Parlament Europejski 2014-2019 Dokument z posiedzenia B8-0162/2016 27.1.2016 PROJEKT REZOLUCJI złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu w sprawie systematycznego masowego mordowania mniejszości religijnych przez ISIS (2016/2529(RSP)) Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Isabella Adinolfi, Rolandas Paksas w imieniu grupy EFDD RE\1084747.doc PE576.523v01-00 Zjednoczona w różnorodności
B8-0162/2016 Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie systematycznego masowego mordowania mniejszości religijnych przez ISIS (2016/2529(RSP)) Parlament Europejski, uwzględniając art. 2, 3 i 21 ust. 1 TUE, uwzględniając art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r., uwzględniając art. 9 Europejskiej konwencji praw człowieka z 1950 r., uwzględniając art. 18 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) z 1966 r., uwzględniając Deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r., uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z dnia 9 grudnia 1948 r., uwzględniając statut rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego, a zwłaszcza jego art. 5 14, uwzględniając wystąpienie UE w Radzie Praw Człowieka ONZ z dnia 25 marca 2015 r. (interaktywny dialog na temat sprawozdania Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. praw człowieka w sprawie Iraku), uwzględniając konkluzje Rady z dnia 16 marca 2015 r. w sprawie regionalnej strategii UE dotyczącej Syrii i Iraku oraz zagrożeń ze strony ISIL/ Daisz, z dnia 20 października 2014 r. w sprawie kryzysu związanego z ISIL/ Daisz w Syrii i Iraku, z dnia 30 sierpnia 2014 r. w sprawie Iraku i Syrii, z dnia 14 kwietnia 2014 r. i 12 października 2015 r. w sprawie Syrii oraz z dnia 15 sierpnia 2014 r. w sprawie Iraku, uwzględniając decyzję Rady 2002/495/WSiSW, potwierdzoną decyzją Rady 2003/335/WSiSW z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wykrywania i karania ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych, uwzględniając: wytyczne UE w sprawie propagowania i ochrony wolności religii lub przekonań, konkluzje UE w sprawie promowania przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego, wytyczne UE w sprawie aktów przemocy wobec kobiet i zwalczania wszelkich form dyskryminacji kobiet, wytyczne w sprawie polityki UE wobec państw trzecich dotyczącej tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, wytyczne UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych, uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie Iraku i Syrii, a także PE576.523v01-00 2/10 RE\1084747.doc
jej odpowiedzi na pytania poselskie nt.: Ludobójstwa chrześcijan greckoprawosławnych w Syrii (E-004733/2015), z dnia 1 czerwca 2015 r.; Iraku chrześcijan zamęczonych i pozbawionych majątku (E-004152-15), z dnia 30 czerwca 2015 r.; Prześladowania i ludobójstwa chrześcijan (P-012721/2015), z dnia 30 października 2015 r.; Uprowadzenia chrześcijan w Syrii (E-004156-15) oraz Ochrony chrześcijan na Bliskim Wschodzie (E-004001/15), na które udzielono wspólnej odpowiedzi w dniu 10 listopada 2015 r., uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie elementów strategii regionalnej UE dla Syrii i Iraku oraz zagrożenia ze strony Daisz, uwzględniając swoje poprzednie rezolucje: z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie sytuacji w Iraku 1, z dnia 18 września 2014 r. w sprawie sytuacji w Iraku i Syrii oraz ofensywy Państwa Islamskiego, w tym prześladowań mniejszości 2, w szczególności jej ust. 4; z dnia 27 listopada 2014 r. w sprawie Iraku: porywania kobiet i znęcania się nad nimi 3, z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie kryzysu humanitarnego w Iraku i Syrii, zwłaszcza w kontekście Państwa Islamskiego (IS) 4, w szczególności jej ust. 27, z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie ostatnich ataków i uprowadzeń dokonanych przez Państwo Islamskie/ Daisz na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza wobec Asyryjczyków 5, w szczególności jej ust. 2, z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2013 oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie 6, w szczególności jej ust. 129 i 211, z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie priorytetów UE w Radzie Praw Człowieka ONZ w 2015 r. 7, w szczególności jej ust. 66 i 67, z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie prześladowania chrześcijan na świecie, w związku z zabójstwem kenijskich studentów przez ugrupowanie terrorystyczne Al-Szabab 8, w szczególności jej ust. 10, oraz z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie niszczenia zabytków kultury przez ISIS/ Daisz 9, uwzględniając oświadczenie Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 25 lutego 2015 r. potępiające uprowadzenie ponad 100 Asyryjczyków przez ISIL, uwzględniając oświadczenie wygłoszone w imieniu Unii Europejskiej przez Stavrosa Lambrinidisa, specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka, podczas otwartej debaty Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie ofiar ataków i nadużyć na tle etnicznym lub religijnym na Bliskim Wschodzie, z dnia 27 marca 2015 r., uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2199 (2015) w sprawie zagrożeń dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa wynikających z aktów terroryzmu Al-Kaidy, 1 Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0011. 2 Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0027. 3 Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0066. 4 Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0040. 5 Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0071. 6 Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0076. 7 Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0079. 8 Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0178. 9 Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0179. RE\1084747.doc 3/10 PE576.523v01-00
uwzględniając rezolucję 2249(2015) potępiającą ostatnie ataki terrorystyczne ISIS, uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ S-22/1 z dnia 3 września 2014 r. w sprawie stanu przestrzegania praw człowieka w Iraku w świetle nadużyć popełnianych przez tzw. Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie i powiązane z nim ugrupowania, uwzględniając: wyrok Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 26 lutego 2007 r. w sprawie dotyczącej stosowania Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa (Bośnia i Hercegowina przeciwko Serbii i Czarnogórze), wyrok z dnia 2 sierpnia 2001 r. wydany przez izbę procesową Międzynarodowego Trybunału ds. Ścigania Osób Odpowiedzialnych za Poważne Naruszenia Międzynarodowego Prawa Humanitarnego Popełnione na Terytorium Byłej Jugosławii od 1991 r. (Prokurator przeciwko Radislavowi Krstićowi) oraz wyrok z dnia 19 kwietnia 2004 r. wydany przez izbę odwoławczą w tej samej sprawie, uwzględniając oświadczenie urzędu specjalnego doradcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. zapobiegania ludobójstwu, uwzględniając oświadczenie z dnia 12 sierpnia 2014 r. w sprawie sytuacji w Iraku, wydane przez specjalnego doradcę sekretarza generalnego ONZ ds. zapobiegania ludobójstwu i specjalnego doradcę sekretarza generalnego ONZ ds. obowiązku ochrony, uwzględniając sprawozdania misji pomocowej ONZ w Iraku (UNAMI) w sprawie ochrony ludności cywilnej podczas konfliktu zbrojnego w Iraku, obejmujące okres od 11 września do 10 grudnia 2014 r. oraz od 11 grudnia 2014 r. do 30 kwietnia 2015 r., uwzględniając sprawozdanie Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka z dnia 27 marca 2015 r. w sprawie stanu przestrzegania praw człowieka w Iraku w świetle nadużyć popełnianych przez tzw. Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie i powiązane z nim ugrupowania, a w szczególności jego ust. 16 dotyczący naruszeń popełnionych przez ISIL oraz ataków przeciw grupom religijnym i etnicznym, uwzględniając oświadczenie specjalnego doradcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. zapobiegania ludobójstwu oraz specjalnego doradcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. obowiązku ochrony dotyczące eskalacji podżegania do przemocy w Syrii na tle religijnym, wydane w dniu 13 października 2015 r., uwzględniając sprawozdanie Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka z dnia 27 lipca 2015 r. dotyczące technicznej pomocy udzielanej w celu propagowania praw człowieka w Iraku, a w szczególności jego ust. 18, uwzględniając sprawozdanie niezależnej międzynarodowej komisji śledczej do spraw Syryjskiej Republiki Arabskiej przedłożone Radzie Praw Człowieka w dniu 13 sierpnia 2015 r., a w szczególności jego ust. 165 173, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że Daisz nadal dopuszcza się powszechnego i systematycznego łamania praw człowieka, w szczególności wobec mniejszości, takich jak Jazydzi, chrześcijanie, Turkmeni, szyici, Szabakowie, sabejscy mandejczycy, jarsanici i PE576.523v01-00 4/10 RE\1084747.doc
Kurdowie; mając na uwadze, że przemoc ze strony Daisz dotyczy nie tylko osób, lecz rozciąga się też na niszczenie miejsc kultu religijnego i znalezisk archeologicznych; B. mając na uwadze, że wspieranie demokracji oraz poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich należą do podstawowych zasad i celów Unii Europejskiej oraz stanowią wspólną podstawę jej stosunków z krajami trzecimi; mając na uwadze, że jednym z głównych czynników napędzających proces integracji europejskiej jest wola zapobieżenia ponownym wojnom i zbrodniom przeciwko ludzkości; C. mając na uwadze, że zgodnie z międzynarodowym prawem praw człowieka, a w szczególności art. 18. Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania, co obejmuje wolność zmiany wyznania lub przekonań oraz swobodę głoszenia swojego wyznania lub przekonań, indywidualnie lub we wspólnocie z innymi osobami, publicznie lub prywatnie, poprzez uprawianie kultu, przestrzeganie obyczajów, praktyki religijne i nauczanie; mając na uwadze, że według Komitetu Praw Człowieka ONZ wolność religii lub przekonań dotyczy wszystkich przekonań, w tym przekonań teistycznych, nieteistycznych i ateistycznych; D. mając na uwadze, że na kontrolowanych przez siebie terytoriach ISIS/ Daisz rozpoczęło kampanię w celu likwidacji wszelkich śladów społeczności religijnych i wyznaniowych innych niż te, które reprezentują jego własną interpretację islamu, zabijając lub wydalając jego wyznawców oraz niszcząc ich święte miejsca, obiekty historyczne i artefakty, w tym wyjątkowe i niepowtarzalne obiekty zaliczane przez UNESCO do światowego dziedzictwa; E. mając na uwadze, że celem ISIS/ Daisz dążącego umyślnie do ich całkowitej likwidacji fizycznej i kulturowej z terytoriów znajdujących się pod jego kontrolą są chrześcijanie, Jazydzi, Turkmeni, szyici, Szabakowie, sabejscy mandejczycy, jarsanici, Kurdowie oraz wszystkie inne mniejszości etniczne i religijne; F. mając na uwadze, że ekstremizm i trwające prześladowania mniejszości są istotnym czynnikiem przyczyniającym się do wzrostu zjawiska masowej migracji i wewnętrznych przesiedleń; mając na uwadze, że spośród ludności chrześcijańskiej w Syrii wynoszącej w sumie 1,1 mln ponad 700 000 osób zostało przez ISIS przesiedlonych, w związku z czym w Syrii pozostało nie więcej niż 250 000 chrześcijan; mając na uwadze, że w Iraku obecnie mieszka około 250 000 chrześcijan, w porównaniu z ok. 1,5 mln w 2003 r.; mając na uwadze, że według doniesień chrześcijanie są krzyżowani, ścinani, gwałceni oraz zmuszani przez ISIS do zmiany wiary na islam, a chrześcijańskie dzieci są sprzedawane jako niewolnicy; G. mając na uwadze, że według szacunków od 2014 r. zabito 5000 Jazydów, a wielu pozostałych poddano torturom lub zmuszono do przejścia na islam; mając na uwadze, że co najmniej 2000 jazydzkich kobiet dostało się do niewoli, padając ofiarą przymusowych małżeństw i handlu ludźmi; mając na uwadze, że nawet tak małe dziewczynki jak sześciolatki padły ofiarą gwałtów, a jazydzkie dzieci siłą wciela się do wojska, by walczyły dla Daisz; mając na uwadze, że istnieją jasne dowody na istnienie masowych grobów ludności jazydzkiej zamordowanej przez ISIS/ Daisz; H. mając na uwadze, że w ostatnim magazynie internetowym ISIS/ Daisz wypowiedziało RE\1084747.doc 5/10 PE576.523v01-00
muzułmańskim szyitom wojnę totalną, nawołując do wspólnych starań na rzecz likwidacji szyickiej ludności na Bliskim Wschodzie; I. mając na uwadze, że ISIS/ Daisz zamierza odmówić prawa do istnienia całym grupom ludzi; mając na uwadze jednoznaczne dowody na masowe morderstwa popełniane przez ISIS/ Daisz oraz niewolnictwo seksualne i systematyczne gwałty chrześcijańskich oraz jazydzkich dziewcząt i kobiet; J. mając na uwadze, że w dniu 15 lipca 2014 r. specjalna przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach Zainab Hawa Bangura stwierdziła, iż mniejszości etniczne i religijne w Iraku są stałym obiektem napaści fizycznych i przemocy seksualnej; mając na uwadze, że w dniu 3 sierpnia 2015 r., tj. w pierwszą rocznicę tragedii w Sindżarze, specjalny przedstawiciel ONZ stwierdził, iż przestępstwa popełnione przez ISIS mogą nosić znamiona zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości lub ludobójstwa; K. mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniem w sprawie ochrony ludności cywilnej podczas konfliktu zbrojnego w Iraku (11 grudnia 2014 r. 30 kwietnia 2015 r.) sporządzonym przez misję pomocową ONZ w Iraku, ISIS/ Daisz w dalszym ciągu prześladuje, okalecza i morduje czasami w wyjątkowo okrutny i niewyobrażalny sposób członków mniejszości etnicznych i religijnych, dziennikarzy, jeńców wojennych, działaczy, a także inne osoby; L. mając na uwadze, że w dniu 13 sierpnia 2014 r. specjalna przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach Zainab Hawa Bangura i specjalny przedstawiciel sekretarza generalnego ONZ ds. Iraku Nikołaj Mładenow wydali wspólne oświadczenie, w którym potwierdzili, że około 1 500 chrześcijańskich i jazydzkich kobiet mogło zostać uprowadzonych przez ISIL, a następnie zmuszonych do niewolnictwa seksualnego; mając na uwadze, że w tym oświadczeniu specjalni przedstawiciele stwierdzili, że działania te były wyraźnie wymierzone w kobiety i dzieci, a Daisz dopuścił się barbarzyńskich czynów wobec mniejszości na kontrolowanych przez siebie terytoriach; M. mając na uwadze, że jak stwierdzono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 2249 (2015), agresywna ekstremistyczna ideologia tzw. ISIS/Daisz, jego budzące odrazę nieustanne, systematyczne i powszechne ataki przeciwko ludności cywilnej, naruszenia praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym te popełniane na tle religijnym lub etnicznym, oraz niszczenie dziedzictwa kulturowego i nielegalny handel dobrami kultury stanowią globalne i bezprecedensowe zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa; N. mając na uwadze, że ludobójstwo, zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne niezależnie od tego, gdzie i kiedy mają miejsce nie mogą pozostać bezkarne, oraz mając na uwadze, że należy zapewnić ich skuteczne ściganie przez podejmowanie środków na szczeblu krajowym i zacieśnianie współpracy międzynarodowej; O. mając na uwadze, że zgodnie ze wspólnym stanowiskiem Rady 2003/444/WPZiB z dnia 16 czerwca 2003 r. wszystkie państwa członkowskie powinny współpracować na rzecz zapobiegania tym zbrodniom i położenia kresu bezkarności ich sprawców; PE576.523v01-00 6/10 RE\1084747.doc
P. mając na uwadze, że międzynarodowa definicja prawna ludobójstwa, zgodnie z art. II przyjętej przez ONZ w 1948 r. Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, zawiera sformułowanie: którykolwiek z następujących czynów, dokonany w zamiarze zniszczenia w całości lub części grup narodowych, etnicznych, rasowych lub religijnych, jako takich: a) zabójstwo członków grupy, b) spowodowanie poważnego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia psychicznego członków grupy, c) rozmyślne stworzenie dla członków grupy warunków życia, obliczonych na spowodowanie ich całkowitego lub częściowego zniszczenia fizycznego, d) stosowanie środków, które mają na celu wstrzymanie urodzin w obrębie grupy, e) przymusowe przekazywanie dzieci członków grupy do innej grupy ; mając na uwadze, że art. III tej konwencji uznaje za karalne nie tylko ludobójstwo, ale także zmowę w celu popełnienia ludobójstwa, bezpośrednie i publiczne podżeganie do popełnienia ludobójstwa oraz współudział w ludobójstwie; Q. mając na uwadze, że w wyroku z dnia 2 sierpnia 2001 r. wydanym przez Izbę Procesową Międzynarodowego Trybunału ds. Ścigania Osób Odpowiedzialnych za Poważne Naruszenia Międzynarodowego Prawa Humanitarnego Popełnione na Terytorium Byłej Jugosławii od 1991 r. w sprawie Prokurator przeciwko Radislavowi Krstićowi dotyczącej ludobójstwa w Srebrenicy stwierdzono w ustępie 580, że jednoczesne ataki na kulturową i religijną własność, jak również symbole atakowanej grupy (...) można w uzasadniony sposób uznać za dowód zamiaru fizycznego zniszczenia danej grupy ; R. mając na uwadze, że w wyroku z dnia 19 kwietnia 2004 r. wydanym przez Izbę Apelacyjną Międzynarodowego Trybunału ds. Ścigania Osób Odpowiedzialnych za Poważne Naruszenia Międzynarodowego Prawa Humanitarnego Popełnione na Terytorium Byłej Jugosławii od 1991 r. w sprawie Prokurator przeciwko Radislavowi Krstićowi dotyczącej ludobójstwa w Srebrenicy stwierdzono, że wielkość liczbowa atakowanej części grupy jest koniecznym i istotnym punktem wyjścia, choć nie we wszystkich przypadkach punktem końcowym śledztwa. Liczba osób będących celem ataków powinna być oceniana nie tylko w ujęciu bezwzględnym, lecz również w odniesieniu do całkowitej wielkości grupy. Oprócz wielkości liczbowej części grupy będącej celem ataków ważnym czynnikiem może być jej pozycja w obrębie grupy. Jeżeli dana część grupy symbolizuje całą grupę lub ma kluczowe znaczenie dla jej przetrwania, może uzasadniać to twierdzenie, że część tę należy uznać za istotną w rozumieniu art. 4 ; 1. jest wstrząśnięty i zasmucony brutalnymi działaniami ekstremistów z ISIS/Daisz przeciwko chrześcijanom, jazydom, Turkmenom, szyitom, Szabakom, sabejskim mandejczykom, jarsanitom, Kurdom i wszelkim innym mniejszościom etnicznym i religijnym i solidaryzuje się z ludźmi cierpiącymi z powodu prześladowań ISIS/Daisz; 2. stanowczo potępia rażące łamanie praw człowieka przez ISIS/Daisz i jest głęboko zaniepokojony celowymi atakami tego ugrupowania terrorystycznego wymierzonymi przeciwko wszelkim mniejszościom religijnym na kontrolowanych przez nie terytoriach i podejmowanymi w ramach strategii mającej na celu eksterminację całych grup ludności i zniszczenie ich tożsamości; oświadcza, że każdy, kto spiskuje, planuje, podżega, popełnia lub usiłuje popełnić, współuczestniczy lub popiera okrucieństwa i międzynarodowe zbrodnie przeciwko jakiejkolwiek mniejszości etnicznej czy religijnej, RE\1084747.doc 7/10 PE576.523v01-00
w tym przeciwko chrześcijanom, jazydom, Turkmenom, Szabakom, sabejskim mandejczykom, jarsanitom i Kurdom, i kto umyślnie atakuje właśnie te grupy ze względów etnicznych lub religijnych, popełnia zbrodnie, które mogą zostać uznane za zbrodnie przeciwko ludzkości i ludobójstwo; 3. uznaje, popiera i wzywa do poszanowania niezbywalnego prawa wszystkich mniejszości religijnych i etnicznych, rdzennych i nie tylko, zamieszkujących w Iraku i Syrii do dalszego przebywania na terenach zwyczajowo zamieszkałych przez nie w przeszłości w warunkach godności, równości i bezpieczeństwa, a także do pełnego i swobodnego praktykowania religii bez żadnego przymusu, przemocy czy dyskryminacji; 4. podkreśla, że zgodnie z postanowieniami konwencji ONZ i innych konwencji prawa międzynarodowego nie można dopuścić do bezkarności żadnego ze sprawców, również tych, którzy spiskowali, planowali, podżegali, popełnili lub usiłowali popełnić którykolwiek z tych czynów, i że winni muszą stanąć przed właściwymi sądami krajowymi lub międzynarodowymi; wzywa umawiające się strony Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r. oraz innych międzynarodowych porozumień na rzecz zapobiegania i karania zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa, w szczególności właściwe organy krajów i ich obywateli, którzy w jakikolwiek sposób wspierają, współpracują, finansują lub współuczestniczą w tych zbrodniach, aby w pełni wywiązywali się ze swoich zobowiązań prawnych wynikających z tej konwencji i innych porozumień międzynarodowych; 5. kładzie nacisk na fakt, że odpowiednio wczesne zapobieganie i skuteczne karanie ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości powinno należeć do najważniejszych priorytetów społeczności międzynarodowej i Unii Europejskiej; jest zdania, że aby położyć kres cierpieniom i masowemu exodusowi rdzennej ludności w tym regionie, wszyscy regionalni przywódcy polityczni i religijni muszą zająć stanowcze i jednoznaczne stanowisko; 6. wzywa wszystkie rządy i władze publiczne, w tym UE (w szczególności Radę i ESDZ) i jej państwa członkowskie, Organizację Narodów Zjednoczonych, Sekretarza Generalnego ONZ, specjalnych przedstawicieli i specjalnych sprawozdawców ONZ, Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka i wszystkie inne organy i instytucje międzynarodowe wraz z ich przywódcami i przedstawicielami, by popełniane przez tzw. ISIS/ Daisz okrucieństwa wobec chrześcijan, jazydów, Turkmenów, Szabaków, sabejskich mandejczyków, jarsanitów, Kurdów i wszelkich innych rdzennych mniejszości religijnych nazwali po imieniu: zbrodniami przeciwko ludzkości i ludobójstwem ; 7. jest głęboko przekonany, że okrucieństwa popełniane przez ISIS/Daisz mieszczą się bez żadnych wątpliwości w prawnej definicji ludobójstwa zawartej w art. II i III Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa oraz art. 6 Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego; podkreśla, że ludobójstwo oznacza każdy czyn popełniony z zamiarem całkowitego lub częściowego zniszczenia grup narodowych, etnicznych, rasowych lub religijnych; zaznacza, że zniszczenie jedynie części grupy ze względu na jej narodowość, przynależność etniczną lub religię również kwalifikuje się PE576.523v01-00 8/10 RE\1084747.doc
jako ludobójstwo; przypomina ponadto, że w myśl wspomnianych przepisów prawnych akty ludobójstwa niekoniecznie muszą powodować śmierć członków grupy, gdyż doprowadzenie do poważnych obrażeń cielesnych lub urazów psychicznych, w tym traum, tortur, gwałtów, przemocy seksualnej i okaleczeń, jak również przekazywanie dzieci też należy uznać za akty ludobójstwa, jeśli zostały popełnione w ramach strategii unicestwienia grupy; podkreśla wreszcie, że nawet spiskowanie, bezpośrednie i publiczne podżeganie, usiłowanie popełnienia ludobójstwa i współudział w ludobójstwie również stanowią zbrodnię ludobójstwa, jeszcze zanim dojdzie do masowych mordów; 8. sądzi, że Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) jest najwłaściwszy do wszczęcia postępowania przeciwko sprawcom wyżej wymienionych zbrodni, zważywszy że ze strony władz państwowych Syrii i Iraku brak jest woli lub możliwości przeprowadzenia prawdziwego dochodzenia i postępowania karnego, choć to na nich powinna spoczywać główna odpowiedzialność w tym zakresie; 9. wzywa w związku z tym, że Syria i Irak nie są stronami MTK do wniesienia sprawy przez Radę Bezpieczeństwa ONZ na podstawie art. 13 ust. b) statutu rzymskiego, by wyposażyć Trybunał w niezbędne kompetencje do zbadania i ukarania wyżej wymienionych zbrodni; zwraca się zatem do Rady Bezpieczeństwa ONZ o natychmiastowe przekazanie sprawy Syrii do MTK, aby dać syryjskiej ludności choćby nadzieję na sprawiedliwość; popiera apele Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i grupy pięćdziesięciu dwóch państw, na czele ze Szwajcarią, o wniesienie sprawy przez Radę Bezpieczeństwa; 10. zachęca państwa członkowskie i kraje trzecie do publicznego przyłączenia się do apeli o wniesienie sprawy i wzywa stałych członków Rady o niekorzystanie z prawa weta; występuje do rządów Syrii i Iraku o wzmożenie wysiłków na rzecz zapobiegania prześladowaniom i uprowadzeniom osób należących do mniejszości, gdyż to na nich w pierwszym rzędzie spoczywa odpowiedzialność w tym zakresie; 11. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby zajęły się kwestią ambiwalentnej roli niektórych państw w tym konflikcie, zwłaszcza tych, które czynnie bądź biernie przyczyniły się lub nadal się przyczyniają do wzrostu siły ISIS/Daisz i innych ugrupowań ekstremistycznych; zwraca się w szczególności do krajów ościennych, w tym do Turcji, aby odegrały pozytywną rolę w walce z ISIS/Daisz i niezwłocznie pozwoliły uciekającym z Syrii mniejszościom etnicznym i religijnym przekroczyć ich granice i znaleźć bezpieczne schronienie; 12. przypomina o konieczności zwiększenia międzynarodowych wysiłków w celu poprawy sytuacji humanitarnej ludności na terenach objętych konfliktem i wzywa do utworzenia korytarzy humanitarnych, które pozwolą dotrzeć do najbardziej potrzebujących; zwraca się do UE i jej państw członkowskich, by nadal udzielały pomocy humanitarnej w oparciu o niezależne oceny potrzeb, starając się zapewnić bezstronność swoich działań; 13. wzywa Radę i ESDZ, aby wraz z partnerami międzynarodowymi i regionalnymi zaczęły pracować nad scenariuszem wydarzeń, jakie nastąpią po ISIS/Daisz; 14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, RE\1084747.doc 9/10 PE576.523v01-00
Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Syrii, rządowi i Izbie Reprezentantów Iraku, regionalnemu rządowi Kurdystanu, instytucjom Organizacji Współpracy Islamskiej (OWI), Radzie Współpracy Państw Zatoki (RWPZ), Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, Radzie Bezpieczeństwa ONZ i Radzie Praw Człowieka ONZ. PE576.523v01-00 10/10 RE\1084747.doc