Łączy nas Warszawa Program kandydata na posła kadencji 2011-2015 Marcin Kierwiński www.kierwinski.pl

Łączy nas Warszawa Program kandydata na posła kadencji 2011-2015 Marcin Kierwiński www.kierwinski.pl

Warszawa pięknieje Spis rozdziałów Łączy nas Warszawa 4 Warszawa dla każdego odbudowa więzi społecznych i przyjazna przestrzeo publiczna 5 Kontynuacja programu budowy Orlików i placów zabaw Radosna Szkoła 6 Warszawiak na swoim przyjazna własnośd 7 Przedsiębiorczośd wyzwolid energię Polaków i zapewnid dobry start młodym przedsiębiorcom 8 Eurofundusze niech Warszawa pięknieje 10 Janosikowe - możemy płacid mniej 12 Zespół Posłów Warszawskich połączą nas sprawy naszego miasta 14 Polonia bliżej spraw Polski - Polska wsłuchana w potrzeby Polaków za granicą 15 3 / S t r o n a

Łączy nas Warszawa Zwracam się do Państwa z prośbą o głos poparcia dla rozwoju Warszawy i jej społeczności. Warszawa potrzebuje silnej grupy parlamentarzystów, którzy broniliby spraw naszego miasta i jego mieszkańców, konsekwentnie prowadzili w Sejmie projekty, które będą służyły rozwojowi Stolicy. Zbyt często posłowie z Warszawy zajmują się głównie polityką ogólnopolską. Chcę to zmieniać. Urodziłem się w Warszawie. Jestem sercem i pracą związany z naszym miastem. Teraz chcę zrobić dla niego więcej. Dlatego startuję w wyborach do Sejmu nowej kadencji. Warszawa to piękne, wielkie miasto, ale z realnymi problemami, które należy konsekwentnie rozwiązywać. Uczyłem się i studiowałem w Warszawie, pracowałem tu zawodowo, byłem Radnym Warszawy, jestem Radnym Sejmiku i Wicemarszałkiem Województwa Mazowieckiego. Kandyduję do Sejmu RP, ponieważ wiem, że zdobyte przez lata doświadczenia mogę dobrze wykorzystać. Poznałem z bliska problemy i potrzeby Warszawiaków. Jestem samorządowcem, ale rozumiem, że zmiany systemowe w Polsce to parlament. Tylko jako poseł mogę mieć wpływ na kompleksowe decyzje dotyczące kompetencji i finansów samorządów. To w parlamencie możliwe jest dokonanie realnej zmiany w zakresie zniesienia janosikowego, przeniesienia kompetencji z administracji rządowej do samorządów, dofinansowania kluczowych projektów takich jak lotnisko, obwodnice czy metro. Tym chciałbym się zająć jako warszawski poseł w pierwszej kolejności. Pracując w samorządzie miałem okazję dokładnie poznać mechanizmy zarządzania tak dużym organizmem jak Warszawa. Jestem przekonany, że moja wiedza, doświadczenie i znajomość potrzeb Stolicy pozwolą mi na efektywną pracę w Sejmie. Jestem stąd, wiem, co jest Warszawie potrzebne i potrafię to osiągnąć. Proszę Państwa o głos na moją kandydaturę, o głos dla programu Łączy nas Warszawa. Możemy to zrobić razem! 4 / S t r o n a

Warszawa dla każdego odbudowa więzi społecznych i przyjazna przestrzeń publiczna Warszawa to duże, dynamiczne miasto z ogromnym potencjałem. Niski stopień bezrobocia, atrakcyjne zarobki, ośrodki edukacyjne powodują, że miasto szybko rośnie dzięki nowym mieszkańcom. Z jednej strony miasto pięknieje, mamy coraz więcej inwestycji, by mieszkańcom żyło się coraz lepiej i wygodniej. Z drugiej strony Warszawiacy żyją szybko i intensywnie, przez co niemal nie poświęcają czasu na budowanie sąsiedzkich relacji. Warszawa powinna zadbać o to, by mieszkańcy tego wielkiego miasta mieli okazję do poznania się, zdobycia wiedzy o różnych częściach obszarach miasta. Ważną sprawą jest także wymiana kulturowa między dzielnicami, zachowanie - często unikalnego - dziedzictwa kulturowego poszczególnych części aglomeracji. Dziś, zabiegani mieszkańcy niewiele wiedzą o tym, co może im zaoferować Warszawa i jak oni mogą uczestniczyć w jej życiu. Polska ma obecnie najniższy w Europie wskaźnik tzw. kapitału społecznego. Dzieje się tak za sprawą zaniku więzi społecznych, mieszkańców coraz większej mobilności mieszkańców, anonimowości, braku poczucia bezpieczeństwa i wpływu na to jak zmienia się miasto i przestrzeń publiczna w naszym najbliższym otoczeniu. Warto rewitalizować społeczne więzi przez odwołanie się do tradycyjnych wartości, dziedzictwa, rozumianego jako pozostałości (ślady, pamiątki) dawnej działalności człowieka. Rewitalizacja może być lagowym programem wizerunkowym Warszawy, istotnym dla mieszkan co w, ale nie tylko. Powinna tez stac się przedmiotem wspo łpracy dzielnic, ofertą kulturalno-historyczną. Rewitalizacja to bowiem nie tylko remonty i odbudowa kamienic ale także działania w sferze kultury i na rzecz budowania więzi społecznych w małych lokalnych wspólnotach: warszawskich dzielnicach i osiedlach. Moim celem będzie wprowadzanie w życie projektu Warszawa dla każdego, który wzmocni poczucie wspólnoty w społeczności warszawskiej i zachowa jej tradycje w następnych pokoleniach. Chcę, żeby dzieci z Ursynowa poznały piękne parki na Woli, a młodzież z Ursusa czerpała z artystycznych zasobów Pragi. Będę wspierać programy na rzecz lokalnych wspólnot i te inicjowane przez stowarzyszenia mieszkańców. Korzystając z mojego doświadczenia pracy w Urzędzie Marszałkowskim i wiedzy o funduszach europejskich, będę zwolennikiem projektów mających na celu aktywizację sąsiedzkich wspólnot, włączania dzieci i młodzieży w programy edukacyjne na temat historycznego dziedzictwa osiedla, dzielnicy czy miasta. Mój dziadek i ojciec uczyli mnie, że pracę dla swojej Ojczyzny warto zacząć od działania w samorządzie, na jego najniższym szczeblu. Potem na swojej drodze spotkałem wspaniałych ludzi, którzy to potwierdzali. Byli wśród nich radni osiedli i dzielnic. Stąd wiem, że wielki patriotyzm rodzi się w lokalnych wspólnotach, sąsiedzkich i osiedlowych. Aby Warszawa znowu stała się przyjazna dla swoich mieszkańców, warto stale poprawiać jakość usług publicznych i przestrzeni publicznej. Jako poseł z Warszawy, będę starał się wpływać na zmiany prawne dotyczące tych kwestii. Będzie to możliwe miedzy innymi dzięki wykorzystaniu funduszy europejskich na projekty społeczne i rozwój lokalnej samorządności oraz wspomnianej wcześniej zmiany zasad wpłacania składki z tytułu tzw. janosikowego. Gdy więcej środków zostanie w miejskiej kasie, łatwiej będzie Warszawie sprostać wymogom nowoczesności i nadążać za potrzebami mieszkańców, zwłaszcza młodego pokolenia, które na bieżąco porównuje standard życia w naszym mieście z innymi stolicami Europy. 5 / S t r o n a

Przyjazna Warszawa dla wszystkich to przede wszystkim miasto, które nie stawia barier dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, dla rodziców idących na spacer z wózkami dziecięcymi czy dla rowerzystów. Trzeba już na etapie planowania remontów ulic zaplanować a potem egzekwować od wykonawcy rozwiązania bez barier, ze zniwelowanymi krawężnikami, łatwymi podjazdami i windami, które zawiozą użytkowników wózków na przystanek tramwajowy zlokalizowany na wiadukcie. Przystępna przestrzeń miejska to też taka, w której ruch uliczny odbywa się płynnie, bez niepotrzebnych korków, ze zintegrowanym systemem świateł na skrzyżowaniach i wydolną komunikacją miejską, której rozwój nadąża za rozwojem miasta, za powstawaniem nowych osiedli. Uproszczenie przepisów i pozyskanie wiedzy z przykładów już zrealizowanych inwestycji powinny też sprawić aby w Warszawie jak najszybciej ruszyła budowa systemu podziemnych parkingów w formule partnerstwa publiczno-prywatnego. Pilnie potrzebuje ich przede wszystkim ścisłe centrum miasta, zwłaszcza dziś gdy wiele ulic będzie przebudowanych podczas budowy drugiej linii Metra. Priorytetem rozbudowy systemu warszawskiej komunikacji powinny szybko stać się trzy linie metra oraz spięcie mostami obu części miasta, tak aby bariera komunikacyjna dłużej już nie stała na przeszkodzie równomiernego rozwoju obu części Warszawy i swobodnego poruszania się mieszkańców między domem, przedszkolem czy szkołą dziecka i miejscem pracy rodziców. Ze stołecznych usług publicznych korzysta 800 tysięcy osób na stałe nie mieszkających w stolicy. Są to studenci, osoby przyjeżdżające do pracy a mieszkające poza Warszawą, goście, podróżni. Moim marzeniem jest aby Warszawa była dla nich przyjazna i nowoczesna. Taka, w której we wszystkich miejscach publicznych dostępny jest szerokopasmowy Internet, niezbędny dziś do załatwiania wielu codziennych spraw i dostępu także do usług miejskich (bilety komunikacji miejskiej, dostęp do poczty elektronicznej, rezerwacja miejsc w kinie, teatrze i inne). Kontynuacja programu budowy Orlików i placów zabaw Radosna Szkoła Orlik to nowoczesne, w pełni wyposażone i oświetlone boisko a Radosna szkoła to bezpieczny i kolorowy plac zabaw w pobliżu szkoły. Przy każdej szkole i w każdej gminie takie obiekty powstają w ramach dwóch rządowo-samorządowych programów, zainicjowanych przez Platformę Obywatelską. Ich realizacja szybko udowodniła ich znaczenie dla najmłodszych i młodzieży, a zarazem jak długo czekały na nie gminy, zwłaszcza wiejskie. Na takich obiektach młodzież zdobywa pierwsze umiejętności sportowe, a dzieci wraz z rodzicami mogą bawić się i odpoczywać w pobliżu domu. Programy słusznie cieszą się więc dużym zainteresowaniem wśród samorządowców. Tak dużym, że do dziś z zaplanowanej do końca 2012 roku puli 2000 Orlików w całej Polsce zbudowano ich już 1500. W tym samym czasie zbudowano też 1000 placów zabaw i wciąż powstają nowe. Jako Wicemarszałek Województwa Mazowieckiego dbałem o to, aby potencjał tego programu wykorzystać jak najlepiej. Dzięki współpracy rządu i samorządu, na całym Mazowszu powstało do dziś 157 takich boisk, w tym 8 - w dzielnicach Warszawy. Obecnie trwa budowa kolejnych 6 / S t r o n a

66 Orlików w całym regionie. W Warszawie do końca trwania programu powinno powstać łącznie 18 Orlików, przynajmniej po jednym w każdej dzielnicy. W podobnym jak dla Orlików partnerstwie samorządów i budżetu państwa, na realizację programu Radosna szkoła do końca 2014 roku zostanie wydanych 2,5 mld zł. Kosztami urządzenia placów zabaw dzielą się po połowie: samorząd lokalny jako organ prowadzący danej szkoły oraz samorząd województwa. Natomiast koszt wyposażenia i zakupu pomocy dydaktycznych w pełni ponosi budżet państwa. Warto podkreślić, iż każda taka budowa: zarówno Orlika jak i placu Radosna Szkoła jest wspólnym przedsięwzięciem lokalnego samorządu, Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz Samorządu Województwa. Nawet w zeszłym, trudnym pod kątem finansowym roku dla województwa zarząd zdecydował, iż będzie współfinansował nowe obiekty. Jako poseł będę dążył do przedłużenia tych programów na kolejne lata, ponieważ wiem jak potrzebne są takie dobrze przygotowane boiska i bezpieczne place zabaw w każdej gminie i dzielnicy. Warszawiak na swoim przyjazna własność Każdy warszawiak chce czuć się bezpiecznie, chce być naprawdę u siebie. To niewielka cena za wkład, jaki każdy z nas swoją codzienną pracą wnosi w rozwój stolicy. Najlepiej, ale i najbardziej boleśnie, zdają sobie z tego sprawę ci z Państwa, którzy przez lata regulują wszelkie zobowiązania z tytułu najmu czy opłat czynszowych, ale nie mają możliwości stać się pełnoprawnymi właścicielami użytkowanych przez siebie mieszkań. Problemem niemożności wykupienia mieszkań czy lokali użytkowych są dotknięci między innymi: najemcy mieszkań komunalnych, którzy pomimo wieloletniego najmu, trwającego czasem od wczesnych lat powojennych, nie mają możliwości skorzystania z możliwości wykupienia ich na własność; lokatorzy mieszkań spółdzielczych, którzy mogą nabyć od swoich spółdzielni mieszkaniowych spółdzielcze prawo własnościowe do lokalu, czyli ograniczone prawo rzeczowe, ale nie mają możliwości ustanowienia odrębnej własności lokalu z udziałem w gruncie; przedsiębiorcy, którzy przez lata inwestowali własne pieniądze w rozbudowę i remonty wynajmowanych przez siebie komunalnych lokali użytkowych. Mieszkańcy i przedsiębiorcy, którzy przez lata bezskutecznie próbują wykupić lokale, często winą obarczają urzędników, przypisują im złą wolę i przewlekłość działań. Jednak w tej dziedzinie zrobiono już wiele. Rada Warszawy ustaliła korzystne zasady sprzedaży lokali komunalnych na rzecz dotychczasowych najemców. Osoby lub podmioty prowadzące działalność w należących do miasta lokalach użytkowych, mogą skorzystać z prawa pierwszeństwa nabycia. Dzięki temu mają gwarancję, że nakłady poczynione przez nich na remonty czy przebudowę lokalu nie pójdą na marne i będą nadal przynosiły im korzyści. Zniżki przy wykupie lokali są formą uznania i rekompensaty. Natomiast dzięki uchwalonej przez Sejm RP ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych otworzyła się możliwość uzyskania odrębnej własności lokali przez członków spółdzielni. 7 / S t r o n a

Wiem jednak, że nie wszyscy warszawiacy mogą skorzystać z tych uprawnień. Powodem ich problemów jest nieuregulowany stan prawny gruntów, na których zostały wybudowane ich budynki. Ciągnące się długimi latami procedury administracyjne oraz sprawy sądowe nie dają nadziei na szybkie rozwiązanie problemu. Uważam, że można w tym pomóc miastu, uchwalając odpowiednie zmiany przepisów. Dlatego jako poseł z Warszawy będę zmierzał do: wprowadzenia zmian ustawowych, aby usprawnić i przyspieszyć toczące się postępowania o uregulowanie stanu prawnego gruntów, w tym nowelizacji Kodeksu Postępowania Administracyjnego zmierzającej do skrócenia trwającej obecnie latami czynności ustalania stron; powołania Narodowego Funduszu Regulacyjnego, finansowanego solidarnie z budżetu Państwa i budżetów samorządów, który przejmie na siebie ciężar procesowy i odszkodowawczy w tego typu postępowaniach. Przedsiębiorczość wyzwolić energię Polaków i zapewnić dobry start młodym przedsiębiorcom Małe i średnie firmy są prawdziwym skarbem naszej gospodarki, gdyż to właśnie dzięki ich działalności i w nich powstaje prawie połowa polskiego PKB i udział ten stale rośnie. Dzięki systematycznej pracy, oszczędnościom i wyrzeczeniom wielu pokoleń, w małych i średnich rodzinnych firmach powstają produkty, usługi i marki, z których możemy być dumni i które mogą swobodnie konkurować na rynku europejskim. Polskie mikro i małe przedsiębiorstwa to głównie firmy rodzinne, działające w takich dziedzinach jak handel detaliczny i hurtowy, usługi, rzemiosło, transport, drobna produkcja przemysłowa. Wsparcie i ułatwienia dla MSP szybko zwracają się całej gospodarce, ponieważ to właśnie małe firmy są najbardziej elastyczne w zmieniających się warunkach gospodarczych, tworzą szybko nowe miejsca pracy: 6 na 10 nowych miejsc pracy tworzą właśnie mikroprzedsiębiorcy. Jednocześnie napędzają też popyt i wzrost gospodarczy, finansując swój rozwój ze środków prywatnych i tych wypracowanych w swoich firmach. Jako poseł zainicjuję następujące rozwiązania ustawowe i będę wspierał już działające programy, które zaoferują mikro i małym firmom: wsparcie finansowe: preferencyjne kredyty z niskim oprocentowaniem wg niższej stopy procentowej niż kredyty rynkowe; kredyt podatkowy tj. odsunięcie w czasie zobowiązań podatkowych i składki na ubezpieczenia społeczne; wsparcie infrastrukturalne dla sfery produkcji i usług: inkubatory przedsiębiorczości tj. specjalne tereny wyposażone w elementy infrastruktury i sieć dróg dojazdowych wraz z wybudowanymi niewielkimi budynkami; dostęp do funduszy europejskich na wsparcie finansowe, szkoleniowe i doradztwo. Aby uwolnić energię Polaków zakładających własne firmy i umożliwić im ich szybki rozwój, wyznaczę sobie i zaproponuję innym posłom następujące szczegółowe cele: 8 / S t r o n a

wieloletnia dzierżawa przez samorząd i Skarb Państwa swoich terenów pod budowę niewielkich pawilonów handlowych w osiedlach mieszkaniowych i w ich pobliżu dla indywidualnych kupców i usługodawców; przeznaczanie przez samorząd i skarb państwa ze swoich zasobów niewielkich lokali do tzw. profilowanych konkursów na wynajem, z przeznaczeniem na prowadzenie przez indywidualnych przedsiębiorców najbardziej oczekiwanych przez mieszkańców usług w oparciu o analizę mapy ich potrzeb; odblokowanie sprzedaży lokali użytkowych ich dotychczasowym najemcom, którzy prowadzą tam wieloletnią działalność gastronomiczną; umożliwienie sprzedaży lokali, w których prowadzona jest działalność kulturalna i oświatowa na rzecz ich dotychczasowych najemców; zracjonalizowanie opłat transportowych i podatku od środków transportu dla zawodowych przewoźników. Utrata lub niemożność znalezienia pracy dla wielu młodych ludzi nie musi wcale oznaczać życiowej klęski. Kończąc uczelnię, młody człowiek często zastanawia się jaką drogę rozwoju wybrać: szukać pracy na etacie czy raczej realizować pomysł na własny biznes, korzystając ze świeżo zdobytej wiedzy, energii i optymizmu. Zakładanie firmy i pierwsze kroki w biznesie trzeba ułatwiać, tak aby już na starcie nie tracić energii i pomysłów młodych przedsiębiorców, a raczej je pomnażać. Mam konkretne propozycje jak to zrobić. Możliwe jest skorzystanie przez tysiące bezrobotnych z bezzwrotnej pomocy ze środków Funduszu Pracy oraz dotacji z funduszy europejskich na założenie własnej firmy, których wysokość wynosi odpowiednio do 20 i 40 tys. zł. Ten program to realna szansa aby zmienić nasze dotychczasowe życie, problemy przekuć w sukces i móc realizować swoje zawodowe pasje. Dlatego tak ważne jest zadbanie aby pula tych środków starczyła dla wszystkich zainteresowanych i aby były one łatwo dostępne dla każdego, kto spełni jasne i powszechnie znane kryteria. Młodym przedsiębiorcom musi być zapewniona profesjonalna pomoc począwszy od założenia firmy, przez budowanie biznesplanu dającego szanse na dotacje, po wsparcie i promocję młodej firmy. Trzeba wykorzystać wielki potencjał, który tkwi w młodych dobrze wykształconych i pracowitych warszawiakach. Ich pasja w połączeniu z możliwościami jakie niosą za sobą bezzwrotne dotacje, wraz z pomocą jaką mogą się stać Inkubatory Pierwszej Przedsiębiorczości, zaowocują wkrótce powstaniem tysięcy nowych miejsc pracy. Takich, które muszą jak najszybciej powstać w stolicy i w każdym powiecie na Mazowszu. Dzięki nim, dzisiejsi młodzi bezrobotni już jutro sami mogą stać się pracodawcami. To wszystko jest w zasięgu naszych możliwości: zintegrowanie sytemu dotacji ze środków Program Operacyjny Kapitał Ludzki działanie 6.2 oraz Funduszu Pracy i upowszechnianie wiedzy i kryteriów do otrzymania wsparcia; utworzenie przy wszystkich Powiatowych Urzędach Pracy Inkubatorów Pierwszej Przedsiębiorczości, oferujących bezpłatną pomoc w tworzeniu dokumentów koniecznych do otrzymania dotacji oraz kompleksowe doradztwo prawne, księgowe i marketingowe; 9 / S t r o n a

system bezpłatnych szkoleń, warsztatów oraz praktyk przydatnych młodym przedsiębiorcom przed rozpoczęciem własnego biznesu oraz w trakcie jego prowadzenia; stworzenie Forum Pierwszej Przedsiębiorczości jako ogólnopolskiej platformy promocji młodych przedsiębiorców w Polsce i Unii Europejskiej. Eurofundusze niech Warszawa pięknieje Warszawa i Mazowsze zmieniają się i pięknieją z dnia na dzień. Jest to możliwe również dzięki funduszom europejskim. Pozytywne skutki wdrażania projektów dofinansowanych przez Unię Europejską są widoczne w każdej sferze naszego życia. Województwu Mazowieckiemu na lata 2007-2013 zostały przyznane olbrzymie środki pieniężne w wysokości 1,8 miliarda EURO (a więc ponad 7,2 miliarda złotych 1 ) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego oraz ponad 900 milionów EURO (kolejne 3,8 miliarda złotych) poprzez tzw. Program Operacyjny Kapitał Ludzki. W sumie daje to dla całego naszego województwa potężne pieniądze w wysokości ok. 11 miliardów złotych. Stanowi to równowartość blisko 4 budżetów rocznych naszego regionu. Pieniądze te stanowią z jednej strony - szansę dla rozwoju Mazowsza i Warszawy, z drugiej - również wyzwanie w zakresie ich właściwego i zgodnego z pierwotnymi i wcześniej przyjętymi założeniami wydatkowania. Jako Wicemarszałek Województwa Mazowieckiego miałem okazję kontynuować i doprowadzić do zawarcia wielu nowych umów na dofinansowanie kluczowych i długoletnich warszawskich projektów w wielu dziedzinach życia: komunikacja i infrastruktura zakup nowoczesnych pociągów dla Kolei Mazowieckich o łącznej wartości blisko 500 mln zł; rozbudowa i budowa dróg wojewódzkich, np. z Warszawy do Góry Kalwaria 55 mln zł; Modernizacja wiaduktu nad torami PKP w ciągu ul. Powązkowskiej ok. 35 mln zł; Przebudowa ul. Modlińskiej na odcinku od Mostu Grota Roweckiego do mostu nad Kanałem Żerańskim ok. 115 mln zł; Budowa ul. Nowolazurowej na odcinku od Al. Jerozolimskich do Trasy AK - Zadanie A - od Al. Jerozolimskich do ul. ks. Juliana Chrościckiego ok. 185 mln zł; Budowa parkingów strategicznych "Parkuj i Jedź (Park & Ride) ok. 90 mln zł. zdrowie modernizacja i rozbudowa Szpitala Inflancka 88 mln zł; zakup wyposażenia i dokończenie modernizacji budynku Międzyleskiego Szpitala Specjalistycznego - łącznie 34,8 mln zł; dofinansowanie zakupu specjalistycznej aparatury dla Instytutu Kardiologii w Warszawie 3,3 mln zł. 1 Przyjmując średni kurs PLN do EUR na poziomie 1 EUR = 4 PLN. 10 / S t r o n a

nauka Budowa budynku dydaktycznego dla potrzeb Wydziału Lingwistyki Stosowanej oraz Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego 88 mln zł. wspieranie przedsiębiorczości Rozpoczęcie budowy Warszawskiego Centrum Przedsiębiorczości przy ul. Smolnej 6 czyli centrum doradztwa i wsparcia dla nowych, małych i średnich firm 8,3 mln zł; kultura i ochrona zabytków rozbudowa i przebudowa gmachu Teatru Polskiego 26,7 mln zł; rozbudowa i przebudowa budynku Teatru Powszechnego 28 mln zł; rozbudowa Bazyliki Archikatedralnej i Muzeum Archidiecezji Warszawskiej 20 mln zł. Obok pieniędzy europejskich w ramach środków europejskich dystrybuowanych regionalnie do Warszawy i na Mazowsze trafiają środki z programów europejskich zarządzanych na poziomie krajowym. W ramach tych środków realizowane są najważniejsze strategiczne inwestycje jak: budowa odcinka Trasy Mostu Północnego (odcinek pomiędzy Bielanami a Białołęką) - 1 397 mln zł; modernizacja Al. Jerozolimskich i budowa węzła Łopuszańska-Kleszczowa - 306 mln zł; Budowa Centrum Nauki Kopernik 375 mln zł; Budowa centralnego odcinka II linii Metra ponad 4 miliardy złotych. Właściwe zarządzanie środkami europejskimi tymi dystrybuowanymi zarówno na poziomie regionalnym jak i krajowym jest szansą dla rozwoju Warszawy i naszego województwa. Przed nami przygotowania do przyszłej perspektywy finansowej na lata 2014 2020. Podstawowym wyzwaniem ale i obowiązkiem jest zapewnienie aby środki europejskie dla Polski i Mazowsza w tej nowej perspektywie finansowania były przynajmniej nie mniejsze niż były dotychczas. W przypadku regionalnym sprowadza się to do dążeń o to aby Mazowsze wraz z Warszawą były tak zwanym regionem przejściowym czyli regionem, który mimo przekroczenia 75% średniego PKB Unii Europejskiej nadal otrzymuje dofinansowanie w pełnej możliwej wysokości. To absolutny priorytet, o który należy zabiegać. Jako Wicemarszałek Województwa odpowiedzialny za Rozwój Regionalny i Fundusze Europejskie zdobyłem praktyczną wiedzę w zakresie zarządzania środkami europejskimi. Tą wiedzę będę chciał wykorzystać jako poseł z Warszawy i Mazowsza. Dlatego zamierzam dążyć do: dalszej decentralizacji i przenoszenia kolejnych kompetencji w zakresie zarządzania rozwojem regionalnym i funduszami strukturalnymi na poziom regionów. Wymaga to zmiany ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju; przesunięcia zarządzania Programem Operacyjnym Kapitał Ludzki na poziom województw; zwiększania w przyszłym budżecie środków przeznaczonych na projekty badawczo rozwojowe, na wsparcie instytucji otoczenia biznesu, placówek badawczych i instytutów naukowych; 11 / S t r o n a

wprowadzenia dalszych uproszczeń w zakresie ustaw dotyczących przedsiębiorców (ustawa o swobodzie działalności gospodarczej), które będą umożliwiały uproszczenie wymagań stawianych przedsiębiorcom ubiegającym się o środki unijne; wprowadzenia zachęt podatkowych dla przedsiębiorców, którzy chcą inwestować w prace badawczo-rozwojowe oraz wdrażać innowacje. Powinno to zachęcić przedsiębiorców do sięgania po środki na rozwój innowacyjności przedsiębiorstw; wprowadzenia ułatwień w realizacji procesów inwestycyjnych w przypadku zadań współfinansowanych ze środków unijnych; wyłączenia inwestycji realizowanych z wykorzystaniem środków unijnych z limitów zadłużenia obowiązujących dla samorządów; zmiany ustawy o finansach publicznych w zakresie możliwości zaciągania zobowiązań ponad określone limity zapisane w ustawie budżetowej w przypadku programów finansowanych unijnie; stworzenia ram prawnych i instytucjonalnych dla przygotowania nowych programów operacyjnych na lata 2014-2020, jak najpełniej realizujących cele strategiczne określone w dokumencie Polska 2030 czy Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego. Janosikowe - możemy płacić mniej Wpłata części dochodu samorządów do budżetu, zwana janosikowym, powoduje, że zabiera się pieniądze jednym samorządom i przekazuje innym. Kiedyś celem tego było wyrównywanie szans rozwoju poszczególnych regionów. Dziś mechanizm ten nie spełnia już swojego zadania, a jedynym jego skutkiem jest ponoszenie nadmiernego ciężaru finansowego głównie przez Warszawę i Mazowsze. Prowadzi to do paradoksalnych sytuacji, zwłaszcza teraz gdy w obliczu spowolnienia gospodarczego Mazowsze jest zmuszone zaciągać kredyty aby sprostać wymogom wpłaty swojej składki na janosikowe. Skutek okazuje się odwrotny od pierwotnych założeń tego mechanizmu: tak zwane bogate samorządy przestają nimi być, zadłużają się, podczas gdy cel janosikowego, a więc wsparcie samorządów biedniejszych już od kilku lat o wiele skuteczniej można osiągać innymi sposobami, choćby wykorzystując szeroką ofertę funduszy europejskich. Warto też przeanalizować czy te samorządy, które za pośrednictwem budżetu państwa otrzymują pieniądze wypracowane w Warszawie i na Mazowszu, nadal tego potrzebują. Warto przejrzeć kryteria wypłaty tych środków, aby naprawdę były one racjonalnie i efektywnie przyznawane. Zmiany wymaga więc nie tylko wysokość kwoty janosikowego, ale też i sposób jego rozdziału, tak by pieniądze były wykorzystane dla wsparcia równomiernego rozwoju poszczególnych regionów Polski. Konstrukcja janosikowego została ustanowiona w konkretnych warunkach gospodarczych 8 lat temu i od tego czasu nie była zmieniana. Jednak mechanizm ten nie sprawdził się w okresie spowolnienia, jakie panuje w gospodarce w ostatnim czasie. Okazał się on być szczególnie niekorzystny dla Warszawy i Mazowsza ze względu na strukturę dochodów z wysokim udziałem dochodów mocno uzależnionych od zmian w sytuacji gospodarczej. Przykładów jest wiele, np. wpłata Warszawy do budżetu państwa z tytułu janosikowego wzrosła względem okresu przed spowolnieniem aż o 43% przy równoczesnym spadku 12 / S t r o n a

dochodów własnych Miasta, w tym w szczególności znacznym spadku dochodów podatkowych z udziału w podatku dochodowym od osób fizycznych (zmniejszenie o 4% w relacji 2010/2008) i prawnych (zmniejszenie o 34% w relacji 2010/2008), z podatku od czynności cywilnoprawnych. W sytuacji, gdy Warszawa i Mazowsze zaciągają kredyty na programy inwestycyjne, tak wysokie obciążenie nie może być dalej utrzymywane, zwłaszcza gdy podsumujemy jak wysokie sumy Warszawa i Mazowsze przekazały już z tytułu janosikowego od roku 2003. W tym okresie Warszawa wpłaciła już ponad 5 mld PLN dla innych samorządów, a Mazowsze tylko w tym okresie aż 4,4 mld PLN. Za te pieniądze można by zbudować 40 szpitali powiatowych, 1900 żłobków osiedlowych albo aż 6 mostów takich jak Most Północny, kupić 7 000 autobusów, czy zbudować trzecią linię metra w Warszawie. Warto zauważyć, że każdy mieszkaniec Warszawy dwa razy w roku płaci składkę na janosikowe. Na przykład w 2010 roku każdy z nas zapłacił 588 zł jako mieszkaniec Warszawy i dodatkowo 179 zł jako mieszkaniec Mazowsza, czyli razem 767 zł. Trudno się z tym pogodzić, gdy potrzeby bieżące w Warszawie i na Mazowszu są bardzo wysokie, a dochody są niższe niż w latach ubiegłych. Dochody Warszawy i Mazowsza w ostatnich latach znacząco spadły. Najważniejszymi powodami były zmiany stawek podatkowych od osób fizycznych, dekoniunktura na rynku nieruchomości i spowolnienie gospodarcze w latach 2009-2010. Każda z tych systemowych zmian czy obiektywnych czynników gospodarczych odbiła się negatywnie na dochodach stołecznego i mazowieckiego budżetu. Obniżenie w 2009 roku skali podatkowej dla osób fizycznych doprowadziło do tego, że do budżetu Warszawy wpływa teraz rocznie około 700 mln zł mniej z tego tylko tytułu. Natomiast kryzys gospodarczy, którego doświadcza cała Europa, w Polsce ma postać spowolnienia gospodarczego. Szczególnie dotkliwie odczuły to miasta, których dochody są w znacznym stopniu uzależnione od koniunktury gospodarczej takim miastem jest Warszawa. Dochody Warszawy zależne od sytuacji gospodarczej kraju stanowią 50% dochodów Miasta. Pogorszenie koniunktury wpłynęło więc na spadek dochodów o około 1 mln złotych w skali roku. Wraz z poprawą sytuacji makroekonomicznej ten ubytek będzie stopniowo odbudowywany. Także utrzymująca się dekoniunktura na warszawskim rynku nieruchomości spowodowała głęboki spadek dochodów z podatku od czynności cywilnoprawnych. Wpływy z tego źródła nadal jeszcze pozostają poniżej kwot uzyskiwanych w okresie dobrej koniunktury. Przy tak niekorzystnych zmianach w strukturze dochodów miasta, zadania postawione przed stołecznym samorządem wciąż pozostają te same a ich koszty zwiększają się. Prowadzone są liczne niezbędne inwestycje drogowe, remonty, przybywa przedszkoli, żłobków, systematycznie rosną wynagrodzenia nauczycieli. Jest jeszcze jeden ważny argument za obniżeniem janosikowego. Warszawa wykonuje zwiększony zakres zadań ze względu swoje funkcje metropolitalne i dodatkowo - funkcje społeczne. Nasze miasto świadczy usługi publiczne dla znacznie większej liczby odbiorców niż to wynika z liczby jego mieszkańców. Według szacunków, w Warszawie z miejskiej infrastruktury komunalnej korzysta około 2,5 mln użytkowników, podczas gdy liczba mieszkańców Warszawy według statystyk GUS wynosi 1,7 mln mieszkańców. Tak więc około 800 tysięcy osób nie mieszkających na stałe w stolicy korzysta z jej usług. To zrozumiałe, bo i pozycja Warszawy jest szczególna; na mocy ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy z 15 marca 2002 roku oprócz zadań przewidzianych do realizacji dla samorządu gminnego i samorządu powiatowego, wykonuje zdania wynikające ze stołecznego charakteru naszego 13 / S t r o n a

miasta. Zwiększone koszty realizacji zadań Warszawy nie są w żadnym stopniu finansowo rekompensowane. Przepisy w tym zakresie trzeba niezwłocznie zmienić, by nie dopuścić do totalnego zrujnowania finansów Warszawy i Mazowsza. Zmiana zasad janosikowego to jedno z kluczowych zadań dla posłów, których wybiorą Warszawiacy. Możemy płacić mniej! Zespół Posłów Warszawskich połączą nas sprawy naszego miasta Parlamentarzyści zrzeszają się w kluby, koła i zespoły. Najprostszym kryterium tej formy współpracy jest przynależność partyjna. Najprostszym, ale przecież nie musi być jedynym. Coraz bardziej potrzebne jest w polskim Sejmie czy szerzej - w Parlamencie porozumienie programowe posłów i senatorów różnych partii na rzecz poszczególnych, strategicznych projektów. Takim na pewno jest strategia rozwoju Warszawy, a w tym kontekście także Mazowsza regionu, który jest sercem Polski. Jednym z priorytetów mojej działalności jako posła wybranego z Warszawy będzie zawiązanie Zespołu Posłów Warszawskich, który opracowałby i przeprowadzał kluczowe ustawy sprzyjające rozwojowi stolicy i regionu. Zostaną do niego zaproszeni posłowie ze wszystkich opcji politycznych wybrani z Warszawy tak, aby mogli współdziałać przy realizacji ważnych dla miasta planów. Z Mazowsza wybieramy 63 posłów i 13 senatorów, z Warszawy - 20 posłów i 4 senatorów, a więc łącznie reprezentacja Mazowsza to aż blisko 13% wszystkich posłów. Warszawscy posłowie działając razem mogą więc bardzo wiele. Do tej pory to się jednak nie udawało. Jestem przekonany, że współpraca przy ważnych dla rozwoju miasta projektach nie powinna mieć barw politycznych. Nie ulegam idealistycznym złudzeniom i wiem, że grupa ta będzie się różnić w niektórych sprawach. Ważne jednak, aby grupa ta działała przy strategicznych projektach, w tym: zmiany ustawy o tzw. janosikowym ; opracowania strategii rozwoju sieci komunikacyjnej Warszawy i Mazowsza oraz systemu jej finansowania z budżetu państwa i samorządu; wprowadzenia zmian ustawowych na rzecz usprawnienia i przyspieszenia toczącego się postępowania o uregulowanie stanu prawnego gruntów w Warszawie; powołania Narodowego Funduszu Regulacyjnego, finansowanego solidarnie z budżetu Państwa i budżetów samorządów, który przejmie na siebie ciężar procesowy i odszkodowawczy w tego typu postępowaniach; stałych prac legislacyjnych i monitorowania przepisów dotyczących finansów samorządów; monitorowania stanu reformy uzdrawiania finansów placówek służby zdrowia, a szczególnie - szpitali w Warszawie i na Mazowszu; dokończenia budowy lotniska w Modlinie i kolejnych lokalnych lotnisk na Mazowszu wraz z ich połączeniem kolejowym z centrum Warszawy; rozwoju sieci połączeń Szybkiej Kolei Miejskiej, i jej integracji z systemem komunikacji w Warszawie; rozbudowy sieci Metra w Warszawie; 14 / S t r o n a

budowy systemu parkingów podziemnych w Warszawie w formule partnerstwa publiczno-prywatnego. Polonia bliżej spraw Polski - Polska wsłuchana w potrzeby Polaków za granicą Poza granicami Polski, według różnych statystyk, mieszka dziś od 17 do nawet 21 milionów naszych Rodaków. Ta społeczność powinna być obiektem troski i wsparcia ze strony władz polskich, w tym także polskiego parlamentu. Polacy rozproszeni są po wszystkich krajach świata, a wiec ich sytuacja prawna i bytowa a także dostęp do informacji, edukacji w języku ojczystym i do fachowej pomocy naszych służb dyplomatycznych są bardzo zróżnicowane. Zdając sobie sprawę z obowiązku wsłuchania się w głos i potrzeby Polonii, jako poseł zaproponuję szczegółowe rozwiązania w trzech najważniejszych obszarach: opieki konsularnej, szkolnictwa oraz dostępu do informacji. W wielu krajach wielkim problemem Polaków za granicą jest dotarcie do placówki konsularnej w godzinach jej funkcjonowania. A przecież instytucje te świadczą niezbędne wręcz usługi i pozwalają załatwiać formalności, takie jak przedłużenie paszportu, zawarcie ślubu, wyrobienie dokumentu dla dziecka. Zdarza się, że rodziny z dziećmi pokonują w tym celu duże odległości, co w wielu przypadkach jest możliwe tylko drogą lotniczą. Postulowanym i potrzebnym rozwiązaniem tego poważnego problemu mogą być częstsze i stałe dyżury konsularne w większych miastach danego kraju. Warto też z wyprzedzeniem podawać informację o zbliżającym się dyżurze konsula w mediach polonijnych (prasa, telewizja, portale internetowe). Możliwość uczenia się języka polskiego to temat, który nurtuje wielu rodziców mieszkających z dziećmi za granicą. W tych krajach, gdzie społeczność polska jest liczna, nauka polskiego organizowana jest na dużą skalę i wspólnie finansowana przez rządy czy samorządy obu krajów. W innych krajach, na mocy stosownych umów międzypaństwowych, samorząd lokalny opłaca określoną liczbę godzin języka ojczystego dla obcokrajowców. Jednak często nauka w wymiarze dwóch czy trzech godzin tygodniowo nie wystarcza aby nauczyć skutecznie języka, zwłaszcza w młodszych klasach szkoły podstawowej, czyli w wieku najbardziej efektywnym dla nauki języka. W efekcie, dzieci starsze mimo, że czują się Polakami i chciałyby znać język ojczysty swoich rodziców, aby móc choćby odwiedzić Polskę, nie znają go na tyle aby bezbłędnie się w nim porozumieć. Badania wskazują, że nawet 80% polskich dzieci wychowywanych zagranicą ma poważne kłopoty z pisaniem i czytaniem po polsku. Ponieważ wsparcia w tym zakresie wymagają przede wszystkim Polacy w krajach gdzie Polonia stanowi stosunkowo nieliczną grupę, należy podjąć rozmowy dwustronne na szczeblu władz państwowych ale także dwustronne pomiędzy miastami partnerskimi i w miarę możliwości obu stron lub tylko strony polskiej sfinansować dodatkowe godziny lekcji języka polskiego. Myślę też, że warto wesprzeć rodziców, którzy systematycznie sami uczą dzieci języka polskiego w domu. Bez ich pomocy na pewno nie uda się nawet najlepszy program poprawy kondycji polskich szkół. Od takich rodziców zależy bardzo wiele. Warto doceniać i wyróżnić 15 / S t r o n a

tych rodziców, którzy za własne pieniądze kupują polskie książki, uczą z nich dzieci w domu i czytają im polskie lektury. Chcę omówić z posłami i senatorami zaangażowanymi w tematy polonijne formę wsparcia tych rodziców. Może to być akcja wysyłania pomocy naukowych przez szkoły z Polski lub stworzenie i utrzymywanie funkcjonalnego portalu edukacyjnego Polskie dziecko zagranicą. Powinny się na nim znaleźć interaktywne programy do nauki języka polskiego, inne elektroniczne materiały edukacyjne, lista polskich lektur i pełna treść najważniejszych z nich, zbiór przepisów dotyczących edukacji w Polsce, adresy placówek zagranicznych uczących języka polskiego, opis wymagań dla dzieci w danych klasach, porady dla rodziców emigracyjnego dziecka. Polski Sejm, we współpracy z Ministerstwem Edukacji Narodowej mógłby organizować konkursy dla polskich dzieci mieszkających za granicą, na przykład na najlepszą ilustrację do lektury, esej o słynnej postaci, wiersz czy opowiadanie. Nagrodą mogą być książki lub wakacje w Polsce. Obowiązkiem państwa polskiego jest ułatwienie młodym Polakom za granicą nauki języka i dostępu do pomocy dydaktycznych. W ten sposób spełnimy zarówno ich potrzebę pozostawania w kontakcie z krajem i naszą wspólną kulturą, ale umożliwimy im w przyszłości przyjazd do Polski i chociażby podjęcie studiów na polskich uczelniach. Uznanie i wszelka pomoc organizacyjna i merytoryczna należą się również tym z rodziców, którzy z daleka od Polski, chcą uczyć i uczą języka najmłodsze pokolenie polskich emigrantów. Polacy mieszkający za granicą podkreślają, że często w różnych sytuacjach życiowych bardzo brakuje im rzetelnej, pełnej i aktualnej informacji. Problem ten jest szczególnie aktualny w krajach nie anglojęzycznych. Niestety nie na wszystkie pytania i problemy prawne czy można znaleźć odpowiedzi w miejscowych portalach internetowych. Rolę doradców i pośredników w poszukiwaniu informacji pełnią często dziennikarze mediów polonijnych, ale i oni potrzebują bieżącego dostępu do aktualnych i pewnych informacji, z oficjalnych i pewnych źródeł. Pytania i problemy Polaków mieszkających i pracujących za granicą dotyczą różnorodnych spornych kwestii rodzinnych, problemów z zagranicznym pracodawcą, spraw prywatnych i sytuacji prawnych związanych z legalnością pobytu. Dziś, w dobie mediów elektronicznych najlepszym rozwiązaniem wydaje się umieszczenie najbardziej przydatnych i najczęściej poszukiwanych informacji na stronach internetowych polskich ambasad. Docelowo powinny one spełniać rolę tematycznie rozbudowanych serwisów informacyjnych, zbudowanych według kategorii najczęściej pojawiających się problemów i pytań polskich emigrantów w danym kraju. Warto do każdego serwisu polskiej placówki w Internecie dodać bazę użytecznych linków oraz podstawowych informacji na temat danego kraju. Miejscem spotkań Polaków mieszkających za granicą jest właśnie Internet. To tu spotykają się wieczorami, tu szukają informacji. Warto docenić pracę tych ludzi z pasją, którzy spędzają wiele godzin dziennie na przyjmowaniu pytań od rodaków mieszkających za granicą, po czym godzinami szukają dla nich porad, informacji i próbują pomóc w często trudnych życiowych sytuacjach życia na emigracji. Warto ich docenić, chociażby poprzez kontynuację zorganizowanego w tym roku konkursu Polak Roku, którego celem jest znajdowanie i nagradzanie polskich liderów za granicą. 16 / S t r o n a