Natura Naturalnie
Daria Kaźmierczak Klasa 3 e Wyróżnienie W Konkursie Literackim Śródmiejskim Festiwalu Młodych Talentów 2013 Wschód słońca Słońce bogini złotowłosa Wstająca na przechadzkę A mgły włosy nimf wodnych Co swym wdziękiem kuszą Jak łzy poranku zalega rosa Na niewyspanych trawach Wtem dźwięk to ptak dzwoni Radosnym trelem robi w nocy wyłom Chmury z malinowych przechodzą w łabędzie Nowy dzień wita poetę
Marcin Krztoń Maziopa Naturalnie, natura Mgła nad stawem Uniosła rąbek sukni, Odsłoniła biel trzcin Zgiętych wiatru powiem. Jesienny las ze snu się budzi Spadających liści śpiewem.
Aleksandra Ruta Złote morze Na polu żyto kładzie się kłosem ku ziemi. Polna droga wśród łanów zbóż, Od zimy do lata w barwy ubrana. Kolor jasny, przejrzysty jak słońce. Świat bez ulepszeń, Wesoły i sielankowy. Kobierzec z kłosów ugina się pod stopami. To piękno to natura. Wiatr ugina złote łany delikatnym podmuchem. Rano budzi, wieczorem usypia Cudowna codzienna melancholia. Ptak ukrył się w morzu zbóż, Czeka i odpoczywa Nasłuchuje szmerów. Biedronka wspina się po cienkiej łodyżce kołysana wiatrem niczym niezmącony spokój Zakłócić go może tylko człowiek.
Weronika Okrasa * * * Z dnia na dzień coraz więcej kolorów ma świat, Brązy, żółcie, czerwienie - chociaż nie kwitnie już żaden kwiat. I chociaż mgły jak mleko o świcie barwy ukrywają, Odcienie złota i radości lasy i parki mają. Ciepłe wspomnienia o minionej już porze, Pielęgnuje w sobie, kto tylko może. Jesienny krajobraz do swojego piękna też przekonuje, W słońcu i we mgle różne oblicza nam pokazuje. Lecz pomimo chłodu, mimo częstej słoty, Urzekająco piękny jest ten obraz rudo - złoty. Nie ma piękniejszych chwil na długie, kolorowe spacery. Nawet konieczny parasol, nie stanowi do marszu bariery. Coraz ciemniejsze parku, coraz dłuższe wieczory Wydaje się, że nikt nie lubi tej pory. A jednak przyroda zachwyca, nadal działa kojąco. Lasy i parki - to teraz do malarskich pejzaży podobne łudząco.
Aleksander Podsiad Klasa 2 d "BYŁ PIĘKNY LAS" Był piękny las, nie ruszał go czas. Pamiętał dawne dzieje, kiedy rosły tu knieje. Był czysty i nieskażony przez wiele dekad skończonych. Biegały po nim zwierzęta, śpiewały o nim ptaszęta. Lecz nic nie trwa wiecznie i nie jest zawsze bajecznie. Przyjechały buldożery, postąpiły bez kozery. Poszły drzewa do tartaków, nie ma domu już dla ptaków. Smutek, pustka tu i żal, można patrzeć tylko w dal. W miejscu, gdzie był piękny las, stoi szary dom dla mas...
Piotr Szustakiewicz Jesienny las Idę lasem Ścieżką utworzoną z liści Patrzę na nagie drzewa Poruszane przez wiatr Niegdyś zielone Dziś martwe Ostatni ich wysiłek Szeleści pod stopami Czekają Na puszystą kołdrę śniegu Czas snu Wspomnień Nadziei na wiosnę.
Zuzanna Rzeszotek Mokry zapach zimnej rosy Słodko-rześkie nocy tchnienie Uwolnionych marzeń głosy Pragnień głaszcząc podniebienie Z serca na wierzch wyciągają Chęci, choć bojaźni kryte Te pierwotne i najszczersze Pełne ciepła, znakomite Zapach cienia w trawach, ziołach Z ptasich gardeł płynie spokój Wiatr mnie głaszcze po ramionach Stawiam stopy w chłodnym mroku Teraz mogę zamknąć oczy Z góry spojrzeć w dół na siebie Między polne świerszcze wskoczyć I cichutko siąść na ziemię Na ramiona wiatr zarzucić Szczerzyć twarz w księżyca blasku Hen w głąb siebie gdzieś powrócić I tak siedzieć aż do brzasku.
Aleksandra Miłek Klasa 3e Cicho Tylko liście lekko szeleszczą na wietrze. Ciemno Tylko czasami księżyc przeciska się przez gałęzie. Las śpi Uśpione drzewa wiatr lekko kołysze, Po to by za chwilę uciszyć się, zastygnąć. Las śpi Zielone morze drzew przecinają błyszczące fale światła. Co chwila przez krzaki przenikają złowrogie oczy. Czyje? Nikt nie wie Znikają, już się nie pojawią. Las śpi Pomruk wilk wilka i krzyk sowy niesie się po ciemnej otchłani, Wzbudzając chwilową grozę w lesie. Las śpi Błysk światła przeszywa ciemność. Księżyc ustępuje promieniom słońca. Głos ptaków przerywa ciszę. Ranek zajmuje miejsce nocy. Las po woli przeciąga się w porannej mgle, Otrząsając się z wilgotnego płaszcza rosy. Słychać trzask gałęzi, szelest liści, coś pełznie po ziemi. Las się budzi
Vivian Betlej Naturalnie natura Błękit nieba bezkresnego. Granat wód głębokich. Miękki piach i skały wielkie. Chłód wiatr nadmorskich. Szum fal. Krzyk mew. Cień palm. Nasz śpiew. To jeszcze piękniejsze W słońcach promieniach. Wszędzie niejednakie, Ciepłe, naturalne.