Projekt z dnia..., zgłoszony przez... UCHWAŁA NR RADY MIEJSKIEJ W BIELSKU-BIAŁEJ z dnia 2011 r. w sprawie rozpatrzenia skargi z dnia 22 sierpnia 2011 roku Pani A F na działalność Prezydenta Miasta Bielska-Białej. Na podstawie art.18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym ( t. jedn. Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz.1591; zm. Dz.U. z 2002r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 214, poz.1806; z 2003r. Dz.U. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568; z 2004r. Dz. U. Nr 116, poz. 1203; z 2005 r. Dz. U. Nr 172, poz. 1441, Nr 175, poz. 1457; z 2006r. Dz. U. Nr 17, poz. 128, Nr 181, poz. 1337; z 2007r. Dz. U. Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974, Nr 173, poz. 1218; z 2008 Dz. U. Nr 180, poz. 1111, Nr 223, poz. 1458; z 2009 Dz.U. Nr 52, poz. 420, Nr 157, poz. 1241; z 2010 r. Dz.U. Nr 28, poz. 142, Nr 28, poz. 146, Nr 40, poz. 230, Nr 106, poz. 675, Nr 117, poz. 679; z 2011 Dz.U. Nr 21, poz. 113, Nr 117, poz. 679, Nr 134, poz. 777) w związku z art. 229 pkt 3 Kpa oraz 17 ust. 3 Statutu Miasta Bielska-Białej Rada Miejska p o s t a n a w i a 1. W wyniku przeprowadzonego postępowania w sprawie skargi Pani A F na działalność Prezydenta Miasta Bielska-Białej uznać skargę za bezzasadną. 2. Prawne i faktyczne argumenty decydujące o zajętym stanowisku w sprawie zawiera uzasadnienie do niniejszej uchwały. 3. Upoważnić Przewodniczącego Rady Miejskiej do udzielenia odpowiedzi Skarżącej o sposobie załatwienia skargi. 4. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Andrzej Gacek Id: AGRTT-NJGJC-KNZTG-GQASO-VNFOD. Projekt Strona 1 z 5
Załącznik do Uchwały Nr Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia 2011 r. U z a s a d n i e n i e Komisja Rewizyjna na swoich posiedzeniach w dniach 15 września oraz 13 października 2011 roku rozpatrywała skargę z dnia 22 sierpnia 2011 r. Pani A F przekazaną Radzie Miejskiej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej do załatwienia wg właściwości, w której Skarżąca podnosi zarzuty dotyczące działalności i zaniedbań Prezydenta Miasta Bielska-Białej w przedmiocie nie dokonania wykupu działki pgr 3885/129 oraz 3885/118 w trybie art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.2003.80.717). Komisja Rewizyjna po analizie zarzutów zawartych w skardze, a także po uzyskaniu stosownych wyjaśnień ustnych i pisemnych: Zastępcy Prezydenta oraz Skarżącej w przedmiotowej sprawie stwierdziła, co następuje. Komisja ustaliła na podstawie uzyskanych wyjaśnień, że do Wydziału Mienia Gminnego i Rolnictwa tut. Urzędu Miejskiego wpłynął wniosek Skarżącej z dnia 14 czerwca 2011 r. w sprawie wykupu przez Gminę Bielsko-Biała nieruchomości oznaczonej jako dz. 3885/129 położonej w Bielsku-Białej przy ul. Rzemieślniczej za określoną kwotę w trybie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W toku wyjaśnień Komisja ustaliła, że dla przedmiotowego terenu obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony Uchwałą Rady Miejskiej Nr LXIII/2068/2006 z dnia 10 października 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego przebieg wschodniej obwodowej Bielska- Białej w ciągu dróg ekspresowych S- 1, S- 69, na odcinku od węzła Komorowice- Rosta do węzła Krakowska. Dodatkowo, w nieobowiązującym od 1 stycznia 2003 r. planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta działka 3885/129 położona była w jednostce BI 12a Rz,R,(ZP),Zl tj. "...tereny łąk i pól o znaczeniu ekologicznym. Proponuje się zagospodarowanie parkowe, którego zieleń - po realizacji obwodowej wschodniej spełni rolę zieleni izolacyjnej od uciążliwości ruchu kołowego...". Jednocześnie po dniu 31 grudnia 2002 r. nieruchomość wykorzystywana była jako teren zielony. Na wniosek Skarżącej złożony przeciwko Gminie o zapłatę, w Sądzie Okręgowym w Bielsku-Białej Wydział I Cywilny prowadzone było postępowanie pod sygn. akt I C 141/09. W pozwie Skarżąca domagała się od Gminy zapłaty, w oparciu o art. 417 kc, odszkodowania za szkodę powstałą w skutek wydanej przez Prezydenta Miasta Bielska-Białej decyzji z dnia 28 kwietnia 2006 r. UA 7331-1/670/04/DB-P o odmowie ustalenia warunków zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego dla pgr 3885/129. Wyrokiem z dnia 10 marca 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił powództwo, uznając roszczenia za nieuzasadnione. Skarżąca powołując się na opinię biegłego rzeczoznawcy, sporządzoną w toku w/w postępowania sądowego, określającą wartość rynkową wnioskowanej działki według zapisów nowego miejscowego planu w oparciu o Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego, wniosła o wykup nieruchomości w trybie art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym za określoną kwotę. Komisja po zapoznaniu się z materiałem w sprawie ustaliła, że przesłanką do pozytywnego rozstrzygnięcia roszczeń wskazanych w art. 36 w/w ustawy, w tym wykupu nieruchomości jest sytuacja, kiedy w związku z uchwaleniem miejscowego planu albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. Poprzednio na wniosek Skarżącej, pismem z dnia 21 kwietnia 2008 r. Gmina poinformowała, że w odniesieniu do dz. 3885/129 nie zaistniały przesłanki do powstania roszczeń o wypłatę odszkodowania w trybie art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżąca została poinformowana, że w wyniku uchwalenia planu miejscowego nie nastąpiła zmiana, która uniemożliwiałaby korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób. Skarżąca ponowiła swój wniosek o wykup nieruchomości w trybie art. 36 ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej ustawy. Zgodnie z uzyskaną przez Urząd opinią prawną, popartą orzecznictwem sądowym w tej kwestii, ustalenia wymagał fakt czy przed wejściem w życie obecnie obowiązującego planu Id: AGRTT-NJGJC-KNZTG-GQASO-VNFOD. Projekt Strona 2 z 5
miejscowego właścicielka nieruchomości miała możliwość potencjalnie zagospodarowania wnioskowanej działki poprzez zabudowę budynkiem mieszkalnym, uzyskania pozytywnej decyzji ustalającej warunki zabudowy. W wyniku uzyskanych wyjaśnień ustalono, że zgodnie z art. 37 ust. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1-3 powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony postanowią inaczej. Skarżąca złożyła do tut. Urzędu wniosek o wykup nieruchomości w dniu 14 czerwca 2011 r. formułując nowe roszczenie w trybie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz została poinformowana pismem z dnia 30 czerwca 2011 r., że w sprawie uzyskiwane są opinie niezbędne do rozpatrzenia sprawy. Pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. udzielono Skarżącej wyczerpującej odpowiedzi na złożony wniosek z dnia 14 czerwca 2011 r. Prezydent Miasta, działając poprzez swoje służby, poinformował Skarżącą, że zgodnie z uzyskaną opinią prawną, popartą aktualnym orzecznictwem sądowym, przeprowadzono analizę zmierzającą do ustalenia czy przed wejściem w życie obecnie obowiązującego planu miejscowego właściciel dz. 3885/129 miał możliwość uzyskania pozytywnej opinii ustalającej warunki zabudowy. Komisja uzyskała wyjaśnienia, iż w toku przeprowadzonej analizy Urząd Miejski ustalił, że przed wejściem w życie obecnie obowiązującego planu miejscowego, Skarżąca nie miała możliwości zagospodarowania rzeczonej działki poprzez zabudowę budynkiem mieszkalnym w sposób określony we wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, złożonym w dniu 27 września 2004 r. do sprawy UA.DBP-7331-1-670/04/DB-P. Nie mogła otrzymać w powyższej sprawie pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu dla inwestycji takiej jak budowa budynku jednorodzinnego, nastąpić może wyłącznie w decyzji o warunkach zabudowy. Na podstawie uzyskanych wyjaśnień Komisja stwierdza, że we wniosku złożonym w dniu 27 września 2004 r. wnioskodawczyni określiła graficznie planowaną lokalizację budynku jednorodzinnego na kopii mapy katastralnej w pasie planowanej drogi, czyli w sposób sprzeczny z planowaną inwestycją celu publicznego. Działka nr 3885/129, zgodnie z planem miejscowym, który stracił moc, wyłączona była spod zabudowy dla umożliwienia realizacji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym - budowy obwodnicy wschodniej. Projektowana funkcja ulicy polegała wyłącznie na obsłudze ruchu zewnętrznego (ponadlokalnego). Planowana w poprzednio obowiązującym planie miejscowym wschodnia droga obwodowa stanowiła inwestycję o znaczeniu powiatowym, wojewódzkim i krajowym. Konieczne było zatem uzgodnienie decyzji o warunkach zabudowy zarówno z Prezydentem Miasta Bielska-Białej, Marszałkiem Województwa Śląskiego oraz Wojewodą Śląskim. Ostatecznie działka nr 3885/129 znalazła się w pasie projektowanej drogi klasy G (głównej) - ulicy Nowopiekarskiej, łączącej węzeł drogi ekspresowej (krajowej) z ul. Wyzwolenia (obecnie krajową). Taki przebieg drogi został zatwierdzony decyzją Wojewody Śląskiego nr RR/B-AB/K/5340/7/04 z dnia 21 października 2004 r. Komisja przychyla się do wyjaśnień Prezydenta Miasta, iż ewentualna pozytywna decyzja o warunkach zabudowy, wydana zgodnie z wnioskiem Skarżącej czyli na terenie objętym decyzją Wojewody o ustaleniu lokalizacji inwestycji drogowej, byłaby niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność miałaby charakter trwały, co stanowiłoby podstawę do stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 156 1 kpa. Organ administracji budowlanej nie wydałby bowiem pozwolenia na budowę domu w terenie objętym lokalizacją drogi publicznej. Wobec powyższych ustaleń stwierdzono, że w okresie tzw. luki planistycznej Skarżąca nie mogła uzyskać pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy w odpowiedzi na wniosek złożony w dniu 27 września 2004 r do sprawy UA.DBP-7331-1- 670/04/DB-P. Faktyczne korzystanie z działki 3885/129 jako terenu zielonego nie uległo zmianie. Podsumowując powyższe ustalenia, Komisja przychyliła się do podtrzymanego stanowiska Prezydenta Miasta, które uznaje, że formułowane przez Skarżącą roszczenia w trybie art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym są nieuzasadnione, brak jest tu przesłanek formalnych i prawnych obligujących do realizacji roszczeń. Tym samym odmówiono wykupu na rzecz Gminy Bielsko-Biała nieruchomości ozn. jako dz. 3889/129 położonej przy ul. Rzemieślniczej. Na podstawie uzyskanych wyjaśnień Komisja ustaliła także, ze Skarżąca uzyskała odpowiedź na wniosek z dnia 6 kwietnia 2009 r. sprecyzowany przez pełnomocnika Skarżącej, w piśmie z dnia 30 czerwca 2009 r. o wypłatę odszkodowania za nieruchomość ozn. jako dz. nr 3885/118 obręb Lipnik, położoną przy ul. Rzemieślniczej z tytułu niemożności korzystania z przedmiotowej nieruchomości Id: AGRTT-NJGJC-KNZTG-GQASO-VNFOD. Projekt Strona 3 z 5
i swobodnego rozporządzania swoją rzeczą, na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W piśmie kierowanym do Skarżącej poinformowano, że w wyniku przeprowadzonego rozpoznania nie stwierdzono podstaw do realizacji zgłoszonego roszczenia. Zgodnie z art. 36 ust. 1 i ust. 3 w/w ustawy, jeżeli w związku ze zmianą lub uchwaleniem planu miejscowego korzystanie przez właściciela z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone to może on żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części. Ponadto jeżeli zmiana planu daje możliwość korzystania z nieruchomości w sposób dotychczasowy, bez ograniczeń, ale wiąże się ze zmianą wartości nieruchomości to właściciel ma prawo rozliczenia się z gminą w momencie zbywania takiej nieruchomości (art. 36 ust. 3 w/w ustawy). Roszczenie odszkodowawcze z tego przepisu jest wymagalne gdy miała miejsce zmiana planu, która spowodowała zmianę wartości całości lub części nieruchomości i właściciel tę nieruchomość zbywa przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu. W związku z powyższym właściciel wnioskujący o odszkodowanie ma obowiązek wykazania, że uchwalony miejscowy plan w porównaniu z poprzednim wprowadził takie zmiany w sferze wykonywania własności, które uniemożliwiają wykorzystanie nieruchomości w sposób dotychczasowy albo istotnie je ograniczają. Przepis ten dotyczy odszkodowania za rzeczywistą szkodę. Komisja Rewizyjna podkreśla, że roszczenia odszkodowawcze z art. 36 mają charakter cywilnoprawny i podlegają orzecznictwu sądów powszechnych. Dodatkowo, miarodajną chwilą dla oceny roszczeń odszkodowawczych właściciela nieruchomości jest data wejścia w życie planu miejscowego. Zgodnie z zapisem nieobowiązującego od 1 stycznia 2003 r. na tym terenie miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej Nr LVII/790/94 z dnia 26 maja 1994 r. nieruchomość ozn. jako dz. 3885/118 obręb Lipnik znajdowała się w jednostce planu B I 12a Rz, R, (ZP), Zl (tereny łąk i pól o znaczeniu ekologicznym z propozycją zagospodarowania parkowego). Od dnia 17 grudnia 2006 r. na wnioskowanym terenie obowiązuje Uchwała Nr LXIII/2068/2006 z 10 października 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego przebieg wschodniej obwodowej Bielska- Białej w ciągu dróg ekspresowych S- 1, S- 69,na odcinku od węzła Komorowice- Rosta do węzła Krakowska". Zgodnie z uzyskanymi wyjaśnieniami, w dniu 27 października 2004 r. w czasie tzw. "luki planistycznej", została wydana decyzja UA.7331-1/462/03/MW ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy budynku mieszkalnego na działce 3885/118, obręb Lipnik. Wnioskodawczyni (Skarżąca) została w decyzji tej poinformowana o przeznaczeniu działki w opracowywanym planie zagospodarowania przestrzennego oraz o tym, że projektowana droga miejska może powodować uciążliwość dla zabudowy mieszkaniowej i w związku z tym na przedmiotowym terenie preferowana jest zabudowa usługowa. Skarżąca uzyskała także informację, że jeżeli zostanie wydane pozwolenie na budowę, w momencie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego ustalenia byłyby inne niż w wydanej decyzji o warunkach zabudowy, decyzja ta wygasa. W trakcie procedury opracowywania obecnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, wnioskodawczyni nie składała uwag i wniosków dotyczących wprowadzanych w planie (na przedmiotowej nieruchomości) ustaleń. Skarżąca nie zdecydowała się na realizację zabudowy na działce i nie wystąpiła o pozwolenie na budowę. Uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego wprowadził na przedmiotowej nieruchomości funkcję usługową. Tylko niewielki południowy fragment działki 3885/118 został przeznaczony pod budowę drogi zbiorczej. Uchwalenie planu spowodowało tym samym wzrost wartości przedmiotowej nieruchomości. Mając na uwadze, że zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uniemożliwia korzystanie z przedmiotowej nieruchomości w dotychczasowy sposób i jednocześnie uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego spowodowało wzrost wartości przedmiotowej nieruchomości, brak było podstaw do realizacji przez Gminę Bielsko-Biała roszczenia o wypłatę odszkodowania zarówno w trybie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jak i w świetle przepisów kodeksu cywilnego, o czym Skarżąca została poinformowana pismem z dnia 7 września 2009 r. Komisja Rewizyjna w prowadzonym postępowaniu skargowym badała przede wszystkim okoliczności mogące wskazywać na zaniedbania organu wykonawczego w zakresie prowadzenia spraw Skarżącej oraz czy odpowiedzi kierowane do Skarżącej były udzielane zgodnie z przepisami kpa. Przedmiotem skargi zgodnie z art. 227 Kpa może być bowiem w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy (...), naruszenie praworządności lub interesów Id: AGRTT-NJGJC-KNZTG-GQASO-VNFOD. Projekt Strona 4 z 5
skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Komisja nie dopatrzyła się w powyższych sprawach zaniedbań ze strony Prezydenta Miasta oraz podległych mu służb, co mogły sugerować zarzuty podnoszone przez Skarżącą. Komisja ustaliła, że Skarżąca była pisemnie informowana o podejmowanych przez Prezydenta Miasta działaniach oraz sytuacji faktycznej i prawnej związanej z wykupem wskazanych wyżej nieruchomości. W związku z przedstawionymi wyżej argumentami zarzuty stawiane w skardze z dnia 22 sierpnia 2011 roku nie znajdują uzasadnienia w świetle poczynionych ustaleń i uzyskanych wyjaśnień. Wobec powyższego Komisja Rewizyjna w głosowaniu zaproponowała Radzie Miejskiej uznanie skargi za bezzasadną. Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Andrzej Gacek Id: AGRTT-NJGJC-KNZTG-GQASO-VNFOD. Projekt Strona 5 z 5