 24 października 1851 roku Nazwa księżyca pochodzi od złego ducha z poematu Pukiel porwany (The Rape of the Lock) Alexandra Pope a 5%BCyc)#/media/File:Umbriel_Earth_Moon_Compar ison.png

18 UMBRIEL Powierzchnię Umbriela pokrywają liczne kratery uderzeniowe, spośród których wiele jest znacznie większych niż na Arielu i Tytanii To sugeruje, że powierzchnia tego księżyca jest starsza i od dłuższego czasu nie wykazuje on aktywności geologicznej Umbriel jest bardzo ciemny odbija tylko około połowy światła odbijanego przez Ariela

19 UMBRIEL Własności fizyczne Średnica równikowa 1169 km Powierzchnia 4, km 2 Objętość 8, km 3 Masa (1,17 ± 0,13) kg Średnia gęstość 1,40 g/cm 3 Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni 0,23 m/s 2 Prędkość ucieczki 0,52 km/s Okres obrotu wokół własnej osi synchroniczny Albedo 0,21 Jasność obserwowana(z Ziemi) 14,0 Temperatura powierzchni 61 K

20 Krater Koordynaty Średnica (km) Pochodzenie nazwy UMBRIEL Alberich 33,6S; 42,2E 52,0 Alberyk, karzeł strzegący złota Nibelunga (mitologia germańska) Fin 37,4S; 44,3E 43,0 Fin, troll, który pomógł wybudować kościół w Kallundburgu, Zelandia (folklor duński) Gob 12,7S; 27,8E 88,0 Gob, król gnomów (folklor brytyjski) Kanaloa 10,8S; 345,7E 86,0 Kanaloa, przywódca złych duchów (mitologia polinezyjska) Malingee 22,9S; 13,9E 164,0 Malingee, duch podróżujący nocą (Australia, mitologia Aborygenów) Minepa 42,7S; 8,2E 58,0 zły duch (ludy Makua i Banayi, Mozambik) Peri 9,2S; 4,3E 61,0 Peri, wrogi, zły duch, rzucający uroki (mitologia perska) Setibos 30,8S; 346,3E 50,0 Setibos, główny diabeł (Portoryko) Skynd 1,8S; 331,7E 72,0 Skynd, troll, który ukradł trzy żony człowieka żyjącego w Englerup (folklor duński) Vuver 4,7S; 311,6E 98,0 Vuver, żyjący nad Wołgą zły duch (Mordowia) Wokolo 30S; 1,8E 208,0 Wokolo, duch diabła (Bambara, Afryka Zachodnia) Wunda 7,9S; 273,6E 131,0 Wunda, mroczny duch (Australia, mitologia Aborygenów) Zlyden 23,3S; 326,2E 44,0 Zlyden, zły duch (mitologia słowiańska)

21 UMBRIEL

22 Największy księżyc Urana Została ona odkryta przez Williama Herschela Dokładny skład i budowa powierzchni Tytanii pozostają nieznane Zebrane dane sugerują, że Tytania składa się z lodu wodnego (50%), krzemianów (30%), związków organicznych pochodnych metanu (20%) TYTANIA yc)#/media/file:titania_earth_moon_comparison.png

23 Jedyne zbliżenia powierzchni Tytanii pochodzą z materiału fotograficznego zebranego przez amerykańską sondę Voyager 2 w styczniu 1986 Obejmują one tylko południową półkulę księżyca, która właśnie wtedy była skierowana w kierunku Słońca TYTANIA Charakterystyczną cechą powierzchni tego księżyca jest kanion, porównywalny rozmiarami z marsjańskim Valles Marineris, czy Ithaca Chasma na księżycu Saturna, Tetydzie Cyc)#/media/File:Titania_(moon)_color_cropped.jpg

24 TYTANIA 8 września 2001 Tytania zakryła słabą gwiazdę, co było okazją do określenia średnicy księżyca i sprawdzenia, czy ma on atmosferę Zebrane dane pokazały, że Tytanii najpewniej brak atmosfery (ciśnienie przy powierzchni: około 0,03 mikrobara) Cyc)#/media/File:Titania_(moon)_color_cropped.jpg

25 TYTANIA Własności fizyczne Średnica równikowa 1578 km Powierzchnia 7, km 2 Objętość 2, km 3 Masa (3,53 ± 0,09) kg Średnia gęstość 1,72 g/cm 3 Przyspieszenie grawitacyjne na 0,378 m/s 2 powierzchni Prędkość ucieczki 0,77 km/s Okres obrotu wokół własnej osi synchroniczny Albedo 0,27 Jasność obserwowana 13,9 (z Ziemi)

26 TYTANIA

27 %BCyc)#/media/File:Oberon_Earth_Moon_Comparis on.png OBERON Drugi co do wielkości, najbardziej zewnętrzny satelita spośród pięciu głównych księżyców Urana Został odkryty 11 stycznia 1787 przez Williama Herschela

28 Jedyne wysokiej jakości zdjęcia Oberona pochodzą z sondy kosmicznej Voyager 2, która sfotografowała księżyc podczas jego przelotu w odległości km od księżyca w styczniu 1986 roku Oberon jest księżycem lodowym, składa się w około 50% z lodu, w 30% z krzemianów oraz w 20% ze składników węglowo-azotowych wiązanych metanem Na jego powierzchni znajdują się liczne kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem Naukowcy rozpoznają jedynie dwa typy struktur geologicznych Oberona: kratery uderzeniowe oraz wąskie depresje OBERON c)#/media/file:voyager_2_picture_of_oberon.jpg

29 OBERON Własności fizyczne Średnica równikowa 1522 km Powierzchnia 7, km 2 Objętość 1, km 3 Masa (3,01 ± 0,07) kg Średnia gęstość 1,63 g/cm 3 Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni 0,346 m/s 2 Prędkość ucieczki 0,73 km/s Okres obrotu wokół własnej osi synchroniczny Albedo 0,23 Jasność obserwowana (z Ziemi) 14,1

30 OBERON

31 Najmniejszy spośród pięciu głównych księżyców Urana, Miranda posiada najbardziej złożone struktury geologiczne spośród wszystkich satelitów tej planety Została odkryta przez Gerarda Kuipera w 1948 roku Powierzchnię Mirandy może pokrywać lód z małą ilością skał tworzonych przez krzemiany oraz związki organiczne zawierające metan MIRANDA

32 Licznie występują kaniony o głębokości dochodzącej do 20 kilometrów oraz regiony świadczące o wzmożonej w przeszłości aktywności geologicznej Rozległe wyżłobione struktury mogą być wynikiem ogrzewania się lodu Niska gęstość wskazuje, że lód jest głównym składnikiem wnętrza Mirandy, zatem zalicza się ona do księżyców lodowych MIRANDA

33 MIRANDA Miranda zawiera największy uskok w Układzie Słonecznym Verona Rupes Jego wysokość oszacowano na 5 km 5%BCyc)#/media/File:Miranda_scarp.jpg

34 MIRANDA Własności fizyczne Średnica równikowa 471 km Powierzchnia 7, km 2 Objętość 5, km 3 Masa (6,6 ± 0,7) kg Średnia gęstość 1,20 g/cm 3 Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni 0,079 m/s 2 Siła ciążenia na powierzchni Prędkość ucieczki Okres obrotu wokół własnej osi 0,008 g 0,19 km/s synchroniczny Albedo 0,32 Jasność obserwowana (z Ziemi) 15,3 Temperatura powierzchni 59 K

35 MIRANDA

36 PUK Największy wewnętrzny księżyc Urana Jest on szóstym co do wielkości księżycem Urana, znacznie mniejszym od piątej co do wielkości Mirandy Orbita Puka jest umiejscowiona wewnątrz jej orbity, a także wewnątrz odkrytego w 2003 roku pierścienia mi, najbardziej zewnętrznego pierścienia planety yc)#/media/file:uranus_moon_puck.png

37 PUK Własności fizyczne Średnica równikowa 162 ± 4 km Powierzchnia ~ km 2 Objętość ~2, km 3 Masa 2, kg Średnia gęstość 1,3 g/cm 3 Przyspieszenie grawitacyjne na 0,028 m/s 2 powierzchni Prędkość ucieczki 69 m/s Okres obrotu wokół własnej osi synchroniczny Albedo 0,104 Jasność obserwowana (z Ziemi) 19,75 Temperatura powierzchni 64 K

38 LITERATURA Wikipedia

39 DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ