1 września 2016 Przedmiotowy system oceniania z chemii dla gimnazjum Przedmiotowy system oceniania z chemii dla uczniów gimnazjum został opracowany w oparciu o: 1. Podstawę programową Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw z dnia15 stycznia 2009 r. Nr 4, poz. 17) 2. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 roku w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562, z późniejszymi zmianami) 3. Wewnątrzszkolny System Oceniania 4. Program nauczania chemii Ocenianiu podlegają: 1. wiadomości 2. umiejętności 3. praca na lekcji 4. prace domowe 5. aktywność pozalekcyjna Wiadomości i umiejętności oceniane są na podstawie:. odpowiedzi ustnych. sprawdzianów przeprowadzanych po każdym zakończonym dziale sprawdziany zapowiadane są na co najmniej tydzień przed datą sprawdzianu. kartkówek, które mogą obejmować materiał z trzech ostatnich lekcji. Kartkówki mogą nie być zapowiadane wcześniej. Wymagania dotyczące wiadomości i umiejętności na poszczególne stopnie opisane są w zamieszczonej poniżej tabeli i dla danej klasy gimnazjum obejmują zakres zrealizowany w danym roku szkolnym. Ocenianie pracy na lekcji polega na ocenie aktywności ucznia i jego zaangażowania w przebieg lekcji, może obejmować ocenę notatek w zeszycie i ćwiczeniach, opisów doświadczeń, przygotowanie w domu i przedstawienie na lekcji prezentacji poszerzających aktualną wiedzę Ocenie podlegają również pisemne prace domowe zadane przez nauczyciela.
Oceniana jest również wyjątkowe zainteresowanie przedmiotem, poszerzanie wiedzy poprzez udział w zajęciach dodatkowych Uczeń otrzymuje dodatkową ocenę za udział w olimpiadach przedmiotowych i konkursach z chemii oraz udział w projekcie z chemii Za udział w projekcie uczeń jest dodatkowo wynagradzany na końcu roku szkolnego w klasie trzeciej wpis do dziennika elektronicznego oceny celującej jako jednej z ocen cząstkowych. Uczeń ma obowiązek zaliczyć kartkówkę oraz sprawdzian na której był nieobecny w terminie wyznaczonym przez nauczyciela nie później jak do 2 tygodni od dnia w którym uczniowie pisali sprawdzian. W przypadku nie spełnienia tego wymagania uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną. Uczeń może również zgłosić nieprzygotowanie do zajęć w pierwszej klasie gimnazjum dwa razy w semestrze, w drugiej i trzeciej klasie jeden raz w semestrze. Nieprzygotowanie do zajęć oznacza również brak zadania lub ćwiczeń w których należało zrobić zadanie. Klasyfikacji semestralnej i końcoworocznej dokonuje się na podstawie ocen cząstkowych według średniej ważonej wyliczanej przez system dziennika elektronicznego, przy czym ocena jest podwyższana tylko wtedy jeżeli ułamkowa część średniej przekracza wartość 0,50, czyli przykładowo dla średniej 4,51 oceną końcową jest bardzo dobry, a dla średniej 4,50 oceną końcową jest dobry. Ocena semestralna i końcoworoczna może być podwyższona lub obniżona o pół stopnia na podstawie aktywności (+) lub braku aktywności (-).Przez brak aktywności rozumie się nie wykonywanie poleceń nauczyciela podczas trwania lekcji np. brak kompletnej notatki lub lekceważenie innych poleceń związanych z przebiegiemm lekcji. Lidia Talar
Wymagania programowe na poszczególne oceny IV. Kwasy wymienia zasady bhp dotyczàce obchodzenia si z kwasami definiuje poj cia: elektrolit i nieelektrolit wyjaênia, co to jest wskaênik i wymienia trzy przykłady wskaêników opisuje zastosowania wskaêników odró nia kwasy od innych substancji chemicznych za pomocà wskaêników definiuje poj cie kwasy opisuje budow kwasów beztlenowych i tlenowych odró nia kwasy tlenowe od beztlenowych wskazuje wodór i reszt kwasowà we wzorze kwasu wyznacza wartoêciowoêç reszty kwasowej zapisuje wzory sumaryczne kwasów: HCl, H 2 S, H 2 SO 4, H 2 SO 3, HNO 3, H 2 CO 3, H 3 PO 4 podaje nazwy poznanych kwasów opisuje właêciwoêci kwasów: chlorowodorowego, azotowego(v) i siarkowego(vi) opisuje podstawowe zastosowania kwasów: chlorowodorowego, azotowego(v) i siarkowego(vi) wyjaênia, na czym polega dysocjacja jonowa (elektrolityczna) kwasów definiuje poj cia: jon, kation i anion zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej kwasów (proste przykłady) podaje nazwy jonów powstałych w wyniku reakcji dysocjacji jonowej (proste przykłady) wyjaênia poj cie kwaêne opady wymienia wspólne właêciwoêci kwasów wyjaênia, z czego wynikajà wspólne właêciwoêci kwasów zapisuje wzory strukturalne poznanych kwasów wyjaênia poj cie tlenek kwasowy wskazuje przykłady tlenków kwasowych wymienia metody otrzymywania kwasów tlenowych i beztlenowych poznanych kwasów opisuje właêciwoêci poznanych kwasów opisuje zastosowania poznanych kwasów wyjaênia poj cie dysocjacja jonowa zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej kwasów definiuje poj cie odczyn kwasowy zapisuje obserwacje do przeprowadzanych wyjaênia, dlaczego podczas pracy ze st onymi roztworami kwasów nale y zachowaç szczególnà ostro noêç wymienia poznane tlenki kwasowe wskazanego kwasu wykazuje doêwiadczalnie ràce właêciwoêci kwasu siarkowego(vi) podaje zasad bezpiecznego rozcieƒczania st onego roztworu kwasu siarkowego(vi) wyjaênia, dlaczego kwas siarkowy(vi) pozostawiony w otwartym naczyniu zwi ksza swà obj toêç planuje doêwiadczalne wykrycie białka w próbce ywnoêci (w serze, mleku, jajku) opisuje reakcj ksantoproteinowà dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) kwasów okreêla odczyn roztworu kwasowego na podstawie znajomoêci jonów obecnych w badanym roztworze analizuje proces powstawania kwaênych opadów i skutki ich działania rozwiàzuje chemografy zapisuje wzór strukturalny dowolnego kwasu nieorganicznego o podanym wzorze sumarycznym projektuje doêwiadczenia, w których wyniku mo na otrzymaç kwasy identyfikuje kwasy na podstawie podanych informacji odczytuje równania reakcji chemicznych potrafi rozwiàzywaç trudniejsze chemografy proponuje sposoby ograniczenia powstawania kwaênych opadów do wystawienia oceny celujàcej. omawia przemysłowà metod otrzymywania kwasu azotowego(v), definiuje poj cie stopieƒ dysocjacji, dzieli elektrolity ze wzgl du na stopieƒ dysocjacji. Wymagania programowe 11
V. Wodorotlenki wymienia przepisy bhp dotyczàce obchodzenia si z zasadami odró nia zasady od innych substancji chemicznych za pomocà wskaêników definiuje poj cia wodorotlenek i zasada opisuje budow wodorotlenków podaje wartoêciowoêç grupy wodorotlenowej zapisuje wzory sumaryczne wodorotlenków: NaOH, KOH, Ca(OH) 2, Al(OH) 3 opisuje właêciwoêci oraz zastosowania wodorotlenków: sodu, potasu i wapnia wyjaênia, na czym polega dysocjacja jonowa (elektrolityczna) zasad zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady) podaje nazwy jonów powstałych w wyniku reakcji dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady) odró nia zasady od kwasów za pomocà wskaêników wymienia rodzaje odczynu roztworów okreêla zakres ph i barwy wskaêników dla poszczególnych odczynów wymienia wspólne właêciwoêci zasad wyjaênia, z czego wynikajà wspólne właêciwoêci zasad definiuje poj cie tlenek zasadowy podaje przykłady tlenków zasadowych wymienia dwie główne metody otrzymywania wodorotlenków wodorotlenku sodu, potasu i wapnia wyjaênia poj cia: woda wapienna, wapno palone i wapno gaszone okreêla rozpuszczalnoêç wodorotlenków na podstawie tabeli rozpuszczalnoêci zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej zasad definiuje poj cie odczyn zasadowy omawia skal ph bada odczyn i ph roztworu zapisuje obserwacje do przeprowadzanych rozró nia poj cia wodorotlenek i zasada wymienia przykłady wodorotlenków i zasad wyjaênia, dlaczego podczas pracy z zasadami nale y zachowaç szczególnà ostro noêç wymienia poznane tlenki zasadowe wybranego wodorotlenku planuje doêwiadczenia, w których wyniku mo na otrzymaç wodorotlenek: sodu, potasu lub wapnia planuje sposób otrzymywania wodorotlenków trudno rozpuszczalnych dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) zasad okreêla odczyn roztworu zasadowego na podstawie znajomoêci jonów obecnych w badanym roztworze rozwiàzuje chemografy wymienia przyczyny odczynu kwasowego, zasadowego, oboj tnego roztworów interpretuje wartoêç ph w uj ciu jakoêciowym (odczyn kwasowy, zasadowy, oboj tny) opisuje zastosowania wskaêników planuje doêwiadczenie, które umo liwi zbadanie wartoêci ph produktów u ywanych w yciu codziennym zapisuje wzór sumaryczny wodorotlenku dowolnego metalu planuje doêwiadczenia, w których wyniku mo na otrzymaç ró ne wodorotlenki, tak e trudno rozpuszczalne ró nych wodorotlenków identyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacji odczytuje równania reakcji chemicznych rozwiàzuje chemografy o wi kszym stopniu trudnoêci wyjaênia poj cie skala ph 12 Wymagania programowe do wystawienia oceny celujàcej. opisuje i bada właêciwoêci wodorotlenków amfoterycznych.
VI. Sole opisuje budow soli wskazuje metal i reszt kwasowà we wzorze soli zapisuje wzory sumaryczne soli (chlorków, siarczków) tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw, np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia wskazuje wzory soli wêród zapisanych wzorów zwiàzków chemicznych opisuje, w jaki sposób dysocjujà sole zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej soli (proste przykłady) dzieli sole ze wzgl du na ich rozpuszczalnoêç w wodzie okreêla rozpuszczalnoêç soli w wodzie na podstawie tabeli rozpuszczalnoêci wodorotlenków i soli podaje sposób otrzymywania soli trzema podstawowymi metodami (kwas + zasada, metal + kwas, tlenek metalu + kwas) zapisuje czàsteczkowo równania reakcji otrzymywania soli (najprostsze) definiuje poj cia reakcje zoboj tniania i reakcje stràceniowe odró nia zapis czàsteczkowy od zapisu jonowego równania reakcji chemicznej okreêla zwiàzek ładunku jonu z wartoêciowoêcià metalu i reszty kwasowej wymienia zastosowania najwa niejszych soli, np. chlorku sodu wymienia cztery najwa niejsze sposoby otrzymywania soli podaje nazwy i wzory soli (typowe przykłady) soli (reakcja zoboj tniania) w postaci czàsteczkowej, jonowej oraz jonowej skróconej odczytuje równania reakcji otrzymywania soli wyjaênia poj cia reakcja zoboj tniania i reakcja stràceniowa soli (reakcja stràceniowa) w postaci czàsteczkowej korzysta z tabeli rozpuszczalnoêci wodorotlenków i soli zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej soli dzieli metale ze wzgl du na ich aktywnoêç chemicznà (szereg aktywnoêci metali) wymienia sposoby zachowania si metali w reakcji z kwasami (np. miedê lub magnez w reakcji z kwasem chlorowodorowym) zapisuje obserwacje z przeprowadzanych na lekcji podaje nazwy i wzory dowolnych soli dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) soli stosuje metody otrzymywania soli wyjaênia przebieg reakcji zoboj tniania soli w postaci czàsteczkowej i jonowej okreêla, korzystajàc z szeregu aktywnoêci metali, które metale reagujà z kwasami według schematu: metal + kwas sól + wodór wymienia przykłady soli wyst pujàcych w przyrodzie projektuje doêwiadczenia umo liwiajàce otrzymywanie soli w reakcjach stràceniowych formułuje wniosek dotyczàcy wyniku reakcji stràceniowej na podstawie analizy tabeli rozpuszczalnoêci soli i wodorotlenków podaje zastosowania soli wskazuje substancje, które mogà ze sobà reagowaç, tworzàc sól podaje metody otrzymywania soli identyfikuje sole na podstawie podanych informacji wyjaênia, jakie zmiany zaszły w odczynie roztworów poddanych reakcji zoboj tniania przewiduje, czy zajdzie dana reakcja chemiczna proponuje reakcj tworzenia soli trudno rozpuszczalnej okreêla zastosowanie reakcji stràceniowej otrzymywania dowolnej soli w postaci czàsteczkowej i jonowej projektuje doêwiadczenia otrzymywania soli przewiduje efekty zaprojektowanych formułuje wniosek do zaprojektowanych do wystawienia oceny celujàcej. wyjaênia poj cie hydroliza, wyjaênia poj cie hydrat, wymienia przykłady hydratów, wyjaênia poj cia: sól podwójna, sól potrójna, wodorosól i hydroksosól. Wymagania programowe 13