Temat 2: KREOWANIE WIZERUNKU ZAWODOWEGO. AUTOPREZENTACJA W PRACY DYDAKTYCZNEJ NAUCZYCIELA. mgr Magdalena Marian "Nauczyciel przedmiotów zawodowych w zakresie organizacji usług gastronomicznych i hotelarstwa oraz architektury krajobrazu - studia podyplomowe" projekt realizowany w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu ul. C.K. Norwida 25/27, 50-375 Wrocław, tel.: +48 (0)71 320 5108, fax: +48 (0)71 320 5137, email: sekretariat.ri@up.wroc.pl
1. M. Leary, Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji, Gdańsk 1999. 2. G. Łasiński, Sztuka prezentacji, Poznań 2000. 3. R. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 2000. 4. Public relations instytucji użyteczności publicznej, pod red. E. Hope, Gdańsk 2005. 5. A. Wiszniewski, Sztuka pisania, Katowice 2003.
1. Istota, znaczenie i podstawowe techniki autoprezentacji. 2. Wizerunek zawodowy nauczyciela. 3. Elementy komunikacji niewerbalnej a wizerunek zawodowy. 4. Tworzenie CV, listów motywacyjnych.
Autoprezentacja to proces kontrolowania przez jednostkę sposobu, w jaki jest postrzegana przez otocznie. Manipulowanie wrażeniem. Nie zawsze jest zjawiskiem negatywnym. Troska o wywierane wrażenie pomaga dostosować zachowanie do społecznych norm.
Opisywanie siebie Wyrażanie postaw Publiczna atrybucja Pamięciowe manipulacje Zachowania niewerbalne Kontakty społeczne Konformizm i uleganie Dekoracje, rekwizyty i oświetlenie Opisywanie siebie w taki sposób, aby wywrzeć na innych pożądane wrażenie. Wyrażanie postaw sugerujących, że dana jednostka ma takie, a nie inne cechy. Wyjaśnianie własnego zachowania w sposób zgodny z określonym wizerunkiem społecznym. Rzeczywiste lub udawane zapamiętywanie lub zapominanie w celach autoprezentacyjnych. Wyraz twarzy, gesty, przyjmowana pozycja oraz sposób poruszania się. Publiczne manifestowanie związków z pewnymi osobami i odcinanie się od innych. Zachowywanie się zgodnie ze społecznymi normami albo z preferencjami innych ludzi Wykorzystywanie otoczenia do celów autoprezentacyjnych.
Kreacja wizerunku jest to świadome działanie służce przedstawieniu naszej osoby innym w taki sposób, by postrzegały nas tak jak tego chcemy.
Cechy osobowościowe: kultura osobista, poczucie humoru, życzliwość, empatia, sympatia do uczniów, zaangażowanie w pracę. Sprawiedliwość: Jasny i przejrzysty system oceniania; Umiejętność sprawdzenia wiedzy Rozległa wiedza szczególnie w zakresie przedmiotu, którym się zajmuje. WIZERUNEK NAUCZYCIELA Rzetelność : dobre merytoryczne przygotowanie do zajęć; ciekawy sposób prowadzenia zajęć; zilustrowanie tematu przykładami Stosunek do uczniów: dostępność dla uczniów; poświęcanie uczniom czasu; brak skłonności do poniżania uczniów; brak obaw przed dialogiem z uczniem. Na podstawie: Public relations instytucji użyteczności publicznej, pod red. E. Hope, Gdańsk 2005, s.99-107.
Sposób, w jaki się ubierasz, wpływa na to, jak postrzegają Cię inni. Coraz częściej pracodawcy ustalają określone reguły ubioru w pracy. DRESS CODE Nie ogranicza się to tylko do wskazania koloru garniturów czy sukienek, ale także długości spódnic, odcienia krawatów, wymogów co do fryzury, noszenia rajstop, biżuterii, czy długości i koloru paznokci. Fundacja Dress for Success
Kobiety mają większy wybór w zakresie wyboru stroju do pracy, ale także więcej okazji do popełnienia błędu. Błędy: 1. W miejscu pracy nie jest stosowne zakładanie ubrań, które uwidaczniają kształt bielizny. To samo dotyczy krótkich minispódniczek i przezroczystych strojów bez podszewki.
2. Eksperci są zgodni, że jednym z największych błędów w ubiorze kobiet jest na przykład zbyt głęboki dekolt. Kobiety pracujące na wysokich stanowiskach, które ubierają się w wyzywający sposób, są, niezależnie od posiadanych umiejętności, postrzegane jako mniej kompetentne. Kobiety te są pomijane przy awansach znacznie częściej niż ich skromniej ubrane współpracownice.
3. Niedopasowane ubrania. 4. Za dużo biżuterii. 5. Przenoszenie plaży do biura.
6. Makijaż sceniczny lub jego brak - jeżeli kobieta maluje się zbyt mocno, najczęściej myślimy, że pomyliła miejsca, a jeśli jak ognia unika makijażu, wtedy wydaje się zbyt ascetyczna i oschła.
Noszenie okularów na łańcuszku - to sygnał, że jesteś żałosnym bałaganiarzem. Gryzące się kolory lub niedoprasowana koszula - wysyłasz komunikat, że jesteś niezorganizowany, nieprofesjonalny, nie traktujesz pracy poważnie.
KOLORY GRANAT: szacunek, powaga, autorytet, kompetencje POPIELATY i jego odcienie: profesjonalizm CZARNY: powaga kojarząca się z żałobą Złamanie BIAŁYM, NIEBIESKIM, STONOWANYMI KOLORAMI stwarza uczucie profesjonalizmu, ale jednocześnie nie tworzy dużej bariery komunikacyjnej. FIOLETY: są mniej formalne i zobowiązujące, ale nie tracą na swej rzetelności. Jaskrawości, nadmiernych wzorów czy nadruków lepiej unikać lub korzystać z nich w ograniczony sposób.
POWODY, DLA KTÓRYCH WARTO PRACOWAĆ NAD GŁOSEM. 1. Głos jest twoją wizytówką. 2. Głos jest narzędziem komunikacji z ludźmi. 3. Głos to jedno z najczęściej stosowanych narzędzi pracy. 4. Bełkotanie, mamrotanie i inne nieprawidłowości wymowy stanowią barierę w komunikacji. 5. Dobra i wyrazista dykcja podtrzymuje słuchacza i wzmaga jego zainteresowanie naszą wypowiedzią. 6. Głos jest instrumentem danym na całe życie i należy dbać o jego kondycję. 7. Doskonaląc swój głos, zmieniasz siebie.
1. Stałe elementy CV: a. Dane osobowe imię, nazwisko, adres, nr telefonu, e-mail; b. Dane personalne data i miejsce urodzenia, czasami informacja os tanie cywilnym; c. Wykształcenie podawane w kolejności od ostatnio otrzymanego do szkoły średniej; d. Doświadczenie zawodowe również odwrócona chronologia najpierw informacja o ostatnim zatrudnieniu, później kolejne. Podajemy lata zatrudnienia, pełną nazwę stanowiska, określenie obowiązków zawodowych, kompetencji; e. Dodatkowe umiejętności prawo jazdy, znajomość języków, obsługa komputera; 2. CV należy podpisać ręcznie. 3. Umieszcza się w nim zgodę na przetwarzanie danych osobowych. 4. Rodzaje CV: 1. Anglosaski o ustalonej budowie i kształcie graficznym, pisany komputerowo; 2. Francuski pisany odręcznie, co umożliwia pracodawcy uzyskanie dodatkowych informacji na podstawie charakteru pisma.
Błędy, jakie występują w życiorysach: 1. Brak wyraźnego profilu zawodowego (wymienianie wszystkich zajęć, tj. zbieranie truskawek). Należy zastanowić się, które z naszych doświadczeń mogą zainteresować pracodawcę. 2. Niechlujne CV literówki, błędy ortograficzne, brak formatowania tekstu, nieprofesjonalne zdjęcie może zasugerować, że sami jesteśmy osobami nieuporządkowanymi. 3. Brak opisu stanowiska należy podać to, czym się zajmowaliśmy, jakie były nasze obowiązki. 4. Niepoważne CV zbyt kreatywne (np. na różowym papierze), upiększenia, krzykliwe kolory, inne ekstrawagancje, nieodpowiednie adresy e-mail. 5. Kłamstwa w życiorysie (np. znajomość języka obcego, wymieniane zainteresowania).
Temat 3: ORGANIZACJA ORAZ UCZESTNICTWO W ODPRAWACH, ZEBRANIACH I NARADACH. mgr Magdalena Marian "Nauczyciel przedmiotów zawodowych w zakresie organizacji usług gastronomicznych i hotelarstwa oraz architektury krajobrazu - studia podyplomowe" projekt realizowany w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu ul. C.K. Norwida 25/27, 50-375 Wrocław, tel.: +48 (0)71 320 5108, fax: +48 (0)71 320 5137, email: sekretariat.ri@up.wroc.pl
1. Uniszewski Z., Zwoływanie zebrań i zasady obradowania, Warszawa 1991. 2. Stankiewicz J., Komunikowanie się w organizacji, ASTRUM, Wrocław 1999. 3. Sharman D., Doskonałe zebranie, Poznań 2004. 4. Streibel B., Jak prowadzić zebrania?, Warszawa 2007.
1. Podstawowe informacje o zebraniach. 2. Rodzaje zebrań. 3. Przygotowanie zebrania i porządek obrad.
Zebranie to uporządkowany sposób wymiany informacji między grupą osób. Podstawowe cele zebrania to: przekazywanie informacji, rozwiązywanie problemów, podejmowanie decyzji.
być zorganizowane i posiadać własną strukturę organizacyjną, odbywać się według określonego porządku obrad, mieć jasno sprecyzowany temat, być protokołowane.
Rozróżnia się wiele typów zebrań: odprawy, posiedzenia, zgromadzenia, konferencje, narady, zjazdy, seminaria, sympozja. Odprawa- krótkie 15-60 minut zebranie o charakterze wewnętrznym, roboczym, Spotkanie przełożonego z podwładnymi, na którym omawiane są sprawy bieżące oraz wydawane polecenia. Odbywają się dość często (codziennie, raz lub dwa razy w tygodniu).
Narada - spotkanie zwołane w celu uzgadnianie poglądów w jakiejś sprawie przez większą liczbę osób. Sympozjum - zgromadzenie reprezentantów określonej dziedziny nauki, twórczości lub naukowców i specjalistów- praktyków. Może być kilkudniowe.
Seminarium - forma szkolenia mająca na celu zapoznanie się z nowymi problemami występującymi np. w technologii pracy biurowej. Konferencja - zgromadzenie przedstawicieli różnych dziedzin. Często odnosi się to do zgromadzeń międzynarodowych.
Posiedzenie - odbywają się rzadziej niż odprawy (raz w miesiącu lub kwartale) i trwają dłużej (1-3 godziny), porusza się na nich sprawy obejmujące większe przedziały czasowe, a po dyskusji podejmowane są decyzje dotyczące funkcjonowania firmy. Zjazd - spotkanie przedstawicieli pewnej grupy ludzi, np. zjazd absolwentów studium. Może trwać kilka dni.
Prace wstępne Oto prace, które powinny poprzedzać organizację zebrania: ustalenie celu zebrania, jego terminu oraz tematu do referowania, ustalenie listy uczestników zebrania i osób referujących, zaproszenie osób referujących, ustalenie tematu wystąpienia oraz czasu potrzebnego na jego zreferowanie, przygotowanie sali konferencyjnej, ustalenie porządku obrad, przygotowanie materiałów dla uczestników oraz rozesłanie ich, przygotowanie zaproszeń, zawiadomień i ich rozesłanie.
Jednym z ważnych elementów przygotowania zebrania jest zaaranżowanie sali, które będzie zależało nie tylko od wielkości i wyposażenia sali oraz liczby uczestników, ale również od jego celu. Istnieje kilka sposobów ustawienia stołu i krzeseł, stosownie do natury i celu zebrania.
1. Stół w kształcie koła jest stosowany przy zebraniach o niewielkiej liczbie uczestników, gdzie są do rozwiązania pewne kwestie sporne (tutaj jest dobra słyszalność w każdym miejscu i każdy może być z jednakową uwagą wysłuchany; 2. Stół w kształcie litery T jest ustawiany przy organizowaniu zebrań niezbyt licznych, o charakterze oficjalnym; 3. Stół w kształcie litery U, podobnie jak wymieniony poprzednio, jest ustawiany na spotkaniach o charakterze oficjalnym w dość licznym gronie; 4. Stół w kształcie dwóch liter L jest stosowany w licznym gronie podczas prezentacji;
Zebrania należy rozpoczynać punktualnie. Uczestników zebrań, w których bierze udział kilka osób, wita gospodarz, natomiast w czasie większych spotkań powitanie następuje w chwili otwarcia obrad - gości wita asystentka lub sekretarka, oddelegowany do tego pracownik, bądź kilku pracowników.
I. Wstęp: 1. Otwarcie obrad 2. Wybór przewodniczącego, prezydium składającego się z 3-5 osób 3. Odczytanie protokołu z ostatniego zebrania, głosowanie za przyjęciem protokołu lub jego odrzuceniem 4. Powołanie komisji np. skrutacyjnej II. Rozwinięcie: 1. Czytanie sprawozdań 2. Wygłaszanie referatów 3. Dyskusja oraz zgłaszanie wolnych wniosków III. Wnioski, uchwały: 1. Zgłaszanie wniosków i uchwał do realizacji 2. Podjęcie uchwał w drodze głosowania IV. Zakończenie: Zebranie zamyka przewodniczący.