INSTRUKCJA BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO Budynek nr 21 Warszawa ul. Wóycickiego 1/3

INSTRUKCJA BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO Budynek nr 21 Warszawa ul. Wóycickiego 1/3 Opracował: Warszawa, listopad 2015 r.

2 SPIS TREŚCI Rozdzia ł TEMAT ROZDZIAŁU Telefony alarmowe 3 1 Ustalenia ogólne 4 2 Warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia obiektu i sposobu użytkowania 6 2.1 Ogólna charakterystyka obiektu 6 2.2 Klasa odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych. 2.3 Strefy pożarowe, oddzielenia pożarowe 7 2.4 Odległość budynku od obiektów sąsiednich 8 2.5 Warunki ewakuacji 8 2.6 Elementy wykończenia wnętrz 8 2.7 Instalacje techniczne i przeciwpożarowe 9 2.8 Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru 9 2.9 Drogi pożarowe 9 3 Charakterystyka zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń, ludzi i mienia 10 4 Wyposażenie w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicznymi czynnościom konserwacyjnym 4.1 Przeciwpożarowy wyłącznik prądu 14 4.2 System sygnalizacji pożarowej 15 4.3 Urządzenia służące monitorowaniu pracy systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej 4.4 Instalacja oświetlenia awaryjnego 19 4.5 Przeciwpożarowa instalacja wodociągowa z hydrantami wewnętrznymi 21 4.6 Przeciwpożarowa instalacja wodociągowa z hydrantami wewnętrznymi 24 4.7 Urządzenia i instalacje oddymiające 25 4.8 Przeciwpożarowe klapy odcinające oraz drzwi przeciwpożarowe wyposażone w systemy sterowania 27 4.9 Stałe-gazowe urządzenie gaśnicze 29 4.10 Gaśnice 30 4.11 Znaki bezpieczeństwa 37 5 Sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego zagrożenia 42 5.1 Zasady alarmowania i postępowania w przypadku pożaru i innego miejscowego zagrożenia 42 5.2 Przyjęcie informacji o pożarze lub innym miejscowym zagrożeniu 43 5.3 Weryfikacja sygnałów i informacji przekazanych pracownikom ochrony budynku 44 5.4 Zasady kierowania akcją ratowniczą i podjęcie decyzji o ewakuacji ludzi z budynku 45 5.5 Warunki ewakuacji 45 5.6 Organizacja ewakuacji 46 5.7 Praktyczne zasady sprawdzenia ewakuacji 47 5.8 Organizacja na miejscu zbiórki ewakuowanych 47 5.9 Odłączanie mediów 47 5.10 Przyjęcie służb ratowniczych 48 5.11 Przekazanie informacji o zdarzeniu jednostkom służb ratowniczych 48 6 Zadania i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla osób będących stałymi użytkownikami budynku 6.1 Zadania w przypadku pożaru i innego zagrożenia dla Administratora Obiektu 49 6.2 Zadania i obowiązki wszystkich stałych użytkowników budynku 49 6.3 Zadania w przypadku pożaru i innego zagrożenia dla pracowników ochrony budynku 52 6.4 Zadania w przypadku pożaru i innego zagrożenia dla pozostałych użytkowników budynku 53 Nr strony 6 12 18 48

3 7 Sposoby wykonywania prac niebezpiecznych pod względem pożarowym 53 7.1 Zasady zabezpieczenia prac pożarowo niebezpiecznych 53 7.2 Czynności przygotowawcze do prac niebezpiecznych pod względem pożarowym 55 7.3 Sprzęt pożarniczy i środki gaśnicze 56 8 Sposoby zapoznania stałych użytkowników budynku z przepisami przeciwpożarowymi oraz treścią instrukcji 56 9 Dokumentacja szkoleń 57 10 Przyczyny pożarów i innych miejscowych zagrożeń 57 11 Definicje i przepisy 58 Załączniki Załącznik nr 1 do instrukcji bezpieczeństwa pożarowego 62 Załącznik nr 2 do instrukcji bezpieczeństwa pożarowego 63 Załącznik nr 3 do instrukcji bezpieczeństwa pożarowego 64 Załącznik nr 1 do protokołu ze szkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej 65 Załącznik nr 2 do protokołu ze szkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej 66 Załącznik nr 3 do protokołu ze szkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej 67 Załącznik nr 4 do instrukcji bezpieczeństwa pożarowego 68 Załącznik nr 5 do instrukcji bezpieczeństwa pożarowego 69 TELEFONY ALARMOWE 1 Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza PSP Nr 11 22 596 71 10 2 Państwowa Straż Pożarna 998 3 Policja 997/112 4 Pogotowie energetyczne 821-52-11 5 Pogotowia Wod Kan 994 6 Straż Miejska 986 7 Dyżurny Techniczny Miasta 19656 8 9 10 11

1. Ustalenia ogólne Ustawa o ochronie przeciwpożarowej [101] stanowi, w szczególności, że: Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem poprzez: 1) zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia; 2) zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia; 3) prowadzenie działań ratowniczych; Osoba fizyczna, osoba prawna, organizacja lub instytucja korzystające ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu są obowiązane zabezpieczyć je przed zagrożeniem pożarowym lub innym miejscowym zagrożeniem. Właściciel budynku, obiektu lub terenu, a także podmioty o których mowa powyżej, ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów przeciwpożarowych, w trybie i na zasadach określonych w przepisach szczegółowych. Właściciel budynku, obiektu lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową, jest obowiązany: 1) przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych; 2) wyposażyć budynek, obiekt lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice; 3) zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie; 4) zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji; 5) przygotować budynek, obiekt lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej; 6) zapoznać pracowników z przepisami przeciwpożarowymi; 7) ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia; Szczegółowe wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej budynku określone zostały w: 1) rozporządzeniach Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji: w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów [103]; w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych [104]; w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej [105]; 2) rozporządzeniu Ministra Infrastruktury: w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [102]; 3) innych szczegółowych aktach prawnych i normach; 4) dokumentacji technicznej obiektu; Zgodnie z postanowieniami ustawy [101] odpowiedzialność za realizację obowiązków właściciela budynku, obiektu lub terenu, może przejąć w całości lub w części ich zarządca lub użytkownik, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej ustanawiającej zarząd lub użytkowanie. Brak zapisów w umowach cywilnoprawnych określających odpowiedzialność użytkowników obiektu powoduje, 4

odpowiedzialnym za jego ochronę przeciwpożarową pozostaje faktycznie władający budynkiem, obiektem budowlanym lub terenem. Biorąc pod uwagę powyższe na osobach tych spoczywa ustalenie w umowach cywilnoprawnych i w instrukcji bezpieczeństwa pożarowego, odpowiedzialności i obowiązków związanych z zapewnieniem ochrony przeciwpożarowej budynku i terenu, a także sposób ich realizacji. Instrukcję bezpieczeństwa pożarowego dla budynku, zwaną dalej instrukcją, opracowano na zasadach określonych w rozporządzeniu [103]. Instrukcja określa w szczególności: 1) warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia, sposobu użytkowania, prowadzonego procesu technologicznego, magazynowania (składowania) i warunków technicznych obiektu, w tym zagrożenia wybuchem; 2) wyposażenie w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym; 3) sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego zagrożenia; 4) sposoby zabezpieczenia prac niebezpiecznych pod względem pożarowym; 5) warunki i organizację ewakuacji ludzi oraz praktyczne sposoby ich sprawdzania; 6) sposoby zapoznania użytkowników obiektu, w tym zatrudnionych pracowników, z przepisami przeciwpożarowymi oraz treścią przedmiotowej instrukcji; 7) zadania i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla osób będących stałymi użytkownikami obiektu; 8) plany obiektów, obejmujące także ich usytuowanie, oraz terenu przyległego, z uwzględnieniem graficznych danych dotyczących w szczególności: powierzchni, wysokości i liczby kondygnacji budynku, odległości od obiektów sąsiadujących, parametrów pożarowych występujących substancji palnych, występującej gęstości obciążenia ogniowego w strefach pożarowych, kategorii zagrożenia ludzi, przewidywanej liczby osób na każdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach, lokalizacji pomieszczeń i przestrzeni zewnętrznych zaklasyfikowanych jako strefy zagrożenia wybuchem, podziału obiektu na strefy pożarowe, warunków ewakuacji, ze wskazaniem kierunków i wyjść ewakuacyjnych, miejsc usytuowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, kurków głównych instalacji gazowej, materiałów niebezpiecznych pożarowo oraz miejsc usytuowania elementów sterujących urządzeniami przeciwpożarowymi, wskazania dojść do dźwigów dla ekip ratowniczych, hydrantów zewnętrznych oraz innych źródeł wody do celów przeciwpożarowych, dróg pożarowych i innych dróg dojazdowych, z zaznaczeniem wjazdów na teren ogrodzony; 9) osoby/podmioty opracowujące instrukcję. Instrukcja powinna być poddawana okresowej aktualizacji (w formie aneksu), co najmniej raz na dwa lata, a także każdorazowo po zmianach sposobu użytkowania budynku, które wpływają na zmianę warunków ochrony przeciwpożarowej. Dotyczy to: zmian aranżacji powierzchni, wprowadzenia nowych urządzeń, technologii itp. Aktualizację należy zapewnić równolegle z wprowadzeniem zmian. 5

Jeden egzemplarz instrukcji właściciel lub osoba działająca w jego imieniu umieszcza w miejscu dostępnym dla ekip ratowniczych, zapewniającym możliwość natychmiastowego wykorzystania zawartych w niej danych np. w pomieszczeniu ochrony budynku. Biorąc pod uwagę specyfikę budynku, jego użytkowników ze względu na ich odpowiedzialność i obowiązki dzieli się na następujące grupy: stałych użytkowników budynku pracowników działających na zlecenie właściciela budynku oraz osoby działające na ich zlecenie; studentów i gości; Wszyscy stali użytkownicy budynku zobowiązani są do znajomości i ścisłego przestrzegania przepisów przeciwpożarowych oraz ustaleń instrukcji bezpieczeństwa pożarowego. Za nadzór nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych oraz ustaleń instrukcji bezpieczeństwa pożarowego przez klientów i gości odpowiadają stali użytkownicy budynku w obecności których owi klienci i goście przebywają na terenie budynku. W treści instrukcji użyto sformułowań zdefiniowanych w rozdziale Definicje i przepisy. Postanowienia zawarte w instrukcji nie naruszają przepisów szczegółowych dotyczących ochrony przeciwpożarowej oraz innych aktów normatywnych. 2. Warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia obiektu i sposobu użytkowania 2.1. Ogólna charakterystyka obiektu Nazwa obiektu: Budynek Auditorium Maximum (Nr 21) Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego przy ul. Wóycickiego 1/3 w Warszawie. Przeznaczenie obiektu: budynek użyteczności publicznej, dydaktyczny. Ilość kondygnacji, wysokość budynku: 4 kondygnacje nadziemne, jedna podziemna, podpiwniczony, budynek średniowysoki (o wysokości ok. 18 m). Poszczególne kondygnacje budynku zakwalifikowano do następujących kategorii zagrożenia ludzi oraz gęstości obciążenia ogniowego: część nadziemna dydaktyczna - ZŁ III, z pomieszczeniami przeznaczonymi dla powyżej 50 osób będącymi ich stałymi użytkownikami, pomieszczenia zaplecza, magazynowe, techniczne, pomocnicze, garaż na poziomie 1 - obciążenie ogniowe do 500 MJ/m2. W budynku nie występują strefy, ani pomieszczenia zagrożone wybuchem. 2.2. Klasa odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych. Budynek został zaprojektowany w klasie B" odporności pożarowej. Odporność ogniowa elementów budowlanych budynku: główna konstrukcja nośna (ściany, słupy, podciągi, ramy) - R 120, stropy - REI 60, nad garażem REI 120, ściany wewnętrzne - El 30, ściany zewnętrzne - El 60, jeżeli są konstrukcją nośną REI 60, przekrycie dachu - E 30, konstrukcja dachu - R 30, pasy podokienne wys. 0,8m o odporności ogniowej El 60. 6

Wszystkie elementy budowlane (tym przekrycie dachu) oraz ocieplenie ścian zewnętrznych zaprojektowane z materiałów nierozprzestrzeniających ognia. 2.3. Strefy pożarowe, oddzielenia przeciwpożarowe Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej w budynku średnio wysokim kategorii zagrożenia ludzi ZL III wynosi 5000 m2 W budynku występuj ą następujące strefy pożarowe: 1. część nadziemna budynku w osi od 1 do 5 bez wentylatorni na III piętrze - powierzchnia 2123,12 m2, 2. parter w osi 5-17 - powierzchnia 1589,35 m2, 3. I piętro w osi 5-17 wraz z aulami znajdującymi się na poziomie I i II piętra - powierzchnia 2019,5 m2, 4. II piętro w osi 5-17 bez auli - powierzchnia 1077,29 m2, 5. III piętro w osi 5-17 - powierzchnia 1681,99 m, 6,7,8 garaż podziemny podzielony na 3 strefy (6, 7, 8) pożarowe o powierzchni odpowiednio - 812,29 m2,1170,52 m2 i 861 m2, 9. Wentylatornia, 10. Serwerownia powierzchnia 94,48 m2. - pomieszczenie techniczne zakwalifikowane jest jako niezależna strefa pożarowa i wykonana w klasie odporności ogniowej REI120, a drzwi prowadzące do pomieszczenia posiadają klasę EI60. Wszelkie przejścia instalacji przez ściany i dach pomieszczenia zabezpieczone są pożarowo w klasie EI120. W pomieszczeniu serwerowni zastosowano automatyczny system gaszenia gazem, wyposażony w systemy wczesnej detekcji dymu. Oddzielenia pożarowe stanowią ściany o odporności ogniowej REI 120 i strop o odporności ogniowej REI 120 nad garażem oraz REI 60 w części nadziemnej budynku. Drzwi w ścianach oddzieleń przeciwpożarowych oraz bramy pożarowe w garażach El 60. Ponadto wydzielono ścianami o odporności ogniowej REI 120 i zamknięto drzwiami El 60 pomieszczenia techniczne i gospodarcze w garażach, windy przy klatce schodowej K l, wentylatornię oraz wydzielono ścianami REI 120 i El 120 szachty wentylacyjne i wod-kan w budynku. Pomieszczenia teletechniczne w osi 16 wydzielono ścianami El 60 i zamknięto drzwiami El 30. Klatki schodowe obudowano ścianami o odporności ogniowej REI 60 i zamknięto drzwiami El 30 i wyposażono w klapy dymowe o powierzchni czynnej oddymiania 5 % powierzchni rzutu poziomego klatek schodowych. Garaż wydzielony od klatek schodowych wentylowanymi mechanicznie przedsionkami przeciwpożarowymi zamykanymi obustronnie drzwiami o odporności ogniowej El 30. Klapy pożarowe na kanałach wentylacyjnych przy wejściu do szachu i przejściach przez strefy El 120. Drzwi rewizyjne do szachów El 60. Drzwi, co do których wymagana jest odporność ogniowa są wyposażone w samozamykacze. 7

2.4. Odległość budynku od obiektów sąsiednich Zachowano wymaganą odległość od budynków sąsiednich co najmniej 8 m oraz ponad 4 m od granicy sąsiedniej działki. 2.5. Warunki ewakuacji Właściwe warunki ewakuacji w budynku zostały zapewnione poprzez odpowiednio dobrane długości dojść i przejść ewakuacyjnych oraz ewakuacyjne klatki schodowe i wyjścia prowadzące na zewnątrz budynku. Budynek posiada trzy klatki ewakuacyjne: - K 1 - szerokość biegów 1,8 m i spoczniki 1,8 m, - K 2 - szerokość biegów ok. 2,3 m i spoczniki ok. 2,8 m (przy wymaganym 1,8 i 1,8), - K 3 - szerokość biegów 1,8 m i spoczniki 1,8 m, Z klatki K1 i K3 droga ewakuacyjna prowadzi bezpośrednio na zewnątrz. Z klatki K2 droga ewakuacyjna prowadzi na hol spełniający także funkcje uzupełniającą do funkcji wynikających z przeznaczenia budynku, tj. recepcyjną i ochrony budynku a następnie wyjściami ewakuacyjnymi na zewnątrz budynku. Bezpośrednie wyjścia ewakuacyjne prowadzące na zewnątrz obiektu zlokalizowane są również w Auli Schumana. Cztery aule na I piętrze przeznaczone są każda dla 199 osób a wymagana szerokość wyjść ewakuacyjnych wynosi 1,2 m i została zapewniona (łącznie 2 m z każdej auli). Szerokość korytarzy wynosi w najwęższym miejscu ok. 3,5 m (co daje przy 2 kierunkach ewakuacji co najmniej 7 m przy wymaganym 5,4 ), korytarze podzielono w osi 12 drzwiami dymoszczelnymi S 30 na odcinki nie dłuższe niż 50 m (na parterze El 30 S 30). Wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń przeznaczonych dla ponad 50 osób oddalone są od siebie o ponad 5 m. Budynek wyposażony został w oświetlenie awaryjne ewakuacyjne o czasie awaryjnego działania min. 2 godz. zapewniające natężenie oświetlenia min. 1 lx w aulach, na drogach ewakuacyjnych tj. korytarzach i klatkach schodowych oraz w garażu podziemnym. Wyjście na dach z pomieszczenia wentylatornii. 2.6. Elementy wykończenia wnętrz. Do wykończenia wnętrz nie zastosowano materiałów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu termicznego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji i pozostałych pomieszczeniach zastosowano materiały i wykładziny co najmniej trudno zapalne. Okładziny sufitów oraz sufity podwieszone wykonano z materiałów niepalnych lub niezapalnych, nie kapiących i nie odpadających pod wpływem ognia. Podział Auli Schumana na mniejsze pomieszczenia został wykonany za pomocą ścianek działowych przesuwnych wykonanych z materiałów co najmniej trudno zapalnych. Aule przeznaczone do jednoczesnego przebywania ponad 200 osób dorosłych lub 100 dzieci, w których miejsca do siedzenia są ustawione w rzędach, mają: 1) fotele i inne siedzenia trudno zapalne odpowiadające wymaganiom Polskiej Normy dotyczącej oceny zapalności mebli tapicerowanych oraz niewydzielające produktów rozkładu i spalania, określonych jako bardzo toksyczne, zgodnie z Polską Normą dotyczącą badań wydzielania produktów toksycznych, 8

2) szerokość przejść pomiędzy rzędami siedzeń nie mniejszą niż 0,45 m, przy czym odległość tę należy ustalać, biorąc pod uwagę odstęp między stałymi elementami siedzeń, 3) liczbę siedzeń w rzędzie nie większą niż 16 pomiędzy przejściami oraz 8 w rzędzie przyściennym, przy czym dopuszcza się zwiększenie liczby miejsc w rzędach odpowiednio do 40 i 20 pod warunkiem zwiększenia odstępu między rzędami siedzeń o l cm na każde dodatkowe siedzenie odpowiednio powyżej 16 lub 8, 4) szerokość przejść komunikacyjnych nie mniejszą niż 1,2 m przy liczbie osób do 150, a przy większej ich liczbie szerokość tę należy zwiększyć proporcjonalnie o 0,6 m na 100 osób, 5) rzędy siedzeń lub ławek trwale umocowane do podłogi albo siedzenia sztywno łączone ze sobą w rzędy oraz między rzędami. 2.7. Instalacje techniczne i przeciwpożarowe. Budynek wyposażono w przeciwpożarowy wyłącznik prądu usytuowany pomieszczeniu ochrony na parterze budynku przy wejściu głównym. Budynek wyposażono w instalację odgromową. Budynek wyposażono w oświetlenie awaryjne ewakuacyjne o czasie awaryjnego działania min. 2 godz. zapewniające natężenie oświetlenia min. 1 lux w aulach, na drogach ewakuacyjnych tj. korytarzach i klatkach schodowych oraz w garażu podziemnym. Instalacja hydrantów wewnętrznych - szafki z wężami półsztywnymi o średnicy 25 mm o długości max 30 m i zasięgiem 33 m w części nadziemnej oraz o średnicy 52 mm o zasięgu 30 m w garażu. Wymagana ilość wody do wewnętrznego gaszenia wynosi 5 l/s. Instalacja wykonana z rur stalowych niepalnych. Instalacja zapewnia pokrycie zasięgiem całej powierzchni chronionej strefy pożarowej. Hydranty zasilane z sieci miejskiej oraz z wewnętrznego, zbiornika wody o pojemności 36 m3. Budynek wyposażony w system sygnalizacji pożaru z monitoringiem do KM PSP. System SSP steruje: - wentylacją mechaniczną w budynku, - klapami pożarowymi na kanałach wentylacyjnych, - windami w budynku, - drzwiami ppoż. pozostającymi normalnie w pozycji otwartej, - bramami pożarowymi w garażu. Szczegóły w opracowaniu - scenariusz pożarowy. 2.8. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru. Do zewnętrznego gaszenia pożaru wymagane jest zapewnienie wody w ilości 20 l/s. Zewnętrzne zaopatrzenie wodne zapewnione zostanie z istniejącej instalacji hydrantów zewnętrznych na sieci miejskiej w ilości 10 l/s. Odległość hydrantów do budynku nie przekracza 75 m. i nie bliżej niż 5m. Ponadto zamknięty zbiornik wody ppoż. - pojemność czynna 100 m3, z placem manewrowym o wymiarach 20 x 20 m, zabezpieczony przed zamarzaniem, z dwoma stanowiskami do poboru wody. 2.9. Drogi pożarowe. Drogę pożarową do budynku zaprojektowano od jego dłuższego boku w odległości 5 do 15 m od ściany budynku i szerokości co najmniej 4 m, zapewniającą możliwość przejazdu bez potrzeby zawracania. Promień zewnętrzny łuku co najmniej 11 m. Wjazdy na teren kampusu od strony ul. Wóycickiego, Żubrowej i Samogłoski. 9

10 3. Charakterystyka zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń, ludzi i mienia 1. Elementy wpływające na zagrożenie : warunki bezpieczeństwa budowlanego takie jak: odporność pożarowa budynku, drogi ewakuacyjne, podział na strefy pożarowe, oddzielenia przeciwpożarowe, elementy wykończenia wnętrz, bezpieczeństwo konstrukcji zapewniające nie zniszczenie jej w całości lub części w stopniu nieproporcjonalnym do jego przyczyny oraz nośność konstrukcji przez założony czas np.: podczas pożaru, organizacja i warunki ewakuacji takie jak : procedury postępowania, środki pomocne do przeprowadzenia ewakuacji, oznakowanie wyjść i dróg ewakuacyjnych, środki alarmowania, instalacje i urządzenia techniczne: elektryczne, odgromowe, technologiczne, wentylacyjne, przewody kominowe (dymowe, spalinowe), organizacja dozoru technicznego obiektu, sprawność i skuteczność systemów technicznych zabezpieczeń oraz sprzętu i urządzeń do prowadzenia akcji ratowniczej, warunki do prowadzenia akcji ratowniczej i przygotowanie obiektu do tych działań. 2. Niebezpieczeństwo powstania pożaru w obiekcie, pomieszczeniu może wynikać z następujących przyczyn : porzucenia nie wygaszonych niedopałków papierosów na materiały palne, pozostawienie bez dozoru włączonych odbiorników energii elektrycznej lub stawienie urządzeń grzejnych bezpośrednio na podłożu palnym, używanie ognia otwartego i palenie papierosów, w pobliżu materiałów palnych, płynów i gazów palnych lub wybuchowych itp.,

nieprawidłowe eksploatowanie czy konserwowanie urządzeń i instalacji technicznych, ogrzewczych, elektrycznych, gazowych i przewodów dymowych, prowadzenie prac pożarowo niebezpiecznych bez odpowiedniego zabezpieczenia, niewłaściwego składowania lub posługiwania się materiałami palnymi, używanie uszkodzonych instalacji i urządzeń, włączanie do sieci jednocześnie urządzeń elektrycznych w takiej ilości, że łączny pobór energii elektrycznej może wywołać przeciążenie, nieprzestrzeganie podstawowych przepisów i zasad ochrony przeciwpożarowej, nieumyślne lub umyślne spowodowanie pożaru lub innego zagrożenia. 3. Drogi i przyczyny rozprzestrzeniania się pożaru : palne elementy wystroju i wyposażenia pomieszczeń, rodzaj i ilość materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniach, obiektach, brak oddzieleń przeciwpożarowych poszczególnych stref pożarowych, brak sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych lub ich nieskuteczne działanie w przypadku powstania pożaru, nieznajomość zasad i sposobu postępowania w przypadku powstania pożaru czy obsługi sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych, nieskuteczne środki alarmowania i powiadamiania o powstałym zdarzeniu, nieświadomość pracowników co należy czynić do czasu przybycia straży pożarnej. 4. Na zagrożenia zdrowia i życia ludzkiego mają wpływ następujące warunki: układ pomieszczeń, odległość miejsca pobytu ludzi od wyjścia ewakuacyjnego, przechowywanie płynów palnych w warunkach niedozwolonych, utrudnianie lub uniemożliwianie ewakuacji przez tarasowanie przejść i wyjść różnymi przedmiotami, materiałami, urządzeniami lub zamykanie przejść i wyjść ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe otwarcie, zaskakujący swym szybkim i gwałtownym rozwojem pożar, silne zadymienie lub wybuch, niezachowanie warunków ewakuacji, przebywanie nadmiernej ilości osób itp., zatrucia gazami toksycznymi, oparzenia i urazy ciała, powstawanie paniki wśród pracowników lub osób korzystających z pomieszczeń i obiektów. Wskazania dla ograniczenia zagrożenia pożarowego lub innego miejscowego zagrożenia. Na terenie obiektu zabrania się wykonywania czynności, mogących spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji, a w szczególności: używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować zapłon występujących materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniach obiektu, użytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie lub w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami określonymi przez 11

producenta bądź niepoddawanych okresowym kontrolom, jeżeli może się to przyczynić do powstania pożaru, wybuchu lub rozprzestrzenienia ognia, użytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta, przechowywanie materiałów palnych oraz stosowanie elementów wystroju i wyposażenia wnętrz z materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 373,15 K (100 C), stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych i niezapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki, instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych, takich jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem, składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości określonych w przepisach techniczno-budowlanych, składowanie materiałów palnych w pomieszczeniach technicznych, na nieużytkowych poddaszach i strychach oraz na drogach komunikacji ogólnej zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie w przypadku pożaru lub innego zagrożenia powodującego konieczność ewakuacji, lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaganych w przepisach techniczno-budowlanych, uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do drzwi ewakuacyjnych, gaśnic, tablic rozdzielczych, hydrantów i wyłącznika prądu. 4. Wyposażenie w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicznymi czynnościom konserwacyjnym Pod pojęciem urządzenia przeciwpożarowego należy rozumieć urządzenia (stałe lub półstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) służące do zapobiegania powstaniu, wykrywania, zwalczania pożaru lub ograniczania jego skutków. Zgodnie z dokumentacją techniczną budynek wyposażony jest w następujące urządzenia przeciwpożarowe: 5. 1) przeciwpożarowy wyłącznik prądu; 2) system sygnalizacji pożarowej, urządzenia wchodzące w skład systemu sygnalizacji pożarowej, w tym urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych; 3) urządzenia służące monitorowaniu pracy systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej; 4) instalację oświetlenia awaryjnego; 5) przeciwpożarową instalację wodociągową i hydranty wewnętrzne; 6) przeciwpożarową sieć wodociągową z hydrantami zewnętrznymi; 7) urządzenia i instalacje oddymiające; 12

8) przeciwpożarowe klapy odcinające oraz drzwi przeciwpożarowe wyposażone w systemy sterowania; 9) stałe urządzenie gaśnicze (serwerownia) Zgodnie z rozporządzeniem ministra spraw wewnętrznych i administracji [103]: 1) Urządzenia przeciwpożarowe w budynku powinny być wykonane zgodnie z projektem uzgodnionym przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia do ich użytkowania jest przeprowadzenie odpowiednich dla danego urządzenia prób i badań, potwierdzających prawidłowość ich działania; 2) Urządzenia przeciwpożarowe oraz gaśnice przenośne i przewoźne, zwane dalej gaśnicami, powinny być poddawane przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym, zgodnie z zasadami i w sposób określony w Polskich Normach dotyczących urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, w dokumentacji technicznoruchowej oraz w instrukcjach obsługi, opracowanych przez ich producentów; 3) Przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne powinny być przeprowadzane w okresach ustalonych przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku; W celu zapewnienia sprawności technicznej i funkcjonalnej instalacji i urządzeń oraz wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych w budynku, konieczne jest precyzyjne określenie zakresów czynności oraz wzajemnych relacji poszczególnych podmiotów wykonujących konserwacje zapewniające skuteczność urządzeń i instalacji w ochronie przeciwpożarowej budynku jak również wyznaczenie osoby koordynującej działania w tym zakresie. Rozwiązanie takie wynika również z zasad określonych w normach dotyczących konserwacji poszczególnych instalacji, gdzie za sprawność danej instalacji (np. instalacja wentylacji mechanicznej) odpowiedzialna jest jedna, wskazana osoba. Prace konserwacyjne, a także remontowe i modernizacyjne powodujące ograniczenie bezpieczeństwa pożarowego w budynku w szczególności: otwarcie strefy pożarowej w zakresie budowlanym (wyburzanie ścian, wykonywanie otworów w oddzieleniach pożarowych itp.); demontaż urządzenia przeciwpożarowego np. na okres naprawy można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan; 2) prowadzenia prac gdy w budynku nie przebywają studenci i goście; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 5) powiadomienia właściciela, ochrony budynku oraz w przypadku takiej konieczności stacji monitorowania systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej instalacji; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; Sposoby poddawania przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, rodzaje i sposób oznakowania budynku znakami bezpieczeństwa oraz zasady wykonywania przeglądów instalacji 13

technicznych mających wpływ na bezpieczeństwo pożarowe obiektu przedstawiono poniżej. 4.1 Przeciwpożarowy wyłącznik prądu Przeciwpożarowy wyłącznik prądu jest urządzeniem pozwalającym na wyłączenie dopływu prądu w całym budynku z wyjątkiem zasilania urządzeń i instalacji przeciwpożarowych. Odcięcie dopływu prądu wyłącznikiem przeciwpożarowym nie może powodować samoczynnego włączenia innego źródła energii elektrycznej. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu znajduje się pomieszczeniu ochrony na parterze. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Przeciwpożarowy wyłącznik prądu należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; współdziałania z innymi urządzeniami przeciwpożarowymi w sposób określony w dokumentacji technicznej budynku; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym, półrocznym i rocznym itd. Podczas prowadzenia czynności konserwacyjnych należy sprawdzać czy w pomieszczeniu ochrony budynku znajduje się aktualny egzemplarz instrukcji obsługi przeciwpożarowego wyłącznika prądu. Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli urządzenia lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 3) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 4) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 5) stan urządzenia po przeprowadzeniu czynności; 6) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny urządzenia; Prace konserwacyjne powodujące ograniczenie sprawności technicznej przeciwpożarowego wyłącznika prądu można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. przez zapewnienie alternatywnego sposobu zasilania z zachowaniem stosownych zasad); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) gdy budynku nie przebywają klienci i goście; 5) powiadomienia właściciela oraz ochrony budynku o: 14

15 terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej urządzenia; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 4.2 System sygnalizacji pożarowej System sygnalizacji pożarowej jest zespołem urządzeń służących do wykrywania i przekazywania użytkownikom budynku informacji o pożarze. Podstawą działania systemu są rozmieszczone w chronionym obiekcie detektory (czujki pożarowe) oraz rozmieszczane na drogach komunikacji ogólnej przyciski pożarowe (ręczne ostrzegacze pożarowe zwane w skrócie ROP). Sygnały z czujek przekazywane są drogą kablową do centrali systemu, która automatycznie definiuje wzbudzoną czujkę w obiekcie w zakresie jej lokalizacji oraz stanu pracy, przekazując tym samym obsłudze systemu informację o pożarze. System przy pomocy akustycznych sygnalizatorów alarmowych alarmuje użytkowników budynku o wystąpieniu zagrożenia. Współdziałanie technicznych systemów zabezpieczeń przeciwpożarowych System sygnalizacji pożarowej oprócz wykrycia i zlokalizowania pożaru oraz powiadomienia obsługi budynku o niebezpieczeństwie, monitoruje i steruje automatycznym zadziałaniem instalacji i urządzeń przeciwpożarowych stanowiących zabezpieczenie budynku. Urządzenia, instalacje i systemy przeciwpożarowe w budynku, zostały skonfigurowane w sposób zapewniający ich wzajemne współdziałanie zgodnie z ustaleniami dokumentacji technicznej. Zgodnie z przyjętym w dokumentacji scenariuszem pożarowym następuje między innymi: powiadomienie obsługi centrali o wystąpieniu zagrożenia oraz jego lokalizacji w budynku; poinformowanie o pożarze Państwowej Straży Pożarnej; powiadomienie użytkowników budynku o zagrożeniu za pomocą sygnałów akustycznych emitowanych przez system sygnalizacji pożarowej w budynku; wydzielenie zagrożonej strefy poprzez zamknięcie klap pożarowych; wysterowanie urządzeń wentylacji bytowej i pożarowej w budynku; zwolnienie kontroli dostępu na drzwiach ewakuacyjnych; wysterowanie windy w budynku; Szczegółowe rozwiązania dotyczące systemu sygnalizacji pożarowej określono w dokumentacji technicznej. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych System sygnalizacji pożarowej, urządzenia wchodzące w jego skład, w tym urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń i instalacji określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń i elementów wchodzących w skład systemu; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; obowiązujących w tym zakresie norm; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale;

współdziałania z innymi urządzeniami przeciwpożarowymi w sposób określony w scenariuszu pożarowym budynku; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym, półrocznym i rocznym itd. Kontrola codzienna powinna obejmować: sprawdzenie czy centrala sygnalizacji pożaru wskazuje stan dozorowania, lub czy każde odchylenie od stanu dozorowania jest odnotowane w książce eksploatacji i czy we właściwy sposób został powiadomiony konserwator; sprawdzenie czy po każdym alarmie zarejestrowanym poprzedniego dnia podjęto odpowiednie działania; sprawdzenie czy, jeżeli instalacja była wyłączana, przeglądana lub miała wykasowaną sygnalizację, to została przywrócona do stanu dozorowania. Kontrola comiesięczna powinna obejmować: sprawdzenie czy zapewniono wystarczający zapas papieru, tuszu lub taśmy dla każdej drukarki; przeprowadzenie testu wskaźników optycznych w centrali, a każdy fakt niesprawności jakiegoś wskaźnika powinien zostać odnotowany w książce eksploatacji. Kontrola przeprowadzana co kwartał powinna obejmować: sprawdzenie wszystkich zapisów w książce eksploatacji i podjęcie niezbędnych działań w doprowadzenia instalacji do prawidłowej pracy; spowodowanie zadziałania co najmniej jednej czujki lub ręcznego ostrzegacza pożarowego w każdej strefie, w celu sprawdzenia czy centrala systemu sygnalizacji pożarowej prawidłowo odbiera i wyświetla określone sygnały, emituje alarm akustyczny oraz uruchamia wszystkie inne urządzenia ostrzegawcze i pomocnicze; sprawdzenie czy nadzorowanie uszkodzeń w centrali systemu sygnalizacji pożarowej funkcjonuje prawidłowo; sprawdzenie przesyłania alarmu do Państwowej Straży Pożarnej; przeprowadzenie wszystkich innych prób określonych przez instalatora, dostawcę lub producenta; dokonanie rozpoznania czy nastąpiły jakieś zmiany budowlane w budynku lub jego przeznaczeniu, które mogły mieć wpływ na poprawność rozmieszczenia czujek i ręcznych ostrzegaczy pożarowych oraz urządzeń alarmowych i dokonanie oględzin w takim przypadku; Kontrola przeprowadzana co rok powinna obejmować: przeprowadzenie prób zalecanych dla obsługi codziennej, miesięcznej i kwartalnej; sprawdzenie każdej czujki na poprawność działania zgodnie z zaleceniami producenta; UWAGA: Dopuszcza się sprawdzanie kolejnych 25% czujek przy kolejnych kontrolach kwartalnych, tak aby każda czujka została sprawdzona przynajmniej raz w roku. sprawdzenie zdatności centrali systemu sygnalizacji pożarowej do uaktywniania wszystkich wyjść funkcji pomocniczych; sprawdzenie wzrokowe czy wszystkie połączenia kablowe i elementy są sprawne, nieuszkodzone i odpowiednio zabezpieczone; dokonanie oględzin w celu ustalenia czy nastąpiły jakieś zmiany budowlane w budynku lub jego przeznaczeniu, które mogły wpłynąć na poprawność 16

rozmieszczenia czujek i przycisków ręcznych ostrzegaczy pożarowych oraz urządzeń alarmowych oraz sprawdzenie czy pod każdą czujką jest utrzymana wolna przestrzeń co najmniej 0,5 m we wszystkich kierunkach i czy wszystkie ręczne ostrzegacze pożarowe są dostępne i widoczne; sprawdzenie stanu wszystkich baterii akumulatorów rezerwowych; UWAGA: Baterie akumulatorowe powinny być wymieniane w odstępach czasu nie przekraczających zaleceń producenta. Podczas prowadzenia czynności konserwacyjnych należy sprawdzać: aktualność i zgodność ze scenariuszem pożarowym budynku oprogramowania systemu sygnalizacji pożarowej; czy w pomieszczeniu ochrony budynku znajdują się aktualny egzemplarz instrukcji obsługi systemu sygnalizacji pożarowej oraz scenariusza pożarowego budynku; Współdziałanie systemu sygnalizacji pożarowej z pozostałymi instalacjami i urządzeniami przeciwpożarowymi stanowi bardzo ważne ogniwo zabezpieczenia budynku. Współdziałanie to należy sprawdzać w poszczególnych strefach pożarowych na zasadach ustalonych z konserwatorami instalacji i urządzeń sterowanych i monitorowanych przez system sygnalizacji pożarowej. Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli systemu lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 3) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 4) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 5) stan sytemu po przeprowadzeniu czynności; 6) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny systemu; Prace powodujące ograniczenie sprawności technicznej systemu sygnalizacji pożarowej można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. poprzez zapewnienie dodatkowego dozoru niechronionej powierzchni); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) prowadzenia prac gdy w budynku nie przebywają klienci i goście; 5) powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora i ochrony budynku oraz w przypadku takiej konieczności stacji monitorowania systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej systemu; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 17

4.3 Urządzenia służące monitorowaniu pracy systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej System sygnalizacji pożarowej w budynku połączony jest z pomocą specjalnych urządzeń z Państwową Strażą Pożarną. Przy pomocy tego połączenia system sygnalizacji pożarowej monitorowany jest przez Komendę Miejską Państwowej Straży Pożarnej m. st. Warszawy. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Urządzenia służące monitorowaniu pracy systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń i elementów; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; obowiązujących w tym zakresie norm; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; współdziałania z systemem sygnalizacji pożarowej; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym półrocznym i rocznym itd. Podczas prowadzenia czynności konserwacyjnych należy sprawdzać czy w pomieszczeniu ochrony znajduje się aktualny egzemplarz instrukcji obsługi monitoringu systemu sygnalizacji pożarowej do Państwowej Straży Pożarnej. Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli urządzeń lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 3) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 4) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 5) stan urządzeń po przeprowadzeniu czynności; 6) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny urządzeń; Prace powodujące ograniczenie sprawności urządzeń służących monitorowaniu pracy systemu sygnalizacji pożarowej można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. poprzez zapewnienie dodatkowych środków powiadamiania Państwowej Straży Pożarnej); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) prowadzenia prac gdy w budynku nie przebywają klienci i goście; 5) powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora, stacji monitorowania oraz ochrony budynku o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; 18

19 ograniczeniach sprawności technicznej urządzeń; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 4.4. Instalacja oświetlenia awaryjnego Nagły zanik oświetlenia w budynku, często prowadzić może do bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia przebywających w nim ludzi. Dotyczy to w szczególności sytuacji, w których nie można w sposób bezpieczny opuścić budynku, szczególnie takiego w którym przebywa duża liczba osób. W celu wyeliminowania zagrożeń związanych z zanikiem oświetlenia podstawowego budynek wyposażono, zgodnie z dokumentacją projektową, w instalację oświetlenia awaryjnego. Instalacja ta, włącza się samoczynnie przy zaniku zasilania opraw oświetlenia podstawowego. Instalacja oświetlenia awaryjnego w przypadku gdy zawiedzie zasilanie oświetlenia podstawowego automatycznie w sposób niezwłoczny, na wyznaczony czas zapewnia oświetlenie zapewniające: bezpieczeństwo w czasie opuszczania miejsc pobytu osób przez stworzenie warunków widzenia umożliwiających identyfikację i wykorzystanie dróg ewakuacyjnych oraz łatwe zlokalizowanie i zastosowanie sprzętu pożarowego i sprzętu bezpieczeństwa; zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia paniki; zwiększenie bezpieczeństwa osób znajdujących się w potencjalnie niebezpiecznej sytuacji. Instalacja oświetlenia awaryjnego powinna spełniać następujące funkcje: oświetlać oznakowanie kierunków dróg ewakuacyjnych; wytwarzać natężenie oświetlenia na i wzdłuż dróg ewakuacyjnych, tak aby możliwy był bezpieczny ruch w kierunku wyjścia do miejsca zapewniającego bezpieczeństwo; zapewniać, aby sprzęt przeciwpożarowy i przyciski uruchamiające instalacje przeciwpożarowe rozmieszczone wzdłuż dróg ewakuacyjnych mogły być łatwo zlokalizowane; umożliwiać inne działania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa w budynku. Szczegółowe rozwiązania dotyczące oświetlenia awaryjnego określono w dokumentacji technicznej. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Instalację oświetlenia awaryjnego należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych instalacji określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń i elementów wchodzących w skład instalacji; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; obowiązujących w tym zakresie norm; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym, półrocznym i rocznym itd. Co najmniej raz w roku należy przeprowadzić: badanie natężenia oświetlenia awaryjnego;

sprawdzenie czasu od włączenia do osiągnięcia wymaganego natężenia oświetlenia awaryjnego; sprawdzenie czasu działania oświetlenia awaryjnego po zaniku oświetlenia podstawowego; Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli instalacji lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 3) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 4) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 5) stan instalacji po przeprowadzeniu czynności; 6) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny instalacji; Prace powodujące ograniczenie sprawności instalacji oświetlenia awaryjnego można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. poprzez zapewnienie zastępczego oświetlenia awaryjnego oraz dodatkowego dozoru niechronionej powierzchni); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (np. inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym); 4) powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora oraz ochrony budynku o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej instalacji; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 20

21 4.5 Przeciwpożarowa instalacja wodociągowa z hydrantami wewnętrznymi

22 Hydranty instalowane są na specjalnej przeciwpożarowej instalacji wodociągowej zwanej instalacją hydrantową. Hydrant wewnętrzny jest urządzeniem przeznaczonym do gaszenia pożarów w zarodku. Obudowany jest szafką i wyposażony w wąż i prądownicę służące do podania wody na ogniska pożaru. Sposób użycia hydrantu jest następujący: otworzyć drzwiczki szafki; sprawdzić czy wąż, prądownica i zawór są wzajemnie połączone; rozwinąć wąż unikając zagięć i załamań; otworzyć zawór hydrantowy; przy pomocy prądownicy skierować strumień wody do ogniska pożaru; Uwaga: Nie wolno gasić wodą urządzeń pod napięciem oraz przedmiotów znajdujących się w ich sąsiedztwie. Szczegółowe rozwiązania dotyczące instalacji hydrantowej w budynku określono w dokumentacji technicznej.

Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Instalację hydrantową i hydranty wewnętrzne należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń i instalacji określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; postanowień rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów [103]; obowiązujących w tym zakresie norm [201]; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym półrocznym i rocznym itd. Nie rzadziej niż raz w roku należy przeprowadzić kontrolę obejmującą całkowite rozwinięcie węża, poddanie hydrantu ciśnieniu i sprawdzenie: czy urządzenie nie jest zastawione, nie uszkodzone i elementy nie są skorodowane lub przeciekające; czy instrukcje obsługi są czyste i czytelne; czy miejsce umieszczenia jest wyraźnie oznakowane; czy mocowania do ściany są odpowiednie do ich przeznaczenia i solidnie zamontowane; czy wypływ wody jest równomierny i dostateczny wskazane jest użycie wskaźnika przepływu oraz miernika ciśnienia; czy miernik ciśnienia (jeżeli jest zastosowany) pracuje prawidłowo i w swoim zakresie pomiarowym; czy wąż na całej długości nie wykazuje oznak uszkodzeń, zniekształceń, zużycia czy pęknięć; Uwaga: Jeżeli wąż wykazuje jakieś uszkodzenia powinien być wymieniony na nowy lub poddany próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze; czy zaciski lub taśmowanie węża jest prawidłowego typu i właściwie zaciśnięte; o ile w hydrancie występuje zwijadło wężowe to czy obraca się lekko w obu kierunkach i czy wychyla się o 180 ; czy zawór odcinający jest właściwego typu i czy działa łatwo i prawidłowo; czy stan przewodów rurowych zasilających w wodę jest właściwy (szczególną uwagę zwrócić na odcinki elastyczne czy nie wykazują oznak zużycia lub zniszczenia); jeżeli hydrant wyposażony jest w szafkę, czy nie nosi ona oznak uszkodzenia i czy drzwiczki szafki łatwo się otwierają; czy prądownica jest właściwego typu i czy łatwo się nią posługiwać; Sprawdzone hydranty należy oznakować etykietą konserwacji i przeglądu zawierającą słowo SPRAWDZONE, nazwę i adres dostawcy hydrantu, dane osoby przeprowadzającej przegląd oraz datę (rok i miesiąc) przeprowadzenia konserwacji. 23

Jeżeli konieczne są poważniejsze naprawy hydrant należy oznakować do czasu ich usunięcia jako USZKODZONY. Co pięć lat wszystkie węże hydrantowe powinny być poddawane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze instalacji. Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli instalacji lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) wykaz hydrantów wewnętrznych wraz z określeniem ich typu; 3) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 4) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 5) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 6) stan instalacji po przeprowadzeniu czynności; 7) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny instalacji; Prace powodujące ograniczenie sprawności technicznej instalacji hydrantowej i hydrantów wewnętrznych można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. przez zapewnienie dodatkowego sprzętu gaśniczego); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora oraz ochrony budynku o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej urządzeń; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 4.6 Przeciwpożarowa sieć wodociągowa z hydrantami zewnętrznymi Hydranty zewnętrzne są urządzeniami stanowiącymi wyposażenie sieci wodociągowej znajdującej się na zewnątrz budynku. Są to urządzenia przeznaczone do wykorzystania przez jednostki ratowniczo-gaśnicze straży pożarnej. Szczegółowe rozwiązania dotyczące hydrantów zewnętrznych określono w dokumentacji technicznej. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Hydranty zewnętrzne należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń; postanowień rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych [104]; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; procedur opracowanych przez konserwatora; 24

Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym półrocznym i rocznym itd. Nie rzadziej niż raz w roku należy przeprowadzić kontrolę obejmującą: sprawdzenie kompletności wyposażenia hydrantu oraz jego oznakowania; w przypadku hydrantów podziemnych otwarcie skrzynki ulicznej, usunięcie zebranych zanieczyszczeń, zdjęcie pokrywy przyłącza i podłączenie stojaka hydrantowego; w przypadku hydrantów nadziemnych sprawdzenie czy hydrant jest zamknięty (jeśli nie to należy go zamknąć), odkręcenie i zdjęcie pokryw nasad hydrantu; przepłukanie hydrantu i sprawdzenie łatwości jego otwierania poprzez otwarcie zasuwy/zaworu hydrantu; sprawdzenie czy wypływ wody jest równomierny i dostateczny wskazane jest użycie wskaźnika przepływu oraz miernika ciśnienia; zamknięcie zasuwy/zaworu hydrantu i sprawdzenie skuteczności jego odwodnienia; Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli urządzeń lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: daty i czasy prowadzonych czynności; datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; stan urządzeń po przeprowadzeniu czynności; podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny urządzeń; Prace powodujące ograniczenie sprawności technicznej hydrantów zewnętrznych można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. przez zapewnienie dostępu do innych sprawnych hydrantów zewnętrznych w pobliżu obiektu); sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); prowadzenia prac gdy w budynku nie przebywają klienci i goście; Powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora oraz ochrony budynku o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej urządzeń; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 4.7 Urządzenia i instalacje oddymiające Urządzenia i instalacje oddymiające mają na celu zapobieganie skutkom oddziaływania dymu i gazów powstających podczas pożaru przez zwiększenie bezpieczeństwa podczas ewakuacji oraz prowadzonych działań ratowniczo- 25

gaśniczych oraz zmniejszenie strat pożarowych spowodowanych dymem i gorącymi gazami. Zadania te w budynku realizowane są przy pomocy automatycznej wentylacji grawitacyjnej (okna dymowe) w klatce schodowej. Szczegółowe rozwiązania dotyczące urządzeń i instalacji oddymiających oraz zapobiegających zadymieniu określono w dokumentacji technicznej. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Urządzenia i instalacje oddymiające należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń i instalacji określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń i elementów wchodzących w skład urządzeń i instalacji; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; obowiązujących w tym zakresie norm; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; współdziałania z systemem sygnalizacji pożarowej; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym, półrocznym i rocznym itd. Podczas prowadzenia czynności konserwacyjnych należy sprawdzać czy w pomieszczeniu ochrony znajdują się aktualne egzemplarze instrukcji obsługi urządzeń i instalacji oddymiających. Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli urządzeń i instalacji lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 3) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 4) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 5) stan urządzeń i instalacji po przeprowadzeniu czynności; 6) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny urządzeń i instalacji; Prace powodujące ograniczenie sprawności technicznej urządzeń i instalacji oddymiających można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. poprzez zapewnienie dodatkowego dozoru niechronionej powierzchni oraz zapewnienie dodatkowego sprzętu oddymiającego); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora oraz ochrony budynku o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej urządzeń i instalacji; zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 26

4.8 Przeciwpożarowe klapy odcinające oraz drzwi przeciwpożarowe wyposażone w systemy sterowania Klapy oraz drzwi przeciwpożarowe zastosowano w budynku w ścianach i stropach oddzieleń przeciwpożarowych. Urządzenia te mają na celu powstrzymanie rozprzestrzeniania się ognia, dymu oraz gorących gazów pożarowych pomiędzy strefami pożarowymi. Drzwi przeciwpożarowe wyposażone są w urządzenia powodujące ich samoczynne zamknięcie (urządzenia te zwane są samozamykaczami ). Uwaga: Demontaż samozamykaczy, blokowanie oraz ustawianie przeszkód na drodze zamknięcia drzwi przeciwpożarowych jest zabronione. Szczegółowe rozwiązania określono w dokumentacji technicznej. Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Drzwi i klapy przeciwpożarowe należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych urządzeń określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej poszczególnych urządzeń i elementów; instrukcji obsługi, opracowanych przez producentów; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; współdziałania z systemem sygnalizacji pożarowej; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym, półrocznym i rocznym itd. Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli urządzeń lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) datę, czas i opis wystąpienia każdego uszkodzenia; 3) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 4) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 5) stan urządzeń po przeprowadzeniu czynności; 6) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny urządzeń; Prace powodujące ograniczenie sprawności technicznej drzwi i klap przeciwpożarowych, można przeprowadzać wyłącznie pod warunkiem: 1) zapewnienia dodatkowego nadzoru i środków technicznych rekompensujących ten stan (np. przez zapewnienie dodatkowego dozoru niechronionej powierzchni, zapewnienie ręcznego zamknięcia wydzieleń przeciwpożarowych); 2) sprawności pozostałych technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku w tym instalacji i urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic; 3) upewnienia się, że na terenie budynku nie są prowadzone inne prace mające wpływ na jego bezpieczeństwo pożarowe (inne prace konserwacyjne i remontowe, prace niebezpieczne pod względem pożarowym, itp.); 4) gdy w budynku nie przebywają klienci i goście; 5) powiadomienia właściciela/zarządcy/administratora obiektu oraz ochrony budynku o: terminie rozpoczęcia i zakończenia prac; ograniczeniach sprawności technicznej urządzeń; 27

zastosowanych zabezpieczeniach podczas prowadzenia prac; 28 4.9 Stałe- gazowe urządzenie gaśnicze Instalacja gaśnicza gazowa. Pomieszczenie serwerowni w garażu budynku chronione jest gazową instalacją gaśniczą na gazy obojętne PROINERT 2. Pomieszczenie serwerowni zostało wydzielone ścianami w klasie REI120 zamykane drzwiami EI60 otwieranymi na zewnątrz. Dla sterowania gaszeniem użyto centralkę Esser 8010. Do centralki dołączone są, linie z czujkami na stropie i w części pod podłogą techniczną. Linie pracują w koincydencji tzn. że dopiero zadziałanie dwóch czujek na dwóch różnych liniach wywołuje proces gaszenia. Centrala automatycznego gaszenia Esser 8010 jest przeznaczona do wykrywania pożaru i uruchamiania stałych urządzeń gaśniczych, zawierających środek gaszący w postaci gazowej lub ciekłej, sterowania procesem samoczynnego gaszenia oraz jego monitorowania. Centrala Esser 8010, po wykryciu pożaru, może realizować: sterowanie sygnalizacją ewakuacyjną z możliwością programowania czasu ewakuacji, sterowanie wentylacją pożarową, programowanie czasu opóźnienia hermetyzacji pomieszczenia po wyzwoleniu środka gaśniczego, sterowanie wentylacją i klimatyzacją technologiczną, sterowanie zasilaniem elektroenergetycznym, sterowanie urządzeniami technologicznymi, sterowanie przegrodami pożarowymi (drzwi, okna, itp.), sterowanie urządzeniami gaszącymi Proces automatycznego gaszenia jest inicjowany przez: jednoczesne zadziałanie czujek na dwóch liniach dozorowych pracujących w koincydencji z możliwością zaprogramowania wstępnego kasowania czujek, wciśnięcie przycisku PG-1 (GASZENIE), Zadziałanie czujek tylko na jednej linii dozorowej będzie sygnalizowane przez centralę jako alarm pożarowy bez uruchomienia procesu gaszenia. Proces automatycznego gaszenia przebiega dwuetapowo: etap OSTRZEŻENIE - przeznaczony na ewakuację osób ze strefy gaszenia. Załączone zostaną wówczas, na zaprogramowany czas (od 0 do 10 min), ostrzegawcze sygnalizatory akustyczne i optyczne; w tym czasie można proces gaszenia zablokować poprzez wciśnięcie przycisku STOP GASZENIE, etap GASZENIE - przeznaczony na gaszenie pożaru w wyniku podania sygnałów sterujących z centrali na cewkę elektromagnesu otwierającego butlę pilotującą z gazem gaszącym Z centralą, oprócz czujek pożarowych, współpracują następujące urządzenia: przycisk PG-1 (GASZENIE), umożliwiające ręczne uruchomienie procesu gaszenia poprzez stłuczenie szybki i wciśnięcie przycisku; przyciski mają żółty kolor obudowy; przyciski (STOP GASZENIE) - przeznaczone do przerwania programu samoczynnego gaszenia, przyciski mają niebieski kolor obudowy; sygnalizatory drzwiowe SD-1, ostrzegające akustycznie i optycznie o tym, że w pomieszczeniu jest gaz i nie należy do niego wchodzić;

instaluje się je przy drzwiach wejściowych, na zewnątrz pomieszczenia, w którym ma nastąpić automatyczne gaszenie; sygnalizatory akustyczne ostrzeżenia SA-K 7N ostrzegające osoby o mającym nastąpić automatycznym gaszeniu, instaluje się je wewnątrz lub na zewnątrz strefy gaszenia. Podstawowe mechaniczne elementy systemu są następujące: butla ze środkiem gaśniczym na gazy obojętne PROINERT 2. czujniki, orurowanie wraz z dyszami. Dla potrzeb gaszenia w serwerowni zastosowano pięć butli 140l z gazem obojętnym PROINERT 2. Ilość środka gaśniczego w każdej butli przy ciśnieniu 300 bar wynosi 43,2 kg. Do rozprowadzenia zastosowano rury stalowe ocynkowane bez szwu wraz z kolankami, trójnikami zakończone dyszami i z tłumikami. Zalety gazu PROINERT 2 są następujące: działa szybko i skutecznie, zapewnia bezpieczeństwo ludziom, gwarantuje bezpieczeństwo ochranianemu sprzętowi, jest bezpieczny dla środowiska - posiada tzw. zerowy potencjał niszczenia warstwy ozonowej (ODP = 0), może być stosowany do gaszenia pożarów sprzętu elektrycznego pod napięciem, nie powoduje powstawania tzw. szoku termicznego dla elektroniki, nie powoduje powstawania osadów i zabrudzeń po zastosowaniu do gaszenia pożaru, nie wymaga wysokich kosztów instalacji i obsługi, Sposoby przeprowadzania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych Przegląd 6-miesięczny w zakresie serwisu: Sprawdzenie prawidłowości połączeń i stanu zamocowania butli i rurociągów. Sprawdzenie stanu siłownika elektromagnetycznego. Sprawdzenie stanu zaworu butli Sprawdzenie sygnalizacji uszkodzeń obwodu wyłącznika ciśnieniowego i obwodu siłownika elektromagnetycznego na zaworze butli. Sprawdzenie funkcjonowania sygnalizacji ostrzegawczej kompletności instrukcji, napisów. Sprawdzenie stanu dysz rozprężnych. Symulacja odpalania siłownika elektromagnetycznego zaworu butli w koincydencji z czujkami sygnalizacji pożaru. Sprawdzenie ciśnienia w butli i stanu manometru na zaworze butli Sprawdzenie plomb. Sprawdzenie działania instalacji wykrywczo sterującej (działanie czujek, przycisku START, STOP, sygnalizatorów optyczno-akustycznych). Przegląd i konserwacje roczne w zakresie serwisu: Czynności, jak w przeglądzie 6-miesięcznym i dodatkowo: Sprawdzenie czasu zwłoki od alarmu do wyzwolenia. Sprawdzenie stanu przewodów elastycznych wylotowych. Przedmuchanie i sprawdzenie drożności rurociągów rozprowadzających. Przegląd dziesięcioletni w zakresie serwisu: Czynności, jak w przeglądzie rocznym i dodatkowo należy uzyskać akceptację właściwej jednostki atestującej dla zainstalowanych butli. 29

30 4.10 Gaśnice Dobór i rozmieszczenie gaśnic w obiekcie regulują przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia z dnia z dnia 7 czerwca 2010r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z dnia 22 czerwca 2010 r.) W zależności od rodzaju spalania się materiałów, dokonano podziału pożarów na pięć grup, określających rodzaj i typ sprzętu gaśniczego. Podział ten przedstawia tabela 1: Oznaczenia na gaśnicach Sposób użycia poszczególnych gaśnic przedstawiany jest także w sposób graficzny na etykietach naklejonych na gaśnice. Tabela 1 Pożary materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego, których spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli. Można do nich zaliczyć między innymi pożary: słomy, drewna, papieru, węgla, tkanin itp. Pożary cieczy i materiałów stałych topiących się. Można do nich zaliczyć między innymi pożary: nafty, benzyny, alkoholi, parafiny itp. Pożary gazów. Można do nich zaliczyć między innymi pożary: gazu miejskiego, metanu, propanu, wodoru, acetylenu itp. Pożary metali. Można do nich zaliczyć między innymi pożary: sodu, glinu, litu, potasu, rubidu itp. Pożary produktów żywnościowych (tłuszczów i olejów) Przy doborze i rozmieszczeniu podręcznego sprzętu gaśniczego w obiektach należy uwzględnić przepisy Rozporządzenia MSW i A z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719). 32 ust.1 rozporządzenia wprowadził obowiązek wyposażenia obiektów wyłącznie w takie gaśnice, które spełniają wymagania Polskich Norm wydawanych od 1992 r., odpowiedników norm europejskich EN (PN EN). Dotyczy to nie tylko obiektów nowych, ale także istniejących. O spełnieniu tych wymagań świadczy oznaczenie normy na etykiecie wraz z trwałym oznakowaniem daty produkcji zbiornika od 1992 r. Inne gaśnice należy wycofać z eksploatacji.

Przy rozmieszczaniu gaśnic należy przestrzegać następujących zasad: Zgodnie z przepisami jedna jednostka masy środka gaśniczego 2 kg (lub 3 dm 3 ) zawartego w gaśnicach powinna przypadać: - na każde 100 m2 powierzchni strefy pożarowej w budynku, niechronionej stałym urządzeniem gaśniczym: zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II, ZL III lub ZL V, produkcyjnej i magazynowej ( PM) o gęstości obciążenia ogniowego ponad 500 MJ/m2, zawierającej pomieszczenie zagrożone wybuchem. - na każde 300 m2 powierzchni strefy pożarowej niewymienionej powyżej, z wyjątkiem zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV. Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki: odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek, do najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m; do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m. Uwzględniając aktualnie obowiązujące przepisy i normatywy techniczne oraz dopuszczenie do stosowania w ochronie przeciwpożarowej i dostępność na rynku, zgodnie z powyższymi zasadami w budynkach przewiduje się do gaszenia pożarów grup A,B,C, - gaśnice proszkowe GP 4X ABC, Gp 6X ABC lub większe oraz gaśnice śniegowe GSE 5X i GSE 2X. 31

32 DANE TECHNICZNE skuteczność gaśnicza masa środka gaśniczego czynnik roboczy GAŚNICA PROSZKOWA GP- 4x-ABC PRZEZNACZENIE: Gaśnica znajduje szczególne zastosowanie w obiektach użyteczności publicznej, transporcie kolejowym (możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych o napięciach do 1000V) oraz w zakładach przemysłowych, magazynach, hurtowniach, garażach, itp. PODSTAWOWE CECHY: trwały zbiornik stalowy z powłoką epoksydową bezszwowy płaszcz zbiornika zbiornik nie podlega okresowym kontrolom UDT wąż gumowy ułatwiający manewrowanie strugą proszku gaśniczego wskaźnik umożliwiający stałą kontrolę ciśnienia gaśnicy trwały zawór szybko otwieralny wykonany z mosiądzu pozwalający na dozowanie emisji środka gaśniczego możliwość mocowania gaśnicy na ścianie możliwość wielokrotnego napełniania prostota obsługi niezawodność masa czynnika roboczego - średnica zbiornika masa całkowita wysokość całkowita 13A 70B C 4 kg azot 140 mm 6,8 kg 472 mm rodzaj środka gaśniczego Ogniotex 103 czas działania ciśnienie próbne zbiornika ciśnienie robocze zakres temperatur stosowania min. 9 s 25 bar 14-16 bar -20 o C +60 o C Gaśnice proszkowe cechuje wysoka właściwość gaśnicza proszków, opierająca się przede wszystkim na ich działaniu inhibitującym (przerywającym) proces palenia, będący reakcją chemiczną. Nadto działanie proszków polega na wydatnym eliminowaniu dostępu powietrza nad płonącą powierzchnię, a wyrzucana pod dużym ciśnieniem chmura proszku powoduje zdmuchnięcie płomieni. Proszki przeznaczone są do gaszenia pożarów cieczy i gazów palnych oraz urządzeń elektrycznych znajdujących się pod napięciem. Gaśnice i agregaty proszkowe stosuje się przede wszystkim tam, gdzie zachodzi obawa uszkodzenia materiałów i urządzeń szczególnie cennych, które przy stosowaniu innych środków gaśniczych, a zwłaszcza wody i piany mogą ulec zniszczeniu. Ograniczenie stosowania proszków ma miejsce przede wszystkim w aparaturze i urządzeniach precyzyjnych, ponieważ proszek może spowodować zatarcie elementów ruchomych. Ze względu na wysokie ciśnienie robocze gaśnic i agregatów proszkowych mają one zdolność do zasięgu rzutu strumienia proszku na odległość od 5 do 8 m dla gaśnic i 12 m dla agregatu proszkowego. Mogą być eksploatowane w temperaturach od -20 do 60 o C.

33 URZĄDZENIE GAŚNICZE GSE-2x Urządzenie gaśnicze sprzętu elektronicznego GSE-2x przeznaczone jest do gaszenia np. monitorów, komputerów, sprzętu RTV, rozdzielni i szaf sterowniczych. Używając GSE-2x w pomieszczeniach zamkniętych można ugasić źródło ognia, nie narażając na zapylenie innych urządzeń. Konstrukcja układu wylotowego z dyszą pozwala na precyzyjne podanie środka gaśniczego CO 2 na źródło ognia, nie powodując zniszczeń w najbliższym otoczeniu. GSE-2x można gasić urządzenia elektryczne i elektroniczne, które są zasilane napięciem do 1000V z odległości 1m. Rozwiązanie jest chronione przez Urząd Patentowy RP. DANE TECHNICZNE skuteczność gaśnicza - masa środka gaśniczego 2 kg średnica zbiornika - masa całkowita 8,1 kg wysokość całkowita - rodzaj środka gaśniczego dwutlenek węgla czas działania min. 6 s ciśnienie próbne zbiornika 25 Mpa pojemność butli 3 dm 3 zakres temperatur stosowania -20 o C +60 o C

34 Charakterystyka techniczno użytkowa gaśnicy śniegowej. GAŚNICA ŚNIEGOWA (do 1 kv) GS- 5x DANE TECHNICZNE skuteczność gaśnicza masa środka gaśniczego PRZEZNACZENIE: Gaśnica śniegowa znajduje szczególne zastosowanie w przemyśle elektronicznym, spożywczym, chemicznym, energetyce, gastronomii, itp. Zalecana jest do stosowania w halach przemysłowych, wytwórniach i magazynach cieczy i gazów palnych, stacjach paliwowych, lakierniach, halach komputerów oraz maszyn i urządzeń precyzyjnych, muzeach i bibliotekach. PODSTAWOWE CECHY: zbiornik stalowy wysokociśnieniowy z powloką epoksydową zawór mosiężny szybko otwieralny, pozwalający na dozowanie emisji środka gaśniczego nowoczesny bezpiecznik zapewniający bezpieczne użytkowanie gaśnicy w warunkach wzrostu temperatury i ciśnienia w zbiorniku trwała prądownica śniegowa wykonana z poliamidu o estetycznym kształcie i dużej efektywności strugi gaśniczej ergonomiczny uchwyt drewniany zabezpieczający obsługującego przed przepływem ładunków elektrostatycznych i odmrożenie dłoni 100% opróżnienie gaśnicy czynnik roboczy - masa czynnika roboczego - średnica zbiornika masa całkowita wysokość całkowita rodzaj środka gaśniczego czas działania ciśnienie próbne zbiornika ciśnienie robocze zakres temperatur stosowania 55B C 5 kg 140 mm 15-16 kg 660 mm CO2 min. 9 s 320 bar 70 bar -20 o C +60 o C

35 UWAGA! Zaleca się by podczas szkoleń z zakresu ochrony ppoż. wszyscy użytkownicy obiektu zapoznali się w sposób praktyczny z obsługą gaśnic.

Gaśnice należy poddawać konserwacji z uwzględnieniem: sprawdzenia zgodności wykonania oraz parametrów użytkowych gaśnic określonych w dokumentacji technicznej; wymagań technicznych dotyczących konserwacji określonych w dokumentacji projektowej; dokumentacji techniczno-ruchowej gaśnic oraz instrukcji obsługi opracowanych przez ich producenta; przepisów dotyczących dozoru technicznego [107]; zasad wymienionych w niniejszym rozdziale; procedur opracowanych przez konserwatora; Czynności związane z konserwacją należy wykonywać systematycznie z częstotliwością wynikającą z wyżej wymienionych dokumentów w systemie dziennym, tygodniowym, miesięcznym, kwartalnym, półrocznym i rocznym itd. Nie rzadziej niż raz w roku należy przeprowadzić kontrolę obejmującą: sprawdzenie plomby i zawleczki gaśnicy; sprawdzenie stanu zbiornika gaśnicy; sprawdzenie daty legalizacji zbiornika gaśnicy przez UDT (w przypadku zbiorników wymagających tej legalizacji); sprawdzenie czytelności etykiety gaśnicy; sprawdzenie stanu zaworu gaśnicy; w przypadku gaśnic wyposażonych w wąż/pistolet/prądownicę sprawdzenie stanu i drożności tych elementów; w przypadku gaśnic pod stałym ciśnieniem sprawdzenie ciśnienia wewnątrz zbiornika gaśnicy, w przypadku gaśnic wyposażonych w czujnik ciśnienia sprawdzenie jego wskazań; w przypadku gaśnic pod zmiennym ciśnieniem rozkręcenie gaśnicy, sprawdzenie ładunku, połączeń gwintowanych, uszczelnień i działania zbijaka; sprawdzenie stanu/ilości środka gaśniczego w gaśnicy; wyposażenie gaśnicy w etykietę konserwacji i przeglądu zawierającą dane osoby przeprowadzającej przegląd oraz datę (rok i miesiąc) przeprowadzenia konserwacji; Wszystkie wykonywane próby i badania, prace konserwacyjne, remontowe i naprawcze należy dokumentować np. w książce kontroli gaśnic lub za pomocą protokołów z wykonanych czynności. Wpisy i protokoły powinny zawierać w szczególności: 1) daty i czasy prowadzonych czynności; 2) wykaz gaśnic wraz z określeniem ich typu; 3) datę i czas stwierdzenia wystąpienia każdego uszkodzenia; 4) szczegóły sprawdzeń i wykonane badania okresowe; 5) działania prowadzące do usunięcia usterki lub wykonania naprawy; 6) stan gaśnic po przeprowadzeniu czynności; 7) podpis osoby odpowiedzialnej za stan techniczny gaśnic; W przypadku konieczności wykonania konserwacji/naprawy gaśnic poza budynkiem należy zapewnić sprawne gaśnice zastępcze w tej samej ilości i tego samego typu. 36

37 4.11 Znaki bezpieczeństwa Znaki bezpieczeństwa to znaki przekazujące ogólną informację dotyczącą bezpieczeństwa. Informację tą uzyskuje się przez kombinację barwy i kształtu znaku oraz symbolu graficznego lub tekstu. Budynek w czasie eksploatacji powinien być wyposażony w pożarnicze i ewakuacyjne znaki bezpieczeństwa, a w szczególności w budynku i na przyległym terenie należy zapewnić: w miejscach widocznych instrukcje postępowania na wypadek pożaru wraz z wykazem telefonów alarmowych; oznakowanie w sposób zapewniający dostarczenie informacji niezbędnych do ewakuacji dróg i wyjść ewakuacyjnych budynku oraz w pomieszczeniach, w których zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi są wymagane co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie co najmniej o pięć metrów; oznakowanie miejsc usytuowania urządzeń przeciwpożarowych, gaśnic, elementów sterujących urządzeniami przeciwpożarowymi, kurków głównych instalacji gazowej, oznakowanie drzwi przeciwpożarowych, miejsc lokalizacji kluczy do wyjść ewakuacyjnych i miejsc zbiórki do ewakuacji; oznakowanie miejsc występowania materiałów niebezpiecznych pożarowo; oznakowanie miejsc zaklasyfikowanych jako strefy zagrożenia wybuchem; Oznakowanie w obiekcie zostało wykonane za pomocą znaków tablic zwykłych i fosforescencyjnych. Poniżej przedstawiono najczęściej stosowane pożarnicze i ewakuacyjne znaki bezpieczeństwa.

Znaki bezpieczeństwa Ewakuacyjne PN EN ISO 7010:2011 Numer referencyjny: E001 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Wyjście ewakuacyjne (lewostronne) Funkcja: Oznaczenie drogi ewakuacyjnej do obszaru bezpiecznego Do podania informacji o kierunku stosowany jest znak uzupełniający ze strzałką (E005, E006) 38 Numer referencyjny: E002 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Wyjście ewakuacyjne (prawostronne) Funkcja: Oznaczenie drogi ewakuacyjnej do obszaru bezpiecznego Do podania informacji o kierunku stosowany jest znak uzupełniający ze strzałką (E005, E006) Numer referencyjny: E005 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Strzałka kierunek ewakuacji Funkcja: Do wyznaczania kierunku ewakuacji (strzałka może być obrócona o wielokrotność kąta 90st. w stosunku do pionu. Znak ten ma zastosowanie wyłącznie jako znak uzupełniający. Przykłady stosowania znaku: Numer referencyjny: E006 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Strzałka o nachyleniu 45st. kierunek ewakuacji Funkcja: Do wyznaczania kierunku ewakuacji (strzałka może być obrócona o wielokrotność kata 90st. w stosunku do 45st. Znak ten ma zastosowanie wyłącznie jako znak uzupełniający. Przykłady stosowania znaku: Numer referencyjny: E007 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Miejsce zbiórki do ewakuacji Funkcja: Oznaczenie bezpiecznego punktu zbiórki do ewakuacji Numer referencyjny: E024 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Miejsce zbiórki do ewakuacji dla inwalidów Funkcja: Wskazuje lokalizację tymczasowej strefy bezpieczeństwa (kryjówki) dla oczekujących pomocy, którzy nie mogą korzystać ze schodów w przypadku ewakuacji Numer referencyjny: E016 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Okno ewakuacyjne z drabiną ewakuacyjną Funkcja: Wskazuje miejsce, w którym znajduje się okno ewakuacyjne z zamontowaną drabiną Numer referencyjny: E017 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Okno ewakuacyjne Funkcja: Wskazuje miejsce, w którym znajduje się okno ewakuacyjne, dzięki któremu służby ratunkowe mogą ratować ludzi za pomocą drabiny Znaki Środków Ewakuacji PN EN ISO 7010:2011

Numer referencyjny: E008 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Stłuc aby uzyskać dostęp Funkcja: Oznaczenie pokrywy, którą należy stłuc w celu uzyskania dostępu do klucza otwierającego wyjście ewakuacyjne Numer referencyjny: E018 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Przekręcić aby otworzyć Funkcja: Informuje, iż należy przekręcić klamkę drzwi bezpieczeństwa w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, aby drzwi się otworzyły Numer referencyjny: E019 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Przekręcić aby otworzyć Funkcja: Informuje, iż należy przekręcić klamkę drzwi bezpieczeństwa w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, aby drzwi się otworzyły Numer referencyjny: E022 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Pchać aby otworzyć drzwi (lewe) Funkcja: Wskazuje, iż po naciśnięciu drzwi otwierają się na lewo 39 Numer referencyjny: E023 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Pchać aby otworzyć drzwi (prawe) Funkcja: Wskazuje, iż po naciśnięciu drzwi otwierają się na prawo Numer referencyjny: E033 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Przesuń drzwi w prawo aby otworzyć Funkcja: Wskazuje kierunek, w którym otwierają się drzwi przesuwne Numer referencyjny: E034 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Przesuń drzwi w lewo aby otworzyć Funkcja: Wskazuje kierunek, w którym otwierają się drzwi przesuwne Numer referencyjny: E057 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Drzwi otwierają się przez pociągnięcie z lewej strony Funkcja: Wskazuje, że drzwi otwiera się pociągając je z lewej strony Numer referencyjny: E058 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Drzwi otwierają się przez pociągnięcie z prawej strony Funkcja: Wskazuje, że drzwi otwiera się pociągając je z prawej strony Numer referencyjny: E059 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Drabina ewakuacyjna Funkcja: Wskazuje lokalizację trwale umocowanej drabiny ewakuacyjnej

Znaki Środków Ewakuacji PN EN ISO 7010:2011 Numer referencyjny: E003 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Pierwsza pomoc medyczna Funkcja: Oznaczenie lokalizacji sprzętu lub zaplecza pierwszej pomocy Zastosowanie: Oznakowanie bezpieczeństwa. Instrukcje bezpieczeństwa i napisy. Numer referencyjny: E004 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Telefon alarmowy Funkcja: Do wzywania pierwszej pomocy lub ratunku Zastosowanie: Oznakowanie bezpieczeństwa. Instrukcje bezpieczeństwa i napisy. Numer referencyjny: E009 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Lekarz Funkcja: Wskazuje miejsce, gdzie w nagłych wypadkach można znaleźć lekarza 40 Numer referencyjny: E010 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Defibrylator (AED) Funkcja: Wskazuje miejsce, w którym znajduje się automatyczny defibrylator zewnętrzny Numer referencyjny: E011 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Prysznic do przemywania oczu Funkcja: Wskazuje miejsce, w którym znajduje się prysznic do przemywania oczu Numer referencyjny: E012 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Prysznic bezpieczeństwa Funkcja: Wskazuje miejsce, w którym znajduje się prysznic bezpieczeństwa. Numer referencyjny: E013 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Nosze Funkcja: Wskazuje miejsce, w którym znajdują się nosze Numer referencyjny: E027 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Walizka medyczna Funkcja: Wskazuje lokalizację walizki medycznej Numer referencyjny: E028 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Resuscytator z tlenem Funkcja: Wskazuje lokalizację resuscytatora tlenu Numer referencyjny: E028 Standard: ISO 7010:2011 Kategoria: Znaki Środków Ewakuacji Nazwa: Aparat oddechowy Funkcja: Wskazuje lokalizację aparatu oddechowego

41