Energetyka odnawialna w procesie inwestycyjnym budowy zakładu Znaczenie energii odnawialnej dla bilansu energetycznego
Znaczenie energii odnawialnej dla bilansu energetycznego Wzrost zapotrzebowania na energię, związany z postępem cywilizacyjnym i wzrostem poziomu życia mieszkańców globu, zmusza do poszukiwania nowych źródeł energii. Zasoby paliw kopalnych ulegają wyczerpaniu, a ich eksploatacja w negatywny sposób wpływa na środowisko. Problemy energetyczne można rozwiązać poprzez racjonalne gospodarowanie energią oraz pozyskiwanie jej ze źródeł odnawialnych. W ostatnich latach można zaobserwować intensywny rozwój energetyki odnawialnej zarówno w świecie, jak i w Polsce Ważne znaczenie dla rozwoju tej dziedziny energetyki mają uwarunkowania prawne. Do niekonwencjonalnych (odnawialnych) źródeł energii zalicza się głównie: wiatr, słońce, energię geotermalną, energię wód oraz energię otrzymywaną z biomasy. Wzrost udziału odnawialnych źródeł energii w bilansie paliwowo-energetycznym świata przyczynia się do poprawy efektywności wykorzystania i oszczędzania zasobów surowców energetycznych, poprawy stanu środowiska poprzez redukcję zanieczyszczeń do atmosfery i wód oraz redukcję ilości wytwarzanych odpadów. W związku z tym wspieranie rozwoju tych źródeł staje się coraz poważniejszym wyzwaniem wszystkich państw świata
Malejące wskutek wzrostu konsumpcji zasoby ropy naftowej (szacowane na około 136 mld ton) przy obecnym tempie ich eksploatacji wynoszącym 3,7 mld na rok wystarczą na około 40 lat. Zasoby gazu ziemnego według przewidywań wystarczą na około 70 lat. 75% światowej produkcji energii pochodzi z surowców nieodnawialnych Udział surowców energetycznych w skali światowej w 2000 roku
Około 1/5 produkowanej energii (19%) na świecie pochodzi ze źródeł odnawialnych. W krajach Unii Europejskiej najważniejszym nośnikiem energii są paliwa płynne (ok. 39%), tylko około 5,9% obecnej produkcji energii pochodzi ze źródeł odnawialnych. Unia Europejska postawiła sobie cel 12% udziału energii odnawialnej w bilansie energetycznym UE w 2010 roku. Struktura zużycia nośników energii w Unii Europejskiej
W krajach uprzemysłowionych, gdzie można mowić o wysokim poziomie dochodu narodowego, strukturę zużycia energii można w przybliżeniu opisać w następujący sposob: na potrzeby gospodarstw domowych i budynków użyteczności publicznej zużywa się od 40 do 50% energii, na potrzeby przemysłu zużywane jest 30-40%, a na potrzeby transportu wartość zużytej energii waha się pomiędzy 15, a 20%. Zużycie energii końcowej dla różnych sektorów gospodarki krajów UE (2009 rok)
POZYSKIWANIE ENERGII ZE ŹRÓDEŁ NIEODNAWIALNYCH. WPŁYW NA ŚRODOWISKO Węgiel kamienny i brunatny jako nośniki energii uważane są za najbrudniejsze rodzaje paliw. Podczas ich spalania uwalniane są do atmosfery duże ilości tlenków węgla, siarki, azotu, rtęci i ołowiu, czyli substancje szkodliwe dla środowiska i człowieka. Energetyka polska i światowa jak na razie wciąż opiera się głównie na paliwach kopalnych, coraz częściej jednak odchodzi się od tego typu wytwarzania energii. Głównym powodem przestawiania się na inne źródła energii są powstające podczas spalania paliw kopalnych (węgla i ropy naftowej) ogromne zanieczyszczenia (tlenki siarki, tlenki azotu i pyły). Zaledwie w ciągu roku polskie elektrownie spalają ok. 170 milionów ton węgla, które składają się na emisję 3 milionów ton pyłu, 4 milionów ton dwutlenku siarki i 400 milionów ton dwutlenku węgla. Na wysypiska trafia ok. 60 milionów ton popiołów.
Na przestrzeni kilkunastu ostatnich lat zmniejszyło się w Polsce zużycie węgla kamiennego Wzrosło natomiast zużycie gazu ziemnego. Gaz ziemny jest paliwem znacznie droższym od węgla kamiennego, ale równocześnie o wiele czystszym ekologicznie. Jest paliwem najmniej uciążliwym dla środowiska z punktu widzenia emisji CO2. Jednak zasoby gazu ziemnego są znacznie mniejsze w po-równaniu z innymi paliwami kopalnymi. Wzrost zainteresowania gazem ziemnym w Polsce w ostatnich latach był spowodowany skonstruowaniem kotłów gazowych o wysokiej sprawności cieplnej do ogrzewania mieszkań. Także zwiększająca się liczba samochodowych instalacji gazowych wpłynęła na popyt na to paliwo. Największym producentem gazu ziemnego jest Rosja, w której wydobywa się rocznie około 615 mld m3 tego surowca Polskie zasoby gazu ziemnego szacowane są na 150 169 mld m3. Posiadany potencjał zasobowy umożliwia wydobycie na poziomie około 4 mld m3.
Istniejący potencjał energetyczny świata stanowi suma jego rezerw oraz zasobów surowcowych. Przez pojęcie rezerwy rozumiemy dotychczas znane i eksploatowane za pomocą wspołcześnie znanych metod złoża surowców energetycznych. Zasoby natomiast możemy zdefiniować, jako wszelkie istniejące natomiast ystępujące trudności technologiczne i techniczne lub zbyt wysoki koszt eksploatacyjny. Według szacunków rezerwy wszystkich nośnikow energii w skali globalnej odpowiadały na początku XXI w. wartości ok. 1000 mld ton przeliczeniowych jednostek węgla kamiennego (JWK). Zapasy te dla potrzeb Europy wystarczyłyby na okres ok. 75 lat. Prognoza ta może jednak okazać się nie precyzyjna z uwagi na trudny do przewidzenia dynamizm światowego zużycia energii. Dane na temat globalnych potrzeb i zużycia poszczegolnych nośnikow energii w ujęciu ilościowym oraz średnioroczny wskaźnik wzrostu wyrażony w procentach na przekroju lat od 1971 do przewidywanych dla roku 2030 wartości zużycia poszczególnych surowców energetycznych przedstawia tabela.
Prognozy potrzeb energetycznych
Węgiel kamienny stanowi prawie połowę (49,8%) wykorzystanych źrodeł energii. Stanowi on o bezpieczeństwie energetycznym Polski, gdyż jest przeciwwagą dla gazu ziemnego i ropy naftowej, które musimy importować. Polska w zbyt dużym stopniu uzależniła się od zewnętrznych dostaw energii stanowią one ponad 70% zużytego gazu ziemnego oraz ponad 95% ropy naftowej. Nośniki wymagające importu stanowią już prawie 1/3 energii wykorzystywanej w Polsce 32,4%.
Sprawność systemów energetycznych Polską gospodarkę cechuje wysoka energochłonność, co jest zjawiskiem wybitnie negatywnym dla jej dalszego rozwoju. Wynika ona przede wszystkim ze struktury krajowego przemysłu (dominacja przemysłu cięŝkiego o wysokiej materiało i energochłonności) oraz ze specyfiki polskiej gospodarki komunalnobytowej. Pomimo, że energochłonność naszego PKB w ciągu ostatniej dekady spadła o 30%, efektywność polskiej gospodarki ktorą wyrażamy w PKB (wg kursu euro) na jednostkę energii jest ciągle dwa razy niższa niż średnia wartość dla krajów zachodnioeuropejskich.
Tendencje i priorytety działań Wśród podstawowych zaleceń i kierunkow działań, jakimi powinna podjąć Polska w sferze polityki energetycznej możemy wyrożnić: poprawę efektywności energetycznej i zmniejszenie energochłonności gospodarki, wzrost bezpieczeństwa dostaw paliw i energii, dywersyfikację struktury wytwarzania energii elektrycznej (np. poprzez wprowadzenie energetyki jądrowej), rozwój wykorzystania odnawialnych źrodeł energii (w tym biopaliw), rozwój konkurencyjnych rynkow paliw i energii, ograniczenie oddziaływania energetyki na środowisko