Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe. dla Gminy Stryszawa na lata 2015-2030

Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa na lata 2015-2030 Zespół autorski: mgr inż. Alina Baca mgr inż. Piotr Baca mgr inż. Tomasz Sumera mgr Krystian Daniel Tarnów, wrzesień 2014 Biuro Doradztwa Energetycznego AGIFA tel.: 789 486 970 33-100 Tarnów, ul. Bandrowskiego 12 tel.: 609 567 874 NIP: 993-053-26-35 www.energia.agifa.pl REGON: 121320917 e-mail: energia@agifa.pl

SPIS TREŚCI 1. Wstęp... 4 1.1 Podstawa opracowania... 4 1.2 Uwarunkowania prawne... 5 1.3 Cele projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa... 8 2 Ogólna charakterystyka Gminy Stryszawa... 10 2.1 Lokalizacja gminy... 10 2.2 Ukształtowanie i formy użytkowania terenu... 12 2.3 Warunki klimatyczne gminy... 16 2.4 Warunki środowiskowe, zasoby przyrodnicze... 21 2.4.1 Zasoby wodne... 21 2.4.2 Zasoby leśne... 24 2.4.3 Obszary chronione... 26 2.4.4 Zasoby surowców mineralnych... 28 2.5 Demografia... 29 2.6 Infrastruktura gminy... 31 2.6.1 Gospodarka wodno ściekowa... 31 2.6.2 Gospodarka odpadami... 34 2.6.3 Zasoby mieszkaniowe... 35 2.6.4 Komunikacja... 35 2.7 Prognozy rozwoju gminy... 37 2.7.1 Prognoza demograficzna... 37 2.7.2 Prognoza powierzchni mieszkalnych... 38 3 Stan zaopatrzenia w energię cieplną Gminy Stryszawa... 39 3.1 Charakterystyka aktualnej struktury zaopatrzenia gminy w energię cieplną... 39 3.1.1 Budownictwo mieszkaniowe... 39 3.1.2 Budynki użyteczności publicznej... 40 3.1.3 Budynki przemysłowe i handlowo usługowe... 41 3.2 Analiza aktualnego zapotrzebowania na energię cieplną... 41 3.2.1 Podstawowe założenia... 41 3.2.2 Aktualne zużycie energii cieplnej... 44 4 Stan zaopatrzenia w energię elektryczną Gminy Stryszawa... 50 4.1 Charakterystyka aktualnego systemu zasilania w energię elektryczną... 50 1

4.1.1 Dostawca energii elektrycznej... 50 4.1.2 Sieć elektroenergetyczna... 50 4.2 Analiza aktualnego zapotrzebowania na moc i energię elektryczną... 50 4.2.1 Odbiorcy i zużycie energii elektrycznej na terenie Gminy Stryszawa... 50 4.2.2 Oświetlenie uliczne.... 51 4.3 Możliwości rozbudowy systemu elektroenergetycznego na obszarze gminy... 51 5 Stan zaopatrzenia w paliwa gazowe Gminy Stryszawa... 53 6 Ocena i możliwości wykorzystania lokalnych zasobów paliw i energii... 54 6.1 Energia biomasy... 54 6.2 Energia słoneczna... 64 6.3 Energia geotermalna... 67 6.4 Energia wiatru... 71 6.5 Energia wody... 72 6.6 Energia biogazu... 73 6.7 Wykorzystanie nadwyżek ciepła z istniejących lokalnych źródeł ciepła... 75 6.8 Zagospodarowanie ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych... 75 6.9 Ocena możliwości wprowadzenia gospodarki skojarzonej w lokalnych źródłach ciepła... 75 7 Przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie energii i paliw... 77 7.1 Przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie energii cieplnej... 77 7.2 Przedsięwzięcia racjonalizujące użytkowanie energii elektrycznej... 81 8 Możliwości współpracy z gminami sąsiednimi... 85 9 Scenariusze zaopatrzenia Gminy Stryszawa w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe do roku 2030... 88 9.1 Podstawowe założenia... 88 9.2 Projektowane scenariusze... 91 9.2.1 Scenariusz aktywny... 91 9.2.2 Scenariusz umiarkowany... 94 9.2.3 Scenariusz pasywny... 97 9.3 Porównanie scenariuszy... 100 10 Bilans energetyczny Gminy Stryszawa... 102 10.1 Stan aktualny... 102 10.2 Prognozowane zmiany bilansu energetycznego... 104 10.3 Podsumowanie bilansu energetycznego... 108 2

11 Wpływ systemów energetycznych na stan środowiska naturalnego... 109 11.1 Źródła emisji zanieczyszczeń na terenie Gminy Stryszawa... 113 11.2 Wielkość i struktura emisji zanieczyszczeń na terenie Gminy Stryszawa... 114 11.3 Skutki środowiskowe realizacji wybranych scenariuszy... 117 11.4 Podsumowanie wpływu systemów energetycznych na stan środowiska naturalnego... 121 12 Podsumowanie opracowania... 122 12.1 Wybór optymalnego scenariusza... 122 12.2 Wnioski końcowe... 122 13 Spis załączników... 126 3

1 Wstęp 1.1 Podstawa opracowania Podstawami niniejszego opracowania, w tym podstawami prawnymi Projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe Gminy Stryszawa są: 1. Ustawa Prawo Energetyczne z dnia 10 kwietnia 1997 (Dz. U. Nr 54 z dnia 04.06.1997 wraz z późn. zm.), 2. Ustawa z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, pozycja 1591 z 2001 r., wraz z późn. zm.), 3. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Z dnia 10 maja 2003 r. Dz.U.03.80.717 z późn. zm.), 4. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. nr 25 poz 150, 2008), 5. Ustawa z dnia 13 kwietnia 2012r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz.U. poz. 460) 6. Ustawa o efektywności energetycznej z dnia 15 kwietnia 2011 (Dz. U. Nr 94 poz.551 z późniejszymi zmianami), 7. Polityka Energetyczna Polski do roku 2030 przyjęta przez Rząd Rzeczypospolitej Polski dnia 10 listopad 2009 roku, 8. II Polityka Ekologiczna Państwa (dokument z perspektywą do 2025 roku), 9. Strategia Rozwoju Energetyki Odnawialnej dokument rządowy z 8 września 2000 r., 10. Strategia Rozwoju Kraju do roku 2030, 11. Krajowy Plan Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych 2010 2020 z 7 grudnia 2010 r., 12. Strategia Rozwoju Gminy Stryszawa, wrzesień 2003, 13. Plan Gospodarki Odpadami dla Gminy Stryszawa na lata 2004-2015, 14. Program Ochrony Środowiska Gminy Stryszawa na lata 2004-2015, 15. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Stryszawa, 16. Opracowanie ekofizjograficzne dla obszaru Gminy Stryszawa, 2011, 17. Informacje uzyskane z Urzędu Gminy Stryszawa, 18. Informacje z BDL Głównego Urzędu Statystycznego, 4

1.2 Uwarunkowania prawne Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do zadań, jakie gmina musi realizować, zaliczyła zaspokajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty, do których włączono między innymi zaopatrzenie mieszkańców w energię elektryczną i cieplną. Obowiązki gminy w tym zakresie precyzuje Ustawa Prawo Energetyczne uchwalona przez Sejm Rzeczpospolitej w roku 1997 (z późniejszymi zmianami) określająca zasady realizacji polityki energetycznej państwa oraz warunki dostawy i wykorzystania paliw, energii jak również ciepła dla przedsiębiorstw energetycznych. Podstawowymi celami ustawy są: tworzenie warunków zapewnienia zrównoważonego rozwoju kraju, zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego użytkowanie paliw i energii, rozwoju konkurencji, przeciwdziałanie negatywnym skutkom naturalnych monopoli, uwzględnienie wymagań związanych z ochroną środowiska i zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych, równoważenie interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii. Do zadań gminy, według powyższej ustawy, należy zaliczyć: planowanie i zorganizowanie dostawy ciepła, energii elektrycznej i paliw gazowych na obszarze swojej gminy, planowanie, zorganizowanie i finansowanie oświetlenia ulic, dróg publicznych oraz placów na obszarze swojej gminy, Gmina powinna wykonać te zadania, uwzględniając założenia polityki energetycznej państwa oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Władze gminy powinny przygotować projekt założeń do planu zaopatrzenia gminy w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe. Natomiast przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłem i dystrybucją ciepła, energii elektrycznej oraz paliw gazowych zobowiązane są do współpracy z samorządem lokalnym i zapewnienia zgodności swoich planów rozwoju w zakresie aktualnych i przyszłych potrzeb energetycznych gminy z założeniami do planów zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe. W przypadku, kiedy plany przedsiębiorstw energetycznych nie zapewniają realizacji tych założeń władze gminy (miasta) opracowują projekt planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla obszaru gminy lub jej części. Projekt planu 5

opracowywany jest na podstawie uchwalanych przez radę gminy założeń i winien być z nim zgodny. Projekt planu powinien zawierać: harmonogram realizacji zadań, konkretne propozycje planowanych inwestycji z zakresu rozwoju oraz modernizacji, rozbudowy istniejącej infrastruktury energetycznej, ciepłowniczej bądź gazowej, uzasadnienie ekonomiczne proponowanych przedsięwzięć, przewidywane koszty oraz źródła finansowania. Zapisy w Ustawie Prawo Energetyczne zakładają następujące etapy opracowania i zatwierdzania planów: opracowanie projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, opiniowanie projektu założeń do planu przez samorząd województwa w zakresie koordynacji współpracy z innymi gminami oraz w zakresie zgodności z polityką energetyczną państwa, wyłożenie projektu założeń do publicznego wglądu, po wcześniejszym powiadomieniu o tym w sposób przyjęty zwyczajowo w danej miejscowości, uchwalenie przez radę gminy założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, po rozpatrzeniu ewentualnych wniosków, zastrzeżeń i uwag zgłoszonych podczas wyłożenia projektu założeń do publicznego wglądu, przekazanie do realizacji. Korzyści, jakie mogą zostać osiągnięte dzięki opracowaniu przez gminę Projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe to m.in.: możliwość realizacji przez gminę polityki energetycznej i ekologicznej, zarządzanie gospodarką energetyczną gminy, zapewnienie możliwości starania się o środki finansowe na realizację działań z zakresu inwestycji na rzecz rozwoju infrastruktury energetycznej, tworzenie warunków rozwoju rynku energetycznego i nowych miejsc pracy, wypracowanie wspólnej polityki energetycznej przez gminę wraz z przedsiębiorstwami energetycznymi, możliwość obniżenia ponoszonych kosztów poprzez analizę dotychczasowych i przyszłych potrzeb, 6

wiedza na temat możliwości energetycznych w gminie, co zapewni właściwy kierunek dla przyszłych inwestycji i prowadzonej działalności gospodarczej, określenie możliwości i oceny środowiska naturalnego, oszacowanie możliwości rozwoju energetyki odnawialnej, co bezpośrednio przekłada się na promocję gminy i jej rozwój gospodarczy, skuteczne oddziaływanie na zmniejszenie kosztów usług energetycznych. Planowanie energetyczne gminy pozostaje w ścisłym związku z innymi planami tworzonymi przez gminę, planami przedsiębiorstw energetycznych oraz innych uczestników rynku energetycznego, w tym: strategią rozwoju gminy, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, planami rozwoju przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych, ciepła lub energii elektrycznej, planami pozostałych przedsiębiorstw energetycznych, odbiorców ciepła, energii elektrycznej i paliw gazowych, wspólnot mieszkaniowych itp. Planowanie zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe powinno obejmować wszystkie procesy energetyczne, jakie zachodzą na terenie gminy, tj. wytwarzanie, przysyłanie i dystrybucję oraz obrót poszczególnymi nośnikami energii: ciepłem, energią elektryczną oraz gazem. Gmina, która planuje działania energetyczne pozostaje w ścisłym związku z innymi podmiotami działającymi na rynku. Określając cele i kierunki rozwoju, musi uwzględniać funkcjonujące zasady rynkowe oraz interesy poszczególnych podmiotów gospodarczych branży energetycznej. Z kolei podmioty te powinny czynnie współuczestniczyć w procesie planowania energetycznego w gminie. Gospodarka energetyczna gminy winna być rozpatrzona w trzech kontekstach: Ochrony środowiska działania zgodne z Ustawą Prawo Ochrony Środowiska z dnia 27 kwietnia 2001r (późniejszymi zmianami), gdzie określono zasady ochrony i racjonalnego kształtowania środowiska, poprzez między innymi racjonalne gospodarowanie zasobami przyrodniczymi. 7

Gospodarka energetyczna działania gminy powinny być zgodne z Założeniami Polityki Energetycznej Polski do roku 2030 oraz Ustawą Prawo Energetyczne. Gospodarka przestrzenna Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określa zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenie zasad ich zagospodarowania. Politykę przestrzenną gminy określa studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. 1.3 Cele projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa Głównym celem projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa jest ograniczenie do roku 2030 zużycia energii ze źródeł konwencjonalnych poprzez zwiększenie produkcji energii ze źródeł odnawialnych, przy jednoczesnym zachowaniu korzyści ekonomicznych, ekologicznych oraz społecznych wynikających z rozwoju energetycznego gminy oraz realizacja działań mających na celu efektywne jej wykorzystanie w zgodzie z warunkami środowiska naturalnego. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez określenie i realizację działań mających na celu poprawę efektywnego gospodarowania energią cieplną, elektryczną oraz paliwem gazowym. Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa jest zgodny z kierunkami państwowej polityki energetycznej w zakresie poprawy efektywności energetycznej, rozwoju wykorzystania odnawialnych źródeł energii oraz ograniczenia oddziaływania energetyki na środowisko naturalne. Cele operacyjne i kierunki działań dla poprawy efektywności energetycznej: termomodernizacja budynków użyteczności publicznej, modernizacja instalacji systemu grzewczego oraz wytwarzania ciepłej wody użytkowej, 8

modernizacja lokalnych źródeł ciepła wymiana niskosprawnych kotłów na nowe kotły na biomasę o wysokiej sprawności, zwiększenie udziału energii z odnawialnych źródeł w bilansie energetycznym gminy montaż instalacji kolektorów słonecznych, instalacji pomp ciepła, zastosowanie energooszczędnych źródeł oświetlenia ulic. Cele operacyjne i kierunki działań dla promocji Odnawialnych Źródeł Energii, kampanie informacyjne i edukacyjne dotyczące: szkoleń, seminariów, dotacji, racjonalnego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Cele operacyjne i kierunki działań służących harmonizacji energetyki ze środowiskiem: ograniczenie niskiej emisji w tym CO2, SO2, NOx oraz pyłów, ograniczenie wpływu energetyki na jakość wód, wykorzystanie produkowanych oraz składowanych odpadów do produkcji biopaliw. 9

2 Ogólna charakterystyka Gminy Stryszawa 2.1 Lokalizacja gminy Gmina wiejska Stryszawa położona jest w zachodniej części województwa małopolskiego w powiecie suskim. Granica administracyjna gminy od strony zachodniej jest również granicą województwa małopolskiego. W skład gminy wchodzi 8 wsi. Gmina zajmuje powierzchnię ok. 114km 2. Funkcję centrum administracyjno-usługowego dla mieszkańców gminy pełni wieś Stryszawa z siedzibą władz administracyjnych. Gmina Stryszawa Rys.2.1.1. Lokalizacja Gminy Stryszawa na tle Polski. Źródło: opracowanie własne 10

Rys.2.1.2. Mapa administracyjna Gminy Stryszawa Źródło:www.kukow.pl Gmina graniczy z następującymi jednostkami administracyjnymi: od południa z Gminami Zawoja oraz Koszarawa, od zachodu z Gminami Jeleśnia i Ślemień, od północy z Gminami Andrychów, Wadowice i Zembrzyce, od wschodu z Gminami Sucha Beskidzka i Maków Podhalański. 11

Powierzchnia gminy wynosi 114km 2, zamieszkuje ją 11 860 mieszkańców. W jej skład wchodzi 8 wsi, które przestawiono w Tab.2.1.1: Stryszawa, Lachowice, Krzeszów, Targoszów, Kuków, Kurów, Hucisko i Pewelka, przy czym Stryszawa obejmuje dwa sołectwa Stryszawę Górną i Stryszawę Dolną. L.p. Wieś w km² Powierzchnia wsi % powierzchni gminy 1. Hucisko 3,83 3,4 2. Krzeszów 15,54 13,7 3. Kuków 10,85 9,5 4. Kurów 5,64 4,9 5. Lachowice 25,07 22,0 6. Pewelka 2,55 2,2 7. Stryszawa 40,83 35,9 8. Targoszów 9,55 8,4 Powierzchnia ogólna gminy 114 100,0 Tab.2.1.1. Wsie w Gminie Stryszawa, Źródło: Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Stryszawa, grudzień 2012 2.2 Ukształtowanie i formy użytkowania terenu Gmina Stryszawa położona jest w zachodniej części województwa małopolskiego. Od południa granice wyznacza: Pasmo Przedbabiogórskie z Jałowcem (1111 m n.p.m.), od zachodu: Pasmo Pewelskie z górą Gachowizna (759,1 m n.p.m.), od wschodu: góra Żurawnica (726,8 m n.p.m.) oraz Magurka (872 m n.p.m.) i od północy Pasmo Beskidu Małego z Leskowcem (918 m n.p.m.) i Madohorą (928,9 m n.p.m.). Pod względem fizyczno-geograficznym obszar gminy położony jest w obrębie mezoregionów: Beskid Mały i Beskid Makowski, które wchodzą w skład makroregionu Beskidy Zachodnie (Kondracki, 2000). Według L. Starkela (1983) teren ten położony jest w obszarze tzw. Bramy Krzeszowskiej wchodzącej w skład Obniżenia Jabłonkowskiego. Oś komunikacyjną, przecinającą gminę w kierunku E-W, stanowi droga wojewódzka nr 946 relacji Żywiec - Sucha Beskidzka. Północna część gminy leży w granicach mezoregionu Beskidu Małego. Rzeźba tego terenu związana jest z budową geologiczną płaszczowiny śląskiej i ma charakter nisko 12

i średniogórski. W obrębie Beskidu Małego grzbiety górskie budują głównie piaskowce i zlepieńce warstw istebniańskich oraz piaskowce warstw godulskich środkowych. Występujące na południe od nich obniżenie rozciągające się od miejscowości Las, przez Kuków, Krzeszów, po Tarnawę, zbudowane jest natomiast z piaskowców i łupków warstw krośnieńskich. Charakterystycznymi elementami morfologii terenu są tu ciągi wydłużonych pasm wzgórz o wysokości około 450-900 m n.p.m., porozcinanych dolinami cieków wodnych. Występuje tu najwyższe wzniesienie tej części gminy, góra Leskowiec (918 m n.p.m. Fot.1.). Innymi większymi wzniesieniami masywu Beskidu Małego są Czarna (790,4 m n.p.m), Żurawnica (726,8 m n.p.m.), Gołuszkowa Góra (714,7 m n.p.m.), Zdziebel (628,0 m n.p.m), Harańczykowa Góra (614,2 m n.p.m.), Gajka (578,1 m n.p.m), Królicza Góra (563,1 m n.p.m.) oraz Uboc (536,0 m n.p.m). Ich grzbiety mają zazwyczaj formę szerokich i wyrównanych wierzchowin, natomiast stoki dość stromo opadają w stronę dolin rzecznych (największe spadki terenu przekraczają 15%). W obrębie grzbietów Beskidu Małego zaznaczają się trzy poziomy zrównań. Poziom śródgórski występuje w postaci spłaszczeń na grzbietach o wysokości od 220 do 250 m n.p. rzek, poziom pogórski obejmuje grzbiety górskie o wysokości względnej od 150 do 170 m, natomiast poziom przydolinny występuje na wysokości 80-130 m n.p. rzek. Południowa część gminy to ciąg wydłużonych pasm górskich o wysokościach względnych wynoszących 200-550m ponad poziomem dolin, należących do Beskidu Makowskiego. Góry te są ostańcami denudacyjnymi płasko zalegających piaskowców płaszczowiny magurskiej. Południowa granica gminy biegnie tu wzdłuż pasma Jałowieckiego z najwyższym wzniesieniem na terenie gminy, górą Jałowiec (1111 m n.p.m.). Innymi ważniejszymi wzniesieniami występującymi na terenie Beskidu Makowskiego są Kiczora (905,1 m n.p.m), Kolędówka (883,1 m n.p.m), Buciory (858,5 m n.p.m. Fot.4.), Solniska (849,2 m n.p.m.), Czarna (819,0 m n.p.m.), Gachowizna (759,1 m n.p.m), Zagrodzki Groń (668,1 m n.p.m.) oraz Wojewodowa (655,9 m n.p.m). Pasma tych szczytów rozcinają głębokie i wąskie doliny górnych odcinków potoków Hucisko, Stryszawka, Lachówka oraz ich dopływów. Obszary górskie Beskidu Małego i Makowskiego oddzielone są od siebie długą doliną potoków Kocońka-Lachówka-Stryszawka. Dolina ta, przechodząca przez centralną część gminy (równoleżnikowo z zachodu na wschód), jest mocno rozgałęziona bocznymi dolinkami, z dopływającymi mniejszymi potokami. Rozszerza się ona we wschodniej części gminy w rejonie wsi Stryszawa, w miejscu łączenia się potoków Lachówka i Stryszawka. W najdalej na wschód wysuniętym punkcie doliny, znajduje się najniżej 13

położony punkt gminy (około 360 m n.p.m.). Wśród charakterystycznych występujących tu form rzeźby terenu pochodzenia rzecznego, rzezno-denudacyjnego należy wymienić koryta rzek, kamieńce, krawędzie terasów zalewowych i nadzalewowych dolin płaskodennych, stożki napływowe i zbocza dolin wciosowych. Powierzchnia Udział Gospodarstwa rolne ogółem [ha] procentowy [%] użytki rolne, w tym: 4561 40,28 grunty orne 2538 22,41 sady 25 0,22 łąki trwałe 1450 12,80 pastwiska 548 4,84 lasy i grunty leśne 5394 47,63 pozostałe grunty i nieużytki 1369 12,09 Tab.2.2.2. Struktura użytkowania gruntów w Gminie Stryszawa Źródło: GUS, BDL 2005. Teren Gminy Stryszawa jest dość zróżnicowany pod względem pokrywy glebowej. Występują tu gleby o różnej klasyfikacji bonitacyjnej i przydatności rolniczej. Forma wykształcenia gleb jest ściśle powiązana z czynnikami glebotwórczymi, z których wyróżnić można: rzeźbę terenu, skały macierzyste (skały osadowe pochodzące z III rzędu płaszczowina magurska), klimat, towarzyszące skały organiczne oraz szatę roślinną i świat zwierzęcy. Na terenie gminy Stryszawa występują dwa główne typy gleb: brunatne wyługowane powstałe ze skał osadowych, o składzie mechanicznym gleb lekkich, średnich, ciężkich i pylastych; pseudobielicowe powstałe ze skał osadowych (występują lokalnie, na terenach równiejszych, bardziej wilgotnych). W obrębie dolin rzecznych, z materiałów nanoszonych przez wody, wytworzyły się mady brunatne. W zagłębieniach terenowych o słabym odpływie, a także u podnóży wzniesień, gdzie mają wypływy wody źródłowe, wytworzyły się gleby glejowe wietrzeniowe oraz gleby glejowe deluwialne. Najbardziej rozpowszechnione i zajmujące największą powierzchnię we wszystkich miejscowościach gminy są gleby brunatne i bielicowe gliniaste i ilaste. Poza Lachowicami, udział tych gleb w poszczególnych miejscowościach, szacunkowo wynosi 14

co najmniej 75%. W Hucisku, Kukowie i Pewelce wszystkie gleby są glebami tego typu. Najsilniej zróżnicowana jest pokrywa glebowa na obszarze miejscowości Stryszawa, gdzie występują wszystkie cztery wyróżnione typy gleb. W terenach podgórskich i górskich gminy Stryszawa pokrywa glebowa może być płytka i kamienista, co wynika z obecności twardszych, trudniej wietrzejących skał macierzystych w podłożu. Gleby tego terenu, częściej niż w innych, bardziej nizinnych obszarach, wypłukiwane przez opady atmosferyczne są zazwyczaj uboższe w składniki pokarmowe i bardziej kwaśne niż na niżu. Rozmieszczenie przedstawionych typów gleb na obszarze gminy można ogólnie scharakteryzować następująco: Gleby brunatne i bielicowe gliniaste i ilaste zalegają głównie w terenach związanych z dolinami głównych, większych cieków oraz z przyległymi terenami. Występują w rejonie doliny Kocońki, a także w terenach leżących od niej w kierunku północnym. Omawiane gleby zajmują także tereny dolinne potoku Lachówka i jej głównych dopływów. Ponadto występują w większych kompleksach usytuowanych na północ, zachód oraz na południowy-wschód od głównej doliny Lachówki, a także w dolinie potoku Stryszawka i na terenach leżących na zachód i południe oraz na północny-wschód od doliny tego cieku. Gleby szkieletowe i kamieniste zajmują stosunkowo niewielkie, lokalnie izolowane od siebie powierzchnie usytuowane przede wszystkim na terenach wyniosłości wykształconych pomiędzy dolinami poszczególnych cieków wodnych. Większy zwarty zasięg gleb tego typu występuje w północnej części terytorium gminy, obejmując miejscowości Krzeszów i Targoszów. Gleby bielicowe pyłowe zajmują stosunkowo niewielką powierzchnię usytuowaną oddolnego odcinka potoku Kocońka na południowy-wschód, obejmując końcowy odcinek potoku Lachówka i sięgając po dolinę Stryszawki. Mady rzeczne związane są z najniżej położonymi częściami doliny potoku Stryszawka, poniżej ujścia po przyjęciu wód potoków Kocońka i Lachówka, w miejscowości Stryszawa. Zalegają tutaj dość wąskim pasem po obu brzegach Stryszawki. Najwięcej gleb ciężkich w uprawie występuje na obszarze sołectwa Pewelka około 67ha tj. 59,4 % gruntów ornych, następnie Hucisko około 37 %, Kuków 33% oraz Lachowice i Stryszawa 26%. Ciężkość gleb to opór, jaki gleba stawia maszynom i narzędziom rolniczym. Zależy ona od składu mechanicznego, zwartości cząstek spławialnych, 15

zwłaszcza koloidalnych, a także zwięzłości wynikającej ze składu mechanicznego i mineralogicznego frakcji koloidalnej. Przykładowo, w Pewelce gleby zawierają w poziomie próchnicznym 18-40% części koloidalnych. Drugą metodą charakteryzującą gleby, a przedstawioną w tabeli jest trudność gleb do uprawy. Zależy ona od nachylenia terenu, ciężkości gleb w uprawie oraz od kamienistości. Powyższe zestawienie sygnalizuje, że najwięcej gleb bardzo trudnych do uprawy znajduje się w Lachowicach. Najwięcej gleb trudnych do uprawy występuje w Pewelce: około 51% gruntów ornych, kolejno Hucisko 45%, Kuków i Targoszów około 33%,Kurów około 23 %. Podsumowując: na terenie gminy największy procent gruntów ornych ciężkich i trudnych do uprawy występuje we wsi Pewelka. Udział poszczególnych klas bonitacji gleb gruntów ornych i użytków zielonych na terenie gminy Stryszawa przedstawiono w tabeli 4. Ocenia się, że gleby chronione klas bonitacyjnych II i III występują na gruntach ornych w Krzeszowie, w Stryszawie oraz w Lachowicach. Pokrywa jest mocno zróżnicowana. W klasie bonitacyjnej IV występuje w Kurowie 71,6% i w Hucisku 52,8 ogółu gleb. Najwięcej gleb ornych do klasy V i VI łącznie, znajduje się na obszarze sołectw: Pewelka 98,3%,Targoszów 97,6% i Lachowice 81,8% ogółu gleb. Wśród gleb użytków zielonych dominujący jest udział gleb o IV klasie bonitacyjnej. Ponad połowa areału użytków zielonych w tej klasie występuje w Pewelce, Kurowie i Hucisku. W V i VI klasie bonitacyjnej łącznie, najwięcej użytków zielonych wykazano w Krzeszowie, Stryszawie, Lachowicach i Kukowie. 2.3 Warunki klimatyczne gminy Pod względem klimatycznym obszar gminy znajduje się w oddziaływaniu klimatów górskich i podgórskich (wg E. Romera). Na podstawie zależności pomiędzy średnią roczną temperaturą a wysokością nad poziom morza, obszar ten został zakwalifikowany do trzech pięter klimatycznych: umiarkowanie ciepłego, umiarkowanie chłodnego i chłodnego. (wg Hessa, 1965). Wydzielenie wymienionych pięter klimatycznych związane jest ponadto z rzeźbą terenu i zasięgiem występowania pięter roślinnych. Wybrane dane klimatyczne dla gminy Stryszawa prezentuje poniższa tabela: 16

Dane klimatyczne Piętro Piętro Piętro umiarkowanie umiarkowanie chłodne ciepłe chłodne Wysokość [m n.p.m.] 260-680 680-1080 > 1080 Temperatura średnia roczna 6-8 C 4-6 C 2-4 C Średnia roczna suma opadów 1000mm 1400mm 1600mm Średnia liczba dni z pokrywą śnieżną 105 140 180 Średnia prędkość wiatru 2,5 3,0 4,0 Średnia liczba dni pogodnych 55 40 45 Średnia liczba dni pochmurnych 175 160 145 Średnia liczba dni z mgłą 50 100 140 Tab.2.3.1.1. Wybrane dane klimatyczne dla pięter klimatycznych na terenie gminy Stryszawa Źródło: Ekofizjografia gminy Stryszawa, 2004 Na kształtowanie pogody mają wpływ głównie masy wilgotnego powietrza polarnomorskiego oraz masy suchego powietrza polarno-kontynentalnego. Opisywane masy powietrza cechuje duża zmienność temperatury w zależności od pory roku: w zimie powietrze polarno-kontynentalne jest mroźne, latem- gorące. Ponadto na klimat lokalny mają wpływ masy powietrza zwrotnikowego kształtujące ciepłą i słoneczną pogodę w okresie letnim. Średnia temperatura w roku na terenie gminy Stryszawa wynosi od 8 C w dolinie Stryszawki i Lachówki, do poniżej 4 C pod szczytem Jałowca. Średnia temperatura roczna poniżej 6 C występuje na rozległych wierzchowinach poszczególnych szczytów górskich. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec, najchłodniejszym- luty. Z określonymi średnimi temperaturami powietrza dla poszczególnych pięter klimatycznych, wiąże się czas trwania okresu nie zimowego (temperatura średnia dobowa powyżej 0 C). Wraz ze wzrostem wysokości wydłuża się okres trwania zimy termicznej (temperatura średnia dobowa poniżej 0 C). Zima na terenie gminy występuje w okresie od około 3 miesięcy na terenie piętra umiarkowanie ciepłego (od połowy grudnia do połowy marca), do około 4 miesięcy w wyższych partiach górskich. Przymrozki na terenie gminy występują od około 180 dni w nisko położonych, wypukłych formach terenu, do około 200-220 dni w rejonach górskich. Pierwsze przymrozki pojawiają się w połowie października, ostatnie - z końcem kwietnia. Lato termiczne ze średnią temperaturą dobową powyżej 15 rozpoczyna się w pierwszej dekadzie czerwca, natomiast kończy się na przełomie sierpnia i września. Czas trwania 17

lata maleje ze wzrostem wysokości o około 13 dni/100 m na wypukłych formach terenowych i 17 dni/100 m we wklęsłych formach. Z długością trwania okresu bezprzymrozkowego związana jest długość trwania okresu wegetacyjnego ze średnią temperaturą dobową powyżej 5 C. Okres wegetacyjny w dolinie Stryszawki i Lachówki trwa od początku kwietnia do połowy listopada (210-220 dni),natomiast w szczytowych partiach górskich od połowy kwietnia do końca października (180-190 dni).średnia suma opadów wynosi około 900-1000 mm w dolinie Stryszawki i 1300-1400mm w szczytowych partiach górskich. Najbardziej deszczowymi miesiącami są miesiące letnie (czerwiec, lipiec, sierpień), najniższe opady występują w zimie (styczeń, luty, marzec). Zróżnicowanie czasu zalegania i grubości pokrywy śnieżnej jest silnie związane z wysokością terenu. Liczba dni z pokrywą śnieżną waha się od 65 do 180 dni w najwyższych partiach gór. Na terenie gminy Stryszawa można wyróżnić trzy strefy trwałości pokrywy śnieżnej. Strefa podgórską do 600 m n.p.m charakteryzuje się zróżnicowanym terminem pojawiania się i zaniku oraz zmienną trwałością warstwy śniegu. Pokrywa śniegu o grubości powyżej 50 cm występuje tu w styczniu, lutym i marcu. Strefa beskidzka powyżej 600m n.p.m, charakteryzuje się mniejszymi wahaniami, dłuższym okresem zalegania i większą grubością pokrywy śnieżnej. Grubość pokrywy śnieżnej powyżej 50 cm występuje tu w okresie pięciu miesięcy. Pokrywa powyżej 100 cm występuje jedynie powyżej 650 m n.p.m. z największym prawdopodobieństwem pojawienia się w marcu. Trzecia strefa trwałości pokrywy śnieżnej, w której śnieg utrzymuje się najdłużej, obejmuje najwyższe szczyty górskie. Na obszarze gminy przeważają wiatry południowo-zachodnie oraz zachodnie. Cisza występuje w około 1/4 części roku, liczba dni bezwietrznych maleje wraz ze wzrostem wysokości. Gmina Stryszawa znajduje się w zasięgu oddziaływania fenu (wiatru halnego), który pojawia się jesienią oraz zimą. Omawiany obszar jest dobrze przewietrzany; średnia roczna prędkość wiatru wynosi od 1,5 m/s w dolinach do 4 m/s na szczytach i wierzchowinach. 18

Rys.2.3.1 Dane klimatyczne Stryszawa. Źródło: Atmospheric Science Data Center, NASA 19

promieniowanie słoneczne kwh/m2 Srednia temperatura miesiąca C Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 20 Temperatura powietrza 15 10 5 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12-5 miesiąc Wyk.2.3.1 Temperatura powietrza (średnie miesięczne dla roku 2013). Wykres na podstawie danych NASA zamieszczonych w tabeli 2.3.1 Promieniowanie słoneczne 5 4,5 4 3,5 3 2,5 2 1,5 1 0,5 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 miesiąc Wyk.2.3.2 Energia promieniowania słonecznego (natężenie promieniowanie na powierzchnię poziomą dla danego miesiąca w ciągu roku 2013). Wykres na podstawie danych NASA zamieszczonych w tabeli 2.3.1 20

prędkość wiatru mierzona na wysokości h=10m Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 6 Prędkość wiatru 5 4 3 2 1 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 średnia roczna miesiąc Wyk.2.3.3 Średnia prędkość wiatru dla danego miesiąca w roku 2013 mierzona na wysokości 10m. Wykres na podstawie danych NASA zamieszczonych w tabeli 2.3.1 2.4 Warunki środowiskowe, zasoby przyrodnicze 2.4.1 Zasoby wodne Zasoby wód powierzchniowych Większość obszaru gminy znajduje się w zasięgu zlewni II rzędu rzeki Skawy, z wyłączeniem skrajnego południowo-wschodniego terenu, który zasila zlewnię Soły. Obszar gminy odwadniany jest głównie przez lewostronne dopływy Skawy Stryszawkę i Tarnawkę oraz Pewlicę- dopływ Koszarawy należący do dorzecza Soły. Dominującym ciekiem wodnym jest Stryszawka, której długość wynosi 16,2km,a powierzchnia dorzecza 139,7km 2. Największym jej dopływem jest Lachówka o długości11,8km i powierzchni dorzecza 78,4km 2, do której uchodzą Kocońka (8,5km długości)z Targoszówką (6,5km długości) oraz Kurówka o długości 5,0km.Dno doliny Stryszawki i Lachówki w dolnych odcinkach jest częściowo uregulowane, wycięte w luźnym materiale, pokryte żwirami o różnej wielkości, które uruchamiane są jedynie podczas dużych wezbrań i powodzi. Średnioroczny przepływ, który przyjmowany jest za podstawowy wskaźnik zasobów wód powierzchniowych wynosi 2,4m 3 /s, maksymalny 103m 3 /s, a minimalny 0,2m 3 /s (Tab.6). 21

Wahania stanu wody w rzece dochodzą do 3,5m. Stryszawka posiada asymetryczne dorzecze, z dobrze wykształconym lejem źródłowym. Lewostronne dopływy są dłuższe (Lachówka wraz z Kocońką i Kurówką )i zasobniejsze w wodę, natomiast prawostronne są krótkie i zwykle mało zasobne w wodę. Leje źródłowe tych potoków są dobrze wykształcone, posiadają liczne cieki. Występują na terenach całkowicie zalesionych i pozbawionych zabudowy. Na zboczach i w dolinach wciosowych tworzą się wycieki, które dają początek ciekom stałym i okresowym. Na terenach płaskich i podstokowych oraz na obszarach teras dendolin, wyścielonych nieprzepuszczalną warstwą utworów aluwialnych, powstają okresowe podmokłości. Północną część gminy odwadniają krótkie, mało zasobne prawostronne dopływy Tarnawki, natomiast w zachodniej części źródłowe potoki dopływu Koszarawy Pewlicy. Dość duże opady atmosferyczne w lecie i znaczne ilości wody z roztopów pokrywy śnieżnej na wiosnę, powodują duże okresowe wezbrania tych potoków. Spływy jednostkowe są zróżnicowane. W obszarach źródliskowych większości cieków spływ jednostkowy wynosi 15-20m 3 /km 2 /rok, natomiast w dolnych partiach większych potoków maleją do 10-15m 3 /km 2/ rok. Stryszawka, podobnie jak i inne cieki na terenie gminy, wykazuje typową dla rzek karpackich nieregularność przepływów, z dwoma okresami wezbrań: wiosennym (wezbrania roztopowe) i letnim w lipcu, kiedy występują największe opady. Dla całego obszaru zlewni Stryszawki pow. ujęcia została wyznaczona strefa pośrednia ochrony sanitarnej ujęcia wody. Rozporządzenia dyr. RZGW w Krakowie wprowadza szereg ograniczeń dla tego terenu, w szczególności: wprowadzanie ścieków do wody i gruntu, wydobywania kruszywa z rzeki, grzebania zwierząt, pojenia w rzece bydła i trzody chlewnej, tworzenia wysypisk śmieci oraz stosowania środków ochrony roślin i nawożenia w odległości mniejszej niż 50m od rzeki. Na terenie gminy nie występują naturalne zbiorniki wodne ani zbiorniki retencyjne. Zasoby wód podziemnych Wody podziemne obszaru gminy zaliczone są [wg Paczyńskiego (1995)] do Regionu XIV Karpackiego. Region ten obejmuje swym zasięgiem obszar 19,8 tys. km 2, w tym Beskidy i Pogórza. Wody podziemne pierwszego poziomu wodonośnego związane są z: utworami czwartorzędowymi akumulacji rzecznej, utworami podczwartorzędowymi (utwory fliszowe płaszczowiny magurskiej i śląskiej). 22

Czwartorzędowy poziom wodonośny związany z utworami akumulacji rzecznej zasilany jest głównie opadami atmosferycznymi, w mniejszym zaś stopniu wodami spływającymi ze stoków wzniesień. W dolinach zwierciadło wód gruntowych znajduje się na głębokości 0,5 do 2,0m p.p.t. i nie ulega większym wahaniom. Wydajność poziomu jest dość zmienna, największa w obszarze niskich teras do kilku l/sek. Na zboczach i w partiach szczytowych poziom wód gruntowych znajduje się na głębokości powyżej 5m p.p.t. Ze względu na dużą zawartość części ilastych, utwory zwietrzelinowe są zwykle słabo wydajne. W utworach fliszowych zbiornik wód podziemnych w zależności od położenia występuje na głębokości 2-3m w pobliżu dolin, do ponad 10m w rejonie grzbietów. Wydajność poziomu charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem i zależy nie tylko odporowatości i przepuszczalności, ale również od gęstości spękań tektonicznych. Do utworów o największej wydajności należy zaliczyć piaskowce i zlepieńce, a najmniejszej- warstwy łupkowe i hieroglifowe. W granicach gminy lub w bezpośrednim jej sąsiedztwie występują 4 zbiorniki GZWP oraz 2 strefy OWO [Kleczkowski, 1990]: GZWP 444 Dolina rzeki Skawy (poza granicami gminy) obejmujący swym zasięgiem Suchą Beskidzką. Wyznaczona strefa OWO dla tego zbiornika na terenie gminy obejmuje jedynie ujściowe odcinki Stryszawki, Lachówki i Kurówki, GZWP 445 Zbiornik warstw (F) Magura (Babia Góra) występuje jedynie na niewielkim obszarze w południowej części gminy w rejonie pasma Jałowca, GZWP 446 Dolina rzeki Soły (poza granicami gminy). Strefa OWO tego zbiornika przebiega wzdłuż zachodnich granic gminy w rejonie wsi Targoszów i Kuków, GZWP 447 Zbiornik warstw (F) Godula(Beskid Mały) obejmujący północną część gminy w paśmie Leskowca (wieś Targoszów). Zbiorniki GZWP 444 i 446 występujące w utworach czwartorzędowych związane są z dolinami rzecznymi i z kopalnym systemem dolin, który nie zawsze pokrywa się ze współczesnym układem hydrograficznym. Zbiorniki te mają charakter porowy ośrodka i zlokalizowane są w utworach piaszczystych i piaszczysto-żwirowych lokalnie zaglinionych. Cechują się zróżnicowaną odpornością na zanieczyszczenia. Miąższość osadów zawodnionych 3-6m, sporadycznie do 10-12m.Zbiorniki GZWP 445 i 447 wydzielone zostały 23

wg kryteriów indywidualnych ze względu na ochronę najbardziej wydajnych partii skał jako źródła zaopatrzenia w wodę pitną. Skałami, na których występują zbiorniki są spękane, gruboławicowe piaskowce i łupki. Woda w warstwach jest typu szczelinowego lub szczelinowo-porowego. Głębokość do zwierciadła wody wynosi od 5 do 20m, a samo zwierciadło charakteryzuje się zróżnicowaną amplitudą wahań. Zasięg głębokości stref wodonośnych wynosi 70-80m, sporadycznie do 100-120m. Najczęstszą formą wypływu wód podziemnych na powierzchnię są źródła, których wydajność nie przekracza 0,5l/sek. W celu ochrony zbiorników, wyznaczone zostały strefy ochronne OWO (obszar wysokiej ochrony). Ochrona zasobów użytkowych poziomów wód podziemnych ma głównie na względzie zapobieganie nadmiernej ich eksploatacji. Najbardziej zasobne zbiorniki spełniające określone warunki, zwłaszcza możliwość zaopatrzenia ludności w wodę zostały uznane jako Główne Zbiorniki Wód Podziemnych (GZWP) i objęte ochroną (Dz. U. Nr 232,poz. 1953 z 2002 r.). 2.4.2 Zasoby leśne Zgodnie z zasadami regionalizacji przyrodniczo-leśnej, lasy w granicach gminy Stryszawa zaliczono do VIII Krainy Karpackiej. Usytuowane są one w następujących dzielnicach (Trampler i in., 1990): Dzielnica Beskidu Śląskiego i Małego północno-zachodnia i północna część gminy, Dzielnica Beskidu Makowskiego i Wyspowego mezoregion Beskidu Makowskiego tereny wschodniej części gminy, Dzielnica Beskidu Żywieckiego obszary południowo-zachodniej i południowej części terenu gminy. Lesistość gminy Stryszawa wynosi 47,6%. Drzewostany stanowią przede wszystkim własność prywatną. Lasy własności Skarbu Państwa podlegają Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach. Zarząd sprawuje Nadleśnictwo Sucha, a lasy znajdują się w obrębie Sucha. W południowo-zachodniej części gminy, w Hucisku, znajduje się ponadto łącznie 131,28ha terenów będących w zarządzie Nadleśnictwa Jeleśnia, w obrębie leśnym Jeleśnia, w obrębie ewidencyjnym Hucisko. Na omawianym obszarze gminy tereny leśne rozrzucone są na całej powierzchni, tworząc większe lub mniejsze kompleksy leśne. Największe, zwarte kompleksy leśne, 24

występują w północnej oraz północno-zachodniej, zachodniej, południowo-zachodniej i południowo-wschodniej części gminy. Obszary ich występowania skupiają się głównie na terenie stoków o dużych spadkach i wierzchowin wzniesień. W terenach górskich zaznacza się pionowe zróżnicowanie zasięgu występowania różnych gatunków, co powoduje powstanie piętrowego układu roślinności. W rejonie gminy Stryszawa wyróżnić można dwa najniższe piętra roślinne. Najniższe piętro roślinne sięgające od dna doliny potoku Stryszawka po wysokość ok. 500-550m n.p.m. tworzy piętro pogórza. Powyżej tego piętra znajduje się regiel dolny, sięgający kulminacji szczytów. W piętrze pogórza istotną rolę odgrywa naturalne zbiorowisko nadrzecznej olszynki górskiej, występującej na terenach aluwialnych koryt potoków. W zbiorowisku tym warstwę drzew buduje olsza szara z domieszką świerka, jesiona, jawora i wierzby. W warstwie podszytu występuje jarząb i wierzba. Runo lokalnie jest bujne i bogate florystycznie. W warstwie tej występują m.in. następujące gatunki roślin: świerząbek, dąbrówka, lepiężnik, skrzyp, pokrzywa zwyczajna, starzec, turzyca, pępawa, śmiałek, niecierpek, szałwia, szczawiki gajowiec. Na madach rzecznych w dolnym, niżej położonym odcinku biegu potoku Stryszawka rozwija się zbiorowisko łęgowe. Zajmuje tereny okresowo zalewane lub podtapiane, ogólnie obszary o zwiększonej wilgotności siedliska. Drzewostan łęgowy budują przede wszystkim gatunki liściaste drzew, m.in. olsza szara, topola czarna, a także wierzby: krucha i biała oraz jesion wyniosły. Domieszkę stanowi m.in. wiąz pospolity i klon zwyczajny. W warstwie krzewów spotykane są: bez czarny i czeremcha zwyczajna oraz podrost rozmaitych gatunków drzew. Zbiorowiska leśne związane są przede wszystkim z wyższymi położeniami nad poziomem morza. W piętrze regla dolnego dominują zbiorowiska buczyny oraz drzewostany świerkowo-jodłowe. Najczęściej spotykanym kompleksem leśnym jest bór typu mieszanego świerkowojodłowego. Jego występowanie warunkują czynniki abiotyczne, zwłaszcza warunki mikroklimatyczne, rzeźba terenu (podłoże geologiczne trzeciorzędowe piaskowce, łupki i margle magurskie).dolnoreglowe bory mieszane składają się głównie z jodły i świerka w zmiennych proporcjach, z niewielkim udziałem buka lub jawora. W warstwie krzewów występują młode okazy tych gatunków oraz jarząby. W warstwie podszytu dominuje borówka czernica. Obecny jest szczawik zajęczy, oraz m.in. gajowiec żółty, kosmatka, śmiałek pogięty i inne [Matuszkiewicz, 2001]. Opisane zbiorowisko występuje w reglu dolnym wraz z buczynami żyznymi lasami bukowymi. Żyzna buczyna karpacka reprezentowana jest w reglu dolnym przez zbiorowisko piętrowo-klimaksowe. 25

Rozpowszechniona jest w licznych płatach drzewostanów jako zbiorowisko o znacznej zmienności składu gatunkowego, wynikającej głównie z zasobności i wilgotności zajmowanego siedliska. Buczyna występuje na glebach brunatnych kwaśnych, o zakresie ph 4,2-4,6. W zbiorowisku występują drzewostany bukowo-jodłowe, z domieszką świerka lub jaworu (w siedliskach wilgotnych).słabo rozwiniętą warstwą podszytu tworzy podrost gatunków z drzewostanu oraz jarząby. W runie lasu bukowego występują głównie niskie byliny dwuliścienne, m.in. marzanka wonna, zawilec gajowy, szczyr trwały, a także żywiec bulwkowaty i żywiec gruczołowaty, tworzące charakterystyczny, atrakcyjny kolorystycznie, wczesnowiosenny aspekt fenologiczny. Ponadto występują tu również liczne paprocie, m.in. narecznica samcza i paprotnik kolczysty. Na obszarze gminy, częstym zjawiskiem jest ustępowanie lasów regla dolnego na rzecz łąk i pól uprawnych. Mogą one sięgać aż po grzbiety pasm i kulminacje szczytowe. Wydatnie różnicuje to walory tutejszego krajobrazu. Ze względu na funkcje ochronne, lasy gminy Stryszawa możemy podzielić przede wszystkim na wodochronne i glebochronne. Na obszarze wsi Stryszawa, na lewym brzegu potoku Lachówka, znajduje się uroczysko Zawodzie oddz. 98 Nadleśnictwa Sucha w całości wyłączony jako drzewostan nasienny sosny 150-letniej. Drzewostany leśne w gminie stanowią bardzo ważny element krajobrazu, wpływając pozytywnie na jego odbiór. 2.4.3 Obszary chronione Walory zasobów przyrodniczych występujących na obszarze gminy Stryszawa sprawiły, że objęto je różnego rodzaju formami ochrony. Występują tu następujące rodzaje form ochrony przyrody, określone w Art. 6.1. Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U.04.92.880 z późn. zm.): obszar Natura 2000, park krajobrazowy wraz z otuliną oraz pomniki przyrody. Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk Natura 2000 PLH240023 Beskid Mały. Na terenie gminy, obszar Natura 2000 obejmuje zachodnią część wsi Targoszów i Kuków oraz enklawę we wschodniej części wsi Krzeszów. Obszar położony jest w masywie Beskidu Małego, na terenie gminy obejmuje m.in. wzniesienia Czarna (790,4 m n.p.m), Żurawnica(726,8 m n.p.m), Zdziebel (628,0 m n.p.m), Gajka (578,1 m n.p.m) oraz Uboc 26

(536,0 m n.p.m). Przybliżona powierzchnia obszaru w części położonej w województwie małopolskim wynosi 1 122,32 ha. Obszar Natura 2000 obejmuje również, położone w województwie śląskim, pasmo Magurki Wilkowickiej i grupę Łamanej Skały w masywie Beskidu Małego. Na terenie obszaru Natura 2000, spośród siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I do Dyrektywy rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, występuje 15 siedlisk. Są to m.in.: żyzne buczyny- kod 9130; kwaśne buczyny- kod 9110; górskie bory świerkowe- kod 9410; górskie i niżowe murawy bliźniczkowe- kod6230; niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywni-: kod6510. Znajdują się tu ponadto gatunki wymienione w załączniku II do wspomnianej Dyrektywy. Są to: 7 gatunków ssaków: podkowiec mały, nocek orzęsiony, nocek Bechsteina, nocek duży, wilk szary, niedźwiedź brunatny, wydra; 2 gatunki płazów: kumak górski, traszka karpacka; 2 gatunki roślin: widłoząb zielony, bezlist okrywowy. Występuje tu ponadto szereg innych ważnych gatunków roślin i zwierząt. Są to: 10 gatunków ssaków (nietoperzy): mroczek pozłocisty, mroczek późny, nocek Brandta, nocek Daubentona, nocek wąsaty, nocek ostrouchy, borowiec Leislera, borowiec wielki, gacek brunatny, gacek szary; 28 gatunków roślin: orlik pospolity, parzydło leśne, podrzeń żebrowiec, buławnik mieczolistny, kukułka plamista, kukułka szerokolistna, rosiczka okrągłolistna, goryczka trojeściowa, mieczyk dachówkowaty, gółka długoostrogowa, wroniec widlasty, widłak jałowcowaty, widłak goździsty, miechera kędzierzawy, storczyk męski, gnidosz błotny, gnidosz rozesłany, paprotka zwyczajna, paprotnik kolczysty, pierwiosnek wyniosły, jeżogłówka pokrewna, torfowiec ostrolistny, torfowiec szorstki, torfowiec Girgensohna, torfowiec dachówkowy, torfowiec magellański, torfowiec brodawkowaty, torfowiec Russowa. Północno-zachodnia cześć analizowanego obszaru gminy, na obszarach należących do sołectw Krzeszów i Targoszów, stanowi fragment Parku Krajobrazowego Beskidu Małego (PKBM). Przybliżona powierzchnia PKBM w części położonej w województwie małopolskim wynosi 9 049,40 ha (ogółem 25 770 ha). 27

Celem utworzenia Parku było zachowanie, popularyzacja i upowszechnianie wartości przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych Beskidu Małego w warunkach racjonalnego gospodarowania, zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Utworzono także otulinę PKBM obejmującą północną część gminy (powierzchnia na terenie województwa małopolskiego 11 622,30 ha; ogółem 22 253 ha). Celem utworzenia otuliny było zachowanie harmonijnego krajobrazu oraz zabezpieczenie PKBM przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych. Na terenie gminy Stryszawa zlokalizowanych jest 10 pomników przyrody ożywionej i1 pomnik przyrody nieożywionej. Omawiany obszar gminy znajduje się w zasięgu sieci ekologicznej ECONET-PL, konkretnie obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym 40M Beskidu Żywieckiego, sięgającego poprzez granicę państwową w terytorium słowackie. Północna i zachodnia część gminy znajduje się natomiast w obszarze węzłowym o znaczeniu krajowym 30K Beskidu Małego. Wymienione powyżej obszary węzłowe przenikają się wzajemnie, zwłaszcza na obszarze gminy. Północno-wschodni fragment sołectwa Stryszawa położony jest natomiast w korytarzu ekologicznym o znaczeniu krajowym 70K Beskidu Makowskiego i Wyspowego. 2.4.4 Zasoby surowców mineralnych Na terenie gminy występują dwa udokumentowane złoża piaskowców krośnieńskich. Są to złoża Kurów i Sikorowiec, które nie są obecnie eksploatowane (nie ma wyznaczonych obszarów i terenów górniczych). Dokumentacja geologiczna pierwszego złoża w kat. C2, sporządzona w 1976 roku, została zatwierdzona decyzją Prezesa CUG nrkzk/012/k/3562/77 z dnia 19.04.1977. Złoże to jest położone na terenie wsi Kurów i Lachowice. Dokumentacja geologiczna drugiego z wymienionych złóż w kat. C2, sporządzona w 1974 roku została zatwierdzona decyzją Prezesa CUG nr KZK/012/K/3084/74/75 z dnia 02.04.1975. Złoże Sikorowiec jest położone na terenie wsi Krzeszów. Wymienione złoża piaskowców krośnieńskich mogą mieć zastosowanie jako kamień drogowy i budowlany. Na terenie gminy występuje również udokumentowane złoże gazu ziemnego Lachowice-Stryszawa, w dwóch polach, w zachodniej i południowo-zachodniej części gminy, w rejonie Lachowic. Złoże to posiada dokumentację geologiczną w kat. B i C, 28

sporządzoną w 1995 roku. W latach 1995-2001 zostało wydanych 6 koncesji na poszukiwanie i rozpoznanie złóż ropy naftowej i gazu ziemnego dla PGNiG S.A. oraz Apache Poland Sp. z o.o., których ważność już wygasła. Płaszczowina magurska stanowi również rozległy obszar występowania wód solankowych, których na terenie gminy jednak dotychczas nie rozpoznano. Na obszarze gminy Stryszawa nie ma obecnie ustanowionych obszarów i terenów górniczych. Lokalnie i okresowo, eksploatowane są natomiast gliny pokryw zwietrzelinowych i aluwialnych oraz żwir z kamieńców potoków. 2.5 Demografia Zgodnie z danymi z GUS na dzień 31.12.2013 Gmina Stryszawa liczyła 11772 mieszkańców. Stan ludności w latach 2006 2012 na podstawie danych GUS w Krakowie przedstawiony jest w tabeli 2.5.1. Rok Liczba osób w Gminie Liczba kobiet 2006 11713 5943 2007 11784 5992 2008 11804 6004 2009 11825 6028 2010 11894 6066 2011 11861 6039 2012 11841 6033 2013 11860 6062 Tab.2.5.1. Liczba mieszkańców w latach 2006 2013 Źródło: Urząd Gminy Stryszawa 29

liczba ludności Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. Liczba ludności w latach 2006-2013 14000 12000 10000 8000 6000 4000 2000 0 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 lata Liczba osób w Gminie Liczba kobiet Wyk.2.5.1. Liczba mieszkańców w latach 2006 2013. Źródło: Opracowanie własne Poniżej przedstawiono podstawowe dane społeczno gospodarcze za 2013r., w oparciu o informacje z Głównego Urzędu Statystycznego zawarte w Banku Danych Lokalnych. Wyszczególnienie Powiat Gmina Jednostka Ludność 84 111 11 860 osób Gęstość zaludnienia 122,61 104,04 os/km 2 Budynki mieszkalne 21 184 3 710 - Mieszkania 24 389 3 917 - Powierzchnia użytkowa mieszkań 2 200 117 346 409 m 2 Przeciętna powierzchnia użytkowa na jednego mieszkańca Przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkania 26,2 29,4 m 2 90,2 88,4 m 2 Tab.2.5.2. Charakterystyka społeczno gospodarcza gminy na tle powiatu. Stan na 31.12.2013r. Źródło: Urząd Statystyczny w Krakowie 30

W tabeli 2.5.3. przedstawiono podstawowe dane charakteryzujące rynek pracy (podmioty gospodarcze) w oparciu o informacje uzyskane z Głównego Urzędu Statystycznego zawarte w Banku Danych Lokalnych według faktycznego miejsca pracy i rodzaju działalności (stan na 31.12.2013). Obszar Ogółem Publiczny Sektor prywatny Rolnictwo, łowiectwo, leśnictwo, rybactwo Przemysł i budownictwo Pozostała działalność Gmina Stryszawa 785 23 762 26 262 497 Tab.2.5.3. Charakterystyka podmiotów gospodarczych Gminy Stryszawa. Stan na 31.12.2013r. Źródło: Bank Danych Lokalnych, Urząd Statystyczny w Krakowie 2.6 Infrastruktura gminy 2.6.1 Gospodarka wodno ściekowa Zaopatrzenie w wodę Na terenie gminy istnieje aktualnie ponad ok. 64km gminnej sieci czynnej rozdzielczej. Liczba połączeń do budynków mieszkalnych i zbiorowego zamieszkania do gminnej sieci wynosi 1531. Na terenie Gminy Stryszawa istnieje aktualnie 54,2km sieci kanalizacyjnej, natomiast liczba przyłączy kanalizacyjnych wynosi 910. (Stan na 31.12.2013r.) URZĄDZENIA SIECIOWE Wodociągi długość czynnej sieci rozdzielczej połączenia prowadzące do budynków mieszkalnych i zbiorowego zamieszkania woda dostarczona gospodarstwom domowym Gmina Jednostka Stryszawa 63,7 km 1531 szt. 90,6 dam 3 31

Kanalizacja długość czynnej sieci kanalizacyjnej połączenia prowadzące do budynków mieszkalnych i zbiorowego zamieszkania 54,2 km 910 szt. ścieki odprowadzone 69,8 dam 3 Tabela 2.6.1.1. Urządzenia sieciowe Wodociągi i kanalizacja Źródło: Urząd Gminy Stryszawa Na terenie Gminy Stryszawa funkcjonują 4 powierzchniowe ujęcia wody: 1. STRYSZAWA SIWCÓWKA: - pozwolenie wodnoprawne- decyzja Starosty Suskiego Nr WS.6341.6.9.2011.TJ z dnia 15.12.2011r.- pozwolenie na pobór wód powierzchniowych w ilości Qh.max= 11,6m 3 /h, Qśr.d.= 228,0m 3 /d, Q.maxr= 77.520m 3 /r, z istniejącego ujęcia drenażowego na potoku Siwcówka w km 0+300, - ujęcie powierzchniowe na potoku Siwcówka. Wodociąg zaopatruje w wodę miejscowości: Stryszawa i Lachowice. 2. TARGOSZÓW- KUKÓW- KRZESZÓW: - pozwolenie wodnoprawne- decyzja Starosty Suskiego Nr WS.IG.6223/6/3/07 z dnia 16.04.2007r.- pozwolenie na pobór wód z istniejącego ujęcia powierzchniowego w km 4+750 potoku Targoszówka w ilości Qd= 16,27m 3 /h, - ujęcie powierzchniowe na potoku Targoszówka. Wodociąg zaopatruje w wodę miejscowości: Targoszów, Krzeszów, Kuków i częściowo Stryszawa. 3. STRYSZAWA KOTLIKI: - pozwolenie wodnoprawne- decyzja Starosty Suskiego Nr WS.IG.6223/6/4/10 z dnia 12.01.2011r.- pozwolenie na pobór wód z istniejącego ujęcia powierzchniowego w km 2+900 potoku Czerna w ilości Qd.śr.= 8,75m 3 /h, - ujęcie powierzchniowe na potoku Czerna. Wodociąg zaopatruje w wodę miejscowość Stryszawa. 32

4. LACHOWICE WĄTROBOWY POTOK: - pozwolenie wodnoprawne- decyzja Starosty Suskiego Nr WS.6341.6.7.2012.GM z dnia 15.10.2012r.- pozwolenie na pobór wód z istniejącego ujęcia drenażowego w km 1+200Wątrobowego Potoku w ilości Qh max= 9,5m 3 /h, - ujęcie powierzchniowe na Wątrobowym Potoku. Wodociąg zaopatruje w wodę część miejscowości Lachowice. Studnie głębinowe: - 3 studnie: 2 w Lachowicach, 1 w Stryszawie osiedle Bartoszki, Spyrkówka, - lokalne studnie głębinowe i płytkie. Kanalizacja: Na terenie miejscowości Stryszawa w latach 2004-2005, z udziałem środków unijnych została wybudowana gminna sieć kanalizacyjna, z której kanalizacja jest odprowadzana do Oczyszczalni Ścieków w Suchej Beskidzkiej. Ponadto funkcjonuje także jedna gminna oczyszczalnia ścieków. Centrum wsi Stryszawa (oś. Wygoda i Sejkówka) jest obsługiwane przez małą biologiczną oczyszczalnię ścieków typu BIOCLERE o przepustowości 39,7m 3 /dobę. Do oczyszczalni są odprowadzane ścieki komunalne z ok. 80 gospodarstw domowych i obiektów użyteczności publicznej. W latach 2013-2014 Gmina przystąpiła do budowy gminnej sieci kanalizacyjnej na terenie miejscowości Stryszawa oraz częściowo Kuków. W ramach realizacji inwestycji zostało wybudowane ok. 15,4km kolektora sanitarnego. Łączna długość gminnej sieci kanalizacyjnej w 2014 r. wynosi 54,2km. 33

2.6.2 Gospodarka odpadami Odpady komunalne stałe z terenu Gminy Stryszawa, odbierane są przez uprawnione jednostki wyznaczone przez gminę, których listę przedstawia tabela 2.6.2.1. L.p. Firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy Określenie rodzaju odbieranych odpadów komunalnych Numer rejestrowy 1. Przedsiębiorstwo Wodnokanalizacyjne Eko Skawa ul. 3 Maja 40a, 34-220 Maków Podhalański 2. A.S.A Eko Polska Sp. z o.o. W Zabrzu ul. Lecha 10 3. Przedsiębiorstwo Usług komunalnych Empol Sp. z o.o. os. Rzeka 133, 34451 Tylmanowa 4. Firma Sekimg Marcin Gąska 34-233 Kurów 118 Odpady komunalne stałe,15001-200307. Odpady komunalne stałe 150101-200399 Odpady komunalne stałe 160103-200399 Odpady komunalne stałe 200301 Gk 6233. 1.10.2012 Gk 6233.2.2012 Gk 6233.3.2012 Gk 6233.4.12.2012 5. Firma Usługi Transportowe Janusz Miska 34-206 Krzeszów 10a Odpady komunalne stałe kod. 200301 Gk 6233.5.2012 6. Usługi Przewozowe Wiesław Wątroba34-206 Targoszów 16 7. Rafał Kubasiak 34-205 Stryszawa 329 a 8. Zakład Komunalny w Suchej Beskidzkiej ul Wadowicka 4 Odpady komunalne stałe 200301 Odpady Komunalne stałe kod.200301 Odpady komunalne stałe 200139,200301-200307, kod. 0107 Gk 6233.6.12.2012 Gk 6233.7.12.2012 Gk 6233.8.2012 9. Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Budownictwa Zawoja, 34-223 Zawoja 1854. Odpady komunalne stałe kod 150101-200399 Gk 6233.9.12.2012 10. Printbroker 34-205 Stryszawa 653 Anna Zachra Odpady stałe o kod.80318 Gk 6233..02.13 11. Przedsiębiorstwo Usług komunalnych van Gansewinkel Kraków ul. Półłanki 64, 30-740 Kraków 12. Auto Galeria Badum Karol Kukla 43-385 Jasienica 1017 Odpady komunalne stałe150101-200399 Kod odpadu 160103 Gk 6233.03.03.2013 Gk 6233.04.04.13 Tab. 2.6.2.1 Rejestr działalności regulowanej w zakresie działalności zbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości. Źródło: http://stryszawa.pl/pl/article/341. 34

Zebrane odpady przez powyższe firmy dostarczane są do: Rejonowej Sortowni i Składowiska Odpadów Komunalnych w Suchej Beskidzkiej ul. Wadowicka 4a, 34 200 Sucha Beskidzka, Zakładu Utylizacji Odpadów Sp. z o.o. w Myślenicach, ul. Ujejskiego 341, 32-400 Myślenice. Od roku 2003 na terenie gminy prowadzona jest selektywna zbiórka surowców wtórnych. Odpady odbierane są z posesji zgodnie z harmonogramem ustalonym przez Urząd Gminy dostępny na stronie http://stryszawa.pl/pl/article/341. 2.6.3 Zasoby mieszkaniowe Formą zabudowy mieszkalnej na terenie Gminy Stryszawa jest zabudowa jednorodzinna. Zasoby mieszkaniowe na terenie Gminy Stryszawa przedstawione zostały w tabeli 2.6.3.1. Zasoby mieszkaniowe Ilość budynków mieszkalnych Ilość mieszkań Powierzchnia użytkowa mieszkań [m 2 ] Łącznie w gminie 3638 3842 336 403 Tab.2.6.3.1. Zasoby mieszkaniowe na terenie Gminy Stryszawa. Stan na 31.12.2012r. Źródło: Urząd Statystyczny w Krakowie, Bank Danych Lokalnych 2.6.4 Komunikacja Współczesną sieć komunikacyjną gminy tworzą drogi i kolej pełniące różne funkcje społeczne i gospodarcze. Zewnętrzne powiązania komunikacyjne gminy to głównie drogi o znaczeniu regionalnym: droga wojewódzka nr 946 relacji: Żywiec- Sucha Beskidzka III kl. techn. drogi powiatowe (łączna długość na terenie gminy - 47, 829 km): powiatowa nr K1695 V kl. techn. relacji Stryszawa - Zawoja; powiatowa nr K1696 V kl. techn. relacji Stryszawa -Roztoki; powiatowa nr K1697V kl. techn. relacji Kuków - Koszarawa; 35

powiatowa nr K1702 V kl. techn. relacji Kuków -Tarnawa; powiatowa nr K1699 V kl. techn. relacji Kurów Kocoń - Ślemień; powiatowa nr K1700 V kl. techn. relacji Jeleśnia - Hucisko; powiatowa nr K1698 łączy dwie drogi regionalne nr 243 i 326 relacji Hucisko Pewelka - Krale; powiatowa nr K1703 relacji Stryszawa - Krzeszów; powiatowa nr K1701 relacji Kuków - Targoszów; Gmina posiada dobrze rozwiniętą sieć dróg lokalnych, ale ich stan techniczny jest nie zadowalający - zbyt wąskie jezdnie i w wielu przypadkach brak nawierzchni utwardzonych, głównie dotyczy to dróg wewnętrznych. Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym nie zaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. Na terenie gminy długość dróg gminnych wynosi ok. 50 km. Na drogach gminnych stosuje się białe utrzymanie wyjątkiem są podjazdy, na drogach powiatowych i wojewódzkich oprócz mechanicznego odśnieżania są posypywane solą. Zarządcami dróg, do kompetencji których należą sprawy z zakresu utrzymania i ochrony dróg, są następujące organy administracyjne : dróg wojewódzkich zarząd województwa, dróg powiatowych zarząd powiatu, dróg gminnych Wójt Gminy. Przez teren gminy przebiega jednotorowa (zelektryfikowana) linia kolejowa relacji Sucha Beskidzka - Żywiec ze stacjami w Lachowicach i Hucisku oraz szeregiem przystanków na obszarze gminy (Lachowice-centrum, Stryszawa, Kurów). 36

liczba ludności Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 2.7 Prognozy rozwoju gminy 2.7.1 Prognoza demograficzna Prognoza demograficzna podzielona została na 3 warianty odpowiadające scenariuszom rozwoju gminy. Warianty przewidują wzrost liczby mieszkańców na terenie gminy. Prognoza demograficzna w scenariuszu aktywnym została opracowana na podstawie trendów i przewidywań zmian liczby ludności w latach 2000 2013 w Gminie Stryszawa i przewiduje ona wzrost liczby mieszkańców gminy o ponad 4% do roku 2030. Scenariusz umiarkowany zakłada przeciętne zmiany liczby ludności Gminy Stryszawa (wzrost o około 2,2%).W przypadku scenariusza pasywnego rozwoju gminy, prognoza demograficzna oparta została na prognozach przeprowadzonych przez GUS. Zgodnie z prognozą do roku 2030 w Gminie przewiduje się wzrost liczby ludności w stosunku do roku 2013 o 0,3%. 13000 12500 12000 11500 11000 scenariusz aktywny scenariusz umiarkowany scenariusz pasywny 10500 10000 2005 2010 2015 2020 2025 2030 lata Wyk.2.7.1.1. Prognoza demograficzna dla Gminy Stryszawa na lata 2015 2030 Źródło: Opracowanie własne 37

liczba mieszkań Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 2.7.2 Prognoza powierzchni mieszkalnych Analogicznie jak w przypadku prognoz demograficznych, prognoza powierzchni mieszkalnych podzielona została na 3 warianty, odpowiadające scenariuszom rozwoju gminy. Wszystkie warianty przewidują wzrost powierzchni mieszkalnych na terenie Gminy Stryszawa. Prognoza gospodarstw w scenariuszu pasywnym rozwoju gminy została oparta o prognozę przeprowadzoną przez GUS, która zakłada wzrost powierzchni mieszkań do roku 2030 dla terenów wiejskich Województwa Małopolskiego o ponad 12%. Scenariusz umiarkowany również przewiduje wzrost gospodarstw domowych Gminy Stryszawa w roku 2030 o 18% w stosunku do roku 2013. Natomiast w przypadku scenariusza aktywnego prognoza została opracowana na podstawie trendów zmian w latach 2005 2013 i przewiduje ona wzrost o 15% do roku 2030. Bazując na prognozie zmian liczby ludności, gospodarstw domowych do roku 2030 oraz średniej wielkości powierzchni użytkowej na mieszkańca, określono prognozę zmian w strukturze budynków mieszkalnych. Powyższe czynniki oraz zmiany w standardzie życia ludzi zachodzące na przestrzeni czasu objętego prognozą spowodują popyt na mieszkania. Opierając się na powyższych założeniach przyjęto, że do 2030 roku średni przyrost nowych powierzchni mieszkalnych na terenach Gminy Stryszawa powinien kształtować się na poziomie 14%. 5000 4500 4000 3500 3000 2500 scenariusz aktywny scenariusz umiarkowany scenariusz pasywny 2000 1500 2005 2010 2015 2020 2025 2030 lata Wyk.2.7.2.1. Prognozowana liczba powierzchni mieszkalnych na terenie Gminy Stryszawa na lata 2014 2029. Źródło: Opracowanie własne 38

3 Stan zaopatrzenia w energię cieplną Gminy Stryszawa 3.1 Charakterystyka aktualnej struktury zaopatrzenia gminy w energię cieplną Na obszarze Gminy, gospodarstwa domowe oraz inne budynki ogrzewane są indywidualnie poprzez własne kotłownie. Przeważającym sposobem ogrzewania budynków mieszkalnych są kotłownie, w których spala się węgiel oraz węgiel razem z drewnem (około 82% udziału). Następnym co do wielkości udziału jest ogrzewanie z wykorzystanie oleju opałowego (7,8% udziału), za pomocą którego ogrzewana jest większość budynków użyteczności publicznej. 3.1.1 Budownictwo mieszkaniowe Budownictwo mieszkaniowe na terenie Gminy Stryszawa obejmuje 3710 budynków mieszkalnych. Zasoby gminy to 3917 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej 346 409m 2. Wskaźnik powierzchni mieszkalnej na jednego mieszkańca wynosi 29,4m 2. Średni metraż przeciętnego mieszkania wynosi 88,4m 2. Dla porównania, w Powiecie Suskim, wskaźnik powierzchni mieszkalnej na jednego mieszkańca wynosi 26,2m 2, średni metraż mieszkania wynosi 90,2m 2. Struktura zabudowy mieszkaniowej w zależności od roku budowy w Gminie Stryszawa, według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2002 i aktualnych danych, przedstawia rysunek 3.1.1.1. 15,9% 12,8% 14,9% 10,3% 6,4% 12,5% 27,3% przed 1918 1918-1944 1945-1970 1971-1978 1979-1988 1989-2002 2003-2013 Rys.3.1.1.1. Struktura zabudowy mieszkaniowej wg roku budowy. Źródło: NSP 2002 oraz BDL, GUS w Krakowie 39

Z rysunku 3.1.1.1 wynika, że największą część budynków mieszkalnych (27,3%) stanowią budynki wybudowane w latach 1945 1970. Drugą co do wielkości grupą budynków i zarazem rozwiązań technologicznych w budownictwie stanowią obiekty wybudowane w latach 1989 2002 (15,9%). Trzecią grupę stanowią budynki powstałe w latach 2003-2012 (14,9%). 3.1.2 Budynki użyteczności publicznej W gminie funkcjonuje 5 szkół podstawowych (2 SP w Stryszawie, Lachowice, Krzeszów, Kuków) oraz 3 gimnazja (Stryszawa, Lachowice, Krzeszów), 4 przedszkola publiczne (Lachowice, 2 w Stryszawie oraz Krzeszów). W Gminie ochrona przeciwpożarowa sprawowana jest przez 7 jednostek OSP (Stryszawa, Lachowice, Krzeszów, Kuków, Targoszów, Hucisko oraz Kurów). Na terenie Gminy działa Gminna Biblioteka Publiczna w Stryszawie. Na obszarze gminy Stryszawa podstawową opiekę zdrowotną zapewniają działające w ramach Niepublicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej Przychodnie Zdrowia w Stryszawie, Lachowicach i Krzeszowie. L.p. Nazwa obiektu Paliwo Zużycie paliw [ton/a] Zaopatrz. Mocy cieplnej [kw] Zużycie energii cieplnej [GJ/a] 1. Urząd Gminy Olej opałowy 66 59,2 480 2. Szkoła Podstawowa Stryszawa Olej opałowy 16 583,5 4740 3. Przychodnia Zdrowia Olej opałowy 10 147,1 1200 4. Centrum Sportu i Rekreacji Olej opałowy 2 12,7 100 5. Zespół Szkoły i Schroniska Młodzieżowego Olej opałowy 17 131,3 1000 6. Gimnazjum Stryszawa Olej opałowy 22 184,3 1500 7. Szkoła Podstawowa Kuków Olej opałowy 12 121,9 1000 8. Zespół Szkół Samorządowych Krzeszów Olej opałowy 13 65,5 500 9. Gimnazjum Lachowice Olej opałowy 17 78,9 650 10. Przychodnia zdrowia Lachowice Węgiel 19 57,7 500 11. Przedszkole Stryszawa Węgiel 6 39,0 300 12. Przedszkole Krzeszów Węgiel 6 43,7 350 13. Przychodnia Zdrowia Krzeszów Węgiel 6 39,0 500 Tab. 3.1.2.1. Wykaz części budynków użyteczności publicznej. Źródło: UG Stryszawa 40

Z uwagi na brak dokładnych danych odnośnie całości budynków użyteczności publicznej, powierzchnia budynków użyteczności publicznej szacowana jest na 95078m 2. 3.1.3 Budynki przemysłowe i handlowo usługowe Na obszarze gminy Stryszawa zarejestrowane jest ok. 785 podmiotów gospodarczych. Większość z nich stanowią placówki osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie handlu i usług. Zgodnie z danymi z UG Stryszawa działalność handlowo-usługowa oraz przemysłowa prowadzona jest w 179 budynkach o łącznej powierzchni 20 538m 2. Do największych przedsiębiorstw na terenie Gminy należą: Pacyga Import Export, Krzeszów, Skład Budowlany F.H. Eryk Targosz, Stryszawa, Elen Sp. z o.o. Stryszawa, ZIS-BUD PPHU Kłapyta Jan, 34-205 Stryszawa 1a, Kwaśny Andrzej- Skład Budowlany, Kuków 188d, Baca Jacek PHU, Kuków 169, Albatros Kawończyk PHU, Krzeszów 123, Steczek Jerzy- usługi instalacji wod-kan, c.o. i gazu, Stryszawa 820. 3.2 Analiza aktualnego zapotrzebowania na energię cieplną 3.2.1 Podstawowe założenia Dla każdego z typu odbiorców przeanalizowano zapotrzebowanie na moc oraz zużycie energii cieplnej na cele grzewcze, do przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz na potrzeby technologiczne u podmiotów gospodarczych, jak i zapotrzebowanie cieplne do przygotowania posiłków w gospodarstwach domowych. Przy prowadzeniu powyższych analiz korzystano z danych statystycznych opisanych we wcześniejszych wersjach niniejszego opracowania, takich jak powierzchnie ogrzewane budynków, kubatury, liczba osób, przeznaczenie budynków oraz średnich temperatur wieloletnich. Obszar Gminy Stryszawa zgodnie z podziałem Polski na strefy klimatyczne zaliczany jest do strefy III. Obecnie stosowana norma PNEN 13790 narzuca wykonanie obliczeń 41

z odwołaniem się do konkretnych parametrów analizowanego budynku, co w tym przypadku nie jest możliwe ze względu na ogólny charakter rozważań dotyczący całej gminy, a nie konkretnego budynku. (Obecna norma nie stosuje pojęć stref klimatycznych i stopniodni, a obliczenia ma oparte na średnich miesięcznych temperaturach, długości sezonu grzewczego, który każdorazowo się wylicza na podstawie danych stacji metrologicznych oraz parametrów budynku. Oznacza to, że np. sezon grzewczy dla każdego budynku może być inny, w zależności od jego stopnia docieplenia, rekuperacji ciepła w wentylacji itp.). Dlatego do obliczeń zastosowano metodę opartą na stopniodniach i strefach klimatycznych zgodnie z normą PN 82/B 02403. Dla miejscowości położonych w tej strefie klimatycznej należy przyjmować obliczeniową temperaturę powietrza na zewnątrz budynków równą 20 C. W celu określenia średnich warunków zewnętrznych oraz czasu trwania typowego sezonu grzewczego przeanalizowano średnie wieloletnie temperatury miesięczne rejestrowane w analizowanym rejonie oraz liczbę dni ogrzewania. Tabela 3.3.1.1 przedstawia założenia dotyczące uwarunkowań zewnętrznych mogących wystąpić w okresie sezonu grzewczego na terenie Gminy Stryszawa przyjęte dla celów obliczeniowych. Parametr Minimalna temperatura zewnętrzna (normatywna) Średnia temperatura zewnętrzna w sezonie grzewczym Symbol Wartość Jednostka Tz,min 20 C Tz,śr +3,2 C Długość typowego sezonu grzewczego 222 dzień Liczba stopniodni (dla Tw = 20 C) Sd 3820 dzień*k Tab.3.2.1.1 Charakterystyka sezonu grzewczego dla Gminy Stryszawa Wielkość zapotrzebowania na moc cieplną dla poszczególnych budynków, w przypadku braku bądź niepełnych danych, została określona w oparciu o obliczeniowe wskaźniki potrzeb mocy cieplnej przypadającej na 1m 2 z uwzględnieniem wieku budynku i w odniesieniu do III strefy klimatycznej. Budynki użytkowane na terenie Gminy Stryszawa powstawały w różnym okresie czasu, zgodnie z przepisami i normami obowiązującymi w okresie ich budowy. W związku z powyższym, dla celów obliczeniowych opracowania, 42

przyjęto następujące wskaźniki przeciętnego rocznego zużycia ciepła na ogrzanie 1m 2 budynku: budynki wybudowane do 1966 r. 270 315 [kwh/m 2 /a] (Prawo Budowlane), budynki budowane w latach 1967 1985 240 280 [kwh/m 2 /a] (normy: PN 64/B 03404 i PN 74/B 02020), budynki budowane w latach 1986 1992 160 200 [kwh/m 2 /a] (norma PN 82/B 02020), budynki budowane po 1993 r. 120 160 [kwh/m 2 /a] (norma PN 91/B 02020), prognoza 80 100 [kwh/m 2 /a]. Zapotrzebowanie na energię niezbędną do przygotowania ciepłej wody użytkowej w poszczególnych budynkach określono na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008r. W sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej. Wskaźniki jednostkowego dobowego zużycia ciepłej wody użytkowej na jednego użytkownika dla poszczególnych typów budynków przedstawia tabela 3.2.1.2. Rodzaj budynku Jednostka odniesienia Jednostkowe dobowe zużycie c.w.u. o temperaturze 55 C Budynki jednorodzinne mieszkaniec 35 Budynki wielorodzinne mieszkaniec 48 Szkoły uczeń 8 Budynki biurowe, produkcyjne i magazynowe pracownik 7 Budynki gastronomi i usług pracownik 30 Tab.3.2.1.2 Jednostkowe dobowe zużycie ciepłej wody użytkowej dla różnych typów budynków Dla budownictwa mieszkaniowego ciepło technologiczne związane jest z przygotowaniem posiłków. Wielkości zostały określone na podstawie normatywnych danych zużycia i specyfikacji typowych urządzeń grzewczych. 43

Bilanse mocy i zapotrzebowania na energię cieplną na cele ogrzewnictwa zostały obliczone z wykorzystaniem odpowiednich współczynników odpowiadających wiekowi budynku. Zapotrzebowanie na moc do ogrzewania jest iloczynem powierzchni budynków o określonym wieku zgodnie z rysunkiem 3.1.1.1 oraz odpowiedniego współczynnika zapotrzebowania na moc na metr kwadratowy powierzchni. Równanie to uwzględnia również stopień termomodernizacji budynku. Natomiast zapotrzebowanie na energię do ogrzewania jest iloczynem powierzchni budynków o określonym wieku zgodnie z rysunkiem 3.1.1.1 oraz odpowiedniego współczynnika zapotrzebowania na energię do ogrzewania dla danej grupy budynków. Co więcej, równanie to uwzględnia również stopień termomodernizacji budynków oraz stopień możliwej racjonalizacji zużycia energii cieplnej. Zapotrzebowanie na moc cieplną oraz energię cieplną do przygotowania ciepłej wody użytkowej zostały obliczone zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 roku w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego z uwzględnieniem odpowiedniego współczynnika zużycia wody przed poszczególną grupę odbiorców. Zapotrzebowanie na moc cieplną oraz energię cieplną na potrzeby bytowe oraz technologiczne w przemyśle zostały oszacowane zgodnie z danymi statystycznymi. 3.2.2 Aktualne zużycie energii cieplnej W chwili obecnej całkowite zapotrzebowanie na moc cieplną w Gminie Stryszawa wynosi 33,4MW, natomiast zużycie energii cieplnej kształtuje się na poziomie 347,2TJ rocznie. Zapotrzebowanie na moc cieplną oraz zużycie energii cieplnej z podziałem na typy odbiorców przedstawiają odpowiednie tabele 3.3.2.1 oraz 3.3.2.2. Qco i Eco oznaczają moc i energię dla celów ogrzewnictwa, a Qcwu i Ecwu moc i energię dla celów przygotowania ciepłej wody użytkowej. Natomiast Qts i Ets oznaczają moc i energię cieplną potrzebną zarówno do zaspokojenia potrzeb bytowych, jak i do prowadzenia procesów technologicznych. 44

Typ odbiorcy Qco Qcwu Qts Σ Q [kw] [kw] [kw] [kw] Budynki jednorodzinne 20 899 2 043 4 981 27 923 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 3 199 129 95 3 423 Budynki przemysłowe i handlowo usługowe 1 466 43 544 2 053 suma 25 564 2 215 5 620 33 400 Tab.3.2.2.1. zapotrzebowanie na moc cieplną na terenie Gminy Stryszawa 0,0% 10,2% 6,1% 83,6% Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowousługowe Rys.3.2.2.1. Udział odbiorców w strukturze zapotrzebowania na moc cieplną w Gminie Stryszawa Wartości mocy na potrzeby c.o. zostały oszacowane na podstawie podanego poniżej sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania wyliczonego wg podanej powyżej metody opartej na normie PN 82/B 02403. Przeliczenia mocy dokonano na postawie metody określonej w załączniku do normy PN B 02025. 45

Typ odbiorcy Eco Ecwu Ets Σ E [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] Budynki jednorodzinne 226 633 48 282 25 361 300 277 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 28 075 3 059 482 31 616 Budynki przemysłowe i handlowo usługowe 13 959 1 022 826 15 807 suma 268 667 52 363 26 669 347 699 Tab.3.2.2.2. Łączne zużycie energii cieplnej na terenie Gminy Stryszawa 0,0% 9,1% 4,5% 86,4% Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowousługowe Rys.3.2.2.2. Udział odbiorców w strukturze zużycia energii cieplnej w Gminie Stryszawa Największym zapotrzebowaniem na moc cieplną, 27,9MW, charakteryzuje się zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, stanowiąc 83,6% potrzeb cieplnych gminy. Zużycie energii cieplnej na poziomie 300TJ rocznie powoduje, że potrzeby mieszkalnictwa stanowią około 86,4% całkowitych potrzeb gminy. Budynki mieszkalne charakteryzują się zróżnicowanym współczynnikiem zużycia energii, wahającym się w przedziale 0,37 1,14GJ/m 2. Wynika to przede wszystkim z technologii, w jakiej zostały wykonane budynki oraz od stanu technicznego i ewentualnie wykonanej termomodernizacji. Wartości 46

współczynnika zużycia energii pokazują, że istnieją duże możliwości ograniczenia zużycia energii cieplnej w mieszkalnictwie. Zapotrzebowanie na moc cieplną sektora użyteczności publicznej charakteryzują się na poziomie 3,4MW, co stanowi 10,2% w skali gminy. Natomiast zużycie energii cieplnej wynosi 31,6TJ rocznie, powodując 9,1% udział tej grupy odbiorców w całkowitym zużyciu energii cieplnej w gminie. Podobnie jak w przypadku mieszkalnictwa, w sektorze użyteczności publicznej istnieje znaczny potencjał możliwości ograniczenia zużycia energii cieplnej poprzez odpowiednią gospodarkę paliwową i przeprowadzenie działań termomodernizacyjnych. Sektor przemysłowy i handlowo usługowy plasuje się na trzeciej pozycji pod względem zapotrzebowania na moc cieplną w Gminie Stryszawa z wartością 2,1MW. Zużycie energii cieplnej dla tej grupy odbiorców wynosi ponad 15,8TJ rocznie, co stanowi 4,5% całkowitego zapotrzebowania gminy. Podobnie jak w przypadku mieszkalnictwa i budynków użyteczności publicznej, w sektorze przemysłowym i handlowo usługowym istnieje znaczny potencjał możliwości ograniczenia zużycia energii cieplnej. Wiąże się to z ewentualnym wykonaniem audytów termomodernizacyjnych poszczególnych budynków i przeprowadzeniem działań ograniczających zużycie energii cieplnej. Z rysunku 3.3.2.3 wynika, że największy udział w bilansie cieplnym gminy ma ogrzewnictwo na poziomie 77,3%. Potrzeby socjalno bytowe mieszkańców stanowią około 7,5%, natomiast energia na przygotowanie ciepłej wody użytkowej 15,1%. 0,2% 15,1% 7,5% 77,3% Qco Qcw u Qt Qs Rys.3.2.2.3. Struktura bilansu cieplnego w Gminie Stryszawa 47

Małe źródła indywidualne w gminie Stryszawa do produkcji energii cieplnej wykorzystują przede wszystkim węgiel, drewno. Spowodowane jest to głównie dostępnością, przystępną ceną paliwa oraz możliwościami finansowymi mieszkańców. Indywidualne systemy cieplne bardzo rzadko dostosowane są do wykorzystywania oleju opałowego lub biomasy. Źródła indywidualne wykorzystywane na potrzeby ogrzewania to najczęściej małe systemy grzewcze o mocy do 25kW i sprawności 5060%. Na terenie gminy, głównie w starszym budownictwie, do ogrzewania wykorzystuje się także trzony kuchenne lub piece kaflowe o sprawności 4050%, które opalane są przede wszystkim węglem kamiennym oraz drewnem. Strukturę paliw wykorzystywanych do produkcji energii cieplnej na terenie gminy opracowano na podstawie danych zawartych w publikacji Urzędu Statystycznego w Krakowie. Największy udział, na poziomie 59,5%, mają paliwa węglowe. Resztę stanowią biomasa oraz olej opałowy i gaz LPG. 22,0% 1,5% 7,8% 59,5% 2,9% 6,3% 0,0% paliwa węglowe gaz sieciowy gaz LPG energia elektryczna olej opałowy biomasa systemy OZE Rys.3.2.2.4. Struktura zużycia paliw do produkcji energii cieplnej w Gminie Stryszawa W związku z udziałem Powiatu Suskiego w projekcie, który był współfinansowany ze Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy, do końca 2013 roku w powiecie zostało zamontowanych 2349 systemów solarnych źródło: 48

http://www.programszwajcarski.gov.pl/aktualnosci/strony/solarny_powiat_suski_nagrodz ony_18062014.aspx Co więcej, w Gminie Stryszawa, która również uczestniczyła w tym projekcie, zamontowano 493 instalacje solarne w domach prywatnych - źródło: http://solary.powiatsuski.pl/harmonogram/ogolny/ Udział kolektorów słonecznych w produkcji energii cieplnej w gminie wynosi 0,95%. 49

4 Stan zaopatrzenia w energię elektryczną Gminy Stryszawa 4.1 Charakterystyka aktualnego systemu zasilania w energię elektryczną 4.1.1 Dostawca energii elektrycznej Wszystkie miejscowości Gminy Stryszawa posiadają pełną dostępność do sieci elektroenergetycznej. Sieć elektroenergetyczna oraz urządzenia z nią związane na terenie gminy eksploatowane są przez Tauron Dystrybucja S.A. 4.1.2 Sieć elektroenergetyczna Głównym punktem zasilania sieci SN Gminy Stryszawa jest stacja transformatorowa PGZ Sucha znajdująca się w Suchej Beskidzkiej. Jest to stacja 110/15kV z transformatorami o mocy 2x16MVA, zasilana linią 110kV, nieprzebiegającą przez obszar Gminy Stryszawa. Odbiorcy energii elektrycznej na terenie Gminy Stryszawa zasilani są poprzez napowietrzno- kablowe sieci średniego napięcia, stacje transformatorowe SN/nN i linie niskiego napięcia. Liczba stacji SN/nN zasilających teren gminy wynosi 77sztuk. Długość linii elektroenergetycznych i ich napięcie na terenie Gminy: linie napowietrzne 15kV- ok. 71,4km, linie kablowe 15kV- ok. 1,7km, linie napowietrzne nn- ok. 252,5km, linie kablowe nn- ok. 20,7km. 4.2 Analiza aktualnego zapotrzebowania na moc i energię elektryczną 4.2.1 Odbiorcy i zużycie energii elektrycznej na terenie Gminy Stryszawa Tauron Dystrybucja S.A. posiada dane dotyczące ilości odbiorców i ilości dostarczonej energii elektrycznej z rozbiciem na odbiorców indywidualnych, przemysłowych oraz oświetlenie ulic. Dane dotyczące Gminy Stryszawa określone zostały w tabeli 4.2.1.1. W gminie Stryszawa zużycie energii elektrycznej kształtuje się na poziomie 15,5GWh rocznie. Największa część energii elektrycznej użytkowana jest na cele bytowo 50

socjalne przez mieszkańców oraz zasilania różnego rodzaju urządzeń w gospodarstwach domowych. 4.2.2 Oświetlenie uliczne. Na terenie Gminy Stryszawa zainstalowane są oprawy oświetleniowe typu: rtęciowe 125-86szt. rtęciowe 250-73szt. LED 32-12szt. sodowe 70-127szt. sodowe 100-4szt. sodowe 150-505szt. sodowe 400-1szt. Na majątku Gminy znajduje się 641opraw oświetleniowych, a na majątku Tauron Dystrybucja S.A. 180szt. opraw oświetleniowych. Szczegółowe zestawienie ilości lamp w Gminie Stryszawa w załączniku nr 2. 4.3 Możliwości rozbudowy systemu elektroenergetycznego na obszarze gminy Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Tauron Dystrybucja Spółka Akcyjna w latach 2014 2019 przewidziano środki inwestycyjne pozwalające na modernizację i odtworzenia majątku na terenie Gminy Stryszawa. L.p. Zadanie Planowany termin realizacji 1 Modernizacja linii nap. SN GPZ Sucha- Stryszawa odgałęzienie 2014 Tarnawa Górna, Makówka 2 Wymiana małych przekrojów na sieci nn- RD-3 2014-2019 3 Realizacja zabiegów modernizacyjnych na urządzeniach i obiektach sieci dystrybucyjnej RD-3 4 Realizacja zabiegów modernizacyjnych na urządzeniach i obiektach sieci dystrybucyjnej warunki pracy sieci RD-3 2014-2019 2014-2019 5 Zadania związane z wymianą słupów na liniach SN RD-3 2014-2019 51

6 Powiązanie linii 15kV Sucha- Stryszawa, odgałęzienie Hucisko 2015-2016 Ośrodek z linią SN RS Jeleśnia Masarnia 7 Linia 15kV Sucha- Stryszawa: odgałęzienie. Kopce, wymiana 2016 elementów linii AFL na kable ziemny 120mm 2 wraz z zabudową złącza kablowego 15kV O6/R3/LS/041 8 Modernizacja linii SN GPZ Sucha- Stryszawa: odgałęzienie Hucisko 2016-2017 Wieś- cz.1, Lachowice Karczówka, Hucisko Wieś cz.2, Kurków Wieś 9 Modernizacja linii SN GPZ Sucha- Stryszawa: odgałęzienie Stryszawa Hucisko, Stryszawa Handzele, Stryszawa Bartoszki, 2016-2017 Stryszawa Jaworskie 10 Zadania związane z wymianę słupów na liniach nn- RD-3 2016-2019 11 Modernizacja i odtworzenie istniejącego majątku, związane z poprawą jakości usług i/lub wzrostem zapotrzebowania na moc 2016-2019 sieci nn- RD-3 12 Poprawa bezpieczeństwa zasilania obszaru Żywiecczyzny 2017-2019 Linia 15kV Sucha- Stryszawa: wymiana elementów linii PAS 50: 13 14 odgałęzienie Stryszawa Roztoki wraz z odgałęzieniami do stacji Stryszawa Bar, Stryszawa Kiosk, Stryszawa Szkoła, Stryszawa Siwcówka, Stryszawa Wsiorz i Stryszawa Leśniczówka Linia 15kV Sucha- Stryszawa: odgałęzienie Stryszawa Kopce, wymiana elementów linii AFL na kabel ziemny 120mm 2 : od złącza kablowego 15kV do stacji Stryszawa Kopce 2018 2018 15 Linia 15kV GPZ Sucha- Stryszawa, cz.1, odgałęzienie Lachowice 2018-2019 16 Linia 15kV GPZ Sucha- Stryszawa, cz.3, Hucisko 2018-2019 17 Linia 15kV GPZ Sucha- Stryszawa, cz.4, Kurów 2018-2019 18 Linia 15kV GPZ Sucha- Stryszawa, cz.5,lachowice Rumiakówka, Lachowice Karówka, Lachowice Szkoła, Lachowice Zagródki + 2018-2019 Leśniczówka 19 Linia 15kV GPZ Sucha- Stryszawa, cz.6, Lachowice Mizioły, Lachowice Górne, Lachowice Karczówka, Lachowice Zagrody, 2018-2019 Lachowice Krale, Kurów Kępa, Kurów Wieś + Rzepki 20 Linia 15kV GPZ Sucha- Stryszawa, odgałęzienie Krzeszów, Kuków 2018-2019 Tab.4.3.1.1 Plany inwestycyjne Tauron Dystrybucja S.A. na terenie Gminy Stryszawa na lata 2014-2019. Źródło: Tauron Dystrybucja S.A. 52

5 Stan zaopatrzenia w paliwa gazowe Gminy Stryszawa Na terenie Gminy Stryszawa nie ma systemu dystrybucji gazu ziemnego. Mieszkańcy gminy na swoje potrzeby wykorzystują gaz LPG dostępny w punktach sprzedaży na terenie gminy. Zgodnie ze Strategią Rozwoju Gminy Stryszawa nie przewiduje się budowy infrastruktury dystrybucji gazu ziemnego. 53

6 Ocena i możliwości wykorzystania lokalnych zasobów paliw i energii 6.1 Energia biomasy Biomasa to najstarsze z wykorzystywanych współcześnie odnawialnych źródeł energii. Jest ona trzecim, co do wielkości, naturalnym źródłem energii na świecie. Według definicji Unii Europejskiej są to wszystkie podatne na rozkład biologiczny frakcje produktów, odpady i pozostałości przemysłu rolnego łącznie z substancjami roślinnymi i zwierzęcymi, leśnictwa i związanych z nim gałęzi gospodarki, jak również podatne na rozkład biologiczny frakcje odpadów przemysłowych i miejskich (Dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001r, Art. 2). Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 9 grudnia 2004 roku biomasa to stałe lub ciekłe substancje pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, które ulegają biodegradacji, pochodzące z produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej oraz leśnej, a także przemysłu przetwarzającego ich produkty oraz części pozostałych odpadów, które ulegają biodegradacji (Dz.U. Nr 267, poz. 2656). Biomasa jest największym źródłem energii odnawialnej na świecie. Pod względem energetycznym 2 tony biomasy równoważne są 1 tonie węgla. Pomimo, że pod względem energetycznym biomasa posiada mniejszą wydajność niż inne istniejące źródła energii, to jest stale odnawialna w procesie fotosyntezy, przez co jej zasoby są praktycznie niewyczerpywalne. Paliwo powstałe z biomasy traktowane jest jako nieszkodliwe dla środowiska, ponieważ ilość dwutlenku węgla emitowana do atmosfery podczas jego spalania równoważona jest z ilością CO2 pochłanianego przez rośliny, które odtwarzają biomasę w procesie fotosyntezy. Pozyskiwanie energii z biomasy zapobiega marnotrawstwu nadwyżek żywności, umożliwia zagospodarowanie odpadów produkcyjnych przemysłu leśnego i rolnego oraz utylizowanie odpadów komunalnych. Ogrzewanie biomasą staje się coraz bardziej opłacalne z uwagi na konkurencyjność cen na rynku paliw. 54

Najważniejsze źródła biomasy: drewno pochodzące z lasów, przesiek, sadów, specjalnych upraw oraz drewno odpadowe z przemysłu drzewnego (drewno kawałkowe, trociny, wióry, zrębki, kora), nasiona roślin oleistych przetwarzanych na estryfikowane oleje stanowiące materiał napędowy, ziemniaki i zboża przetwarzane na alkohol etylowy dodawany do benzyny, słoma i inne pozostałości roślinne, stanowiące materiał odpadowy przy produkcji rolniczej, odpady powstające w przemyśle rolno spożywczym, gnojowica i obornik wykorzystywane do fermentacji metanowej, organiczne odpady komunalne, organiczne odpady przemysłowe, np. w przemyśle papierniczo celulozowym. Brykiet Surowcem do produkcji brykietu z biomasy może być każdy rodzaj rośliny lub odpadów pochodzenia roślinnego, rozdrobnione odpady drzewne, takie jak trociny, wióry czy zrębki, które są sprasowywane pod wysokim ciśnieniem bez dodatku substancji klejących. Niska zawartość wilgoci sprawia, że wartość opałowa brykietów jest wyższa niż drewna. Dzięki dużemu zagęszczeniu materiału w stosunku do objętości, proces spalania jest stopniowy i powolny. Największe znaczenie gospodarcze i największą wartość handlową mają brykiety produkowane z drewna. W procesie produkcji brykietu można wyodrębnić następujące fazy: przygotowanie surowca, suszenie, ostateczne rozdrobnienie i przygotowanie jednorodnej frakcji odpadu, brykietowanie, kondycjonowanie, pakowanie i składowanie. 55

Produkcja brykietu jest prostsza i tańsza od produkcji peletu. W dłuższej perspektywie brykietowanie odpadów drzewnych może stanowić doskonałe uzupełnienie do produkcji pelet, które są paliwem o dużo wyższych wymaganiach surowcowych i technologicznych. Odpadowa część z produkcji peletu może być poddana brykietowaniu. Brykietowaniu może również być poddana biomasa pochodząca z plantacji roślin energetycznych, takich jak wierzba wiciowa lub ślazowiec pensylwański, a także wiele materiałów lignocelulozowych pochodzących z selektywnej zbiórki odpadów oraz słoma. Znaczenie brykietu w Polsce jako paliwa na lokalnych rynkach wzrasta. Stosunkowo niewielki próg finansowy inwestycji, w porównaniu z produkcją peletów, wzrostowy rynek i zgodność z trendami ochrony środowiska skłania wielu producentów do rozpoczęcia produkcji tego typu paliwa. Jednym z poważnych ograniczeń stało się zapewnienie odpowiednich ilości surowca do produkcji i możliwość jego pozyskania w odległości do 100 km od lokalizacji zakładu produkcyjnego. Zakłady produkujące brykiet powstają głównie w rejonach o silnej koncentracji przemysłu drzewnego i meblarskiego oraz w sąsiedztwie dużych obszarów leśnych. Zalety brykietu: duża gęstość łatwość przechowywania i dystrybucji, możliwość stosowania w kotłowniach z automatycznym podawaniem paliwa, wysoka wartość opałowa porównywalna z gorszej jakości węglem kamiennym, nie zawiera szkodliwych substancji, niska emisja dwutlenku siarki i innych substancji szkodliwych podczas spalania, niska zawartość popiołu, możliwość wykorzystania popiołu jako nawozu, możliwość długiego przechowywanie w suchych pomieszczeniach, szerokie spektrum zastosowania: w kotłowniach indywidualnych, kotłowniach zasilających sieci grzewcze, kominkach, atrakcyjna alternatywa paliwowa dla szerokiego grona odbiorców. Pelety Pelety w postaci granulatu to wysokowydajne odnawialne paliwo produkowane z biomasy. Surowcami do produkcji granulatu mogą stać się odpady drzewne z tartaków, zakładów przeróbki drewna i leśne odpady drzewne. Najpopularniejszymi 56

odpadami do produkcji granulatu są trociny i wióry. Technicznie możliwe jest także produkowanie granulatu z kory, zrębków, upraw energetycznych i słomy. Produkcja peletu polega na poddaniu biomasy trzem kolejnym procesom: suszenia, mielenia i prasowania. Pelety wytłacza się z rozdrobnionej suchej biomasy pod dużym ciśnieniem w prasie rotacyjnej, bez substancji klejącej. Produktem końcowym są małe granulki o kształcie cylindrycznym o średnicy 6 25mm i długości do kilku centymetrów. Bardzo duże siły działające podczas wyciskania powodują, że w małej objętości zostaje zmieszczona duża ilość produktu. Paliwo to charakteryzuje się niską zawartością wilgoci (8 12%), popiołów (0,5%) i substancji szkodliwych dla środowiska oraz wysoką wartością energetyczną. Cechy te powodują, że jest to paliwo przyjazne środowisku naturalnemu, a jednocześnie łatwe w transporcie, magazynowaniu i dystrybucji. Na jakość i wartość opałową peletów duży wpływ ma wilgotność drewna. W zależności od niej ich wartość opałowa wynosi od 17 do 25 MJ/kg. Trociny (materiał wejściowy) są odpadami poprodukcyjnymi, które pochodzą z zakładów stolarskich, tartaków itp. Żywice i inne lepiszcze, które są naturalnymi składnikami drewna umożliwiają w określonych warunkach wyprodukowanie peletów bez dodatkowych substancji klejących. Pelety produkuje się również z odpowiednio przygotowanych zrębków lub małych szczapek drewna. W niektórych regionach świata pelety produkuje się z łupin orzechów i innych drewnopochodnych materiałów. Granulat z odpadów drzewnych jest konkurencyjny dla oleju i węgla pod względami ekonomicznymi i ze względu na mniejsze emisje gazów i pyłów. Wykorzystanie granulatu do ogrzewania budynków użyteczności publicznej i w budownictwie jednorodzinnym jest korzystne tam, gdzie obecnie stosuje się olej opałowy. Ważną zaletą peletu jest to, że mogą być produkowane z lokalnie dostępnych surowców, co daje to możliwość stworzenia nowych miejsc pracy. Pelety mogą być spalane w pełni zautomatyzowanych kotłach centralnego ogrzewania, które w chwili obecnej są szeroko dostępne na rynku polskim. Istnieje również możliwość wmontowania odpowiednio przystosowanego palnika do spalania granulatu w istniejących kotłach starego typu. Pelety jako paliwo nadają się do wykorzystania zarówno w instalacjach indywidualnych, jak i systemach ciepłowniczych. 57

Zalety peletu: wysoka wartość opałowa (2,1 kg granulatu zastępuje 1l oleju opałowego/dobry granulat ma wartość kaloryczna przekraczająca 70% wartości kalorycznej najlepszych gatunków węgla), zerowa emisja CO2 (emitowana jest tylko taka ilość CO2 jaka została uprzednio pochłonięta w procesie fotosyntezy) oraz niska emisja SO2, stanowią odnawialne źródło energii, najczęściej pozyskiwane lokalnie, nie zawierają żadnych dodatkowych, szkodliwych substancji chemicznych, takich jak kleje czy lakiery, łatwe i dogodne w użytkowaniu, niskie koszty składowania i transportu, odporne na samozapłon, odporne na naturalne procesy gnilne, a gładka powierzchnia skutecznie chroni przed absorbowaniem wilgoci z otoczenia, spalanie odbywa się w automatycznych, bezobsługowych kotłach, w procesie spalania powstaje niewielka ilość popiołu, który stanowi nawóz ogrodniczy. Roślinność energetyczna Do produkcji energii cieplnej oraz do wytwarzania paliw ciekłych i gazowych mogą być wykorzystywane rośliny energetyczne. Można je spalać w całości lub w formie wyprodukowanego brykietu bądź peletu. Według założeń Strategii rozwoju energetyki odnawialnej udział energii odnawialnej w bilansie energii pierwotnej w skali kraju powinien zwiększyć się z około 2,5% obecnie do 7,5% w roku 2010. W tym czasie udział biomasy w całości energii pierwotnej pozyskiwanej z odnawialnych źródeł energii powinien wynosić ponad 90%. Ze względu na ograniczone możliwości pozyskania drewna odpadowego z lasów i z przemysłu drzewnego czy też słomy z rolnictwa, dla osiągnięcia tego celu konieczne będzie zakładanie plantacji roślin energetycznych. Pożądane cechy roślin energetycznych to: duży przyrost roczny, wysoka wartość opałowa, znaczna odporność na choroby i szkodniki, 58

stosunkowo niewielkie wymagania glebowe. Wyróżniamy cztery podstawowe grupy roślin energetycznych: rośliny uprawne roczne: zboża, konopie, kukurydza, rzepak, słonecznik, sorgo sudańskie, trzcina, rośliny drzewiaste szybkiej rotacji: topola, osika, wierzba, eukaliptus, szybko rosnące, rokrocznie plonujące trawy wieloletnie: miskanty, trzcina, mozga trzcinowata, trzcina laskowa, wolno rosnące gatunki drzewiaste. W Polsce jedną z najczęściej uprawianych roślin energetycznych jest wierzba wiciowa, zwana też energetyczną. Jej uprawa w naszym kraju jest opłacalna ze względu na korzystne warunki klimatyczne. W związku z dużym zainteresowaniem uprawami energetycznymi należy się jednak spodziewać wprowadzania coraz nowszych gatunków i odmian roślin. Rośliny energetyczne uprawiane aktualnie w Polsce: wierzba wiciowa (Salixviminalis), ślazowiec pensylwański, zwany również malwa pensylwańska (Sidahermaphrodita), słonecznik bulwiasty, zwany powszechnie topinamburem (Helianthustuberosus), róża wielokwiatowa (Rosa multiflora), rdest sachaliński (Polygonumsachalinense), trawy wieloletnie, m.in. miskant olbrzymi (Miscanthussinensisgigantea), miskant cukrowy (Miscanthussacchariflorus), spartina preriowa (Spartinapectinata), palczatka Gerarda (Andropogongerardi), manna mielec (Glyceriamaxima), tymotka łąkowa (Phleumpratense). Wierzba wiciowa Jedną z roślin obecnie najczęściej uprawianych w Polsce na plantacjach energetycznych jest wierzba wiciowa, a dokładnie rzecz ujmując, jej szybko rosnące odmiany. Wierzba wiciowa jest rośliną krzewiastą. Materiałem sadzeniowym do zakładania plantacji energetycznych są zrzezy długości 25cm i średnicy powyżej 7mm. 59

Plantacje prowadzi się w cyklu jedno-, dwu-, lub trzyletnim. Charakteryzuje się dużym przyrostem masy drewna w cyklu rocznym. Zbioru dokonuje się od połowy listopada do końca marca. Wierzba może być uprawiana na różnych typach gleb, najistotniejsze jest dobre nawodnienie. Wartość kaloryczna wierzby krzewiastej wynosi ok. 19 GJ/t. Ślazowiec pensylwański Rośnie on w postaci kęp o silnym systemie korzeniowym i wykształca od kilku do kilkunastu łodyg o średnicy od 5 35mm i wysokości ponad 3,5 metra. Plantacje ślazowca mogą być eksploatowane przez okres 15 20 lat. Ślazowiec rozmnaża się z sadzonek korzeniowych, rzadziej z nasion. Roślina ta może być uprawiana na glebach wszystkich klas z wyjątkiem VI i słabych klas V, o odczynie obojętnym, dopuszczalnie lekko kwaśnym. Pole przeznaczone pod uprawę musi być wolne od chwastów. Plonem użytkowym pozyskiwanym corocznie są zdrewniałe i zaschnięte łodygi. Zbioru biomasy dokonuje się w zależności od regionu, od lutego do kwietnia. Słonecznik bulwiasty Jego uprawa może być prowadzona na jednym stanowisku przez 15 20 lat. Rozmnażanie odbywa się przez sadzenie bulw. Słonecznik bulwiasty rośnie w postaci pojedynczych łodyg i osiąga wysokość do 4 metrów. Zbiór dokonywany jest pod koniec zimy. Bulwy można przeznaczyć do produkcji etanolu lub biogazu. Natomiast zeschnięte na pniu części nadziemne, mogą służyć do bezpośredniego spalania, produkcji brykietów lub peletów. Rdest sachaliński Rdest sachaliński pochodzi z Azji wschodniej i jest rośliną bardzo szybko rosnącą. Plantacje tego gatunku można użytkować przez okres około 15 lat. Wysokie plony uzyskuje się na glebach rolniczych, dobrze uwodnionych. Zasychanie łodyg następuje w miesiącach zimowych, a zbioru dokonuje się w miesiącach od lutego do kwietnia. 60

Miskant olbrzymi Jest to roślina wieloletnia o stosunkowo małych wymaganiach glebowych i wyróżniająca się dużą produkcją suchej masy. Miskant rozrasta się w formie dużych kęp, z których wyrasta po kilkadziesiąt łodyg trzcinowych o wysokości 2,5 do 3,5 metra. Gatunek ten jest wrażliwy na ujemne temperatury, szczególnie w pierwszym roku po posadzeniu. Biomasa miskanta ma szerokie zastosowanie, może służyć jako źródło energii, surowiec do produkcji materiałów budowlanych, papieru i materiałów rolniczych. Uprawiany na terenach skażonych zanieczyszczeniami przemysłowymi rekultywuje glebę, chroni ją przed wymywaniem składników pokarmowych i wypłukiwaniem związków próchnicznych. Obecnie na terenie gminy nie ma plantacji roślin energetycznych. Wskazywanymi terenami pod uprawę roślin energetycznych są grunty orne aktualnie nie zagospodarowane tj. odłogi i ugory. Słoma Słomę stanowią dojrzałe lub wysuszone źdźbła roślin zbożowych, a także wysuszone rośliny strączkowe, len lub rzepak. W energetyce znajduje zastosowanie słoma wszystkich rodzajów zbóż oraz rzepaku i gryki, przy czym za szczególnie cenną uchodzi słoma żytnia, pszenna, rzepakowa i gryczana oraz osadki kukurydzy. Słoma jest zasadniczo wykorzystywana jako pasza i jako podściółka w hodowli zwierząt gospodarskich, do celów energetycznych wykorzystuje się zaś jej nadwyżki. Z drugiej strony dużą wartość energetyczną ma zupełnie nieprzydatna w rolnictwie słoma rzepakowa, bobkowa i słonecznikowa. Wilgotność słomy wynosi 10 20%, zaś wartość opałowa i zawartość popiołu odpowiednio 14,3 MJ/kg i 4% suchej masy dla słomy żółtej oraz 15,2 MJ/kg i 3% suchej masy dla słomy szarej. Wykorzystanie nadwyżek słomy do celów energetycznych pozwala uniknąć ich spalania na polach, co jest częsta praktyka, która wyrządza wielkie szkody środowisku naturalnemu. Obecnie wyróżnia się trzy podstawowe technologie spalania słomy: cykliczne spalanie całych balotów słomy w kotłach wsadowych, spalanie słomy rozdrobnionej w kotłach o ruchu ciągłym, tzw. cygarowa technologia spalania słomy w kotłach o ruchu ciągłym. 61

Aby dokładnie ocenić potencjał gminy należy przeprowadzić szczegółową analizę możliwości produkcji słomy na terenie Gminy Stryszawa w celu jej szerszego zastosowania na cele grzewcze. Wykorzystanie słomy do produkcji ciepła w szczególności zaleca się w gospodarstwach rolnych, które dysponują odpowiednią infrastrukturą techniczną do zebrania, przygotowania i składowania tego surowca. Wykorzystywanie słomy w procesie opalania kotłów daje kilka istotnych korzyści ekonomicznych. Z porównania kosztów jednostkowych ciepła w podziale na paliwa wynika, że opłacalność zastosowania kotłów na biomasę jest ogromna. Pozwala przede wszystkim zaoszczędzić pieniądze na kupno opału, a także na utylizację odpadów. Niższe koszty pozyskania słomy, mające istotny wpływ na wysokość kosztów eksploatacyjnych, kompensują stosunkowo wysokie koszty inwestycyjne. Biorąc pod uwagę zmiany cen paliw w przyszłości, celowym działaniem jest zachęcanie indywidualnych odbiorców o niewielkim zapotrzebowaniu na moc cieplną do instalowania kotłów na słomę pochodzącą z własnej produkcji rolnej. Koszt pozyskania słomy w gospodarstwach rolnych posiadających własny sprzęt i odpowiednie zaplecze do przechowania słomy jest znacznie niższy, co powoduje, że opłacalność takiej inwestycji będzie wysoka. Rzepak Rzepak to roślina energetyczna uprawiana w strefie klimatu umiarkowanego i podzwrotnikowego jako roślina oleista, lecznicza, a także na substytut paszowy. Słoma rzepakowa stanowi biomasę, która może być wykorzystana jako opał w kotłach parowych. Największymi producentami rzepaku na świecie są Chiny, Afganistan, Pakistan i Indie, natomiast w Europie: Rumunia i Polska. Rzepak można wykorzystać na wiele sposobów, przede wszystkim jako: biopaliwo (chemiczna przeróbka oleju poprzez jego transestryfikację za pomocą alkoholu metylowego bądź etylowego lub wykorzystanie w postaci naturalnej), substytut oleju opałowego zastosowany w ogrzewnictwie gospodarczym i przemysłowym, surowiec dla przemysłu farmaceutycznego, produkcji gliceryny, alkoholu metylowego, olejów hydraulicznych i smarowych, 62

Powstające w produkcji oleju produkty uboczne także mają szerokie zastosowane, głównie jako: lepiszcze do węgla odsiarczanego jako tzw. paliwo bezdymne, półprodukty używane w wytwórstwie paszy dla zwierząt, produkcja brykietów i płyt budowniczych izolacyjnych ze słomy odpadowej. Podsumowanie możliwości uzyskania energii z biomasy Opracowując możliwości wykorzystania energii z biomasy, rozważono wszystkie realne jej źródła pozyskania. W tabeli 6.1.1. przedstawiono poszczególne źródła biomasy, aktualną i realną ilość w tonach możliwą do pozyskania w ciągu roku, a także ilość energii w nich zawartej. Aktualnie na terenie gminy nie prowadzone są żadne uprawy energetyczne, dlatego w obliczeniach uwzględniono możliwość pozyskania biomasy z rosnących swobodnie roślin energetycznych. W kwestii ilości możliwej do pozyskania słomy, uwzględniono jej inne cele gospodarcze, tak samo jak w przypadku siana, którego prawie cała ilość przeznaczona jest dla zwierząt. Rozważając obszary leśne uwzględniono jedynie możliwości pozyskania biomasy podczas cięć przeręblnych oraz pielęgnacyjnych. Typ źródła biomasy Ilość masy [t/a] Surowcowa ilość energii [GJ/a] uprawy energetyczne 380,7 7229 słoma 342,6 4919 siano 99,9 1437 drewno z gospodarki leśnej 64 728,0 865 142 drewno z gospodarki sadowniczej 62,5 858 drewno z przycinki drzew przydrożnych 121,4 1664 suma 65 735,2 881 248 Tab.6.1.1. Możliwości pozyskania biomasy na terenie Gminy Stryszawa 63

6.2 Energia słoneczna Energię słoneczną można wykorzystać zarówno do produkcji ciepłej wody użytkowej, jak i do produkcji energii cieplnej. W polskich warunkach klimatycznych stosowanie urządzeń wykorzystujących energię słoneczną do produkcji energii elektrycznej w układach fotowoltaicznych, hybrydowych i podobnych jest mniej opłacalne. Największe szanse rozwoju w krótkim okresie mają technologie konwersji termicznej energii promieniowania słonecznego, oparte na wykorzystaniu kolektorów słonecznych. Kolektory słoneczne mogą być z powodzeniem wykorzystywane do: przygotowywania ciepłej wody użytkowej w instalacjach pracujących cały rok, zarówno w domach mieszkalnych, jak i w budynkach użyteczności publicznej, np. w krytych basenach, w hybrydowych instalacjach grzewczych z dodatkowym źródłem ciepła takich jak kotły na paliwo stałe, ciekłe lub gazowe, pompa ciepła, energia elektryczna, w rolnictwie w hodowli roślin (szklarnie), w procesach suszarniczych (suszenie ziarna zbóż, warzyw, dosuszanie zielonek itp.). Teren Gminy Stryszawa posiada wiele mocnych stron sprzyjających wykorzystywaniu energii słonecznej. Z punktu widzenia wykorzystania energii promieniowania słonecznego najistotniejszymi parametrami są roczne wartości nasłonecznienia (insolacji) określające ilość energii słonecznej padającej na jednostkę powierzchni płaszczyzny w określonym czasie. Rejonizację zasobów energii słonecznej przedstawiono wg Atlasu Głównego Rzeczypospolitej Polskiej. W Atlasie zostały przedstawione cztery zakresy rozkładu natężenia promieniowania słonecznego 1) poniżej 996 kwh/m 2 /rok, tj. od 9,75 MJ/m 2 /dobę 2) 996 1022 kwh/m 2 /rok, tj. 9,75 10,00 MJ/m 2 /dobę 3) 1022 1048 kwh /m 2 /rok, tj. 10 10,25 MJ/m 2 /dobę 4) powyżej 1048 kwh/m 2 /rok, tj. ponad 10,25MJ/m 2 /dobę 64

Rys.6.2.1.Rejonizacja średniorocznych sum promieniowania słonecznego całkowitego w Polsce [kwh/m 2 /rok]. Źródło: Atlas Główny Rzeczypospolitej Polskiej Według mapy Atlasu Głównego Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze gminy, roczne sumy natężenia promieniowania słonecznego wynoszą ok. 996 1022 kwh/m 2 /rok, tj. 9,75 10,00MJ/m 2 /dobę. Wartości te wskazują całkowite roczne zasoby energii promieniowania słonecznego, czyli potencjalną energię użyteczną. Innym parametrem, decydującym o możliwościach wykorzystania energii słonecznej w kolektorach są średnioroczne sumy promieniowania słonecznego, tzw. nasłonecznienie. Przedstawiono je na rysunku poniżej, podając wartości godzin usłonecznienia (ilości godzin czasu trwania promieniowania słonecznego w ciągu roku) dla reprezentatywnych rejonów Polski wg Atlasu Rzeczypospolitej Polskiej. 65

Rys.6.2.2. Rejonizacja średnich sum godzin słonecznych dla reprezentatywnych stacji aktynometrycznych Polski. Źródło: Atlas Główny Rzeczypospolitej Polskiej Średnie nasłonecznienie tzn. liczba godzin słonecznych w ciągu roku dla terenów Gminy Stryszawa osiąga wartość około 1500 godz./rok. Promieniowanie słoneczne ma jednak nierównomierny rozkład w cyklu rocznym, ponieważ 80% całkowitej rocznej sumy napromieniowania przypada na sześć miesięcy sezonu wiosenno letniego, od początku kwietnia do końca września, przy czym czas operacji słonecznej w lecie wydłuża się do 16 godzin dziennie, natomiast w zimie skraca się do 8 godzin dziennie. Zgodnie z powyższymi danymi, dla Gminy Stryszawa uzasadniona jest produkcja energii cieplnej przy wykorzystaniu energii słońca. Całoroczne zapotrzebowanie na energię do przygotowania ciepłej wody użytkowej daje możliwość jej efektywnego wykorzystania. Dodatkowo największa wydajność instalacji kolektorów słonecznych przypada na miesiące letnie, a więc na okres wzmożonego zapotrzebowania na c.w.u. Szacunkowy stopień pokrycia zapotrzebowania na podgrzanie ciepłej wody użytkowej energią słoneczną przy wykorzystaniu prawidłowo dobranej i wykonanej instalacji przedstawia rysunek 6.2.3. 66

Rys.6.2.3.Stopień pokrycia zapotrzebowania na c.w.u energią słoneczną Wykorzystanie energii słonecznej do produkcji energii elektrycznej wydaje się być korzystnym scenariuszem rozwoju ekoenergetycznego dla Gminy Stryszawa, z uwagi na m.in. ilość promieniowania słonecznego padającego na jednostkę powierzchni oraz wartości sum usłonecznienia, jakie cechują teren gminy. W gminie, która wzięła udział w projekcie, współfinansowanym ze Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy, zamontowano 493 instalacji solarnych. Z uwagi na fakt aktywnego udziały gminy w projektach tego typu, przewiduje się kolejne instalacje systemów solarnych. 6.3 Energia geotermalna Energia geotermalna w przeciwieństwie do innych źródeł odnawialnych nie ingeruje w krajobraz, a jej zasoby o charakterze lokalnym są niezależne od czynników zewnętrznych. W zależności od temperatury wyróżniamy następujące rodzaje źródeł geotermalnych: zimne do 20 C, ciepłe, zwane też niskotemperaturowymi od 20 do 35 C, gorące, czyli średniotemperaturowe od 35 do 80 C, bardzo gorące, inaczej wysokotemperaturowe od 80 do 100 C, przegrzane powyżej 100 C. Źródła, w zależności od swoich właściwości, mają różne zastosowanie. Wody o najniższych temperaturach, występujące w przyrodzie w dużych ilościach są wykorzystywane w rolnictwie do nawadniania pól, podgrzewania gleby, lub do jej 67

wyjaławiania. Wody geotermalne znajdują też zastosowanie w uprawach szklarniowych. Kolejnym sposobem zagospodarowania wód zimnych i niskotemperaturowych jest hodowla ryb i innych organizmów wodnych. Natomiast gorące wody geotermalne wykorzystywane mogą być w przemyśle lekkim, a bardzo gorące, o temperaturze poniżej 100 C, stosuje się do ogrzewania pomieszczeń. Energię elektryczną produkuje się z wód przegrzanych, mających ponad 150 C. Mapę zasobów geotermalnych w Polsce przedstawia rysunek 6.3.1. Rys.6.3.1 Mapa zasobów geotermalnych na terenie Polski Źródło: Polska Geotermalna Asocjacja im prof. J. Sokołowskiego Aby analizować wykorzystanie energii geotermalnej na cele grzewcze należy przeprowadzić badania wielkości zasobów tej energii, jej usytuowania oraz fizyczną zdolność złoża do oddawania energii. Na tej podstawie można dokonać analizy opłacalności energetyki geotermalnej. W każdym przypadku, ciepłownia geotermalna musi być dostosowana indywidualnie do konkretnych warunków panujących w danym miejscu. Przy obecnym zaawansowaniu technologicznym inwestycja ta ma uzasadnienie ekonomiczne. Dla zabudowy rozproszonej korzystniejszą propozycją są pompy ciepła. Rozwiązania oparte o układy pomp ciepła są szczególnie atrakcyjne w połączeniu np. z układem solarnym. Pompa ciepła jest urządzeniem, które pobiera niskotemperaturową 68

energię z otoczenia gruntu, wody, powietrza lub ciepła odpadowego, a następnie podnosi jej potencjał na wyższy poziom temperatury, dzięki dodatkowej energii doprowadzonej z zewnątrz i przekazuje ją do instalacji c.o. i c.w.u; ogrzewając w niej wodę, albo do instalacji wentylacyjnej ogrzewając powietrze nawiewane do pomieszczeń. We wnętrzu Ziemi, poniżej linii zamarzania, panuje względnie stała temperatura, zimą wyższa, latem niższa niż na powierzchni ziemi. Fakt ten pozwala funkcjonować pompom ciepła, które w zimie transmitują ciepło z wnętrza ziemi do wnętrza budynków, a w lecie w odwrotnym kierunku: z wnętrza budynków do wnętrza ziemi. Jako źródła ciepła wykorzystują przy tym wody powierzchniowe i podziemne, grunt lub powietrze atmosferyczne. Wartością, która charakteryzuje pompy ciepła, jest współczynnik efektywności (COP) oznaczający stosunek mocy grzewczej oraz poboru mocy elektrycznej. Aby uzyskać dobry efekt ekonomiczny i ekologiczny wartość COP nie powinna być mniejsza od 3,5 4. Moc cieplna pompy jest podawana w ściśle określonym zakresie temperatur, który z kolei zależy od rodzaju dolnego i górnego źródła ciepła. Moc pompy ciepła dobiera się na podstawie uprzednio oszacowanego zapotrzebowania cieplnego budynku. Parametry techniczne pomp ciepła ograniczają ich przydatność do następujących celów: ogrzewania podłogowego: 25 29 C, ogrzewania sufitowego: do 45 C, ogrzewania grzejnikowego o obniżonych parametrach: np. 55/40 C, podgrzewania ciepłej wody użytkowej: 55 60 C, niskotemperaturowych procesów technologicznych: 25 60 C. Wskutek budowy dobrze izolowanych termicznie budynków, temperatura obliczeniowa powierzchni grzejnych jest coraz niższa i zbliża się do wartości 60 C. Temperatury w granicach do 40 50 C znajdują zastosowanie w ogrodnictwie, suszarnictwie itp. Ze względów ekonomicznych oraz strat wynikających z przesyłu ciepła, pompy ciepła winno się montować w pobliżu źródeł ciepła, zarówno dolnego jak i górnego. Przystępując do oceny efektywności ekonomicznej zastosowania pomp ciepła, warto pamiętać, że energia elektryczna stosowana do napędu sprężarki jest zdecydowanie 69

najdroższa, zatem o opłacalności decydować będzie przede wszystkim średnia efektywność energetyczna w rocznym okresie eksploatacji urządzenia. W celu większego wykorzystania pompy ciepła do celów grzewczych na obszarze gminy, należałoby wspierać prywatnych właścicieli i podmioty gospodarcze, m.in. poprzez pomoc w uzyskiwaniu środków finansowych dla tego typu przedsięwzięć. Rys.6.3.3. Potencjalne zasoby wód i energii zawarte w poszczególnych prowincjach i okręgach geotermalnych. Źródło: Polska Geotermalna Asocjacja im prof. J. Sokołowskiego Gmina Stryszawa leży w karpackim okręgu geotermalnym, który jest bogaty w złoża geotermalne. Energia cieplna okręgu szacowana jest na 55000 t.p.u./km 2, przy zasobach 100km 3. 70

6.4 Energia wiatru Wiatr jest odnawialnym źródłem energii. Jego wykorzystanie do produkcji elektryczności nie powoduje zanieczyszczeń, nie przyczynia się do emisji gazów cieplarnianych, nie wiąże się też z eksploatacją zasobów, które prędzej czy później zostaną wyczerpane. Elektrownie wiatrowe wykorzystywane są przede wszystkim do produkcji energii elektrycznej. Siłownie wiatrowe mogą być podłączone do krajowej sieci energetycznej lub też pracować na sieć wydzieloną i zaspokajać zapotrzebowanie energetyczne zakładu produkcyjnego, gospodarstwa rolnego lub domu. Dane klimatyczne udostępnione przez Atmospheric Science Data Center będącego częścią NASA Langley Research Center szacują średnioroczną prędkość wiatru w gminie w granicach 4,7m/s mierzoną na wysokości 10m n.p.g. Na podstawie wzoru Suttona można wnosić, że na większych wysokościach wartość prędkości wiatru będzie zdecydowanie wyższa, co potwierdza korzystne warunki dla energetyki wiatrowej. Reasumując: w Gminie istnieje poziom potencjału energii wiatrowej, lecz przed rozpoczęciem inwestycji wskazane jest przeprowadzenie badań prędkości wiatru za pomocą masztu pomiarowego. W chwili obecnej na terenie Gminy Stryszawa nie ma instalacji pozyskujących energię elektryczną z energii wiatru. 71

Rys.6.4.2 Strefy energetyczne wiatru z uwzględnieniem prędkości wiatru na wys. 30 m oraz częstości występowania wiatrów 6.5 Energia wody W hydroenergetyce szczególnie ważną rolę odgrywają wody śródlądowe i to w ich obszarze zlokalizowana jest większość instalacji prądotwórczych. Proces produkcyjny, oparty na energii wód śródlądowych, wykorzystuje spadek grawitacyjny dużej ilości wody, przy którym energia potencjalna napędza silniki wodne. Najodpowiedniejszymi lokalizacjami dla obiektów hydroenergetycznych są okolice przepływowych jezior usytuowanych w pobliżu doliny bądź wodospadów. Niestety, liczba takich miejsc występująca naturalnie w przyrodzie jest niewielka, dlatego często, aby otrzymać spad wodny, przeprowadza się specjalistyczne prace hydrotechniczne. Najpopularniejszą metodą na podwyższenie poziomu wody w rzece, a tym samym uzyskanie większego spadu, jest zainstalowanie jazu, czyli konstrukcji piętrzącej wodę w korycie rzeki. Równie popularne jest budowanie zapór, które spiętrzają poziom wody w dolinie rzeki, lecz niosą 72

one za sobą szereg zmian w lokalnym ekosystemie. Produkowana energia może być przesyłana do krajowej sieci elektroenergetycznej, bądź wykorzystywana lokalnie. Oprócz niezaprzeczalnych korzyści materialnych, rozwój małych elektrowni wodnych (MEW) o mocy do 5MW, spowodowałby stabilizację hydrologiczną regionu w szeroko pojętym znaczeniu. W połączeniu z odpowiednim systemem małej retencji oraz odpowiednich zabezpieczeń mógłby stanowić zabezpieczenie przed niedoborami wody oraz nawiedzającymi region lokalnymi powodziami. Małe elektrownie wodne, określane również skrótem MEW, są to obiekty o mocy zainstalowanej do 5MW. Składają się z progu piętrzącego rzekę, budynku elektrowni z siłownią, kanałów doprowadzających i odprowadzających wodę z turbin oraz opcjonalnie z przepławki. Potencjał energetyczny rzeki zależy głównie od dwóch czynników od przepływu i spadu odcinka rzeki. W rzeczywistości możliwości zasobu energetycznego związane są z wieloma ograniczeniami i stratami, m.in. od nierówności przepływu w czasie, zmienności spadu, sprawności urządzeń i lokalnych warunków terenowych. Turbiny stanowią najistotniejszą i najdroższą część wyposażenia mechanicznego elektrowni wodnych. Obecnie w MEW mają zastosowanie turbiny śmigłowe, Kaplana, Francisa, Peltona oraz Banki Mitchella (Crossflow). Szacuje się, że całkowity jednostkowy koszt budowy MEW wynosi 11 15 tys. PLN/kW, w tym sama elektrownia 3 6 tys. PLN/kW. Aktualnie na terenie Gminy Stryszawa nie wykorzystuje się elektrowni wodnych. Z uwagi na niski potencjał możliwości pozyskania energii z cieków wodnych w gminie, nie przewiduje się rozwoju tej gałęzi energetyki. 6.6 Energia biogazu Istnieje możliwość pozyskiwania biogazu, będącego mieszaniną głównie metanu i dwutlenku węgla, powstającego podczas beztlenowej fermentacji substancji organicznej. Otrzymywany on może być z osadów ściekowych, komunalnych odpadów organicznych, odpadów roślinnych, odchodów zwierzęcych, itp. Biogaz o zawartości metanu powyżej 40% może być wykorzystany do celów użytkowych, produkcji ciepła w przystosowanych kotłach gazowych, produkcji energii elektrycznej w silnikach iskrowych czy turbinach lub w systemach skojarzonych. Coraz większym zainteresowaniem cieszy się produkcja biogazu rolniczego, który może być produkowany z różnego rodzaju biomasy: 73

nawozy naturalne gnojowica, obornik, odpady rolne poprodukcyjne odpady zbożowe, odpady pasz, rośliny energetyczne kukurydza, pszenżyto, pszenica, jęczmień, rzepak, burak pastewny, burak cukrowy, ziemniak, kiszonki traw, osady ściekowe tłuszcze. Biogazownie mogą również wykorzystywać odpady dostępne w otoczeniu rolnictwa z zakładów przetwarzających surowce rolnicze, gorzelni, browarów, chłodni, mleczarni. Główną zasadą przy pozyskiwaniu biogazu jest sporządzanie mieszaniny substratów, w taki sposób, aby uzyskać konieczne uwodnienie masy fermentacyjnej (w technologii mokrej) oraz wzbogacenie procesu substratami o wyższej wydajności produkcji biogazu, niż szeroko dostępne odpady pochodzące z hodowli zwierząt inwentarskich. Dlatego między innymi, aby proces produkcji biogazu z substratów odpadowych (produkcji rolniczej, spożywczej) był wydajniejszy, gnojowicę, gnojówkę, wywary przemysłu spożywczego wzbogaca się substratem z roślin energetycznych lub odpadami zawierającymi tłuszcze (odpady poubojowe). W dniu 13 lipca 2010 r. Rada Ministrów przyjęła opracowany przez Ministerstwo Gospodarki we współpracy z Ministerstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi dokument pn.: Kierunki rozwoju biogazowni rolniczych w Polsce w latach 2010-2020. Dokument zakłada, że w każdej polskiej gminie do 2020 roku powstanie średnio jedna biogazownia wykorzystująca biomasę pochodzenia rolniczego przy założeniu posiadania przez gminę odpowiednich warunków do uruchomienia takiego przedsięwzięcia. Zasadniczym celem dokumentu jest optymalizacja systemu prawno-administracyjnego w zakresie zakładania biogazowni rolniczych w Polsce oraz wskazanie możliwości współfinansowania tego typu instalacji ze środków publicznych, zarówno krajowych jak i Unii Europejskiej, dostępnych w ramach krajowych i regionalnych programów operacyjnych. Dokument wychodzi naprzeciw podnoszonym postulatom o konieczności ustanowienia systemu promującego i wspierającego produkcję biogazu rolniczego i wykorzystanie go do produkcji energii elektrycznej i ciepła. Przewiduje się, że biogazownie będą powstawać w gminach wiejskich oraz w tych, gdzie występują duże zasoby areału, z którego można pozyskiwać biomasę, co jest swego rodzaju harmonizacją działań krajowych rządu z priorytetami Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. (źródło: http://www.mg.gov.pl). Na podstawie 74

zebranych informacji, Gminę Stryszawa można zaliczyć do grupy gmin o dużym potencjale w dziedzinie produkcji biogazu rolniczego wymienionej w dokumencie. W obrębie Gminy Stryszawa nie ma usytuowanego składowiska odpadów komunalnych, dlatego też produkcja biogazu sprowadza się wyłącznie do gospodarstw rolnych przez zwierzęta gospodarcze. Z uwagi na fakt, że są to jedynie gospodarstwa przydomowe nie ma możliwości wykorzystania biogazu do produkcji energii elektrycznej. 6.7 Wykorzystanie nadwyżek ciepła z istniejących lokalnych źródeł ciepła Lokalne kotłownie na terenie Gminy Stryszawa nie posiadają większych rezerw mocy cieplnej do wykorzystania. Podczas modernizacji istniejących źródeł lub budowy nowych, moc cieplna jest dobierana precyzyjnie do zapotrzebowania, co wyklucza wykorzystanie tych źródeł w celu zaspokajania potrzeb cieplnych innych odbiorców. 6.8 Zagospodarowanie ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych W Gminie Stryszawa w zakładach przemysłowych lub w pomniejszych przedsiębiorstwach usługowo produkcyjnych w chwili obecnej nie ma możliwości wykorzystania ciepła odpadowego, które mogłoby być racjonalnie zagospodarowane. Co więcej, obowiązujące przepisy i regulacje prawne nie sprzyjają możliwości wykorzystania na szerszą skalę ewentualnych nadwyżek energii cieplnej i jej odsprzedanie. Dlatego założono, że każdy podmiot będzie podchodził indywidualnie do problemu zagospodarowania ciepła odpadowego w oparciu o racjonalne i ekonomiczne możliwości. 6.9 Ocena możliwości wprowadzenia gospodarki skojarzonej w lokalnych źródłach ciepła Jedną z racjonalnych, oszczędnych i ekologicznych metod wytwarzania energii są skojarzone układy do jednoczesnej produkcji energii elektrycznej i ciepła. Najkorzystniejsze warunki do działania kogeneracji występują dla: 75

obiektów, które możliwie równomiernie i równolegle wykazują zapotrzebowanie na ciepło i energię elektryczną, np. kryte pływalnie, szpitale, zakłady rzemieślnicze i przemysłowe, połączenia większej liczby budynków do zaopatrzenia w ciepło miejscowe, np. na terenie nowo zabudowanym. Wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej w kogeneracji prowadzi do oszczędności paliw pierwotnych. Daje efekty ekonomiczne oraz wydatnie poprawia warunki ochrony środowiska. Jest również najtańszym sposobem redukcji emisji CO2. Nowelizacja Prawa Energetycznego przewiduje środki wsparcia produkcji w źródłach kogeneracyjnych. Niemniej wzrost wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji jest ściśle związany ze wzrostem sprzedaży ciepła sieciowego i niezależnie od wsparcia procesów wytwarzania należy przewidzieć środki na wspieranie rozwoju sieci ciepłowniczych. Cena wytwarzania ciepła w źródłach kogeneracyjnych powinna być niższa od ceny wytwarzania ciepła w wysokosprawnych źródłach lokalnych, w wysokości równej, co najmniej opłacie przesyłowej sieciami ciepłowniczymi. W przypadku realizacji większych inwestycji mieszkaniowych oraz gospodarczych zlokalizowanych na terenie gminy, w celu zabezpieczenia dostaw odbiorcom energii cieplnej i elektrycznej, należy przeanalizować możliwość budowy małych bloków energetycznych pracujących w oparciu o gaz ziemny albo biopaliwa płynne, takie jak ekodiesel, epal lub inne. Analizując nowe technologie w zakresie racjonalnego wykorzystania paliw można przewidywać, że technologia produkcji energii cieplnej i elektrycznej zmieni się w okresie najdalej kilkunastu lat. Jedną z bardziej obiecujących jest technologia ogniw paliwowych, w których występuje bezpośrednia zamiana energii chemicznej paliw gazowych na energie elektryczną i cieplną. Sprawność przetwarzania energii chemicznej np. paliwa gazowego na energię elektryczną w ogniwie paliwowym jest dwukrotnie wyższa od sprawności elektrycznej agregatu kogeneracyjnego i o 60% wyższa od sprawności turbiny gazowej dla porównywalnych mocy. Obecnie koszt ogniw paliwowych powoduje, że nie mogą konkurować cenowo z innymi źródłami energii i wykorzystywane są jedynie w miejscach, gdzie praca jest wybitnie wyspowa. W miarę rozwoju technologii i zwiększenia skali produkcji koszt inwestycyjny również powinien ulec obniżeniu. 76

7 Przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie energii i paliw 7.1 Przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie energii cieplnej Podstawową przyczyną nadmiernego zużycia energii cieplnej w Gminie Stryszawa, podobnie jak w całym kraju, jest wysoka energochłonność budynków oraz sposób ogrzewania, głównie paliwami stałymi o niskiej jakości. Sytuacja taka tworzy zjawisko zwane niską emisją i dotyczy głównie źródeł emitujących zanieczyszczenia przez kominy do 40m wysokości. Racjonalizacja w zakresie redukcji zużycia energii w sektorze mieszkaniowym zależy indywidualnie od świadomości i możliwości finansowych właścicieli budynków. Największym odbiorcą energii cieplnej w Gminie Stryszawa jest budownictwo mieszkalne, charakteryzujące się zróżnicowanym współczynnikiem zużycia energii wahającym się w przedziale 0,37 1,14GJ/m 2 i to w tym sektorze należy upatrywać największych możliwości oszczędności energii cieplnej. Jednym ze sposobów racjonalizacji zużycia energii cieplnej jest przeprowadzenie termomodernizacji zarówno w skali indywidualnego odbiorcy jak i zakładów, która pozwala na redukcję zużycia dochodzącą nawet do 50%, co automatycznie oznacza ograniczenie emisji zanieczyszczeń. Ograniczenie energochłonności zakładów przemysłowych można osiągnąć poprzez wprowadzanie nowych, energooszczędnych technologii. Natomiast termomodernizacja budynków mieszkalnych umożliwia: zmniejszenie strat ciepła, czyli poprawę właściwości termicznych budynku przez docieplenie i uszczelnienie przegród budowlanych tj. ścian, stropu, dachów, okien, drzwi itp., a także przez likwidację mostków termicznych, czyli miejsc nie izolowanych lub słabiej izolowanych, w których występują szczególnie duże straty ciepła, ograniczenie ilości ciepła zużywanego na ogrzewanie powietrza wentylacyjnego, ograniczenie ilości ciepła zużywanego na przygotowanie ciepłej wody, podniesienie sprawności instalacji grzewczej, ulepszenia w lokalnym źródle ciepła ewentualnie zamiana konwencjonalnego źródła ciepła na źródło niekonwencjonalne (energia z biomasy, wody, wiatru, geotermalna, słoneczna itp.). 77

Główną przyczyną nadmiernego zużycia energii cieplnej są straty ciepła spowodowane niedostateczną izolacją termiczną. W uproszczeniu można przyjąć, że im starszy budynek, tym jego ochrona cieplna jest niższa. Energochłonność wynika zatem z niskiego poziomu izolacji cieplnej przegród zewnętrznych, a więc ścian, dachów i podłóg. Niemały wpływ na to zjawisko mają okna, często nieszczelne, o wysokiej wartości współczynnika przenikania ciepła zarówno dla szyb, jak i dla ościeżnic, przez co stają się tzw. mostkami termicznymi, czyli elementami budynku, przez które ucieka najwięcej ciepła. Drugą ważną przyczyną dużego zużycia paliw i energii, a tym samym wysokich kosztów ogrzewania jest niska sprawność instalacji grzewczej. Wynika to przede wszystkim z niskiej sprawności samego źródła ciepła (kotła), ale także ze złego stanu technicznego instalacji wewnętrznej w sytuacji, gdy rury są źle izolowane i podobnie jak grzejniki zarośnięte osadami stałymi. Niemały wpływ na ten stan ma również brak regulacji i dostosowania zapotrzebowania ciepła do zmieniających się warunków pogodowych za pomocą automatyki kotła oraz potrzeb cieplnych w poszczególnych pomieszczeniach (przygrzejnikowe zawory termostatyczne). Sprawność domowej instalacji grzewczej można podzielić na 4 główne składniki: sprawność źródła ciepła (kotła, pieca), sprawność przesyłania wytworzonego w źródle ciepła do odbiorników (grzejniki), związana z brakiem izolacji rur oraz wieloletnia eksploatacja instalacji bez jej płukania, sprawność wykorzystania ciepła, związana jest m.in. z usytuowaniem grzejników w pomieszczeniu, sprawność regulacji instalacji grzewczej. Przygrzejnikowe zawory termostatyczne w połączeniu z nowoczesnymi grzejnikami o małej bezwładności oraz automatyka kotła pozwala znacznie zmniejszyć stratę regulacji w stosunku do instalacji tradycyjnej. Przykładowe efekty usprawnień termomodernizacyjnych, możliwych do wprowadzenia w gminie przedstawia tabela 7.1.1. 78

Sposób uzyskania oszczędności Możliwość obniżenia zużycia ciepła w stosunku do stanu poprzedniego Ocieplenie przegród zewnętrznych (bez okien) 15 25% Montaż okien o niskim współczynniku przenikania 10 15% Uszczelnienie okien i drzwi zewnętrznych 5 8% Instalacja automatyki pogodowej oraz urządzeń regulacyjnych Hermetyzacja instalacji i izolowanie przewodów, przeprowadzenie regulacji hydraulicznej i zamontowanie zaworów termostatycznych we wszystkich pomieszczeniach 5 15% 10 25% Zastosowanie ekranów zagrzejnikowych 1% Izolacja przewodów w pomieszczeniach nie ogrzewanych 2 3% Optymalizacja pracy pomp 5 10% Obniżenie średniej temperatury o 1 C 4 5% Tab.7.1.1. Przykładowe efekty usprawnień termomodernizacyjnych Biorąc pod uwagę, że zużycie energii na cele grzewcze i wentylację stanowi znaczną część zużycia energii w mieszkaniach, uzasadnione staje się stworzenie możliwości do oszczędności właśnie w tym sektorze. Dotychczasowe doświadczenie pokazuje, że zmniejszenie zużycia energii jest możliwe do osiągnięcia prostymi i skutecznymi metodami. Wymaga to oczywiście poniesienia pewnych kosztów związanych z wprowadzeniem zmian, usprawnień czy modernizacji, które w konsekwencji przyczynią się do uzyskania oszczędności, pokrywających poniesione nakłady. Ocena potencjału racjonalizacji użytkowania ciepła dla odbiorców grupy handlowo usługowo przemysłowej jest trudna do rozpoznania z uwagi na fakt, że niewiele przedsiębiorstw ma wykonany audyt energetyczny, który ocenia techniczno ekonomiczne możliwości racjonalizacji zużycia ciepła, w tym również technologicznego. 79

Ważnym narzędziem w stymulowaniu przedsiębiorstw do racjonalizacji użytkowania paliw w tym przypadku jest system dopuszczalnych emisji oraz opłat i kar ekologicznych. Przedsiębiorstwa, które emitują substancje do atmosfery zmuszone są często do ograniczenia zużycia paliw, modernizacji systemów grzewczych i technologicznych oraz wprowadzenia urządzeń odpylających w celu spełnienia norm ekologicznych. W ostatnim zakresie zalecana jest współpraca władz gminy z Urzędem Marszałkowskim. Podobnie jak w budynkach mieszkalnych istnieje znaczny potencjał racjonalizacji zużycia ciepła przez termomodernizację. Jedną z racjonalnych, oszczędnych i ekologicznych metod wytwarzania energii są skojarzone układy do jednoczesnej produkcji energii elektrycznej i ciepła. Najkorzystniejsze warunki do działania kogeneracji występują dla: obiektów, które możliwie równomiernie i równolegle wykazują zapotrzebowanie na ciepło i energię elektryczną, np. kryte pływalnie, szpitale, zakłady rzemieślnicze i przemysłowe, połączenia większej liczby budynków do zaopatrzenia w ciepło miejscowe, np. na terenie nowo zabudowanym. Wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej w kogeneracji prowadzi do oszczędności paliw pierwotnych. Daje efekty ekonomiczne oraz wydatnie poprawia warunki ochrony środowiska. Jest również najtańszym sposobem redukcji emisji CO2. Nowelizacja Prawa Energetycznego przewiduje środki wsparcia produkcji w źródłach kogeneracyjnych. Niemniej wzrost wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji jest ściśle związany ze wzrostem sprzedaży ciepła sieciowego i niezależnie od wsparcia procesów wytwarzania należy przewidzieć środki na wspieranie rozwoju sieci ciepłowniczych. Cena wytwarzania ciepła w źródłach kogeneracyjnych powinna być niższa od ceny wytwarzania ciepła w wysokosprawnych źródłach lokalnych, w wysokości równej, co najmniej opłacie przesyłowej sieciami ciepłowniczymi. 80

7.2 Przedsięwzięcia racjonalizujące użytkowanie energii elektrycznej Polityka proekologiczna Rozprzestrzenianie szerokiej polityki proekologicznej zarówno na szczeblu krajowym jak i lokalnym pozwoli na zmianę u odbiorców sposobu użytkowania energii elektrycznej. Propagowanie rozwiązań energooszczędnych w wykorzystywaniu sieci elektroenergetycznej oraz promocja urządzeń energooszczędnych w skuteczny sposób przyczyni się do ograniczenie zużycia energii elektrycznej. Dotyczy to zarówno zakładów przemysłowych, sektora handlowo usługowego, jak i przede wszystkim gospodarstw domowych. Warto również prowadzić programy edukujące i poszerzające świadomość społeczeństwa w zakresie wykorzystywania energii oraz przedstawiające możliwości jej racjonalizowania w najbliższym otoczeniu. Akcje informujące o metodach obliczeń zużycia energii i możliwościach jej ograniczenia pomogą odbiorcom oszacować roczne oszczędności w budżetach, czego następstwem z pewnością będzie wymiana urządzeń na energooszczędne oraz zmiana sposobu wykorzystywania energii elektrycznej w zastosowaniu oświetlenia, jak i aparatury. Warto także wspomnieć o kwestii wprowadzenia zaświadczeń o energooszczędności urządzeń elektrycznych. Maszyny elektryczne Zakłady przemysłowe w Gminie Stryszawa nie stanowią dużej grupy odbiorców, pod względem zużycia energii elektrycznej, jednakże działania racjonalizujące zużycie energii dla tej grupy mają wpływ na bilans ogólny. Największy udział, który szacuje się na około 65%, w użyciu energii elektrycznej w zakładach przemysłowych, mają silniki elektryczne. Istotną kwestią jest, aby silniki elektryczne pracowały w optymalnych warunkach parametrów współczynnika mocy i sprawności. Należy zatem: stosować silniki elektryczne o parametrach odpowiadających warunkom pracy. W sytuacji, gdy wartość mocy znamionowej silnika w stosunku do mocy zapotrzebowanej jest znacznie większa, powinien on być zastąpiony innym o mniejszej mocy znamionowej. prowadzić racjonalną gospodarkę energią czynną i bierną, stosować układy zapewniające skuteczną i poprawną kompensację mocy biernej. 81

wprowadzać do użytku silniki energooszczędne o podwyższonej sprawności (silniki EEM). Przeprowadzane analizy ekonomiczne wykazują opłacalność zastępowania silników tradycyjnych przez silniki EEM w przypadku, gdy pracuje ponad 1000 godzin rocznie. Optymalnym momentem dla wymiany silnika na energooszczędny jest sytuacja, gdy zastosowany silnik wymaga remontu. stosować układy rozruchowe typu soft start oraz układy regulacji prędkości obrotowej. Pozwala to na redukcję zużycia energii elektrycznej oraz przedłuża żywotność silników z uwagi na ograniczenie udarów mechanicznych. Działaniem ograniczającym zużycie energii elektrycznej, przynoszące korzyści zarówno zakładom przemysłowym jak i zakładowi energetycznemu, jest stosowanie transformatorów o podwyższonej zawartości miedzi. Transformatory takie, dzięki zwiększonej nawet o 100% zawartości miedzi w stosunku do pierwotnej ilości, charakteryzują się obniżonymi stratami mocy i energii elektrycznej. Ponadto odbiorcy przemysłowi z własnymi stacjami transformatorowymi oraz zakłady energetyczne powinni zwrócić uwagę na właściwy dobór mocy elektrycznej transformatora do zainstalowanych odbiorników. Nadmiar zainstalowanej mocy elektrycznej w transformatorach jest źródłem poważnych strat energii elektrycznej. Oświetlenie Możliwości ograniczenia energii elektrycznej wykorzystywanej na cele oświetleniowe dotyczą wszystkich grup odbiorców. Systematyczne wprowadzanie ich w zakładach przemysłowych, budynkach użyteczności publicznej, lokalach gospodarczych oraz gospodarstwach domowych przyczyni się do znacznego ograniczenia energii. Opisane poniżej metody racjonalizacji energii w tej dziedzinie wiążą się nie tylko z nakładami finansowymi, ale również z przyzwyczajeniami społeczeństwa: wymiana tradycyjnych żarówek na energooszczędne świetlówki kompaktowe. Są one wprawdzie droższe od tradycyjnych, lecz szacowany koszt ich zwrotu wynosi około roku. Ponadto zużywają około 80% mniej energii, pracując przy tym 6 12 razy dłużej. Ich żywotność określa się na okres 6 8 lat. Należy zwrócić również uwagę na kwestię przełączeń świetlówek kompaktowych. Przerwa pomiędzy wyłączeniem i włączeniem powinna wynosić około 1,5 minuty, 82

wymiana tradycyjnych żarówek na technologię LED. Zużywają około 80% mniej energii, pracując przy tym około 20 razy dłużej i nie ma problemu w kwestii przełączeń, dobieranie źródeł światła o odpowiednich wartościach w zależności od miejsca zastosowania, instalacja urządzeń automatycznego włączania i wyłączania oświetlenia poprzez czujniki zmierzchowe bądź detektory ruchu oraz opraw oświetleniowych z wieloma źródłami światła, stosowanie urządzeń do regulacji natężenia oświetlenia w pomieszczeniach, właściwe wykorzystanie światła. Wiąże się to przede wszystkim z ergonomicznym rozplanowaniem pomieszczenia. Warto również zwrócić uwagę na kolorystykę pomieszczeń i stan czystości. Jasne kolory ścian i sufitów odbijają około 80% światła, co pozwala na dłuższe stosowanie światła dziennego. Brudne i zakurzone okna mogą pochłonąć aż 30% światła, natomiast źródła światła i oprawy w takim samym stanie mogą pochłoną nawet 60% światła. Zastosowanie większości z tych punktów dotyczy również oświetlenia ulic oraz placów należy doprowadzić do całkowitego wyeliminowania rtęciowych opraw oświetleniowych na korzyść lamp sodowych bądź technologii LED. Może to przynieść oszczędności w zużyciu energii elektrycznej w granicach 55 70%, w zależności od wielkości zainstalowanych źródeł. Racjonalizację zużycia energii elektrycznej na potrzeby oświetlenia ulic, można również osiągnąć, dobierając odpowiedni system sterowania załączaniem i wyłączaniem oświetlenia. Obecnie przeważnie wykorzystuje się wyłączniki zmierzchowe, lecz bardziej niezawodne i oszczędniejsze jest zastosowanie sterowników programowalnych. Programowanie załączeń i wyłączeń bazujące na kalendarzu oraz możliwość programowania oszczędnościowego może przyczynić się do oszczędności rzędu 40%. Ogrzewnictwo i przygotowanie ciepłej wody użytkowej Ograniczenie zużycia energii elektrycznej w dziedzinie ogrzewnictwa wiąże się nierozerwalnie z kwestią termomodernizacji budynku. Warto również zwrócić uwagę na to, aby urządzenia grzewcze były czyste i nie zasłonięte. Stosowanie nowoczesnych urządzeń, takich jak przepływowe podgrzewacze ciepłej wody użytkowej, pozwala na ograniczenie zużycia energii elektrycznej. 83

Racjonalizacja użytkowania urządzeń RTV i AGD Możliwości ograniczenia użycia energii elektrycznej w tej kwestii związane są ze zmianami przyzwyczajeń społeczeństwa. Wśród dobrych zwyczajów i działań umożliwiających zmniejszenie poziomu zużycia energii powinny znaleźć się: Kontrola czasu pracy w trybie czuwania urządzeń RTV. Średni czas, po którym opłaca się wyłączać urządzenie wynosi około 15 minut. Kontrola pracy sprzętu i akcesoriów komputerowych. Urządzenia te powinny być wyłączane podczas długich przerw w ich wykorzystaniu, co nie wywiera na nie negatywnego wpływu. Odłączanie od zasilania nieużywanych ładowarek telefonów komórkowych. Odpowiednie umiejscowienie lodówki. Powinna znajdować się ona z dala od urządzeń wytwarzających podczas swojej pracy ciepło, a także urządzeń grzewczych i słońca. Regulacja temperaturowa w zależności od stanu wypełnienia urządzenia również zmniejsza pobór energii elektrycznej. Uruchomienie odpowiedniego programu pracy w zależności od ilości wkładu w urządzeniach takich jak zmywarka, pralka, suszarka. Przy zakupie nowych urządzeń gospodarstwa domowego należy zwracać uwagę na klasę energetyczną urządzeń. 84

8 Możliwości współpracy z gminami sąsiednimi Konieczność wyznaczenia zakresu współpracy z innymi gminami w Projekcie założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe została określona przez ustawodawcę w art. 19 ust. 3 p. 4 ustawy Prawo energetyczne. Jednak ustawodawca nie określił szczegółowego zakresu analizy przedmiotowej współpracy, aczkolwiek wskazano, że chodzi o szeroko rozumianą gospodarkę energetyczną, a dokładniej o przyszłe działania gminy w zakresie zaspokojenia potrzeb energetycznych. Istotnym elementem tej współpracy jest jej pierwszy etap polegający na uwzględnieniu zapisów Projektów założeń gmin ościennych w procesie aktualizacji przedmiotowego dokumentu dla Gminy Stryszawa. Gmina graniczy z następującymi jednostkami administracyjnymi: od południa z Gminami Zawoja oraz Koszarawa, od zachodu z Gminami Jeleśnia i Ślemień, od północy z Gminami Andrychów, Wadowice i Zembrzyce, od wschodu z Gminami Sucha Beskidzka i Maków Podhalański. W ramach prac nad Projektem założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dlagminy Stryszawa wystosowane zostały do wszystkich sąsiednich gmin pisma celem określenia stopnia realizacji współpracy pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego oraz zdiagnozowania potencjalnych nowych obszarów współpracy energetycznej, prowadzące do poprawy bezpieczeństwa energetycznego gminy Stryszawa, optymalizacji kosztów nowej infrastruktury energetycznej, kosztów zakupu mediów energetycznych. Wysłane pismo wraz z odpowiedziami tych gmin, które je udzieliły stanowią załącznik nr 3 do niniejszego opracowania. Informacji udzieliły jedynie Gminy Sucha Beskidzka oraz Zembrzyce. Stanowisko pozostałych gmin jest nieznane. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez gminy sąsiednie Suchą Beskidzką oraz Zembrzyce: z żadną z gmin nie jest prowadzona współpraca z zakresie gospodarki energetycznej, gazowej i cieplnej, 85

z żadną z gmin nie istnieje bezpośrednie powiązanie odnośnie sposobu pokrywania potrzeb energetycznych. żadna z gmin nie przewiduje inwestycji, przy których wskazana będzie współpraca z gminą Stryszawa, nie realizowane są żadne przedsięwzięcia związane z wykorzystaniem OZE, w ramach których istnieje możliwość nawiązanie współpracy z gminą Stryszawa, nie są planowane żadne inwestycje, przy których wskazana będzie współpraca z Gminą Stryszawa, Gminy zainteresowane są realizacją przedsięwzięć związanych z obniżeniem cen zakupu mediów energetycznych, Gminy zainteresowane są wspólną realizacją przedsięwzięć związanych z odnawialnymi źródłami energii. Zasadniczą kwestią, która sprzyja współpracy międzygminnej jest nawiązanie kontaktów pomiędzy osobami odpowiedzialnymi za kwestie energetycznei rozwojowe w poszczególnych urzędach gmin. Takim kontaktom powinny patronować władze gmin, a rozpocząć je można m.in. poprzez podpisanie listów intencyjnych. Nawiązanie kontaktów na szczeblu pracowników zajmujących się energetyką może skutkować lepszą wymianą informacji i doświadczeń oraz przepływem pomysłów i wzorów, które mogą stać się zalążkiem wspólnych projektów. Rozwój rynków energii wskazuje na pewne obszary, które może objąć współpraca między gminami np. związany z racjonalizacją kosztów zakupu energii elektrycznej poprzez organizację przetargów na dostawy energii dla podmiotów będących własnością gminy. W efekcie współpracy międzygminnej można uzyskać znaczne oszczędności po stronie kosztów zakupu energii elektrycznej. W ramach współpracy gminy mogą wspólnie opracowywać programy uwzględniające możliwości każdej z nich, podejmują wspólnie decyzje logistyczne, przez co zyskują możliwość realizacji programu niższym kosztem i z korzyścią dla środowiska na większym obszarze. Łącząc siły z sąsiednimi gminami władze lokalne tworzą warunki do poważnych projektów. Dzięki takiej współpracy, gminy dysponują większymi środkami finansowymi oraz rzeczowymi, mogą przekazywać sobie środki na realizację zadań celowych, co ułatwia przygotowanie finansowe przyszłych projektów, razem dysponują większą liczbą ekspertów i doświadczeniem. Łatwiej też pozyskiwać zwolenników dla wsparcia zamierzeń, a co również niezwykle istotne, takie związki tworzą daleko większe 86

szanse powodzenia w uzyskaniu środków finansowych dla wsparcia realizacji projektów. Współpraca może polegać na współfinansowaniu inwestycji czy wniesieniu przez gminy terenów pod budowę. Przykładem takiej współpracy mogłaby być również wspólna inwestycja w farmę fotowoltaiczną z wykorzystaniem funduszy pomocowych lub wspólne pozyskanie dotacji na cele inwestycyjne w OZE, robione indywidualnie, lecz rozliczane w ramach wspólnego projektu. Co więcej, gminy mogą wspólnie prowadzić akcję pomocy mieszkańcom w wykorzystaniu dopłat z NFOŚiGW do kredytów na kolektory słoneczne i do budowy domów niskoenergetycznych. Gminy dysponujące nadwyżkami energii mogą ją sprzedawać sąsiednim gminom lub wspólnie organizować produkcję i sprzedaż energii dla innych gmin. Możliwa jest także wymiana energii na terenach przygranicznych. Gminy mają możliwość do pewnego stopnia wspólnego opracowywania planów rozwoju energetycznego oraz wspólnej organizacji szkoleń. Współdziałanie kilku sąsiednich gmin, umożliwia wprowadzenie proekologicznych rozwiązań na większym terenie. Gminy współpracować mogą także na etapie przygotowania inwestycji. Przykładem może tu być opracowanie programu promocji wytwarzania energii cieplnej za pomocą kolektorów oraz biomasy, wraz z opracowaniem programu dofinansowania takiej inwestycji dla inwestorów indywidualnych. 87

9 Scenariusze zaopatrzenia Gminy Stryszawa w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe do roku 2030 9.1 Podstawowe założenia Na potrzeby założeń do planu zaopatrzenia w energię opracowano własne, ekspertyzowe scenariusze bazujące na dostępnych informacjach oraz ogólnych prognozach i strategii społeczno gospodarczego rozwoju kraju dostosowanych do specyfiki gminy Stryszawa. Przyjęto założenie, że rozwój gminy Stryszawa w zakresie społecznym oraz handlu i usług będzie się odbywał zgodnie z Polityką Energetyczną Polski do 2030 roku. Zapotrzebowanie na ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa zostało określone z uwzględnieniem następujących czynników: stabilizacja podstawowych funkcji pełnionych dotychczas przez gminę, analizę retrospektywną rozwoju demograficznego, analizę dotychczasowych trendów rozwoju budownictwa mieszkaniowego, strefy handlowo usługowej oraz sektora przemysłowego, planowane na terenie gminy inwestycje w poszczególnych grupach strukturalnych odbiorców ciepła, analizę możliwości zmian struktury paliw wykorzystywanych do produkcji energii cieplnej, biorąc pod uwagę potencjał proekologiczny gminy, realizacja programów termomodernizacji i innych działań prooszczędnościowych zmierzających do zmniejszenia zużycia energii cieplnej w obiektach istniejących. Prognoza rozwoju Gminy Stryszawa Według analizy wykonanej w punkcie 2.7 tego opracowania, na terenie gminy Stryszawa przewiduje się zmianę liczby mieszkańców do roku 2030 odpowiadającą poszczególnym scenariuszom. W chwili obecnej w gminie Stryszawa przeciętna powierzchnia użytkowa na jednego mieszkańca wynosi 29,4m 2. Każdy z projektowanych scenariuszy rozwoju gminy przewiduje odpowiedni wzrost tego współczynnika do roku 2030. Oceniając zapotrzebowanie na ciepło dla nowych inwestycji w sferze budownictwa mieszkaniowego przewiduje się, że nowe obiekty będą budynkami energooszczędnymi 88

budowanymi według najnowszych technologii oraz, że średnie zużycie energii cieplnej na ogrzanie 1m 2 powierzchni nie przekroczy wielkości 80 100 kwh/m 2 /a. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu Budownictwa I Gospodarki Morskiej z dnia 5 lipca 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, obecny (od 1.0.1.2014r) limit wskaźnika Ep-obliczeniowego zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną do ogrzewania, wentylacji, chłodzenia oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej, a w przypadku budynków użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego, produkcyjnych, gospodarczych i magazynowych również do oświetlenia wbudowanego to 120kWh/m2/a. Zgodnie z danymi przedstawionymi w rozporządzeniu wymaganie to będzie spadać do 70kWh/m 2 /h od roku 2021. Zatem założenie średniego poziomu wskaźnika EP za ten okres 80-100 kwh/m 2 /a jest całkiem uzasadnione, również prawnie powyżej wymienionym rozporządzeniem. Perspektywiczny przyrost potrzeb cieplnych w sektorze usług i gospodarki szacowano w oparciu o informacje dotyczące planowanych zamierzeń inwestycyjnych, przewidywane kierunki rozwoju perspektywicznego gminy oraz uwzględniając zmianę liczby mieszkańców. Oceniając wielkość potrzeb cieplnych dla nowych inwestycji przyjęto, podobnie jak i w przypadku budownictwa mieszkaniowego, że nowe obiekty zrealizowane zostaną według najnowszych technologii i będą charakteryzowały się niska energochłonnością. Termomodernizacja i inne działania prooszczędnościowe ograniczające zapotrzebowanie na moc cieplną po stronie odbiorców Przy ocenie perspektywicznego zapotrzebowania na ciepło w Gminie Stryszawa uwzględniono również możliwości zmniejszenia zużycia energii cieplnej w wyniku termomodernizacji istniejących obiektów przeprowadzanej w sektorze budownictwa mieszkaniowego oraz w odniesieniu do obiektów użyteczności publicznej i sektorów gospodarczych. Działania termomodernizacyjne wpływają w różnym stopniu na sezonowe zapotrzebowanie na ciepło oraz wielkość zapotrzebowania obiektów na moc cieplną. Ocieplenie budynków wpływa w przybliżeniu w równym stopniu na obniżenie zapotrzebowania na energię cieplną w sezonie grzewczym, jak i na moc szczytową w okresie występowania najniższych temperatur zewnętrznych. Natomiast wszystkie 89

działania w zakresie automatyzacji i regulacji systemów grzewczych wpływają na obniżenie sezonowego zapotrzebowania na ciepło, ale nie wpływają na wielkość maksymalnego zapotrzebowania na moc cieplną. Oceniając perspektywiczne zapotrzebowanie na ciepło uwzględniono również możliwe oszczędności związane ze zmniejszeniem zapotrzebowania na energię i moc cieplną do przygotowania ciepłej wody użytkowej. Czynnikiem wpływającym na obniżenie potrzeb cieplnych odbiorców są występujące obecnie tendencje związane ze zmniejszeniem zużycia ciepłej wody użytkowej oraz stosowaniem bardziej energooszczędnych technologii. Polityka gospodarcza Realizacja polityki gospodarczej wynikającej z dyrektyw Unii Europejskiej spowoduje otwarcie się systemu elektroenergetycznego na przyłączenia nowych generacji i kogeneracji energii ze źródeł odnawialnych. Dogodne warunki ekonomiczne dla inwestycji oraz wartość świadectw energetyki odnawialnej i wysokosprawnej, skojarzonej z wytwarzaniem ciepła otworzy wyjątkowo dobre uwarunkowania dla inwestorów, w tym prywatnych, jak i zainteresowanie kapitałów inwestycyjnych. Wykorzystanie możliwości, jakimi dla infrastruktury gminy mogą być trafne inwestycje w generację lub kogenerację na bazie lokalnie dostępnych zasobów energii odnawialnej jest szczególnie ważnym gospodarczo wyzwaniem. Preferowanie przedsięwzięć oraz inwestorów tworzących miejsca pracy w otoczeniu generacji z odnawialnych źródeł energii i budujących warunki współpracy z lokalnymi małymi przedsiębiorstwami powinno być ujęte w lokalnym planowaniu przestrzennym i gospodarczym. Należy zwrócić uwagę na fakt, że najkorzystniejsze z punktu długoletniej eksploatacji i walorów energetycznych, powinny być odnawialne źródła korzystające z zasobów biomasy, a dopiero w drugiej kolejności są technologie wykorzystujące energię wiatru i słońca. Natomiast, dla gospodarstw indywidualnych wykorzystywanie energii ze słońca, gruntu i wiatru będą podstawowymi. Ich szerokie zastosowanie pozwoli na ograniczenie szkodliwej niskiej emisji. 90

9.2 Projektowane scenariusze Poniższe scenariusze przygotowane dla Gminy Stryszawa służą jako baza do sporządzenia prognoz energetycznych, bilansu nośników energii oraz zmian wpływu systemów energetycznych na środowisko naturalne. 9.2.1 Scenariusz aktywny Scenariusz ten zakłada wysoką aktywność w zamierzeniach mających na celu ograniczenie zużycia energii w strukturze poszczególnych odbiorców oraz przewiduje: zmianę liczby ludności i powierzchni mieszkalnych i użytkowych zgodnie z punktem 2.7 tego opracowania, zmianę aktualnej struktury zaopatrzenia w paliwa, wiążącą się ze zmniejszeniem zużycia paliw węglowych na rzecz przede wszystkim energii odnawialnej, w tym biomasy, wzrost standardu życia w gospodarstwach domowych, a co za tym idzie wzrost zużycia energii elektrycznej, intensywne i szerokie działania termomodernizacyjne, wprowadzanie na większą skalę przez odbiorców działań ukierunkowanych na racjonalizację zużycia ciepła, energii elektrycznej i paliw gazowych; oszczędności energetyczne przyjęto na poziomie 5% do roku 2020, 11% do roku 2025 i 18% do roku 2030, modernizację lokalnych i indywidualnych źródeł ciepła na szeroką skalę, z preferencją przede wszystkim biomasy, kontynuacja wdrażania systemów wykorzystania energii odnawialnej w postaci kolektorów słonecznych do produkcji ciepłej wody użytkowej oraz fotowoltaiki do produkcji energii elektrycznej po roku 2020, na obszarze gminy w poszczególnych sektorach energetycznych. 91

Rok 2020 Rok 2025 Rok 2030 Typ odbiorcy Qco Qcwu Qts Σ Q Qco Qcwu Qts Σ Q Qco Qcwu Qts Σ Q [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] Budynki jednorodzinne 20 577 2 079 5 069 27 725 19 991 2 105 5 133 27 229 19 359 2 132 5 197 26 688 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 2 997 130 95 3 222 2 817 130 95 3 042 2 642 130 95 2 866 Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe 1 406 44 549 1 998 1 341 44 551 1 937 1 278 43 547 1 868 Suma 24 980 2 253 5 713 32 946 24 149 2 279 5 779 32 208 23 279 2 305 5 839 31 423 Tab.9.2.1.1. Prognozowane zapotrzebowanie na moc cieplną w poszczególnych latach na terenie Gminy Stryszawa według scenariusza aktywnego Rok 2020 Rok 2025 Rok 2030 Typ odbiorcy Eco Ecwu Ets Σ E Eco Ecwu Ets Σ E Eco Ecwu Ets Σ E [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] Budynki jednorodzinne 217 139 49 137 25 810 292 086 205 834 49 752 26 133 281 720 194 466 50 375 26 461 271 302 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 25 816 3 067 483 29 366 23 746 3 074 484 27 304 21 757 3 067 483 25 307 Budynki przemysłowe i 13 322 1 030 832 15 184 12 574 1 035 836 14 445 11 847 1 027 830 13 704 handlowo-usługowe Suma 256 276 53 27 126 336 636 242 154 53 861 27 454 323 469 228 071 54 469 27 774 310 313 234 Tab.9.2.1.2. Prognozowane zużycie energii cieplnej w poszczególnych latach na terenie Gminy Stryszawa według scenariusza aktywnego 92

zużycie energii cieplnej [TJ] zapotrzebowanie na moc cieplną [MW] Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 40,0 30,0 20,0 10,0 0,0 2013 2020 2025 2030 rok Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe Rys.9.2.1.1. Prognozowana struktura zapotrzebowania na moc cieplną w Gminie Stryszawa według scenariusza aktywnego 400 350 300 250 200 150 100 50 0 2013 2020 2025 2030 rok Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe Rys.9.2.1.2. Prognozowana struktura zużycia energii cieplnej w Gminie Stryszawa według scenariusza aktywnego 93

Scenariusz aktywny przewiduje spadek zapotrzebowania na moc cielną oraz systematyczne zmniejszenie zużycia energii cieplnej wraz z rozwojem społeczno ekonomicznym Gminy Stryszawa. Sytuacja taka wynika z szeroko prowadzonych działań termomodernizacyjnych, a także z racjonalizacji poszczególnych nośników energii, których zużycie na terenie gminy szeroko opisane jest w rozdziale 8. 9.2.2 Scenariusz umiarkowany Scenariusz ten zakłada średnią aktywność w zamierzeniach mających na celu ograniczenie zużycia energii w strukturze poszczególnych odbiorców oraz przewiduje: zmianę liczby ludności i powierzchni mieszkalnych i użytkowych zgodnie z punktem 2.7 tego opracowania, zmianę aktualnej struktury zaopatrzenia w paliwa, wiążącą się ze zmniejszeniem zużycia paliw węglowych na rzecz biomasy, wzrost standardu życia w gospodarstwach domowych, a co za tym idzie wzrost zużycia energii elektrycznej, działania termomodernizacyjne, wprowadzanie przez odbiorców działań ukierunkowanych na racjonalizację zużycia ciepła, energii elektrycznej i paliw gazowych, oszczędności energetyczne przyjęto na poziomie 1% do roku 2020, 3% do roku 2025 i 5% do roku 2030, modernizację lokalnych i indywidualnych źródeł ciepła, z preferencją biomasy, rozpoczęcie wdrażania systemów wykorzystania energii odnawialnej w postaci kolektorów słonecznych do produkcji ciepłej wody użytkowej po roku 2020. 94

Rok 2020 Rok 2025 Rok 2030 Typ odbiorcy Qco Qcwu Qts Σ Q Qco Qcwu Qts Σ Q Qco Qcwu Qts Σ Q [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] Budynki jednorodzinne 21 042 2 067 5 040 28 149 21 174 2 082 5 077 28 333 21 254 2 090 5 095 28 440 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 3 082 130 95 3 307 3 013 130 95 3 238 2 960 130 95 3 184 Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe 1 430 43 546 2 019 1 417 44 549 2 009 1 400 44 549 1 993 Suma 25 554 2 240 5 681 33 475 25 603 2 256 5 720 33 579 25 614 2 264 5 739 33 617 Tab.9.2.2.1. Prognozowane zapotrzebowanie na moc cieplną w poszczególnych latach na terenie Gminy Stryszawa według scenariusza umiarkowanego Rok 2020 Rok 2025 Rok 2030 Typ odbiorcy Eco Ecwu Ets Σ E Eco Ecwu Ets Σ E Eco Ecwu Ets Σ E [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] Budynki jednorodzinne 224 040 48 852 25 661 298 552 221 979 49 206 25 847 297 032 218 756 49 390 25 943 294 089 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 26 797 3 067 483 30 348 25 920 3 074 484 29 479 25 212 3 067 483 28 762 Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe 13 592 1 025 828 15 445 13 413 1 030 832 15 275 13 194 1 030 832 15 056 Suma 264 52 26 972 344 345 261 312 53 310 27 163 341 785 257 162 53 487 27 258 337 907 429 944 Tab.9.2.2.2. Prognozowane zużycie energii cieplnej w poszczególnych latach na terenie Gminy Stryszawa według scenariusza umiarkowanego 95

zużycie energii cieplnej [TJ] zapotrzebowanie na moc cieplną [MW] Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 40 30 20 10 0 2013 2020 2025 2030 rok Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe Rys.9.2.2.1. Prognozowana struktura zapotrzebowania na moc cieplną w Gminie Stryszawa według scenariusza umiarkowanego 400 350 300 250 200 150 100 50 0 2013 2020 2025 2030 rok Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe Rys.9.2.2.2. Prognozowana struktura zużycia energii cieplnej w Gminie Stryszawa według scenariusza umiarkowanego 96

Scenariusz umiarkowany przewiduje nieznaczny wzrost zapotrzebowania na moc cielną oraz systematyczne zmniejszenie zużycia energii cieplnej wraz z rozwojem społeczno ekonomicznym Gminy Stryszawa. Sytuacja taka wynika z prowadzonych działań termomodernizacyjnych, a także z racjonalizacji poszczególnych nośników energii, których zużycie na terenie gminy szeroko opisane jest w rozdziale 8. 9.2.3 Scenariusz pasywny Scenariusz ten zakłada niską aktywność w zamierzeniach mających na celu ograniczenie zużycia energii w strukturze poszczególnych odbiorców oraz przewiduje: zmianę liczby ludności i powierzchni mieszkalnych i użytkowych zgodnie z punktem 2.7 tego opracowania, zachowanie aktualnej struktury zaopatrzenia w paliwa do produkcji energii cieplnej, utrzymanie aktualnego standardu życia w gospodarstwach domowych, co wiąże się niewielkim wzrostem zużycia energii elektrycznej, ograniczone działania w zakresie przedsięwzięć termomodernizacyjnych, oszczędności energetyczne przyjęto na poziomie 0%,ze względu na kompensujący efekty ograniczonej termomodernizacji i wzrost powierzchni mieszkalnej o 2,5% wynikający z założeń scenariusza przedstawionych w pkt 2.7 prowadzenie minimalnych działań modernizacyjnych w źródłach ciepła, brak rozbudowy systemów bazujących na odnawialnych źródłach energii. 97

Rok 2020 Rok 2025 Rok 2030 Typ odbiorcy Qco Qcwu Qts Σ Q Qco Qcwu Qts Σ Q Qco Qcwu Qts Σ Q [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] [kw] Budynki jednorodzinne 21 635 2 055 5 011 28 701 22 204 2 059 5 020 29 283 22 641 2 048 4 994 29 683 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 3 199 129 95 3 423 3 177 129 95 3 401 3 156 129 95 3 379 Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe 1 466 43 546 2 055 1 466 43 546 2 055 1 466 43 546 2 055 Suma 26 301 2 227 5 651 34 179 26 848 2 231 5 661 34 739 27 263 2 220 5 634 35 117 Tab.9.2.3.1. Prognozowane zapotrzebowanie na moc cieplną w poszczególnych latach na terenie Gminy Stryszawa według scenariusza pasywnego Rok 2020 Rok 2025 Rok 2030 Typ odbiorcy Eco Ecwu Ets Σ E Eco Ecwu Ets Σ E Eco Ecwu Ets Σ E [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] [GJ/a] Budynki jednorodzinne 231 930 48 567 25 511 306 009 235 873 48 661 25 560 310 095 238 747 48 404 25 426 312 576 Budynki wielorodzinne 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Budynki użyteczności publicznej 28 075 3 060 482 31 617 27 782 3 060 482 31 325 27 490 3 060 482 31 033 Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe 13 959 1 025 828 15 812 13 959 1 025 828 15 812 13 959 1 025 828 15 812 Suma 273 52 26 821 353 438 277 615 52 746 26 871 357 232 280 197 52 489 26 736 359 421 964 652 Tab.9.2.3.2. Prognozowane zużycie energii cieplnej w poszczególnych latach na terenie Gminy Stryszawa według scenariusza pasywnego 98

zużycie energii cieplnej [TJ] zapotrzebowanie na moc cieplną [MW] Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 40 30 20 10 0 2013 2020 2025 2030 rok Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe Rys.9.2.3.1. Prognozowana struktura zapotrzebowania na moc cieplną w Gminie Stryszawa według scenariusza pasywnego 400 350 300 250 200 150 100 50 0 2013 2020 2025 2030 rok Budynki jednorodzinne Budynki wielorodzinne Budynki użyteczności publicznej Budynki przemysłowe i handlowo-usługowe Rys.9.2.3.2. Prognozowana struktura zużycia energii cieplnej w Gminie Stryszawa według scenariusza pasywnego 99

TJ Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. Scenariusz pasywny przewiduje wzrost zapotrzebowania na moc cielną i zużycie energii cieplnej wraz z rozwojem społeczno ekonomicznym Gminy Stryszawa. Sytuacja taka wynika z działań termomodernizacyjnych prowadzonych w ograniczonym zakresie, a także z powodu niskiego poziomu racjonalizacji poszczególnych nośników energii, których zużycie na terenie gminy szeroko opisane jest w rozdziale 8. 9.3 Porównanie scenariuszy Przedstawione scenariusze obrazują możliwości perspektywicznego rozwoju społeczno gospodarczego Gminy Stryszawa do roku 2030. Rysunki poniżej przedstawiają prognozowane zmiany zaopatrzenia gminy w energię cieplną, energię elektryczną oraz paliwa gazowe. 400 350 300 250 2013 2020 2025 2030 rok scenariusz aktywny scenariusz umiarkowany scenariusz pasywny Rys.9.3.1 Prognozowane zmiany zużycia energii cieplnej 100

GWh Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 26 25 24 23 22 21 20 2013 2020 rok 2025 2030 scenariusz aktywny scenariusz umiarkowany scenariusz pasywny Rys.9.3.2 Prognozowane zmiany zużycia energii elektrycznej Zestawienia opracowane zgodnie z możliwymi scenariuszami uwzględniają: sezonowe zmiany zużycia paliw na realizację poszczególnych celów, substytucję paliw w obrębie jednego źródła, strukturę wykorzystania paliw ze względu na realizację celu. Na podstawie przyjętych założeń w ramach przyjętych scenariuszy oszacowano zmiany ilościowe zużycia energii cieplnej, energii elektrycznej na obszarze gminy. Szczegółowe wielkości zużycia poszczególnych mediów energetycznych w zależności od przyjętego scenariusza rozwoju zostały przedstawione w rozdziale 10 Bilans Energetyczny Gminy Stryszawa. Wpływ na zużycie energii cieplnej będą miały przede wszystkim przeprowadzone na terenie gminy procesy termomodernizacyjne oraz poziom racjonalizacji energii. Zmiany zużycia energii elektrycznej związane są z rozwojem społeczno gospodarczym gminy, zmianą liczby ludności i wzrostem urządzeń wykorzystujących energię elektryczną w gospodarstwach domowych oraz pojawieniem się nowych obiektów przemysłowych i handlowo usługowych. W analizie zmian zużycia energii elektrycznej uwzględniono również oszczędności związane z wykorzystaniem technologii OZE. 101

10 Bilans energetyczny Gminy Stryszawa Na podstawie danych opracowanych w rozdziałach 3, 4 i 5 zostały wykonane obliczenia aktualnego zużycia poszczególnych nośników energii oraz zużycia perspektywicznego w latach 2020, 2025 oraz 2030. W obliczeniach uwzględniono informacje dotyczące sprawności zidentyfikowanych źródeł ciepła oraz przyjęto typowe sprawności dla źródeł, których parametry nie były znane: kotły opalane węglem lub drewnem 6080%, kotły olejowe 80 92%, kotły wykorzystujące paliwo gazowe 85 92%, kotły na biomasę 70 85%, elektrycznych źródeł ciepła 100%. W obliczeniach uwzględniono wartości opałowe poszczególnych nośników energii według dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej efektywności końcowego wykorzystania energii oraz usług energetycznych Załącznik II: węgiel kamienny 17,2 30MJ/kg, olej opałowy 40 42,3MJ/kg, paliwo gazowe 47,2MJ/kg, drewno o wilgotności 25% 13,8MJ/kg, granulat drzewny/brykiety drzewne 16,8MJ/kg, energia elektryczna 3,6MJ/kWh. 10.1 Stan aktualny Małe źródła indywidualne w Gminie Stryszawa do produkcji energii cieplnej wykorzystują przede wszystkim paliwa węglowe. Spowodowane jest to głównie przystępną ceną paliwa oraz możliwościami finansowymi mieszkańców. Indywidualne systemy cieplne rzadziej dostosowane są do wykorzystywania oleju opałowego lub biomasy. Źródła indywidualne wykorzystywane na potrzeby ogrzewania to najczęściej małe systemy grzewcze o mocy do 25kW i sprawności 5070%. Na terenie gminy, 102

głównie w starszym budownictwie, do ogrzewania wykorzystuje się także trzony kuchenne lub kotły kaflowe o sprawności 4050%, które opalane są przede wszystkim węglem kamiennym oraz drewnem. Strukturę paliw wykorzystywanych dla przygotowania posiłków w gospodarstwach domowych opracowano na podstawie danych zawartych w publikacji Urzędu Statystycznego w Krakowie. Do obliczeń przyjęto, że największy udział, na poziomie 55 60%, mają paliwa węglowe. Resztę stanowi energia elektryczna oraz bardzo rzadkopaliwa stałe. Budynki użyteczności publicznej oraz większość budynków sektora usługowo handlowego i przemysłowego wykorzystuje olej opałowy oraz paliwo węglowe do produkcji energii cieplnej. W niektórych przypadkach niewielka część budynków indywidualnych systemy te wspomagane są instalacjami kolektorów słonecznych. Zużycie Ilość Jednostka paliwa węglowe 9 851 Mg gaz sieciowy 0 m 3 gaz LPG 523 Mg energia elektryczna 24 158 MWh olej opałowy 717 Mg biomasa 5 000 Mg systemy OZE bez biomasy 1 449 MWh Tab.10.1.1. Aktualne zużycie nośników energii w Gminie Stryszawa 103

22,0% 1,5% 7,8% 59,5% 2,9% 6,3% 0,0% paliwa węglowe gaz sieciowy gaz LPG energia elektryczna olej opałowy biomasa systemy OZE Rys.10.1.1. Struktura zużycia paliw do produkcji energii cieplnej na tereniegminy Stryszawa Całkowite zapotrzebowanie Gminy Stryszawa na moc cieplną wynosi 33,4MW, natomiast zużycie energii cieplnej kształtuje się na poziomie 347,7TJ rocznie. Energia cieplna w gminie produkowana jest z wykorzystaniem przede wszystkim paliw węglowych. Zauważyć można również wysoki poziom wykorzystania biomasy na poziomie 22%, która w ogólnej strukturze reprezentowana jest przez drewno opałowe. Potrzeby cieplne zaspakajane są za pomocą paliwa węglowego w 59,5%, energii elektrycznej 2,9% i gaz LPG6,3%. Olej opałowy stanowi 7,8% udział w ogólnym bilansie. Udział systemów energii odnawialnej nie bazujących na biomasie kształtuje się na poziomie 1,5%. 10.2 Prognozowane zmiany bilansu energetycznego Prognozowane zmiany zużycia nośników energii oraz zmiany bilansu cieplnego przygotowano o założenia scenariuszy zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe do roku 2030 określone w rozdziale 7 opracowania. 104

Scenariusz aktywny 2013 2020 2025 2030 paliwa węglowe 9 851 8 961 7 702 6 605 Mg gaz sieciowy 0 0 0 0 m 3 gaz LPG 523 507 479 452 Mg energia elektryczna 24 158 23 868 23 962 24 087 MWh olej opałowy 717 623 642 534 Mg biomasa 5 000 5 721 6 554 7 504 Mg systemy OZE bez biomasy 1 449 1 777 2 246 2 586 MWh Tab. 10.2.1. Prognozowane zmiany zużycia nośników energii według scenariusza aktywnego 100% 90% 80% 70% 60% 50% 40% 30% 20% 10% 0% 2013 2020 2025 2030 paliwa węglowe gaz sieciowy gaz LPG energia elektryczna olej opałowy biomasa systemy OZE Rys. 10.2.1. Struktura bilansu cieplnego według scenariusza aktywnego 105

Scenariusz umiarkowany 2013 2020 2025 2030 paliwa węglowe 9 851 9 445 8 561 7 498 gaz sieciowy 0 0 0 0 gaz LPG 523 518 514 509 energia elektryczna 24 158 24 077 24 278 24 478 olej opałowy 717 674 633 590 biomasa 5 000 5 401 6 478 7 730 systemy OZE bez biomasy 1 449 1 722 2 089 2 440 Mg m 3 Mg MWh Mg Mg MWh Tab. 10.2.2. Prognozowane zmiany zużycia nośników energii według scenariusza umiarkowanego 100% 90% 80% 70% 60% 50% 40% 30% 20% 10% 0% 2013 2020 2025 2030 paliwa węglowe gaz sieciowy gaz LPG energia elektryczna olej opałowy biomasa systemy OZE Rys. 10.2.2. Struktura bilansu cieplnego według scenariusza umiarkowanego 106

Scenariusz pasywny 2013 2020 2025 2030 paliwa węglowe 9 851 9 980 10 002 9 978 Mg gaz sieciowy 0 0 0 0 m 3 gaz LPG 523 532 546 558 Mg energia elektryczna 24 158 24 328 24 629 25 052 MWh olej opałowy 717 748 775 799 Mg biomasa 5 000 5 082 5 137 5 168 Mg systemy OZE bez biomasy 1 449 1 473 1 588 1 697 MWh Tab. 10.2.3. Prognozowane zmiany zużycia nośników energii według scenariusza pasywnego 100% 90% 80% 70% 60% 50% 40% 30% 20% 10% 0% 2013 2020 2025 2030 paliwa węglowe gaz sieciowy gaz LPG energia elektryczna olej opałowy biomasa systemy OZE Rys. 10.2.3. Struktura bilansu cieplnego według scenariusza pasywnego 107

% Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 10.3 Podsumowanie bilansu energetycznego Możliwość realizacji jednego z opracowanych wariantów rozwoju zależy przede wszystkim od stopnia przeprowadzenia procesów termomodernizacyjnych oraz możliwości racjonalizacji nośników energii. Analizując poszczególne warianty, można zauważyć uzależnienie powyższej tezy w stosunku do zużycia energii cieplnej, energii elektrycznej. Polityka krajów Unii Europejskiej zawiera elementy wspierające rozwój wykorzystania lokalnych źródeł energii, w tym przede wszystkim energii odnawialnej. Ma to na celu uniezależnienie Europy od wahań cen nośników energii pierwotnej i zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego. Zgonie z polityką energetyczną państwa, jednym z możliwych do podjęcia przez Gminę Stryszawa działań jest stworzenie i aktywne kreowanie programu wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych, promocji skojarzonej produkcji ciepła i energii elektrycznej, wdrażaniu programu likwidacji niskiej emisji oraz minimalizacji zużycia energii i surowców. 100 80 60 40 20 0-20 -40-60 -80-100 scenariusz aktywny scenariusz umiarkowany scenariusz pasywny Rys. 10.3.1. Zmiany zużycia nośników energii w bilansie cieplnym Gminy Stryszawa Możliwość zmian w strukturze zużycia nośników energii wpłynie na stan środowiska naturalnego oraz komfort życia mieszkańców. Ograniczenie zużycia paliw węglowych oraz oleju opałowego na rzecz biomasy i OZE przyczyni się do tego stanu rzeczy. 108

11 Wpływ systemów energetycznych na stan środowiska naturalnego Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. Z 2008 Nr 25 poz. 150 z poźn. zm.) określa zasady ochrony środowiska oraz warunki korzystania z jego zasobów, z uwzględnieniem wymagań zrównoważonego rozwoju, m.in.: warunki ochrony zasobów środowiska, warunki wprowadzania substancji lub energii do środowiska, obowiązki organów administracji, odpowiedzialność i sankcje. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. W sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. 2012 Nr 0, poz. 1031) określa dopuszczalne poziomy substancji w powietrzu. Rozporządzenie określa: 1) poziomy dopuszczalne dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę zdrowia ludzi oraz ochronę roślin; 2) poziomy docelowe dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę zdrowia ludzi oraz ochronę roślin; 3) poziomy celów długoterminowych dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę zdrowia ludzi oraz ochronę roślin; 4) alarmowe poziomy dla niektórych substancji w powietrzu, których nawet krótkotrwałe przekroczenie może powodować zagrożenie dla zdrowia ludzi; 5) poziomy informowania dla niektórych substancji w powietrzu; 6) pułap stężenia ekspozycji; 7) warunki, w jakich ustala się poziom substancji, takie jak temperatura i ciśnienie; 8) oznaczenie numeryczne substancji, pozwalające na jednoznaczną jej identyfikację; 9) okresy, dla których uśrednia się wyniki pomiarów; 10) dopuszczalną częstość przekraczania poziomów, o których mowa w pkt. 1 i 2; 11) terminy osiągnięcia poziomów i pułapu, o których mowa w pkt. 1 3 i 6, dla niektórych substancji w powietrzu; 12) marginesy tolerancji dla niektórych poziomów dopuszczalnych, wyrażone jako malejąca wartość procentowa w stosunku do dopuszczalnego poziomu substancji w powietrzu w kolejnych latach. 109

Lp. Nazwa substancji (Numer CAS) a) Okres uśredniania wyników pomiarów Poziom dopuszczalny substancjiw p owietrzu [μg/m 3 ] Dopuszczalna częstość przekraczania poziomu dopuszczalne go w roku kalendarzowy Margines tolerancji [%]/[μg/m 3 ] 2010r. 2011r 2012r. 2013r 2014r. Termin osiągnięcia poziomów dopuszczalnych m b) 1 Benzen (71 43 2) rok kalendarzowy 5 c) 2010 2 3 4 5 6 7 8 dwutlenek azotu (10102 44 0) tlenki azotu d) (10102 44 0, 10102 43 9) dwutlenek siarki (7446 09 5) ołów f) (7439 92 1) pył zawieszony PM2,5 g) pył zawieszony PM10 h) tlenek węgla (630 08 0) jedna godzina 200 c) 18 razy 2010 rok kalendarzowy rok kalendarzowy 40 c) 2010 30 e) 2003 jedna godzina 350 c) 24 razy 2005 24 godziny 125 c) 3 razy 2005 rok kalendarzowy rok kalendarzowy 20 e) 2003 0,5 c) 2005 24 godziny 25 c),j) 4 3 2 1 1 2015 rok kalendarzowy 20 c),k) 2020 24 godziny 50 c) 35 razy 2005 rok kalendarzowy 40 c) 2005 8 godzin 10000 c) i) 2005 Tab.11.1 Poziomy dopuszczalne dla niektórych substancji w powietrzu Objaśnienia: a) Oznaczenie numeryczne substancji wg Chemical Abstracts Service Registry Number. b)w przypadku programów ochrony powietrza, o których mowa w art. 91 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, częstość przekraczania odnosi się do poziomu dopuszczalnego wraz z marginesem tolerancji. c)poziom dopuszczalny ze względu na ochronę zdrowia ludzi. d)suma dwutlenku azotu i tlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu. e)poziom dopuszczalny ze względu na ochronę roślin. f)suma metalu i jego związków w pyle zawieszonym PM10. g)stężenie pyłu o średnicy aerodynamicznej ziaren do 2,5 μm (PM2,5) mierzone metodą wagową z separacją frakcji lub metodami uznanymi za równorzędne. 110

h)stężenie pyłu o średnicy aerodynamicznej ziaren do 10 μm (PM10) mierzone metodą wagową z separacją frakcji lub metodami uznanymi za równorzędne. i)maksymalna średnia ośmiogodzinna, spośród średnich kroczących, obliczanych co godzinę z ośmiu średnich jednogodzinnych w ciągu doby. Każdą tak obliczoną średnią ośmiogodzinną przypisuje się dobie, w której się ona kończy; pierwszym okresem obliczeniowym dla każdej doby jest okres od godziny 1700 dnia poprzedniego do godziny 100 danego dnia; ostatnim okresem obliczeniowym dla każdej doby jest okres od godziny 1600 do 2400 tego dnia czasu środkowoeuropejskiego CET. j)poziom dopuszczalny dla pyłu zawieszonego PM2,5 do osiągnięcia do dnia 1 stycznia 2015 r. (faza I). k) Poziom dopuszczalny dla pyłu zawieszonego PM2,5 do osiągnięcia do dnia 1 stycznia 2020 r. (faza II). Lp. 1 2 3 4 5 6 Nazwa substancji (Numer CAS) a) Arsen b) (7440 38 2) Benzo(a)piren b) (50 32 8) Kadm b) (7440 43 9) Nikiel b) (7440 02 0) Ozon (10028 15 6) Pył zawieszony PM2,5 i) Okres uśredniania wyników pomiarów rok kalendarzowy rok kalendarzowy rok kalendarzowy rok kalendarzowy Poziom dopuszczalny substancjiw p owietrzu [μg/m 3 ] Dopuszczalna częstość przekraczania poziomu docelowego w roku kalendarzowym 6 c) 2013 1 c) 5 c) 20 c) Termin osiągnięcia poziomów dopuszczalnych 2013 2013 2013 Osiem godzin 120 c),e) 25 dni f) 2010 Okres wegetacyjny (1V rok 31VII) kalendarzowy 18000 d),g).h) 2010 μg/m 3 *h 25 c) 2010 Tab. 11.2 Poziomy docelowe dla niektórych substancji w powietrzu Objaśnienia: a) Oznaczenie numeryczne substancji wg Chemical Abstracts Service Registry Number. b) Całkowita zawartość tego pierwiastka w pyle zawieszonym PM10, a dla benzo(a)pirenu całkowitą zawartość benzo(a)pirenu w pyle zawieszonym PM10. c) Poziom docelowy ze względu na ochronę zdrowia ludzi d) Poziom docelowy ze względu na ochronę roślin. e) Maksymalna średnia ośmiogodzinna spośród średnich kroczących, obliczanych ze średnich jednogodzinnych w ciągu doby; każdą tak obliczoną średnią ośmiogodzinną przypisuje się dobie, w której się ona kończy; pierwszym okresem obliczeniowym dla każdej doby jest okres od godziny 1700 dnia poprzedniego do godziny 100 danego dnia; ostatnim okresem obliczeniowym dla każdej doby jest okres od godziny 1600 do 2400 tego dnia czasu środkowoeuropejskiego CET. 111

f) Liczba dni z przekroczeniem poziomu docelowego w roku kalendarzowym uśredniona w ciągu kolejnych trzech lat; w przypadku braku danych pomiarowych z trzech lat dotrzymanie dopuszczalnej częstości przekroczeń sprawdza się na podstawie danych pomiarowych z co najmniej jednego roku. g) Wyrażony jako AOT 40, które oznacza sumę różnic pomiędzy stężeniem średnim jednogodzinnym wyrażonym w μg/m3 a wartością 80 μg/m3, dla każdej godziny w ciągu doby pomiędzy godziną 800 a 2000 czasu środkowoeuropejskiego CET, dla której stężenie jest większe niż 80 μg/m3; w przypadku gdy w serii pomiarowej występują braki, obliczaną wartość AOT 40 należy pomnożyć przez iloraz liczby możliwych terminów pomiarowych do liczby wykonanych w tym okresie pomiarów. h) Wartość uśredniona dla kolejnych pięciu lat; w przypadku braku danych pomiarowych z pięciu lat dotrzymanie dopuszczalnej częstości przekroczeń sprawdza się na podstawie danych pomiarowych z co najmniej trzech lat. i) Stężenie pyłu o średnicy aerodynamicznej ziaren do 2,5 μm (PM2,5) mierzone metodą wagową z separacją frakcji lub metodami uznanymi za równorzędne. Rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie standardów emisyjnych z instalacji z dnia 22 kwietnia 2011r. (Dz. U. Nr 95 poz. 558) określa: 1) standardy emisyjne z instalacji w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, zróżnicowane w zależności od rodzaju działalności, procesu technologicznego lub operacji technicznej oraz terminu oddania instalacji do eksploatacji, terminu zakończenia jej eksploatacji lub dalszego łącznego czasu jej eksploatacji; 2) sytuacje uzasadniające przejściowe odstępstwa od standardów oraz granice odstępstw; 3) warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane; 4) wymagania w zakresie stosowania określonych rozwiązań technicznych zapewniających ograniczenie emisji; 5) sposoby postępowania w razie zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych dotyczących eksploatacji instalacji; 6) rodzaje zakłóceń, gdy wymagane jest wstrzymanie użytkowania instalacji; 7) środki zaradcze, jakie powinien podjąć prowadzący instalację; 8) przypadki, w których prowadzący instalację powinien poinformować o zakłóceniach wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, termin, w jakim informacja ta powinna zostać złożona, oraz jej wymaganą formę. Poszczególne standardy emisji dla źródeł istniejących szczegółowo określają załączniki do powyższego rozporządzenia dostępne na stronie Ministerstwa Środowiska. 112

11.1 Źródła emisji zanieczyszczeń na terenie Gminy Stryszawa W strumieniu zanieczyszczeń atmosferycznych terenu Gminy Stryszawa udział mają przede wszystkim emisja niska, komunikacyjna i przemysłowa. Z uwagi na brak centralnego systemu ciepłowniczego, zaopatrzenie w ciepło dla zaspokojenia potrzeb bytowych ludności odbywa się w oparciu o indywidualne rozwiązania. Emisja niska obejmuje emisję ze źródeł niezorganizowanych, do których zalicza się głównie kotłownie opalane zazwyczaj węglem, a więc surowcem o znacznej zawartości siarki. Ocenia się, że na obszarze gminy w okresie zimowym niska emisja stanowić może od kilkunastu do kilkudziesięciu procent całkowitej emisji zanieczyszczeń. Niska emisja zanieczyszczeń przyczynia się do wzrostu stężeń tlenku węgla, dwutlenku siarki i pyłu zawieszonego, szczególnie w sezonie grzewczym. Lokalne systemy grzewcze i piece domowe najczęściej nie posiadają jakichkolwiek urządzeń ochrony powietrza. Przy niekorzystnych warunkach rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń, ich wpływ na lokalne warunki sanitarne powietrza może być bardzo duży. W przypadku emisji niskiej zanieczyszczenia uwalniane na niedużej wysokości często pozostają i kumulują się w otoczeniu źródła emisji. W przypadku zabudowy zlokalizowanej bliżej den dolinnych, oraz w miejscach osłoniętych o słabszym przewietrzaniu może dochodzić do koncentracji szkodliwych substancji, stanowiąc uciążliwość i negatywnie wpływając na stan zdrowia mieszkańców. Istotnym źródłem emisji zanieczyszczeń do powietrza są pojazdy samochodowe napędzane silnikami spalinowymi (samochody osobowe i ciężarowe, traktory i inne maszyny). Powodują emisję tlenków węgla, azotu, siarki, ołowiu, węglowodorów, aldehydów i pyłów. Zlokalizowane na terenie gminy zakłady produkcyjne i usługowe są także źródłami emisji zanieczyszczeń do powietrza. Zakłady te emitują substancje związane z profilem ich działalności. Źródła zanieczyszczeń powietrza znajdują się nie tylko na terenie gminy Stryszawa, ale także poza jej granicami. Średnie roczne stężenia głównych zanieczyszczeń powietrza w strefie małopolskiej, która obejmuje gminę Stryszawa wykazały w 2013 r. wartości nie przekraczające norm dopuszczalnych stężeń zarówno gazów jak i pyłu zawieszonego, według kryteriów ustanowionych w celu ochrony zdrowia rozporządzeniem Ministra Środowiska. 113

Zanieczyszczenia Kod strefy SO2 NO2 CO C6H6 O3 PM10 Pb PM2,5 As Cd Ni B(α)P Strefa małopolska PL 1203 A A A A A C A C A A A C Tab. 11.1.2. Wynikowa klasa strefy dla poszczególnych zanieczyszczeń uzyskana w ocenie rocznej (OR) dokonanej z uwzględnieniem kryteriów ustanowionych w celu ochrony zdrowia Źródło: Ocena jakości powietrza w województwie małopolskim w 2013 roku Objaśnienia: A nieprzekroczone wartości dopuszczalne, C przekroczone wartości dopuszczalne 11.2 Wielkość i struktura emisji zanieczyszczeń na terenie Gminy Stryszawa Największym obciążeniem dla środowiska naturalnego na terenie gminy jest emisja spalin z paliw węglowych powstającej z tzw. niskiej i wysokiej emisji. Niska emisja to emisja substancji szkodliwych o dużym stężeniu pochodząca z kotłowni domowych, czyli produkcja zanieczyszczeń powietrza poprzez nisko kominowe instalacje grzewcze. Emisja wysoka ma miejsce w przedsiębiorstwach, fabrykach, elektrowniach bądź elektrociepłowniach posiadających kilkunasto lub kilkudziesięciometrowe kominy. Emisja wysoka powstaje więc poprzez rozproszenie zanieczyszczeń na znacznie większym areale niż emisja niska. W gminie rocznie spala się ok. 10 tys. Ton paliw węglowych. Na podstawie danych dotyczących zużycia paliw stosowanych w źródłach tzw. niskiej emisji na terenie Gminy Stryszawa w roku 2013 oszacowano wielkość emisji substancji szkodliwych do powietrza atmosferycznego. Emisja z indywidualnych źródeł na paliwa stałe wyrażona w liczbach bezwzględnych jest niewielka. Jednak większość tych źródeł jest nieprawidłowo eksploatowana, wyposażone są one w niskie kominy, przyczyniając się do powstania tzw. niskiej emisji. W związku z tym w niekorzystnych warunkach meteorologicznych spodziewać się można występowania chwilowych wysokich stężeń zanieczyszczeń, niekorzystnie wpływających na zdrowie ludzi. Modernizacja kotłowni węglowych i palenisk domowych będzie uzależniona od sytuacji ekonomicznej i świadomości ekologicznej mieszkańców gminy. Obecnie najtańszym paliwem jest drewno i odpady drzewne oraz paliwa węglowe. Nośniki ciepła takie jak gaz ziemny, gaz LPG, olej opałowy i energia elektryczna są znacznie droższe. 114

W celu określenia uciążliwości i wpływu produkcji energii cieplnej w gminie na stan powietrza atmosferycznego dokonano obliczeń wielkości emisji substancji zanieczyszczających. W obliczeniach za punkt wyjścia przyjęto określone wcześniej całkowite potrzeby cieplne (Qc.o., Qc.w.u., Qtech) oraz przyjęte do wyznaczenia bilansu zużycia paliw wskaźniki sprawności dla źródeł ciepła oraz wskaźniki ciepła spalania dla paliw. Wielkości emisji zanieczyszczeń poszczególnych substancji obliczono metodą wskaźnikową, uwzględniając jednostkowe wskaźniki emisji dla różnych typów palenisk na podstawie Materiałów informacyjno instruktażowych opracowanych przez Ministerstwo Środowiska. Przyjęto również założenie, że spalanie biomasy drzewnej lub słomy ma neutralny wpływ na bilans CO2 i nie wpływa na zwiększenie emisji. Uzyskane wyniki w postaci wartości bezwzględnych zamieszczono poniżej. Rodzaj zanieczyszczenia Dwutlenek węgla paliwa węglowe [t/a] paliwa gazowe [t/a] paliwa olejowe [t/a] biomasa [t/a] suma[t/a] 19 695,07 1 252,97 2 034,04 0,00 22 982,08 CO2 Tlenek węgla CO 165,50 0,44 0,68 9,18 175,80 Dwutlenek siarki 124,13 0,01 4,07 0,54 128,74 SO2 Tlenki azotu NOx 22,76 0,81 2,98 6,88 33,44 Węglowodory CHx 134,47 0,11 0,27 3,06 137,91 Benzo a pireny 0,10 0,00 0,00 0,00 0,10 Pył 82,75 0,00 1,36 3,82 87,93 Sadza 24,83 0,00 0,03 0,76 25,62 Sumarycznie 20 249,62 1 254,34 2 043,42 24,25 23 571,63 Tab. 11.2.1 Wielkość emisji zanieczyszczeń w Gminie Stryszawa 115

t/a Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 200,00 25 000,00 180,00 160,00 20 000,00 140,00 120,00 15 000,00 100,00 80,00 10 000,00 60,00 40,00 5 000,00 20,00 0,00 0,00 Tlenek węgla CO Dwutlenek siarki SO2 Tlenki azotu NOx Węglowodory CHx Benzo-a-pireny Pył Sadza Dwutlenek węgla CO2 Sumarycznie Wyk. 11.2.1.Wielkość emisji zanieczyszczeń w Gminie Stryszawa Wartości sumaryczne oraz emisji dwutlenku węgla CO2 przedstawione są na skali prawej. Pozostałe emisje substancji przedstawione na skali lewej. Strategia ograniczenia emisji zanieczyszczeń powstających przy produkcji ciepła i energii elektrycznej, a w szczególności redukcji emisji CO2 powinna być prowadzona w dwóch kierunkach. Pierwszoplanowym zadaniem jest zmniejszenie zużycia energii poprzez racjonalizację użytkowania oraz zmniejszenie strat na etapie produkcji, przesyłu i użytkowania. W drugiej kolejności należy dążyć do zmiany rodzaju paliwa na odnawialne źródła energii, dla których emisja CO2 jest o wiele mniejsza niż przy spalaniu węgla. Dlatego ze względów ekologicznych należy uznać za celowe działania zmierzające do eliminacji starych indywidualnych źródeł na paliwa stałe poprzez zastąpienie ich nowoczesnymi źródłami na paliwo stałe, źródłami opalanymi biomasą. 116

11.3 Skutki środowiskowe realizacji wybranych scenariuszy W kolejnych tabelach przedstawiono wyniki obliczeń emisji zanieczyszczeń w perspektywie do roku 2030 z uwzględnieniem prognoz całkowitego zapotrzebowania na energię cieplną oraz założonych scenariuszy wykorzystania paliw dla Gminy Stryszawa. Scenariusz aktywny Rodzaj zanieczyszczenia Dwutlenek węgla CO2 Tlenek węgla CO Dwutlenek siarki SO2 Tlenki azotu NOx Węglowodory CHx Benzo a pireny Pył Sadza Sumarycznie 2013 2020 2025 2030 jednostka 22 982,08 20 895,14 18 363,78 15 800,71 t/a 175,80 162,06 142,43 125,63 t/a 128,74 117,06 101,39 87,06 t/a 33,44 31,95 30,23 28,51 t/a 137,91 126,16 109,48 95,05 t/a 0,10 0,09 0,08 0,07 t/a 87,93 80,83 70,92 62,23 t/a 25,62 23,48 20,44 17,81 t/a 23 571,63 21 436,77 18 838,74 16 217,08 t/a Tab.11.3.1. Wielkość emisji zanieczyszczeń w Gminie Stryszawa 117

t/a Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 200,00 25 000,00 180,00 160,00 20 000,00 140,00 120,00 15 000,00 100,00 80,00 10 000,00 60,00 40,00 5 000,00 20,00 0,00 2013 2020 2025 2030 rok Tlenek węgla CO Dwutlenek siarki SO2 Tlenki azotu NOx 0,00 Węglowodory CHx Benzo-a-pireny Pył Sadza Dwutlenek węgla CO2 Sumarycznie Wyk. 11.3.1. Emisja zanieczyszczeń według scenariusza aktywnego w Gminie Stryszawa Wartości sumaryczne oraz emisji dwutlenku węgla CO2 przedstawione są na skali prawej. Pozostałe emisje substancji przedstawione na skali lewej. 118

t/a Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. Scenariusz umiarkowany Rodzaj zanieczyszczenia 2013 2020 2025 2030 jednostka Dwutlenek węgla CO2 22 982,08 22 034,22 20 140,98 17 880,96 t/a Tlenek węgla CO 175,80 169,66 156,75 141,15 t/a Dwutlenek siarki SO2 128,74 123,42 112,16 98,66 t/a Tlenki azotu NOx 33,44 32,86 32,12 31,21 t/a Węglowodory CHx 137,91 132,59 121,17 107,41 t/a Benzo a pireny 0,10 0,10 0,09 0,08 t/a Pył 87,93 84,74 78,06 70,01 t/a Sadza 25,62 24,65 22,59 20,10 t/a Sumarycznie 23 571,63 22 602,25 20 663,92 18 349,58 t/a Tab. 11.3.2. Wielkość emisji zanieczyszczeń w Gminie Stryszawa 200,00 25 000,00 180,00 160,00 20 000,00 140,00 120,00 15 000,00 100,00 80,00 10 000,00 60,00 40,00 5 000,00 20,00 0,00 2013 2020 2025 2030 rok Tlenek węgla CO Dwutlenek siarki SO2 Tlenki azotu NOx 0,00 Węglowodory CHx Benzo-a-pireny Pył Sadza Dwutlenek węgla CO2 Sumarycznie Wyk.11.3.2. Emisja zanieczyszczeń według scenariusza umiarkowanego w Gminie Stryszawa Wartości sumaryczne oraz emisji dwutlenku węgla CO2 przedstawione są na skali prawej. Pozostałe emisje substancji przedstawione na skali lewej. 119

t/a Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. Scenariusz pasywny Rodzaj zanieczyszczenia 2013 2020 2025 2030 jednostka Dwutlenek węgla CO2 22 982,08 23 347,11 23 501,70 23 549,15 t/a Tlenek węgla CO 175,80 178,15 178,66 178,34 t/a Dwutlenek siarki SO2 128,74 130,55 130,98 130,82 t/a Tlenki azotu NOx 33,44 33,99 34,25 34,35 t/a Węglowodory CHx 137,91 139,74 140,08 139,78 t/a Benzo a pireny 0,10 0,10 0,11 0,10 t/a Pył 87,93 89,14 89,42 89,28 t/a Sadza 25,62 25,96 26,02 25,97 t/a Sumarycznie 23 571,63 23 944,73 24 101,22 24 147,80 t/a Tab. 11.3.3. Wielkość emisji zanieczyszczeń w Gminie Stryszawa 200,00 180,00 160,00 140,00 120,00 100,00 30 000,00 25 000,00 20 000,00 15 000,00 80,00 60,00 40,00 20,00 0,00 2013 2020 2025 2030 rok Tlenek węgla CO Dwutlenek siarki SO2 Tlenki azotu NOx 10 000,00 5 000,00 0,00 Węglowodory CHx Benzo-a-pireny Pył Sadza Dwutlenek węgla CO2 Sumarycznie Wyk. 11.3.3. Emisja zanieczyszczeń według scenariusza pasywnego w Gminie Stryszawa Wartości sumaryczne oraz emisji dwutlenku węgla CO2 przedstawione są na skali prawej. Pozostałe emisje substancji przedstawione na skali lewej. 120

% Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy Stryszawa. 11.4 Podsumowanie wpływu systemów energetycznych na stan środowiska naturalnego W scenariuszu umiarkowanym i aktywnym przewiduje się zmniejszenie zużycia paliw węglowych, co korzystnie wpłynie na obniżenie wielkości emisji zanieczyszczeń, na rzecz wzrostu przede wszystkim wykorzystania biomasy na cele grzewcze. Wyniki obliczeń przeprowadzone dla scenariuszy zużycia paliw wskazują na znaczącą ogólną poprawę stanu powietrza atmosferycznego w gminie. Przewidywane inwestycje w latach 2020 2025 spowodują niewielki wzrost poziomu zanieczyszczeń atmosfery, lecz poprzez wskazanie w projektowanych planach zagospodarowania przestrzennego preferencji na paliwa ekologiczne, można ten proces zmniejszyć. Dla ochrony środowiska naturalnego bardzo istotną kwestią jest konwersja kotłowni węglowych na paliwa ekologiczne, głównie źródeł bazujących na biomasie i systemach wykorzystujących energię odnawialną. Pozwoli to przede wszystkim wyeliminować małe indywidualne źródła węglowe, które są odpowiedzialne za tzw. niską emisję. 5 0-5 -10-15 -20-25 -30-35 scenariusz aktywny scenariusz umiarkowany scenariusz pasywny Wyk. 11.4.1. Porównanie zmian emisji zanieczyszczeń według scenariuszy w Gminie Stryszawa 121