Si W Fe Fig. 1. Fragment próbki 1. Kontakt pomiędzy strefą żelazonośną (z lewej-fe) a strefą krzemianową (z prawej-si). Granica kontaktu podkreślona jest obecnością włóknistego wollastonitu. W strefie krzemianowej stwierdzono występowanie piroksenów oraz kryształów melilitu o budowie strefowej (). W strefie Fe widoczne duże pęcherze pogazowe, zamknięte w trakcie stygnięcia stopu. Fig.2. Fragment próbki 1 ze strefowymi kryształami melilitu ().
Fig.3. Pęcherz pogazowy w próbce żużlu nr.1. Na ścianach kostkowe kryształy melilitu o budowie szkieletowej, w centralnej części kulisty fragment szkliwa o barwie żółtozielonej. W Fig.4. Fragment wypolerowanej powierzchni próbki nr.1. Włóknista strefa wollastonitowa o barwie jasnobrązowej kontaktuje ze strefą piroksenowi w której wykrystalizowały liczne, strefowe kryształy melilitów ().
Fig.5. Kryształy melilitu tkwiące w strefie krzemianowej, próbka nr.1. Zdjęcie czarno-białe. Sz Si 1cm Fig.6. Wypolerowana powierzchnia próbki nr.2. Bezpostaciowe szkliwo o czarnej barwie (Sz) zawiera smużyste wtrącenia faz krzemianowych o barwie niebieskiej i jasnobrązowej (Si).
Sz 1cm Fig. 7. Przekrój polerowany próbki 3. Podobnie jak w próbce 2 tutaj również zaobserwowano w ciemnej fazie szklistej występowanie melilitu. W próbce 3 jednak kryształy tej fazy charakteryzują się większymi rozmiarami i prawidłowym wykształceniem. Fig.8. Przekrój polerowany przez fragment próbki nr 5. Wyróżniające się dwie strefy: jasna złożona z trydymitu, krystobalitu oraz mullitu oraz strefa ciemna bogata w kordieryt. Skład fazowy wskazuje że badana próbka stanowi cegłę ogniotrwałą, wmurowaną prawdopodobnie w wielki piec służący do wytopu żelaza z rudy syderytowej.
Fig.9. Fragment wypolerowanej powierzchni próbki nr.6. Drobne ziarna z czerwonymi i pomaraoczowymi refleksami odpowiadają oliwinom bogatym w Fe (fajalit). Fig.10. Naturalny fragment próbki nr.7. W czarnej, szklistej fazie krzemianowej zatopione zostały prawidłowo wykształcone, jasnobrązowe kryształy melilitu ().
1cm Fig.11. Próbka nr. 8. Wybrane fragmenty przedstawiono na fig. 12 i 13. 1 2 Fig.11. Fragment próbki 8, powierzchnia polerowana. W ciemnozielonej fazie szklistej widoczne są smużyste odmieszania faz krystalicznych z grupy melilitu ( 1 ). Kryształy osiągają również większe rozmiary, dochodzące do 1cm a ich przekroje ukazują skomplikowaną budowę strefową ( 2 ).
1cm Fig.12. Polerowany fragment próbki nr.8. W ciemnozielonej fazie szklistej widoczne są jasne smugi złożone z mikroskopijnych kryształów krzemianowych. Po powstaniu tej generacji kryształów nastąpiło spękanie stygnącego stopu (zaznaczone strzałką). W ostatniej fazie stygnięcia krystalizowały największe kryształy melilitu - tworzące skupienia i zrosty bądź izolowane osobniki tkwiące w zielonym szkliwie. 1cm Fig.14. Polerowana powierzchnia próbki nr.9. Poszczególne fragmenty opisano na dalszych figurach.
Fig.15. Fragment próbki nr.9. W zielonej fazie szklistej widoczne smużyste skupienia mikrokrystalicznych faz krzemianowych. Przebieg skupieo wskazuje na płynięcie stopu w trakcie stygnięcia. Kryształy melilitu charakteryzują się skomplikowaną budową sektorową, przy czym poszczególne strefy różnią się barwą, od ciemnozielonej w środku, poprzez zółtą ku niebieskiej i ciemnoniebieskiej na granicy ze szkliwem. 1mm Fig.16. Przekrój przez kryształ melilitu ukazujący skomplikowaną budowę wewnętrzną. Różnicowanie się składu chemicznego podkreślone jest poprzez zmienne zabarwienie poszczególnych stref wzrostu.
Fig. 16. Naturalna powierzchnia próbki nr.10 ukazująca tabliczkowe przekroje kryształów melilitu. Fig.17. Próbka nr. 1?, powierzchnia naturalna z promienistym skupieniem kryształów wollastonitu.