Błogosławieństwa i sukcesy podróŝy Hudhura po Europie.

W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego. Błogosławieństwa i sukcesy podróŝy Hudhura po Europie. Wygłoszonego przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad(aba), Przywódcę Światowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya w meczecie Bait-ul-Futuh w Londynie. 21 października, 2011 r. Hudhur powiedział, Ŝe około miesiąc trwa juŝ jego podróŝ po Europie, gdy to odwiedzał Niemcy, Norwegię, Holandię i Belgię, a podczas niej stale doświadczał BoŜej łaski i błogosławieństw. Oprócz wielkiej wiary i szczerości członków Stowarzyszenia odnotował teŝ większe zainteresowanie islamem wśród pozostałych obywateli i ich starania, aby go zrozumieć oraz dąŝenia do poprawy stosunków panujących między obywatelami danych państw, a Stowarzyszeniem. To wszystko, a zwłaszcza coraz większy rozwój Stowarzyszenia zawdzięczamy jedynie łasce Samego Boga. Widzimy rezultaty jakie przyniosły słowa Obiecanego Mesjasza (as), a poprzez niego propagowanie prawdziwego przesłania islamu. Gdyby to wszystko miało być jedynie efektem ludzkiej działalności, to nikt nie zauwaŝyłby naszego Stowarzyszenia, które na arenie światowej jest organizacją o niewielkich rozmiarach. Tymczasem to, co się dzieje jest wypełnianiem się BoŜych dekretów. Obiecany Mesjasz (as) rzekł, Ŝe Bóg dał nam wspaniałe obietnice. Powiedział:,,Wiem, Ŝe tą misję ustanowił Bóg i rozrasta się ona oraz rozwija jedynie dzięki Jego łasce. Faktem jest, Ŝe o ile taka nie jest BoŜa wola społeczność nie moŝe się rozwijać ani nie wzrośnie liczba jej członków. Jeśli 1/12

jednak Bóg zechce, to ludzie będą jak nasiona. Tak, jak nikt nie wie jaki potencjał kryje się w nasieniu i jakie efekty przyniesie dopóki nie nadejdzie jego czas, tak teŝ niemoŝliwym jest określenie w jaki sposób będzie przebiega rozwój narodu. Hudhur powiedział, Ŝe nasze Stowarzyszenie jest BoŜą społecznością. Bezustannie jesteśmy świadkami tego, jak Bóg nam pomaga i nas wspiera, co z kolei draŝni osoby świeckie i naszych przeciwników. Nasila się nienawiść wobec nas, na co Hudhur juŝ zwracał uwagę. Jednak, jak poinformował nas Obiecany Mesjasz (as), wolą Boga jest, aby nasze Stowarzyszenie się rozwijało, nienawiść naszych wrogów będzie daremna, a kaŝda poboŝna osoba przyjdzie na łono Ahmadiyyat, pod skrzydła islamu. Hudhur dodał, Ŝe tradycyjnie przedstawi szczegółową relację ze swojej podróŝy i zostanie ona zamieszczona w Al Fazl (Gazeta a l Fazl). Jak stwierdził Hudhur, nasze Stowarzyszenie zawsze korzysta z dobrodziejstw jego podróŝy, ale przynosi ona teŝ poŝytek ludziom spoza niego, którzy sympatyzują z islamem. Osoby wykształcone, politycy i rządzący być moŝe sądzą, iŝ Ahmadi rozpowszechniają swoje przesłanie dla korzyści doczesnych, albo Ŝeby poprawić atmosferę. Hudhur zdaje sobie sprawę, Ŝe w wielu miejscach ludzie chcą usłyszeć od niego, czym jest Ahmadiyyat. KaŜde dalsze spotkanie przyczynia się do poszerzania kontaktów i niesie z sobą okazję do zlikwidowania fałszywych idei dotyczących islamu. Hudhur juŝ wspominał o tym, Ŝe niemiecki DŜama at czyni wielkie postępy w Tabligh [arab. szerzenie przesłania islamu] i w rozwoju współpracy z osobami spoza Stowarzyszenia. W efekcie nasze przesłanie i przedstawianie islamu dociera w Niemczech do ogromnej ilości osób. W Frankfurcie młodzi Ahmadi zorganizowali na dwóch uniwersytetach spotkania profesorów z Hudhurem. Trzeba tu dodać, Ŝe nasza młodzieŝ w tym kraj bardzo silnie angaŝuje się w pracę tabligh. Profesorowie, którzy przybyli na spotkanie byli posiadaczami tytułów doktorskich i uczyli o 2/12

islamie na uniwersytecie. Wielu z nich zna bardzo dobrze język arabski i posiada obszerną wiedzę na temat islamu. Jeden z nich specjalizował się w języku tureckim. Rozmowa dotyczyła przede wszystkim zagadnień historii muzułmańskiej. Hudhur zasugerował, aby nieco poszerzyli swoją wiedzę o ksiąŝki tych autorów, którzy nie są jednostronni i nie ulegają wpływom zachodnich historyków, aby zajrzeli do arabskich zapisów historycznych i przestudiowali Ahadith. Polecił im równieŝ pierwszy tom ksiąŝki opisującej błogosławione Ŝycie Świętego Proroka (saw) autorstwa Mirzy Bashir Ahmada, który właśnie został przetłumaczony. Ta pozycja, to nie tylko biografia, ale teŝ przynosi ona odpowiedzi na wiele zarzutów, jakie kierowane są pod adresem islamu. Hudhur modlił się, aby wkrótce została przetłumaczona cała ksiąŝka. Poprosił równieŝ, aby w uniwersyteckiej bibliotece umieszczono nie tylko pięciotomowy Komentarz Świętego Koranu, ale takŝe wyŝej wspominaną pozycję. Polecił teŝ swoim rozmówcom programy MTA mówiąc, iŝ wiele poboŝnych osób o czystym sercu dzięki tej stacji odnajduje prawdziwe nauki islamu. Profesorowie zapytali Hudhura, czy była kiedykolwiek prowadzona dyskusja pomiędzy Stowarzyszeniem a egipskim uniwersytetem Al Azhar. Hudhur odpowiedział, Ŝe owszem przed kilkoma laty dyskutowano z profesorami z tej uczelni, a nasz oddział arabski specjalnie dla nich przygotował ksiąŝkę, która została im przesłana, ale ich serca pozostały zatwardziałe. Rozmowa z profesorami niemieckiego uniwersytetu trwała długo i Hudhur stwierdził, Ŝe jej uczestnicy wynieśli z niej pozytywne wraŝenia. W Frankfurcie połoŝono kamienie węgielne pod budowę dwóch meczetów. W jednej z inauguracji burmistrza miasta reprezentował jego zastępca. Fałszywe opinie o islamie są tak rozpowszechnione, iŝ człowiek ten pytał Hudhura, czy to prawda, Ŝe grzechem jest czytanie, czy choćby patrzenie na Koran przez nie muzułmanina. Hudhur wyjaśnił mu, Ŝe właśnie przed chwilą sam był świadkiem recytacji Koranu, a Święty Prorok (saw) przyszedł do całego świata. Święty Koran jest balsamem dla kaŝdej poboŝnej duszy. Polecił teŝ temu człowiekowi, aby przeczytał przetłumaczony przez nas Koran. 3/12

Podczas gdy nasze Stowarzyszenie jest zaangaŝowane w usuwanie fałszywych opinii rozpowszechnianych przez inne odłamy islamu, one rzucają nam kłody pod nogi. Niedawno odbywały się organizowane przez nasze Stowarzyszenie trzydniowe wystawy o Koranie w Delhi w Indiach. Przyszło na nie wielu hindusów, sikhów, chrześcijan i kilku wykształconych muzułmanów. Wystawa miała trwać trzy dni, ale tak zwani mullah [muzułmańscy religijni duchowni] tak bardzo naciskali na przedstawicieli władz, Ŝe ci z obawy przed zamieszkami poprosili DŜama at [arab. Wspólnota] o jej szybsze zakończenie. Trzeba dodać, Ŝe wystawa ta odbiła się szerokim echem w mediach. Do Hudhura ciągle docierają podobne informacje. Niedawno otrzymał list od jednego z pakistańskich Ahmadi, który poszedł do kogoś spoza Stowarzyszenia, aby złoŝyć mu wyrazy współczucia w trudnych chwilach. Spotkał tam człowieka, który zapytał, czy to prawda, Ŝe Ŝeby stać się Ahmadi trzeba przejść specjalną próbę, w czasie której jest się zamkniętym w pomieszczeniu, w którym znajduje się duŝa szafa. Na niej leŝy egzemplarz Koranu, a dana osoba musi trząść tym meblem lub go popychać. Jeśli Koran spadnie, to człowiek ten jest uznawany za Ahmadi. Tak bezsensowne i pełne kłamstw są plotki głoszone przez mullah o naszym Stowarzyszeniu. Co innego moŝemy zrobić, jak tylko ich przeklinać? Zmienili naród w tak naiwnych głupców, Ŝe ludzie nie potrafią juŝ sami rozsądnie myśleć. Przebywając w Niemczech Hudhur uczestniczył takŝe w idŝtima (spotkania) Aftal [męŝczyzn po 40 roku Ŝycia ], Khuddam [ męŝczyzn do 40 roku Ŝycia] oraz LaŜna [ kobiet]. Okazało się, Ŝe przyniosło to wiele błogosławieństw i będąc jeszcze w Niemczech Hudhur zaczął otrzymywać listy od Aftal, które były odpowiedzią na rady, jakich udzielił on tym ludziom, a które dotyczyły korzystania z telefonów komórkowych, internetu i telewizji. Hudhur przypomniał, iŝ kluczem do wszystkiego jest umiar. Dorośli powinni wiedzieć, 4/12

Ŝe ze wszystkich dozwolonych rzeczy naleŝy korzystać rozsądnie i z powściągliwością, a takŝe wyraźnie dystansować się od tego, co niepoŝądane. Jeśli będziemy przestrzegać tej zasady, to nasza przyszłość jest bezpieczna, a Stowarzyszenie jako całość będzie się rozwijać. Jak powiedział Hudhur, równieŝ Khuddam pozytywnie zareagowali na jego rady i natychmiast odpowiedzieli, Ŝe będą posłuszni. Następnie zwrócił się do niemieckiej i ogólnoświatowej LaŜna chcąc zwrócić ich uwagę na pewne zagadnienie. Kobiety napisały do Hudhura, Ŝe chociaŝ te z nich, które przebywały w głównej hali słuchały jego przemówienia w skupieniu, to w sali przeznaczonej dla matek z dziećmi sytuacja była zupełnie odmienna. Hudhur przypomniał, Ŝe LaŜna zapewniła wprawdzie oddzielne pomieszczenie dla matek z dziećmi, ale one z kolei powinny czuć się zobowiązane do tego, aby starać się zachować ciszę wśród swego potomstwa. Nie powinny uciszać dzieci słowami, czy podniesionym głosem, ale raczej gestami. Matki równieŝ muszą poświęcać uwagę wykładom i całemu przygotowanemu programowi. Oddzielne pomieszczenie nie zostało przygotowane po to, aby umoŝliwić im pogawędki. Hudhur poradził LaŜna, aby w przyszłości zachowały większą przezorność w tym zakresie i zobowiązał do tego równieŝ administrację. Kolejnym etapem podróŝy była Norwegia. Hudhur mówił juŝ o inauguracji meczetu Baitul Nasr, która miała miejsce w tym kraju. Dodał, Ŝe jest to największy meczet nie tylko w Europie północnej, ale drugi co do wielkości (po Baitul Futuh w Londynie) meczet na tym kontynencie. DŜama at w Norwegi jest właściwie niewielki, ale patrząc na wybudowany meczet odnosi się wraŝenie, iŝ DŜama at w tym kraju jest ogromny, albo składa się z bardzo bogaty członków. Tymczasem Ŝadne z tych załoŝeń nie jest prawdą. Teren pod budowę meczetu został zakupiony za Ŝycia Hadhrata Khalifatula Masiha IV(ra) i z pomocą dotacji z centrum w wysokości 3-4 milionów koron norweskich wybudowano pierwszą halę. W 2003 roku Hudhur przypomniał norweskiemu DŜama at o konieczności dokończenia budowy, ale nie odniosło to Ŝadnych efektów. DŜama at tak bardzo nagabywał Hudhura o pomoc, iŝ powiedział im, 5/12

aby zrezygnowali z poprzednich planów i wybudowali mniejszy meczet. Oni stwierdzili jednak, Ŝe lokalizacja jest tak dogodna (blisko miasta, lotniska i autostrady), iŝ szkoda byłoby porzucić wcześniejsze plany. Kiedy Hudhur był w Norwegii w 2005 roku ponownie zwrócił na to uwagę i powiedział, Ŝe w Norwegii zostanie wybudowany meczet; rzeczywiście powstanie tam wiele meczetów. Ale powiedział im teŝ, Ŝe gdy ich potomkowie kiedyś w przyszłości będą przechodzić obok tego miejsca przypomną sobie, iŝ ich przodkowie byli właścicielami tego terenu i go stracili. Hudhur ponaglił ich, aby zaczęli działać. Jak powiedział Hudhur, ta wspaniała cecha jest charakterystyczna dla Stowarzyszenia Obiecanego Mesjasza (as), a mianowicie, Ŝe jej członkowie słuchają i starają się postępować zgodnie ze słowami Kalifa danego czasu. Kiedy norweski DŜama at wreszcie zareagował i wziął się do dzieła, ich ofiarność finansowa była tak szczodra, Ŝe nie sposób to sobie wyobrazić. Zebrali 100 milionów koron norweskich, co jest równowartością 12 milionów funtów brytyjskich. Ludzie mieszkający w tym kraju nie są bardzo bogaci, ale zaczęli zastanawiać się, co pozostawią swoim potomkom i taka była ich reakcja. Nie jest to w Ŝadnym przypadku chwilowe zachowanie, bo taki jest tradycyjny sposób postępowania Ahmadi. Zdarzały się momenty, gdy zarząd był zaniepokojony rozwojem sytuacji i pisał o tym z zawstydzeniem do Hudhura, a jego słowa dodawały im sił i pozwalały kontynuować dzieło. Hudhur dodał, iŝ DŜama at w Norwegii liczy sobie zaledwie 800-900 członków. Norweski premier stwierdził, Ŝe wzniesiony budynek upiększa okolice tej uczęszczanej drogi, przez którą kaŝdego dnia przejeŝdŝa około 80 000 pojazdów, a których kierowcy mogą teraz podziwiać nasz meczet. Norweski DŜama at szukający kiedyś wymówek przy jego budowie, teraz chce postawić dalszy w mieście Kristiansand, gdzie miejscowy DŜama at jest nieliczny. Koszt budowy zgodnie z planami jest dość wysoki, gdyŝ Norwegia jest krajem o wygórowanych cenach. Hudhur przypomniał im, Ŝe dopiero co skończyli 6/12

budowę jednego meczetu, ale oni są tak pełni odwagi, iŝ amila [arab. rada] i inni członkowie powiedzieli Hudhurowi, Ŝe Insza Allah [arab. Jeśli Allah zechce] wybudują równieŝ drugi. Hudhur dodał, Ŝe jeśli ktoś ma czyste intencje, to nie ma problemów, których nie dałoby się pokonać. Wyjaśnił, Ŝe to wszystko nie jest zasługą wspaniałych zalet jednego człowieka, czy kilku osób. Dzieje się tak dzięki łasce Boga, Który zmienia serca i błogosławi naszym działaniom. Bóg objawił Obiecanemu Mesjaszowi (as): Pomogą ci ludzie, których My poślemy z nieba". (Tadhkirah, strona 876) Jak powiedział Hudhur, zaobserwował w norweskim DŜama at podczas swojej podróŝy wzrost wiary oraz szczerości i niech Bóg pozwala na dalszy rozwój tych zalet. Jak powiedział Hudhur, Norwegia zalicza się do tych państw, w których duŝą uwagę naleŝy przywiązywać do spraw Tarbijjat [arab. wychowanie religijne]. Ale równocześnie trzeba wspomnieć, iŝ podczas swojej podróŝy Hudhur odnotował we wszystkich DŜama at, a zwłaszcza wśród członków Łaqfe Nau, Ŝe charakteryzuje ich skromność, skrucha oraz silne postanowienie wyzbycia się wszelkich słabości. Dziewczęta z Łaqfe Nau mówiły o swoim stanowczym postanowieniu i obiecały zmianę na lepsze. Wyraziły teŝ skruchę z powodu nienoszenia purdah i ubrań odpowiednich dla zachowania godności dziewcząt Ahmadi. Obiecały Hudhurowi, iŝ staną się przykładem nie tylko w środowisku DŜama at, ale i na zewnątrz Stowarzyszenia. Niech Bóg pozwoli im dotrzymać danej obietnicy i niech pozwoli wszystkim naszym młodym ludziom na całym świecie stać się wzorem członków Ahmadiyyat. Jeśli nastanie poprawa wśród młodych kobiet i dziewcząt, to będzie to gwarancją podtrzymania reform w dalszych pokoleniach, poniewaŝ Bóg w takim przypadku ześle Swoje błogosławieństwo. Hudhur stwierdził, Ŝe odnotował w norweskim DŜama at ogromną poprawę w stosunku do sytuacji sprzed 5 lat. Hudhur przekazał wyrazy wdzięczności rządowi norweskiemu z tytułu zapewnienia mu bezpieczeństwa. W związku z wydarzeniami z lipca 2011 roku 7/12

i na podstawie ich informacji oraz doświadczenia zorganizowano dla Hudhura stałą ochronę na wysokim poziomie, za co Hudhur był wdzięczny i Ŝyczył im, aby Bóg wynagrodził ich za te starania. Jeden z członków parlamentu przygotował wizytę Hudhura w rządzie. Doszło do spotkania z kilkoma parlamentarzystami w trakcie małego przyjęcia. Hudhur spotkał się tam równieŝ z marszałkiem parlamentu i rozmawiał z nim o szczegółach dotyczących Stowarzyszenia Ahmadiyya oraz przybycia Obiecanego Mesjasza (as). RóŜne gazety, radio i stacje telewizyjne przeprowadzały z nim wywiady. Jedna z gazet, mająca 350 tysięcy czytelników w kraju liczącym 5 milionów obywateli, przeprowadziła z Hudhurem wywiad pytając go o znaczenie Kalifatu i cel jego wizyty. Potem dziennikarze tego czasopisma rozmawiali równieŝ z innymi Ahmadi i po usłyszeniu ich opinii o Hudhurze byli oni pod wraŝeniem tego, jak bardzo jednomyślni jesteśmy co do pozycji Khalifatula Masiha i jak zjednoczone jest Stowarzyszenie. W wielu dyskusjach dla celów porównawczych odwoływano się do poglądów oraz sytuacji innych muzułmanów oraz zastanawiano się dlaczego nie uznają nas za wyznawców islamu. Szczegółowe omówienie tego wydarzenia zostanie przedstawione w późniejszym sprawozdaniu. Na nasze przyjęcie z okazji inauguracji nowego meczetu przybyło 120 obywateli norweskich, z czego 11 to członkowie parlamentu. Minister obrony przybyła jako reprezentant premiera i odczytała jego list, w którym pisał on, Ŝe podziela nasze odczucia. Dla wyjaśnienia Hudhur dodał, Ŝe po tragedii z lipca tego roku, jaka spotkała Norwegię, przesłał swoje wyrazy współczucia wspominając równocześnie o męczennikach Ahmadi. Poinformowany o działaniach charytatywnych Stowarzyszenia sekretarz obrony wyraził swoje zaskoczenie tym, Ŝe organizacja muzułmańska wykonała tak wielką pracę. Minister obrony miała zamiar wyjść wcześniej, tymczasem mówca poprzedzający Hudhura zakończył swoje wystąpienie później niŝ planowano i przemowa Hudhura nie rozpoczęła się o ustalonej godzinie (miała rozpocząć się o 19.45). Pomimo swoich obowiązków minister pozostała i wysłuchała 8/12

przemowy Hudhura. Kalif zauwaŝył, Ŝe ludzie ze Skandynawii słuchają ze skupieniem wypowiedzi innych przez okres około 30 minut. Jednak jego wypowiedź trwała ponad 50 minut. Później przeprosił za tak długą przemowę, ale pani minister odpowiedziała, Ŝe czuje, iŝ tego wieczoru dobrze wykorzystała swój czas. Pozostała na kolacji i opuściła spotkanie o godzinie 21.30. W swoim przemówieniu Hudhur powiedział, Ŝe budujemy meczet, aby czcić Boga, a kiedy ktoś przychodzi do meczetu, aby się modlić nie ma mowy, aby był zaangaŝowany w jakieś ekstremistyczne działania. W społeczeństwie skandynawskim istnieje pewna grupa ludzi, którzy mają fałszywe wyobraŝenia o Proroku Muhammadzie (saw). Hudhur wyjaśnił, Ŝe Prorok (saw) zwykł budzić się w środku nocy i pełen niepokoju modlił się za ludzi. Gdyby miał zamiar zawładnąć światem, to na pewno nie spędzałby nocy na modlitwach za ludzkość. Tymczasem modlił się o pokój na tym świecie i o pokój dla ludzi w Ŝyciu przyszłym. Hudhur omówił ten temat szczegółowo powołując się na fragmenty Koranu i wydarzenia z Ŝycia Proroka (saw). Na tym spotkaniu Hudhur rozmawiał równieŝ z innym dygnitarzem, który powiedział, Ŝe miał teŝ przyjemność uczestniczenia, w DŜalsa [arab. coroczna konferencja] i sądzi, iŝ Ahmadiyyat jest prawdziwym gwarantem pokoju. Nasz meczet odwiedził równieŝ były premier Norwegii, który obecnie jest przewodniczącym Komisji Praw Człowieka w tym kraju. Hudhur długo z nim rozmawiał na temat działań naszego Stowarzyszenia na rzecz pomocy humanitarnej, traktowania i nastawienia róŝnych światowych grup wobec naszej organizacji, itd. Inauguracja była relacjonowana przez gazetę i strony internetowe pod wspólnym tytułem World Architecture News, które mają miliony czytelników. Poinformowano, Ŝe Hudhur przyjechał do Norwegii na otwarcie największego meczetu w Europie północnej. Nazwano ten meczet narodowym symbolem 9/12

pokoju. TakŜe inne media relacjonowały to wydarzenie cytując norweską minister obrony, która powiedziała, iŝ religia równieŝ odgrywa znaczącą rolę w budowie nowej Norwegii i wszystkie serca powinny być na nią otwarte. Dodała teŝ, Ŝe chociaŝ nie jest to miejsce jej modlitwy, to była szczęśliwa mogąc być w tym meczecie. Gdy w drodze powrotnej Hudhur zatrzymał się w Hamburgu w Niemczech, na spotkanie z nim przybyli dwaj parlamentarzyści, którzy zajmują się prawami człowieka. Hudhur powiedział im, jak jego zdaniem moŝna osiągnąć światowy pokój, przedstawił im po krótce przepełnione pokojem nauki Koranu i mówił o tym, jak postępują niektóre państwa zachodnie. Później powiedzieli oni swoim przyjaciołom Ahmadi, którzy przyprowadzili ich do Hudhura, iŝ po rozmowie z nim otworzyły się przed nimi nowe perspektywy w rozwaŝaniach na temat dąŝeń do uzyskania pokoju na świecie. Hudhur otwarcie powiedział im, Ŝe niektóre mocarstwa głoszą pokój, a równocześnie udostępniają innym broń, jak np. w Libii. Tymczasem Koran mówi, Ŝe gdy raz został ustanowiony pokój naleŝy się wycofać. Kolejnym przystankiem było miasto w Danii, w którym znajduje się mały DŜama at składający się jedynie z obywateli pochodzenia albańskiego i bośniackiego. Ludzi tych charakteryzuje wspaniała szczerość, a jedne rodziny prześcigają się w niej z innymi. Miejscowy DŜama at postarał się o stworzenie tam naszego ośródka. Na spotkanie z Hudhurem przybyli przedstawiciele burmistrza i miejscowej inteligencji. Hudhur powiedział, Ŝe jeśli udało się znaleźć miejsce pod budowę meczetu, to zacznijmy go budować. Wiedząc, iŝ Ahmadi są ludźmi o pokojowym usposobieniu udzielono nam obietnicy poparcia. Hudhur przypomniał, Ŝe niedawno spotkaliśmy się na tym terenie z brakiem akceptacji i opozycją, ale wsparcie tamtejszej policji okazało się bardzo pomocne. 10/12

Kolejny kamień węgielny został połoŝony pod budowę meczetu Baitul MuŜiib w Brukseli w Belgii. Mamy nadzieję, Ŝe budowa zakończy się w przyszłym roku. Będzie to pierwszy meczet w tym kraju. Hudhur spotkał się w tamtejszym domu misyjnym Stowarzyszenia z miejscowym burmistrzem i kilkoma parlamentarzystami. Mówili oni o swoich pozytywnych odczuciach. Burmistrz poprosił nawet o fotografie i DVD dokumentujące przebieg spotkania, aby zapoznać cały zarząd i inne osoby z poglądami Hudhura. Fawad Hyder sahib, muzułmański członek parlamentu powiedział, iŝ muzułmanie na całym świecie nie potrafiliby dać sobie rady bez Kalifatu. Zapewnił, Ŝe przekaŝe to przesłanie innym ludziom, a zwłaszcza swoim kolegom w pracy. Hudhur stwierdził, iŝ jest on bardzo przyzwoitym, odwaŝnym człowiekiem i Ŝe pamięta, iŝ spotkali się juŝ wcześniej. W tym dniu miał on wprawdzie inne zobowiązania, ale postanowił przyjść na spotkanie z Hudhurem. Ten z kolei powiedział, Ŝe Bóg go za to wynagrodzi. Przed kilkoma dniami pojawiły się wprawdzie w Belgii niewielkie oznaki niezadowolenia z powodu budowy meczetu i planowano nawet manifestację, ale było zbyt mało uczestników. Hudhur powiedział, Ŝe administracja była tym zaniepokojona, ale Bóg wpłynął na zmianę sytuacji i to wszystko jest moŝliwe dzięki Jego łasce. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, Ŝe nasze starania są jak zabawa dziecka, a wszystko jest realizowane przez Boga. Koran mówi: On włoŝył uczucie pomiędzy ich serca. Choćbyś wykorzystał wszystko, co na ziemi, nie mógłbyś włoŝyć uczucia pomiędzy ich serca, Allah jednak włoŝył uczucie między nie. Zaprawdę, Allah jest PotęŜny, Mądry. (8:64) Hudhur powiedział, Ŝe to jest Stowarzyszenie Boga, Ŝe będzie nadal się rozwijało i niech Bóg pozwoli nam na nasze skromne wysiłki, abyśmy mogli uczestniczyć w realizacji tego chwalebnego zadania. Niech pobłogosławi nasze dąŝenia i pozwoli nam uczestniczyć w dalszym rozwoju. Hudhur ogłosił, Ŝe po modlitwie piątkowej poprowadzi in absentia modlitwę pogrzebową w intencji Khurshid Begum sahiby, która zmarła 4 października. 11/12

Przez długi okres czasu słuŝyła ona LaŜna i była oddaną wierną, systematyczną w tahaŝŝod [specjalna modlitwa w ostatniej części nocy]. Była muusi. Jej syn Muhammad Iqbal sahib jest misjonarzem na Madagaskarze. Niech Bóg wywyŝszy zmarłą. 12/12