Laboratorium Podstaw Miernictwa Wiaczesław Szamow Ćwiczenie M5 BADANIE ŁĄCZA Wi-Fi. opr. tech. Mirosław Maś Uniwersytet Przyrodniczo - Humanistyczny Siedlce 2012 1
W skład zestawu laboratoryjnego wchodzą: - 2 komputery z kartą radiową i oprogramowaniem WLAN Wireless Klient Utility - 2 anteny nadawczo odbiorcze - falowód o przekroju kołowym i długości l = 6m Wstęp Łącze bezprzewodowe WiFi jest faktycznie mikrofalową radiolinią. Mikrofale to rodzaj promieniowania elektromagnetycznego o długości fali pomiędzy podczerwienią i falami ultrakrótkimi, zaliczane są do fal radiowych. W różnych opracowaniach spotyka się różne zakresy promieniowania uznawanego za promieniowanie mikrofalowe np: 1mm (częstotliwość 300GHz) do 30cm (1GHz), częstotliwość = 3 10 9-3 10 12 Hz, a długości λ = 10-4 - 0,1 m. W elektronice stosowanie sygnałów o częstotliwościach mikrofalowych oznacza, że rozmiary urządzenia (w najprostszym przypadku falowodu) są zbliżone do długości fali przenoszonego sygnału i opis obwodu przy pomocy elementów o stałych skupionych nie jest wystarczająco dokładny. Pochłanianie mikrofal Promieniowanie mikrofalowe może być pochłaniane przez materię na dwa różne sposoby. Pierwszym z nich jest polaryzacja dipolowa. Jeśli w materiale są cząsteczki chemiczne będące dipolami, to w wyniku działania pola elektrycznego fali elektromagnetycznej starają się ustawić zgodnie z kierunkiem i zwrotem tego pola. Wektor pola elektrycznego zmienia zwrot co pół okresu fali promieniowania. Dipole zmieniają więc również ustawienie, podążając za polem. Podczas obrotów uderzają w sąsiadujące z nimi cząsteczki, przekazując im nabytą od promieniowania energię. Te przekazują ją kolejnym i w ten sposób ciepło rozprzestrzenia się w materiale. Mechanizm polaryzacji dipolowej, odpowiada za ogrzewanie jednak tylko substancje których cząsteczki są dipolami, takie jak woda, metanol, DMF, octan etylu, chloroform, chlorek metylenu, kwas octowy. Substancje takie jak heksan, benzen, eter dietylowy czy czterochlorek węgla nie ogrzewają się pod wpływem promieniowania mikrofalowego. Drugi mechanizm pochłaniania promieniowania mikrofalowego opiera się na przewodnictwie jonowym. Gdy w materiale znajdują się jony, zaczynają one przemieszczać się zgodnie z kierunkiem pola elektrycznego: dodatnie w jedną, a ujemne w przeciwną stronę. Zderzając się przy tym z innymi cząsteczkami, powodują rozprzestrzenianie się energii cieplnej w materiale. Istnienie fal elektromagnetycznych, którymi są też mikrofale, przewidział jako wniosek z równań odkrytych przez siebie James Clerk Maxwell w 1864 roku. Pierwsze doświadczenia, przeprowadzone przez H. Hertza, pokazujące istnienie fal elektromagnetycznych wysyłały i odbierały fale w zakresie UHF zaliczanym do mikrofal. Rozwój techniki i teorii mikrofal wystąpił dopiero w latach 30. XX w okresie prac nad radarami. Ziemska atmosfera pochłania całkowicie promieniowanie mikrofalowe o częstotliwości powyżej 300 GHz. Większość zastosowań opiera się na zakresie fal od 1 do 40 GHz. Zakresy mikrofalowe definiuje się jako: Symbol L Band Zakres częstotliwości 1 2 GHz 2
S Band C Band X Band K u K Band K a Z Band 2 4 GHz 4 8 GHz 8 12 GHz 12 18 GHz 18 26 GHz 26 40 GHz 299,9 300 GHz Według nowego podziału: Symbol A B C D E F G H I J K L M Zakres poniżej częstotliwości 250 MHz 250-500 MHz 500-1000 MHz 1 2 GHz 2 3 GHz 3 4 GHz 4 6 GHz 6 8 GHz 8 10 GHz 10 20 GHz 20 40 GHz 40 60 GHz 60 100 GHz Bezprzewodowa sieć lokalna (skr. WLAN, od ang. Wireless Local Area Network) sieć lokalna w której połączenia między urządzeniami sieciowymi zrealizowano bez użycia przewodów (np. tzw. skrętki, czy światłowodów) Sieci tego typu wykonywane są najczęściej z wykorzystaniem mikrofal jako medium przenoszącego sygnały, ale również z użyciem podczerwieni. Są one projektowane w oparciu o standard IEEE 802.11, który opisuje warstwę fizyczną i MAC. Do komunikacji za pomocą mikrofal wykorzystuje się pasmo 2,4 GHz (w standardzie 802.11b oraz 802.11g) lub też 5 GHz (w standardzie 802.11a). Pasmo 2,4GHz podzielone jest na 14 kanałów w paśmie 2,4 2,5 GHz, które układają się co 5 MHz od 2412 do 2477 MHz. Każdy kanał ma swoją częstotliwość nośną, która jest modulowana przy przesyłaniu informacji. Szybkość przesyłania danych zależna jest od użytego standardu i odległości pomiędzy użytymi urządzeniami i wynosi najczęściej 11, 22, 44, 54 lub 108 Mbps. Na całość infrastruktury sieci bezprzewodowych składają się następujące elementy: karty sieciowe najczęściej typu PCI, USB lub PCMCIA punkty dostępowe (ang. Access Point) anteny kable, złącza, konektory, przejściówki, rozdzielacze antenowe, terminatory 3
Szyfrowanie WEP było stosowane jako standardowa ochrona danych w sieciach bezprzewodowych. Długość klucza od 40 do 104 bitów powoduje spowolnienie transmisji. Użytkownik musi znać hasło, na podstawie którego zostanie wygenerowany klucz. Bez klucza użytkownik nie połączy się z siecią bezprzewodową. Z powodu znanych słabości szyfrowania WEP obecnie stosuje się metodę WPA lub WPA2. Sieci kablowe, jak i bezprzewodowe mogą być wykorzystywane razem np. 2 sieci kablowe połączone ze sobą bezprzewodowo, komputer podłączony bezprzewodowo do sieci przewodowej lub na odwrót, itp.). Jest to możliwe dzięki: zewnętrznym bezprzewodowym kartom sieciowym, podłączanym na złącze RJ- 45 (mogą być podłączone do jakiegokolwiek urządzenia, nie tylko komputera), routera bezprzewodowego ze złączami RJ-45, itp. Do zalet sieci bezprzewodowych należy: mobilność końcówki mogą się przemieszczać łatwość instalacji nie trzeba kłaść przewodów elastyczność łatwe dokładanie nowych końcówek zasięg od kilku metrów (w budynkach) do kilkudziesięciu kilometrów szybka rozbudowa i modyfikacja struktury sieci. Wady Nieczęsta kompatybilność rozwiązań różnych producentów Poziom bezpieczeństwa niższy od rozwiązań przewodowych Niska prędkość przesyłu danych do czasu standardu 802.11n Zakłócenia sygnału sieci Zastosowania Miejsca coraz powszechniejszych instalacji sieci WLAN: Transport wymiana informacji przy transporcie towarów, przemieszczania ładunków uaktualnianie znaków drogowych itp. Handel szybkie zmiany w organizacji wnętrz Opieka zdrowotna możliwość uzyskiwania przez lekarzy i personel szybkiego dostępu do danych pacjenta oraz korzystania z konsultacji, a także zdalnego używania komputerowo sterowanego sprzętu medycznego Usługi finansowe łatwa organizacja usług bankowych i operacji handlowych Edukacja dostępność uniwersyteckich komputerów z różnych punktów uczelni Produkcja możliwość zdalnego sterowania pracą robotów Topologia sieci bezprzewodowych Sieć bezprzewodowa to rozwiązanie do zastosowania w domach i małych biurach, gdzie istnieje potrzeba połączenia ze sobą komputerów PC, drukarek czy modemów. Urządzenia bezprzewodowe eliminują konieczność instalowania okablowania. Obecnie wśród sieci bezprzewodowych możemy wyodrębnić dwa główne typy topologii, a są to: Topologia gwiazdy Najszerzej wykorzystywaną topologią (w sieciach bezprzewodowych) obecnie, jest topologia gwiazdy. W celu komunikacji wykorzystuje jedną centralną bazę (Access Point AP, czyli punkt dostępu). Pakiet informacji, wysyłany jest z węzła sieciowego, a odbierany w stacji centralnej i kierowany przez nią do odpowiedniego węzła. Sieci budowane w tej topologii mają duże możliwości i są wydajne. Zastosowanie 4
punktu dostępowego zwiększa maksymalną odległość między stacjami (komputerami), umożliwia także dołączenie przewodowej sieci LAN do bezprzewodowej sieci WLAN. Sieć zbudowaną w oparciu o tę topologię można praktycznie do woli powiększać poprzez dołączanie kolejnych punktów dostępowych. Topologia kraty Topologia kraty różni się od topologii gwiazdy i prezentuje trochę inny typ architektury sieciowej. W sieciach kratowych poszczególne węzły (punkty dostępu) nie komunikują się z innymi węzłami za pośrednictwem centralnych punktów przełączania, ale wymieniają z nimi dane bezpośrednio lub przez inne węzły wchodzące w skład kraty. W sieciach kratowych nie trzeba instalować przełączników, ponieważ decyzje o sposobie przekazywania pakietów podejmują same punkty dostępu, dysponując specjalnym oprogramowaniem. W sieciach kratowych pierwszoplanową rolę odgrywają protokoły, które automatycznie wykrywają węzły idefiniują topologię całego środowiska. Kratowe sieci LAN są najczęściej oparte na technologii 802.11 (a, b lub g), ale równie dobrze mogą wykorzystywać dowolną technologię radiową, taką jak UltraWideband czy 802.15.4. Ważne jest aby w tej sytuacji protokoły nie absorbowały zbyt dużej części przepustowości sieci (max. 2 procent). Wszystkie zadania związane z definiowaniem topologii i wyborem ścieżek są realizowane w tle i każdy węzeł buduje swoją własną listę, na której znajdują się sąsiednie węzły i inne informacje niezbędne do ekspediowania pakietów. Jeśli konfiguracja sieci ulega zmianie, tzn. przybywa nowy węzeł lub istniejący węzeł "wypada" z topologii, lista jest samoczynnie modyfikowana, odzwierciedlając zawsze aktualny stan sieci. Zaletą sieci kratowych jest to, że można je w miarę szybko i bez większego trudu rozbudowywać. Wystarczy po prostu dokładać kolejne węzły, a resztę automatycznie wykonują specjalne programy, które znajdują się w access pointach, czyli punktach dostępu. Wi-Fi (lub Wi-fi, WiFi, Wifi, wifi, ang. Wireless Fidelity) - zestaw standardów stworzonych do budowy bezprzewodowych sieci komputerowych. Szczególnym zastosowaniem WiFi jest budowanie sieci lokalnych opartych na komunikacji radiowej czyli WLAN. Zasięg od kilku do kilkuset metrów i przepustowości sięgającej 108 Mb/s, transmisja na dwóch kanałach jednocześnie. Produkty zgodne z WiFi mają na sobie odpowiednie logo, które świadczy o zdolności do współpracy z innymi produktami tego typu. Logo Wi-Fi jest znakiem handlowym należącym do stowarzyszenia Wi-Fi Alliance. Standard WiFi opiera się na IEEE 802.11. WiFi bazuje na takich protokołach warstwy fizycznej, jak: DSSS (ang. Direct Sequence Spread Spectrum), FHSS (ang. Frequency Hopping Spread Spectrum), OFDM (ang. Orthogonal Frequency Division Modulation). Sieć WiFi działa w darmowym paśmie częstotliwości od 2400 do 2485 MHz i 5000 MHz. WiFi jest obecnie wykorzystywane do budowania rozległych sieci internetowych. Dostawcy usług internetowych (ang. ISP, Internet Service Provider) umożliwiają użytkownikom wyposażonym w przenośne urządzenia zgodne z WiFi na bezprzewodowy dostęp do sieci. Jest to możliwe dzięki rozmieszczeniu w ruchliwych częściach miast obszarów nazywanych hotspotami. W wielu dużych miastach na świecie, jak Seul czy Nowy Jork, znajdują się już setki miejsc, gdzie można uzyskać dostęp do Internetu w ten sposób. Standardy w sieciach bezprzewodowych Główne standardy w sieciach bezprzewodowych: 802.11a 54 Mb/s częstotliwość 5 GHz 802.11b 11 Mb/s częstotliwość 2,4 GHz posiada zasięg ok. 30 m w pomieszczeniu i 120 m w 5
otwartej przestrzeni; w praktyce można osiągnąć transfery rzędu 5,5 Mb/s. Materiały takie jak woda, metal, czy beton obniżają znacznie jakość sygnału; standard 802.11b podzielony jest na 14 niezależnych kanałów o szerokości 22 MHz, Polska wykorzystuje tylko pasma od 2400 do 2483,5 MHz kanał od 1 do 13802.11 g - 54 Mb/s częstotliwość 2,4 GHz, obecnie najpopularniej szy standard WiFi, który powstał w czerwcu 2003 roku, wykorzystanie starszych urządzeń w tym standardzie powoduje zmniejszenie prędkości do 11 Mb/s; 802.1 1n - 108 Mb/s częstotliwość 2,4 GHz, standard który niedawno został wprowadzony na rynek. Następca standardu 802.11 g oraz: 802. 11c 802. 11d 802. 11e 802.1 1f 802.1 1h (w Europie odpowiednikiem jest 802.1 1a na częstotliwości 5 GHz) 802.11i (w tym systemie wprowadzono nowe zabezpieczenia za pomocą szyfrowania) 802.1 1j (powstał ze standardu 802.11 a na potrzeby Japonii) 802.1 1r (dość szybki roaming) Problemy występujące w czasie dostępu do sieci bezprzewodowych typu WiFi Efekt przechwytywania - występuje, gdy do jednego odbiornika docierają dwa sygnały o różnej mocy. W tym przypadku sygnał mocniejszy zostanie odebrany prawidłowo natomiast słabszy zostanie zagłuszony. Zjawisko odkrytej stacji - zjawisko występuje, wtedy gdy stacja znajduje się w zasięgu stacji nadawczej, ale poza zasięgiem stacji odbiorczej. Zjawisko ukrytej stacji - stacja jest ukryta jeżeli znajduje się w zasięgu stacji odbierającej dane, ale jest poza zasięgiem stacji nadawczej. Interferencje - zakłócenia transmisji, powstają gdy stacja jest poza zasięgiem zarówno odbiornika j ak i nadajnika, jednak wystarczająco blisko aby móc zakłócić przesyłanie informacji między nimi. Bezpieczeństwo WiFi Stosowane metody zabezpieczeń zgodne ze standardem 802.11: uwierzytelniania - identyfikacja i weryfikacja autentyczności informacji przesyłanych przez użytkownika, który łączy się z siecią protokół WEP (ang. Wired Equivalent Privacy) - działa na zasadzie współdzielonego klucza szyfruj ącego o długości 40 do 104 bitów i 24 bitowym wektorze inicjującym. WEP jest aktualnie bardzo złym zabezpieczeniem które nie chroni nas przed włamaniami z zewnątrz. W średnio obciążonej sieci klucze WEP można złamać w 90% przypadków, poniżej 1h pasywnego nasłuchiwania pakietów. protokoły WPA/WPA2 - nowe, dużo bardziej bezpieczne mechanizmy szyfrowania przesyłanych danych. autoryzacj a - zgoda lub brak zgody na żądaną usługę przez uwierzytelnionego użytkownika. Zabezpieczenie to jest wykonane przez punkt dostępu lub serwer dostępu. 6
rejestracja raportów rejestr akcji użytkownika związanych z dostępem do sieci. Kontrola raportów pozwala na szybką reakcję administratorów na niepokojące zdarzenia w sieci. W sieciach bezprzewodowych (WiFi) zabezpieczenia można podzielić na dwa typy: autoryzacji i transmisji. Autoryzacja ma na celu potwierdzić tożsamość użytkownika, natomiast typ transmisji ma nas zabezpieczyć przed "podsłuchiwaniem". Obecnie są już nowe systemy zabezpieczeń, które posiadają same w sobie zabezpieczenie autoryzacji i transmisji. Możliwe zagrożenia sieci bezprzewodowych: próby włamań do tego typu sieci, uruchamianie przez użytkowników nieautoryzowanych punktów dostępowych, stających się tylną furtką do sieci. Rozwój WiFi Wi-Fi kontra telefonia GSM WiFi zapewnia dziś transfery rzędu 10 Mbit/s w hotspocie. Oznacza to, że jest wielokrotnie szybsze od połączeń GPRS oferowanych przez operatorów telefonii GSM. WiFi nie posiada jeszcze pełnej funkcjonalności sieci komórkowych, ale ma miejsce znaczny postęp w tej dziedzinie. Firmy takie jak Zyxel, SocketIP, Symbol Technologies czy Unitech oferują usługi telefoniczne oparte na WiFi. W związku z narastaniem konkurencji WiFi i sieci komórkowych pojawił się termin 4G. Oznacza on, że WiFi może stać się czwartą generacją telefonii komórkowej. Jednak wykorzystanie WiFi wiąże się jeszcze z dużymi problemami. Standard WiFi nie zawiera mechanizmów uwierzytelniania podobnych do kart SIM. Trwają pracę nad stworzeniem odpowiednich standardów. Bardzo dużym problemem w WiFi jest zasięg hotspotów. Nie przekracza on zwykle 50 metrów, co oznacza, że WiFi może być tylko uzupełnieniem sieci GSM, jeżeli system telefonii ma obejmować cały obszar kraju takiego jak Polska. Na koniec lata 2004 roku firma Intel zapowiedziała prezentację nowego układu scalonego łączącego w sobie funkcje komunikacji WiFi oraz GSM. Miał on nosić nazwę WWAN (ang. Wireless Wide Area Network). Połączenie zasięgu sieci GSM oraz prędkości transferu z sieci WiFi jest szansą na szybsze stworzenie telefonii trzeciej generacji bez wykorzystania bardzo drogiego standardu UMTS. Dostęp do WiFi Obszary, gdzie można uzyskać dostęp do WiFi nazywa się hotspotami. Sieci WiFi stają się coraz popularniejsze zarówno w Polsce jak i na świecie. Istnieją miasta gdzie dostęp do tego typu sieci jest całkowicie bezpłatny, a co za tym idzie darmowy dostęp do internetu (Nowy Orlean). Bogate państwa planują pokryć szczelną siecią WiFi swój kraj by wszyscy mieli dostęp do darmowego internetu. W innych przypadkach konieczne jest wnoszenie opłat. Czasami rozliczenia opierają się na limitach transferowanych danych. W wielu krajach na świecie dostęp do sieci WiFi jest bezpłatny. Firmy i instytucje posiadające nadmiarowe łącza internetowe niskim kosztem stawiają nadajniki WiFi i udostępniają sieć za darmo dla wszystkich. W Polsce rozdawanie Internetu przez firmy jest naruszeniem prawa skarbowego. Usługi teleinformatyczne podlegają podatkowi VAT. Urzędnicy szacują koszt połączenia z Internetem (np. koszt Neostrady) i naliczają firmie udostępniającej sieć podatek oraz domiar. Z tego względu publiczne rozdawanie Internetu za darmo przez firmy w Polsce jest nielegalne. Firma, która chce świadczyć usługi dostępu do internetu powinna zgłosić ten fakt do UKE (dawniej URTiP), czyli do Urzędu Komunikacji 7
Elektronicznej. Procedura legalizacji opisana jest na stronach Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Instytucje publiczne takie jak samorządy terytorialne dzięki posiadaniu dostępu do infrastruktury miejskiej mogą tanim kosztem budować sieci WiFi pokrywające swoim zasięgiem centra aglomeracji miejskich. W Polsce przoduje pod tym względem Rzeszów. Samorząd tego miasta zbudował sieć radiową o nazwie ResMan, aby zapewnić swoim mieszkańcom dostęp do Internetu oraz umożliwić obsługę systemów takich jak monitoring ulic czy telematyka systemu sygnalizacji ulicznej. Do połowy roku 2006 powstały 44 hotspoty pokrywające gęstą siecią centrum miasta. Program został sfinansowany częściowo z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej. Przykład ten stanowi wyjątek od reguły. Większość polskich samorządowców nie zdaje sobie sprawy z roli nowoczesnych technologii w rozwoju społeczeństwa oraz nie potrafi zabiegać o fundusze na te cele. Większość operatorów posługuje się standardem 802.11b. Prędkość zapewniana przez sieci to 11 Mbps. Popularna "radiówka" Niedrogi dostęp do Internetu poprzez sieć bezprzewodową lokalnego providera został rozpowszechniony szczególnie na terenach pozamiejskich, gdzie nie ma możliwości korzystania z globalnej sieci w inny sposób. Opinie o takim sposobie dostępu - popularnej "radiówce" są jednak podzielone. Lokalni providerzy, licząc na szybki zysk, wykupują łącze z Internetem oraz instalują kilka stacji bazowych rozmieszczonych zazwyczaj w pobliskich wsiach. Zdecydowana większość tzw. "radiówek" oferuje dostęp do Internetu przez nieszyfrowane łącze 802.11b (11 Mb/s). W Internecie dostępne są za darmo narzędzia (Wireshark (dawniej Ethereal), ettercap) umożliwiające podsłuchanie każdej wiadomości przesyłanej w takiej sieci. Część ISP próbuje zwalczyć ten problem umożliwiając wykupienie szyfrowanego kanału VPN, ale zwykle wiąże się to ze znaczącym kosztem. Sygnał pomiędzy stacjami bazowymi dosyłany jest poprzez mosty bezprzewodowe (pracujące najczęściej na częstotliwości 5GHz). Przyczynami niewłaściwego działania bezprzewodowego dostępu do Internetu świadczonego przez Wireless Internet Service Providera mogą być: nieudolne kształtowanie ruchu przez providera; korzystanie z łącz o małych przepustowościach, nie nadających się do wykorzystania jako łącza operatorskie (popularny DSL); niewłaściwy dobór sprzętu radiowego (urządzeń aktywnych, okablowania, anten); niestabilne połączenia pomiędzy kolejnymi stacjami bazowymi; brak włączonej izolacji pomiędzy klientami na punkcie dostępowym; zbyt duża ilość klientów korzystających jednocześnie z danego punktu dostępowego (maksymalna zalecana ilość 25 dla sprzętu klasy średniej). Jakość bezprzewodowego dostępu do Internetu świadczonego poprzez lokalnych providerów jest więc bardzo zróżnicowana. Zalety i wady WiFi Zalety Możliwość budowy sieci z dostępem do Internetu w domu lub biurze, pozbawionej plątaniny kabli. Korzystanie z bezprzewodowego Internetu poprzez lokalnych providerów. Korzystanie z darmowego internetu poprzez HotSpot-y (dostępne w większych miastach). 8
Wady Swoboda i mobilność - bezprzewodowe podłączanie do sieci mobilnych urządzeń (notebooki, palmtopy). Łatwo dostępne i coraz tańsze urządzenia WiFi na rynku. Duża odporność na wyładowania atmosferyczne w porównaniu z siecią LAN. Tanie, szybkie w instalacji. Możliwość łączenia się z internetem z każdego miejsca nawet w ruchu. Czasami bardzo potrzebne w budynkach zabytkowych gdzie nie można stosować okablowania. Relatywne szybkie w porównaniu do standardowych wymagań. Są częściej używane i poprawiają efektywność pracy. Stają się standardem w wielu domach prywatnych. Wykorzystywany w WiFi standard 802.11b i 802.11g wykorzystuje pasmo 2,4 GHz. W tym samym zakresie pracują takie urządzenia jak Bluetooth, kuchenki mikrofalowe, telefony bezprzewodowe, radary meteorologiczne, radiowa telewizja przemysłowa oraz wiele innych. Efektem może być zagłuszanie sygnałów WiFi i ograniczenie zasięgu hotspota. Sieci WiFi mają stosunkowo mały zasięg. Zwykle hotspot oparty na 802.11b lub 802.11g jest dostępny w odległości do 90 metrów w pomieszczeniach lub 150 metrów na zewnątrz. Jeżeli urządzenie wykorzystujące WiFi nie zostanie poprawnie skonfigurowane, może się stać łatwym celem ataku. Wykorzystywany w sieciach radiowych standard kryptografii WEP jest łatwy do złamania. Jednak operatorzy wprowadzają powoli inny protokół WPA2, który ma zapewnić lepsze bezpieczeństwo. Połączenia na dalekie odległości mogą niekiedy okazać się niestabilne, gdy odbierany sygnał z punktu dostępowego jest zbyt słaby. Prędkość transmisji danych w przypadku wykorzystania standardu WiFi nie dorównuje rozwiązaniom kablowym, jednak jest wystarczająca do korzystania z Internetu. Mniej bezpieczne wymagają dodatkowych zabezpieczeń co dodatkowo zmniejsza prędkość przesyłu. Czasami eter jest zajęty szczególnie w dużych miastach gdzie nie ma wolnych pasm częstotliwości. Wymagają rezerwacji odpowiedniego pasma. Szybkość transmisji zależy od odległości między urządzeniami komunikującymi się. Bardzo podatne na zakłócenia. Wi-Fi oraz Linux Wielu producentów urządzeń WiFi nie dostarcza sterowników dla innych systemów niż Windows. Jednak praca środowiska związanego z wolnym oprogramowaniem spowodowała, że jądro Linuksa w wersji 2.6 posiada wbudowaną obsługę wielu urządzeń tego typu. Istnieje też możliwość zainstalowania sterowników windowsowych dla systemu Linux za pomocą płatnego oprogramowania driverloader lub otwartego ndiswrapper. 9
Przebieg pomiarów Uruchom oba komputery i programy WLAN. Wyłącz Firewall i nawiąż łączność. Utwórz swój plik Worda i umieść w nim plik pieczatka.pdf i parametry łącza z z Current Status. Wszystkie wyniki kopiuj poprzez Alt+Print Scrn UWAGA z uwagi na promieniowanie mikrofalowe zachowaj odległość min. 20cm od pracującej anteny. 1. Zmierz poziom sygnału w db gdy anteny znajdują się: wewnątrz falowodu, na zewnątrz falowodu i jedna wewnątrz druga na zewnątrz falowodu 2. Zmierz poziom sygnału w db zależnie od orientacji wzajemnej anten. W tym celu jedną z anten ustawiaj w 6 różnych położeniach, obracając ją o kąt 60 o. 3. W wierszu poleceń wpisz ping 192.168.100.100 -n 100 i zbadaj łącze dla 6 różnych orientacji jednej z anten. 4. Wkładając różne przeszkody do falowodu zbadaj pingami jakość łącza. Opracowanie wyników pomiarowych 1. Oblicz ilekrotnie różnią się od siebie wielkości sygnałów w położeniach z p. 1. Wyjaśnij występowanie tych różnic. 2. Oblicz ilokrotnie różnią się od siebie wielkości sygnałów pomiędzy najlepszą i najgorszą orientacją anten. Wyjaśnij występowanie tych różnic. 3. Uśrednij czas przesyłu sygnału z 6 pingów. Oblicz czas propagacji mikrofali tam i z powrotem w falowodzie. Wyjaśnij dlaczego oba czasy się różnią. 4. Jaki wpływ na jakość łącza mają przeszkody umieszczane w falowodzie. 10