Po polsku: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. Po angielsku: In the name of the Father, and the Son, and the Holy Spirit. Amen. Po niemiecku: Im Namen des Vaters und des Sohnes und des Heiligen Geistes. Amen. Po włosku: Nel nome del Padre del Figlio e dello Spirito Santo. Amen. Po francusku: Au nom du Pere et du Fils et du Saint-Esprit. Amen. Po czesku: Ve jménu Otce i Syna i Ducha Svatého. Amen. Po rosyjsku: Во имя Отца и Сына и Святого Духа. Аминь.
.ןמא.שדוקה חורו ןבהו באה םשב hebrajsku: Po Gimnazjum kl. I, Temat 15 Po grecku: Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν [czyt. Ejs to onoma tu patros kaj tu Hyju kai tu hagiju pneumatos. Amen] Po łacinie: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen
Grupa 1 Septuaginta najstarsze tłumaczenie Starego Testamentu z języka hebrajskiego na język grecki. Powstało w Aleksandrii w III II w. przed Chr. dla Żydów żyjących z dala od kraju. Nie znali oni już języka hebrajskiego, w którym napisana była Biblia. Językiem greckim, na który przetłumaczono Biblię, posługiwano się w wielu krajach. Dzięki temu znacznie powiększyło się grono odbiorców Biblii. Legenda opowiada o tym, że tłumaczyło ją siedemdziesięciu dwóch mędrców, i tak powstała Septuaginta, co znaczy właśnie siedemdziesiąt (w zapisie cyframi rzymskimi: LXX). Grupa 2 Wulgata jest tłumaczeniem całej Biblii na język łaciński. Powstało ono na przełomie IV V w. z języków oryginalnych, czyli hebrajskiego i greckiego. Przekładu tego dokonał św. Hieronim, który nawet udał się do Palestyny, ojczyzny Pisma Świętego, by tam nad nim pracować. Wulgatę wydano drukiem po raz pierwszy w 1466 r. (w tłumaczeniu na język niemiecki) jest to tzw. Biblia Gutenberga. Łacińskim tekstem Biblii posługiwano się w wielu krajach, więc poszerzył on znacznie grono jej czytelników. Grupa 3 Pierwszy polski przekład to tzw. Biblia królowej zofii(żony króla Władysława Jagiełły). Dokonany został w drugiej połowie XV w. Było to tłumaczenie Starego Testamentu dokonane z łaciny w oparciu o Wulgatę św. Hieronima oraz na przekładach czeskich. Biblię tę nazywa się również Biblią Szaroszpatacką, ponieważ jej fragmenty odnaleziono w Sárospatak na Węgrzech.
Grupa 4 Drugim z polskich tłumaczeń jest Biblia w przekładzie ks. Jakuba wujka. Powstała w latach 1540 1597 (ogłoszona drukiem w 1599 r.). Ks. Jakub Wujek tłumaczył ją z Wulgaty, napisanej w języku łacińskim, ale sięgał również do tekstów w językach oryginalnych. Oprócz tekstu Pisma Świętego przekład ten posiadał komentarze i wypowiedzi ojców Kościoła. Stał się oficjalnym przekładem polskim, używanym zarówno przez katolików, jak i protestantów. Miał bardzo duży wpływ na dzieje języka polskiego i literaturę polską. Grupa 5 W roku 1965 wydano zbiorowy przekład Biblii pod redakcją benedyktynów z Tyńca. Bibliści polscy, posługując się tekstami napisanymi w języku hebrajskim i greckim, przetłumaczyli Biblię na język polski. Ponieważ została wydana na pamiątkę milenium chrztu Polski, nazwano ją Biblią tysiąclecia. Jest to współcześnie najbardziej znana i najczęściej używana Biblia w języku polskim (np. w lekcjonarzu mszalnym i innych księgach liturgicznych Kościoła katolickiego). Grupa 6 W 1996 r. polski zakon paulistów podjął inicjatywę nowego tłumaczenia całego Pisma Świętego z języków oryginalnych i opatrzenia go całościowym komentarzem. Rozpoczęciu prac towarzyszyła aprobata władz kościelnych oraz błogosławieństwo papieża Jana Pawła II. Celem nowego przekładu Pisma Świętego nie jest wyeliminowanie z użycia istniejących przekładów, ale wzbogacenie istniejącej już tradycji translatorskiej.