Laboratorium Podstaw Biofizyki Pomiar potencjału dyfuzyjnego i błonowego 4

Podobne dokumenty
LABORATORIUM Z PODSTAW BIOFIZYKI ĆWICZENIE NR 4 1. CEL ĆWICZENIA

A4.05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

Ćwiczenie 25. Piotr Skołuda OGNIWA STĘŻENIOWE

Potencjometryczna metoda oznaczania chlorków w wodach i ściekach z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru

Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości

ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA

Me a X b a Me b+ + b X a- + SO 4. =. W danej

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO

Oznaczanie zawartości fluorków w naparze herbacianym z wykorzystaniem potencjometrii bezpośredniej

Ćwiczenie 8 (studenci biotechnologii) Potencjometria Potencjometryczne wyznaczanie PK miareczkowania słabego kwasu

Me a X b a Me b+ + b X a- + SO 4. =. W danej

III A. Roztwory i reakcje zachodzące w roztworach wodnych

Metody Badań Składu Chemicznego

Porównanie precyzji i dokładności dwóch metod oznaczania stężenia HCl

Ćwiczenie 5 AN Potencjometryczna metoda oznaczania chlorków z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wpływ stężenia kwasu na szybkość hydrolizy estru

TWARDOŚĆ WODY. Ca(HCO 3 ) HCl = CaCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2. Mg(HCO 3 ) 2 + 2HCl = MgCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2

WAGI I WAŻENIE. ROZTWORY

Podstawowe pojęcia 1

Wyznaczanie stałej i stopnia dysocjacji kwasu octowego i chlorooctowego

Ćwiczenie 1. Technika ważenia oraz wyznaczanie błędów pomiarowych. Ćwiczenie 2. Sprawdzanie pojemności pipety

KATALIZA I KINETYKA CHEMICZNA

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Katedra Chemii Analitycznej Metody elektroanalityczne. Ćwiczenie nr 5 WOLTAMPEROMETRIA CYKLICZNA

Cel ogólny lekcji: Omówienie ogniwa jako źródła prądu oraz zapoznanie z budową ogniwa Daniella.

K1. KONDUKTOMETRYCZNE MIARECZKOWANIE STRĄCENIOWE I KOMPLEKSOMETRYCZNE

wykład 6 elektorochemia

Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Ćwiczenie 2: Właściwości osmotyczne koloidalnych roztworów biopolimerów.

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

ĆWICZENIE NR 4 PEHAMETRIA. Poznanie metod pomiaru odczynu roztworów wodnych kwasów, zasad i soli.

PEHAMETRIA I ROZTWORY BUFOROWE

cyklicznej woltamperometrii

Wyznaczanie stałej dysocjacji i masy molowej słabego kwasu metodą potencjometryczną

Przedmiot: Chemia budowlana Zakład Materiałoznawstwa i Technologii Betonu

WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW

NAPIĘCIE ROZKŁADOWE. Ćwiczenie nr 37. I. Cel ćwiczenia. II. Zagadnienia wprowadzające

LABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY

Miareczkowanie potencjometryczne

STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI

Laboratorium Podstaw Biofizyki

Wyznaczanie parametrów równania Tafela w katodowym wydzielaniu metali na elektrodzie platynowej

Przewodnictwo elektryczne roztworów wodnych. - elektrolity i nieelektrolity.

IV A. Reakcje utleniania i redukcji. Metale i niemetale

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

IV. Reakcje utleniania i redukcji. Metale i niemetale

n liczba moli elektronów E siła elektromotoryczna ogniwa F = en A stała Faradaya C/mol

POLITECHNIKA SZCZECIŃSKA INSTYTUT INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ ZAKŁAD METALOZNAWSTWA I ODLEWNICTWA

Ustalenie wartości ph i kalibracja elektrody ph - Podstawowe zasady pomiaru ph

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO

Celem dwiczenia są ilościowe oznaczenia metodą miareczkowania konduktometrycznego.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie względnej przenikalności elektrycznej kilku związków organicznych

Ć W I C Z E N I E 5. Kinetyka cementacji metali

Zestaw do doświadczeń z elektrochemii [ BAP_ doc ]

TŻ Wykład 9-10 I 2018

KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI

Bufory ph. Pojemność buforowa i zakres buforowania

Ćwiczenie 32. Jacek Kłos. Aktywności i stężenia jonów wodorowych.

RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH

Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 7

K, Na, Ca, Mg, Al, Zn, Fe, Sn, Pb, H, Cu, Ag, Hg, Pt, Au

ELEMENTY ANALIZY INSTRUMENTALNEJ. Ćwiczenie 2 Temat: Potencjometria bezpośrednia i pośrednia (miareczkowanie potencjometryczne) POTENCJOMETRIA

Polarymetryczne oznaczanie stężenia i skręcalności właściwej substancji optycznie czynnych

KINETYKA INWERSJI SACHAROZY

EFEKT SOLNY BRÖNSTEDA

PRZEWODNOŚĆ ROZTWORÓW ELEKTROLITÓW

Akademickie Centrum Czystej Energii. Ogniwo paliwowe

UKŁAD OKRESOWY PIERWIASTKÓW, WŁAŚCIWOŚCI CHEMICZNE PIERWIASTKÓW 3 OKRESU

WYZNACZANIE FUNKCJI TERMODYNAMICZNYCH

Labindex mgr inż. Marcin Grzelka

Spis treści. Wstęp. Roztwory elektrolitów

Synteza Cu(CH 3 COO) 2 H 2 O oraz (NH 4 ) 2 Ni(SO 4 ) 2 6H 2 O

A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia

LABORATORIUM Z CHEMII FIZYCZNEJ POTENCJOMETRYCZNY POMIAR PH POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY. Agata Blacha-Grzechnik.

RÓWNOWAGA I SZYBKOŚĆ REAKCJI CHEMICZNEJ

WPROWADZENIE DO ANALIZY INSTRUMENTALNEJ POTENCJOMETRIA

WYZNACZANIE RÓWNOWAŻNIKA CHEMICZNEGO ORAZ MASY ATOMOWEJ MAGNEZU I CYNY

Chemia nieorganiczna Zadanie Poziom: podstawowy

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska

POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU METODĄ KONDUKTOMETRYCZNĄ I POTENCJOMETRYCZNĄ

II. ODŻELAZIANIE LITERATURA. Zakres wiadomości obowiązujących do zaliczenia przed przystąpieniem do wykonania. ćwiczenia:

RÓWNOWAGI W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW.

1. za pomocą pomiaru SEM (siła elektromotoryczna róŝnica potencjałów dwóch elektrod) i na podstawie wzoru wyznaczenie stęŝenia,

ĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych

KOROZJA. Korozja kontaktowa z depolaryzacja tlenową 1

Wrocław dn. 22 listopada 2005 roku. Temat lekcji: Elektroliza roztworów wodnych.

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW

Laboratorium 3 Toksykologia żywności

10. OGNIWA GALWANICZNE

SZYBKOŚĆ REAKCJI JONOWYCH W ZALEŻNOŚCI OD SIŁY JONOWEJ ROZTWORU

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 8. Argentometryczne oznaczanie chlorków metodą Fajansa

Transkrypt:

CEL ĆWICZENIA Pomiar potencjału dyfuzyjnego roztworów o różnych stężeniach jonów oddzielonych membranami: półprzepuszczalną i jonoselektywną w funkcji ich stężenia. Wykorzystanie równania Nernsta do wyznaczenia liczby przenoszenia poszczególnych jonów. ZAKRES WYMAGANYCH WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI Równanie Nernsta Liczba przenoszenia Ruchliwość jonów Potencjał dyfuzyjny Potencjał błonowy Potencjał asymetrii ODCZYNNIKI, MATERIAŁY I URZĄDZENIA: 0,1 M HCl 1 M NaCl 1 M KCl nasycony NH 4 NO 3 2 elektrody odniesienia RL-100 multimetr pipeta automatyczna 100-1000 µl pipeta automatyczna 20-200 µl zestawy komór osmotycznych: A) połączonych membraną selektywnie przepuszczalną B) połączonych spiekiem szklanym C) połączonych kluczem elektrolitycznym 2 membrany jonoselektywne cylinder miarowy 50 ml zlewka o objętości 500 ml 2 zlewki o objętości 100 ml 4 lejki 1

WYKONANIE ĆWICZENIA Uwagi ogólne: Nieużywane elektrody powinny zostać przemyte wodą destylowaną i przechowywane w roztworach dla nich przeznaczonych. Elektrody przepłucz wodą destylowaną i delikatnie osusz ręcznikiem papierowym przed każdym pomiarem. Elektrody do pomiaru powinny zostać zamontowane na przeznaczonych dla nich stojakach. Ustaw zakres pomiarowy 200 mv (V DC) na multimetrze cyfrowym. Podłącz elektrodę, która ma być zanurzana w roztworze o względnie niższym stężeniu z wejściem uziemienia multimetru. Jeśli wynik wskazywany przez multimetr jest dodatni oznacza to, że potencjał w komorze, do której doprowadzona jest elektroda podłączona do wejścia COM, jest mniejszy niż w drugiej komorze. 1. POMIAR POTENCJAŁU ASYMETRII ELEKTROD ODNIESIENIA Przygotować 100 ml 0,1 M roztworu KCl. W celu pomiaru potencjału asymetrii dwie zlewki o pojemności 100 ml napełnić ok. 50 ml 0,1 M roztworem KCl. Elektrody przepłukać wodą destylowaną, osuszyć delikatnie ręcznikiem papierowym i umieścić w obu zlewkach. Potencjał asymetrii nie powinien przekraczać wartości ±0,1 mv. Pomiar powtórzyć 3-krotnie. 2. POMIAR POTENCJAŁU NA MEMBRANIE JONOSELEKTYWNEJ Membrana jonoselektywna nie może wyschnąć, dlatego, gdy nie jest używana, musi być przechowywana w wodzie destylowanej! Przed przystąpieniem do pomiaru poprosić prowadzącego o zamontowanie membrany jonoselektywnej w układzie pomiarowym. Przygotować 50 ml 0,01 M i 50 ml 0,001 M KCl. Napełnić komorę osmotyczną A1 50 ml 0,01 M roztworu KCl. Do komory osmotycznej A2 wlać 45 ml 0,001 M roztworu KCl. Wymieszać zawartość komory przechylając ją kilkukrotnie uważając, aby nie wylać roztworów. Do obu komór włożyć elektrody. Połączyć elektrodę znajdującą się w komorze A1 (roztwór 0,01 M) z wejściem uziemienia multimetru, a drugą elektrodę z wejściem INPUT. Zwiększać stężenie roztworu w komorze A2 (stężenie początkowe 0,001 M) poprzez dodawanie niewielkich ilości roztworu 1 M KCl. Objętości 1 M KCl, które należy dodawać w poszczególnych pomiarach znajdują się w tabeli 1. Po każdorazowym dodaniu roztworu 1 M KCl wymieszać zawartość komór. Po wymieszaniu odczytać wskazanie multimetru trzykrotnie w odstępach ok. 1 minutowych. Każdy pomiar powtórzyć 3-krotnie. 2

Tabela 1. Objętości KCl w komorze A2 Nr pomiaru Objętość dodawanego 1M KCl [ml] Sumaryczna objętość 1M KCl [ml] 1 0 0 2 0,05 0,05 3 0,05 0,1 4 0,1 0,2 5 0,1 0,3 6 0,1 0,4 7 0,1 0,5 8 0,1 0,6 9 0,1 0,7 10 0,05 0,75 11 0,05 0,8 3. POMIAR POTENCJAŁU NA SPIEKU SZKLANYM W celu pomiaru potencjału na spieku szklanym do dwóch komór osmotycznych B1 i B2 należy wlewać po 50 ml roztworów HCl, KCl i NaCl o zadanych stężeniach. Każdemu roztworowi o określonym stężeniu przypisano numery od 1 do 9. W tabeli 2 znajdują się stężenia kolejnych roztworów, które należy umieszczać w komorach osmotycznych B1 i B2. W tabeli 3 zamieszczone zostały objętości poszczególnych substancji, z których należy sporządzić zadane roztwory. Roztwór, który ma zostać wlany do komory B1 przygotować wlewając do cylindra miarowego o pojemności 50 ml określoną objętość stężonego roztworu HCl, KCl lub NaCl i uzupełnić wodą destylowaną do objętości 50 ml. Przygotowany roztwór przelać do zlewki. Analogicznie przygotować roztwór, który ma zostać wlany do komory B2. Przelać roztwór do drugiej zlewki. Używając dwóch zlewek i lejków napełnić komory osmotyczne B1 i B2 możliwie jednocześnie. Połączyć elektrodę zanurzoną w komorze B1 z wejściem uziemienia multimetru, a drugą elektrodę z wejściem INPUT. Powtórzyć procedurę dla wszystkich roztworów z tabeli 2. Zanotować wskazania multimetru. Po każdym pomiarze roztwory należy wylać i przepłukać komory, zlewki i cylindry wodą destylowaną. 3

Tabela 2. Zestawienie wartości stężeń roztworów HCl, KCl i NaCl, które należy umieszczać w komorach osmotycznych Lp. roztworów z tabeli 3 Komora B1 Stężenie [M] Komora B2 Stężenie [M] Roztwory HCl 7 i 6 0,001 0,002 7 i 5 0,001 0,005 7 i 4 0,001 0,01 7 i 3 0,001 0,02 7 i 2 0,001 0,05 7 i 1 0,001 0,1 Roztwory KCl 8 0,001 1 Roztwory NaCl 9 0,001 1 Tabela 3. Objętości potrzebne do sporządzenia roztworów HCl, KCl i NaCl o zadanych stężeniach Stężenie Objętość 0,1M HCl, 1M Objętość całkowita Lp. [M] KCl lub 1M NaCl [ml] [ml] Roztwory HCl 1 0,1 50 2 0,05 25 3 0,02 10 4 0,01 5 5 0,005 2,5 6 0,002 1 7 0,001 0,5 Roztwory KCl 8 0,001 0,05 50 Roztwory NaCl 9 0,001 0,05 50 50 4. POMIAR POTENCJAŁU POMIĘDZY ROZTWORAMI POŁĄCZONYMI KLUCZEM ELEKTROLITYCZNYM Do cylindra 50 ml wlać 5 ml 1M NaCl i uzupełnić wodą destylowaną do 50 ml. Sporządzony roztwór wlać do komory C1. Wypłukać cylinder wodą destylowaną. Wlać do niego 50 µl 1 M NaCl i uzupełnić wodą destylowaną do objętości 50 ml. Zawartość cylindra przelać do komory C2. Obliczyć stężenia NaCl w komorach C1 i C2. Przygotować klucz elektrolityczny. W tym celu uciąć dwa paski bibuły o szerokości ok. 1 cm i długości 15 cm i zwinąć je w ciasne rulony. Jednym rulonem zatkać wylot wężyka igielitowego. Następnie wlać do wężyka 4

nasycony roztwór NH 4 NO 3. Zatkać drugi koniec wężyka drugim rulonem. Uwaga: wewnątrz wężyka nie może być baniek powietrza. Tak przygotowany klucz elektrolityczny przepłukać z zewnątrz wodą destylowaną i włożyć do dwóch otworów bliższych przegrody oddzielającej części 1 i 2 komory C. Podpiąć elektrody do wejść multimetru COM i pomiaru napięcia (elektrodę zanurzoną w komorze C1 do wejścia INPUT, elektrodę zanurzoną w komorze C2 do wejścia COM). Zanotować wskazania multimetru trzykrotnie w odstępach ok. 1 minutowych. WYTYCZNE DO OPPRACOWANIA WYNIKÓW Różnica potencjałów występuje zarówno pomiędzy metalowymi elektrodami jak i pomiędzy różnymi roztworami. Jeśli nie ma granicy faz pomiędzy nimi, tworzy się potencjał dyfuzyjny. Jeśli pomiędzy roztworami znajduje się membrana powstaje potencjał dyfuzyjny lub potencjał Donnana w zależności od właściwości membrany. Zgodnie z równaniem Nernsta wartość napięcia w ogniwie składającym się z dwóch podobnych elektrod różniących się jedynie aktywnością jonów (ogniwo stężeniowe) wynosi E =!" ln!! (1)!"!! gdzie a!, a! - aktywność jonów w półogniwach Taki rodzaj ogniwa występuje, gdy roztwory przedzielone są półprzepuszczalną membraną. Różnica potencjałów może być mierzona za pomocą elektrod odniesienia. Półprzepuszczalna membrana (np. spiek szklany) pozwala na przechodzenie zarówno kationów jak i anionów, w związku z czym wartość różnicy potencjałów będzie się zmieniać aż do rozdziału ładunków, który wynika z różnych prędkości dyfuzji dla poszczególnych jonów. W procesie tym szybciej dyfundujące jony będą spowalniane przez swój ładunek, natomiast jony wolniejsze będą przyspieszane. Liczba przenoszenia anionów t! lub kationów t! wyznaczana jest na podstawie prędkości anionów i kationów (v!, v! ) z zależności: t ± =! ± (2)!!!!! Prawdziwa jest również przedstawiona poniżej zależność dla sumy liczb przenoszenia. t! + t! = 1 (3) Potencjał dyfuzyjny φ! na membranie może być wyznaczony analogicznie do równania (1) przy uwzględnieniu liczb przenoszenia: φ! = (t! t! )!" ln!! (4)!"!! Znak potencjału dyfuzyjnego zależy od tego, który typ jonów ma większą prędkość. W przypadku membrany jonoprzepuszczalnej nie zachodzi przenoszenie ładunku ujemnego (t! = 0) lub dodatniego (t! = 0). Dlatego na podstawie zależności (3) i (4) dla membrany jonoprzepuszczalnej prawdziwa jest równość: φ! =!" ln!! (5)!"!! Różnicę potencjałów elektrolitów o różnych stężeniach przedzielonych błoną jonoselektywną nazywa się potencjałem błonowym (lub transmembranowym). 5

W roztworach o różnych stężeniach oddzielonych spiekiem szklanym, który jest przepuszczalny dla kationów i anionów, stosunek stężeń jak i potencjał dyfuzyjny zmienia się w czasie. W przypadku membrany jonoselektywnej potencjał dyfuzyjny tworzy się poprzez dyfuzję tylko jednego rodzaju jonów. Rysunek 1 przedstawia zależność potencjału dyfuzyjnego od logarytmu stosunku aktywności jonów. Aktywności jonów zostały wyznaczone na podstawie współczynników aktywności f zamieszczonych w tabeli 4 (a = f c). Nachylenie m linii prostej y = mx + y! odpowiada części równania (4) (t! t! )!". Wyraz wolny y!"! równania prostej zawiera informacje o potencjale asymetrii elektrod odniesienia oraz o błędzie rozcieńczenia. Z zależności (3) i (4) oraz z nachylenia m prostej mogą być wyznaczone liczby przenoszenia: t ± =!!" 1 m (6)!!" Na rysunku 2 znajduje się zależność potencjału dyfuzyjnego od logarytmu stosunku stężeń. Nachylenie m linii regresji odpowiada wartości!" z równania (5).!" Rysunek 1. Potencjał dyfuzyjny φ D dla roztworu HCl w funkcji ln a2/a1 (o) oraz ln c2/c1 (x) (spiek szklany) Rysunek 2. Potencjał dyfuzyjny φ D dla roztworu KCl w funkcji ln c2/c1 (membrana jonoselektywna) 6

SPIEK SZKLANY Wyznaczyć stężenie KCl w komorze A2 po każdorazowym dodaniu zadanej objętości jego roztworu (na podstawie tabeli 1). Z nachylenia m linii regresji zależności φ! (ln!!!! ) lub φ! (ln!!!! ) dla HCl wyznaczyć liczbę przenoszenia dla kationów i anionów zgodnie z równaniem (6) korzystając z wartości współczynników aktywności zamieszczonych w tabeli 4. Korzystając ze współczynników aktywności (tabela 4), równania (4) oraz znajomości potencjału dyfuzyjnego wyznaczyć liczby przenoszenia dla NaCl i KCl. Tabela 4. Współczynniki aktywności f Stężenie [mol/dm3] HCl NaCl KCl 0,001 0,9656 0,9659 0,9652 0,002 0,9521 0,9531 0,9520 0,005 0,9285 0,9296 0,9274 0,01 0,9043 0,9059 0,9022 0,02 0,8755 0,8767 0,8706 0,05 0,8304 0,8285 0,8182 0,1 0,7964 0,7858 0,7707 0,2 0,7667 0,7414 0,7200 0,5 0,7571 0,6885 0,6552 1,0 0,8090 0,6644 0,6110 MEMBRANA JONOSELEKTYWNA Wyznaczyć nachylenie linii regresji zależności φ! (ln!!!! ) dla roztworu KCl i porównaj z wartością teoretyczną. Jeśli wartości znacznie odbiegają od siebie wyjaśnić, co może być tego przyczyną. Dla którego rodzaju jonów (aniony, kationy) jest przepuszczalna badana membrana? Odpowiedź uzasadnij. KLUCZ ELEKTROLITYCZNY Wyznaczyć różnicę potencjałów pomiędzy komorami C1 i C2 na podstawie równania (5). Skomentować uzyskane wyniki w kontekście pozostałych. Literatura: K. Pigoń, Z. Ruziewicz, Chemia fizyczna. Podstawy fenomenologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007 Opracowała: mgr inż. Daria Głogocka 7