GRUDZIEŃ Aktualności: Podziękowania dla rodziców Filipka za uszycie strojów na przedstawienie Magia Gwiazdki. Mamie Hubercika T. za pomoc przy zakupie rajstopek i stopek dla dzieci. Mamie Jasia za pomoc w organizacji uroczystości Bożonarodzeniowej. Rodzicom Zuzi L. za film i zdjęcia z uroczystości Magia Gwiazdki. Ogromne podziękowania dla Rodziców Ziemowita i Filipka za pozyskanie sponsorów dla naszego przedszkola. Podziękowania dla Mamy Kuby za papier ksero. Tematyka realizowanych zajęć Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne: Tematyka miesiąca: 1. Opiekunowie zwierząt Zna warunki potrzebne do życia zwierzętom domowym. Prowadzi obserwacje przyrodnicze. Zna wybrane gatunki ptaków zimujących w Polsce i wie, jak pomagać im w czasie zimy. Poznaje sposoby przystosowania do zimy wybranych zwierząt. Uczy się przestrzegać reguł współżycie w grupie i przeżywać sukcesy i porażki. Przelicza elementy w zbiorach i porównuje ich liczebność.
2. Rozświetlona choinka Dostrzega piękno świątecznych dekoracji i uczestniczy w ozdabianiu sali. Słucha utworu literackiego i wypowiada się na jego temat. Porównuje i grupuje przedmioty ze względu na dwie cechy. Opowiada o swojej rodzinie. Poznaje regionalną sztukę świąteczną. PIOSENKI Maleńka miłość 1. Do naszych serc do wszystkich serc uśpionych Dziś zabrzmiał dzwon, już człowiek obudzony. Bo nadszedł czas i dziecię się zrodziło. A razem z Nim, maleńka przyszła miłość. Ref: Maleńka miłość w żłobie śpi, Maleńka Miłość przy Matce Świętej. Dziś cala ziemia i niebo lśni dla tej Miłości maleńkiej. 2. Porzućmy zło przestańmy złem się bawić. I czystą łzą spróbujmy serce zbawić. Już nadszedł czas już dziecię się zbudziło A razem z Nim, maleńka przyszła miłość. Ref: Maleńka miłość zbawi świat Maleńką miłość chronimy przed lękiem Dziś ziemia drży i niebo drży Od tej miłości maleńkiej. Dwa Mikołaje Ha ha ha, hi hi hi Mikołajem jesteś ty. Hejże hej, hejże ha Mikołajem jestem ja. Klaszczą w dłoni dwa Mikołaje. Jeden drugiemu rękę podaje. Teraz w kolanka mocno stukają. I dookoła obracają. Ha ha ha, hi hi hi... DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ MIKOŁAJU ŚWIĘTY Siedzę cichuteńko patrzę na okienko Poruszyły się zasłonki! chyba już go widzę! chyba już go słyszę, zabrzęczały jego sanek dzwonki Ref: Dzyń. Dzyń. Dzyń Mikołaju Święty Dzyń. Dzyń, Dzyń przynieś nam prezenty Co to? Co to? Co to? Kto to? Kto to? Kto to? Pan Mikołaj już się skrada Ojej! Ja się boję x2 Ale bać się chyba nie wypada Ref: Dzyń, dzyń
WIERSZYK Wieczór wigilijny Biały obrus lśni na stole, pod obrusem siano. Płoną świeczki na choince, co tu przyszła na noc. Już się z sobą podzielili opłatkiem rodzice. Już złożyli wszyscy wszystkim moc serdecznych życzeń.
MIKOŁAJKI JAK Z BAJKI
GWIAZDECZKI
MAGIA GWIAZDKI
KĄCIK DLA RODZICÓW KŁAMSTWO CZY WYOBRAŹNIA? Mózg czterolatka chłonie jak gąbka. Zapamiętuje, przetwarza i myśli. A czasem wymyśla. GRANICE WYOBRAZNI. Można powiedzieć, że wyobraźnia czterolatka nie ma granic. Wystarczy zauważony drobny element rzeczywistości czy niespodziewane zdarzenie, by maluch zaczął wokół tego budować sieć skojarzeń i tworzyć skomplikowane historie. Dziecko korzysta z dotychczasowej wiedzy o świecie, a wszelkie luki czy niedopowiedzenia wypełnia własnymi pomysłami- mniej lub bardziej prawdopodobnymi. Gdy nie rozumie czegoś, dopowiada sobie historię. Mój tata mieszka na innej planecie. Nie miał pieniędzy na bilet, ale teraz przyjedzie na moje urodziny - mówi dziecko, którego rodzic pracuje za granicą i rzadko się widują. Zlepia swoje wyobrażenia, wyjaśnienia taty i nadzieje w wspólną całość. EMOCJE SĄ PRAWDZIEWE. Gdy maluch opowiada nam o wypadku, który zobaczył przez okno, widzimy, że jest przejęty, boi się, martwi. Współczujemy mu i też się martwimy. Gdy później odkrywamy, że to tylko wymyślona historia, trudno nam uwierzyć, bo przecież naprawdę przeżywał tą sytuację. Rzeczywiście jego emocje były prawdziwe. Nie można posądzać czterolatka, że specjalnie udawał, żeby nas nabrać. On realnie odczuwał smutek i strach. POŻYWKA DLA LĘKÓW. Niektóre wymyślone historie są zabawne i przyjemne. Niektóre zaś straszne. I jak przystało na straszne historie lęki. Czterolatkowi wystarczy ciemność, by jego otoczenie zaroiło się postaciami z bajek ( także czarnymi charakterami). Co innego oglądać je na ekranie, co innego przebywać z nimi w jednym pokoju. GRANICA MIĘDZY ZABAWĄ A RZECZYWISTOŚCIĄ. Czterolatek potrafi wymyślać rzeczywistość, niestety często nie potrafi zapanować nad tą wirtualną stroną życia. Co innego powołać do życia w zabawie stado dzikich wilków, a co innego dać radę okiełznać obawy z nimi związane. Dlatego tak ważne jest, by dorosły pokazywał dziecku granicę pomiędzy wymyślonym a prawdziwym światem: To była wymyślona historia, tutaj nie ma i nie będzie wilków, teraz już kończymy zabawę i jesteśmy tatą i Jasiem.
ZBIOROWE FANTAZJOWANIE. Niektóre niesamowite opowieści przedszkolaków nabierają wiarygodności, bo dzieci zgodnie potwierdzają fakty : tutaj naprawdę wszedł na chwilę policjant!. Jak to możliwe? Przecież drzwi wejściowe przedszkola są zamknięte. Najprawdopodobniej relacja grupy dzieci ma swe źródło we wspólnej zabawie. Czterolatki zarażają się wymyślonymi opowieściami, wchodzą w świat tworzony przez rówieśnika. Dzieci często już wiedzą, co może uatrakcyjnić opowieść w oczach słuchaczy i wykorzystują tę wiedzę do skupiania uwagi. To przecież niezwykle miłe, gdy inni słuchają wpatrzeni w nas z podziwem. CZY TO KŁAMSTWO? Jeśli założymy, że kłamstwo jest mijaniem się z prawdą z premedytacją w celu uzyskania czegoś ( np. wygranej) lub uniknięta ( np. kary), to stanowczo należy stwierdzić, że czterolatkowi zdarza się ono rzadko. To prawda, że opowiada niezwykłe historie, ale nie po to, żeby nas okłamać. Ważna jest tu intencja. Opowiadając zmyślone historie, czterolatek często mówi o swoich pragnieniach. Byłam wczoraj z babcią w wesołym miasteczku i tam jechałam na takiej ogromneeeejjjj karuzeli - słyszymy zdziwieni, gdy nasze dziecko ( które wczoraj wracając od chorej babci, owszem, przejeżdżało z nami obok lunaparku, ale nic ponad to), opowiada koledze barwną historię. Maluch po komentarzach dorosłych zaczyna się orientować, że wymyślanie i kłamstwo są sobie bliskie, ale w relacjach społecznych mają zupełnie inną wagę. Co innego gdy dziecko słyszy : ale wymyśliłeś! albo chciałbyś, żeby babcia już wyzdrowiała, prawda?, a co innego, gdy w uszach malucha zabrzmi nie kłam! wypowiedziane potępiającym tonem. RODZIC W ŚWIECIE WYOBRAZNI. Dzieci zapraszają swych rodziców do zabawy. Jeśli często bawimy się z dzieckiem, znamy jego fascynacje i nie zdziwi nas rozmowa malca z koziołkiem. Ani nawet to, że to my mamy wymyślonego zwierzaka nakarmić ( Gdzie to siano? I gdzie ten koziołek? ). Zyskujemy wspólne doświadczenia, wspólne radości, chwilę oderwania się od dorosłych spraw. Dzieląc się z rodzicem własnymi przeżyciami, maluch ma możliwość odreagowania i, co bardzo ważne, zyskania opinii kogoś, kto wie lepiej, kto ( gdy już zrobi się niebezpiecznie) pokaże co jest fikcją, a co prawdą. Gdy dziecko zapętli się w pogranicze tych rzeczywistości, dorosły oddzieli świat fantazji od realnego. Czterolatki intensywniej korzystają z e swoich możliwości wyobrażania sobie i tworzą niezliczone mniej lub bardziej wiarygodne opowieści. Dziecko, wyobrażając sobie różne sytuacje, autentycznie przeżywa uczucia z nimi związane. Maluch potrzebuje pomocy rodzica w oddzieleniu świata fantazji od rzeczywistości. Źródło: "Poradnik dla rodziców" - Aleksandra Ksokowska-Robak, Katarzyna Zeh, WSiP, Warszawa 2014.