IP Interpretacja dostarczona przez portal http://interpretacja-podatkowa.pl/. Największe archiwum polskich interpretacji podatkowych. Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Data 2010.08.24 Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna Sygnatura IPPB4/415-447/10-4/JK Źródło http://interpretacja-podatkowa.pl/interpretacja/pokaz/4-podatekdochodowy-od-osob-fizycznych/14-podstawa-obliczenia-i-wysokoscpodatku/15-ustalenie-podstawy-opodatkowania/155560-lekiniepelnosprawni-odliczenie-od-dochodu-ulga-rehabilitacyjna.html Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24.05.2010 r. (data wpływu 28.05.2010 r.) oraz w piśmie z dnia 28.07.2010 r. (data nadania 02.08.2010 r., data wpływu 03.08.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-447/10-2/JK z dnia 23.07.2010 r. (data nadania 23.07.2010 r., data doręczenia 27.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 28 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23.07.2010 r. Nr IPPB4/415-447/10-2/JK (data nadania 23.07.2010 r., data doręczenia 27.07.2010 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, dokładne sprecyzowanie pytania (pytań) przyporządkowanych do przedstawionego stanu faktycznego, wskazanie jakiego okresu podatkowego (rok) dotyczy zapytanie oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania. Pismem z dnia 28.07.2010 r. (data nadania 02.08.2010 r., data wpływu 03.08.2010 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. W dniu 24.01.2007 r. doznała pierwszego udaru mózgu niedokrwiennego lewej półkuli mózgu, oraz całkowita afazja. W dniu 10.04.2007 r. lekarz orzecznik z ZUS określił, że Wnioskodawczyni jest trwale niezdolna do samodzielnego życia. W dniu 21.01.2009 r. Wnioskodawczyni powtórnie dostała udaru mózgu po lewej stronie, przez co Jej stan zdrowia się pogorszył. W związku z tym Wnioskodawczyni ma niedowład prawej części ciała co praktycznie uniemożliwia Jej poruszanie się i zaspokajanie podstawowych potrzeb fizjologicznych. Z powodu znacznego pogorszenia się stanu zdrowia Wnioskodawczyni, uległa także pogorszeniu Jej sytuacja materialna (konieczność zakupu drogich leków, opłata za rehabilitację itp.), dlatego każda pomoc finansowa pomoże godnie żyć i tak w trudnej dla Wnioskodawczyni sytuacji. W związku z powyższym Wnioskodawczyni zwraca się o wyrażenie zgody na odpisywanie od podatku dochodowego wydatków poniesionych na zakup pieluchomajtek. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy Wnioskodawczyni może od podatku odpisywać zakupione w 2010 r. pieluchomajtki... Zdaniem Wnioskodawczyni, bez pieluchomajtek Jej życie i tak w trudnej sytuacji uległoby jeszcze pogorszeniu. Wnioskodawczyni uważa, że pieluchomajtki powinny być odpisywane od podatku. Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje: Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu. W myśl art. 26 ust. 7a ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, 2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, 3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego, Strona: 2
4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach pielęgnacyjno opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowych 2.280 zł, utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowych kwoty określonej w pkt 7, opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa, opłacenie tłumacza języka migowego, kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych które nie ukończyły 25 roku życia, leki w wysokości stanowiącej różnice pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo), odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne: a) osoby niepełnosprawnej karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11. Wydatki o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone Strona: 3
podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakiejkolwiek formie. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy). Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1. I grupy inwalidztwa należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo b) znaczny stopień niepełnosprawności, 2. II grupy inwalidztwa należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy, albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje się za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu. W tym miejscu podkreślić należy, iż katalog wydatków, o których mowa w art. 26 ust 7a ww. ustawy jest katalogiem zamkniętym, tzn. odliczeniu podlegają wydatki enumeratywnie w nim wymienione, a rozszerzająca interpretacja tego przepisu jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Także przepisy dotyczące ulg podatkowych interpretowane powinny być ściśle a każda ich nadinterpretacja jest niedopuszczalna. Strona: 4
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. W dniu 10. 04.2007 r. lekarz orzecznik z ZUS określił, że Wnioskodawczyni jest trwale niezdolna do samodzielnego życia. W dniu 24.01.2007 r. Wnioskodawczyni doznała pierwszego udaru mózgu, a w dniu 21.01.2009 r. Wnioskodawczyni dostała drugiego udaru mózgu po lewej stronie, przez co Jej stan zdrowia się pogorszył. W związku z tym Wnioskodawczyni ma niedowład prawej części ciała co praktycznie uniemożliwia Jej poruszanie się i zaspokajanie podstawowych potrzeb fizjologicznych. Wnioskodawczyni chciałaby odpisać od podatku zakupione w 2010 r. pieluchomajtki. Wskazać należy, iż pieluchomajtki niewątpliwie są środkami ułatwiającymi wykonywanie czynności życiowych osobom niepełnosprawnym oraz poprzez swoją funkcję pomagają fizycznie i psychicznie przystosować się osobie chorej do zmienionych warunków życia. Jednakże ustawodawca, wyraźnie wskazał, które wydatki związane z rehabilitacją, mogą zostać odliczone od dochodu, uznając za takie m.in. wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy), a także na zakup leków w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł (art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy). Przy czym zakup leków może być zaliczony do wydatków uprawniających do ulgi, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo. W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji leku, a zatem należy opierać się na regulacjach zawartych w innych przepisach. Taką definicję zawierają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.). Z definicji leku aptecznego, leku recepturowego, leku gotowego wynika, że leki te są produktami leczniczymi (art. 2 pkt 10-12 tejże ustawy). Natomiast, stosownie do treści art. 2 pkt 32 ww. ustawy, przez produkt leczniczy należy rozumieć substancję lub mieszaninę substancji, przedstawianą jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawaną w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazać należy, iż środki higieniczne pieluchomajtki nie mieszczą się w definicji leku, gdyż nie spełniają cech wskazanych w ww. przepisie, nie mieszczą się również w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy, ponieważ nie są sprzętem, urządzeniem, czy narzędziem technicznym. Zatem wydatek na zakup pieluchomajtek nie podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na Strona: 5
piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock. Strona: 6