Zasady projektowania i budowy sieci gazowych Wymagania ogólne w zakresie projektowania i budowy sieci gazowych

Zarządzenie nr 43 Dyrektora Oddziału w Poznaniu z dnia 17.07.2014 r. Zasady projektowania i budowy sieci gazowych Wymagania ogólne w zakresie projektowania i budowy sieci gazowych Poznań, lipiec 2014

Zasady projektowania i budowy sieci gazowych. Wymagania ogólne w zakresie projektowania i budowy sieci gazowych PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 2 z 9 1. Maksymalne ciśnienie robocze MOP naleŝy przyjmować: dla gazociągu niskiego ciśnienia do 10kPa włącznie, dla gazociągu średniego ciśnienia powyŝej 10kPa do 0,5MPa włącznie, dla gazociągu podwyŝszonego średniego ciśnienia powyŝej 0,5MPa do 1,6MPa włącznie, dla gazociągu wysokiego ciśnienia powyŝej 1,6MPa. 2. Dobór materiałów - budowa sieci: 2.1. Z rur PE (polietylenowych) gazociągi - bez przyłączy gazowych gazociągi n/c i ś/c do dn 63 mm włącznie naleŝy budować z polietylenu klasy PE 100 SDR 11 - rury lite w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, dopuszcza się równieŝ stosowanie rur dwuwarstwowych klasy PE 100 SDR 11; tj. rury czarne z 10 % warstwą współwytłaczaną zewnętrzną w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, gazociągi n/c i ś/c powyŝej dn 63 mm naleŝy budować z polietylenu klasy PE 100 SDR 17/17,6 - rury lite w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, dopuszcza się równieŝ stosowanie rur dwuwarstwowych klasy PE 100 SDR17/17,6; tj. rury czarne z 10 % warstwą współwytłaczaną zewnętrzną w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, gazociągi podwyŝszonego ś/c o MOP do 1,0 MPa naleŝy budować z polietylenu klasy PE 100 SDR 11 - rury lite w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, dopuszcza się równieŝ stosowanie rur dwuwarstwowych klasy PE 100 SDR 11; tj. rury czarne z 10 % warstwą współwytłaczaną zewnętrzną w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, Kadłub armatury z PE i jej kielichy lub bose końce lub kielichy zgrzewane elektrooporowo powinny mieć wytrzymałość ciśnieniową, co najmniej taką jak rura, z którą mają być zgrzane. Współczynnik bezpieczeństwa c (odwrotność współczynnika projektowego, który wynosi 0,5) dla rur, kształtek i armatury przeznaczonych do przesyłania paliw gazowych powinien wynosić c = 2 (1/0,5) lub więcej. 2.2. Z rur PE - przyłącza gazowe przyłącza gazowe n/c i ś/c do dn 63 mm włącznie naleŝy budować z polietylenu klasy PE 100 RC; SDR 11 - rury lite w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, dopuszcza się równieŝ stosowanie rur dwuwarstwowych klasy PE 100RC SDR 11; tj. rury czarne z 10 % warstwą współwytłaczaną zewnętrzną w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, przyłącza gazowe n/c i ś/c powyŝej dn 63 mm naleŝy budować z polietylenu klasy PE 100 RC SDR 17/17,6 - rury lite w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, dopuszcza się równieŝ stosowanie rur dwuwarstwowych klasy PE 100RC SDR 17/17,6; tj. rury czarne z 10 % warstwą współwytłaczaną zewnętrzną w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym, Dla rur o podwyŝszonych parametrach odporności na propagację pęknięć (w tym na naciski punktowe) wymagane są następujące dokumenty:

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 3 z 9 deklaracja zgodności z normą PN-EN 1555-2; certyfikat zgodny ze specyfikacją techniczną PAS 1075 potwierdzający wyniki testów: o karbu na poziomie 8760 godzin, o FNTC na poziomie 8760 godzin, o nacisku punktowego wg dr Hessela na poziomie 8760 godzin, wydany przez jednostkę akredytowaną. 2.3. Do budowy gazociągów i przyłączy metodami bezwykopowymi zaleca się stosowanie czarnych dwuwarstwowych rur PE 100 RC z 10 % zewnętrzną warstwą współwytłaczaną w kolorze pomarańczowym lub ciemnoŝółtym. W wyjątkowych przypadkach (grunty skaliste i zagruzowane oraz do renowacji gazociągów metodą Berstlining u) zaleca się stosowanie rur klasy PE 100 RC z płaszczem ochronnym PP (rury lite w kolorze czarnym, płaszcz zewnętrzny zdzieralny w kolorze ciemnoŝółtym z identyfikacyjnymi paskami zielonymi wzdłuŝ rury). UWAGA: Na przyłączach gazowych z rur PE (polietylenowych) do dn 63 mm włącznie nie zaleca się stosowania dodatkowych zasuw odcinających przy włączeniach do gazociągu, jeŝeli włączenie dokonywane jest przez elektrokształtkę z wbudowanym systemem nawiercania. Przy zastosowaniu rur PE RC moŝna stosować podsypkę i obsypkę z rodzimego gruntu (dopuszcza się granulację gruntu rodzimego do ok. 22 mm przy materiale o okrągłym ziarnie oraz do ok. 11 mm dla mieszaniny grysu i miału kamiennego), po odpowiednim zagęszczeniu, nie ma konieczności wykonywania podłoŝa piaskowego. Zaleca się stosowanie rur klasy PE 100 RC z płaszczem ochronnym PP w miejscach, w których wymagane jest przez zarządzającego terenem lub uzbrojeniem terenu stosowanie rur ochronnych na gazociągu. Płaszcz ochronny PP spełnia funkcję rury ochronnej. W trudnych gruntowo lokalizacjach gazociągów dopuszcza się stosowanie do budowy gazociągów rur klasy PE 100 RC. O wyborze rozwiązania powinny decydować względy techniczne wskazane przez projektanta i zaakceptowane przez inwestora. Pozostałe wymagania określają Polskie Normy i Standardy Techniczne IGG (w zakresie przyjętym przez Polską Spółkę Gazownictwa Sp. z o.o.). 2.4. Z rur stalowych nie zaleca się budować gazociągów średniego i niskiego ciśnienia z rur stalowych. MoŜliwe jest jednak zastosowanie rur stalowych do budowy sieci średniego i niskiego ciśnienia w szczególnych przypadkach za zgodą Dyrektora Oddziału/Zakładu, gazociągi podwyŝszonego średniego ciśnienia o MOP pow. 1,0 MPa naleŝy budować z rur stalowych o klasie wymagań A (dla mediów palnych) zgodnie z normą: PN-EN 10208-1:2011, gazociągi wysokiego ciśnienia naleŝy budować z rur stalowych o klasie wymagań B (dla mediów palnych) zgodnie z normą: PN-EN 10208 rury powinny posiadać 3

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 4 z 9 UWAGA: trójwarstwową izolację fabryczną polipropylenową 3 LPP lub polietylenową 3 LPE, Powierzchnię złączy spawanych naleŝy oczyścić do uzyskania klasy czystości SA 2 ½ lub St 3 według PN-ISO 8501-1: 2008 a następnie zaizolować izolacjami taśmowymi lub termokurczliwymi klasy C (o wysokiej wytrzymałości mechanicznej) według PN-EN 12068: 2002. Izolacja rur powinna spełniać wymagania maksymalnej stałej temperatury roboczej tj. wykonana w klasie 30 lub klasie 50 a dla części naziemnych w klasie UV. Korpusy armatury dla ciśnień roboczych powyŝej 1,6 MPa powinny być wykonane ze stali lub staliwa; dla armatury z końcówkami do spawania wymagane jest świadectwo odbioru na zastosowany materiał. Nie dopuszcza się na terenie Polskiej Spółki Gazownictwa Sp. z o. o. Oddział w Poznaniu stosowania połączeń gwintowanych i zaciskowych na gazociągach. MoŜna je w uzasadnionych przypadkach stosować dla połączeń rur w zakresie średnic do DN50 włącznie. Wyroby budowlane zastosowane do budowy sieci gazowej muszą spełniać obowiązujące wymagania dla wyrobów budowlanych stosowanych przy budowie sieci gazowych i muszą być oznaczone zgodnie z Ustawą o wyrobach budowlanych z dnia 16 kwietnia 2004r. (Dz. U. Nr 92, poz.881 z późniejszymi zmianami). Szczegółowe informacje dotyczące: rodzaju materiału rur, średnice rur na gazociągi i na przyłącza, miejsca włączenia do sieci określane są w wytycznych do projektowania lub w warunkach przyłączenia, wydawanych przez Oddział/Zakłady. 3. Wytrzymałość armatury (określana przez ciśnienie nominalne - PN). Projektowana armatura na gazociągach i przyłączach musi spełniać te same wymagania pod względem wytrzymałości, co armatura stosowana w stacjach gazowych. PN dla sieci nowo budowanych: dla MOP 0,4 MPa - nie mniej niŝ PN 6, dla 0,4 MPa < MOP 0,5 MPa - nie mniej niŝ PN 10, dla 0,5 MPa < MOP 1,6 MPa - nie mniej niŝ PN 16, * dla 2,5 MPa < MOP 4,0 MPa - nie mniej niŝ PN 40, ** dla 4,0 MPa < MOP 6,3 MPa - nie mniej niŝ PN 63, ** dla 6,3 MPa < MOP 10,0 MPa - nie mniej niŝ PN 100, ** * próby szczelności i wytrzymałości gazociągu o MOP > 1,0 MPa naleŝy wykonywać bez armatury, ** próby szczelności i wytrzymałości gazociągu naleŝy wykonywać bez armatury. 4

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 5 z 9 4. Próby rurociągów Gazociągi naleŝy przygotować do próby zgodnie z wymaganiami norm i standardów technicznych IGG ST-IGG-0301:2012 oraz ST-IGG-0302:2013 (w zakresie przyjętym w Polską Spółkę Gazownictwa Sp. z o.o. Oddział w Poznaniu), po uprzednim oczyszczeniu wewnętrznym odcinków gazociągów (minimum 2-krotne przepuszczenie tłoka). Dla gazociągów z rur PE naleŝy stosować oczyszczenie przez przepuszczenie tłoków miękkich (z pianki poliuretanowej). Inne metody oczyszczenia rur PE i metodę oczyszczenia gazociągów stalowych wykonawca robót musi uzgodnić z operatorem sieci gazowej. W kaŝdym przypadku wykonawca robót zobowiązany jest do opracowania i uzgodnienia z operatorem sieci gazowej technologii robót oczyszczenia gazociągu i przeprowadzenia prób ciśnieniowych. PoniŜsze zapisy pkt. 4.1. 4.4. szczegółowo opisują wymagania w zakresie prób rurociągów. Natomiast pozostałe czynności naleŝy wykonywać zgodnie z zapisami ww. standardów technicznych. 4.1. Przy wykonywaniu prób wytrzymałości i szczelności sieci gazowych (rury razem z armaturą) z rur stalowych oraz polietylenowych naleŝy przyjmować następujące parametry: a) Gazociąg stalowy o MOP pow. 0,5 MPa (uŝytkowany przy napręŝeniach obwodowych 30% wartości dolnej granicy plastyczności R t0,5 materiału rur i armatury) pierwsza i druga klasa lokalizacji o do DN 200 włącznie próba wytrzymałości hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,5 MOP o pow. DN 200 próba wytrzymałości hydrostatyczna 1,5 MOP trzecia klasa lokalizacji o próba wytrzymałości hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,3 MOP wszystkie klasy lokalizacji o próba szczelności hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,1 MOP b) Gazociąg stalowy o MOP pow. 0,5 MPa (uŝytkowany przy napręŝeniach obwodowych < 30% wartości dolnej granicy plastyczności Rt0,5 materiału rur i armatury) wszystkie klasy lokalizacji o moŝe być tylko próba szczelności hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,1 MOP c) Gazociąg stalowy o MOP do 0,5 MPa włącznie i gazociąg polietylenowy o MOP do 1,0 MPa włącznie wszystkie klasy lokalizacji o łączona próba wytrzymałości i szczelności pneumatyczna 1,5 MOP lecz co najmniej 0,2 + MOP 4.2. Czas łączonej próby wytrzymałości i szczelności dla gazociągów PE po oczyszczeniu wewnętrznym rury przewodowej (mierzony od chwili ustabilizowania się ciśnienia w gazociągu, przyłączu) powinien wynosić: 5

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 6 z 9 dla gazociągów o MOP do 0,5 MPa włącznie (w tym przyłączy o objętości większej niŝ 0,1 m 3 ): o czas stabilizacji o czas próby dla przyłączy o objętości do 0,1m 3 włącznie: o czas próby dla gazociągów o MOP pow. 0,5 MPa do 1,0 MPa włącznie o czas stabilizacji o czas próby - nie mniej niŝ 2 godz. - nie mniej niŝ 2 godz. - nie mniej niŝ 1 godz. - nie mniej niŝ 2 godz. - nie mniej niŝ 2 godz. UWAGA: Podane powyŝej wartości to minimalne czasy stabilizacji i próby właściwej. Rzeczywiste czasy stabilizacji i próby właściwej uzaleŝnione są od objętości geometrycznej gazociągu i określa się je zgodnie z ST-IGG-0301:2012 oraz ST-IGG-0302:2013. 4.3. Czas próby wytrzymałości i szczelności dla gazociągów stalowych (mierzony od chwili ustabilizowania się ciśnienia w gazociągu) wynosi: próba wytrzymałości próba szczelności - nie mniej niŝ 15 min. - nie mniej niŝ 24 godz. 4.4. Zestaw pomiarowy: Do przeprowadzania prób szczelności gazociągów polietylenowych o MOP do 0,5 MPa włącznie naleŝy stosować zestaw pomiarowy uzaleŝniony od metody przeprowadzenia próby (standardowa lub precyzyjna). Decyzję o metodzie przeprowadzenia próby podejmuje operator sieci gazowej. Zestaw pomiarowy dla próby przeprowadzanej metodą standardową: manometr precyzyjny o klasie dokładności min. 0,6, którego górna wartość zakresu pomiarowego powinna wynosić 1,25 1,5 ciśnienia próby, rejestrator mechaniczny lub elektroniczny o klasie dokładności min. 1,0. Zestaw pomiarowy dla próby przeprowadzanej metodą precyzyjną: przetwornik ciśnienia o klasie dokładności min. 0,1, którego górna wartość zakresu pomiarowego powinna wynosić 1,25 1,5 ciśnienia próby, przy czym: o przyrząd do pomiaru ciśnienia powinien reagować na zmiany ciśnienia na poziomie 0,1 kpa, o całkowity błąd pomiarowy przyrządu do pomiaru ciśnienia, w odniesieniu do powtarzalności musi być mniejszy niŝ 0,5 kpa, dla zakresu temperatur 0 0 C 40 0 C i dla zmian temperatur na poziomie 15 0 C. rejestrator temperatury (mechaniczny lub elektroniczny), rejestrujący zmiany temperatury na poziomie 0,05 0 C, przy czym: o całkowity błąd pomiarowy przyrządu do pomiaru temperatury, w odniesieniu do powtarzalności musi być mniejszy niŝ 0,1 0 C, dla zakresu temperatur 0 0 C 40 0 C i dla zmian temperatur na poziomie 15 0 C. Urządzenia pomiarowe muszą posiadać świadectwa wzorcowania, z uznaniem przez odbierającego próbę okresu waŝności świadectwa maks. 3 lata od daty uwierzytelnienia przyrządu przez akredytowane laboratorium, którego potwierdzoną kopię wykonawca próby zobowiązany jest dołączyć do dokumentów odbiorowych z 6

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 7 z 9 próby. Początek i koniec próby musi być potwierdzony na diagramie manometru rejestrującego (datą, godziną i podpisem) przez kierownika budowy i uprawnionego przedstawiciela uŝytkownika sieci gazowej lub przez inspektora nadzoru. 4.5. Metoda przeprowadzenia próby ciśnieniowej: metoda rejestracji ciśnienia zgodnie z normą: PN-EN 12327:2013 pt.: Systemy dostawy gazu procedury próby ciśnieniowej, uruchamiania i unieruchamiania. Wymagania funkcjonalne. metoda kontroli wizualnej zgodnie z normą j.w. stosujemy dla stacji gazowych (redukcyjnych, pomiarowych i redukcyjno-pomiarowych) oraz odpowiednio dla instalacji redukcji i/lub pomiaru na przyłączach gazowych. 5. Postanowienia końcowe. 5.2. Przestrzeganie powyŝszych zasad winno następować na kaŝdym etapie procesu, tzn.: wydania wytycznych do projektowania lub warunków przyłączenia, zlecania i wykonania dokumentacji projektowej, uzgadniania projektów technicznych, przy budowie gazociągów i przyłączy gazowych oraz stacji gazowych i instalacji redukcji i/lub pomiaru gazu na przyłączach, przy odbiorze i rozruchu sieci gazowych. 5.3. W mających zastosowanie sytuacjach związanych z projektowaniem i budową sieci gazowych naleŝy uwzględniać kwestie środowiskowe wynikające z wymagań prawnych. Akty prawne i normatywne: 1. Ustawa o wyrobach budowlanych z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz.U. Nr 92, poz.881 z późniejszymi zmianami). 2. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie (Dz.U.2013.640). 3. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dn. 28.12.2009 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy budowie i eksploatacji sieci gazowych oraz uruchamianiu instalacji gazowych gazu ziemnego (Dz.U. 2009.2.6). 4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej (Dz.U.2013.383). 5. PN-EN 10208-1:2011 Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Warunki techniczne dostawy. Część 1: Rury o klasie wymagań A. 6. PN-EN 10208-2:2011Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań B. 7. PN-EN 1555-1:2012 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych. Polietylen (PE). Część 1: Postanowienia ogólne. 7

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 8 z 9 8. PN-EN 1555-2:2012 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych. Polietylen (PE). Część 2: rury. 9. PN-EN 1555-3:2012 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych. Polietylen (PE). Część 3: Kształtki. 10. PN-EN 1555-4:2012 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych. Polietylen (PE). Część 4: Armatura. 11. PN-EN 1555-5:2012 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania paliw gazowych. Polietylen (PE). Część 5: Przydatność systemu do stosowania. 12. PN-EN 12007-1:2013 Systemy dostawy gazu. Rurociągi o maksymalnym ciśnieniu roboczym do 16 bar włącznie. Część 1: Ogólne zalecenia funkcjonalne. (oryg.). 13. PN-EN 12007-2:2013 Systemy dostawy gazu. Rurociągi o maksymalnym ciśnieniu roboczym do 16 bar włącznie. Część 2: Szczegółowe zalecenia funkcjonalne dotyczące polietylenu (MOP do 10 bar włącznie) (oryg.). 14. PN-EN 12007-3:2004 Systemy dostawy gazu. Rurociągi o maksymalnym ciśnieniu roboczym do 16 bar włącznie. Część 3: Szczegółowe zalecenia funkcjonalne dotyczące stali. 15. PN-EN 12007-4:2013 Systemy dostawy gazu. Rurociągi o maksymalnym ciśnieniu roboczym do 16 bar włącznie. Część 4: Szczegółowe zalecenia funkcjonalne dotyczące renowacji (oryg.). 16. PN-EN 12327:2013 Systemy dostawy gazu. Procedury próby ciśnieniowej, uruchamiania i unieruchamiania. Wymagania funkcjonalne (oryg.). 17. PN-EN 10204:2006 Wyroby metalowe. Rodzaje dokumentów kontroli. 18. PN-EN 12732:2004 Systemy dostawy gazu. Spawanie stalowych układów rurowych. Wymagania funkcjonalne. 19. PN-EN 12266-1:2012 Armatura przemysłowa. Badania armatury metalowej. Część 1: Próby ciśnieniowe, procedury badawcze i kryteria odbioru. Wymagania obowiązkowe (oryg.). 20. PN-EN 1594:2011 Systemy dostawy gazu. Rurociągi o maksymalnym ciśnieniu roboczym powyŝej 16 bar. Wymagania funkcjonalne (oryg.). 21. PN-EN 14161:2011 Przemysł naftowy i gazowniczy. Rurociągowe systemy przesyłowe (oryg.). 22. PN-EN 1333:2008 Kołnierze i ich połączenia. Elementy rurociągów. Definicja i dobór PN. 23. PN-EN1983:2008 Armatura przemysłowa. Kurki kulowe stalowe. 24. PN-EN 1984:2010 Armatura przemysłowa. Zasuwy stalowe i staliwne (oryg). 25. PN-EN 19:2005 Armatura przemysłowa. Znakowanie armatury metalowej. 26. PN-EN 558+A1:2012 Armatura przemysłowa. Długości zabudowy armatury metalowej prostej i kątowej do rurociągów kołnierzowych. Armatura z oznaczeniem PN i klasy (oryg). 27. PN-EN 12068: 2002 Ochrona katodowa. Zewnętrzne powłoki organiczne stosowane łącznie z ochroną katodową do ochrony przed korozją podziemnych lub podwodnych rurociągów stalowych. Taśmy i materiały kurczliwe. 28. PN-ISO 8501-1: 2008 Przygotowanie podłoŝy stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Część 1: Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niepokrytych podłoŝy stalowych oraz podłoŝy stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałoŝonych powłok. 29. PN-EN 12186:2004 Systemy dostawy gazu. Stacje redukcji ciśnienia gazu w przesyle i w dystrybucji. Wymagania funkcjonalne. 30. PN-EN 12279:2004 Systemy dostawy gazu. Instalacje redukcji ciśnienia gazu na przyłączach. Wymagania funkcjonalne. 31. PN-EN 1776:2002 Systemy dostawy gazu. Stacje pomiarowe gazu ziemnego. 32. ST-IGG-1001:2011 Gazociągi. Oznakowanie trasy gazociągów. Wymagania ogólne. 33. ST-IGG-1002:2011 Gazociągi. Oznakowanie ostrzegawcze i lokalizacyjne. Wymagania i badania. 8

PSG sp. z o.o. / Oddział w Poznaniu Wydanie 2 z dnia 17.07.2014 r. Strona 9 z 9 34. ST-IGG-1003:2011 Gazociągi. Słupki oznaczeniowe i oznaczeniowo - pomiarowe. Wymagania i badania. 35. ST-IGG-1004:2011 Gazociągi. Tablice informacyjne. Wymagania i badania. 36. ST-IGG-0401:2010 Sieci gazowe. Strefy zagroŝenia wybuchem. Ocena i wyznaczanie (z wyłączeniem w Polskiej Spółce Gazownictwa Sp. z o.o. Oddział w Poznaniu części: Załącznik F; G; H; I ). 37. ST-IGG-0601:2008 Ochrona przed korozją zewnętrzną stalowych gazociągów lądowych. Wymagania funkcjonalne i zalecenia. 38. ST-IGG-0602:2009 Ochrona przed korozją zewnętrzną stalowych gazociągów lądowych. Ochrona katodowa. Projektowanie, budowa i uŝytkowanie. 39. ST-IGG-0501:2009 Stacje gazowe w przesyle i dystrybucji dla ciśnień wejściowych do 10 MPa włącznie. Wymagania w zakresie projektowania, budowy oraz przekazania do uŝytkowania. 40. ST-IGG-0502:2010 Instalacje redukcji ciśnienia i/lub pomiaru gazu na przyłączach. Wymagania w zakresie projektowania, budowy oraz przekazania do uŝytkowania. 41. ST-IGG-1201:2010 Metoda próŝniowa. Odpowietrzanie i napełnianie gazem ziemnym sieci gazowej. 42. ST-IGG-1202:2010 Metoda próŝniowa. Odpowietrzanie i napełnianie gazem ziemnym instalacji gazowej. 43. ST- IGG-1101:2011 Połączenia PE/stal dla gazu ziemnego wraz ze stalowymi elementami do włączeń oraz elementami do przyłączeń. 44. ST-IGG-1501:2011 Filtry do stosowania na sieciach gazowych. 45. ST-IGG-0902:2010 Gazociągi i instalacje gazownicze. Próby rurociągów stalowych. 46. ST-IGG-0301:2012 Próby ciśnieniowe gazociągów z PE o maksymalnym ciśnieniu roboczym do 0,5 MPa włącznie. 47. ST-IGG-0302:2013 Próby ciśnieniowe gazociągów z PE o maksymalnym ciśnieniu roboczym powyŝej 0,5 MPa do 1,0 MPa włącznie. Literatura: 1. Barczyński A., Podziemski T. Sieci gazowe polietylenowe. Projektowanie, budowa, uŝytkowanie. ISBN 83-924719-0-3. SITPNiG O/Poznań, Wydanie 2. Październik 2006r. 2. Grabowski H. Poradnik techniczno - budowlany dla uŝytkowników sieci gazowej w systemie dystrybucyjnym. ISBN 978-83-933481-0-7 SITPNiG O/Poznań, Wydanie 1. Sierpień 2011 r. 9