Ćwiczenie nr 7. Badanie wybranych elementów i układów z rdzeniami ferromagnetycznymi

Podobne dokumenty
INSTRUKCJA LABORATORIUM ELEKTROTECHNIKI BADANIE TRANSFORMATORA. Autor: Grzegorz Lenc, Strona 1/11

Ćwiczenie nr 1. Badanie obwodów jednofazowych RLC przy wymuszeniu sinusoidalnym

Ćwiczenie 2. BADANIE DWÓJNIKÓW NIELINIOWYCH STANOWISKO I. Badanie dwójników nieliniowych prądu stałego

Ćwiczenie nr 4. Badanie filtrów składowych symetrycznych prądu i napięcia

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie transformatora jednofazowego

ENS1C BADANIE DŁAWIKA E04

Ćwiczenie 4 WYZNACZANIE INDUKCYJNOŚCI WŁASNEJ I WZAJEMNEJ

Ćwiczenie: "Obwody ze sprzężeniami magnetycznymi"

ĆWICZENIE 6 BADANIE OBWODÓW MAGNETYCZNYCH

EUROELEKTRA Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej Rok szkolny 2014/2015

Badanie transformatora

LABORATORIUM PODSTAWY ELEKTROTECHNIKI

Obwody sprzężone magnetycznie.

I. Cel ćwiczenia: Poznanie budowy i właściwości transformatora jednofazowego.

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 7. Pomiar mocy czynnej, biernej i cosφ

transformatora jednofazowego.

POMIARY MOCY (OBWODY JEDNO- I TRÓJFAZOWE). POMIARY PRĄDÓW I NAPIĘĆ W OBWODACH TRÓJFAZOWYCH

Wyznaczenie parametrów schematu zastępczego transformatora

Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

Metodę poprawnie mierzonego prądu powinno się stosować do pomiaru dużych rezystancji, tzn. wielokrotnie większych od rezystancji amperomierza: (4)

LABORATORIUM PRZEKŁADNIKÓW

Badanie transformatora

OBWODY MAGNETYCZNE SPRZĘśONE

Wyznaczanie przenikalności magnetycznej i krzywej histerezy

Temat: Analiza pracy transformatora: stan jałowy, obciążenia i zwarcia.

ĆWICZENIE T2 PRACA RÓWNOLEGŁA TRANSFORMATORÓW

LABORATORIUM INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ

Badanie transformatora

LABORATORIUM PRZEKŁADNIKÓW

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W ELBLAGU

Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

POMIARY CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ IMPEDANCJI ELEMENTÓW R L C

Ćwiczenie 4 Badanie wpływu napięcia na prąd. Wyznaczanie charakterystyk prądowo-napięciowych elementów pasywnych... 68

Ćwiczenie nr 3 OBWODY LINIOWE PRĄDU SINUSOIDALNEGO

Ćwiczenie 6. BADANIE TRANSFORMATORÓW STANOWISKO I. Badanie transformatora jednofazowego V 1 X

Ćwiczenie 3 Badanie własności podstawowych liniowych członów automatyki opartych na biernych elementach elektrycznych

Badanie silnika indukcyjnego jednofazowego i transformatora

Ćwiczenie: "Obwody prądu sinusoidalnego jednofazowego"

4.8. Badania laboratoryjne

ĆWICZENIE NR 7. Badanie i pomiary transformatora

SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ W ARKUSZU II

WYZNACZANIE INDUKCYJNOŚCI WŁASNEJ I WZAJEMNEJ

Indukcja wzajemna. Transformator. dr inż. Romuald Kędzierski

Laboratorium Elektroenergetycznej Automatyki Zabezpieczeniowej Instrukcja laboratoryjna LABORATORIUM ELEKTROENERGETYCZNEJ AUTOMATYKI ZABEZPIECZENIOWEJ

Ć wiczenie 2 POMIARY REZYSTANCJI, INDUKCYJNOŚCI I POJEMNOŚCI

Laboratorium Wirtualne Obwodów w Stanach Ustalonych i Nieustalonych

Ćwiczenie nr 3 Sprawdzenie prawa Ohma.

Zespół Szkół Technicznych im. J. i J. Śniadeckich w Grudziądzu

Wyznaczanie przenikalności magnetycznej i krzywej histerezy

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

SERIA V. a). b). c). R o D 2 D 3

Obwody liniowe. Sprawdzanie praw Kirchhoffa

Źródła zasilania i parametry przebiegu zmiennego

Katedra Elektrotechniki Teoretycznej i Informatyki

Pracownia Elektrotechniki

Ćwiczenie 5 BADANIE PRZENIKALNOŚCI MATERIAŁÓW FERROMAGNETYCZNYCH. Laboratorium Inżynierii Materiałowej

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

PRZEŁĄCZANIE DIOD I TRANZYSTORÓW

Badanie transformatora

autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 28 PRĄD PRZEMIENNY

Ćwiczenie 3. BADANIE CEWEK SPRZĘŻONYCH MAGNETYCZNIE

Wartość średnia półokresowa prądu sinusoidalnego I śr : Analogicznie określa się wartość skuteczną i średnią napięcia sinusoidalnego:

Badanie obwodów z prostownikami sterowanymi

Zakład Zastosowań Elektroniki i Elektrotechniki

E1. OBWODY PRĄDU STAŁEGO WYZNACZANIE OPORU PRZEWODNIKÓW I SIŁY ELEKTROMOTORYCZNEJ ŹRÓDŁA

Wpływ nieliniowości elementów układu pomiarowego na błąd pomiaru impedancji

BADANIE TRANSFORMATORA I.

Ćw. III. Dioda Zenera

Badanie diody półprzewodnikowej

Katedra Elektrotechniki Teoretycznej i Informatyki

LABORATORIUM PRZEKŁADNIKÓW

Ćwiczenie: "Właściwości wybranych elementów układów elektronicznych"

Pomiar wysokich napięć

KONSPEKT LEKCJI. Podział czasowy lekcji i metody jej prowadzenia:

Ćwiczenie nr.14. Pomiar mocy biernej prądu trójfazowego. Q=UIsinϕ (1)

Ć W I C Z E N I E nr 9 BADANIE TRANSFORMATORA JEDNOFAZOWEGO

WYDZIAŁ PPT / KATEDRA INŻYNIERII BIOMEDYCZNE D-1 LABORATORIUM Z MIERNICTWA I AUTOMATYKI Ćwiczenie nr 14. Pomiary przemieszczeń liniowych

Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych

Lekcja 69. Budowa przyrządów pomiarowych.

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z PRZEDMIOTU POMIARY W ELEKTRYCE I ELEKTRONICE

st. stacjonarne I st. inżynierskie, Energetyka Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki Ćwiczenie nr 4 OBWODY TRÓJFAZOWE

Pomiar mocy czynnej, biernej i pozornej

Pomiar indukcyjności.

BADANIE ELEMENTÓW RLC

H a. H b MAGNESOWANIE RDZENIA FERROMAGNETYCZNEGO

KATEDRA ELEKTROTECHNIKI LABORATORIUM ELEKTROTECHNIKI

BADANIE PRZEKŁADNIKÓW PRĄDOWYCH

Badanie obwodów rozgałęzionych prądu stałego z jednym źródłem. Pomiar mocy w obwodach prądu stałego

Ćwiczenie: "Pomiary mocy w układach trójfazowych dla różnych charakterów obciążenia"

1 Ćwiczenia wprowadzające

I. Cel ćwiczenia: Poznanie własności obwodu szeregowego, zawierającego elementy R, L, C.

ĆWICZENIE 3 Badanie obwodów trójfazowych z odbiornikiem połączonym w trójkąt

I. Cel ćwiczenia: Poznanie własności obwodu szeregowego zawierającego elementy R, L, C.

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

Pomiar podstawowych wielkości elektrycznych

Lekcja 59. Histereza magnetyczna

LABORATORIUM TERMODYNAMIKI ĆWICZENIE NR 3 L3-1

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 1. Połączenia szeregowe oraz równoległe elementów RC

Rys. 1 Schemat układu L 2 R 2 E C 1. t(0+)

Badanie własności hallotronu, wyznaczenie stałej Halla (E2)

Transkrypt:

Ćwiczenie nr 7 Badanie wybranych elementów i układów z rdzeniami ferromagnetycznymi. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest badanie dławika jako elementu nieliniowego, wyznaczenie jego parametrów zastępczych oraz badanie trójfazowego potrajacza częstotliwości.. Program badań.. Stosowane panele i przyrządy pomiarowe panel ZASLACZ TRÓJFAZOWY panel DŁAWK panel ODBORNK TRÓJFAZOWY panel POTRAJACZ CZĘSTOTLWOŚC oscyloskop HP 54603B amperomierz elektromagnetyczny woltomierz uniwersalny, szt. watomierz elektrodynamiczny autotransformator z transformatorem izolującym... Określenie parametrów dławika W tym punkcie należy wyznaczyć długość drogi strumienia w rdzeniu (l Fe ) oraz przekrój rzeczywisty środkowej kolumny rdzenia ferromagnetycznego (S Fe ). Rys. 7.. Dane geometryczne rdzenia dławika

Panel DŁAWK zawiera dławik wykonany na rdzeniu ferromagnetycznym złożonym z kształtek E, ze szczeliną między rdzeniem a zworą o długości δ=0,5 mm. Na środkową kolumnę rdzenia są nawinięte dwa jednakowe uzwojenia o liczbie zwojów z =z =400 przewodem o średnicy 0,6 mm. Przez uzwojenia te może ciągle płynąć prąd = A i odpowiednio w krótszym czasie (t=5 min.)=,5 A oraz (t=min.)= A. Wymiary rdzenia ferromagnetycznego są podane na rys. 7. (w milimetrach). Długość drogi strumienia w rdzeniu l Fe wynosi: l Fe = 3,5+ 50,5=63,5 mm=0,635 m Przekrój środkowej kolumny rdzenia wynosi: S Fe =k a b=0,93 5 7=6,8 0-4 m gdzie k=0,93 jest współczynnikiem wypełnienia rdzenia..3. dentyfikacja elementów schematu zastępczego dławika i pomiary własności magnetycznych rdzenia dentyfikacja elementów schematu zastępczego dławika przedstawionego na rys. 7. sprowadza się do wyznaczenia charakterystyki magnesowania B = f(h) oraz wartości R cu, X L, B i G Fe. Schemat pomiarowy przedstawiony jest rys. 7.. Autotransformator * Rys. 7.. Schemat pomiarowy do identyfikacji parametrów schematu zastępczego (R Cu ) Wyniki pomiarów dla trzech wartości prądu (np. 0,5;; A) należy wpisać do tabeli 7.. Lp. Pomiary Obliczenia 3 Tabela 7. [A] [V] P [W] R w [Ω] R śr [Ω] R Cu [Ω] Cewkę z traktujemy jako uzwojenie dławika, a cewkę z - jako pomocniczą. Całkowita moc mierzona jest mocą czynną strat w uzwojeniu, a R w jest sumą rezystancji dwóch cewek połączonych szeregowo:

P R w = (7.) n Rw i= Rsr = n, gdzie n jest liczbą pomiarów. (7.) Rezystancję R Cu obliczamy dzieląc R śr przez jako rezystancję jednej cewki: Rsr R Cu = (7.) Do wyznaczenia pozostałych elementów schematu zastępczego dławika wykorzystujemy pomiary wykonane w układzie pokazanym na rysunku 7.3. Autotransformator * Rys. 7.3. Schemat pomiarowy do wyznaczenia pozostałych parametrów dławika Schemat połączeń panelu DŁAWK przedstawiony jest na rys. 7.4. transformator izolujacy δ Rys. 7.4. kład pomiarowy do wyznaczenia parametrów zastępczych dławika 3

Wyniki pomiarów zamieszczamy w tabeli 7. Tabela 7. Pomiary Obliczenia Lp. P B P 0 Fe H G Fe B X L L A V W V T W A A A/m Ω - Ω - Ω H... Pomiary należy wykonać dla dziesięciu wartości prądu (0, A). ndukcję magnetyczną B obliczamy ze wzoru: B = 4,44 fzs (7.4) Moc czynną traconą w rdzeniu P 0 wyznaczamy następująco: P 0 =P -R Cu gdzie: P -całkowita moc czynna stracona w dławiku R Cu - moc tracona w uzwojeniu. Prądy obliczamy ze wzorów: P0 Fe = - prąd strat w rdzeniu (7.5) = Fe - prąd magnesujący. (7.6) Z prawa przepływu: z = H FelFe + Bp δ ( 0 =,5 0-6 H/m) (7.7) 0 wyprowadzamy wzór na natężenie pola magnetycznego H: H 6 z 0 Bδ = (7.8) 0,8 l Fe Fe G =, Fe B = (7.9) X L wyznaczamy z równania wynikaj¹cego z wykresu wektorowego dla cewki nie liniowej ze stratami: = ( R X ) + ( R + X ) (7.0) Cu L Fe Cu Fe L + Jedn¹ z obliczonych z równania kwadratowego wartości X L (ujemn¹) należy odrzucić, a wykorzystując dodatnie X L obliczyć indukcyjność L ze wzoru: X L L = (7.) ω 4

Na podstawie tabeli (indukcji B i natężenia H) dla wszystkich punktów pomierzonych należy wyznaczyć i narysować charakterystykę magnesowania B = f(h)..4. Obserwacje na oscyloskopie zjawiska histerezy oraz przebiegów czasowych natężenia pola H i indukcji B. Rys. 7.5. kład pomiarowy do obserwacji przebiegów czasowych natężenia pola magnetycznego H i indukcji B oraz dynamicznej pętli histerezy Obserwacje przeprowadzamy dla trzech napięć zasilających z (, i 33 V). Obserwujemy kolejno przebiegi H(t), B(t) oraz pętlę histerezy. /.5. Pomiary i obliczenia szczeliny dławika 5

Rys. 7.6. Schemat pomiarowy do wyznaczenia szczeliny powietrznej dławika Pomiary wykonujemy według schematu na rys. 7.0 dla dławika, którego liczba zwojów wynosi: z = z +z = 800, R = R +R = R, X = X L +X L +X M = 4X L. Wyniki wpisujemy do tabeli 7.3 dla prądu = 0,5; ;,5; A. Tabela 7.3 Pomiary Obliczenia Lp. P B zał H Fe D R L D δ... A V W T A/m V A A A V V V m Szerokość szczeliny obliczamy dla jednego prądu, np. = A. Przed przystąpieniem do obliczeń należy zauważyć, że wartość napięcia na dławiku zależy proporcjonalnie od indukcji B: = RCu + jx L + j(4,44 fzbs) (7.3) zaś prąd w dławiku- od szerokości szczeliny: z = H FelFe + Bp δ (7.4) 0 Obliczenia wykonujemy metodą prób. Polega ona na tym, że na początek zakładamy wielkość szczeliny δ oraz indukcję B. Następnie obliczamy oraz i porównujemy je z wynikami pomiaru. Jeżeli uzyskamy różnicę pomiędzy napięciem obliczonym a zmierzonym, zmieniamy założoną indukcję B, w przypadku różniącego się prądu, zmieniamy szerokość szczeliny δ. Kolejne założenia wartości δ i B oraz kolejne cykle obliczeń powtarzamy aż do uzyskania zadowalających zgodności wielkości obliczonych, z pomierzonymi..6. Pomiary zewnętrznych charakterystyk transformatorów potrajacza 6

Rys 7.7. Schemat pomiarowy zewnętrznych charakterystyk transformatorów Panel trójfazowego potrajacza częstotliwości zawiera trzy transformatory jednofazowe o przekładni n= z uzwojeniami wykonanymi przewodem o średnicy 0,6 mm. Liczba zwojów między zaciskami -3 wynosi z (-3) = 460, z odczepem na z (-) = 300 zwojów. Przekrój rdzenia wynosi S=,0 0-4 m, a średnia długość drogi strumienia w rdzeniu l Fe = 0, m oraz szczelina δ = 0, mm. Pomiary przeprowadzamy przyłączając kolejno układ zasilania do zacisków -3 transformatorów A, B i C. Wyniki pomiarów zapisujemy w tabeli 7.4 przyjmując prądy =0,05; 0,; 0,3; 0,5; 0,7; ;,5 i A. Tabela 7.4 Pomiary Obliczenia Lp. -3 A B C śr B p =f(h p ) H 0 =f(b p ) φ p φ obl... V B p H p H 0 A V V V V V V V T A/m A/m Wb Wb śr jest średnią wartością napięcia wtórnego ze wszystkich trzech transformatorów: A + B + C úr = (7.5) 3 Wartości B p i H p (uzyskane w oparciu o pomiary) obliczamy ze wzorów: B p = 4,44 fzs (7.6) 6 z 0,8 0 Bδ H p = l Fe Przyjmujemy z = z = 460 zwojów oraz δ = 0, mm. Korzystając z powyższych obliczeń wykonujemy wykres charakterystyki pomierzonej magnesowania B p = f(h p ). Aproksymacja hiperboliczna charakterystyki magnesowania. Natężenie pola H 0 (obliczone) otrzymujemy ze wzoru aproksymacji hiperbolicznej: 7

H 0 = c sinhc B (7.7) gdzie: H 5 ln H 4 H5 c = c = (7.8) B5 B4 sinh cb5 Do tych obliczeń wykorzystane zostały dwa punkty na pomierzonej charakterystyce magnesowania B P = f(h P ): P 4 (H 4, B 4 ) - na początkowej części kolana charakterystyki, P 5 (H 5, B 5 ) - w części odpowiadającej dużemu nasyceniu rdzenia. Aproksymacja szeregiem potęgowym krzywej magnesowania. Strumień φ obl wyznaczamy korzystając z następującego wzoru aproksymacji szeregiem potęgowym nieparzystym. φ obl = b - b 3 3, obliczając b i b 3 z układu równań: 3 φ = b b3 dla P6 (, φ ) 3 φ = b b3 dla P7 (, φ ) (7.9) gdzie: φ p = B p S oraz przyjmując do obliczeń współrzędne punktów na uzyskanej z pomiarów charakterystyce magnesowania φ p = f () odpowiednio: P 6 (, φ ) - na początkowej części kolana charakterystyki P, ) - w części odpowiadającej dużemu nasyceniu rdzenia 7 ( φ Narysować obliczone w wyniku aproksymacji charakterystyki magnesowania i uzyskane w wyniku pomiarów, na jednym układzie współrzędnych..7. Obserwacje na oscyloskopie napięć i prądów w potrajaczu częstotliwości Obserwacji dokonujemy w układzie pokazanym na rys. 7.. 8

0 N N (gwiazdy) (gwiazdy) Rys. 7.8. kład pomiarowy do obserwacji napięć w potrajaczu napięcia Należy zaobserwować przebieg napięcia A i napięcia wyjściowego 0 w funkcji czasu, dla z =,, 33 i 44 V. 9

Oglądane przebiegi należy przerysować do protokółu na jednej osi czasu, zapisując amplitudy i wartości czasowe. Przykładowe przebiegi są przedstawione na rys. 7.3. u A (t) u 0 (t) 0 Rys. 7.9. Przykładowy przebieg czasowy napięcia potrajacza u 0 (t) na tle sinusoidy zasilającej u A (t). 3. Opracowanie wyników. W odniesieniu do p.4. należy obliczyć długość drogi strumienia w rdzeniu l Fe i przekrój środkowej kolumny rdzenia S Fe.. W odniesieniu do pomiarów wykonanych w p.4., w sprawozdaniu należy: zamieścić obliczenia parametrów schematu zastępczego R Cu, G Fe, B i X L dla jednej wartości prądu z; narysować charakterystykę magnesowania B=f(H) na papierze milimetrowym; narysować wykres wektorowy dławika w skali na papierze milimetrowym dla zadanego prądu z ; 3. Odnośnie obserwacji pomocniczych w p.4.3, w sprawozdaniu należy: zamieścić obserwowane przebiegi, H(t), B(t), B(H). uzasadnić analitycznie (na wzorach), że przebieg obserwowanego napięcia u R (t) jest proporcjonalny do przebiegu H(t) oraz przebieg napięcia u C (t) jest proporcjonalny do przebiegu indukcji B(t). 4. W p.4.4 ćwiczenia przeprowadzone obliczenia zmierzają do wyznaczenia takiej szczeliny δ x, przy której napięcie i prąd w dławiku są równe zadanym, zmierzonym. W tablicy zamieszczamy obliczenia dla ostatniej próby, natomiast w sprawozdaniu należy: zamieścić wszystkie obliczenia dla dwóch ostatnich prób; porównać długość szczeliny rzeczywistej rdzenia δ z uzyskaną z obliczeń δ x, i uzasadnić przyczyny ewentualnych rozbieżności. 5. W odniesieniu do p.4.5 należy: dokonać obliczeń w tabeli 7.4; narysować charakterystyki zewnętrzne =f() dla trzech transformatorów i zaznaczyć punkty dla Z =,, 33 i 44 V; wykonać wykresy charakterystyk B p =f(h p ) oraz H 0 =f(b p ) w jednym układzie współrzędnych na papierze milimetrowym; wykonać wykresy charakterystyk φ p =f() oraz φ obl =f() na jednym układzie współrzędnych; wyjaśnić ewentualne przyczyny rozbieżności charakterystyk. 6. W odniesieniu do p.4.6 w sprawozdaniu należy: zamieścić obserwowane na oscyloskopie przebiegi (łącznie 6 oscylogramów); omówić wyniki pomiarów i zamieścić własne spostrzeżenia. 0