Biuletyn nr 1/2011 Bądź wolontariuszem! Zmieniaj świat! i troszczenia się o tych, którzy potrzebują opieki. Wolontariat wzmacnia podstawowe wartości europejskie: solidarność i spójność społeczną. Ogłaszając rok 2011 Europejskim Rokiem Wolontariatu, liczę na poparcie tych, którzy pragną zmieniać świat i siebie. Teraz właśnie nadszedł czas, aby podzielić się i dać coś od siebie, aby skupić się na pomaganiu pomagającym! Co roku 100 milionów Europejczyków poświęca swój czas i wiedzę, pomagając potrzebującym i dając coś od siebie społecznościom, w których żyją. Emerytowany nauczyciel sztuki prowadzi wykłady w muzeum, licealista w szpitalu czyta książki chorym dzieciom, były piłkarz trenuje zawodników klubu z sąsiedztwa. Aby podkreślić te wysiłki i zachęcić innych do ich podejmowania, Komisja Europejska ogłosiła rok 2011 Europejskim Rokiem Wolontariatu. Wiceprzewodnicząca Viviane Reding, komisarz UE ds. sprawiedliwości, praw podstawowych i obywatelstwa, oraz Jean-Marc Delizée, belgijski Sekretarz Stanu do Spraw Społecznych i posłanka do Parlamentu Europejskiego, Marian Harkin, przedstawili hasło promujące Europejski Rok Wolontariatu: Bądź wolontariuszem! Zmieniaj świat i siebie! - Pragnę oddać hołd milionom Europejczyków, którzy poświęcają swój czas, aby nasz świat stał się lepszym miejscem powiedziała Viviane Reding, komisarz UE ds. sprawiedliwości, praw podstawowych i obywatelstwa. W każdym z nas jest głęboko zakorzeniona zdolność do podejmowania wysiłków Badanie Eurobarometru z maja 2010 r. wykazało, że 3 na 10 Europejczyków utrzymuje, iż aktywnie angażuje się w wolontariat. Istnieje wiele różnych definicji wolontariatu i tradycji z nim związanych. Wspólnym wątkiem tych działań jest to, że w każdym miejscu, gdzie ludzie organizują się, aby sobie pomagać i wspierać potrzebujących, korzyści odnosi nie tylko społeczeństwo jako całość - korzyści czerpią także jednostkowi wolontariusze. Dzięki wolontariatowi ludzie nabywają wiedzę, ćwiczą umiejętności i poszerzają sieć kontaktów społecznych, co często prowadzi do nowych lub lepszych możliwości zatrudnienia, a także rozwoju osobistego i społecznego. Komisja pomaga młodym ludziom uczestniczyć w działalności wolontariackiej. W ramach wolontariatu europejskiego tysiące nastolatków i młodych ludzi podróżują poza granice swoich rodzinnych krajów, aby uczyć, promować świadomość kulturową i rozwijać przydatne w życiu umiejętności. Na przykład wolontariusze pracujący w ośrodku "Verahus" w Kopenhadze pomagają jego niepełnosprawnym mieszkańcom w codziennym życiu. Organizują im zajęcia w czasie wolnym (takie jak malowanie, muzyka, gry, sporty), a także towarzyszą im podczas wycieczek. Aby podkreślić znaczenie pracy wolontariuszy, zachęcić innych do podjęcia działalności wolontariackiej oraz
odpowiedzieć na stojące przed nimi wyzwania, wyznaczono cztery główne cele roku 2011 jako Europejskiego Roku Wolontariatu: zmniejszenie barier dla wolontariatu w UE; mobilizacja organizacji wolontariuszy i poprawa jakości wolontariatu; wynagradzanie i uznawanie działań wolontariackich; szerzenie wiedzy o wartości i znaczeniu wolontariatu. Jeśli nasze nadzieje na stworzenie lepszego i bezpieczniejszego świata mają się skonkretyzować, a nie pozostać tylko w sferze marzeń, bardziej niż kiedykolwiek będziemy potrzebować zaangażowania wolontariuszy - Kofi Annan, były Sekretarz Generalny ONZ. Aby zrealizować wspomniane cele, Komisja będzie zachęcać do wymiany dobrych praktyk między władzami a organizacjami wolontariackimi państw członkowskich. Nacisk zostanie położony na szkolenie wolontariuszy, akredytację i zapewnienie jakości, a także sprawne i skuteczne dopasowanie umiejętności potencjalnych wolontariuszy do potrzeb wolontariackich. Komisja będzie zachęcać do łączenia się w nowe sieci współpracy ogólnoeuropejskiej mające na celu promowanie wymiany transgranicznej i synergii między organizacjami wolontariuszy a innymi sektorami, zwłaszcza przedsiębiorstwami. Rok Wolontariatu będzie rokiem szczególnego uwypuklenia i promocji setek działań i projektów. Na poziomie UE będą do nich należeć: EYV2011 Tour: wolontariusze będą przez rok podróżować po krajach UE, prezentując swoją pracę oraz spotykając się z politykami i przedstawicielami społeczeństwa na każdym etapie tej podróży; EYV Relay: 27 sprawozdawców-wolontariuszy ( przekaźników ) będzie śledzić pracę 54 organizacji wolontariackich i sporządzać przeznaczone do emisji w mediach sprawozdania w formie akustycznej, wizyjnej lub pisemnej. Pod koniec roku z połączonych sprawozdań powstanie dokument na temat Europejskiego Roku i odbytej w jego ramach podróży; cztery konferencje tematyczne w 2011 r., mające na celu uwypuklenie kluczowych kwestii związanych z wolontariatem: 8 stycznia w Budapeszcie: konferencja poświęcona uznawaniu wolontariatu; w maju/czerwcu: konferencja dotycząca wynagrodzenia wysiłków wolontariuszy i ich cennego wkładu; w październiku: konferencja na temat mobilizacji organizacji wolontariuszy; w grudniu: konferencja podsumowująca na temat przyszłych wyzwań. Komisja ściśle współpracuje z Sojuszem" (ang. Alliance) organizacji wolontariackich, Parlamentem Europejskim, państwami członkowskimi, Komitetem Regionów, Europejskim Komitetem Ekonomiczno- Społecznym, Radą Europy i Programem Wolontariuszy Narodów Zjednoczonych. Oficjalna strona Europejskiego Roku Wolontariatu: www.europa.eu/volunteering Węgry na czele UE Zapewnienie stabilności europejskiej gospodarki, rozszerzenie UE, wsparcie Partnerstwa Wschodniego i kwestie związane z energią oraz integracja Romów - to priorytety węgierskiego przewodnictwa w UE. Węgry, które przystąpiły do UE w 2004 r., sprawują prezydencję w Radzie UE po raz pierwszy. Po nich przyjdzie czas na Polskę.
krajów UE. Dzięki temu Unia będzie mniej zależna od dostaw zewnętrznych, zwłaszcza od dostaw gazu. Ożywienie gospodarcze przebiega różnie w poszczególnych państwach członkowskich, dlatego też obejmujące przewodnictwo Węgry będą dążyć do skoordynowania działań mających przyspieszyć wyjście z kryzysu. W związku z problemami, z jakimi boryka się strefa euro, kraje UE zgodziły się na wprowadzenie zmian w traktacie lizbońskim. Zmiany te pozwolą wzmocnić i ugruntować mechanizm stabilizacji finansowej - który utworzono, by udzielić pomocy Grecji i Irlandii. Jednym z celów nowej prezydencji będzie również osiągnięcie dalszych postępów w negocjacjach dotyczących tego mechanizmu. Węgry chcą też większej koordynacji polityki gospodarczej państw członkowskich. W tym celu wprowadzony zostanie "europejski semestr" - okres, w którym projekty budżetów poszczególnych krajów będą poddawane ocenie na szczeblu europejskim, co pozwoli w większym stopniu je równoważyć. W dziedzinie społecznej Węgry skupią się na opracowaniu konkretnej europejskiej strategii na rzecz integracji Romów. Poprzez lepsze wykorzystanie europejskich środków finansowych można poprawić warunki, w jakich funkcjonują te społeczności. Jednym z najważniejszych wydarzeń tej prezydencji będzie szczyt w sprawie energii. Ma on doprowadzić do zapewnienia wzajemnych połączeń między elektrycznymi i gazowymi sieciami poszczególnych Węgierska prezydencja ma również zamiar zacieśnić stosunki UE z Armenią, Azerbejdżanem, Gruzją, Mołdawią, Ukrainą i Białorusią. Kraje te zostały zaproszone do udziału w drugim szczycie Partnerstwa Wschodniego, który Węgry zorganizują w maju. Nowa prezydencja będzie także aktywnie wspierać proces rozszerzania Unii, a zwłaszcza kandydaturę Chorwacji, która stara się o członkostwo w UE już od 2004 r. i znajduje się w końcowej fazie negocjacji akcesyjnych. Narzędzia współpracy nauki z biznesem Polskie uczelnie podejmują wiele inicjatyw w obszarze zaawansowanych technologii, kładąc coraz większy nacisk na transfer innowacji do przemysłu oraz komercjalizację wyników badań wypracowanych przez naukowców. Pomocne są tu działania centrów transferu technologii, które aktywnie wspierają współpracę nauki z biznesem. Jedną z istotnych inicjatyw Centrum Transferu Technologii Politechnika Krakowska w tym zakresie było stworzenie Internetowej Bazy Ofert Politechniki Krakowskiej dla Przemysłu, dostępnej pod adresem: www.s2b.transfer.edu.pl, dzięki której
przedsiębiorcy mają lepszy dostęp do oferty Politechniki Krakowskiej. Integruje ona wszystkie informacje konieczne do wykonania usług na rzecz przemysłu. Zawiera ona wykaz ekspertów posiadających doświadczenie w realizacji usług dla przemysłu oraz oferty poszczególnych laboratoriów. Pod hasłem oferty technologiczne zawarte są informacje o wynikach projektów badawczych prowadzonych na Politechnice Krakowskiej, które mogą znaleźć zastosowanie w przemyśle. W bazie znajdują się również informacje na temat projektów badawczo-rozwojowych i przedsięwzięciach innowacyjnych realizowanych przez uczelnię. Jest ona stale uaktualniana, a ostatnio została wzbogacona o moduł anglojęzyczny. Modernizacja ta była możliwa dzięki zakończonemu niedawno projektowi Podnoszenie świadomości znaczenia badań naukowych i prac badawczych oraz własności intelektualnej dla rozwoju gospodarczego z wykorzystaniem wypracowanych narzędzi współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Projekt umożliwił również wydanie trzeciej edycji Katalogu Ofert Politechniki Krakowskiej dla Przemysłu, który zawiera aktualne dane bazy Internetowej. Głównym celem wspomnianego projektu było wsparcie naukowców w promowaniu własnych osiągnięć i nawiązywaniu współpracy z przedsiębiorcami. Umożliwił on naukowcom udział w targach dotyczących współpracy jednostek naukowych z firmami. Sukcesem okazały się branżowe spotkania partnerskie, które dały możliwość zapoznania się z ofertami i wzajemnymi potrzebami i oczekiwaniami potencjalnych kontrahentów, a niekiedy zainicjowały nawiązanie bliższej współpracy. W ramach projektu odbyło się kilka takich spotkań, w których uczestniczyli naukowcy i przedsiębiorcy z branży budowlanej, odlewniczej, medycznej, informatycznej i technologii żywienia. Nie mniejsze znaczenie w wymianie informacji i budowaniu dobrych relacji pomiędzy tymi środowiskami są konferencje tematyczne. W powyższym projekcie zorganizowano dwie. konferencje Podczas pierwszej z nich, pt. Rozwój gospodarczy na bazie nauki od teorii do praktyki, omówiono współpracę nauki z biznesem, jako źródło innowacji na przykładzie doświadczeń specjalistów, a także zaprezentowano polskie i zagraniczne sukcesy w komercjalizacji wyników badań naukowych firm wywodzących się z kręgu nauki. Drugą konferencję Własność intelektualna rozwój, prestiż, zysk poświęcono zagadnieniom związanym z rolą własności intelektualnej w strategiach biznesowych i sukcesie rynkowym. Elementem wspierającym założenia projektu było wyprodukowanie kilkuminutowego filmu (http://www.youtube.com/watch?v=hkxl9z_qwwy&fe ature=related) obrazującego zagadnienia związane z komercjalizacją wyników badań naukowych oraz liczne publikacje w mediach. Wydano również drugą edycję podręcznika, cieszącego się dużym zainteresowaniem, pt. Komercjalizacja wyników badań naukowych krok po kroku, który powstał na bazie szkoleń dla pracowników naukowych, służących transferowi wyników badań z uczelni do przemysłu. W książce można znaleźć podpowiedzi jak sprzedać, i to dobrze, badania naukowe. Jak zaplanować działanie, podejmując próbę komercjalizacji wyników naukowych dociekań oraz na co zwrócić uwagę podejmując wyzwania procesu komercjalizacji. W ostatnich latach pojawia się coraz więcej tego typu inicjatyw, których zadaniem jest wspieranie współpracy
nauki z biznesem. Chcąc jednak popularyzować ideę rozwoju gospodarczego na bazie nauki, należy rozważyć, w jaki sposób zbudować trwałe relacje pomiędzy nimi. Chociaż w tym zakresie pozostaje wiele do zrobienia, to spotykamy się z coraz większą aktywnością obu środowisk, które próbują przełamywać wzajemne bariery w nadziei na obopólne korzyści. Nie mniej jednak, by w pełni dostosować uczelnie do warunków gry rynkowej, konieczne wydaje się dokonanie istotnych zmian prawnych, które ułatwią rozwój tej współpracy. Marlena Marek marek@transfer.edu.pl Artykuł jest podsumowaniem projektu współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Leczenie za granicą? Nie ma problemu! Chory na cukrzycę Niemiec zabiera do Włoch dodatkowe recepty, ale czy apteka je przyjmie? Portugalczyk przechodzi w Hiszpanii operacji usunięcie zaćmy, ale nie wie czy otrzyma zwrot kosztów? Parlament Europejski poprał przyjęcie dyrektywy w sprawie praw pacjenta w transgranicznej opiece zdrowotnej. Doprecyzowano w niej prawa obywateli do świadczeń zdrowotnych na terenie całej UE oraz do zwrotu kosztów leczenia podkreśla komisarz John Dalli. Polka chciałaby się poddać operacji stawu biodrowego w kraju, gdzie mieszkają i pracują jej wnuki, ale nie wie czy jest to możliwe? To tylko jeden z przypadków, w których pacjenci mogą potrzebować wyjaśnień na temat praw i zasad w transgranicznej opiece zdrowotnej. Nowo przyjęte unijne przepisy doprecyzowują prawa pacjentów do wysokiej jakości bezpiecznych świadczeń zdrowotnych w całej UE oraz do zwrotu kosztów takiego leczenia. Pacjenci, którzy korzystają z opieki zdrowotnej w innym państwie UE, będą traktowani tak samo, jak obywatele tego kraju. Nowe prawo będzie dla unijnych pacjentów korzystne pod wieloma względami. Ułatwi ono krajowym organom odpowiedzialnym za ochronę zdrowia ściślejszą współpracę i wymianę informacji na temat standardów jakości i bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej. Pomoże też pacjentom wymagającym wysokospecjalistycznych świadczeń, na przykład rozpoznania lub leczenia rzadkiej choroby. Nowe przepisy wspierają również rozwój europejskich sieci referencyjnych łączących, na zasadzie dobrowolności, specjalistyczne ośrodki, które cieszą się już uznaniem w Europie. Eksperci w dziedzinie ochrony zdrowia z całej Europy będą mogli wymieniać się najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki zdrowotnej oraz określać najwyższe standardy jakości. Skala zjawiska Pacjenci wolą korzystać z opieki zdrowotnej u siebie w kraju. Z tego względu transgraniczna opieka zdrowotna stanowi zaledwie około 1 proc. publicznych wydatków na ochronę zdrowia, obecnie około 10 mld euro. Te szacunki uwzględniają także transgraniczną opiekę zdrowotną w przypadkach nieplanowanych przez
pacjentów (jak opieka w nagłych wypadkach). To oznacza, że mniej niż 1 proc. wydatków i wyjazdów pacjentów wiąże się z planowaną transgraniczną opieką zdrowotną, taką jak operacje stawu biodrowego lub kolana bądź zabiegi usunięcia zaćmy. Co się stanie z wcześniejszymi przepisami w tej dziedzinie (rozporządzenia dotyczące zabezpieczenia społecznego)? Obywatele wymagający opieki (w tym opieki w nagłych wypadkach) podczas pobytu czasowego za granicą nadal będą korzystać z istniejącego systemu opartego na tych rozporządzeniach i będzie im udzielana pomoc, jakiej potrzebują. W przypadku planowanej opieki pacjenci już teraz mogą się ubiegać o wydanie uprzedniej zgody. Taka zgoda musi zostać wydana w przypadku, gdy pacjent nie może otrzymać danego świadczenia w kraju w uzasadnionym medycznie terminie. Dlaczego zatem potrzebne są nowe przepisy? Nowa dyrektywa nie wpłynie na korzyści, jakie zapewniają obywatelom obowiązujące rozporządzenia dotyczące zabezpieczenia społecznego. Choć istniejące przepisy które koncentrują się na porozumieniach w sprawie zabezpieczenia społecznego, a nie na prawach pacjenta obowiązują od 1971 r., dalszego wyjaśnienia wymagały prawa obywateli UE do korzystania z opieki zdrowotnej w innym państwie członkowskim. W przypadku opieki szpitalnej jednym z najważniejszych osiągnięć nowej dyrektywy jest umożliwienie pacjentom wyboru świadczeniodawcy. i załatwiania formalności, a po powrocie do domu będą mogli wystąpić o zwrot kosztów leczenia. Dyrektywa obejmuje nie tylko świadczeniodawców publicznych, ale także prywatnych. Pacjenci będą mieli dostęp do informacji na temat jakości i bezpieczeństwa świadczeń, jakie zostaną im udzielone, zarówno w ramach szpitalnej, jak i pozaszpitalnej opieki zdrowotnej. Za pomocą tej dyrektywy starano się też rozwiązać inne praktyczne kwestie: gdzie można znaleźć informacje na temat standardów jakości stosowanych przez dany szpital? Jaki zwrot kosztów należy się pacjentom? Trybunał Sprawiedliwości potwierdził1, że prawo do korzystania z transgranicznej opieki zdrowotnej jest już zapisane w Traktacie. W nowo przyjętej dyrektywie przełożono to jednak w jasny sposób na unijne przepisy i zapewniono jednolite i spójne ramy prawne dla wszystkich obywateli Europy. Czy potrzebuję uprzedniej zgody organu krajowego, aby wyjechać na leczenie za granicę? Organy krajowe mogą wprowadzić system uprzedniej zgody w trzech przypadkach: świadczeń wymagających pozostania w szpitalu na co najmniej jedną noc; wysokospecjalistycznych i kosztownych świadczeń; w określonych poważnych przypadkach związanych z jakością lub bezpieczeństwem opieki zapewnianej za granicą. W tych trzech przypadkach pacjenci mogą być zobowiązani do ubiegania się o uprzednią zgodę krajowego organu odpowiedzialnego za refundację świadczeń zdrowotnych. W przypadku opieki pozaszpitalnej pacjenci będą mogli korzystać ze świadczeń za granicą bez uprzedniej zgody
Czy taka zgoda może nie zostać wydana? Krajowe organy ochrony zdrowia mogą odmówić zgody, jeżeli dane świadczenie lub świadczeniodawca mogą stanowić zagrożenie dla pacjenta. Ponadto zgoda może nie zostać wydana w sytuacji, gdy odpowiednia opieka zdrowotna może zostać zapewniona we właściwym terminie w kraju. Państwa członkowskie będą jednak musiały wyjaśnić, dlaczego taka decyzja jest konieczna. Co zrobić, jeśli organ odmówił wydania zgody? Pacjenci mają prawo odwołać się od każdej decyzji administracyjnej w zakresie transgranicznej opieki zdrowotnej dotyczącej ich indywidualnego przypadku. Jaki przysługuje mi zwrot kosztów leczenia za granicą? Pacjenci otrzymają refundację w takiej samej kwocie, jaką otrzymaliby za ten sam rodzaj świadczenia w swoim kraju. Państwa członkowskie, w których opieka zdrowotna jest bezpłatna, będą musiały poinformować pacjentów o stosowanych stawkach refundacji. Czy mogę skorzystać z opieki zdrowotnej za granicą, jeśli dane świadczenie nie jest dostępne w moim kraju? Tak, jeśli świadczenie nie jest dostępne w danym państwie członkowskim, krajowy organ ochrony zdrowia nie może odmówić wydania zgody na leczenie pacjenta w innym państwie UE. Pacjenci otrzymają jednak zwrot kosztów takiego świadczenia pod warunkiem, że jest ono zgodne z krajowym "koszykiem świadczeń zdrowotnych". Na ogół koszyk świadczeń refundowanych ze środków publicznych definiowany jest raczej ogólnie, jeśli jednak istnieją bardziej dokładne wykazy (na przykład szczegółowe kody fakturowania świadczeń), należy ich użyć do celów transgranicznego zwrotu kosztów. Czy muszę z góry zapłacić za świadczenie za granicą? Tak, z reguły pacjent płaci z góry, a następnie otrzymuje zwrot kosztów od organu krajowego w możliwie najkrótszym terminie. Przepisy przewidują także możliwość, w której państwa członkowskie potwierdzają z góry kwotę zwrotu na piśmie, na podstawie szacunków przedstawionych przez pacjenta. Gdzie mogę znaleźć więcej informacji na temat praw do opieki zdrowotnej za granicą? Nowe przepisy przewidują stworzenie w każdym państwie członkowskim punktów kontaktowych służących informacją na temat praw pacjenta do opieki zdrowotnej w całej Europie. Te ośrodki będą się wymieniały informacjami między sobą, dzięki czemu będą w stanie zaoferować pacjentom praktyczne informacje dotyczące warunków i poziomu zwrotu kosztów, możliwych świadczeń, świadczeniodawców, procedur dochodzenia roszczeń itp. W rezultacie pacjenci będą więcej wiedzieć na temat jakości i bezpieczeństwa opieki zdrowotnej za granicą, co pozwoli im podejmować bardziej świadome decyzje w zakresie transgranicznej opieki zdrowotnej. Czy mogę przesłać swoją dokumentację medyczną do państwa członkowskiego, w którym będę się leczyć? Państwo pochodzenia zapewni świadczeniodawcy z kraju, w którym będzie świadczona opieka zdrowotna, dostęp do pisemnej lub elektronicznej dokumentacji medycznej pacjenta, zgodnie z przepisami dyrektyw o ochronie danych. Ściślejsza współpraca państw członkowskich w dziedzinie e-zdrowia zagwarantuje, że
dane te będą w pełni czytelne i zrozumiałe. Innymi słowy, systemy informatyczne w ochronie zdrowia będą w stanie się ze sobą "porozumieć". Taka sytuacja może być niezwykle korzystna nie tylko ze względu na bezpieczeństwo pacjentów, ale także trwałość systemów opieki zdrowotnej. Co zrobić, jeśli podczas leczenia za granicą coś się nie powiedzie? Nowe przepisy określają odpowiedzialność zarówno państwa, w którym świadczona jest opieka zdrowotna, jak i państwa ubezpieczenia w przypadkach skarg i odszkodowań. Krajowe punkty kontaktowe udzielą pacjentom niezbędnych informacji w tym zakresie. Jaką mogę mieć pewność, że leczenie podjęte za granicą będzie odpowiednio kontynuowane po powrocie do kraju? Nowe prawo przewiduje różne środki zapewnienia kontynuacji opieki. Państwo, w którym świadczona jest opieka zdrowotna, zapewni pacjentom dostęp do pisemnej i elektronicznej dokumentacji medycznej dotyczącej danego świadczenia. Państwo pochodzenia natomiast zagwarantuje taką samą jakość dalszej obserwacji pacjenta bez względu na to, gdzie w UE przeprowadzono wcześniejsze leczenie. Czy moje recepty będą uznawane w innym państwie członkowskim UE? Recepta wydana w innym państwie UE będzie uznawana w kraju pochodzenia pacjenta i na odwrót. Dzięki temu leczenie podjęte w innym państwie UE będzie odpowiednio kontynuowane po powrocie pacjenta do domu. Pacjent ma prawo otrzymać przepisany lek pod warunkiem, że jest on dopuszczony do sprzedaży i dostępny w kraju, gdzie zamierza go wykupić. W zasadzie recepty już powinny być uznawane w całej UE, w praktyce jednak bywa inaczej. Nowa dyrektywa wyposaży farmaceutów w niezbędne narzędzia do odczytywania transgranicznych recept (aby skuteczniej identyfikować przepisany lek oraz lekarzy i pacjentów). Jakie korzyści wiążą się z siecią oceny technologii medycznych? Sieć krajowych organów lub instytucji odpowiedzialnych za ocenę technologii medycznych doprowadzi do powstania stałej unijnej struktury współpracy w tej dziedzinie. Ocena technologii medycznych niesie ze sobą wymierną wartość dodaną, jaką jest pomoc decydentom w podejmowaniu właściwych decyzji dotyczących inwestycji i wydatków w dziedzinie ochrony zdrowia. Unijna współpraca w zakresie oceny technologii medycznych ma na celu dostarczanie obiektywnych i wiarygodnych informacji na temat efektywności technologii medycznych. Jest to konkretne działanie, które dodatkowo wspiera organy odpowiedzialne za ochronę zdrowia w podejmowaniu świadomych decyzji. Co pozostaje do zrobienia? W każdym państwie członkowskim stworzony zostanie przynajmniej jeden krajowy punkt kontaktowy, który będzie dostarczał pacjentom wszystkie istotne informacje. Państwa członkowskie dopilnują także, aby ich ośrodki referencyjne uczestniczyły w europejskiej sieci referencyjnej. Państwa członkowskie muszą też wdrożyć odpowiednie procedury administracyjne w zakresie korzystania z transgranicznej opieki zdrowotnej oraz zwrotu kosztów, w tym procedury rozpatrywania skarg oraz mechanizmy wyliczania kosztów.
Komisja z kolei stworzy sieci wspierające unijną współpracę w dziedzinie oceny technologii medycznych oraz e-zdrowia. Będzie też pomagać w procesie wzajemnego uznawania transgranicznych recept. Kiedy wejdą w życie omawiane przepisy? Rządy państw członkowskich mają 30 miesięcy na włączenie tych przepisów do prawa krajowego. Więcej na ten temat: http://ec.europa.eu/health/cross_border_care/policy/in dex_pl.htm Europe Direct Kraków działający przy Centrum Transferu Technologii Politechnika Krakowska prowadzi działalność informacyjna skierowana do mieszkańców województwa małopolskiego. Osoby odwiedzające ośrodek oprócz informacji i publikacji, maja zapewniony bezpłatny dostęp telefoniczny i elektroniczny do Centrum Kontaktowego Europe Direct w Brukseli, możliwość przekazania do Komisji Europejskiej swoich opinii, pytań i uwag oraz bezpłatny dostęp do stron internetowych o tematyce europejskiej. Małopolski Punkt Informacji Europejskiej Europe Direct Centrum Transferu Technologii Politechnika Krakowska ul. Warszawska 24, 31-155 Kraków tel. 12 628 26 81 fax 12 632 47 95 www.europe-direct-krakow.pl Osoba do kontaktu: Joanna Szypułka