Parlament Europejski 2014-2019 Dokument z posiedzenia B8-0300/2017 15.5.2017 PROJEKT REZOLUCJI złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu w sprawie obozu dla uchodźców w Dadaab (2017/2687(RSP)) Elena Valenciano, Maria Arena w imieniu grupy S&D RE\1126030.docx PE603.755v01-00 Zjednoczona w różnorodności
B8-0300/2017 Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie obozu dla uchodźców w Dadaab (2017/2687(RSP)) Parlament Europejski, uwzględniając deklarację Międzyrządowego Organu ds. Rozwoju w Afryce Wschodniej (IGAD) z Nairobi z dnia 25 marca 2017 r. w sprawie trwałych rozwiązań dla uchodźców somalijskich i reintegracji osób powracających do Somalii, uwzględniając nowojorską deklarację ONZ w sprawie uchodźców i migrantów, przyjętą w dniu 19 września 2016 r., uwzględniając wspólny komunikat ministerialnej komisji trójstronnej ds. dobrowolnej repatriacji somalijskich uchodźców mieszkających w Kenii, wydany w dniu 25 czerwca 2016 r., uwzględniając wyniki unijnego szczytu w Valletcie w sprawie migracji w dniach 11 12 listopada 2015 r., uwzględniając oświadczenie z konferencji ministerialnej w ramach procesu chartumskiego (inicjatywa w sprawie szlaku migracyjnego UE Róg Afryki), wydane w Rzymie w dniu 28 listopada 2014 r., uwzględniając porozumienie trójstronne w sprawie dobrowolnej repatriacji, podpisane w dniu 10 listopada 2013 r. przez rządy Kenii i Somalii oraz UNHCR, uwzględniając kryzysowy fundusz powierniczy UE dla Afryki, uwzględniając inicjatywę ONZ Global Compact dotyczącą podziału odpowiedzialności za uchodźców, uwzględniając krajowy program orientacyjny Somalii i Afryki Wschodniej w ramach 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), uwzględniając fundusze humanitarne UE na rzecz pomocy uchodźcom w Kenii, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że Róg Afryki, gdzie już teraz zamieszkuje niemal 250 mln mieszkańców, a ich liczba szybko się zwiększa, przyjął największą w Afryce i na całym świecie liczbę osób wewnętrznie przesiedlonych i uchodźców; mając na uwadze, że region dotknięty jest wyzwaniami związanymi z nieuregulowaną migracją, przymusowymi wysiedleniami, handlem ludźmi, przemytem ludzi, terroryzmem i brutalnym konfliktem; B. mając na uwadze, że wyzwania te mają liczne przyczyny, które różnią się w zależności od warunków lokalnych, lecz ich wspólną cechą jest zakorzenienie w braku możliwości społeczno-gospodarczych, ubóstwie, niestabilności i zmianie klimatu; PE603.755v01-00 2/9 RE\1126030.docx
C. mając na uwadze, że kompleks dla uchodźców w Dadaab został utworzony w 1991 r. jako tymczasowe rozwiązanie dla osób poszukujących schronienia oraz uciekających przed prześladowaniami, przemocą i niestabilnością w regionie Afryki Wschodniej, a w szczególności dla osób uciekających przed wojną domową w Somalii; mając na uwadze, że dziś kompleks o powierzchni 50 kilometrów kwadratowych obejmuje pięć różnych obozów, w których zamieszkują przedstawiciele różnych narodów, przy czym do najstarszych i najbardziej zaludnionych obozów należą obozy Hagadera, Dagahaley i Ifo; D. mając na uwadze, że chociaż obóz w Dadaab był pierwotnie przeznaczony dla około 90 000 osób, to według szacunków ONZ obecnie przebywa w nim około 260 000 osób, z czego 95 % pochodzi z Somalii, a 60 % jest w wieku poniżej 18 lat; mając na uwadze, że w maju 2016 r. Kenia zlikwidowała departament do spraw uchodźców, który był odpowiedzialny za ich rejestrację, co oznacza, że dziesiątki tysięcy osób nie zostały zarejestrowane, więc w rzeczywistości liczby te mogą być jeszcze większe; E. mając na uwadze, że uchodźcy przebywający w obozie są narażeni na przemoc, przy czym kobiety i dzieci są w szczególnie trudnej sytuacji; F. mając na uwadze, że od ponad dwudziestu lat Somalia doświadcza poważnego braku stabilności i struktur państwowych, których oddziaływanie spotęgowały powtarzające się zagrożenia naturalne związane ze zmianą klimatu; mając na uwadze, że kwestie te wpłynęły na odporność i zdolność najbardziej zagrożonych społeczności Somalii do przetrwania, stając się główną siłą napędową wysiedleń wewnątrz kraju i do sąsiednich państw; G. mając na uwadze, że po trzech dekadach problem somalijskich uchodźców jest jednym z najdłużej trwających kryzysów na świecie, a na wygnaniu urodziło się już trzecie pokolenie uchodźców; mając na uwadze, że blisko milion Somalijczyków zostało wysiedlonych w regionie, a kolejne 1,1 mln zostało przesiedlonych w obrębie samej Somalii; H. mając na uwadze, że Somalia jest jednym z pięciu krajów na świecie, z których pochodzi najwięcej uchodźców w ciągu ostatnich 15 lat, przy czym obecnie zarejestrowanych jest 1,1 mln uchodźców, z których ponad 80 % przebywa w regionie Rogu Afryki i Jemenie; mając na uwadze, że w Kenii przebywa obecnie około 500 000 uchodźców, a ich liczba stale rośnie ze względu na coraz niższy poziom bezpieczeństwa w regionie, zwłaszcza w Sudanie Południowym; I. mając na uwadze, że cały region Afryki Wschodniej doświadcza poważnej suszy, a na terenach Sudanu Południowego ogłoszono klęskę głodu, która zagraża nawet milionowi osób; mając na uwadze, że ogłoszono stan zagrożenia klęską głodu dla Somalii, która boryka się z trzecią falą głodu w ciągu 25 lat, a rząd donosi, że 6,2 mln ludzi potrzebuje natychmiastowego wsparcia żywnościowego; mając na uwadze, że prezydent Kenii Uhuru Kenyatta uznał klęskę suszy za katastrofę narodową, a 2,7 mln osób doświadcza poważnego głodu; mając na uwadze, że sytuacja może ulec pogorszeniu we wszystkich trzech krajach; J. mając na uwadze, że według Organizacji Narodów Zjednoczonych susza w Somalii doprowadziła do kolejnych przesiedleń wewnętrznych, a od listopada 2016 r. ponad RE\1126030.docx 3/9 PE603.755v01-00
683 000 osób zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów; mając na uwadze, że około 250 000 osób straciło życie podczas ostatniej klęski głodu w 2011 r.; K. mając na uwadze, że w dniu 6 maja 2016 r. rząd kenijski ogłosił swoją decyzję o zamknięciu obozu w Dadaab w jak najkrótszym terminie, powołując się na względy bezpieczeństwa, a także konieczność położenia kresu przedłużającej się problematycznej sytuacji uchodźców w regionie; mając jednak na uwadze, że w dniu 30 listopada 2016 r. rząd kenijski oświadczył, że zamknięcie obozu w Dadaab zostanie odroczone o sześć miesięcy do maja 2017 r.; mając na uwadze, że od szczytu IGAD w dniu 25 marca 2017 r. wszystkie wysiłki koncentrują się obecnie na konieczności znalezienia regionalnego i trwałego rozwiązania dla somalijskich uchodźców; L. mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa, w tym UE, wyraziła zrozumienie dla obaw rządu kenijskiego i przyczyn zamknięcia obozu, jednak podkreśliła, że powroty do Somalii muszą przebiegać zgodnie ze standardami międzynarodowymi, muszą mieć dobrowolny i świadomy charakter, a osoby powracające muszą mieć dostęp do obiektywnych, neutralnych i istotnych informacji, powroty muszą się odbywać przy zachowaniu bezpieczeństwa i godności oraz w zrównoważony sposób, a osoby powracające muszą mieć świadomość tego, co się wydarzy, jeżeli nie zdecydują się na dobrowolny powrót; M. mając na uwadze, że w dniu 9 lutego 2017 r. w odpowiedzi na petycję, którą złożyły dwie kenijskie organizacje praw człowieka Kenijska Narodowa Komisja Praw Człowieka i Kituo Cha Sheria kenijski Sąd Najwyższy uznał, że wydany przez kenijski rząd nakaz zamknięcia obozu dla uchodźców w Dadaab był dyskryminujący i stanowił zbiorową karę, a także miał nadmierny, arbitralny i nieproporcjonalny charakter; N. mając na uwadze, że w debacie dotyczącej zamknięcia obozu w Dadaab zwrócono uwagę na powolne tempo wdrażania umowy trójstronnej, która została podpisana przez UNHCR oraz rządy Kenii i Somalii w 2013 r. i która miała na celu umożliwienie dobrowolnych powrotów Somalijczyków na stabilne tereny Somalii, a kwestia ta była otwarcie krytykowana przez rząd kenijski i inne zainteresowane strony; O. mając na uwadze, że odkąd UNHCR zaczął wspierać dobrowolne powroty somalijskich uchodźców w 2014 r., około 65 000 osób powróciło, jednak zwiększenie poziomu trwałych powrotów będzie zależało od sytuacji w Somalii; P. mając na uwadze, że pod koniec sierpnia 2016 r., władze somalijskie w Jubalandzie wstrzymały repatriacje do stolicy regionu Kismaju w obliczu masowego napływu uchodźców; mając na uwadze, że według UNHCR niemal 70 % powracających osób to dzieci; Q. mając na uwadze, że zamknięcie obozu w Dadaab będzie miało konsekwencje dla innych sąsiednich krajów, takich jak Etiopia, w której przebywa obecnie około 245 000 uchodźców z Somalii, co może spowodować kolejny napływ uchodźców; mając na uwadze, że sytuacja ta pokazuje wzajemną złożoność kwestii dotyczących uchodźców, zarządzania granicami i stabilności, a także podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy regionalnej w celu rozwiązania tych problemów, tym bardziej w świetle decyzji o zamknięciu obozu w Dadaab; PE603.755v01-00 4/9 RE\1126030.docx
R. mając na uwadze, że dla wielu uchodźców, zwłaszcza tych z obszarów wiejskich, perspektywa powrotu zależy od ich zdolności do odzyskania swojej ziemi w kraju, w którym system własności ziemi jest słaby, a przymusowe eksmisje są powszechne; S. mając na uwadze, że społeczność zamieszkująca szerzej rozumiany region Dadaab dała wspaniały przykład człowieczeństwa, wielkoduszności i tolerancji wobec obecności obozu, lecz stoi ona w obliczu ogromnych wyzwań gospodarczych, rozwojowych i środowiskowych; T. mając na uwadze, że przedłużająca się sytuacja w Dadaab oraz plan zamknięcia obozu doprowadziły do tego, że darczyńcy skupili swoją uwagę na innych konfliktach i ograniczyli wydatki na ten cel, co oznacza, że uchodźcy zamieszkujący obóz muszą stawić czoła wielu problemom, takim jak zmniejszenie racji żywnościowych i ograniczony dostęp do środków medycznych, jak również wyzwania związane z edukacją i kształceniem zawodowym, zwłaszcza dla młodych ludzi; U. mając na uwadze, że zmiana klimatu ma w szczególności niszczący wpływ na pasterski i wędrowny tryb życia, będący źródłem utrzymania wielu ludzi w regionie, którzy stoją również w obliczu rosnącego zagrożenia wywołanego m.in. przez suszę, choroby, wojny i kurczącą się liczbę inwentarza; mając na uwadze, że ten stan rzeczy powoduje, że przy opracowywaniu jakichkolwiek rozwiązań regionalnych dotyczących azylu należy zwrócić szczególną uwagę na społeczności pasterskie; V. mając na uwadze, że kraje regionu zmagają się obecnie z najbardziej dotkliwą suszą od 60 lat, która spowodowała kryzys żywnościowy w Etiopii, Kenii, Somalii i Jemenie, co z kolei może doprowadzić do powszechnego głodu; W. mając na uwadze, że UE przekazała 286 mln EUR z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na lata 2014 2020, głównie na realizację porozumienia w sprawie nowego ładu, a także na tworzenie struktur państwowych i zapewnianie pokoju, bezpieczeństwa żywnościowego, odporności oraz w szczególności na edukację; mając na uwadze, że podczas szczytu w Valletcie w dniu 12 listopada 2015 r. utworzono fundusz powierniczy UE dla Afryki z myślą o zajęciu się podstawowymi przyczynami destabilizacji, przymusowych wysiedleń i nielegalnej migracji poprzez promowanie większej odporności, szans gospodarczych, równości szans, bezpieczeństwa i rozwoju; mając na uwadze, że UE odpowiada na podstawowe potrzeby w zakresie ratowania życia uchodźców przebywających w obozach dla uchodźców w Kenii; mając na uwadze, że UE zobowiązała się również do wspierania misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) za pomocą Instrumentu na rzecz Pokoju w Afryce poprzez zapewnienie znacznych środków finansowych, aby zagwarantować bezpieczeństwo i zmniejszyć zagrożenie ze strony Asz-Szabab i innych uzbrojonych ugrupowań opozycyjnych; X. mając na uwadze, że w związku z dekretem prezydenta USA Donalda Trumpa z dnia 27 stycznia 2017 r. nie jest pewna przyszłość około 3 000 uchodźców, którzy mieli zostać przesiedleni do USA z Kenii w 2017 r. w większości z obozu w Dadaab i których większość była już dokładnie sprawdzana przez urzędników z USA i ONZ i czekała nawet 10 lat na zatwierdzenie przesiedlenia; Y. mając na uwadze, że unijne działania związane z przesiedleniami są ograniczone, RE\1126030.docx 5/9 PE603.755v01-00
zwłaszcza w porównaniu do krajów spoza UE, takich jak Australia czy Kanada, i zdecydowanie odbiegają od tego, co UNHCR uważa za konieczne w celu zapewnienia sprawiedliwego rozdziału uchodźców na całym świecie; Z. mając na uwadze, że w globalnym planie działania przyjętym podczas szczytu IGAD w Nairobi w dniu 25 marca 2017 r. za główne przyczyny przesiedleń w regionie uznano w szczególności suszę i konflikt zbrojny; AA. mając na uwadze, że po wysłaniu do Kenii misji oceniającej wybory uznano, że unijna misja obserwacji wyborów parlamentarnych w sierpniu 2017 r. byłaby przydatna i skuteczna; 1. wyraża uznanie dla Kenii i regionu Dadaab w związku z rolą, jaką odegrały, przyjmując bezprecedensową liczbę uchodźców w tak długim czasie; podkreśla jednak, że obecna sytuacja w regionie jest niestabilna i wymaga skutecznej, skoordynowanej reakcji ze strony regionalnych rządów i szeroko rozumianej społeczności międzynarodowej, w tym UE, aby znaleźć trwałe rozwiązanie kwestii uchodźców somalijskich, któremu powinny towarzyszyć działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa i długofalowego rozwoju społeczno-gospodarczego w regionie; 2. przyjmuje do wiadomości deklarację IGAD z Nairobi w sprawie trwałych rozwiązań dla uchodźców somalijskich i reintegracji osób powracających do Somalii; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do wypracowania kompleksowego podejścia regionalnego, przy jednoczesnym zachowaniu ochrony i propagowaniu samodzielności w krajach azylu, przy wsparciu społeczności międzynarodowej i zgodnie z międzynarodowym podziałem odpowiedzialności określonym w kompleksowych ramach działań na rzecz uchodźców deklaracji nowojorskiej; 3. ubolewa nad znikomą rolą państw członkowskich UE w wysiłkach na rzecz przesiedlenia uchodźców z obozu Dadaab oraz wzywa UE, by wywiązała się z obowiązku zapewnienia sprawiedliwego podziału obciążeń; 4. zwraca uwagę, że tak długo jak w szerszym regionie będzie się utrzymywać brak stabilności i ponownie pojawi się ryzyko głodu, uchodźcy nie będą mogli powrócić do domów, co oznacza, że UE będzie niestety nadal musiała koncentrować zasoby na doraźnej pomocy humanitarnej w regionie, a nie wyłącznie na działaniach na rzecz długotrwałego rozwoju; w związku z tym wzywa UE do podwojenia wysiłków w celu zaangażowania się i odgrywania roli mediatora w regionie, tak aby rozwiązać podstawowe problemy gospodarcze, polityczne, środowiskowe oraz w dziedzinie bezpieczeństwa, które leżą u podstaw skrajnego ubóstwa, przestępczości, radykalizacji i terroryzmu oraz są ostatecznie powodem sytuacji, w jakiej znaleźli się uchodźcy; 5. podkreśla fakt, że zapewnienie ciągłej ochrony 260 000 uchodźców z Somalii będzie wymagać w ostatecznym rozrachunku działań o charakterze regionalnym; przypomina, że trwała reintegracja osób powracających wymaga całościowego podejścia opartego na społeczności w celu poprawy zdolności absorpcji i zapewnienia lepszego dostępu do usług dla osób powracających, osób wewnętrznie przesiedlonych i społeczności lokalnych w Somalii; 6. wyraża zadowolenie w związku z przyjęciem w Nairobi globalnego i regionalnego PE603.755v01-00 6/9 RE\1126030.docx
planu działania, który przewiduje stopniowe zamknięcie obozów w celu umożliwienia uchodźcom dostępu do zatrudnienia i usług w państwie przyjmującym oraz swobodnego przemieszczania się; wyraża jednak ubolewanie z powodu braku konkretnych działań w sprawie obozu w Dadaab; popiera utworzenie regionalnego funduszu dla darczyńców; 7. uważa, że w obecnych okolicznościach problemów związanych z bezpieczeństwem w Somalii i wysokiego ryzyka wystąpienia klęski głodu powroty powinny mieć w każdym scenariuszu zawsze dobrowolny charakter; apeluje o lepszy podział obowiązków, jeśli chodzi o przyjmowanie uchodźców i opracowywanie dodatkowych sposobów pomocy uchodźcom w dostępie do państw trzecich, w tym do EU; 8. przypomina o swoim poparciu dla celów funduszu powierniczego UE dla Afryki w zakresie eliminacji podstawowych przyczyn nielegalnej migracji i wysiedleń w regionie Afryki Wschodniej; domaga się, by państwa członkowskie wywiązywały się ze swych zobowiązań na rzecz funduszu; wzywa jednak Komisję, by w większym stopniu konsultowała się z podmiotami w regionie, w tym ze społecznościami lokalnymi, samorządami i organizacjami pozarządowymi, aby skoncentrować się na zidentyfikowanych lokalnie problemach i potrzebach oraz na stworzeniu sprzyjających warunków i zwiększeniu potencjału w zakresie powrotów uchodźców do swoich krajów; podkreśla fakt, że w Dadaab powstało około 10 000 miejsc pracy, głównie związanych z działaniami humanitarnymi; 9. zwraca uwagę na znaczenie stosowania podejścia ukierunkowanego na ludzi i społeczności w wydatkowaniu zasobów funduszu powierniczego UE dla Afryki na cele związane z pomocą w organizacji powrotów z Dadaab oraz tworzeniem środków rozwoju i odporności w regionie; jest głęboko przekonany, że fundusz powierniczy UE dla Afryki powinien skupiać się nie tylko na rozwoju gospodarczym, ale także na projektach oddolnych w regionie mających konkretnie na celu poprawę jakości, sprawiedliwości i powszechnej dostępności usług podstawowych oraz szkolenia dla rozwoju lokalnych kompetencji, jak również reagowanie na potrzeby szczególnie wrażliwych społeczności, w tym mniejszości; 10. uważa, że fundusz powierniczy UE dla Afryki powinien kłaść większy nacisk na wspieranie zrównoważonego rozwoju w regionie poprzez wzmocnienie możliwości gospodarczych i szans na zatrudnienie oraz zwiększenie odporności; wzywa do wykorzystywania tych środków na wspieranie zrównoważonego rozwoju i do powszechniejszego wykorzystywania energii słonecznej jako źródła energii, na przykład do pompowania wody słodkiej, co okazało się udanym projektem w niektórych częściach obozu w Dadaab; 11. wyraża uznanie dla władz somalijskich za postępy poczynione w ostatnich miesiącach, w tym przy organizacji wyborów; podkreśla jednak, że bezpieczeństwo i warunki społeczno-ekonomiczne w wielu częściach kraju nadal niezmiernie utrudniają masowe powroty; dlatego wzywa UE i jej państwa członkowskie do współpracy z władzami somalijskimi w celu zintensyfikowania wysiłków na rzecz zapewnienia stabilności w kraju przed przeprowadzeniem szeroko zakrojonych repatriacji; 12. wzywa UE i partnerów międzynarodowych do wypełnienia zobowiązań wobec Somalii, w szczególności poprzez działania na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa RE\1126030.docx 7/9 PE603.755v01-00
żywnościowego w celu zapobieżenia zbliżającej się klęsce głodu, wspierania bezpieczeństwa i pogodzenia narosłych animozji, poprawy gospodarowania finansami publicznymi oraz udzielania wsparcia w zakresie zakończenia przeglądu konstytucji, aby osiągnąć trwałą stabilność; 13. wzywa UE do dopilnowania, by w programach relokacji w regionie zwracać szczególną uwagę, by grupy osób o szczególnych potrzebach były przenoszone do bezpiecznych regionów w sposób odpowiedzialny, a także by szanowano prawa uchodźców; wzywa UE i partnerów międzynarodowych do wspomagania budowania infrastruktury w całym kraju, tak aby można było przeprowadzić bezpieczną i trwałą reintegrację powracających uchodźców w somalijskim społeczeństwie, wolnym od zagrożeń terrorystycznych elementów takich jak Asz-Szabab; 14. podkreśla potrzebę lepszego zarządzania granicami między Somalią a krajami z nią sąsiadującymi, które uznaje się za obszar działalności sieci przemytników i handlarzy ludźmi oraz przemytników broni, narkotyków i innych nielegalnych towarów, jako że sieci te finansują działalność przestępczą i terrorystyczną; oczekuje, że misja szkoleniowa UE do Somalii będzie ściśle współpracować z AMISOM i władzami somalijskimi w celu wymiany wzorcowych praktyk w zakresie poprawy zarządzania granicami z myślą o ujęciu handlarzy ludźmi i przemytników; 15. uznaje, że bez poprawy bezpieczeństwa w regionie nie może nastąpić rozwój; zdecydowanie podkreśla jednak, że środki pieniężne z EFR i oficjalnej pomocy rozwojowej muszą zostać przeznaczone na rozwój gospodarczy, ludzki i społeczny w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań związanych z rozwojem, określonych w decyzji o funduszu powierniczym; potępia wszelkie wykorzystywanie tych środków do celów zarządzania migracją i kontrolowania wszelkich innych działań pozbawionych celów rozwojowych; 16. podkreśla potrzebę wzmocnienia odporności i pobudzenia rozwoju społeczności przyjmujących uchodźców w regionie Dadaab w Kenii, przy jednoczesnym zwracaniu uwagi, by nie pozbawiać ludności źródeł utrzymania w związku ze stopniową redukcją obozu Dadaab i usług publicznych świadczonych w mieście, a także z ewentualnym szokiem gospodarczym dla ludności; podkreśla, że ludność przebywająca w obozie Dadaab stanowiła duże obciążenie dla środowiska tego regionu, ograniczając dostęp lokalnej ludności do zasobów naturalnych; podkreśla, że kwestia ta wymaga wspólnych działań podejmowanych przez rząd kenijski oraz w ramach unijnego krajowego programu orientacyjnego dla Kenii, a także oczekuje, że rząd kenijski i UE uznają szczególne potrzeby tego niestabilnego regionu; 17. z ogromnym zaniepokojeniem zauważa poważne skutki zmiany klimatu dla tego regionu, które dobitnie przypominają UE, jej państwom członkowskim oraz całej społeczności międzynarodowej o konieczności wprowadzenia w życie warunków porozumienia paryskiego, zwracając jednocześnie uwagę na bezpośredni wpływ takich działań na wojny i głód w regionie; 18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi Kenii, gubernatorowi regionu Garissy, przewodniczącemu parlamentu Kenii, PE603.755v01-00 8/9 RE\1126030.docx
rządowi Somalii, przewodniczącemu parlamentu Somalii, IGAD, rządom państw członkowskich IGAD, Sekretarzowi Generalnemu ONZ i Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców. RE\1126030.docx 9/9 PE603.755v01-00