1408 r. Papież Grzegorz XII potwierdza przekazanie dóbr klucza wolborskiego kapitule włocławskiej przez biskupa włocławskiego Jana Kropidłę na potrzeby prałatów i kanoników włocławskich. Kapituła włocławska tak długo będzie użytkować dobra wolborskie, należące do stołu biskupiego, dopóki tenże biskup nie wcieli na stałe do jej uposażenia dochodów prepozytury kapituły kolegiackiej Św. Michała na zamku krakowskim, należącej do stołu biskupów włocławskich, a dającej 2 tys. grzywien dochodu rocznie. - Król Władysław Jagiełło przebywał w Wolborzu. 1409 r. W Wolborzu odbył się zjazd panów świeckich i duchownych. - 9 września w Wolborzu król Władysław Jagiełło wydał odezwę, oskarżając zakon krzyżacki przed duchownymi i świeckimi panami oraz książętami chrześcijańskimi, przedkładając im 29 artykułów inkryminacyjnych (obwiniających). - We wrześniu w Wolborzu odbyła się koncentracja wojsk z ziemi krakowskiej, lubelskiej, ruskiej, podolskiej. - 16 września król Władysław Jagiełło wyruszył z wojskiem pod Łęczycę na wyprawę przeciw Krzyżakom. 1410 r. - W Wolborzu odbyła się koncentracja wojsk, zgodnie z rozkazem króla Władysława Jagiełły.
Król przybył do miasta w dniu Św. Jana Chrzciciela i zastał tam, prócz pospolitego ruszenia małopolskiego i ziemi lubelskiej, ruskiej, podolskiej, także oddziały zaciężne, a między nimi chorągiew "Jana Sokoła", tabory obozowe, działa, podwody z żywnością i inne zapasy wojenne. - 26 czerwca w obozie polskim w Wolborzu zjawili się wysłannicy króla Węgier Zygmunta Luksemburczyka, Mikołaj de Gara, palatyn węgierski, i Ścibor ze Ściborzyc, wojewoda siedmiogrodzki, z propozycją przedłużenia rozejmu z zakonem krzyżackim. Król Jagiełło zgodził się na przesunięcie terminu o dni 10, czyli do 4 lipca wieczorem. - 26 czerwca 1410 r. w południe, zabezpieczony zawieszeniem broni, król Władysław Jagiełło wyruszył z wojskiem z Wolborza na wyprawę grunwaldzką. Pierwszy nocleg przypadł im w Lubochni. 1412 r. Nastąpiło rozgraniczenie Zarzęcina, wsi należącej do grodu wolbarskiego, od wsi Błogie, pozostającej we władaniu szlacheckim. Wtedy też usypano 3 kopce rozgraniczające Zarzęcin, Swolszewice, Nagórzyce, Twardą i Trzebiatów, należące również do grodu wolbarskiego. 1414 r. - 8 lipca król Władysław Jagiełło przybył z Łęczycy do Wolborza, gdzie zastał rycerstwo zebrane na wyprawę przeciwko Krzyżakom, W kilka dni później wyruszył z wojskiem tą samą drogą, co szedł pod Grunwald, i 17 lipca stanął nad Wisłą pod Zakroczymiem. 1416 r. - W sierpniu król Władysław Jagiełło był w Wolborzu, 1418 r. - Biskup Jan Kropidło zobowiązał się ustąpić z majętności wolborskich na rzecz kapituły włocławskiej. - Nastąpiło uzgodnienie w sprawie podziału dochodów z dóbr wolborskich między biskupem a kapitułą włocławską. - 12 kwietnia tenże biskup włocławski dał w dożywocie zamek i miasto Wolbórz proboszczowi kruszwickiemu, Janowi z Niewiesza, który miał z tego tytułu płacić kapitule zwyczajną daninę, - 2 sierpnia Władysław Jagiełło potwierdził w Łęczycy przywileje miasta Wolborza pochodzące
z 1269 r 1419 r. - 1 lipca Władysław Jagiełło z królową Elżbietą przybyli do Wolborza, gdzie zbierało się rycerstwo na wyprawę przeciw Krzyżakom. - Biskup Jan Kropidło wcielił do uposażenia ogólnego kapituły katedralnej włocławskiej dochody prepozytury kolegiaty Św. Michała w Krakowie, przynoszącej 2 tys. grzywien rocznego dochodu; jednocześnie zobowiązał się wobec kapituły, że dopóki sprawa ta nie zostanie zakończona zatwierdzeniem papieskim, dopóty kapituła włocławska utrzyma w posiadaniu dobra wolborskie biskupstwa włocławskiego. - Uzgodniono z biskupami Jakubem płockim i Andrzejem poznańskim - porozumienie biskupa i kapituły włocławskiej w sprawie kasztelanii wolborskiej. 1420 r. - W lipcu, po zjeździe łęczyckim, Władysław Jagiełło przybył do Wolborza, gdzie przyjął posłów czeskich: Rynkę z Holsztyna v. Waldsteina, Halescha z Wrzeszczowa, rajców z Pragi Simona i Taniczkę oraz dwóch kapłanów: Jana, zwanego Kardynałem i Piotra Anglika. Posłowie ci, z Hynkiem na czele, proponowali królowi Jagielle przyjęcie korony czeskiej. Król, po naradzie z senatorami, odpowiedział, że musi przed ostateczną decyzją porozumieć się z Witoldem, księciem litewskim. 1421 r. 7 stycznia Jan Kropidło, biskup włocławski, potwierdził po pożarze Wolborza wszystkie przywileje miasta i na prośbę wójta Jakuba Siestrzeńca wydał kopię spalonego oryginału przywileju, wystawionego przez biskupa Macieja Paługę z Gołańczy w 1357 r. 1422 r. - Od 2 do 14 lipca w Wolborzu przebywał król Jagiełło. - 2 lipca Władysław Jagiełło przybył z Szadku do Wolborza, gdzie koncentrowało się rycerstwo na wyprawę przeciwko Krzyżakom. W Wolborzu stawił się również książę meklemburski, biskup kamieński, Magnus de Sachsen-Lauenburg, z oświadczeniem, iż gotów wspierać króla Jagiełłę
w potrzebach wojennych. Król pomoc tę przyjął z wdzięcznością, a doczekawszy chorągwi krakowskiej, ruskiej i podolskiej, 14 lipca ruszył do Prus. - W początkach lipca król Jagiełło potwierdził w Wolborzu przymierze zawarte z Magnusem, biskupem kamieńskim. - W początkach lipca Magnus, biskup kamieński, potwierdził w Wolborzu przymierze zawarte z królem Polski, Władysławem Jagiełłą. - 12 lipca Władysław Jagiełło wysłał z Wolborza list do panów czeskich, tłumacząc wysłanie do Czech księcia Korybuta i obiecując im pomoc przeciwko husytom, skoro tylko skończy szczęśliwie wojnę, którą zmuszony był podjąć przeciwko Krzyżakom. - 14 lipca 1422 r. w Wolborzu Władysław Jagiełło wypowiedział wojnę zakonowi krzyżackiemu. - W końcu lipca nieznany urzędnik zakonu krzyżackiego donosi w cedule (kartce) wielkiemu mistrzowi o wyrażonym w Wolborzu wręcz grożącym stanowisku króla Polski względem zakonu. 1424 r. Błonie. 15 sierpnia w Wolborzu Władysław Jagiełło nadał Pawłowi Cholewie 8 włók wójtostwa we wsi 1425 r. - 1 sierpnia, przebywając w Wolborzu, Władysław Jagiełło uposażył klasztor dominikanek w Sieradzu. 1428 r. W sierpniu w Wolborzu, w obecności króla Władysława Jagiełły, odbyły się sądy wiecowe ziemi sieradzkiej. 1429 r. - W lipcu w Wolborzu przebywał król Władysław Jagiełło. 1430 r.
10 sierpnia w Wolborzu Władysław Jagiełło nadał prawo średzkie wsi Maków. 1432 r. - 19 lipca odbyły się w Wolborzu, w obecności króla Władysława Jagiełły, sądy wiecowe ziemi sieradzkiej. - 6 września Władysław Jagiełło, przebywając w Wolborzu, zapisał Piotrowi z Bnina, kasztelanowi gnieźnieńskiemu, 100 grzywien na mieście Mosinie w Wielkopolsce. 1433 r. - 25 czerwca 1433 r. Władysław Jagiełło potwierdził Wolborzowi prawo magdeburskie i przeniósł na to prawo wszystkie wsie należące do dóbr wolborskich, w celu wyrównania biskupowi szkód spowodowanych przez przemarsze wojsk królewskich; wydał także miastu przywilej zezwalający wójtowi na sądzenie z prawem miecza wszelkich spraw cywilnych, w tym kryminalnych, jak rozbój, podpalenie, ciężkie rany, zabójstwa itp.. - We wrześniu Władysław Jagiełło był w Wolborzu. 1435 r. - Nowy król polski, Władysław Warneńczyk, udzielił magistratowi Wolborza prawo sądzenia wszelkich spraw tak cywilnych, jak i kryminalnych, dotyczących nie tylko mieszkańców Wolborza, ale i wsi okolicznych.
1445 r. - Do grodu wolborskiego został przyłączony Grzębocin. - Wawrzyniec i Mikołaj Bargieł oraz Stanisław Pieczysz, sołtysi z Żywocina, wsi klucza dóbr wolborskich, sprzedali Wojciechowi, nowemu sołtysowi tejże wsi, swą dziedzicznie posiadaną ziemię - 1 i 2/3 łana za 16 grzywien, z wyjątkiem części boru, leżącego od smuga zwanego Cząstką po prawej stronie, idąc od Woli Drzazgowej, aż do bagna zwanego Gąszcz, którą to cząstkę boru zachowuje Stanisław Pieczysz dla siebie i swoich bratanków, włącznie z innymi swoimi posiadłościami, z którymi z owego boru wypełnia służebności zgodnie z porządkiem. Umowę poświadczył Maciej z Bieżywody, sędzia wyznaczony przez biskupa włocławskiego, Władysława. 1446 r. - 25 marca 1446 r. w Wolborzu utworzono szpital. 1450 r. - Łukasz, hrabia z Górki, biskup włocławski, wydał dla cechu szewskiego w Wolborzu przywilej, zatwierdzający, na wzór miast królewskich, prawa i ustawy cechowe. 1456 r. Wolbórz wymieniony został w dokumencie królewskim wśród miast leżących na drodze toruńskiej, którą kupcy sprowadzali sól bocheńską. 1458 r. Na wojnę przeciw Krzyżakom, którzy zorganizowali wyprawę na zamek w Malborku, będącemu w rękach polskich, miasto Wolbórz wysłało 12 pieszych, Inowłódz - 12, Brzeziny - 3, Ujazd - 2, Szczerców - 2, Tuszyn - 2, Żychlin - 2, Uniejów - 13, Turek - 6, Rozprza - 2, Krośniewice - 3, Pabianice - 6, Łódź - 1, Kamieńsk - 1, Poddębice - 1, Burzenin - 1, Widawa - 10, Lutomiersk -
10, Piotrków - 30, Łęczyca - 25, Radomsko - 20, Sieradz - 25. Polacy utrzymali zamek w Malborku do 1460 roku (autor). 1461 r. - W listopadzie król Kazimierz IV Jagiellończyk, jadąc z Wielkopolski przez Szadek do Nowego Miasta Korczyna na sejm, zatrzymał się w Wolborzu. 1464 r. - Jan Gruszczyński, biskup włocławski, zawiadomiony o pomyślnym zwrocie swej sprawy w Rzymie, dotyczącej jego nominacji na gnieźnieńską stolicę, postanowił okazać łaskawemu dla siebie monarsze, Kazimierzowi Jagiellończykowi, będącemu w wielkich kłopotach finansowych, szczególniejszy akt wdzięczności i zwołał na początku października do Wolborza synod prowincjonalny, żeby na nim biskupów i duchowieństwo zobowiązać do złożenia nowej kontrybucji. Jeszcze w tymże roku został arcybiskupem gnieźnieńskim. - Jakub Siennieński, biskup włocławski, wielkim nakładem odbudował spalony zamek wolborski. Pomnożył dochody w kluczu dóbr wolborskich, zakładając 2 obszerne stawy do hodowli ryb. 1468 r. - 28 czerwca biskup Jakub Siennieński nadał przywilej kuśnierzom wolborskim.
1470 r. 3 pażdziernika 1470 r. arcybiskup gnieźnieński, Jan Gruszczyński, zamienił wieś Brzozę na wieś rycerską Górne Bogusławice w kluczu dóbr wolborskich. Król Kazimierz potwierdził tę zamianę. 1487 r. - 18 października 1487 r. Mikołaj Zaja z Wolborza otrzymał nominację na proboszcza w Szczercowie od prymasa Zbigniewa Oleśnickiego, który zatrzymał się w Nagórzycach w przejeździe z Uniejowa do Piotrkowa. 1491 r. - Podpisy Jakuba Wolborzanina (de Wolborz), wikariusza kościoła Sw. Anny w Krakowie, widnieją pod zgłoszonymi cudami, które miał uczynić Jan Kanty, zmarły w 1473 r. profesor teologii Akademii Krakowskiej i pochowany właśnie w kościele Sw. Anny,. 1493 r. - Zmarł w Wolborzu biskup włocławski, Piotr Moszyński z Bnina, herbu Łodzia; pochowany został we Włocławku.