Uwagi PSEW do poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy - Prawo budowlane. Druk nr 2964. Nr Treść przepisu Art. 1 pkt 1 a W art. 10 a) ust. 2a otrzymuje brzmienie: 2a. Jeżeli na terenie gminy przewiduje się lokalizację obiektów służących wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 40 kw. w studium określa się obszary, na których mogą być one lokalizowane. Analiza przepisu Zmiany w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Przepis implikuje obowiązek uwzględniania lokalizacji wszystkich źródeł wytwórczych technologii odnawialnych niebędących mikroinstalacjami (a więc o mocy powyżej 40 kw) w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy ("studium"). Ureguluje to status inwestycji o mocy 40-100kW, które do tej pory były zwolnione z tego obowiązku. Rekomendacj a Pozytywna Art. 1 pkt 1 b w art. 10 b) po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu: 2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2a, obszary wyznacza się wraz z określeniem ich stref oddziaływania związanych z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu."; Art. 1 pkt 2 a w art. 11 a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, Art. 1 pkt 2 b w art. 11 b) pkt 10 otrzymuje brzmienie: 10) ogłasza w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu studium, wraz z prognozą oddziaływania na Obecnie obowiązujący przepis mówi o strefach ochronnych a nie strefach oddziaływania. Określenie strefy ochronne jest pojęciem dobrze znanym doktrynie i obrosłym orzecznictwem, a przez to jasnym w stosowaniu. Sugerujemy jego pozostawienie. Określenie strefy oddziaływania może być w praktyce niejednoznaczne w interpretacji. Ponadto, wprowadzenie określenia strefy oddziaływania może rozszerzyć krąg podmiotów uprawnionych do wzięcia udziału w postępowaniu w sprawie wydania pozwolenia na budowę, albowiem strefa oddziaływania rozumiana na użytek postępowania w sprawie uchwalenia studium przekładać się może na rozumienie pojęcia obszar oddziaływania, o którym mowa w przepisach ustawy Prawo budowlane. Zmiana porządkowa Ustawodawca rozszerza obowiązek wyłożenia projektu studium także o prognozę oddziaływania na środowisko, która w aktualnie obowiązującej ustawie nie jest wskazana do obowiązkowego wyłożenia i konsultacji na etapie studium. Proponowaną zmianę należy ocenić Neutralna
środowisko, do publicznego wglądu na okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt, wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, do publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami; Art. 1 pkt 2 c w art. 11 c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: 2. W przypadku wniosku dotyczącego uwzględnienia w projekcie studium przedsięwzięcia należącego do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, wniosek powinien zawierać podstawowe informacje o planowanym przedsięwzięciu, w szczególności dotyczące funkcji i wielkości planowanej inwestycji oraz jej oddziaływania na środowisko, w tym bezpieczeństwo i zdrowie człowieka; w przypadku obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, we wniosku należy wskazać planowaną moc obiektów wytwarzających energię z odnawialnych jednoznacznie negatywnie, gdyż jej wprowadzenie deformuje system planowania przestrzennego - prowadzi do zacierania celowo zakreślonych granic pomiędzy studium a miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ( MPZP ). Zwrócić należy uwagę, iż istota planowania przestrzennego wyraża się w tym, że studium jest dokumentem o charakterze ogólnym i określa jedynie strukturę przestrzenną gminy i lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenia poszczególnych obszarów gminy - wstępną lokalizację przestrzeni publicznych i infrastruktury technicznej, natomiast MPZP będący aktem prawa miejscowego w sposób precyzyjny określa przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, a także rozmieszczenie inwestycji celu publicznego. Co istotne, zakresy terytorialne studium (cała gmina) i MPZP (wybrany fragment gminy) także się różnią. Wprowadzenie zatem regulacji o konieczności wyłożenia do projektu studium także prognozy oddziaływania na środowisko będzie prowadzić do upodobnienia procedury studium, w jej stopniu szczegółowości, do procedury MPZP. Wskazywanie we wniosku planowanej mocy obiektów wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii nie jest słuszne. Moc elektryczna ww. obiektów nie ma istotnego znaczenia z punktu widzenia oddziaływania, gdyż moc elektryczna nie decyduje o oddziaływaniu akustycznym czy krajobrazowym. Możliwa jest sytuacja, w której urządzenia o większej mocy (z natury rzeczy nowocześniejsze) mają mniejszy zasięg oddziaływania od urządzeń o mniejszej mocy. Wynika to z faktu, iż na zasięg oddziaływania wpływa wiele czynników, m.in. wymiary obiektu czy ich moc akustyczna. Jednocześnie, z uwagi na zróżnicowanie obiektów wytwarzających energię z OZE trudno jest wprowadzić kryteria, które byłyby wspólne dla wszystkich tych urządzeń. Dlatego postuluje się usunięcie fragmentu w przypadku obiektów,
źródeł energii."; o których mowa w art. 10 ust. 2a, we wniosku należy wskazać planowaną moc obiektów wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii. Projektodawca proponuje umożliwienie jednoczesnych prac nad zmianami studium i MPZP, przy zachowaniu rozdzielności wyłożenia do konsultacji tych dokumentów wyłożenie do publicznej wiadomości MPZP musi poprzedzać skuteczne uchwalenie nowego studium. Takie rozwiązanie może się pozytywnie przyczynić do przyspieszenia prac planistycznych w gminach i zapewnienia spójności tych dokumentów. Art. 1 pkt 3 3) w art. 14 po ust. 5 dodaje się ust. 5a - 5c w brzmieniu: 5a. W celu zapewnienia spójności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium dopuszcza się jednoczesne sporządzanie planu miejscowego lub jego zmiany i zmiany studium. 5b. W sytuacji, o której mowa w ust. 5a, uchwała o przystąpieniu do sporządzania zmiany studium określa, zakres merytoryczny i cel planowanych zmian, w sposób zapewniający zgodność sporządzanego planu miejscowego ze studium. Pozytywna 5c. Uchwalenie zmiany studium, o którym mowa w ust. 5a, następuje przed wyłożeniem do publicznego wglądu projektu planu miejscowego lub jego zmiany."; Art. 1 pkt 4 4) w art. 15: Lokalizacja na podstawie MPZP dla wszystkich OZE powyżej 40 kw. Pozytywna a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: 2a. Lokalizacja obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, może nastąpić wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego co najmniej obszar lokalizacji obiektów i obszar oddziaływania, o którym mowa w art. 10 ust. 2b." b) w ust. 3 pkt 3a otrzymuje brzmienie: 3a) granice terenów pod budowę obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, oraz granice ich stref Obecnie obowiązujący przepis mówi o strefach ochronnych a nie strefach oddziaływania. Określenie strefy ochronne jest pojęciem dobrze znanym doktrynie i orzecznictwu, a przez to jasnym
Art. 1 pkt 5 5) w art. 17: Art. 1 pkt 6 6) w art 36: oddziaływania związanych z ograniczeniami w zabudowie, zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu oraz występowaniem znaczącego oddziaływania tych urządzeń na środowisko; ; a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: 2. W przypadku wniosku dotyczącego uwzględnienia w projekcie planu miejscowego przedsięwzięcia należącego do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, wniosek powinien zawierać podstawowe informacje o planowanym przedsięwzięciu, w szczególności dotyczące funkcji i wielkości planowanej inwestycji oraz jej oddziaływania na środowisko, w tym bezpieczeństwo i zdrowie człowieka; w przypadku obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, we wniosku należy wskazać planowaną moc obiektów wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii. ; a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: 1a. Jeżeli uchwalenie lub zmiana planu miejscowego następuje wskutek uwzględnienia wniosku dotyczącego umożliwienia lokalizowania obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, korzystanie z nieruchomości lub jej części, bez względu na objęcie ich planem miejscowym, w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2a, żądać od wnioskodawcy: w stosowaniu. Sugerujemy jego pozostawienie. Określenie strefy oddziaływania może być w praktyce niejednoznaczne w interpretacji. Wskazywanie we wniosku planowanej mocy obiektów wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii nie jest właściwe. Moc elektryczna nie ma istotnego znaczenia z punktu widzenia oddziaływania, gdyż moc elektryczna nie decyduje o oddziaływaniu akustycznym czy krajobrazowym. Możliwa jest sytuacja, w której urządzenia o większej mocy mają mniejszy zasięg oddziaływania od urządzeń o mniejszej mocy. Dlatego postuluje się usunięcie fragmentu w przypadku obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, we wniosku należy wskazać planowaną moc obiektów wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii. Roszczenie odszkodowawcze przeniesione z gminy na inwestora Przyjęcie obowiązku ponoszenia roszczeń odszkodowawczych przez wnioskodawcę OZE prowadzi do nieuzasadnionego zróżnicowania przedsiębiorców różnych branż gospodarki. Brak jest bowiem uzasadnionych podstaw, aby w razie zmiany MPZP na wniosek inwestora OZE, taki inwestor miał być odpowiedzialny za roszczenia odszkodowawcze właścicieli nieruchomości, a w sytuacji, gdy uchwalenie MPZP następuje na wniosek inwestorów planujących np. autostradę czy centrum handlowe, wówczas podmiotem odpowiedzialnym za roszczenia odszkodowawcze byłaby gmina. Tego rodzaju rozwiązanie burzy jednolite zasady planowania przestrzennego i jest już na pierwszy
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części., b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: 2a. Realizacja roszczeń, o których mowa w ust. 1a, może nastąpić również w drodze zaoferowania przez wnioskodawcę, o którym mowa w ust. 1a, właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia wygasają.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:,,3a. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą o których mowa w ust. 1a, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1a i 2a, może żądać od wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 1a, odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości. Koszty realizacji roszczeń, o których mowa w ust. 1a i 2a ponosi wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1a,., rzut oka niekonstytucyjne. Zwrócić należy także uwagę na fakt iż zmiany w miejscowych planach umożliwiające inwestycje OZE mogą być podejmowane na wniosek właścicieli gruntów a nawet samej gminy; dlaczego wiec TAKIE SAMO przeznaczenie gruntu w planie miejscowym miałoby różne skutki w zależności od podmiotu występującego o zmianę w planie Jeśli pomimo powyższych zastrzeżeń - miałaby zostać wprowadzona odpowiedzialność inwestora instalacji OZE za uchwalenie lub zmianę MPZP zgodnie z jego wnioskiem, wówczas należałoby uzależnić obowiązek zapłaty odszkodowania od faktu zrealizowania inwestycji a nie od samego faktu uchwalenia albo zmiany MPZP. Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z art. 75 ust. 5 pkt 1 lit. a) projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii (druk nr 2604), do wniosku o wydanie zaświadczenia do udziału w aukcji wytwórca dołącza dokumenty lub ich poświadczone kopie potwierdzające dopuszczalność lokalizacji danej instalacji odnawialnego źródła energii na terenie objętym planowaną inwestycją tj. wypis i wyrys z MPZP. Przedłożenie wypisu i wyrysu z MPZP jest wymagane również do wniosku o określenie warunków przyłączenia (art. 7 ust. 8d pkt 1) ustawy Prawo energetyczne), a zatem bez MPZP inwestor nie może nawet sprawdzić, czy możliwe jest przyłączenie do sieci w danym miejscu. Z tego wynika, że na tym etapie procesu inwestycyjnego (tj. momentu uwzględnienia wniosku o lokalizację instalacji OZE w MPZP) inwestor nie ma jeszcze żadnej pewności czy wygra aukcję ani czy zostaną mu wydane warunki przyłączenia. W rezultacie proponowanych zapisów musiałby zapłacić odszkodowanie nie wiedząc ani czy będzie mógł przyłączyć
projektowany obiekt do sieci, ani czy w ogóle będzie mógł go wybudować, bowiem to zależy od wygranej aukcji Ponadto, problem z tym przepisem może powstać w sytuacji, gdy jeden inwestor złoży wniosek o uwzględnienie w MPZP danego przedsięwzięcia dotyczącego instalacji OZE, ale kto inny wybuduje obiekty wytwarzające energię z OZE (kto inny zabezpieczy prawa do korzystania z gruntów na podstawie stosownych umów). Wówczas powstaje pytanie: czy w takiej sytuacji w dalszym ciągu odszkodowanie powinno, zgodnie z proponowanymi przepisami, zostać wypłacone przez inwestora-wnioskodawcę czy jednak przez ten podmiot, który skorzysta z takiego postanowienia? Ponadto nasuwa się pytanie, dlaczego w przypadku obniżenia się wartości nieruchomości wskutek wprowadzenia lokalizacji OZE w MPZP inwestor byłby odpowiedzialny za zapłatę za obniżenie wartości, ale już w sytuacji, gdy wartość nieruchomości wzrośnie, to nie ma mowy o tym, że inwestorowi służy roszczenie o zwrot wartości, o jaką zwiększa się wartość nieruchomości. Zazwyczaj będzie przecież tak, że pewna ilość nieruchomości zwiększy swoją wartość w związku z inwestycją OZE, a wartość niektórych nieruchomości zmaleje. Inwestor ma płacić za zmniejszenie wartości, ale już opłatę z tytułu zwiększenia wartości nieruchomości (z tytułu tej samej inwestycji!) pobierze gmina (obowiązujący art. 36 ust. 4 UPZP - takie uprawnienie do żądania nadwyżki będzie przysługiwać gminie). W związku z tym proponowane rozwiązanie jest nierównoprawne. Jednocześnie proponowany art. 36 ust. 1a może się okazać problematyczny w sytuacji, gdy wniosek inwestora zostanie
d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: 5a. W razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego, w części lub w całości, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 a pkt 1, podlega zwrotowi na rzecz wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 1a.", uwzględniony tylko częściowo. Wówczas powstaje pytanie, czy w takiej sytuacji również należy stosować art. 36 ust. 1a i inwestor ma być odpowiedzialny za roszczenia właścicieli albo użytkowników wieczystych nieruchomości? W szczególności, iż w obecnie obowiązujących przepisach inwestor nie ma wpływu na to, czy jego wniosek zostanie uwzględniony oraz w jakim dokładnie kształcie. e) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, w razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego w części lub w całości wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1a, może żądać od aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości zwrotu kwoty stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania. Art. 1 pkt 7 7) w art. 37: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 3 i 3a, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu Wysokość odszkodowania w przypadku roszczeń wobec wnioskodawcyinwestora, podobnie jak w innych przypadkach: jest ustalana na dzień sprzedaży (7a), roszczenia mogą być zgłaszane przez 5 lat od dnia wejście w życie planu (7b), o wydanych decyzjach w tej sprawie będzie miał obowiązek informować (7c) przynajmniej raz do roku wójt/burmistrz/prezydent miasta (8), wywiązanie się z roszczenia musi być wykonane w czasie 6 miesięcy od złożenia wniosku (9), a spory w tej sprawie będą rozstrzygane przez sądy powszechne (10) a więc zachowane będą zawsze zasady analogiczne, jak w przypadku roszczeń wobec gminy/miasta.
miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: 3. Roszczenia, o których mowa w art. 36 ust. 3 i ust. 3a. można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące.", Proponowane uregulowanie art. 37 powiązane jest z proponowanym brzmieniem art. 36, i z tego względu należy zarekomendować je negatywnie. Zaproponowany przepis art. 37 ust. 8 nie wprowadza żadnej zmiany do aktualnego stanu prawnego postuluje się więc jego wykreślenie. Nie ma też podstaw do ewentualnego rozszerzenia tego obowiązku na nowy art. 36 ust. 3a, ponieważ zasadne jest informowanie Rady Gminy o kosztach ponoszonych przez budżet gminy, natomiast ww. przepis odnosi się do kosztów, które będą obciążały wnioskodawcę inwestycji OZE. c) ust. 8-10 otrzymują brzmienie: 8. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia okresowo - odpowiednio do potrzeb, lecz co najmniej raz w roku - na sesji rady gminy informację o zgłoszonych żądaniach, o których mowa w art. 36 ust. 1. 2. 3 i ust. 5, i wydanych decyzjach, o których mowa w ust. 6 i 7. 9. Wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1-3a, powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości przysługują odsetki ustawowe. 10. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36 ust. 1-3a I ust. 5 i ust. 5a, rozstrzygają sądy powszechne."; Art. 1 pkt 8 8) w art. 61 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:,,4a) wniosek nie dotyczy inwestycji, o 4 a) Wyklucza się dla inwestycji OZE sytuację, w której można w drodze Neutralna
Art. 1 pkt 9 których mowa w art. 10 ust. 2a;"; 9) w art 62 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 3. Jeżeli wniosek o ustalenie warunków zabudowy dotyczy inwestycji, której lokalizacja może nastąpić wyłącznie na podstawie planu miejscowego, umarza się postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy."; wyjątku wydać decyzję o warunkach zabudowy, jeśli teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1 (plany uchwalone w okresie obowiązywania poprzedniej ustawy). W praktyce przepis ten będzie dotyczył źródeł wytwórczych OZE poniżej 40 kw mocy, bo tylko dla nich w myśl proponowanych przepisów będzie możliwe wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wyklucza się możliwość wszczęcia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla rodzajów przedsięwzięć, które wymagają zmiany lub przygotowania nowego MPZP. Pozytywna Art. 1 pkt 10 10) w art. 64 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 3. W przypadku planowanej budowy obiektów służących wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii, wniosek o ustalenie warunków zabudowy powinien zawierać określenie planowanej mocy tych obiektów. Nakaz uwzględnienia mocy planowanych urządzeń OZE w przypadku wniosku o ustalenia warunków zabudowy. Patrz wcześniejsze komentarze w tym względzie. Art. 2 Zmiany w ustawie Prawo budowlane Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane Do zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 oraz z 2014 r. poz. 40, poz. 768 i lub wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie inwestor ma poz. 822) wprowadza się następujące zmiany: dołączyć decyzję zezwalającą na eksploatację urządzeń technicznych turbiny (głównie windy, wciągarki, akumulatory i elementy ciśnieniowe), 1) w art. 57 w ust. 1 pkt 8kropkę zastępuje się średnikiem 9) w przypadku elektrowni wiatrowej - decyzję, o której mowa w art. 14 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963 z późn. zm.), zezwalającą na eksploatację urządzeń technicznych wydanej przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego. Ten obowiązek będzie wynikał z nadania statusu obiektu budowlanego masztom elektrowni wiatrowych. Sformułowanie użyte w projektowanej zmianie pozostaje w zgodzie z nomenklaturą użytą w art. 14 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym, które mówi o decyzji Pozytywna po uwzględnieniu proponowanej poprawki
elektrowni wiatrowej., 2) w załączniku w tabeli wiersz Kategoria XXIX otrzymuje brzmienie: Współczynnik wielkości obiektu (w) (wysokość w m) Ł 20 > 20-50 >50-100 tegoria XXIX - wolno stojące kominy i 10,0 1,0 1,5 2,0 2,5 aszty, w tym maszty elektrowni atrowych > 1 0 0 a nie decyzjach. Jednocześnie dla celów porządkowych zwrócić należy uwagę, iż w praktyce wydawana jest więcej niż jedna decyzja w oparciu o art. 14 ww. ustawy, tj. wydawane są decyzje indywidualnie dla każdego z urządzeń technicznych elektrowni wiatrowej. Dla uniknięcia możliwych zastrzeżeń co do wymogów wynikających z tego przepisu (wątpliwości, czy wymagane będą decyzje wymagane na mocy przepisów dotychczasowych, czy też nowa, zbiorcza decyzja o nieuregulowanej przepisami formie), zapis powinien przybrać następującą formę: 1) w art. 57 w ust. 1 pkt 8 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 9 w brzmieniu: 9) w przypadku elektrowni wiatrowej decyzję, o której mowa w art. 14 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963 z późn. zm.), zezwalającą na eksploatację dla każdego urządzenia technicznego podlegającego dozorowi technicznemu, zainstalowanego w elektrowni wiatrowej. Art. 3 Art. 3. 1. W ciągu 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy właściwe organy gminy dostosują: 1) studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy uchwalone na podstawie ustawy zmienianej w art. 1; 2) obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego - Przepis utrwala dotychczasową wykładnię podziału turbin na części będące budowlą oraz pozostałe (urządzenia, niektóre o statusie urządzenia technicznego) oraz wymóg uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Nowe przepisy wdrażane ustawą Art. 3 ust 1. Proponowany przepis ma zapewnić dostosowanie studiów i MPZP do wymogów związanych z planowaniem lokalizacji inwestycji OZE o mocy przekraczającej 40 kw. Jednakże nie jest wiadome, na czym będzie miało tak naprawdę polegać to dostosowanie. W uzasadnieniu do projektowanej zmiany podnosi się, iż oczywistym jest, iż konieczność dostosowania pojawi się wyłącznie w przypadku, gdy gmina podejmie decyzję o lokalizacji OZE na jej obszarze, a obowiązek dostosowania
do wymagań ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Do projektów studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich zmian, w stosunku do których: 1) podjęto uchwalę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy lub do sporządzenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, i 2) ogłoszono w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie o wyłożeniu projektu studium lub planu do publicznego wglądu - stosuje się przepisy dotychczasowe. będzie dotyczył wyłącznie terenów i regulacji dotyczących OZE. Tym samym, skoro przedmiotowa regulacja ma tylko temu służyć, to w kontekście zarówno obowiązujących przepisów jak również projektowanego art. 1 pkt 4 zmiany ustawy, staje się ona właściwie bezprzedmiotowa albowiem na gruncie tych przepisów wprowadza się obowiązek lokalizowania inwestycji OZE właśnie w MPZP (z tym jedynie wyjątkiem, że obecnie dotyczy inwestycji OZE o mocy przekraczającej 100kW a będzie o mocy przekraczającej 40kW). Ponadto, sama konstrukcja wskazująca, iż organy gminy dostosują studia oraz MPZP do wymagań ustawy zmienianej jest niezrozumiała, biorąc pod uwagę, iż zmiana studium oraz MPZP wymagać będzie uchwały rady gminy. Podnieść bowiem należy, iż w obecnych przepisach nie ma regulacji, które zmusiłyby członków rady gminy do pozytywnego głosowania nad dostosowaniem istniejących aktów. Dlatego także proponujemy usunięcie tej propozycji. Art. 3 ust. 2 Jednocześnie, projektowany art. 3 ust. 2 mówiący o możliwości zakończenia procesu planistycznego według przepisów dotychczasowych uznać należy za właściwy. Jednakże poczynić należy zastrzeżenie, iż w sytuacji pozostawienia w obecnym kształcie projektowanego art. 3 ust. 1, proponowany art. 3 ust. 2 byłby nielogiczny. Zestawienie bowiem art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 2 projektowanej zmiany prowadzi do wniosku, że chociaż istnieje możliwość zakończenia procedury planistycznej na dotychczasowych zasadach, to i tak będzie występował obowiązek dostosowania tych planów w przeciągu 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy. W uzasadnieniu projektu wskazano, że Regulacja umożliwia zakończenie procedury planistycznej na dotychczasowych zasadach, a jednocześnie nie wyklucza obowiązku dostosowania omawianych
Art. 4 Art. 4. W przypadku zmiany lub uchwalenia planu miejscowego przed dniem wejścia w życie ustawy na skutek uwzględnienia wniosku inwestora dotyczącego umożliwienia lokalizowania obiektów służących wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kw, do odszkodowań i roszczeń, o których mowa w art. 36 i art. 37 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 5 Art. 5. 1. Nie wszczyna się postępowań a postępowania wszczęte umarza, w sprawach wydania decyzji o warunkach zabud lokalizacji obiektu służącego wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii przekraczającej 40 kw. 2. Po upływie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy nie wszczyna się postępowań a postępowania wszczęte umarza, w sprawach wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w ustawie zmienianej w art. 2, dotyczących budowy obiektu służącego wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 40 kw, których podstawą lokalizacji nie jest plan miejscowy. 3. Termin ważności decyzji o warunkach zabudowy, o których mowa art. 60 ustawy zmienianej w art. 1, dotyczące możliwości lokalizacji obiektu służącego dokumentów do nowych przepisów w ciągu 3 lat od dnia wejścia w życie projektowanej ustawy. Dla dokumentów planistycznych uchwalonych przed wejściem w życie ustawy stosuje się dotychczasowe przepisy dotyczące odszkodowań i roszczeń finansowych. 1. Od czasu wejście w życie ustawy nie będzie można wszcząć postępowań w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji OZE o mocy wyższej, niż 40 kw, a toczące się postępowania będą umarzane. 2. Po 3 latach od wejścia w życie ustawy stracą ważność wydane już decyzje o warunkach zabudowy i nie będzie można na ich podstawie uzyskać pozwolenia na budowę, a procesy wszczęte umarza się. 3. Termin ważności wydanych już decyzji o warunkach zabudowy to 3 lata. 4. Wyjątkiem od powyższej reguły będą decyzje o warunkach zabudowy dotyczące remontu, montażu lub przebudowy istniejącej inwestycji oraz zgłoszenia lub pozwolenia na budowę ww. zamierzeń, dla których procedury będą prowadzone według przepisów dotychczasowych. Zaproponowany w projekcie ustawy zmieniającej ogólny kierunek zmian prowadzący do lokalizowania większych inwestycji OZE (tj. o mocy przekraczającej 40 kw) wyłącznie na podstawie MPZP ocenić należy Pozytywna Pozytywna z zastrzeżeniami
wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 40 kw, wydanych na podstawie przepisów dotychczasowych, wynosi 3 lata od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Decyzję o warunkach zabudowy dotyczącą remontu, montażu lub przebudowy istniejącego w dniu wejścia w życie ustawy obiektu służącego wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 40 kw, który powstał w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy wydaną na podstawie art. 60 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, i na podstawie zgłoszenia lub pozwolenia na budowę, o których mowa w ustawie z dnia 7 llpca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 oraz z 2014 r. poz. 40, 768 i 822), wydaje się zgodnie przepisami ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym. pozytywnie. Jednocześnie uzasadnione jest zabezpieczenie inwestycji w toku, co gwarantuje zawarty w art. 5 ust. 3 projektu trzyletni termin ważności już wydanych decyzji o warunkach zabudowy liczony od dnia wejście w życie ustawy. Proponowane regulacje nie zabezpieczają natomiast w sposób należyty interesów inwestorów w odniesieniu do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy. Przedmiotowe postępowania powinny być realizowane na dotychczasowych zasadach, przy założeniu, że będą one możliwe do skonsumowania także jedynie w okresie 3 lat od wejścia w życie ustawy, podobnie jak to zaproponowano dla decyzji o warunkach zabudowy już wydanych. Art. 6 Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem Brak Uzasadnienie Uzasadnienie Kwestia ta ma niezwykle ważne znaczenie w zakresie problemu emisji przez turbiny elektrowni infradźwięków, których negatywny wpływ na ludzkie życie i zdrowie został naukowo potwierdzony. Nie można się w pełni zgodzić z przytoczonym stwierdzeniem. Infradźwięki, podobnie jak hałas słyszalny są także emitowane przez wiele innych rodzajów działalności człowieka (transport kołowy i kolejowy, lotnictwo, wentylacja i klimatyzacja itp. - wyższe wartości niż farmy wiatrowe) a także przez liczne źródła naturalne (falowanie morza, zawirowania powietrzne, tarcie wiatru o różne powierzchnie). Choć nie są zwykle słyszalne przez ludzki narząd słuchu, mają wspólną cechę z dźwiękami słyszalnymi: są wszechobecne w naturze i dopiero przekroczenie pewnych progowych wartości ciśnienia akustycznego
Wiatraki generują również inne uciążliwości, jak hałas, czy migotanie cienia w słoneczne dni, którego wpływ na zdrowie ludzi nie został jeszcze naukowo potwierdzony. Jak podkreśla NIK dość powszechna jest sytuacja, kiedy są one budowane na terenach należących do pracowników urzędów gminnych, którzy jednocześnie wydają decyzje o ich lokalizacji. może stanowić zagrożenie dla ludzkiego zdrowia. Uprawnionym stwierdzeniem jest, że ponadnormatywna ekspozycja na hałas i infradźwięki może być szkodliwa. Istnieje jednak wiele badań wskazujących, że infradźwięki (bez względu na ich pochodzenie), mogą powodować skutki zdrowotne dopiero po przekroczeniu ciśnienia akustycznego L>90dB G, (niektóre źródła podają nawet próg 120 db G i więcej) 1,2 a wszystkie badania wykonywane w tym zakresie w Polsce potwierdziły 1,2,3, że takie poziomy nigdy nie są osiągane w otoczeniu farm wiatrowych. Oddziaływanie akustyczne farm wiatrowych oraz migotanie cienia są oddziaływaniami, które mogą być całkowicie wyeliminowane na etapie projektowania inwestycji. Zachowanie bezpiecznych poziomów oddziaływań akustycznych gwarantuje Rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu. Dźwięków niesklasyfikowanych jako hałas oraz migotania nowoczesnych, wolnoobrotowych turbin wiatrowych nie sklasyfikowano w badaniach na świecie jako czynnik istotnie wpływający na ludzkie zdrowie. Ponadto proponujemy używanie fachowego pojęcia elektrownie wiatrowe, zamiast wiatraki. Trudno się zgodzić z konkluzją NIK, że elektrownie wiatrowe są powszechnie sytuowane na terenach należących do urzędników gminnych. Kontrola Lokalizacja i budowa lądowych farm wiatrowych została przeprowadzona w wybranych podejrzanych 28 gminach, gdzie zgłoszono nieprawidłowości (nie była to więc grupa reprezentatywna). Kontrola ta, nawet mimo tendencyjnie dobranej próby, wykazała, że nie są to sytuacje bardzo powszechne, a wiele z tych urzędników nie miała mocy decyzyjnej w sprawie przygotowania dokumentów planistycznych 1 Ingielewicz R, Zagubień A., 2011, Problematyka hałasu towarzyszącego pracy turbin wiatrowych ocena zagrożeń. 2 Dobrucki A., Bogusz B., 2011, Oddziaływanie infradźwięków generowanych przez turbiny wiatrowe na zdrowie człowieka. 3 Jaroszyk F., 2012, Oddziaływanie bodźców fizykalnych wytwarzanych przez turbiny wiatrowe na żywy organizm człowieka.
lub wydawania decyzji środowiskowych. Zmodyfikowano regulacje dotyczące odszkodowań (art. 36), w celu zdjęcia z władz gminy ciężaru odszkodowań związanych z uchwaleniem, na skutek uwzględnienia wniosku, planów miejscowych pod inwestycje OZE. Zgodnie z projektem, w przypadku, gdy plan jest skutkiem uwzględnienia wniosku dotyczącego lokalizacji OZE, wówczas wnioskodawca, a nie gmina jest obciążany kosztami odszkodowawczymi. Tym samym proponowane rozwiązania usuną bariery finansowe dla gmin związane z lokalizacją OZE, a także zmniejszą obawy gmin dotyczące skutków finansowych podejmowanych działań planistycznych dotyczących OZE. Efekty te powinny sprzyjać realizacji celów ustawy o OZE. Należy bardzo wyraźnie podkreślić, że kontrola dotyczyła procedur, a nie konkretnych inwestycji większość z badanych przez NIK procedur dotyczy inwestycji, które do dziś nie zostały zrealizowane. W 11 gminach z 28 badanych wykazano przypadki niewyłączenia sią z głosowania nad własnym interesem prawnym urzędników, jednakże w 11 wzmiankowanych gminach sytuacja ta była jednak także marginalna, bo w większości skontrolowano w każdej gminie około 3 procedur i najczęściej tylko jedna z nich była obarczona wadą. Zaproponowana modyfikacja przeniesienia ciężaru finansowego roszczeń odszkodowawczych właścicieli nieruchomości na wnioskodawcę, a więc inwestora wzbudza uzasadnione kontrowersje choć inwestor jest wnioskodawcą uwzględnienia zamierzenia inwestycyjnego w studium i planie, to ostatecznie gmina podejmuje uchwały w sprawie przyjęcia tych dokumentów i ma wpływ na finalny ich kształt. Przepisy nie mówią, jak traktować sytuację, gdy gmina uchwali plan miejscowy w innym kształcie niż zaproponował inwestor odnawialnego źródła energii (do czego ma pełne prawo jako organ autonomiczny, decyzyjny). W takim przypadku plan może nie odpowiadać potrzebom inwestora, nie zrealizuje on inwestycji i trudno w tym przypadku obciążać go odpowiedzialnością finansową za ewentualny spadek wartości nieruchomości. Naszym zdaniem takie obciążenie (w wypadku sporu sądowego o zapłatę odszkodowania), byłoby zresztą nieskuteczne. Ponadto, brak jest podstaw do nałożenia na inwestora obowiązku zapłaty odszkodowania z tytułu spadku wartości nieruchomości wskutek uchwalenia MPZP pod inwestycje OZE (na skutek uwzględnienia wniosku inwestora OZE) - przy równoczesnym pozostawieniu uregulowania art.
36 ust. 4 UPZP, zgodnie z którym to gmina (a nie inwestor) otrzymuje opłatę za wzrost wartości nieruchomości wskutek uchwalenia MPZP. Ta sama inwestycja często będzie prowadzić do wzrostu wartości niektórych nieruchomości. Jednocześnie, co należy podkreślić, efektem zmian w zakresie art. 36 (zmiany w treści art. 37 to konsekwencje legislacyjne zmian art. 36) będzie brak negatywnych skutków finansowych dla budżetów gmin, a więc brak wpływu regulacji na finanse jst. Ponadto, w kontekście roszczeń odszkodowawczych, które miałyby być ponoszone przez inwestora wnioskodawcę, zwrócić należy uwagę, iż zapisy w MPZP nawet, gdy zostały wprowadzone na skutek uwzględnienia wniosku konkretnego inwestora instalacji OZE, nie warunkują tego, iż (i) taka inwestycja w ogóle powstanie (zob. uwagi do art. 1 pkt 6 projektu), oraz (ii) nie przyznają uprawnień danemu inwestorowi, zaś wprowadzają możliwość dla każdego innego inwestora instalacji OZE do realizacji w tym miejscu instalacji OZE. Tym samym, może dojść do sytuacji, w której inwestor- wnioskodawca będzie zobowiązany do poniesienia roszczeń odszkodowawczych właścicieli albo użytkowników wieczystych nieruchomości, zaś to inny podmiot zrealizuje taką inwestycję. Dlatego postulować należy zmianę zdarzenia, które będzie aktualizowało obowiązek odszkodowawczy, z chwili uchwalenia lub zmiany MPZP na moment wybudowania inwestycji przez konkretnego inwestora. Zaproponowane przepisy będą miały skutki finansowe dla budżetów gmin gminy zostaną zmuszone do poniesienia kosztów przygotowania zmian w studiach i planach miejscowych. Poza skutkami finansowymi bezpośrednimi kosztami przygotowania dokumentów, mogą wystąpić także koszty pośrednie w postaci roszczeń finansowych właścicieli nieruchomości objętych nowymi dokumentami. Odpowiedzialność finansowa nie mogłaby być w tym przypadku przerzucona na inwestora, gdyż nie będzie on w tym wypadku wnioskodawcą powstania nowego studium lub planu.