ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY 311924 O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1
SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY... 3 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY... 3 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA:... 3 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 3 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 3 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM... 4 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO... 4 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY... 5 9. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY... 6 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Z INNYMI ZAWODAMI... 6 11..ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY... 7 12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY... 8 13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW... 12 1.... Stylizacja ubiorów... 17 2.... Materiałoznawstwo odzieżowe... 17 3.... Technologie wyrobów odzieżowych... 17 4.... Konstrukcja i modelowanie odzieży... 17 5.... Język obcy zawodowy w odzieżownictwie... 25 6.... Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym... 38 7.... Kreowanie ubioru... 46 8.... Techniki konfekcjonowania odzieży... 51 9. raktyki zawodowe ZAŁĄZNIKI... 87 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2
TY SZKOŁY: TEHNIKUM Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Elżbieta Mamełka, mgr inż. Krystyna Kaźmierczak, mgr inż. Ewa Jachura Recenzenci: mgr Maria Kaczmarek, mgr inż. Małgorzata iechota Konsultanci: mgr inż. Grażyna Krogulec 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011r. Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późniejszymi zmianami. Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie co najmniej następujących celów ogólnych kształcenia zawodowego. elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3
globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik technologii odzieży uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: chemia i matematyka, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym oraz uwzględniono przedmiot historia i społeczeństwo, jako przedmiot uzupełniający. 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu technik technologii odzieży uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętności zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętności wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętności wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętności komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4
5) umiejętności sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętności wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętności rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętności pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik technologii odzieży uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, chemia a także podstawy przedsiębiorczości i edukacja dla bezpieczeństwa. Rozszerzenie z MATEMATYKI ułatwi realizację zagadnień związanych z obliczaniem i przeliczaniem danych matematycznych, opracowaniach wyników pomiarów wykorzystywanych w pracy technika technologii odzieży. Zastosowanie rozszerzeń z HEMII będzie dostarczało uczniowi podbudowy do zajęć laboratoryjnych, np. zagadnień związanych z procesami i reakcjami zachodzącymi podczas wytwarzania włókien chemicznych lub podczas badania surowców lub wyrobów włókienniczych w laboratorium. Kształcenie umiejętności objętych przedmiotem ODSTAWY DZIAŁALNOSI GOSODARZEJ bazuje na treściach i umiejętnościach zawartych w ODSTAWAH RZEDSIĘBIORZOSI, a w szczególności w takich obszarach jak: sporządzanie biznesplanu, zakładanie działalności gospodarczej Rozpoznawanie zagrożeń dla życia i zdrowia występujące w związku z procesami produkcyjnymi w przemyśle produkującym odzież, udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach i zdarzeniach w związku z pracą w przemyśle odzieżowym, rozpoznawanie i reagowanie na sygnały alarmowe bazują na wiedzy i umiejętnościach zawartych w treściach kształcenia i nauczania w przedmiocie EDUKAJA DLA BEZIEZEŃSTWA. 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Technik technologii odzieży wykonuje swoja pracę w przedsiębiorstwach produkujących odzież. Absolwent w zawodzie technika technologii odzieży zgodnie z posiadaną wiedzą i umiejętnościami jest przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: konstruowanie i modelowanie formy różnych asortymentów odzieży dla wszystkich grup wiekowych np. spódnic, spodni, bluzek, sukienek, żakietów, płaszczy, projektowanie wyrobów odzieżowych na różnego typu sylwetki i korygowanie wad figur poprzez dobór fasonu odzieży, koloru i wzoru materiału tekstylnego, dobieranie różnych materiałów włókienniczych oraz dodatków do asortymentu odzieży. Technik technologii odzieży potrafi opracować dokumentację techniczno technologiczną wyrobu odzieżowego, konfekcjonować odzież z różnych materiałów, potrafi również zorganizować i obsłużyć stanowisko pracy własnej oraz zespołu pracowników zgodnie z zasadami ergonomii oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. Absolwent tego kierunku potrafi zorganizować i nadzorować procesy krojenia, szycia, wykończenia i prasowania odzieży, eksploatować maszyny szwalnicze np. overlocki, dziurkarki, guzikarki oraz inne urządzenia odzieżowe np. prasy i manekiny prasowalnicze, warstwowarki. Bardzo ważną umiejętnością jest również obsługa programów komputerowych wspomagających proces produkcji odzieży w tym przygotowanie asortymentu odzieżowego do produkcji i normowanie zużycia surowca. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik technologii odzieży może pracować na następujących przykładowych stanowiskach pracy w przedsiębiorstwach produkujących odzież: kierownik produkcji, pracownik działu przygotowania produkcji, konstruktor odzieży, technolog, mistrz, pracownik magazynu i inne. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik technologii odzieży będzie również przygotowany do zorganizowania własnej działalności gospodarczej związanej z produkcją odzieży. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5
9. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Technik technologii odzieży to zawód, który wymaga odpowiedniego przygotowania do wykonywania zadań zawodowych. Na rynku pracy brakuje pracowników z kwalifikacjami nabytymi w toku kształcenia zawodowego. Na podstawie badań i analiz przeprowadzonych w projekcie Diagnoza szyta na miarę włókiennika (www.wlokiennik.ahe.lodz.pl), przedsiębiorcy z branży włókienniczej, wymieniając stanowiska, na które poszukują absolwentów, wymieniają min: technologa odzieży i konstruktora odzieży. o zachłyśnięciu się przedsiębiorców produkcją odzieży w krajach azjatyckich następuje powrót z produkcją odzieży do kraju i okazuje się, że brakuje fachowców gotowych sprostać tym wyzwaniom. rodukcja odzieży odradza się w olsce, potrzebny jest fachowiec, który z zaangażowaniem i fachowością uszyje odzież na miarę, dokona poprawek, wykona modele odzieży zgodnie z projektem oraz zorganizuje proces wytwarzania wyrobów odzieżowych. Na podstawie publikacji Regionalnego Obserwatorium Rynku racy w Łodzi Analiza treści ofert pracy zamieszczanych w Internecie kierowanych do mieszkańców województwa Łódzkiego można stwierdzić, że istnieje popyt na pracowników w dziale rodukcja Odzieży (KD), natomiast według danych GUS wzrasta produkcja odzieży (przemyslmody.pl), dlatego będzie się utrzymywał popyt na pracowników branży odzieżowej. 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Zawód technik technologii odzieży ma wspólną kwalifikację A.12 z zawodem krawiec kształcącym na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej oraz wspólne umiejętności stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodach: krawiec, technik technologii odzieży - KZ(A.h) Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne A.12 Wykonywanie usług krawieckich 753105 Krawiec KZ(A.h) 311924 Technik technologii odzieży A.48 rojektowanie wyrobów odzieżowych 311924 Technik technologii odzieży OMZ, KZ(A.h), KZ(A.w) rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6
A.49 Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych 311924 Technik technologii odzieży OMZ, KZ(A.h), KZ(A.w) 11..ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik technologii odzieży powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) opracowywania dokumentacji wyrobów odzieżowych; 2) dobierania materiałów odzieżowych i dodatków do wyrobów odzieżowych; 3) wykonywania modeli wyrobów odzieżowych; 4) obsługiwania maszyn i urządzeń stosowanych podczas wytwarzania wyrobów odzieżowych; 5) organizowania i kontrolowania procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych; Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik technologii odzieży: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BH, DG, JOZ, KS,OMZ), efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(A.h) i KZ(A.w), efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie: A.12. Wykonywanie usług krawieckich A.48. rojektowanie wyrobów odzieżowych A.49. Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych Kształcenie zgodnie z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kształcenia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7
12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ODZIEŻY Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w technikum minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1470 godzin, z czego na: kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 735 godzin na kształcenie zawodowe praktyczne 735 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik technologii odzieży minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono - 300 godzin - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.12 przeznaczono - 800 godzin - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.48 przeznaczono - 140 godzin - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.49 przeznaczono - 110 godzin - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 300 godzin Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej. Lp Obowiązkowe zajęcia edukacyjne I Klasa I II III IV II I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w czteroletnim okresie nauczania Liczba godzin w czteroletnim okresie nauczania rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym 1 Stylizacja ubiorów 1 1 1 1 2 3 90 2 Materiałoznawstwo odzieżowe 1 1 3 3 1 2 5,5 165 3 Technologie wyrobów odzieżowych 2 2 2 2 2 3 4 8,5 255 4 Konstrukcja i modelowanie odzieży 1 1 1 1 2 2 3 5,5 165 5 Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 1 1 1 30 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8
6 Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 1 1 1 30 rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym** Łączna liczba godzin 5 5 8 8 8 8 7 0 24,5 735 7 Kreowanie ubioru 3 3 2 2 4 7 210 8 Techniki konfekcjonowania odzieży 5 5 6 6 5 5 5 18,5 555 Łączna liczba godzin 5 5 9 9 7 7 9 0 25,5 765 Łączna liczba godzin kształcenia zawodowego 10 10 17 17 15 15 16 0 50 1500 9 RAKTYKI ZAWODOWE*** 4 tygodnie 160 **zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. Egzamin potwierdzający pierwszą kwalifikację A.12 odbywa się pod koniec pierwszego semestru klasy trzeciej Egzamin potwierdzający trzecią kwalifikację A.48. odbywa się pod koniec drugiego semestru klasy trzeciej Egzamin potwierdzający trzecią kwalifikację A.49. odbywa się pod koniec pierwszego semestru klasy czwartej Minimalny wymiar praktyk zawodowych tyg. godz. kl. I - zgodnie z podstawą programową 0 kl. II - zgodnie z podstawą programową 0 kl. III - zgodnie z podstawą programową 4 160 kl. IV - zgodnie z podstawą programową 0 Razem 4 160 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9
Wykaz przedmiotów i działów programowych dla zawodu technik technologii odzieży Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1. Stylizacja ubiorów 1.1. Rysunki wyrobów odzieżowych 45 1.2. Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2.1. Surowce włókiennicze 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie 2.3. Badanie właściwości wyrobów włókienniczych 3. Technologie wyrobów odzieżowych 3.1. odstawowe maszyny szwalnicze. 60 3.2. Maszyny i urządzenia do termicznej obróbki odzieży. 45 3.3. Maszyny i urządzenia krojcze. 45 3.4. Organizacja procesu wytwórczego w krojowni 52 3.5. Organizacja procesu wytwórczego na szwalni 53 4. Konstrukcja i modelowanie odzieży 4.1. Antropometria 30 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych. 115 4.3. Modelowanie form odzieży na figury nietypowe. 20 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 5.1. Terminologia z zakresu odzieżownictwa w języku obcym. 15 5.2. orozumiewanie się w środowisku pracy w języku obcym 15 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 6.1 Zadania pracodawcy i pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. 8 6.2. odstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 11 45 60 40 65 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10
6.3. rowadzenie małej firmy odzieżowej 11 7. Kreowanie ubioru 7.1 rojektowanie i wykonywanie wyrobów odzieżowych. 60 7.2 Opracowanie dokumentacji technicznej. 75 7.2 Opracowanie dokumentacji organizacyjnej wyrobu odzieżowego 75 8. Techniki konfekcjonowania odzieży 8.1. Wykonywanie szwów technologicznych 120 8.2. rzeróbki i naprawy odzieży 230 8.3. Konfekcjonowanie wyrobów odzieżowych 205 9. raktyki zawodowe 9.1. Bezpieczeństwo i organizacja pracy w zakładzie odzieżowym 9.2. rodukcja odzieży w zakładzie odzieżowym 60 100 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11
13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu technik technologii odzieży zastosowano taksonomię celów A B D B. Niemierko. 1. Stylizacja ubiorów 90 godzin 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 165 godzin 3. Technologie wyrobów odzieżowych 255 godzin 4. Konstrukcja i modelowanie odzieży 165 godzin 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 30 godzin 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 30 godzin 7. Kreowanie ubioru 210 godzin 8. Techniki konfekcjonowania odzieży 555 godzin 9. raktyki zawodowe 160 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12
1. Stylizacja ubiorów 1.1 Rysunki wyrobów odzieżowych 1.2 Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży 1.1. Rysunki wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna KZ(A.h)(1)1. wykonać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(1)2. określić zasady projektowania wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(1)3. określić zasady wykonania rysunku modelowego wyrobu odzieżowego; KZ(A.h.)(2)1. zastosować kompozycje kolorystyczne dla różnych wyrobów odzieżowych; KZ(A.h)(3)1. odczytać projekt wyrobu odzieżowego; B KZ(A.h)(3)3. skorzystać z projektów przy dobieraniu wyrobów odzieżowych na różne typy figur; KZ(A.h)(4)1. opracować rysunek techniczny wyrobu odzieżowego na podstawie aktualnych norm; KZ(A.h)(4)2. posłużyć się rysunkiem technicznym; KZ(A.h)(4)3. odczytać rysunki techniczne; B KZ(A.h)(14)1 zastosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie projektów wyrobów odzieżowych; KS(1)1. zastosować zasady kultury osobistej; B KS(1)2. zastosować zasady etyki zawodowej; B KS(2)1. zaproponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; B KS(2)2.zrealizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; B Materiał kształcenia roporcje sylwetki ludzkiej. Rysunki sylwetek statycznych: dziecka, kobiety, mężczyzny. Zasady perspektywy zbieżnej. Rysunek odzieżowy - modelowy żurnalowy, techniczny. odstawy kompozycji plastycznej. odstawy kolorystyki. Kolorystyka i moda w projektowaniu odzieży. Zasady projektowania wyrobów odzieżowych. Rodzaje odzieży. Fasony w ubiorach. Style w ubiorze współczesnym. Zmiany stylów na przestrzeni wieków. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13
KS(4)1. przejawiać chęć doskonalenia się; B KS(4)2. przejawiać chęć ciągłego uczestniczenia w szkoleniach; B KS(6)1. zaktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; KS(7)1. przestrzegać tajemnicy zawodowej związanej z wprowadzaniem różnych B technologii produkcji wyrobów odzieżowych; KS(10)1.współpracować w zespole; Sposoby tuszowania wad figury. rogramy komputerowe do projektowania lanowane zadania(ćwiczenia) Rysunek modelowy wyrobu. Wykonaj rysunek modelowy sukienki damskiej na sylwetce statycznej zgodnie z zasadami tworzenia rysunku modelowego. Dokonaj prezentacji efektu swojej pracy i dokonaj samooceny. Zwróć uwagę na zgodność rysunku z zasadami tworzenia rysunku modelowego i odzwierciedlenie wyrobu odzieżowego. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, plansze, żurnale mody, dokumentacja techniczno-technologiczna: rysunek modelowy, rysunki techniczne odzieży, nożyce, klej, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, stojaki na plansze. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji, wykonanego rysunku modelowego oraz obserwacji czynności ucznia podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zgodność rysunku z zasadami tworzenia rysunku modelowego i odzwierciedlenie wyrobu odzieżowego i sposób dokonanej samooceny. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14
1.2.Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ (A.h.)(2)2. zastosować kompozycje kolorystyczne dla różnych odbiorców; KZ(A.h)(3)2. wskazać materiały i dodatki krawieckie do projektu wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze; B KZ(A.h)(5)2. określić zastosowanie surowców włókienniczych na podstawie ich właściwości; KZ(A.h)(5)3.wskazać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze B KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania B KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego A.12.1(2).1. dobrać rodzaj materiału odzieżowego, dodatki krawieckie i zdobnicze do wyrobu odzieżowego A.12.1(2).2. zastosować materiał odzieżowy, dodatki krawieckie i zdobnicze do asortymentu odzieży; A12.1.(2)3. zaprezentować projekt stroju kompletnego łącznie z wizażem; lanowane zadanie: Dobór materiałów odzieżowych i dodatków Dobierz materiał odzieżowy do ubiorów w różnych stylach. Klasyfikacja materiałów i dodatków krawieckich. Zasady doboru materiałów odzieżowych do poszczególnych asortymentów wyrobów odzieżowych. Dobór dodatków krawieckich i zdobniczych do materiałów odzieżowych. Ubiór, fryzura, makijaż. Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody. Odzież damska i męska na różne okazje. Zaprojektuj ubiory w określonym stylu. Dobierz materiał odzieżowy do projektów ubiorów z uwzględnieniem jego właściwości oraz dodatki krawieckie i zdobnicze..lider grupy dokonuje prezentacji pracy na forum klasy. Zwrócić uwagę na dobór projektów do stylu odzieży, dobór materiału odzieżowego na podstawie jego właściwości i przeznaczenia wyrobu jego kompozycję rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15
kolorystyczną, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji (10 min). odczas prac możesz korzystać z katalogu materiałów odzieżowych, dodatków krawieckich i zdobniczych, żurnali oraz ze stron internetowych promujących modę. rzed przystąpieniem do wykonania zadania należy wybrać lidera grupy, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, katalogi materiałów odzieżowych, dodatków krawieckich i zdobniczych, żurnale, czasopisma, literatura zawodowa, oraz inne źródła informacji, plansze kolorystyki dla typów urody, chusty do określania typu urody, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, nożyce, klej. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji, wykonanego plakatu oraz obserwacji czynności uczniów podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zgodność projektów ze stylem odzieży, dobór materiału odzieżowego z uwzględnieniem jego właściwości i przeznaczenia wyrobu, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji. Form wielokrotnego wyboru indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16
2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2.2. Surowce włókiennicze 2.3. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie 2.4. Badanie właściwości wyrobów włókienniczych 2.1. Surowce włókiennicze Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze; B Klasyfikacja włókien Włókna naturalne i ich właściwości. KZ(A.h)(5)2. określić zastosowanie surowców włókienniczych na podstawie ich Włókna chemiczne i ich właściwości. właściwości; Zastosowanie włókien KZ(A.h)(5)3. wskazać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju Zasady identyfikacji włókien Włókna naturalne i chemiczne wyrobu włókienniczego;. rzepisy bhp obowiązujące w pracowni BH(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej B oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; KS(10)1. współpracować w zespole; lanowane zadania : Mikroskopowa identyfikacja włókiem. Obejrzyj pod mikroskopem włókna, narysuj to, co zaobserwowałeś a następnie sprawdź poprawność wykonania zadania z wzorcami. rzygotuj próbki do badań, dokonaj obserwacji włókien pod mikroskopem a następnie narysuj widoki wzdłużny i poprzeczny włókien. Zadanie powinno być wykonane w grupach 2-3. osobowych. o wykonaniu zadania wyniki pracy lider grupy powinien zaprezentować na forum klasy. Kryterium oceny -rozpoznanie surowca, określenie właściwości i zastosowania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań surowców (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: mikroskop z oprzyrządowaniem do identyfikacji włókien, sprzęt laboratoryjny wraz z odczynnikami chemicznymi rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17
do identyfikacji włókien, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; Środki dydaktyczne w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek surowców włókienniczych, normy dotyczące klasyfikacji włókien i zasad przeprowadzania badań. Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, burza mózgów,, studium przypadku, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji surowca Ze względu na różnorodność wyrobów włókienniczych, należy kształtować u uczniów umiejętności rozróżniania surowców oraz określania ich właściwości. Zaleca się,, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji o nowych wyrobach włókienniczych i możliwościach ich zastosowania. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. W kryterium oceny należy zwrócić uwagę na poprawność wykonania zadań i właściwe zidentyfikowanie surowców Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18
2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia B KZ(A. h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze; Rodzaje wyrobów włókienniczych Wyroby włókiennicze liniowe i płaskie KZ(A. h)(6)2. określić właściwości wyrobów włókienniczych; Dodatki krawieckie KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie Techniki wytwarzania wyrobów włókienniczych właściwości; Wykończenie materiałów włókienniczych A Konserwacja wyrobów odzieżowych KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania; Zasady bhp obowiązujące podczas konserwacji wyrobów KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego; KZ(A. h)(7).3. określić właściwości materiałów odzieżowych; Magazynowanie i przechowywanie surowców, materiałów oraz wyrobów gotowych KZ(A. h)(11)1. rozróżnić metody konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych; B KZ(A.h)(11)2. rozpoznać oznaczenia konserwacji materiałów i wyrobu odzieżowego; A KZ(A. h)(11)3. wskazać sposoby konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych ze względu na rodzaj surowca włókienniczego; KZ(A.w)(3)2. określić sposoby przechowywania materiałów odzieżowych; p A.12.1(2).4. scharakteryzować materiały odzieżowe, dodatki krawieckie i zdobnicze; BH(9)2. przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; A.48.1(1)1. scharakteryzować techniki wytwarzania wyrobów włókienniczych; A.48.1(1)2. określić parametry płaskich wyrobów włókienniczych; A.48.1(1)3. scharakteryzować sposoby wykończenia materiałów włókienniczych; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19
A.48.1(1)4. zidentyfikować sposób wykończenia wyrobów włókienniczych i określić ich wpływ na właściwości wyrobu ; A.48.1(1)5. określić błędy powstające podczas produkcji wyrobów włókienniczych; A.49.1(2)1 określić metody kontroli materiałów odzieżowych przed rozkrojem; A.49.1(2)2 określać błędy występujące w materiałach odzieżowych; KS(3)1. przewidzieć skutki podejmowanych działań; KS(6)1. zaktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; KS(10)1. współpracować w zespole; BH(4)1. dokonać analizy zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych; BH(4).2. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania zagrożeniom przy wykonywaniu zadań zawodowych; lanowane zadania: odział materiałów włókienniczych Dokonaj podziału otrzymanych próbek tkanin i dzianin według różnych kryteriów a następnie wybierz te, które mogą być przeznaczone na stroje wieczorowe. Wyjaśnij, czym kierowałeś się przy doborze materiału? odziału wyrobów dokonaj ze względu na: - surowiec; właściwości; rodzaj splotu, techniki wytwarzania oraz wybór właściwego materiału włókienniczego, charakteryzującego się właściwościami odpowiadającymi przeznaczeniu. Zadanie powinno być wykonane w grupach 2-3. osobowych. o wykonaniu zadania wyniki pracy lider grupy powinien zaprezentować na forum klasy. Kryterium oceny stanowi poprawność wykonania zadania i uzasadnienia wyboru Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań materiałów i wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: wagę laboratoryjną, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; środki dydaktyczne w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek wyrobów włókienniczych, materiałów odzieżowych wykonanych różnymi technikami, zestawy dodatków krawieckich, normy dotyczące klasyfikacji materiałów i zasad przeprowadzania Zalecany poddział klasy na grupy do 15 osób Środki dydaktyczne: Kolekcja tkanin i dzianin, włóknin i innych wyrobów włókienniczych, dodatków krawieckich, katalogi z projektami wyrobów odziezowych. lansze splotów tkackich zasadniczych i pochodnych; róbki tkanin o splotach modyfikowanych, złożonych, ażurowych i żakardowych. Wzory splotów dzianin rządkowych i kolumienkowych; plansze przedstawiające schematy powstawania splotów dziewiarskich. D A rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20
Zalecane metody dydaktyczne Dominującymi metodami powinny być: pogadanka, pokaz, prezentacja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia metoda ćwiczeń praktycznych, studium przypadku. Formy organizacyjne: praca w grupie, indywidualna Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji wyrobu włókienniczego Ze względu na różnorodność wyrobów włókienniczych, należy kształtować u uczniów umiejętności rozróżniania wyrobów oraz określania ich właściwości. Zaleca się aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji o nowych wyrobach włókienniczych i możliwościach ich zastosowania. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia: test praktyczny Kryterium oceny stanowi poprawność wykonania zadania i uzasadnienia wyboru Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. W ocenie należy uwzględnić: dobór surowca, rodzaju splotu, techniki wytwarzania materiału włókienniczego. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21
2.3 Badanie właściwości wyrobów włókienniczych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia A.48.1(2)1. określić warunki klimatyczne niezbędne do przeprowadzenia badań laboratoryjnych; A.48.1(2)2. przygotować próbki materiałów włókienniczych do badania laboratoryjnego; A.48.1(2)3. zorganizować stanowisko do badań surowców włókienniczych; A.48.1(2)4. scharakteryzować metody badań surowców włókienniczych; A.48.1(3)1. dobrać przyrządy i aparaturę do badania surowców włókienniczych i wyrobów włókienniczych; A.48.1(3)2. obsłużyć przyrządy i aparaturę do badania surowców włókienniczych i wyrobów włókienniczych; A.48.1(4)1. posłużyć się przyrządami i aparatami do pomiaru parametrów strukturalnych i użytkowych wyrobów włókienniczych; A.48.1(4)2. wyznaczyć parametry strukturalne i użytkowe wyrobów włókienniczych; A.48.1(5)1. opracować wyniki badań laboratoryjnych; A.48.1(5)2. zinterpretować wyniki pomiarów; B A.48.1(5)3. wyjaśnić wpływ warunków klimatycznych na wyniki badań laboratoryjnych; B Warunki przeprowadzania badań metrologicznych Badanie właściwości fizycznych, liniowych wyrobów włókienniczych Badanie struktury tkanin i dzianin analiza tkaniny i dzianiny) Badanie właściwości użytkowych płaskich wyrobów włókienniczych Określanie zasad konserwacji wyrobów odzieżowych Dobieranie surowców, materiałów i dodatków do wyrobów odzieżowych, z uwzględnieniem ich właściwości użytkowych w zależności od fasonu i przeznaczenia wyrobu A.48.1(6)1. scharakteryzować właściwości konfekcyjne i użytkowe wyrobów włókienniczych, A.48.1(6)2. określić wpływ właściwości użytkowych wyrobu włókienniczego, na właściwości wyrobu odzieżowego; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22
A.48.1(7)1. scharakteryzować właściwości higieniczne, wytrzymałościowe, estetyczne; A.48.1(7)2. określić właściwości higieniczne, wytrzymałościowe, estetyczne; A.48.1(8)1. dobrać sposób konserwacji do określonego wyrobu włókienniczego; c A.48.1(8)2.określić sposoby konserwacji wyrobów włókienniczych; A.48.1(8)3. rozróżnić znaki ostrzegawcze i informacyjne określające warunki konserwacji wyrobów włókienniczych; B KS(3)1. przewidzieć skutki podejmowanych działań; KS(10)1. współpracować w zespole; BH(7)1. zorganizować stanowisko pracy w produkcji odzieży, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii; BH(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań D zawodowych; BH(9)2. przestrzegać wszystkich zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; B lanowane zadania: Wyznaczanie parametrów wyrobów włókienniczych Wyznacz wskaźnik wytrzymałości tkaniny na rozdzieranie, rozerwanie, ścieranie powierzchniowe dla trzech tkanin. Wykonaj obliczenia, porównaj wyniki i sformułuj wnioski. Ćwiczenie wykonaj zgodnie z otrzymanym algorytmem. Uczeń wykorzystując, dostępną w pracowni aparaturę, przeprowadza badania, wykonuje obliczenia, formułuje wnioski. Nauczyciel obserwuje pracę ucznia, Zadanie wykonane powinno być w grupach 2-3 osobowych. odsumowanie pracy uczniów powinno nastąpić, po wykonaniu zadania przez wszystkich uczniów. Dyskusja panelowa. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne 1) pracownię włókienniczą, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań materiałów i wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: wagę laboratoryjną, mikroskop z oprzyrządowaniem do identyfikacji włókien, sprzęt laboratoryjny wraz z odczynnikami chemicznymi do identyfikacji włókien, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; ponadto pracownia powinna być wyposażona w: skrętomierz, zrywarkę do przędzy i wyrobów, grubościomierz, aparat do kondycjonowania włókien i tkanin, badania odporności na ścieranie, odporności na pilling, przepuszczalności powietrza, wyznaczania współczynnika przenikania ciepła, odporności wybarwień na tarcie, czynniki mokre, termostabilizację i działanie światła sztucznego, szarą i niebieską skalę barw do oceny zmiany wybarwienia, urządzenie do badania równowagi skrętu przędzy, termosuszarkę, psychrometr, przyrządy do aklimatyzacji próbek materiałów włókienniczych, przyrządy do oznaczania parametrów klimatycznych pomieszczeń, motowidło, sprawdzian pasmowy, instrukcje obsługi aparatów i urządzeń, instrukcje dotyczące wykonywania badań; ponadto w pracowni powinny znajdować się: zestawy rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23
próbek surowców włókienniczych, wyrobów włókienniczych, materiałów odzieżowych wykonanych różnymi technikami, zestawy dodatków krawieckich, dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, normy dotyczące klasyfikacji włókien i zasad przeprowadzania badań; Środki dydaktyczne: Instrukcje do ćwiczeń, (algorytmy), fachowa literatura, instrukcje obsługi urządzeń, materiały przeznaczone do badań, wzorce do przygotowania próbek, Zalecane metody dydaktyczne Dominującymi metodami powinny być: ćwiczenia laboratoryjne, dyskusja. Formy organizacyjne: praca w grupie, indywidualna Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość wykonania pomiaru wskaźników wytrzymałościowych. Zaleca się, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji zawodowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia..sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie obserwacji czynności ucznia podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne; wybór urządzenia, przygotowanie próbek, przeprowadzenie pomiarów, wykonanie obliczeń, zaangażowanie, przestrzeganie przepisów bhp w czasie wykonywania pomiarów oprawne wnioski zawierają porównanie wytrzymałości badanych tkanin i określenie, która z nich ma największą wytrzymałość Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24
3. Technologie wyrobów odzieżowych 3.1. odstawowe maszyny szwalnicze. 3.2. Maszyny i urządzenia do termicznej obróbki odzieży. 3.3. Maszyny i urządzenia krojcze. 3.4. Organizacja procesu wytwórczego w krojowni 3.5. Organizacja procesu wytwórczego na szwalni 3.1 odstawowe maszyny szwalnicze. Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych: lub Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(12)5. wymienić kryteria klasyfikacji maszyn szwalniczych; B KZ(A.h)(12)6. opisać budowę podstawowych maszyn do szycia i ich zastosowanie; KZ(A.h)(13)1, rozróżnić podstawowe mechanizmy w maszynach szwalniczych; KZ(A.h)(10)3. sklasyfikować ściegi maszynowe wg. obowiązujących norm; KZ(A.h)(10)1. zidentyfikować ściegi maszynowe; B KZ(A.h)(10)4. określić zastosowanie ściegów podstawowych maszyn szwalniczych; KZ(A.h)(10)5. określać parametry podstawowych rodzajów ściegów; KZ(A.w)(4)1. określić zadania mechanizmów w maszynach szwalniczych; KZ(A.w)(5)1. odczytać schematy kinematyczne podstawowych maszyn szwalniczych; KZ(A.w)(5)2. wyjaśnić zasadę działania podstawowych maszyn szwalniczych; KZ(A.w)(5)3. wyjaśnić zasady tworzenia podstawowych ściegów maszynowych; A.12.1.(8)1. dobrać oprzyrządowanie maszyn szwalniczych do rodzaju materiału i rodzaju operacji technologicznej; A.12.1.(8)2. dokonać klasyfikacji igieł maszynowych i określić zasady ich doboru; A.12.1(10)1. zidentyfikować nieprawidłowości w tworzenia ściegów maszynowych; B A Klasyfikacja maszyn szwalniczych Budowa zewnętrzna maszyny szwalniczej Mechanizmy biorące udział w procesie tworzenia ściegu maszynach szwalniczych Zasada tworzenia ściegu stębnowego i zyg -zakowego Igły maszynowe, rodzaje igieł. Klasyfikacja ściegów i szwów według norm. arametry ściegów Mechanizmy transportu zszywanych warstw materiału Maszyny specjalistyczne Automaty szwalnicze Oprzyrządowanie maszyn szwalniczych. Zasady bhp przy obsłudze maszyn szwalniczych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25
A.12.1(10)2. wyjaśnić przyczyny nieprawidłowości podczas tworzenia ściegów maszynowych; B A.48.2(9)1. dobrać ściegi do określonych operacji technologicznych; KS(6)1. zaktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; BH(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; D lanowane zadanie: rzyczyny nieprawidłowości w pracy maszyn szwalniczych. Dokonaj analizy przyczyn powstawania nieprawidłowego wiązania ściegu w maszynach szwalniczych, stębnowych i łańcuszkowych. Wymień przyczyny powstawania nieprawidłowości w każdej grupie ściegów. Narysuj wiązanie nieprawidłowego ściegu stębnowego i oznacz nić chwytaczową i igłową. Zadanie można wykonać w formie tabeli z podziałem na te dwie grupy ściegów Zwróć uwagę na: nieprawidłowości w różnych typach maszyn szwalniczych, przyczyny powstawania nieprawidłowości, rysunek przedstawiający nieprawidłowe wiązanie ściegu stębnowego z opisem. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni technologii wyposażonej w: modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, schematy kinematyczne maszyn szwalniczych, plansze przedstawiające działanie mechanizmów tworzących ścieg oraz powstawanie ściegów w maszynach szwalniczych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; Środki dydaktyczne Aktualne normy dotyczące szwów maszynowych, Instrukcje obsługi, czyszczenia i konserwacji maszyn do szycia, katalogi z oprzyrządowaniem maszyn szwalniczych, katalogi przedstawiające rodzaje igieł szwalniczych oraz w miarę możliwości programy multimedialne z zakresu budowy i zastosowania podstawowych maszyn szwalniczych Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja,,burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia prowadzone w zespole klasowym, z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Ocenie podlega analiza powstawania nieprawidłowości w wiązaniu ściegów stębnowych i łańcuszkowych; przyczyny powstawania nieprawidłowości: dobór igieł, regulacja ściegów - nic igłowa i chwytaczową. Forma przedstawienia rozwiązania zadania przez ucznia powinna być jak najbardziej przejrzysta. Ocenie podlegają również wykonane rysunki i ich opis. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru lub próbę pracy. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 26