XII. KIERUNKI ZMIAN W STRUKTURZE PRZESTRZENNEJ ORAZ W PRZEZNACZENIU TERENÓW (Rysunek Studium Nr 14)

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z A G O S P O D AR O W AN I A P R Z E S TR Z E N N E G O m. s t. W AR S Z AW Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S T R Z E N N E G O XII. KIERUNKI ZMIAN W STRUKTURZE PRZESTRZENNEJ ORAZ W PRZEZNACZENIU TERENÓW (Rysunek Studium Nr 14) W zakresie kształtowania struktury przestrzennej i krajobrazu Warszawy, ustalono, Ŝe zmiany będą ukierunkowane na jakość urbanistyczną i ochronę środowiska kulturowo-przyrodniczego, a działania będą przede wszystkim podporządkowane osiągnięciu takich zmian krajobrazu miejskiego, które podkreślą i wyeksponują elementy kształtujące indywidualny wizerunek miasta i stanowiące o jakości przestrzeni miejskiej. Główne elementy kształtujące strukturę przestrzenną i krajobraz miasta to: Skarpa Warszawska wraz z Wisłą i terenami zieleni nadwiślańskiej oraz układem hydrograficznym stanowiące o indywidualnych cechach i wizerunku miasta połoŝonego nad rzeką, Centrum miasta integrujące prawo i lewobrzeŝną Warszawę, Układ przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i ich powiązania wraz z ciągami wielofunkcyjnymi i trasami wjazdowymi do miasta krystalizujący strukturę urbanistyczną centrum oraz przestrzenną strukturę miasta, Centra dzielnicowe, centra lokalne, wielofunkcyjne centra handlowe miejsca identyfikacji przestrzennej, Tereny zieleni, w tym tereny zieleni leśnej. Elementy te łączą i wiąŝą obiekty, zespoły i obszary o znaczących: wartościach przyrodniczych i kulturowych, wartościach funkcjonalnych, powiązaniach komunikacyjnych o znaczeniu krajowym i metropolitalnym i ogólnomiejskim (punkty węzłowe). Ze względu na występowanie podobieństwa cech zabudowy i zagospodarowania terenu, obszar Warszawy podzielono na trzy podstawowe strefy funkcjonalne: strefa śródmieścia funkcjonalnego (z wyodrębnionym centrum miasta); strefa miejska, strefa przedmieść, dla których sformułowano załoŝenia rozwoju i kierunki zmian. WyróŜnienie podstawowych elementów kształtujących strukturę przestrzenną i krajobraz miasta oraz podział miasta na strefy funkcjonalne stanowi ramy dla określania zasad zagospodarowania oraz sposobów realizacji polityki przestrzennej, a takŝe rozwoju przestrzennego Warszawy. Uzupełnieniem ww. struktury przestrzennej jest określenie funkcji terenów w poszczególnych obszarach i standardów zagospodarowania. Głównym celem zmian i przekształceń w zakresie elementów kształtujących strukturę przestrzenną i krajobraz miasta oraz w ramach stref funkcjonalnych jest: odbudowa toŝsamości Warszawy w oparciu o jej dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze, z podkreśleniem szczególnych walorów ekspozycyjnych Skarpy Warszawskiej oraz Wisły wraz z terenami nadwiślańskimi, zintegrowanie i wyeksponowanie elementów kształtujących strukturę przestrzenną miasta, ze szczególnym uwzględnieniem harmonijnego łączenia wartości zabytkowo-kulturowych i przyrodniczokrajobrazowych ze współczesnymi formami zagospodarowania, zwiększenie atrakcyjności i wielofunkcyjności centrum Stolicy dla lokowania znaczących międzynarodowych organizacji, instytucji nauki i kultury oraz ośrodków dyspozycyjnych kapitału krajowego i zagranicznego, stworzenie warunków dla rozbudowy instytucji naukowych i edukacyjnych oraz powstawania centrów badawczo-rozwojowych, a takŝe małych i średnich przedsiębiorstw zaangaŝowanych w produkcyjną działalność gospodarczą opartą na wiedzy i innowacyjnych technologiach, wytworzenie obszarów koncentracji usług oraz tworzenie wielofunkcyjnych struktur przestrzennych, w tym przekształcanie i rehabilitacja zdegradowanych obszarów poprzemysłowych i powojskowych przy jednoczesnej ochronie obszarów o walorach kulturowych, krajobrazowych i przyrodniczych, uzyskanie przestrzennej ciągłości miejskiej i przyrodniczej struktury Warszawy oraz harmonizowanie procesów urbanizacyjnych miasta, z określeniem standardów zagospodarowania, wpływających na podniesienie jakości i komfortu Ŝycia mieszkańców, rozwój budownictwa mieszkaniowego w sposób maksymalnie wykorzystujący istniejącą i projektowaną infrastrukturę; poprawa funkcjonowania i rozwój systemów infrastruktury technicznej, w tym układu drogowoulicznego wraz z siecią dróg rowerowych i komunikacji publicznej oraz systemów inŝynieryjnych. Osiągnięcie powyŝszych celów, określono - oprócz ustalonych poniŝej kierunków zmian w strukturze przestrzennej oraz w przeznaczeniu terenów, w odrębnych zasadach: ochrony dziedzictwa kulturowego, przyrodniczego i środowiska, zasadach funkcjonowania i rozwoju systemu transportowego i systemów inŝynieryjnych. A. USTALENIA W ZAKRESIE KIERUNKÓW ZMIAN W STRUKTURZE PRZESTRZENNEJ ORAZ W PRZEZNACZENIU TERENÓW 1. STRUKTURA PRZESTRZENNA KIERUNKI ZMIAN Ustalenia w zakresie kierunków zmian i przekształceń w strukturze przestrzennej odnoszą się do: elementów kształtujących strukturę przestrzenną i krajobraz miasta, stref funkcjonalnych i obszarów planowanego rozwoju; Zasadniczym celem ustaleń ukierunkowujących zmiany w kształtowaniu elementów struktury przestrzennej jest ochrona i wyeksponowanie istniejących wartości oraz podniesienie standardu ich zagospodarowania. 1.1. ELEMENTY KSZTAŁTUJĄCE STRUKTURĘ PRZESTRZENNĄ I KRAJOBRAZ MIASTA. Główne elementy kształtujące strukturę przestrzenną i krajobraz miasta: Skarpa Warszawska wraz z Wisłą i terenami zieleni nadwiślańskiej oraz układem hydrograficznym; Centrum miasta; Układ przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym oraz ich powiązania, ciągi wielofunkcyjne, trasy wjazdowe do miasta; 96

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z AG O S P O D AR O W AN I A P R Z E S T R Z E N N E G O m. s t. W AR S Z A W Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S TR Z E N N E G O Centra dzielnicowe, centra lokalne, wielofunkcyjne centra handlowe; Tereny zieleni, w tym tereny zieleni leśnej. 1) Skarpa Warszawska wraz z Wisłą i terenami zieleni nadwiślańskiej oraz układ hydrograficzny. Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i główne kierunki zmian: Wisła i elementy składające się na krajobraz doliny, takie jak: Skarpa Warszawska, skarpy tarasów nadzalewowych, a takŝe układ sieci hydrograficznej Warszawy - rzeki, kanały, cieki wodne oraz jeziorka i stawy obecne w krajobrazie miasta są zasadniczym elementem Systemu Przyrodniczego Warszawy, tworząc podstawę do kształtowania najbardziej atrakcyjnych i wartościowych przestrzeni miasta dostępnych dla mieszkańców; Wisła z terenami zieleni nadwiślańskiej stanowić będzie przykład harmonizowania walorów krajobrazu kulturowego i przyrodniczego, poprzez wzmocnienie i poszerzenie roli rzeki w strukturze przestrzennej miasta oraz atrakcyjne zagospodarowanie przyrzeczy odpowiadające wymogom ochrony wartości przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego; Skarpa Warszawska z historyczną sylwetą Warszawy stanowić będzie nadal zasadniczy element panoramy miasta, którą tworzą historyczne obiekty i załoŝenia rezydencjonalne, parkowe i sakralne połoŝone na Skarpie, wśród nich w szczególności: kościoły i pałace na Trakcie Królewskim: kościół Nawiedzenia NMP, kościół św. Kazimierza i klasztor Sakramentek, kościół Paulinów, kościół Dominikanów, katedra św. Jana, Zamek Królewski z Arkadami Kubickiego, kościół Jezuitów, kościół św. Anny, kościół św. Józefa, Pałac Namiestnikowski, kościół i klasztor Wizytek, Pałac Kazimierzowski, kościół św. KrzyŜa, Zamek Ostrogskich, Pałac Zamoyskich, Zamek Ujazdowski, Belweder i Łazienki, a takŝe Kościół Ewangelicki oraz Muzeum Narodowe; na północy: pałac i park Brühla (Młociny), park Młociny, zespół klasztorny Kamedułów, a takŝe Cytadela, zespół AWF, na południu: pałac i park Natoliński, pałac i park Rozkosz (Ursynów), kościół św. Katarzyny i Gucin Gaj, pałac i park Królikarnia, park Arkadia, pałac i park Szustra, kościół św. Michała, Skarpa Warszawska i Wisła tworzyć będą spójny element struktury przestrzennej Warszawy zespolony powiązaniami skarpy z podskarpiem, powiązaniami widokowymi pomiędzy Wisłą i Skarpą, a takŝe poprzez uczytelnienie relacji przestrzennych z historycznymi zespołami pałacowo-parkowymi i wielkoprzestrzennymi załoŝeniami urbanistycznymi: osią Saską, osią Stanisławowską, osiami Wilanowskimi. Główne kierunki zmian i przekształceń zagospodarowania Skarpy Warszawskiej wraz z Wisłą i terenami zieleni nadwiślańskiej oraz układu hydrograficznego wymagają wraz z ustaleniami: dla kierunków zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów oraz ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony dziedzictwa kulturowego, a takŝe dla obszarów naraŝonych na niebezpieczeństwo powodzi i osuwanie się mas ziemnych realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym następujących ustaleń: ochrona i eksponowanie historycznej sylwety miasta na Skarpie Warszawskiej i panoramy miasta według wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych; ochrona wartości krajobrazowych Doliny Wisły i Skarpy Warszawskiej według wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych oraz ochrony środowiska przyrodniczego, ze szczególnym uwzględnieniem punktów i osi widokowych oraz płaszczyzn widokowych i panoram; zagospodarowanie Wisły i terenów zieleni nadwiślańskiej w dostosowaniu do warunków środowiska przyrodniczego poprzez: zagospodarowanie nadbrzeŝy Wisły w sposób umoŝliwiający dostęp publiczny do rzeki, poprzez utworzenie przystani rzecznych, plaŝ o zagospodarowaniu rekreacyjno-wypoczynkowym, bulwarów nadwiślańskich o charakterze ciągów spacerowo-rowerowych (Aleja Nad Wisłą) i innych miejsc ogólnodostępnych; lokalizowanie obiektów usługowych zwróconych ku Wiśle (np. obiektów kultury, nauki, gastronomi), akcentów architektonicznych na osiach i płaszczyznach widokowych z wyznaczonych punktów widokowych; wyznaczenie trasy tramwaju wodnego oraz miejsc przystani rzecznych uwzględniających system zbiorowego transportu miejskiego, szlaki turystyczne i miejsca koncentracji funkcji publicznych; zagospodarowanie sportowe i rekreacyjne Kanału śerańskiego, z uwzględnieniem jego powiązania z Zalewem Zegrzyńskim; zagospodarowanie rekreacyjno-wypoczynkowe terenów związanych z układem hydrograficznym cieków wodnych, jezior i stawów przy jednoczesnej ochronie wartości przyrodniczych i elementów eksponowanych w krajobrazie miasta; 2) Centrum miasta. Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i główne kierunki zmian: Centrum miasta, obejmujące swym zasięgiem Śródmieście z fragmentami Woli i Ochoty oraz częściowo Pragę Północ i Południe będzie centralnym ośrodkiem administracyjno-usługowym Warszawy, skupiającym najwaŝniejsze obiekty słuŝące funkcjom o charakterze miejskim, regionalnym, krajowym i międzynarodowym, z zakresu zarządzania, obsługi gospodarki i obsługi ludności oraz kultury i turystyki, z wyeksponowanym reprezentacyjnym obszarem miasta. Główne osie rozwoju wyznacza Skarpa Warszawska oraz równoległe i prostopadłe do niej historyczne załoŝenia urbanistyczne. Dla struktury urbanistycznej centrum miasta zasadnicze znaczenie mają: zespół historyczny o szczególnych wartościach zabytkowych rozciągający się wzdłuŝ Skarpy Warszawskiej od Cytadeli do Belwederu z Zespołem Staromiejskim, podskarpiem i Wisłą oraz Traktem Królewskim z historycznymi rezydencjami parkowo-ogrodowymi i zespołami sakralnymi, wielkoprzestrzenne załoŝenia urbanistyczne, prostopadłe do Skarpy: oś i załoŝenie Saskie, oś i załoŝenie Stanisławowskie, Aleje Jerozolimskie wraz z mostem Poniatowskiego, historyczne układy urbanistyczne, zespoły zabudowy i obiekty zabytkowe, wśród nich w szczególności: zespół Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki Warszawskiej, Sejmu, Muzeum Narodowe i in., a takŝe XIX-wieczna zabudowa śródmiejska na historycznej siatce ulic w otoczeniu ulicy Marszałkowskiej i Alej Jerozolimskich, a po stronie praskiej - kwartały XIX-wiecznej zabudowy Starej i Nowej Pragi w otoczeniu historycznych ulic Targowej, Ząbkowskiej, 11 Listopada, Wileńskiej, Ratuszowej i Stalowej z historycznymi zespołami przemysłowymi, a takŝe powojenna zabudowa socrealistyczna Mariensztatu, Muranowa i Mirowa, Pragi I i Pragi II, Trasa W-Z, łącząca Śródmieście i Pragę; zachowana historyczna siatka ulic i placów w granicach historycznych Wałów Lubomirskiego (obecnie ulicy Okopowej/ Towarowej), historyczne parki i ogrody: Ogrody Zamkowe, Ogród Saski, ogród Krasińskich, Łazienki Królewskie, Ogród Botaniczny, Park Sobieskiego z Kanałem Piaseczyńskim, Park Praski i ZOO, a takŝe ogólnodostępna zieleń urządzona: skwery, zieleńce, przyuliczne aleje drzew, jak równieŝ zieleń przy fortach Traugutta i Legionów; Dla kształtowania struktury urbanistycznej centrum miasta istotne jest: wytworzenie reprezentacyjnego obszaru miasta w oparciu o historyczny zespół miasta (obszar Pomnika Historii) oraz kształtowanie powiązań o charakterze reprezentacyjnym z innymi obiektami i zespołami zabytkowymi oraz parkami i ogólnodostępną zielenią urządzoną, obszarami koncentrującymi główne funkcje administracyjne, usługowo-handlowe, gospodarcze, kultury i nauki, 97

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z A G O S P O D AR O W AN I A P R Z E S TR Z E N N E G O m. s t. W AR S Z AW Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S T R Z E N N E G O ochrona i rewaloryzacja tkanki historycznej miasta, w tym poprzez wykorzystywanie istniejących obiektów do nowych potrzeb, z uwzględnieniem ochrony wartości zabytkowych i kulturowych, harmonijne integrowanie nowej zabudowy, w tym o formach współczesnych, z zespołami i obiektami historycznymi, wprowadzanie zmian podnoszących jakość urbanistyczną przestrzeni centrum miasta, w tym kształtowanie wielofunkcyjnych struktur urbanistycznych w sposób podkreślający charakter i rangę miejsca, a takŝe wprowadzanie wysokiego standardu rozwiązań architektonicznych, technicznych i materiałowych. Główne kierunki zmian i przekształceń w centrum miasta wymagają wraz z ustaleniami: dla obszaru strefy śródmiejskiej, przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym z ich powiązaniami, ciągów wielofunkcyjnych oraz kierunków zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów, ochrony dziedzictwa kulturowego i ochrony środowiska przyrodniczego i jego zasobów realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym poniŝszych ustaleń: rewaloryzacja zabytkowych układów przestrzennych, w tym parków i ogrodów, według wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych, zwiększanie funkcjonalnej atrakcyjności centrum poprzez eksponowanie zabytkowych obiektów, historycznych załoŝeń i zespołów przestrzennych (w tym takŝe parków, ogrodów, terenów ogólnodostępnej zieleni urządzonej) oraz tworzenie pomiędzy nimi, jak równieŝ pomiędzy nimi a obszarami współczesnej zabudowy o funkcjach administracyjnych, usługowohandlowych, kultury i nauki i in. przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym; Przestrzenie te powinny być kształtowane w oparciu o układ ulic i placów związanych z historycznym rozwojem miasta; wytworzenie centrum miasta po stronie praskiej poprzez rewaloryzację i modernizację rejonów historycznej zabudowy oraz zagospodarowywanie terenów niezabudowanych, z uwzględnieniem wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych obszaru; powiązanie lewobrzeŝnej i prawobrzeŝnej części miasta poprzez połączenia mostowe, a takŝe inne formy jak np. połączenia wodne (prom, tramwaj wodny, statek wycieczkowy); połączenie centrum miasta z centrami dzielnicowymi układem przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym z ich powiązaniami oraz ciągami wielofunkcyjnymi; ukształtowanie przestrzeni publicznych na terenach wskazanych na Rysunku Studium Nr 14, tj.: w rejonie Placu Defilad, Placu Unii Lubelskiej i Port u Praskiego, uzupełnianie centrum miasta zabudową wielofunkcyjną (usługową i mieszkaniową) tworzącą zespoły zabudowy o zwartej strukturze i pasaŝe usługowe wzdłuŝ ciągów ulicznych, z uwzględnieniem róŝnorodności i specyfiki poszczególnych jego części, a takŝe wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych, kulturowych i przyrodniczych obszaru, lokalizowanie obiektów wielofunkcyjnych z dopuszczeniem funkcji handlowej o powierzchni sprzedaŝy przekraczającej 2.000 m 2, na terenach wskazanych na Rysunku Studium Nr 14 oraz w Tabeli Nr 18 pod warunkiem dostosowania formy architektonicznej do charakteru zabudowy śródmiejskiej (ochrona charakterystycznych struktur zabudowy); tworzenie ułatwień dla ruchu pieszego przy przekraczaniu barier komunikacyjnych (np. zwiększenie liczby przejść dla pieszych w poziomie terenu) oraz tworzenie ciągów dróg rowerowych, tworzenie rozwiązań przyjaznych dla osób starszych i niepełnosprawnych. 3) Układ przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym oraz ich powiązania, ciągi wielofunkcyjne i trasy wjazdowe do miasta. Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i główne kierunki zmian: Historyczna siatka ulic, placów i dróg wjazdowych do miasta, stanowi najbardziej czytelną identyfikację struktury urbanistycznej Warszawy. Układ przestrzenny ulic wraz z otaczającym zagospodarowaniem i zabudową jest jednym z waŝniejszych elementów struktury przestrzennej, decydującym o jakości i ładzie przestrzennym miasta tworzącym jego wizerunek; Historyczna siatka ulic i placów tworzy bazę dla kreowania przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i powiązań pomiędzy nimi, wraz z drogami wjazdowymi do miasta; Dla odbudowy toŝsamości urbanistycznej Warszawy istotne jest: podkreślenie i wzmocnienie rangi układu przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i powiązań pomiędzy nimi oraz ciągów wielofunkcyjnych kształtowanie zagospodarowania wzdłuŝ ulic i placów miejskich związanych z historycznym rozwojem miasta oraz tras wjazdowych do miasta, jako atrakcyjnych przestrzeni o róŝnorodnych i zróŝnicowanych funkcjach dostosowanych do charakteru obszaru; Zasadniczymi elementami układu będą: główne przestrzenie o charakterze reprezentacyjnym z ich powiązaniami oraz ciągi wielofunkcyjne, a takŝe trasy wjazdowe do miasta; główne przestrzenie o charakterze reprezentacyjnym i ich powiązania tworzą: - Trakt Królewski - od placu Zamkowego poprzez Krakowskie Przedmieście, Nowy Świat i Aleje Ujazdowskie, Belwederską, Sobieskiego do Wilanowa, - układ Staromiejskich ulic i Rynków wraz z ulicami Podwale, Miodową, Długą i Senatorską, - zespół 7 placów wokół Osi Saskiej: Plac Piłsudskiego, Teatralny, Bankowy, Małachowskiego, Dąbrowskiego, Grzybowski, Za śelazną Bramą, a takŝe Plac Trzech KrzyŜy i Na RozdroŜu; - śródmiejska, praska i mokotowska historyczna siatka ulic i placów, tworząca na obszarze strefy śródmiejskiej, gęstą sieć kameralnych ulic miejskich, w tym ulice łączące place warszawskie: Zbawiciela, Unii Lubelskiej, Politechniki, Konstytucji, Powstańców Warszawy, Hallera - ulice o szczególnym znaczeniu: Towarowa/Okopowa, świrki i Wigury, Powązkowska, Św. Wincentego, - tereny zieleni urządzonej, w tym parki historyczne: Ogród Saski, ogród Krasińskich, park Na KsiąŜęcem, park Marszałka Rydza-Śmigłego, Łazienki Królewskie, Park im. Traugutta, Park Praski i ZOO, Park Skaryszewski oraz skwery, zieleńce oraz zieleń towarzysząca obiektom budowlanym w tym ulicom i placom; ciągi wielofunkcyjne, łączące centrum miasta z centrami dzielnic, kształtowane będą w oparciu o ulice wyznaczone historycznym rozwojem miasta, a tworzą je w szczególności: - ciągi ulic o przebiegu północ-południe: ciąg ulic Słowackiego, Mickiewicza, Gen. Andersa, Marszałkowska, Puławska Ks. Jerzego Popiełuszki, Aleja Jana Pawła II, Aleje Niepodległości Grójecka oraz place: Inwalidów, Wilsona, Grunwaldzki; - ciągi ulic o przebiegu wschód-zachód: ciąg ulic Aleje Jerozolimskie, Aleja 3 Maja (Most Poniatowskiego), Aleja Waszyngtona Wolska, Aleja Solidarności Kasprzaka, Prosta, Świętokrzyska, oraz place: Narutowicza, Zawiszy, Rondo Waszyngtona, Weteranów 1863 r.; trasy wjazdowe do miasta, to: - odcinki wjazdowe ulic: ul. Puławska, al. Krakowska, Al. Jerozolimskie, ul. Połczyńska, Trasa AK, Trasa N-S, ul. Modlińska, Trakt Lubelski, Układ przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i ich powiązania oraz ciągi wielofunkcyjne, wskazano na Rysunku Studium Nr 14 według oznaczeń graficznych określających ich znaczenia i pełnione funkcje w strukturze miasta, nie przesądzając ich kształtu i zasięgu przestrzennego, który szczegółowo naleŝy określać w planach miejscowych. 98

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z AG O S P O D AR O W AN I A P R Z E S T R Z E N N E G O m. s t. W AR S Z A W Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S TR Z E N N E G O Główne kierunki zmian i przekształceń układu przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym oraz ich powiązań, ciągów wielofunkcyjnych i tras wjazdowych do miasta wymagają wraz z ustaleniami: dla obszaru właściwej strefy funkcjonalnej, kierunków zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów, ochrony dziedzictwa kulturowego realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym poniŝszych ustaleń: wyeksponowanie w strukturze przestrzennej miasta wzajemnych powiązań ulic i placów, a w szczególności zachowanego historycznego układu dróg i ulic; rewaloryzacja funkcjonalno-przestrzenna ulic i placów stanowiących główne przestrzenie reprezentacyjne i ciągi wielofunkcyjne, z uwzględnieniem wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych obszaru; harmonijne uzupełnienie zabudowy wzdłuŝ ulic i placów stanowiących główne przestrzenie reprezentacyjne i ciągi wielofunkcyjne, oraz przestrzeni publicznych obiektami usługowymi i mieszkaniowymi kształtującymi pierzeje uliczne, ze szczególnym uwzględnieniem lokalizowania funkcji usługowych co najmniej w parterach budynków; kształtowanie nowej zabudowy wzdłuŝ ulic oraz wokół placów i skrzyŝowań ulic, w sposób tworzący spójną kompozycję przestrzenną, podkreślającą charakter miejsca, w tym poprzez wysokiej jakości rozwiązania architektoniczne, techniczne i materiałowe; włączanie wnętrz kwartałów zabudowy (podwórek), zlokalizowanych przy głównych przestrzeniach o charakterze reprezentacyjnym, do współtworzenia i wzbogacenia funkcjonalnego tych przestrzeni poprzez wykorzystanie ich potencjału dla tworzenia pasaŝy usługowych z programem z zakresu kultury, rozrywki, gastronomii, handlu, i innych usług; zwiększenie ilości pasaŝy i ciągów pieszych na obszarze centrum miasta oraz w centrach dzielnicowych i lokalnych, indywidualne, atrakcyjne i spójne urządzanie przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i ich powiązań oraz ciągów wielofunkcyjnych, wraz z przestrzeniami publicznymi w szczególności poprzez wprowadzanie małej architektury, zieleni, oświetlenia, a takŝe komponowanie posadzek placów i chodników, modernizację jezdni, wyznaczenie miejsc sytuowania przystanków, kiosków, reklam i informacji wizualnych itp.; uporządkowanie funkcjonalne i estetyczne, oraz podniesienie jakości przestrzeni wzdłuŝ tras wjazdowych do miasta, w szczególności poprzez atrakcyjne i spójne urządzanie przestrzeni oraz harmonijne kształtowanie nowej zabudowy; wprowadzenie ujednoliconych i dostosowanych do charakteru lokalnego form architektonicznych i plastycznych dla urządzeń obsługi transportem publicznym (wiaty przystankowe, tablice informacyjne i pozostałe elementy wyposaŝenia przystanków); ochrona istniejącej i wprowadzenie nowej zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym w tym zieleni towarzyszącej ulicom i placom; wprowadzenie rozwiązań przyjaznych dla osób starszych i niepełnosprawnych; wyznaczenie dla samochodów miejsc postojowych nie kolidujących z ciągami pieszymi; dąŝenie do lokalizowania miejsc parkowania w parkingach podziemnych; 4) Centra dzielnicowe i lokalne Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i główne kierunki zmian: W strukturze przestrzennej i krajobrazie Warszawy elementami identyfikacji przestrzennej będą centra dzielnicowe i centra lokalne; Bazą dla kształtowania centrów dzielnicowych i lokalnych będą istniejące zespoły obiektów o funkcjach usługowych lub ciągi usługowe lokalizowane w parterach budynków; Rejonami lokalizacji centrów dzielnicowych i lokalnych, wskazanymi w oparciu o podstawowe kryteria wyboru (tj. dogodne połoŝenie w strukturze dzielnicy lub osiedla, dobre połączenia transportowe z centrum miasta i terenami mieszkaniowymi oraz dobre powiązania piesze z najbliŝszymi osiedlami, istniejące juŝ zespoły obiektów o funkcjach usługowych lub administracyjnych) są: centra dzielnicowe: centrum Bielan (rejon ul. Marymonckiej, Słowackiego i Trasy AK), centrum śoliborza (rejon Placu Wilsona), centrum Bemowa (rejon ul. Górczewskiej i Powstańców Śląskich); centrum Mokotowa (rejon Dworca Południowego); centrum Ursynowa (rejon ul. KEN przy stacji Imielin); centrum Pragi Południe (rejon Ronda Wiatraczna); centrum Białołęki (rejon ul. Światowida i Modlińskiej); centrum Targówka (rejon ul. Św. Wincentego, Malborskiej i Głębockiej); centrum Wawra (rejon ul. śegańskiej i Patriotów); centrum Wilanowa (rejon ul. Przyczółkowej, Wilanowskiej i Vogla); centrum Ursusa (rejon ul. Warszawskiej i Jagiełły); centrum Włoch (rejon ul. Popularnej i Al. Jerozolimskich); centrum Wesołej (rejon ul. Praskiego Pułku i Armii Krajowej); centrum Rembertowa (rejon ul. Wieczorkiewicza i StraŜackiej), centrum Ochota (rejon Dworca Zachodniego), centra lokalne rejony lokalizacji wg symboli graficznych wskazanych na Rysunku Studium Nr 14. Podkreślenie rangi: centrum Mokotowa, centrum Bielan, centrum Grochowska, Dworca Gdańskiego, Dworca Zachodniego poprzez nadanie im charakteru metropolitalnego, Dla tworzenia elementów identyfikacji przestrzennej w strukturze przestrzennej miasta centrów dzielnicowych i lokalnych istotne jest: zaakcentowanie centrów dzielnicowych i lokalnych, jako dominant (wyróŝników) urbanistycznych o wysokich walorach architektonicznych, ukształtowanie przestrzeni publicznych w obrębie wskazanych na Rysunku Studium Nr 14 centrów dzielnicowych i lokalnych tj.: - centrum dzielnicowe: Białołęki, Bielan (tzw. Serek Bielański), Pragi Południe (Grochowska), Włoch, Ursusa, Mokotowa (rejon Dworca Południowego), Wawra, - centrum lokalne: rejon Trasy Mostu Północnego na Bielanach, Plac Zawiszy, Radość, Falenica, rejon Annopola (Białołęka), rejon Trasy Mostu Północnego na Białołęce, w Ursusie lokalizowanie na ich obszarze funkcji sprzyjających integracji społecznej, zwłaszcza z zakresu administracji publicznej, handlu, kultury, oświaty, budownictwa mieszkaniowego. kształtowanie pomiędzy centrami ciągów wielofunkcyjnych o charakterze usługowo-hadlowym. Główne kierunki zmian i przekształceń centrów dzielnic i centrów lokalnych wymagają wraz z ustaleniami: dla obszaru właściwej strefy funkcjonalnej, przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym z ich powiązaniami, ciągów wielofunkcyjnych, kierunków zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów - realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym poniŝszych ustaleń: kształtowanie zabudowy centrów w sposób tworzący spójną kompozycję przestrzenną, podkreślającą rangę miejsca, między innymi poprzez wprowadzanie wysokiego standardu rozwiązań architektonicznych, technicznych i materiałowych, uzupełnianie centrów dzielnic i centrów lokalnych zabudową wielofunkcyjną (usługową i mieszkaniową) o zwartej strukturze urbanistycznej i śródmiejskim charakterze z wytworzeniem pasaŝy usługowych wzdłuŝ ciągów ulicznych i placów; lokalizowanie obiektów wielofunkcyjnych z dopuszczeniem funkcji handlowej o powierzchni sprzedaŝy przekraczającej 2.000 m 2, na terenach wskazanych na Rysunku Studium Nr 14 pod warunkiem dostosowania formy architektonicznej do charakteru zabudowy śródmiejskiej (ochrona charakterystycznych struktur zabudowy); wykształcenie powiązań ciągami wielofunkcyjnymi pomiędzy centrami dzielnicowymi, a centrum miasta, wyposaŝonych w systemy transportu publicznego (metro, komunikacja tramwajowa, komunikacja autobusowa na wydzielonych pasach ruchu). 99

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z A G O S P O D AR O W AN I A P R Z E S TR Z E N N E G O m. s t. W AR S Z AW Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S T R Z E N N E G O 5) Wielofunkcyjne centra handlowe Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i kierunki zmian: Tereny, na których powstały zespoły wielkopowierzchniowych obiektów handlowych w formie supermarketów i hipermarketów, domów towarowych lub galerii handlowych stanowić będą bazę dla kształtowania wielofunkcyjnych centrów handlowych, Obiekty tzw. pierwszej generacji parterowe, charakteryzujące się niskimi walorami architektonicznymi, z duŝymi powierzchniami parkingowymi usytuowanymi na powierzchni terenu, z programem ograniczającym się do funkcji handlowych, powstałe najczęściej w pobliŝu osiedli mieszkaniowych na terenach wolnych od zabudowy i dostępnych komunikacyjnie będą obszarami przekształceń strukturalnych w kierunku zintegrowania ich z tkanką miejską. Działania będą polegały m.in. na: dostosowaniu formy obiektów do wymogów miejskich struktur urbanistycznych, wykształceniu powiązań pomiędzy wielofunkcyjnymi centrami handlowymi, a otaczającymi je terenami; uzupełnianiu terenów niezagospodarowanych w otoczeniu obiektów handlowych zabudową usługową, mieszkaniową lub obiektami sportowymi i rekreacyjnymi oraz zielenią urządzoną Obiekty zlokalizowane na obrzeŝach miasta przy trasach wylotowych wzdłuŝ Alej Jerozolimskich, przy ul. Połczyńskiej, przy Trasie Armii Krajowej będą elementami struktur ponadlokalnych, wskazanymi do pełnienia funkcji w ramach obszaru metropolitalnego Główne kierunki zmian i przekształceń wielofunkcyjnych centrów handlowych wymagają wraz z ustaleniami: dla obszaru właściwej strefy funkcjonalnej, kierunków zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym następujących ustaleń: kształtowanie centrów w formie wnętrz urbanistycznych o bogatym programie, wysokiej jakości architektury i kompozycji przestrzennej, z udziałem terenów zieleni w formie zieleńców, skwerów, bulwarów i alej, przekształcenie istniejącego zagospodarowania poprzez lokalizowanie obiektów wielofunkcyjnych z dopuszczeniem funkcji handlowej o powierzchni sprzedaŝy powyŝej 2.000 m 2, wprowadzanie zabudowy usługowej, mieszkaniowej, sportowej i rekreacyjnej oraz zieleni urządzonej z udziałem terenów sportu i rekreacji, na terenach niezagospodarowanych sąsiadujących z obiektami wielkopowierzchniowymi. 6) Tereny zieleni, w tym tereny zieleni leśnej; Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i główne kierunki zmian: Tereny zieleni, w tym lasy, stanowią waŝny komponent struktury miasta. Będą one pełnić funkcje przyrodnicze (biologiczną, klimatyczną i hydrologiczną) współtworząc - wraz z Wisłą i terenami zieleni nadwiślańskiej oraz układem hydrograficznym, a takŝe terenami o innym przeznaczeniu - System Przyrodniczy Warszawy. Granice terenów wchodzących w skład Systemu Przyrodniczego Warszawy określono na Rysunku Studium Nr 16, natomiast zasady ochrony tych terenów zawiera rozdział XV pkt.1; Tereny zieleni poza funkcjami przyrodniczymi odgrywać będą waŝną rolę społeczną, kulturotwórczą i estetyczną. Dla struktury przestrzennej miasta zasadnicze znaczenie mają: kompleksy leśne w granicach miasta, z których część łączy się z większymi kompleksami leśnymi (np. Las Bemowo z Puszczą Kampinoską) lub stanowi ich fragmenty, jak np.: lasy Rembertowa, Wawra i Wesołe stanowiące część lasów Pasma Otwockiego i Celestynowskiego; lasy Choszczówki, będące częścią Lasów Legionowskich; lasy północnej Białołęki będące częścią Lasów Nieporęckich i Puszczy Słupeckiej (zajmują ponad 14% powierzchni terenu miasta, W strukturze terenów zieleni Warszawy wyróŝniono: tereny zieleni urządzonej, do których zalicza się: parki, ogrody dydaktyczne, skwery, zieleń towarzyszącą zabytkowym fortyfikacjom oraz zieleń przyuliczną, zieleń osiedlową tereny zieleni urządzonej z udziałem terenów sportu i rekreacji połoŝone w obszarach zurbanizowanych oraz tereny zurbanizowane o udziale powierzchni biologicznie czynnej powyŝej 60%, a takŝe tereny cmentarzy, Dla kształtowania struktury przestrzennej terenów zieleni istotne jest: zachowanie i tworzenie ciągłości przestrzennej przyrodniczej struktury Warszawy w relacji z ponadregionalnym i regionalnym systemem powiązań przyrodniczych, wyeksponowanie w strukturze miasta obszarów o duŝych wartościach przyrodniczych i krajobrazowych i zahamowanie degradacji terenów zieleni; podporządkowanie form zagospodarowania funkcjom przyrodniczym i tworzenie optymalnych warunków zamieszkania, pracy i wypoczynku, Główne kierunki zmian i przekształceń terenów zieleni wymagają wraz z ustaleniami: ochrony środowiska przyrodniczego i jego zasobów, oraz kierunków zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym poniŝszych ustaleń: ochrona i zagospodarowanie rekreacyjno-wypoczynkowe terenów leśnych; jednoznaczne ustalenie granic parków m.in. poprzez odtworzenie lub wybudowanie ogrodzeń, jak równieŝ wzbogacenie ich programu i wyposaŝenia w elementy małej architektury lub urządzenia rekreacyjno-wypoczynkowe; wyznaczenie nowych terenów ogólnodostępnej zieleni urządzonej i terenów zieleni urządzonej z udziałem terenów sportu i rekreacji; ochrona istniejącej i wprowadzeniu nowej zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym oraz zieleni osiedlowej w tym zieleni towarzyszącej ulicom i placom; obowiązek kształtowania głównych i lokalnych powiązań przyrodniczych. 1.2. STREFY FUNKCJONALNE I OBSZARY PLANOWANEGO ROZWOJU. Zakres przekształceń i kierunków zmian w strukturze przestrzennej dla obszarów miasta sformułowano w odniesieniu do wyodrębnionych stref funkcjonalnych miasta charakteryzujących się zbliŝonymi cechami zagospodarowania urbanistycznego, przedstawionych na Rysunku Studium nr 14,. są to: strefa śródmieścia funkcjonalnego; strefa miejska; strefa przedmieść W obrębie ww. stref wskazano obszary planowanego rozwoju W odniesieniu do wszystkich stref funkcjonalnych przyjmuje się generalne załoŝenie i kierunek zmian w zakresie rozmieszczania reklam i informacji wizualnej na obszarze miasta, za wyjątkiem elementów Miejskiego Systemu Informacyjnego (MSI): ograniczenie liczby i róŝnicowanie wielkości reklam w dostosowaniu do warunków lokalnych. 100

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z AG O S P O D AR O W AN I A P R Z E S T R Z E N N E G O m. s t. W AR S Z A W Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S TR Z E N N E G O Główne kierunki zmian w zakresie rozmieszczania reklam i informacji wizualnej na obszarze miasta wymagają realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym następujących ustaleń: róŝnicowanie rozmieszczania reklam, szyldów i słupów ogłoszeniowych w zakresie: liczby, wielkości (formatów) i form obiektów, w dostosowaniu do charakteru strefy funkcjonalnej, sposobu ich lokalizacji, uwzględniającego wzajemne odległości, rozmiary (wysokości i szerokości) i ukierunkowanie, róŝnicowanie rozmieszczania reklam, szyldów i słupów ogłoszeniowych w dostosowaniu do: warunków lokalnych ochrony obszarów dziedzictwa kulturowego, warunków lokalnych ochrony Systemu Przyrodniczego Warszawy, w tym Doliny Wisły i terenów zieleni, warunków lokalnych zagospodarowania głównych przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym z ich powiązaniami, ciągów wielofunkcyjnych, a takŝe tras wjazdowych do miasta. 1). Strefa śródmieścia funkcjonalnego Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i kierunki zmian: Strefa śródmieścia funkcjonalnego, obejmująca Śródmieście oraz fragmenty Woli, Pragi Północ i Południe, Mokotowa, Ochoty i śoliborza, stanowi obszar przewidziany dla koncentracji funkcji usługowych o znaczeniu stołecznym, metropolitalnym, krajowym i międzynarodowym, w tym inwestycji celu publicznego, które w połączeniu z zabudową mieszkaniową będą ogniskowały Ŝycie społeczne metropolii warszawskiej. Dla struktury przestrzennej strefy zasadnicze znaczenie mają: historyczne układy przestrzenne (poza śródmiejsko-praskim Centrum Warszawy i Skarpą Warszawską), w tym m.in.: śoliborz Historyczny z Koloniami Dziennikarską, Urzędniczą, Oficerską i WSM, Kolonia Lubeckiego i Staszica wraz z Zieleńcem Wielkopolskim, Saska Kępa Stary Mokotów, jak równieŝ powojenna zabudowa okresu socrealizmu Ochoty, Mokotowa i Woli historyczne parki i ogrody: Park Skaryszewski wraz Zieleńcem przy ul. Stanisława Augusta, park Dreszera, park Marszałka Rydza Śmigłego, Park na KsiąŜęcem, park Zgrupowania AK Krystka, Park Morskie Oko, oraz ogólnodostępna zieleń urządzona, w tym Pole Mokotowskie, skwery i zieleńce, zabytkowe cmentarze: zespół Cmentarzy Powązkowskich, Cmentarz Mauzoleum śołnierzy Radzieckich, zespół cmentarzy na Woli; Dla przekształceń przestrzennych w strefie istotne jest: ochrona integralności układów przestrzennych z walorami historycznej zabudowy oraz zieleni miejskiej, uzupełnianie i podniesienie jakości układu przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i ich powiązań; wprowadzanie zmian jakościowych, podnoszących atrakcyjność zamieszkiwania i inwestowania w przestrzeni śródmiejskiej oraz rozwijanie istotnych dla całego miasta cech zagospodarowania obszaru śródmiejskiego, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów niezagospodarowanych, zdegradowanych, bądź źle wykorzystywanych; Główne kierunki zmian i przekształceń w strefie śródmieścia funkcjonalnego dla obszarów zabudowy wymagają realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym następujących ustaleń: rewaloryzacja historycznych układów przestrzennych, w tym takŝe parków i ogrodów, cmentarzy, oraz zespołów zabudowy i obiektów, stosownie do wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych, modernizacja i uzupełnianie zabudowy z zapewnieniem ochrony wartości zabytkowych i kulturowych obszaru oraz z uwzględnieniem parametrów i wskaźników urbanistycznych dla terenów; rewaloryzacja, ochrona i modernizacja wartościowej zieleni, parków, cennych drzew, z zaleceniem adaptacji na ogólnodostępną zieleń urządzoną; intensyfikacja zainwestowania, przy równoczesnym zachowaniu i ochronie istniejącej zabudowy mieszkaniowej oraz ogólnodostępnej zieleni urządzonej, w tym zieleni na terenie osiedli mieszkaniowych; priorytet dla lokalizowania usług, co najmniej w parterach budynków, szczególnie w ciągach wielofunkcyjnych i wokół placów; ochrona i modernizacja istniejącej zieleni osiedlowej oraz tworzenie nowych terenów ogólnodostępnej zieleni urządzonej; ochrona istniejącej i wprowadzenie nowej zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym, w tym zieleni towarzyszącej ulicom i placom; restrukturyzacja i modernizacja obszarów zdegradowanych, z priorytetem dla lokalizacji obiektów usługowych i mieszkaniowych; relokacja uciąŝliwych i terenochłonnych obiektów przemysłowych, rzemieślniczych, składowych i baz transportowych; ochrona funkcji i obszarów tworzących System Przyrodniczy Warszawy, zakaz lokalizowania duŝych stacji benzynowych na nowych terenach; podwyŝszanie standardu zagospodarowania lokalnych ulic i placów między innymi poprzez wprowadzanie zieleni urządzonej, małej architektury, oświetlenia; tworzenie rozwiązań przyjaznych dla osób starszych i niepełnosprawnych; priorytet dla ruchu pieszego, rowerowego i obsługi strefy transportem publicznym, obniŝenie kategorii ulic i nie powiększanie przepustowości ulic i skrzyŝowań w celu uspokojenia ruchu i ograniczenia penetracji strefy przez ruch samochodowy, główne obszary planowanego rozwoju w strefie to: plac Defilad, plac Piłsudskiego, Powiśle m.in. Centrum Nauki Kopernik, rejon Dworzec Gdański, Stadion Legii, Port Praski, Stadion X-Lecia, Centrum Grochowska, Centrum Bielan (rejon Dworca Marymont), Centrum Mokotowa (rejon Dworca Południowego) Dworzec Wschodni wraz z otoczeniem, rejon ul. Kasprzaka i Wolskiej (Czyste Odolany) śoliborz Przemysłowy 101

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z A G O S P O D AR O W AN I A P R Z E S TR Z E N N E G O m. s t. W AR S Z AW Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S T R Z E N N E G O 2) Strefa miejska Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i kierunki zmian: Obszary w strefie miejskiej gdzie dominujące są tereny mieszkaniowe, a przewaŝająca forma zabudowy to wielorodzinne osiedla budowane w technologii prefabrykowanej, realizowane w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, a takŝe tereny poprzemysłowe będą obszarami działań modernizacyjnych i restrukturyzacyjnych ukierunkowanych na wprowadzanie zmian jakościowych, podnoszących atrakcyjność zamieszkiwania i inwestowania. W strukturze przestrzennej strefy waŝne znaczenie mają: historyczne układy przestrzenne zarówno z okresu przedwojennego, jak i powojennego, którymi są w szczególności: fortyfikacje XIX-wiecznej Twierdzy Warszawa, cmentarze, zespoły osiedli mieszkaniowych na Starych Bielanach, miasta-ogrody: Stare i Nowe Włochy, Sadyba, Młociny, Boernerowo, a takŝe socrealistyczne osiedla mieszkaniowe takie jak m.in.: Koło, WSM Mokotów, Wierzbno, Osiedle Młodych, jak równieŝ osiedla z późniejszych lat 60-tych np. Osiedle Sady śoliborskie, SzwoleŜerów, Przyczółek Grochowski i inne, parki i skwery oraz ogólnomiejska zieleń urządzona, w tym zieleń osiedlowa, Dla przekształceń przestrzennych w strefie istotne jest: utrzymanie i rewaloryzacja historycznie ukształtowanych układów urbanistycznych, utrzymanie i rewaloryzacja historycznych parków i ogrodów oraz tworzenie nowych obszarów ogólnodostępnej zieleni urządzonej; parki skwery, zieleńce; wprowadzanie zróŝnicowania funkcjonalnego w monofunkcyjnych wielorodzinnych osiedlach mieszkaniowych; wykształcenie centrów dzielnicowych i lokalnych, a takŝe wprowadzenie zmian zmierzających do poprawy obsługi transportem publicznym; wykształcenie układu przestrzeni o charakterze reprezentacyjnym i ich powiązań; przekształcanie zdegradowanych terenów poprzemysłowych w kierunku wytworzenia struktur zabudowy o charakterze miejskim, Główne kierunki zmian i przekształceń w strefie miejskiej dla obszarów zabudowy wymagają realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym następujących ustaleń: rewaloryzacja układów przestrzennych o wartościach zabytkowych i kulturowych, stosownie do wymogów wynikających z ochrony dziedzictwa kulturowego; modernizacja zabudowy istniejącej z moŝliwością jej uzupełnienia zabudową o funkcjach usługowych i mieszkaniowych z uwzględnieniem gabarytów zabudowy istniejącej, z zachowaniem zieleni urządzonej, w tym zieleni osiedlowej; zagospodarowanie nieurządzonych terenów pomiędzy zespołami istniejącej zabudowy w sposób pozwalający na wytworzenie struktur urbanistycznych o miejskim charakterze, harmonijnie zintegrowanych z istniejącą zabudową, przede wszystkim poprzez zabudowę wzdłuŝ ulic i placów; przekształcenie terenów poprzemysłowych na funkcje mieszkaniowe i usługowe; uzupełnianie zabudową istniejących lub wykształcenie nowych centrów usługowych (dzielnicowych i lokalnych) połączonych układem ciągów wielofunkcyjnych; porządkowanie zabudowy i zagospodarowania wokół skrzyŝowań ulic i w otoczeniu tras wylotowych z miasta przez wprowadzanie nowych obiektów oraz likwidację zabudowy o charakterze tymczasowym; priorytet dla transportu publicznego na głównych trasach dojazdowych do strefy śródmiejskiej oraz rozwój urządzeń dla ruchu pieszego i rowerowego; tworzenie rozwiązań przyjaznych dla osób starszych i niepełnosprawnych; ochrona i modernizacja istniejącej zieleni osiedlowej oraz tworzenie nowych terenów ogólnodostępnej zieleni urządzonej; ochrona istniejącej i wprowadzenie nowej zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym, w tym zieleni towarzyszącej ulicom i placom; ochrona funkcji i obszarów tworzących System Przyrodniczy Warszawy, główne obszary planowanego rozwoju w strefie to: Łuk Siekierkowski wraz rejonem Jeziorka Czerniakowskiego, SłuŜewiec Przemysłowy i Wyczółki, otoczenie lotniska Okęcie (Zatorze, ZbarŜ, Załuski Paluch), rejon alei Wilanowskiej i ul. Sikorskiego, Targówek Przemysłowy i Kawęczyn Ursus - Skorosze, Czechowice, Ursus - Zakłady Mechaniczne, rejon huty Lucchini, rejon śerania, Port śerański, Dąbrówka Grzybowska i Białołęka Dworska, Centrum Białołęki (Nowy Tarchomin), Nowodwory, Annopol, Fort Bema, Salomea, Wiktoryn Tarchomin Fabryczny, Rejon Fabryki Domów na Białołęce. 3) Strefa przedmieść Przyjmuje się następujące generalne załoŝenia i kierunki zmian: Strefa przedmieść, obejmująca obszary usytuowane na obrzeŝach miasta, w dzielnicach: Białołęka, Rembertów, Wawer, Wesoła, Wilanów, Ursynów (Pyry), Bemowo i Bielany to tereny wymagające podporządkowania sposobu i form zagospodarowania warunkom wynikającym z ochrony wartości przyrodniczych i środowiska. Występujące tu duŝe powierzchnie terenów uŝytkowanych rolniczo z rozproszoną zabudową mieszkaniową, zwarte kompleksy leśne z enklawami zabudowy jednorodzinnej to w przewaŝającej części tereny ze wskazaniem wspomagania systemu przyrodniczego miasta. W strukturze przestrzennej strefy waŝne znaczenie mają: elementy naturalne krajobrazu: Wisła i tereny zieleni nadwiślańskiej z układem hydrograficznym wraz z krajobrazem przyrodniczym Skarpy Warszawskiej (północny i południowy odcinek), skarpy tarasów nadzalewowych i wzgórza wydmowe - stanowiące zidentyfikowany System Przyrodniczy Warszawy, kompleksy leśne i tereny z nimi powiązane, wchodzące w skład Mazowieckiego Parku Krajobrazowego wraz z otuliną, a takŝe otulina Kampinoskiego Parku Narodowego obszary i tereny objęte róŝnymi formami ochrony przyrody w tym rezerwaty przyrody i uŝytki ekologiczne, oraz tereny proponowane do objęcia ochroną; historyczne układy przestrzenne: elementy fortyfikacji XIX-wiecznej Twierdzy Warszawa, a takŝe zespoły pałacowo-parkowe związane z krajobrazem kulturowym Skarpy Warszawskiej (północnego i południowego odcinka), 102

S T U D I U M U W AR U N K O W AŃ I K I E R U N K Ó W Z AG O S P O D AR O W AN I A P R Z E S T R Z E N N E G O m. s t. W AR S Z A W Y K I E R U N K I Z A G O S P O D AR O W A N I A P R Z E S TR Z E N N E G O Dla przekształceń przestrzennych w strefie istotne jest: ochrona terenów otwartych, leśnych i terenów o wartościach przyrodniczych związanych z układem hydrograficznym cieków wodnych, jezior i stawów, a takŝe obszarów ochrony dziedzictwa kulturowego; powstrzymanie rozproszonych działań inwestycyjnych na terenach nie przewidzianych do zabudowy poprzez wskazanie terenów planowanej zabudowy z warunkiem zapewnienia zgodności między chłonnością i odpornością środowiska, a rodzajem i intensywnością zagospodarowania - ograniczenie intensywności i gabarytów zabudowy, wykształcenie centrów dzielnicowych i lokalnych, a takŝe wprowadzenie zmian zmierzających do poprawy obsługi transportem publicznym; Główne kierunki zmian i przekształceń w strefie przedmieść dla obszarów zabudowy wymagają realizacji w zagospodarowaniu przestrzennym następujących ustaleń: podporządkowanie sposobu i form zagospodarowania warunkom wynikającym z ochrony wartości przyrodniczych i środowiska, uzupełnienie i modernizacja zabudowy z zapewnieniem ochrony wartości zabytkowych i kulturowych obszaru, z uwzględnianiem parametrów i wskaźników urbanistycznych dla terenów; kształtowanie nowych centrów usługowych (dzielnicowych i lokalnych) i zespołów zabudowy o niskiej intensywności z podporządkowaniem form i zakresu zagospodarowania ochronie przyrodniczej i krajobrazowej połączonych układem ciągów wielofunkcyjnych; kształtowanie enklaw zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na terenach leśnych objętych przedwojenną parcelacją budowlaną; porządkowanie zabudowy wokół skrzyŝowań ulic i w otoczeniu tras wylotowych z miasta przez wprowadzanie nowych obiektów oraz likwidację zabudowy o charakterze tymczasowym; rozwijanie obwodowego układu drogowego i uzupełnienie układów drogowych w istniejących i planowanych osiedlach mieszkaniowych; tworzenie rozwiązań przyjaznych dla osób starszych i niepełnosprawnych; ochrona istniejącej i wprowadzenie nowej zieleni, towarzyszącej obiektom budowlanym, w tym zieleni towarzyszącej ulicom i placom; ochrona funkcji i obszarów tworzących System Przyrodniczy Warszawy, główne obszary planowanego rozwoju w strefie przedmieść: Białołęka Wschodnia wraz z centrum lokalnym, Wawer pasmo terenów nadwiślańskich, Zbójna Góra, Wiśniowa Góra i Aleksandrów, Zawady i Kępa Zawadowska, Wilanów Zachodni wraz z centrum dzielnicy, Pasmo Pyrskie, Chrzanów, Radiowo, Centrum Wawra i centra lokalne, Wesoła - Groszówka, Centrum Rembertowa. 2. STRUKTURA FUNKCJONALNA PRZEZNACZENIE TERENÓW (Schemat Nr 65) Podstawową zasadą dla kierunków zmian w przeznaczaniu terenów jest równowaŝenie funkcji na całym obszarze miasta i tworzenie wielofunkcyjnych struktur przestrzennych. Przyjmując to załoŝenie wydzielono w strefach funkcjonalnych niewielkie tereny o jednorodnych lub niekolidujących ze sobą rodzajach zainwestowania (o powierzchni powyŝej 0,5 ha). Zasięgi wydzieleń terenowych naleŝy traktować orientacyjnie. Stanowią one wytyczne do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i naleŝy je w nich uszczegółowić. Symbole bez nawiasów określają istniejące (zachowane) funkcje terenów w obszarach zurbanizowanych z moŝliwością uzupełnień. Symbole podane w nawiasach określają planowane funkcje terenów w obszarach rozwojowych lub wskazanych do przekształceń. Główne kierunki zmian i przekształceń w zakresie przeznaczenia terenów; Wyodrębniono następujące tereny: C, (C ) tereny wielofunkcyjne, w tym C tereny wielofunkcyjne C/UH - tereny wielofunkcyjne z dopuszczeniem funkcji handlowej o powierzchni sprzedaŝy powyŝej 2000 m 2 (tereny usług handlu o powierzchni sprzedaŝy powyŝej 2000 m 2 mniejszej niŝ 0,5 ha zostały wymienione w Tabeli Nr 18) ustala się priorytet dla lokalizowania: usług z zakresu: administracji, organizacji społecznych, dyspozycji i współpracy gospodarczej, obrotu finansowego, ubezpieczeń, kultury, nauki, szkolnictwa, handlu, turystyki, hotelarstwa, sportu, transportu, łączności itp. o charakterze międzynarodowym, krajowym i ogólnomiejskim, funkcji mieszkaniowej wraz z niezbędnymi inwestycjami celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej, dopuszcza się lokalizowanie: innych funkcji niekolidujących z funkcjami preferowanymi na terenach C/UH obiektów handlowych o powierzchni sprzedaŝy powyŝej 2000m 2 U..., (U...) tereny usług, w tym tereny: UA usług administracji z dopuszczeniem funkcji towarzyszących funkcji podstawowej; UF usług w ramach systemu fortecznego XIX-wiecznej Twierdzy Warszawa, których profil zostanie przesądzony w planach miejscowych ustala się priorytet dla lokalizowania usług z zakresu: kultury, wypoczynku, oświaty, oraz sportu i rekreacji z uwzględnieniem adaptacji i rewaloryzacji zabytkowych budowli i urządzeń obronnych wg wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych i kulturowych. dopuszcza się lokalizowanie usług z zakresu gastronomii i innych niekolidujących z charakterem miejsca na warunkach j.w. UH usług handlu wielkopowierzchniowego, ustala się priorytet dla lokalizacji wielofunkcyjnych obiektów handlowych o powierzchni sprzedaŝy powyŝej 2.000 m 2, 103