Technologia informacyjna edytory tekstu Ćwiczenie 1: Formatowanie tekstu 1. Zmiana stylu czcionki (pogrubienie, kursywa, podkreślenie). Tekst, który właśnie wpisuję poświęcony jest zespołowi Pink Floyd i powstał na zajęciach z Technologii Informacyjnej prowadzonych w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie. Tekst wpisz czcionką Times New Roman o rozmiarze 12 punktów. Nazwa zespołu ma być zapisana czcionką pogrubioną, a nazwa przedmiotu i uczelni kursywą. Dodatkowo nazwę uczelni należy podkreślić. Efekt końcowy ma wyglądać mniej więcej tak: Tekst, który właśnie wpisuję poświęcony jest zespołowi Pink Floyd i powstał na zajęciach z Technologii Informacyjnej prowadzonych w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie. 2. Zmiana kroju i wielkości czcionki. Wprowadź następujący tekst w taki sposób aby każde z czterech zdań zaczynało się od nowej linii: Pink Floyd to angielski zespół rockowy założony w 1965 roku w Cambridge. Ich twórczość, początkowo klasyfikowana jako rock psychodeliczny, w późniejszych latach nabrała cech muzyki progresywnej. Grupa znana jest z filozoficznie zabarwionych tekstów piosenek, eksperymentów z dźwiękiem, innowacyjnego podejścia do kwestii grafiki w albumach oraz rozbudowanych występów koncertowych. Sprzedali na całym świecie ponad 200 milionów albumów (z tego ok. 74,5 miliona w samych Stanach Zjednoczonych), co czyni ich jedną z najlepiej sprzedających się grup muzycznych w historii. Pierwsze dwa zdania mają być wpisane czcionką Times New Roman, trzecie czcionką Courier New, czwarte czcionką Calibri lub Arial. Rozmiar czcionki w poszczególnych zdaniach to 14, 8, 10 i 12 punktów. Efekt końcowy powinien wyglądać mniej więcej tak: Pink Floyd to angielski zespół rockowy założony w 1965 roku w Cambridge. Ich twórczość, początkowo klasyfikowana jako rock psychodeliczny, w późniejszych latach nabrała cech muzyki progresywnej. Grupa znana jest z filozoficznie zabarwionych tekstów piosenek, eksperymentów z dźwiękiem, innowacyjnego podejścia do kwestii grafiki w albumach oraz rozbudowanych występów koncertowych.
Sprzedali na całym świecie ponad 200 milionów albumów (z tego ok. 74,5 miliona w samych Stanach Zjednoczonych), co czyni ich jedną z najlepiej sprzedających się grup muzycznych w historii. 3. Zmiana stylu czcionki efekty. Dyskografia zespołu składa się z następujących albumów studyjnych: The Piper at the Gates of Dawn A Saucerful of Secrets Music from the Film More Ummagumma Atom Heart Mother Meddle Obscured by Clouds The Dark Side of the Moon Wish You Were Here Animals The Wall The Final Cut A Momentary Lapse of Reason The Division Bell Krój czcionki ustaw na Times New Roman o rozmiarze 11 punktów. Do każdego z tytułów płyt zastosuj inny efekt czcionki: kapitaliki, wersaliki, przekreślenie, przekreślenie podwójne, pogrubienie, kursywa, pogrubienie z kursywą, co drugi wyraz jako indeks górny, co drugi wyraz jako indeks dolny, kursywa z przekreśleniem, kapitaliki kursywą, na zmianę indeks górny i dolny, styl normalny na zmianę z indeksami górnym i dolnym, pogrubione wersaliki. Efekt końcowy ma wyglądać mniej więcej tak: Dyskografia zespołu składa się z następujących albumów studyjnych: THE PIPER AT THE GATES OF DAWN A SAUCERFUL OF SECRETS Music from the Film More Ummagumma Atom Heart Mother Meddle Obscured by Clouds The Dark Side of the Moon Wish You Were Here Animals THE WALL The Final Cut A Momentary Lapse of Reason THE DIVISION BELL
4. Zmiana koloru czcionki. Wprowadź Następujący tekst: Kilka z ich 14 albumów studyjnych odniosło światowy sukces, m.in. The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977), The Wall (1979), A Momentary Lapse of Reason (1987) i The Division Bell (1994). Krój czcionki to nadal Times New Roman 11 pkt. Każdy z wymienionych w zdaniu tytułów albumów zapisz w innym kolorze. Efekt końcowy może wyglądać mniej więcej tak: Kilka z ich 14 albumów studyjnych odniosło światowy sukces, m.in. The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977), The Wall (1979), A Momentary Lapse of Reason (1987) i The Division Bell (1994). 5. Podkreślenia Skopiuj tekst wprowadzony w punkcie 4. Zachowaj czcionkę Times New Roman 11pkt, ale przywróć czarny kolor całemu akapitowi. Dla każdego tytułu zastosuj inny styl podkreślenia (pierwszy tytuł ma mieć podkreślenie typu tylko wyrazy ). Efekt końcowy może wyglądać mniej więcej tak: Kilka z ich 14 albumów studyjnych odniosło światowy sukces, m.in. The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977), The Wall (1979), A Momentary Lapse of Reason (1987) i The Division Bell (1994). 6. Wyrównywanie tekstu. Jak już wcześniej wspomniano jednym z największych atutów zespołu były niewątpliwe teksty poszczególnych piosenek. To dzięki nim wiele utworów zespołu zyskało tak dużą popularność. Poniżej przedstawiony zostanie tekst tytułowej piosenki pochodzącej w wydanego w roku 1975 albumu Wish You Were Here. So, so you think you can tell Heaven from Hell, Blue skies from pain. Can you tell a green field From a cold steel rail? A smile from a veil? Do you think you can tell? Did they get you to trade Your heroes for ghosts? Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze? And cold comfort for change? Did you exchange A walk on part in the war, For a lead role in a cage? How I wish, how I wish you were here. We're just two lost souls Swimming in a fish bowl, Year after year, Running over the same old ground. What have we found The same old fears. Wish you were here. Powyższy tekst należy zapisać w następujący sposób. Czcionka Times New Roman 11 pkt, a w przypadku tekstu piosenki kursywa 10 pkt. Zastosować następujący sposób wyrównywania: wprowadzenie wyjustowane, pierwsza zwrotka wyrównanie do lewej, druga zwrotka wyśrodkowanie, trzecia zwrotka wyrównanie do prawej. Efekt końcowy może wyglądać mniej więcej tak: Jak już wcześniej wspomniano jednym z największych atutów zespołu były niewątpliwe teksty poszczególnych piosenek. To dzięki nim wiele utworów zespołu zyskało tak dużą popularność. Poniżej przedstawiony zostanie tekst tytułowej piosenki pochodzącej w wydanego w roku 1975 albumu Wish You Were Here. So, so you think you can tell Heaven from Hell, Blue skies from pain. Can you tell a green field From a cold steel rail? A smile from a veil? Do you think you can tell? Did they get you to trade Your heroes for ghosts? Hot ashes for trees? Hot air for a cool breeze? And cold comfort for change? Did you exchange A walk on part in the war, For a lead role in a cage? How I wish, how I wish you were here. We're just two lost souls Swimming in a fish bowl, Year after year, Running over the same old ground.
What have we found The same old fears. Wish you were here. 7. Stosowanie wcięć akapitu zamiast spacji. Wprowadź tekst kolejnej piosenki: Set the Control for the Heart of the Sun Little by little the night turns around. Counting the leaves which tremble and turn. Novices lean on each other in yearning. Over the hills where a swallow is resting. Set the controls for the heart of the sun. Over the mountain watching the watcher. Breaking the darkness waking the grapevine. Morning to birth is born into shadow Love is the shadow that ripens the wine. Set the controls for the heart of the sun. The heart of the sun, the heart of the sun. Who is the man who arrives at the wall? Making the shape of his questions at asking. Thinking the sun will fall in the evening. Will he remember the lesson of giving? Set the controls for the heart of the sun. The heart of the sun, the heart of the sun. Zastosuj następujące formatowanie tekstu. Czcionka Times New Roman 10pkt kursywa, tekst wyjustowany. Tytuł wyśrodkowany, pogrubioną czcionką. Pierwsza zwrotka: wcięcie z lewej 1 cm, z prawej 3 cm wcięcie pierwszego wiersza 1 cm. Druga zwrotka: wcięcie z lewej 2 cm, z prawej 2 cm, brak wcięcia pierwszego wiersza. Ostatnia zwrotka: wcięcie z lewej 3 cm, z prawej 1 cm, pierwszy wiersz wysunięty o 1 cm. Efekt końcowy powinien wyglądać mniej więcej tak: Set the Control for the Heart of the Sun Little by little the night turns around. Counting the leaves which tremble and turn. Novices lean on each other in yearning. Over the hills where a swallow is resting. Set the controls for the heart of the sun. Over the mountain watching the watcher. Breaking the darkness waking the grapevine. Morning to birth is born into shadow Love is the shadow that ripens the wine. Set the controls for the heart of the sun. The heart of the sun, the heart of the sun. Who is the man who arrives at the wall? Making the shape of his questions at asking. Thinking the sun will fall in the evening. Will he remember the lesson of giving? Set the controls for the heart of the sun. The heart of the sun, the heart of the sun. 8. Interlinia Historia zespołu: Początki Grupa powstała wiosną 1965 r. w Londynie, początkowo pod nazwą Sigma-6. Tworzyli ją studenci wydziału architektury London Polytechnical School: Roger Waters (gitara, śpiew), Richard Wright (gitara, śpiew), Nick Mason (perkusja), Clive Metcalf (gitara basowa), Keith Noble (śpiew) i Juliette Gale (śpiew). Początkowo zespół pozostawał pod silnym wpływem
popularnej wówczas muzyki rhythm'n'blues, jednakże już wtedy nie stronił od muzycznych eksperymentów, takich jak wplatanie w utwory fragmentów muzyki klasycznej. Formacja bardzo często zmieniała nazwę (T-Set, Tea Set, The Screaming Abdabs, The Architectual Abdabs) oraz skład. Z zespołu odeszły obie wokalistki i basista, pojawił się za to Bob Klose (gitara). Pojawienie się nowego, profesjonalnego gitarzysty wymusiło przesunięcia w trzonie zespołu. Rick Wright zasiadł za instrumentami klawiszowymi nie zważając, iż gry nauczył się na dwutygodniowym kursie dla początkujących. Roger Waters przesiadł się na gitarę basową. Wraz z Klosem na krótko do grupy dołącza wokalista Chris Dennis. W tamtym czasie zespół, tak jak wiele innych, pozostawał w "muzycznym podziemiu", grywając koncerty dla małej publiczności w londyńskich klubach. Artyści nie mieli większych ambicji, ani warsztatu muzycznego (z wyjątkiem Klose'a). Grupa zapewne podzieliłaby los setek innych powstających w tym czasie w całej Anglii, gdyby nie dołączył do niej początkujący malarz, gitarzysta i wizjoner Syd Barrett. Grał dobrze na gitarze, miał oryginalne pomysły muzyczne, był inspirującym poetą. Szybko jednak w zespole doszło do pierwszego konfliktu. Barrett i Klose byli muzykami bardzo ambitnymi, o różnych poglądach na przyszłość muzyczną grupy. Po odejściu Klose'a i Dennisa ustalił się pierwszy stały skład: Syd Barrett (gitara, śpiew), Roger Waters (bas, gitara, śpiew), Rick Wright (instrumenty klawiszowe, śpiew), Nick Mason (perkusja). Wtedy też ustaliła się ostatecznie nazwa grupy. Z dwóch płyt długogrających, wyciągniętych na "chybił trafił" z kolekcji Barretta, wybrano imiona dwóch klasycznych bluesmanów - Pink Andersona i Floyda Councila. W ten sposób zrodziła się nazwa The Pink Floyd Sound, która na prośbę menadżerów grupy, Petera Jennera i Andrew Kinga, została skrócona do Pink Floyd. Formatowanie tego tekstu wykonaj następująco. Cały tekst czcionka Times New Roman 10 pkt. Tytuł czcionką pogrubioną o rozmiarze 11 pkt, wyrównanie do lewej. Wszystkie akapity wyjustowane z wcięciem pierwszego wiersza o 1 cm. W pierwszym akapicie zastosuj interlinię pojedynczą, w drugim 1,5 wiersza, a w trzecim podwójną. Wynikowy tekst powinien mieć mniej więcej taką postać: Historia zespołu: Początki Grupa powstała wiosną 1965 r. w Londynie, początkowo pod nazwą Sigma-6. Tworzyli ją studenci wydziału architektury London Polytechnical School: Roger Waters (gitara, śpiew), Richard Wright (gitara, śpiew), Nick Mason (perkusja), Clive Metcalf (gitara basowa), Keith Noble (śpiew) i Juliette Gale (śpiew). Początkowo zespół pozostawał pod silnym wpływem popularnej wówczas muzyki rhythm'n'blues, jednakże już wtedy nie stronił od muzycznych eksperymentów, takich jak wplatanie w utwory fragmentów muzyki klasycznej. Formacja bardzo często zmieniała nazwę (T-Set, Tea Set, The Screaming Abdabs, The Architectual Abdabs) oraz skład. Z zespołu odeszły obie wokalistki i basista, pojawił się za to Bob Klose (gitara). Pojawienie się nowego, profesjonalnego gitarzysty wymusiło przesunięcia w trzonie zespołu. Rick Wright zasiadł za instrumentami klawiszowymi nie zważając, iż gry nauczył się na dwutygodniowym kursie dla początkujących. Roger Waters przesiadł się na gitarę basową. Wraz z Klosem na krótko do grupy dołącza wokalista Chris Dennis. W tamtym czasie zespół, tak jak wiele innych, pozostawał w "muzycznym podziemiu", grywając
koncerty dla małej publiczności w londyńskich klubach. Artyści nie mieli większych ambicji, ani warsztatu muzycznego (z wyjątkiem Klose'a). Grupa zapewne podzieliłaby los setek innych powstających w tym czasie w całej Anglii, gdyby nie dołączył do niej początkujący malarz, gitarzysta i wizjoner Syd Barrett. Grał dobrze na gitarze, miał oryginalne pomysły muzyczne, był inspirującym poetą. Szybko jednak w zespole doszło do pierwszego konfliktu. Barrett i Klose byli muzykami bardzo ambitnymi, o różnych poglądach na przyszłość muzyczną grupy. Po odejściu Klose'a i Dennisa ustalił się pierwszy stały skład: Syd Barrett (gitara, śpiew), Roger Waters (bas, gitara, śpiew), Rick Wright (instrumenty klawiszowe, śpiew), Nick Mason (perkusja). Wtedy też ustaliła się ostatecznie nazwa grupy. Z dwóch płyt długogrających, wyciągniętych na "chybił trafił" z kolekcji Barretta, wybrano imiona dwóch klasycznych bluesmanów - Pink Andersona i Floyda Councila. W ten sposób zrodziła się nazwa The Pink Floyd Sound, która na prośbę menadżerów grupy, Petera Jennera i Andrew Kinga, została skrócona do Pink Floyd. 9. Odstępy przed i po akapicie. Kwartet zaczął koncertować w londyńskich klubach, zdobywając coraz większą sławę. Szczególnie upodobał sobie występy na cotygodniowych imprezach Spontaneous Underground w klubie Marquee oraz w klubie UFO, goszczącym często gwiazdy ówczesnej alternatywy. Jednym z opiekunów klubu był Paul McCartney. Atrakcją grupy był Barrett ze swoimi popisami techniki gitarowej, łatwo rozpoznawalnym głosem, ciekawymi tekstami oraz ogólna, psychodeliczna atmosfera koncertów. Pink Floyd byli jedną z pierwszych grup rockowych, które zaczęły do swoich występów wprowadzać elementy multimedialne. Pozostali muzycy swe braki techniczne rekompensowali innowacyjnością w wykorzystaniu instrumentów oraz awangardowymi pomysłami: kreatywne wykorzystanie sprzężenia zwrotnego, wprowadzenie elektronicznych efektów dźwiękowych do muzyki, zaskakujące aranżacje. W 1966 r. Pink Floyd dokonał swoich pierwszych nagrań w londyńskim studiu The Thompson Private Recording Studio, rejestrując własne i cudze kompozycje Lucy Leave, I'm A King Bee, I Get Stoned i Let's Roll Another One, które jednak nigdy nie doczekały się oficjalnego wydania. Pierwszym wydawnictwem grupy była zarejestrowana w styczniu 1967 r. ścieżka dźwiękowa do filmu Tonite Let's All Make Love In London, rozprowadzana jednak w ograniczonym nakładzie i przypomniana szerszej publiczności dopiero w 1968 r. (reedycja w 1990 r.). Dlatego też za debiut płytowy Pink Floyd uważa się wydany 11 marca 1967 r. singel Arnold Layne/Candy And A Currant Bun. O prawa do wydania pierwszego singla zespołu konkurowały dwie firmy, Polydor i EMI. Znacznie lepsze warunki finansowe zaproponowała EMI, co doprowadziło do podpisania z nią kontraktu. Z tą wytwórnią zespół związał się na stałe. Formatowanie tego tekstu wykonaj następująco. Cały tekst czcionka Times New Roman 10 pkt. Wszystkie akapity wyjustowane z wcięciem pierwszego wiersza o 1 cm, z interlinią wielokrotną co
1,15. W pierwszym akapicie zastosuj odstęp przed akapitem 12 pkt, po Auto ; w drugim Auto przed i 18 pkt po akapicie. Końcowy efekt może wyglądać tak: Kwartet zaczął koncertować w londyńskich klubach, zdobywając coraz większą sławę. Szczególnie upodobał sobie występy na cotygodniowych imprezach Spontaneous Underground w klubie Marquee oraz w klubie UFO, goszczącym często gwiazdy ówczesnej alternatywy. Jednym z opiekunów klubu był Paul McCartney. Atrakcją grupy był Barrett ze swoimi popisami techniki gitarowej, łatwo rozpoznawalnym głosem, ciekawymi tekstami oraz ogólna, psychodeliczna atmosfera koncertów. Pink Floyd byli jedną z pierwszych grup rockowych, które zaczęły do swoich występów wprowadzać elementy multimedialne. Pozostali muzycy swe braki techniczne rekompensowali innowacyjnością w wykorzystaniu instrumentów oraz awangardowymi pomysłami: kreatywne wykorzystanie sprzężenia zwrotnego, wprowadzenie elektronicznych efektów dźwiękowych do muzyki, zaskakujące aranżacje. W 1966 r. Pink Floyd dokonał swoich pierwszych nagrań w londyńskim studiu The Thompson Private Recording Studio, rejestrując własne i cudze kompozycje Lucy Leave, I'm A King Bee, I Get Stoned i Let's Roll Another One, które jednak nigdy nie doczekały się oficjalnego wydania. Pierwszym wydawnictwem grupy była zarejestrowana w styczniu 1967 r. ścieżka dźwiękowa do filmu Tonite Let's All Make Love In London, rozprowadzana jednak w ograniczonym nakładzie i przypomniana szerszej publiczności dopiero w 1968 r. (reedycja w 1990 r.). Dlatego też za debiut płytowy Pink Floyd uważa się wydany 11 marca 1967 r. singel Arnold Layne/Candy And A Currant Bun. O prawa do wydania pierwszego singla zespołu konkurowały dwie firmy, Polydor i EMI. Znacznie lepsze warunki finansowe zaproponowała EMI, co doprowadziło do podpisania z nią kontraktu. Z tą wytwórnią zespół związał się na stałe. 10. Wypunktowanie numerowane. Za najważniejszy album w dorobku zespołu uważa się wydany w 1973 roku The Dark Side of the Moon, na którym znalazły się następujące utwory: 1. Speak To Me/Breathe 2. On The Run 3. Time 4. The Great Gig In The Sky 5. Money 6. Us And Them 7. Any Colour You Like 8. Brain Damage 9. Eclipse Formatowanie tego tekstu wykonaj następująco. Cały tekst czcionka Times New Roman 11 pkt. Wszystkie akapity wyjustowane z wcięciem pierwszego wiersza o 0,75 cm, z interlinią wielokrotną co 1,15. Tytuły utworów powinny pojawić się w formie listy numerowanej. Całość powinna wyglądać mniej więcej tak: Za najważniejszy album w dorobku zespołu uważa się wydany w 1973 roku The Dark Side of the Moon, na którym znalazły się następujące utwory: 1. Speak To Me/Breathe 2. On The Run 3. Time 4. The Great Gig In The Sky 5. Money 6. Us And Them 7. Any Colour You Like 8. Brain Damage 9. Eclipse
11. Wypunktowanie nienumerowane. W wieloletniej historii zespołu muzykami tworzącymi oryginalny skład zespołu byli: Syd Barrett (zmarł 2006) gitara, śpiew (1965 1968) David Gilmour gitara, śpiew, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, perkusja (1968 2005) Bob Klose gitara (1965) Nick Mason perkusja, instrumenty perkusyjne (1965 2005) Roger Waters gitara basowa, gitara, śpiew, instrumenty klawiszowe (1965 1985 i 2005) Richard Wright (zmarł 2008), instrumenty klawiszowe, śpiew, instrumenty perkusyjne, puzon (1965 1979 i 1987 2005) Formatowanie tego tekstu wykonaj następująco. Cały tekst czcionka Times New Roman 11 pkt. Wszystkie akapity wyjustowane z wcięciem pierwszego wiersza o 0,75 cm, z interlinią wielokrotną co 1,15. Nazwiska poszczególnych muzyków powinny pojawić się w formie listy nienumerowanej. Całość powinna wyglądać mniej więcej tak: W wieloletniej historii zespołu muzykami tworzącymi oryginalny skład zespołu byli: Syd Barrett (zmarł 2006) gitara, śpiew (1965 1968) David Gilmour gitara, śpiew, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, perkusja (1968 2005) Bob Klose gitara (1965) Nick Mason perkusja, instrumenty perkusyjne (1965 2005) Roger Waters gitara basowa, gitara, śpiew, instrumenty klawiszowe (1965 1985 i 2005) Richard Wright (zmarł 2008), instrumenty klawiszowe, śpiew, instrumenty perkusyjne, puzon (1965 1979 i 1987 2005) 12. Akapit obramowanie, cieniowanie, kolor tła: Po niespodziewanym sukcesie pierwszego singla (w owych czasach rzadko zdarzało się, by debiutancki singel lokalnej gwiazdy docierał w oficjalnych zestawieniach do 20 pozycji) zespół zabrał się do pierwszej sesji nagraniowej w profesjonalnym studiu Abbey Road, za sąsiadów zza ściany mając nagrywającą płytę Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band grupę The Beatles. Owocem trwającej od 16 marca do połowy czerwca sesji był, wydany 16 czerwca, drugi singel See Emily Play/The Scarecrow oraz debiutancki album Pink Floyd The Piper at the Gates of Dawn (5 sierpnia). Pierwsza płyta zespołu była na wiele sposobów nowatorska. Przede wszystkim zawierała oprócz krótkich, przebojowych piosenek, co było charakterystyczne szczególnie dla debiutanckich płyt w owych czasach, wiele dłuższych, eksperymentalnych kompozycji instrumentalnych, przesyconych nietypowymi efektami dźwiękowymi i psychodelicznym klimatem.
Na albumie nie znalazły dla siebie miejsca wcześniejsze przeboje Pink Floyd, zarówno wydane wcześniej na singlach, jak i znane jedynie z koncertów zespołu. Wyjątkiem są jedynie The Scarecrow ze strony B drugiego singla i Interstellar Overdrive rozimprowizowany eksperyment, będący dotąd ozdobą wszystkich niemal koncertów i nieoficjalnym przebojem klubów londyńskiego podziemia. Stało się tak za sprawą bajkowo-psychodelicznej konwencji albumu, wymuszającej specyficzny dobór utworów. Jego tytuł zaczerpnięto z książki Wind In The Willow (O czym szumią wierzby) Kennetha Grahame'a. Choć pozbawiona promocji singlowej, płyta odniosła sukces, docierając na Wyspach Brytyjskich do szóstej pozycji list przebojów i otwierając Pink Floyd drogę do międzynarodowej kariery. Formatowanie tego tekstu wykonaj następująco. Cały tekst czcionka Times New Roman 11 pkt. Wszystkie akapity wyjustowane z wcięciem pierwszego wiersza o 0,75 cm, z interlinią wielokrotną co 1,15 i automatycznymi odstępami przed i po akapicie. Pierwszy akapit należy obramować ramką z cieniem, drugi wycieniować w 15%, a w trzecim ustawić jasny kolor tła. Całość powinna wyglądać mniej więcej tak: Po niespodziewanym sukcesie pierwszego singla (w owych czasach rzadko zdarzało się, by debiutancki singel lokalnej gwiazdy docierał w oficjalnych zestawieniach do 20 pozycji) zespół zabrał się do pierwszej sesji nagraniowej w profesjonalnym studiu Abbey Road, za sąsiadów zza ściany mając nagrywającą płytę Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band grupę The Beatles. Owocem trwającej od 16 marca do połowy czerwca sesji był, wydany 16 czerwca, drugi singel See Emily Play/The Scarecrow oraz debiutancki album Pink Floyd The Piper at the Gates of Dawn (5 sierpnia). Pierwsza płyta zespołu była na wiele sposobów nowatorska. Przede wszystkim zawierała oprócz krótkich, przebojowych piosenek, co było charakterystyczne szczególnie dla debiutanckich płyt w owych czasach, wiele dłuższych, eksperymentalnych kompozycji instrumentalnych, przesyconych nietypowymi efektami dźwiękowymi i psychodelicznym klimatem. Na albumie nie znalazły dla siebie miejsca wcześniejsze przeboje Pink Floyd, zarówno wydane wcześniej na singlach, jak i znane jedynie z koncertów zespołu. Wyjątkiem są jedynie The Scarecrow ze strony B drugiego singla i Interstellar Overdrive rozimprowizowany eksperyment, będący dotąd ozdobą wszystkich niemal koncertów i nieoficjalnym przebojem klubów londyńskiego podziemia. Stało się tak za sprawą bajkowopsychodelicznej konwencji albumu, wymuszającej specyficzny dobór utworów. Jego tytuł zaczerpnięto z książki Wind In The Willow (O czym szumią wierzby) Kennetha Grahame'a. Choć pozbawiona promocji singlowej, płyta odniosła sukces, docierając na Wyspach Brytyjskich do szóstej pozycji list przebojów i otwierając Pink Floyd drogę do międzynarodowej kariery.