Marcin Ufnalski. Wiersz o Janie Pawle II. Laura Romanowska

Transkrypt

1 Ojcze Janie Pawle, kiedy byłeś wśród nas, my, dzieci, i dorośli - bardzo kochaliśmy Cię. A kiedy Cię zabrakło, nie smucimy się, bo wiemy, że gdzieś z nieba patrzysz na nas i uśmiechasz się. Wielka radość w sercu naszym i całego narodu, że zostaniesz wielkim Świętym dla całego świata. Już zbliża się rocznica, jak odszedłeś stąd, ale my wiemy o tym, ze nigdy nie zapomnimy Cię. Marcin Ufnalski Wiersz o Janie Pawle II Drogi Papieżu, Janie Pawle II! Byłeś i jesteś w naszych sercach. Ty niosłeś pomoc ludziom z całego świata. Nie bałeś się chorych, trędowatych. Gdy serce Twoje przestało bić, cały świat pogrążył się w żałobie. Nie usłyszymy Twoich ciepłych słów, które głosiłeś do wszystkich wierzących, niezależnie od wyznania. Pozostaniesz w ludzkich sercach zawsze żywy, ciepły i niosący ukojenie. Laura Romanowska

2 Do Jana Pawła II wspominamy Cię co dzień. Wspominamy Cię ciepło. Jesteś dla nas najważniejszy. nigdy o Tobie nie zapomnimy. Modlimy się co dzień. Za Ciebie i do Ciebie. Zawsze będziesz w naszych serduszkach. bardzo Cię kochamy. Martyna Pabisz Dziękuję Ci, Ojcze Święty Dziękuję Ci, za to, że byłeś i pokazałeś nam, jak kochać. Dziękuję Ci, za to, że byłeś i pokazałeś mi, jak żyć. Dziękuję ci, za to, że byłeś, jesteś i będziesz dla mnie drogowskazem mojego życia. Ojciec Święty Jan Paweł II To Ty pokazałeś nam, jak kochać To Ty pokazałeś nam, jak miłować To Ty uczyłeś nas wybaczać nie siedem a siedemdziesiąt siedem razy Dzięki Tobie nauczyliśmy się żyć miłością z miłością i dla miłości Dzięki Tobie wiemy, jaką drogę w życiu wybrać, żeby kochać i być kochanym... Natalia Wojtaszczyk

3 Jest pewien człowiek bardzo znany i kochany. Nawet, gdy ciemność zapada, On przychodzi i światło zapala. Jego miłosierdzie w naszych sercach, wszędzie. Miłość przekazuje wielką, błogosławi nas swą ręką. Gdy powieki me opadną, jego myśli będą stały za mną. Wciąż pamiętam czas spędzany z Tobą. Z każdego miejsca odjeżdżałeś ze zgodą. Uczyłeś nas, jak dzielić szczęście. Każdy na ścianie ma Twe zdjęcie. Dzięki Twojej pomocy mam o wiele więcej mocy. A gdy w połowie drogi się zgubię, Ty zawsze pomożesz mi w tym trudzie. Dzięki Tobie na świecie zło minie. Moje serce ciągle dla Ciebie bije. Basia Klikauer Kiedy Jan Paweł II został papieżem, mnie jeszcze na świecie nie było. Cieszę się bardzo, że żyję w czasie, kiedy papieżem był nasz rodak. Nie widziałam, kiedy wybrano Papieża, lecz kiedy umarł - a był to dzień 2 kwietnia 2005 roku - zostawił w naszych sercach smutek, lecz przekazał nam, że najważniejszą w życiu jest miłość - i wiara w Boga. Karolina Wrońska

4 Papież Jan Paweł II - człowiek niezwykły, bo przy nim wszystko łatwiejsze się stawało, bo przy nim wszystkie smutki mijały, bo przy nim wszyscy byli szczęśliwi. Przebaczył temu, który chciał go zabić, przebaczył - bo kochał wszystkich małych i dużych, tych, co wiedzą, i tych, co nie wiedzą jak czynić powinni, by zbliżyć się do światłości Boga. Ewelina Dalik Papież, któremu na imię Karol Ojcze, Ojcze, Ty pozostaniesz w naszych sercach do końca naszego życia. Ty nas ukochałeś, przykład nam dałeś i wiele razy dla nas wyzdrowiałeś. Gdy Papieżem zostałeś, z okna Kurii Biskupiej na nas wyjrzałeś. Teraz Cię prosimy, abyś dodał nam siły, mądrości i pomyślności. Dziękujemy Ci za łączenie wierzących. Teraz Cię już nie ma, ponieważ jesteś na tamtym świecie. Z niecierpliwością czekamy na spotkanie z Tobą w NIEBIE. Sebastian Pietrzykowski

5 On Znów sama. Znów sama spoglądam na świat do miejsca, w którym pustkę wypełnia tyle zła. Ach, okrutny świecie! I znów ogarnął Cię mrok. Ten zwykły dzień przerwał krzyk. To dziecko krzyczało beztrosko! Ciszę przerwał gwizd czajnika. O, świecie! I ze słowem na zimnych ustach ruszam, by mu pomóc. Dodaj mi siły! O tak, proszę Cię, Boże! Choć raz podaruj uśmiech, bym nie musiała już nigdy pytać. Dlaczego topisz myśli w smutku? I dlaczego stajesz nad wilgotnym jeziorem wzruszeń? Myślisz, że nie potrafisz wygrać an i jednej potyczki? Łzy kapały jedna po drugiej na emanujące miłosierdziem jego dłonie. Tak! On chciał oświetlić cały świat bladym płomieniem świecy. Trwał w miłości mimo bólu. A pomyśl teraz, o niewdzięczny, jak z każdym dniem krzywdziłeś jego serce. Odszedł, bo przecież żywot nie trwa wiecznie. Ale i przez życie, i po śmierci płynie jego dusza jak bohater. I zachodzi słońce, by znów rano wzejść. Ciemność okryła świat, a za oknem bucha zimno. Zapamiętaj! Wstań! Żyj! I podziękuj innym za zimne powitanie, za sło wa bez drogi, za dotyk ostu, za cierpliwość i za miłość, którą dla ciebie żyli. Aleksandra Zwierzchowska