Centrala NARODOWEGO FUNDUSZU ZDROWIA Departament Świadczeń Opieki Zdrowotnej

Centrala NARODOWEGO FUNDUSZU ZDROWIA Departament Świadczeń Opieki Zdrowotnej Znak DOSZ/W/07/ /JCh DSOZ - Warszawa, dnia 2007 r. Pan Andrzej Sośnierz Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia za pośrednictwem Pana Jacka Grabowskiego Zastępcy Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia do Spraw Medycznych NOTATKA SŁUŻBOWA w sprawie zasad finansowania intensywnej terapii W dniu 19 czerwca 2007 r. odbyło się spotkanie z udziałem Pana Prezesa Jacka Grabowskiego z Panem Prof. Krzysztofem Kuszą, Konsultantem Krajowym w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, w sprawie zasad finansowania intensywnej terapii w 2008 r. W spotkaniu udział wzięli ponadto: Pan dr Józef Bojko, Konsultant dla województwa opolskiego w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, Pani Maria Janusz, Dyrektor Małopolskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia oraz Jerzy Chajdas, przedstawiciel DŚOZ. Propozycję zasad kontraktowania oddziałów intensywnej terapii przedstawiła Pani Dyrektor Maria Janusz (załącznik 1). Prof. Krzysztof Kusza zwrócił uwagę na konieczność finansowania wyłącznie oddziałów, które spełniają wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia. Oddziały powinny mieć określony poziom referencyjny. Propozycję uwzględnienia poziomów referencyjnych intensywnej terapii przedstawił pisemnie Pan Prof. Andrzej Kübler (załącznik 2). Ponadto, kryteria przyjęcia do leczenia w intensywnej terapii i zwolnienia są już określone i powinny być przestrzegane (załącznik 3). Ustalenia: Adres Centrali NFZ: ul. Grójecka 186, 02-390 Warszawa Sekretariat Departamentu Świadczeń Opieki Zdrowotnej: tel.: (0-22) 572 61 00, fax: (0-22) 572 63 35

1) kryteria fizjologiczne wejścia powinny być stosowane; 2) należy przestrzegać zasady bezpośredniego finansowania jedynie oddziałów spełniających wymagania określone w standardach (załącznik 4 i 5); 3) minimalne kryterium organizacyjne dla OAiIT 4 stanowiska; 4) OAiIT może być rozliczany odrębnie, poza HRG, na podstawie oceny obciążenia wyrażonego skalą TISS-28; 5) OAiIT przedstawia do rozliczenia wyłącznie: pacjentów przyjętych w trybie pilnym, pacjentów przyjętych w trybie planowym leczonych dłużej niż 2 doby; 6) finansowanie liniowe na podstawie oceny w skali TISS-28, przy czym możliwe są następujące rozwiązania: a) od 25 pkt w skali TISS-28 (Pani Dyrektor Maria Janusz) lub od 16 pkt (Pan Prof. Krzysztof Kusza), b) każdy pacjent odrębnie za czas leczenia do końca każdego miesiąca (suma punktów za każdy kwalifikowany dzień leczenia (jednostką rozliczeniową jest cena jednego punktu skali TISS-28); 7) do rozliczenia konieczne przedstawienie w raporcie statystycznym rekordu każdego pacjenta oraz karty TISS-28 (w formie elektronicznej), stanowiącej załącznik do zarządzenia. Pozostaje istotny problem ustalenia wartości jednego punktu (wg Prof. Krzysztofa Kuszy, w 2005 r. obliczono wartość na 89 zł). Oszacowano finansowanie dwóch szpitali na podstawie kart TISS-28, rozliczonych w 2005 r. (6 miesięcy). Wartość 1 punktu TISS-28 wynosi ok. 50 zł. punktów TISS osobodni punkty (jednostki rozliczeniowe) średnia punktów TISS punktów TISS osobodni punkty (jednostki rozliczeniowe) średnia punktów TISS szpital powiatowy szpital wojewódzki razem 12 801 376 60 420 52 650 1 702 232 500 >35 5 517 140 33 600 39,41 15 996 404 96 960 39,59 24<x<36 6 986 221 26 520 31,61 32 272 1 087 130 440 29,69 18<x<25 222 10 300 22,20 3 705 170 5 100 21,79 cena 1 punktu TISS 47,20 44,16 leczonych 55 177 maksymalna leczonych dziennie 6 13 średnia leczonych dziennie 3,11 9,25 mediana leczonych dziennie 3,00 10,00 osobodni na leczonego (LoS) 6,84 9,62 punktów TISS na osobodzień 34,0 30,9 punktów TISS na leczonego 233 297

Ponadto omawiano sprawę finansowania przewlekłej wentylacji (sugestia: rozliczenie wg HRG, bez możliwości łączenia z OAiIT) oraz poziomu finansowania leczenia nerkozastępczego (prof. Krzysztof Kusza zobowiązał się do dostarczenia posiadanych danych kosztowych) i dializoterapii wątrobowej. Załączniki: 1) Zasady kontraktowania oddziałów intensywnej terapii propozycje dla NFZ na 2008 r. Maria Janusz; 2) Aktualne warunki kontraktacji i refundacji kosztów intensywnej terapii w oparciu o punktacje TISS-28 i możliwości ich usprawnienia Andrzej Kübler; 3) Handbook of Evidence Based Critical Care, Paul Ellis Marik; 4) rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 listopada 2006 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej; 5) rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie standardów postępowania oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu anestezjologii i intensywnej terapii w zakładach opieki zdrowotnej

Dz.U.06.213.1568 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 10 listopada 2006 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe 53. 1. Zakład opieki zdrowotnej: 1) prowadzący działalność w dniu wejścia w życie rozporządzenia, 2) który po dniu wejścia w życie rozporządzenia będzie prowadził działalność w pomieszczeniach, w których w okresie 12 miesięcy przed tym dniem prowadził działalność inny zakład opieki zdrowotnej - niespełniający wymagań określonych w jego przepisach, dostosuje pomieszczenia i urządzenia do tych wymagań. 2. Zakład opieki zdrowotnej zamkniętej, o którym mowa w ust. 1, dostosuje pomieszczenia i urządzenia do wymagań określonych w rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2012 r. 3. Zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w ust. 1, inny niż zakład opieki zdrowotnej zamkniętej, dostosuje pomieszczenia i urządzenia do wymagań określonych w rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2008 r. 4. Kierownik zakładu, o którym mowa w ust. 1, przedstawi, w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r., organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, program dostosowania zakładu opieki zdrowotnej do wymagań określonych w przepisach rozporządzenia, zwany dalej "programem", zaopiniowany przez właściwego inspektora sanitarnego, a w odniesieniu do szpitali - przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 5. W odniesieniu do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez: 1) ministra właściwego do spraw wewnętrznych - program opiniuje Państwowy Inspektor Sanitarny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji; 2) Ministra Obrony Narodowej - program opiniuje Wojskowy Inspektor Sanitarny. 6. Pomieszczenia, których budowę rozpoczęto i nie zakończono przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, niespełniające wymagań określonych w jego przepisach, zostaną dostosowane do tych wymagań w terminie do dnia: 1) 31 grudnia 2012 r. - w przypadku gdy w pomieszczeniach tych prowadzona będzie działalność zakładu opieki zdrowotnej zamkniętej; 2) 31 grudnia 2008 r. - w przypadku innego zakładu opieki zdrowotnej niż określony w pkt 1. 7. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio do pomieszczeń, o których mowa w ust. 6. Obowiązanym do przedstawienia programu jest kierownik zakładu opieki zdrowotnej, a w razie braku kierownika - inwestor. 54. 1. Programy dostosowania zakładu opieki zdrowotnej określone w przepisach dotychczasowych stają się z dniem wejścia w życie rozporządzenia programami w rozumieniu 53 ust. 4. 2. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej dostosuje program, o którym mowa w ust. 1, do wymagań określonych w rozporządzeniu i w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r. przedstawi go organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej. 55. Dla zakładów opieki zdrowotnej wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, dopuszcza się zmniejszenie powierzchni określonych w 19 oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w ust. 5 i 8 o 10 %. ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE, JAKIM POWINNY ODPOWIADAĆ POD WZGLĘDEM FACHOWYM I SANITARNYM POMIESZCZENIA I URZĄDZENIA SZPITALA III. Oddział anestezjologii i intensywnej terapii 1. Usytuowanie oddziału powinno zapewnić komunikację z zespołem operacyjnym, oddziałem ratunkowym lub oddziałem doraźnej pomocy, oddziałem przyjęć oraz z wszystkimi oddziałami łóżkowymi. Wejście do oddziału powinno prowadzić przez śluzę służącą do przekazania pacjenta, będącą równocześnie śluzą umywalkowofartuchową dla pracowników. 2. Stanowisko nadzoru pielęgniarskiego powinno zapewniać personelowi bezpośredni kontakt wzrokowy lub przy użyciu kamer z wszystkimi łóżkami, a w szczególności możliwość obserwacji twarzy pacjentów. 3. W oddziale powinna być urządzona izolatka dostępna z traktów komunikacji oddziału. 4. W oddziale powinien być magazyn sprzętu i aparatury. 5. Liczba łóżek na oddziale anestezjologii i intensywnej terapii powinna stanowić 2-5 % ogólnej liczby łóżek w szpitalu. 6. Oddział powinien być wyposażony w następującą aparaturę i sprzęt medyczny: 1) aparat do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi metodą inwazyjną - 1 na 2 stanowiska intensywnej terapii; 2) elektryczne urządzenie do ssania - 1 na 3 stanowiska intensywnej terapii, ale nie mniej niż 2 w oddziale; 3) stymulator zewnętrzny - 1 na oddział oraz dodatkowe wyposażenie stanowiska intensywnej terapii; 4) urządzenie do pomiaru rzutu serca - 1 na 4 stanowiska intensywnej terapii; 5) aparat do hemodializy lub hemofiltracji maszynowej - 1 na oddział liczący co najmniej 8 stanowisk intensywnej terapii, jeżeli w szpitalu nie ma odcinka (stacji) dializ;

6) bronchofiberoskop - 1 na oddział; 7) aparat do monitorowania ciśnienia wewnątrzczaszkowego - 1 na oddział liczący co najmniej 6 stanowisk intensywnej terapii; 8) przyłóżkowy aparat rtg - 1 na oddział; 9) defibrylator z możliwością wykonania kardiowersji - 2 na oddział. 7. Stanowisko intensywnej terapii powinno być wyposażone w: 1) łóżko do intensywnej terapii; 2) respirator z możliwością regulacji stężenia tlenu w zakresie 21-100 %; 3) źródło tlenu, powietrza i próżni; 4) zestaw do intubacji i wentylacji (worek samorozprężalny); 5) sprzęt do szybkich oraz regulowanych przetoczeń płynów, w tym co najmniej 6 pomp infuzyjnych; 6) kardiomonitor; 7) pulsoksymetr; 8) kapnograf; 9) aparat do automatycznego pomiaru ciśnienia krwi metodą nieinwazyjną; 10) respirator transportowy; 11) materac do ogrzewania pacjentów w oddziale pediatrycznym - 2 na oddział; 12) fonendoskop. 8. Stanowisko znieczulenia powinno być wyposażone w: 1) aparat do znieczulenia ogólnego z respiratorem anestetycznym; 2) worek samorozprężalny i rurki ustno-gardłowe; 3) źródło tlenu, podtlenku azotu, powietrza i próżni; 4) urządzenie do ssania; 5) zestaw do intubacji dotchawicznej z rurkami intubacyjnymi i dwoma laryngoskopami; 6) defibrylator z możliwością wykonania kardiowersji - 1 na zespół połączonych ze sobą stanowisk znieczulenia lub wyodrębnioną salę operacyjną; 7) wyciąg gazów anestetycznych; 8) zasilanie elektryczne z systemem awaryjnym; 9) znormalizowany stolik (wózek) anestezjologiczny; 10) źródło światła; 11) sprzęt do dożylnego podawania leków; 12) fonendoskop lub dla dzieci stetoskop przedsercowy; 13) aparat do pomiaru ciśnienia krwi; 14) termometr; 15) pulsoksymetr; 16) monitor stężenia tlenu w układzie anestetycznym z alarmem wartości granicznych; 17) kardiomonitor; 18) kapnograf; 19) monitor zwiotczenia mięśniowego - 1 na 2 stanowiska znieczulenia; 20) monitor gazów anestetycznych - 1 na każde stanowisko znieczulenia wraz z dodatkowym wyposażeniem stanowiska znieczulenia; 21) sprzęt do inwazyjnego pomiaru ciśnienia krwi - 1 na 4 stanowiska znieczulenia; 22) urządzenie do ogrzewania płynów infuzyjnych; 23) urządzenie do ogrzewania pacjenta - 1 na 4 stanowiska; 24) sprzęt do szybkich oraz regulowanych przetoczeń płynów, w tym co najmniej 3 pompy strzykawkowe; 25) monitor głębokości znieczulenia - 1 na 2 stanowiska. 9. Aparatura anestezjologiczna stanowiska znieczulenia ogólnego z zastosowaniem sztucznej wentylacji płuc powinna być wyposażona ponadto w: 1) alarm nadmiernego ciśnienia w układzie oddechowym; 2) alarm rozłączenia w układzie oddechowym; 3) urządzenie ciągłego pomiaru częstości oddychania; 4) urządzenie ciągłego pomiaru objętości oddechowych. 10. Sala pooperacyjna powinna być wyposażona w: 1) wózek reanimacyjny i zestaw do konikotomii; 2) defibrylator z możliwością wykonania kardiowersji; 3) respirator z możliwością regulacji stężenia tlenu w zakresie 21-100 % - co najmniej 1 na salę pooperacyjną; 4) 1 stanowisko nadzoru pooperacyjnego; 5) elektryczne urządzenia do ssania - 1 na 3 stanowiska nadzoru pooperacyjnego. 11. Stanowisko nadzoru pooperacyjnego w sali wybudzeń powinno być wyposażone w: 1) źródło tlenu, powietrza i próżni; 2) aparat do pomiaru ciśnienia krwi; 3) monitor EKG; 4) pulsoksymetr; 5) termometr.

Dz.U.98.37.215 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie standardów postępowania oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu anestezjologii i intensywnej terapii w zakładach opieki zdrowotnej. Na podstawie art. 9 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: 1. Rozporządzenie określa standardy postępowania oraz procedury medyczne w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii w zakresie następujących świadczeń zdrowotnych, udzielanych w zakładzie opieki zdrowotnej przez lekarza posiadającego specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, zwanego dalej "lekarzem anestezjologiem", a także lekarza będącego w trakcie specjalizacji w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii: 1) anestezji, tj. wykonywania znieczulenia ogólnego lub przewodowego do zabiegów operacyjnych oraz dla celów diagnostycznych lub leczniczych, 2) intensywnej terapii, tj. postępowania mającego na celu podtrzymywanie funkcji życiowych oraz leczenie chorych w stanach zagrożenia życia, spowodowanych potencjalnie odwracalną niewydolnością jednego lub kilku podstawowych układów organizmu (oddychania, krążenia, ośrodkowego układu nerwowego itd.), 3) reanimacji, tj. działania mającego na celu przerwanie i odwrócenie procesu umierania, 4) leczenia bólu, niezależnie od jego przyczyny. 2. W szpitalach, w których udzielane są świadczenia zdrowotne w zakresie anestezji i intensywnej terapii, powinny być utworzone oddziały anestezjologii i intensywnej terapii, a w razie gdy oddział taki nie zostanie utworzony, zadania z tego zakresu wykonywane są w ramach oddziału anestezjologii. 3. W szpitalu powinien być ustalony przez kierownika zakładu, w porozumieniu z ordynatorem oddziału anestezjologii i intensywnej terapii (ordynatorem oddziału anestezjologii), sposób komunikacji alarmowej. 4. 1. W szpitalu, o którym mowa w 2, reanimacja powinna być prowadzona z udziałem lekarza anestezjologa. 2. Jeżeli reanimację podejmuje inny lekarz, to lekarz anestezjolog przejmuje jej prowadzenie i podejmuje decyzję o jej zakończeniu. 5. Świadczenia zdrowotne w zakresie leczenia bólu prowadzone są w ramach poradni, specjalistycznego oddziału lub w formie konsultacji anestezjologicznej. 6. Świadczenia zdrowotne z zakresu anestezji, polegające na wykonywaniu znieczulenia ogólnego oraz znieczulenia przewodowego: zewnątrzoponowego i podpajęczynówkowego, mogą być udzielane wyłącznie przez lekarza anestezjologa. 7. Ustala się w 8-17 standardy postępowania i procedury medyczne bezpiecznego znieczulenia przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie anestezji. 8. Ordynator oddziału anestezjologii i intensywnej terapii lub oddziału anestezjologii, w porozumieniu z ordynatorami innych oddziałów szpitala, ustala wykaz badań przedoperacyjnych i badań laboratoryjnych niezbędnych do wykonania znieczulenia w celu przeprowadzenia zabiegu planowego. 9. Lekarz anestezjolog współuczestniczy przy ustalaniu planu zabiegów wykonywanych w szpitalu. Plan ten powinien uwzględniać zasadę nadrzędności mniejszego ryzyka zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta, a w szczególności powinien być dostosowany do liczby lekarzy udzielających świadczeń z zakresu anestezji oraz do wyposażenia szpitala w aparaturę i sprzęt medyczny właściwy do udzielania tych świadczeń. 10. Lekarz anestezjolog zapoznaje się z dokumentacją medyczną pacjenta, skompletowaną wraz z niezbędnymi wynikami badań laboratoryjnych przez lekarza prowadzącego, oraz przeprowadza, co najmniej na 24 godziny przed planowanym zabiegiem operacyjnym, badanie w celu zakwalifikowania pacjenta do znieczulenia, zgodnie ze stanem zdrowia pacjenta i wskazaniami medycznymi. Lekarz anestezjolog może zlecić dodatkowe badania i konsultacje niezbędne do zakwalifikowania pacjenta do znieczulenia. 11. Lekarz anestezjolog może obsługiwać jedno stanowisko znieczulenia. Podczas znieczulenia lekarzowi towarzyszy przeszkolona pielęgniarka. Dotyczy to również znieczuleń wykonywanych poza salą operacyjną. 12. Przed przystąpieniem do znieczulenia lekarz anestezjolog obowiązany jest do: 1) sprawdzenia wyposażenia stanowiska znieczulenia, 2) skontrolowania sprawności działania sprzętu i aparatury do znieczulenia i monitorowania, 3) skontrolowania właściwego oznakowania płynów infuzyjnych, strzykawek ze środkami anestetycznymi, testów zgodności preparatów krwi, 4) dokonania identyfikacji pacjenta poddawanego zabiegowi.

13. 1. Lekarz anestezjolog powinien znajdować się w bezpośredniej bliskości pacjenta przez cały czas trwania znieczulenia. 2. Jeżeli odpowiedzialność za znieczulenie przechodzi na innego lekarza anestezjologa, musi on zapoznać się ze wszystkimi informacjami odnośnie do znieczulanego, przebiegu znieczulenia oraz aparatury. Monitorowane parametry funkcji życiowych pacjenta odnotowywane są w protokole znieczulenia w momencie przekazania. 3. Lekarz anestezjolog dokonujący znieczulenia może opuścić znieczulanego pacjenta w celu przeprowadzenia reanimacji innego pacjenta, jeśli uzna, że opuszczenie znieczulanego pacjenta nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla jego życia. 14. Lekarz będący w trakcie specjalizacji może wykonywać znieczulenie, jeżeli jego praca jest bezpośrednio nadzorowana przez lekarza posiadającego specjalizację II stopnia w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii. 15. Lekarz dokonujący znieczulenia sporządza protokół znieczulenia, uwzględniający między innymi jego przebieg, dawkowanie środków anestetycznych i terapeutycznych, aktualne wartości parametrów podstawowych funkcji życiowych oraz ewentualne powikłania. 16. Transport pacjenta bezpośrednio po zakończonym znieczuleniu lub sedacji powinien odbywać się pod nadzorem lekarza anestezjologa, w razie potrzeby z użyciem przenośnego źródła tlenu, pulsoksymetru, innego niezbędnego sprzętu. 17. W bezpośrednim okresie pooperacyjnym wskazane jest umieszczanie pacjenta w sali pooperacyjnej (wybudzeń), zlokalizowanej w bliskim sąsiedztwie sali operacyjnej lub bloku operacyjnego. Bezpośredni nadzór nad pacjentem w sali pooperacyjnej (wybudzeń) prowadzą odpowiednio przeszkolone pielęgniarki, którym należy zapewnić środki techniczne umożliwiające stały kontakt z lekarzem anestezjologiem. 18. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu intensywnej terapii w oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii ustala się następujące standardy postępowania i procedury medyczne: 1) prowadzi się ciągłe monitorowanie podstawowych funkcji życiowych i stosuje się wszelkie dostępne metody i techniki terapeutyczne, ze szczególnym uwzględnieniem inwazyjnych i wspomagających czynności podstawowych układów organizmu, 2) udzielanie świadczeń zdrowotnych wymaga stałej obecności lekarza anestezjologa w oddziale, 3) intensywną terapię prowadzi lekarz posiadający specjalizację II stopnia w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, a świadczeń zdrowotnych z zakresu intensywnej terapii może udzielać lekarz posiadający specjalizację I stopnia w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii lub lekarz będący w trakcie specjalizacji, jeżeli jego praca jest nadzorowana przez lekarza posiadającego specjalizację II stopnia, 4) należy zapewnić możliwość izolacji pacjentów oraz dostępność aparatury i sprzętu monitorującego i terapeutycznego, niezbędnego do wykonywania specjalistycznych interwencji w stanach zagrożenia życia. 19. 1. Leczenie chorych w ramach intensywnej terapii ma charakter interdyscyplinarny. 2. W razie gdy stan zagrożenia pacjenta nie wymaga dalszego postępowania w zakresie intensywnej terapii, leczenie przejmują inne oddziały szpitala lub szpital właściwy. 20. Dla prawidłowego udzielania świadczenia z zakresu intensywnej terapii konieczne jest zapewnienie możliwości przeprowadzania całodobowych niezbędnych badań radiologicznych i laboratoryjnych, a w szczególności: gazometrycznych, biochemicznych oraz hematologicznych, w tym krzepnięcia krwi i próby krzyżowej. 21. Ustala się rodzaje czynności medycznych wykonywanych w oddziałach intensywnej terapii: 1) podstawowe - wymienione w części A załącznika do rozporządzenia, 2) inne, których wykonywanie jest uwarunkowane wyposażeniem oddziału w odpowiednią aparaturę i sprzęt medyczny - wymienione w części B załącznika do rozporządzenia. 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK RODZAJE CZYNNOŚCI MEDYCZNYCH WYKONYWANYCH W ODDZIAŁACH INTENSYWNEJ TERAPII Część A 1. Ciągłe przyłóżkowe monitorowanie EKG. 2. Stały pomiar ciśnienia tętniczego krwi metodą nieinwazyjną. 3. Pomiar ośrodkowego ciśnienia żylnego krwi. 4. Intubacja dotchawicza i wentylacja workiem samorozprężalnym. 5. Przedłużona sztuczna wentylacja płuc z użyciem respiratora. 6. Regulacja stężenia tlenu w respiratorze w zakresie 21-100%. 7. Terapia płynami infuzyjnymi za pomocą pomp infuzyjnych, worków ciśnieniowych, filtrów, strzykawek automatycznych. 8. Toaleta dróg oddechowych za pomocą urządzeń ssących. 9. Hemofiltracja. 10. Przyłóżkowa diagnostyka rtg i usg. 11. Monitorowanie temperatury ciała. 12. Stymulacja zewnętrzna pracy serca. 13. Pulsoksymetria. 14. Kapnografia.

Część B 1. Ciągły pomiar ciśnienia tętniczego krwi metodą inwazyjną. 2. Wziernikowanie dróg oddechowych za pomocą bronchofiberoskopu. 3. Przyłóżkowa diagnostyka rtg z torem wizyjnym. 4. Monitorowanie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. 5. Kontrpulsacja wewnątrzaortalna. 6. Leczenie w komorze hiperbarycznej. 7. Monitorowanie ciśnienia w tętnicy płucnej. 8. Pomiar rzutu serca. 9. Hemodializa.