Konferencja klimatyczna ONZ w Doha



Podobne dokumenty
COP 14 I COP 15. Iwona Korohoda.

Ograniczanie rozproszonej emisji CO2 w prawodawstwie międzynarodowym, unijnym oraz polskim

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Krajowy Operator Systemu Zielonych Inwestycji. GIS System Zielonych Inwestycji

Polityka klimatyczna Unii Europejskiej

Zmiany Klimatu i COP21. Szkolenie Sprawiedliwość globalna naszą codziennością IX-X.2015

Wersja końcowa z dn

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

PL 2 PL UZASADNIENIE. 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku

A7-0047/33. Projekt rezolucji (art. 157 ust. 4 Regulaminu) w celu zastąpienia projektu rezolucji nieustawodawczej A7-0047/2014

Wpływ decyzji międzynarodowych na poziom lokalny

*** PROJEKT ZALECENIA

Handel emisjami: nowy rynek wymagający wiarygodności i zaufania.

Światowa polityka ochrony klimatu

Handel emisjami w teorii i praktyce / Jolanta Baran, Agnieszka Janik, Adam Ryszko. Warszawa, Spis treści. Wprowadzenie 9

Zmiany klimatu: Co po COP24 i V raporcie IPCC?

Wniosek DECYZJA RADY

Pierwszy w Polsce projekt redukcji emisji N2O

APAKIET ENERGETYCZNY I INNE REGULACJE PRAWNE ŚWIATOWE TENDENCJE

Światowa polityka klimatyczna

Wniosek DECYZJA RADY

Globalne negocjacje klimatyczne. Artur Gradziuk Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

Protokół z Kioto 1997

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 27 września 2016 r. (OR. en)

Z dziejów konferencji klimatycznych ONZ


KATOWICE GOSPODARZEM SZCZYTU KLIMATYCZNEGO ONZ W POLSCE. Wpisany przez Administrator2 czwartek, 01 czerwca :29

Opis: Spis treści: Wprowadzenie 9

XVIII Konferencja Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonychw sprawie Zmian Klimatu COP 18, Doha, Katar Oczekiwania WWF

ZOBOWIĄZANIA POLSKI DOTYCZĄCE OCHRONY KLIMATU. Prof. dr hab. inż. Maciej Nowicki

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA

LEŚNICTWO W OBLICZU GLOBALNYCH ZMIAN ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO

Aspekt prawny energetyki odnawialnej i energetyki jądrowej

Rola NFOŚiGW w działaniach na rzecz rozwoju gospodarki niskoemisyjnej, w tym efektywności energetycznej i rozwoju odnawialnych źródeł energii

Ustalenia konwencji klimatycznych

*** PROJEKT ZALECENIA

Porozumienie dla Klimatu być albo nie być dla naszej planety Kopenhaga 2009 Postulaty Greenpeace

CO 2 w transporcie. Tomasz Chruszczow Dyrektor Departamentu Zmian Klimatu i Ochrony Atmosfery

Klimat w co gra świat?

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 9 stycznia 2015 r. (OR. en)

OCHRONA KLIMATU W PRAWIE UE I W PRAWIE KRAJOWYM

*** PROJEKT ZALECENIA

Polityka i rozwój konflikt racji państw wobec zmian klimatu

Delegacje otrzymują w załączeniu dokument C(2015) 4676 final. Zał.: C(2015) 4676 final /15 kd DGE 1B

Zmiany klimatu ATMOTERM S.A. Gdański Obszar Metropolitalny Dla rozwoju infrastruktury i środowiska

Zmiany klimatu: Pytania i odpowiedzi nt. konferencji klimatycznej ONZ w Durbanie

Druk nr 3809 Warszawa, 3 sierpnia 2015 r.

Strategie zachowań w obliczu zmian klimatycznych.

Wniosek DECYZJA RADY

PODSTAWOWE INFORMACJE POWIETRZNYCH O WSPÓLNOTOWYM SYSTEMIE HANDLU UPRAWNIENIAMI DO EMISJI DLA OPERATORÓW STATKÓW

Zadania Komisji Europejskiej w kontekście realizacji założeń pakietu klimatycznoenergetycznego

WSPIERAMY EUROPARLAMENTARZYSTÓW

Czym jest rozwój zrównowaŝony

PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 292/19

Trzykrotna utrata wartości CER i utrzymanie trendu spadkowego cen EUA w grudniu

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 3 lutego 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej

System handlu uprawnieniami CO 2 oraz system rozliczania emisji SO 2 i NO x do roku 2020 dla wytwórców energii elektrycznej i ciepła

POROZUMIENIE PARYSKIE WS. KLIMATU SZANSE ROZWOJOWE DLA SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH I SAMORZĄDÓW

PL Zjednoczona w róŝnorodności PL B8-0251/1. Poprawka. Ian Duncan w imieniu grupy ECR

Pozycja Polski jako kraju będącego w procesie przechodzenia do gospodarki rynkowej w rozumieniu Konwencji Klimatycznej oraz Protokołu z Kioto

Ku globalnemu zarządzaniu środowiskiem: wojna czy pokój?

Gospodarowanie światowymi dobrami publicznymi. Tomasz Żylicz

Strategia ochrony powietrza w UE Handel emisjami.

U S T A W A z dnia. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska

MECHANIZMY RYNKOWE I POZARYNKOWE PO 2012 ROKU

Rozwój krajowego przemysłu wytwarzania energii elektrycznej w świetle umów międzynarodowych

STANOWISKO. Sprawy kluczowe dla przedstawicieli UE w Durbanie w ocenie Koalicji Klimatycznej

2. 7 maja 2012 r. Grupa Robocza ds. Krajów AKP osiągnęła porozumienie co do treści załączonego projektu konkluzji Rady.

P7_TA(2011)0126. Oficjalnie wspierane kredyty eksportowe ***I

Porozumienie z Durbanu sukces czy porażka?

Konferencja pn. 11 września 2012 roku

PL Zjednoczona w różnorodności PL A8-0258/36. Poprawka. Peter Liese w imieniu grupy PPE

Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ

Morska farma wiatrowa Bałtyk Środkowy III. Raport o oddziaływaniu na środowisko Tom I. Rozdział 2

Analiza wpływu wymagań prawnych na zmiany poziomu emisji zanieczyszczeń pyłowo-gazowych w ciepłownictwie polskim w latach

7495/17 mo/mf 1 DGG 1A

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH KOMUNIKAT KOMISJI SPRAWOZDANIE NA TEMAT WIDOCZNYCH POSTĘPÓW W REALIZACJI PROTOKOŁU Z KIOTO

Panel Ekspertów KLIMAT 1 LASY I DREWNO A ZMIANY KLIMATYCZNE: ZAGROŻENIA I SZANSE SESJA 4

CO2 w transporcie. Kierunki działań podejmowanych przez UE

Zakres działań dostępnych polskim przedsiębiorcom w celu dostosowania firmy do funkcjonowania w ramach niskoemisyjnej gospodarki

I. 1) NAZWA I ADRES: Ministerstwo Środowiska, Biuro Dyrektora Generalnego, ul. Wawelska 52/54,

Działania PKPP Lewiatan na rzecz zrównowa

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 23 września 2016 r. (OR. en)

Raport 3 Koncepcja zmian w unijnej polityce energetycznoklimatycznej oraz proponowane kierunki jej modyfikacji wraz z uzasadnieniem i oceną skutków

GLOBALNE NEGOCJACJE KLIMATYCZNE: COP 19, DROGA Z RIO DO WARSZAWY.

Analizy i opinie. Zmiany klimatu: wyzwania dla gospodarki. Koszty i finansowanie CCS w Polsce. Program: Klimat i Energia. w cyklu: Nr 5(grudzień)/2009

Działania na rzecz różnorodności biologicznej refleksje po CBD COP14. Bożena Haczek, Ministerstwo Środowiska 28 marca 2019

L 90/106 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

SPRAWOZDANIE KOMISJI

PROJEKT SPRAWOZDANIA

Polityka energetyczna w UE a problemy klimatyczne Doświadczenia Polski

ZAGADNIENIA PRAWNE W ZAKRESIE OCHRONY ŚRODOWISKA W ASPEKCIE ODNAWIALNYCH ŹRÓDEŁ ENERGII ENERGIA BIOMASY r.

INSTYTUT NA RZECZ EKOROZWOJU

12807/16 ama/dh/mk 1 DG E 1B

Polityka klimatyczna UE praktyczne aspekty jej realizacji w krajach członkowskich poprzez ograniczenie zuŝycia energii

LASY, LEŚNICTWO I ZMIANY KLIMATYCZNE W POLITYCE UNII EUROPEJSKIEJ I W STRATEGII ROZWOJU POLSKI

N I S KO E M I SY J N E J W D O B I E K R Y Z Y S U E KO N O M I C Z N E G O W P I A UW

Pytania i odpowiedzi w sprawie komunikatu Komisji Europejskiej: Protokół paryski plan przeciwdziałania zmianie klimatu na świecie po 2020 r

Kohabitacja. Rola gazu w rozwoju gospodarki niskoemisyjnej

Konferencja naukowo-techniczna Wdzydze Kiszewskie maja 2009r. Strona 1

Transkrypt:

Konferencja klimatyczna ONZ w Doha Wprowadzenie Konferencja Stron (ang. Conference of the Parties - COP) jest najwaŝniejszym organem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (ang. United Nations Framework Convention on Climate Change UNFCCC). Celem Konwencji, podpisanej w roku 1992 podczas Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro, jest ochrona klimatu i redukcja emisji gazów cieplarnianych na całym świecie. Konferencja Stron czuwa nad procesem wdraŝania postanowień Konwencji, a takŝe wypracowuje nowe postanowienia. Podczas Konferencji Stron w roku 1997 został podpisany Protokół z Kioto. Konferencje klimatyczne ONZ są jednymi z największych wydarzeń politycznych na świecie. Konferencje klimatyczne podstawowe pojęcia Konferencja Stron (ang. Conference of the Parties - COP) jest najwyŝszym organem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (ang. United Nations Framework Convention on Climate Change UNFCCC). Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, zwana takŝe Konwencją klimatyczną, jest umową międzynarodową określającą zasady współpracy dotyczącej ograniczenia emisji gazów cieplarnianych na świecie. Stronami konwencji jest aktualnie 195 państw. Protokół z Kioto - międzynarodowe porozumienie dotyczące przeciwdziałania globalnemu ociepleniu, które weszło w Ŝycie w 2005 r. Na mocy postanowień protokołu kraje, które go ratyfikowały, zobowiązały się do redukcji do roku 2012 własnych emisji o wynegocjowane wartości. W przypadku niedoboru bądź nadwyŝki emisji tych gazów, sygnatariusze umowy mają moŝliwość odsprzedaŝy lub odkupieniu limitów od innych krajów (tzw. jednostki AAU). Protokół z Kioto jest - jak dotąd jedynym - prawnie wiąŝącym porozumieniem ustanawiającym zobowiązania krajów rozwiniętych w sprawie ochrony klimatu, a w szczególności zobowiązania do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. 1

Jednostki AAU (Assigned Amount Unit AAU), jednostki przyznanej emisji w systemie ONZ. Umowy na sprzedaŝ AAU zawierane są na podstawie ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji. Spotkanie Stron Protokołu z Kioto (ang. Conference of the Parties serving as the meeting of the Parties to Kyoto Protocol - CMP) jest najwyŝszym organem Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC). Konferencje Stron (COP) odbywają się regularnie od roku 1994. Od roku 2005 równolegle z nimi odbywają się spotkania stron Protokołu z Kioto (CMP). Ustalenia konferencji klimatycznej w Doha Konferencja klimatyczna COP 18/CMP 8 w Doha (Katar) odbyła się w dniach: 26 listopada 8 grudnia 2012 r. Funkcję prezydenta konferencji pełnił Abdullah bin Hamad Al-Attiyah. Planowano, Ŝe konferencja zakończy się 7 grudnia 2012 r., lecz podobnie jak podczas konferencji klimatycznej w Durbanie obrady zostały przedłuŝone do czasu wypracowania porozumienia końcowego. W szczycie klimatycznym w Doha wzięło udział kilkanaście tysięcy uczestników, negocjatorów, ministrów, szefów rządów, przedstawicieli agend ONZ, organizacji międzyrządowych i pozarządowych, biznesu, naukowców i aktywistów. Oprócz negocjacji politycznych podczas szczytów klimatycznych odbywa się kilkadziesiąt imprez towarzyszących: konferencji, spotkań, seminariów oraz warsztatów dotyczących tematyki zmian klimatu i ograniczania ich skutków. Polskiej delegacji, podczas szczytu w Katarze, przewodniczył Minister Środowiska, Marcin Korolec. Minister Korolec wziął udział w tzw. segmencie wysokiego szczebla (ang. High Level Segment - HLS), kończącym konferencję. Na tym etapie konferencji klimatycznej zapadają ostateczne decyzje, co do brzmienia negocjowanych porozumień. NajwaŜniejszym osiągnięciem szczytu jest zgoda w sprawie przedłuŝenia obowiązywania postanowień Protokołu z Kioto o osiem lat - do roku 2020 (tzw. drugi okres rozliczeniowy). 2

Kolejny okres zobowiązań Protokołu z Kioto ma dać negocjatorom czas na uzgodnienie nowego globalnego porozumienia o ochronie klimatu po 2020 r., które obejmie wszystkie największe gospodarki światowe. Nadal mogą funkcjonować mechanizmy rynkowe Protokołu z Kioto, takie jak Mechanizm Czystego Rozwoju (ang. Clean Development Mechanism - CDM), Mechanizm Wspólnych WdroŜeń (ang. Joint Implementation - JI) oraz międzynarodowy handel emisjami (International Emissions Trading - IET) Podczas konferencji w Doha przedstawiciele rządów doprecyzowywali sposoby mierzenia stopnia wylesienia oraz zapewnienia, Ŝe wysiłki na rzecz przeciwdziałania wycinaniu lasów będą nadal wspierane. Poszukiwano równieŝ sposobów zapewnienia efektywności oraz integralności środowiskowej projektów dotyczących sekwestracji CO 2 (ang. Carbon Capture and Storage - CCS) w ramach Mechanizmu Czystego Rozwoju (CDM). Delegaci zobowiązali się takŝe do dalszych rozmów dotyczących finansowania redukcji emisji gazów cieplarnianych w krajach rozwijających się. Podczas konferencji w Doha delegaci wyrazili ponadto zgodę na przeniesienie, na drugi okres rozliczeniowy, jednostek emisji gazów cieplarnianych (AAU), posiadanych przez poszczególne państwa. Kraje posiadające takie jednostki, w tym Polska, będą mogły dalej nimi dysponować. Dla kupców niewypełniających celów redukcyjnych wprowadzone zostały restrykcje określające ściśle, ile jednostek emisji będą mogli nabyć. Zobowiązania redukcyjne wynikające z Protokołu z Kioto obejmują zaledwie 15% światowej emisji, a to nie gwarantuje potrzebnej skali działań na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Polska, dzięki znacznej redukcji emisji gazów cieplarnianych (30% redukcja 3

emisji CO 2 od roku 1988 przy podwojeniu Produktu Krajowego Brutto), posiada niewykorzystane jednostki przyznanej emisji (AAU), które moŝe sprzedać, a uzyskany dochód przeznaczyć na ochronę klimatu. Uzyskane środki jak dotąd ponad 780 mln zł - przeznaczane są na inwestycje związane z redukcją emisji CO 2, jak np. termomodernizacja oraz rozwój odnawialnych źródeł energii. Na konferencji w Doha bez rozstrzygnięcia pozostała kwestia wsparcia finansowego najbiedniejszych krajów, przeznaczonego na redukcję emisji i dostosowanie do zmian powodowanych przez zmiany klimatu. Podjęto natomiast decyzję dotyczącą finansowania strat i szkód powodowanych przez gwałtowne zjawiska atmosferyczne. Polska gospodarzem konferencji klimatycznej ONZ w roku 2013 Uczestnicy konferencji w Doha zostali zapoznani z ofertą Warszawy, jako potencjalnego gospodarza kolejnego szczytu klimatycznego COP 19. Polska przedstawiła oficjalnie swoją kandydaturę na szczycie w Doha w dniu 28 listopada 2012 r. Formalna decyzja w sprawie przyznania Polsce organizacji konferencji klimatycznej (COP 19) została ogłoszona dnia 7 grudnia 2012 r. Propozycję Polski, aby kolejne spotkanie konferencji stron odbyło się w Warszawie w końcu roku 2013 przyjęto jednogłośnie. Organizacja konferencji w Warszawie oznacza wzmocnienie polskiego stanowiska i daje moŝliwość moderowania globalnych negocjacji. Dla naszego kraju to takŝe ogromna promocja Polski wśród kilkunastu tysięcy uczestników konferencji z całego świata. Podczas COP19 w Warszawie rozpoczną się rozmowy, których celem będzie osiągnięcie globalnego porozumienia w sprawie redukcji emisji gazów cieplarnianych, które po raz pierwszy w historii obejmie wszystkie największe gospodarki świata. Jednocześnie porozumienie to zastąpi Protokół z Kioto oraz zakończy podział państw na kraje rozwinięte i rozwijające się. W Polsce omawiana będzie ponadto kwestia wsparcia finansowego dla najbiedniejszych krajów na redukcję emisji i dostosowanie do zmian powodowanych przez zmiany klimatu. Warto wspomnieć, Ŝe Polska była juŝ organizatorem konferencji klimatycznej ONZ (COP 14/CMP 4) - w roku 2008. Obrady szczytu klimatycznego odbywały się wówczas w Poznaniu. (JB) 4

Opracowano na podstawie: Boba J., Jurka T., Badania nad wpływem EU ETS (wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych) na stopień zanieczyszczenia atmosfery pyłami, gazami i substancjami chemicznymi, praca statutowa Głównego Instytutu Górnictwa, Katowice, 2011, (nieopublikowana) Karski L., System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Komentarz do ustawy, wyd. Wolters Kluwer, LEX, Warszawa, 2012 http://unfccc.int/kyoto_protocol/items/2830.php http://www.mos.gov.pl/artykul/7_aktualnosci/19629_negocjacje_klimatyczne_w_toku.html http://www.mos.gov.pl/artykul/7_aktualnosci/19663_cop18_protokol_z_kioto_przedluzony.html http://www.mos.gov.pl/artykul/7_aktualnosci/19587_polska_gospodarzem_konferencji_klimatycznej_onz_co p19.html http://www.mos.gov.pl/artykul/7_aktualnosci/19565_negocjacje_klimatyczne_rozpoczete.html http://www.mos.gov.pl/artykul/7_11637.html http://www.wri.org/project/international-cooperation-climate-energy/cop-18 http://unfccc.int/files/press/press_releases_advisories/application/pdf/pr20120812_cop18_close.pdf 5